Psyche
alle pijlers
Zwanger van een gehandicapt kindje.. weghalen of niet?
donderdag 25 september 2008 om 18:18
Ik heb wel eens discussie met mijn vriend over het weghalen (aborteren) van een kindje als het gehandicapt is.
Hij is er zeker van dat hij het weg zou willen halen. Ik weet het niet zo goed.
Wat vinden jullie? Zouden jullie als je zwanger bent van een kindje met bijvoorbeeld het downsyndroom of een andere handicap het weg laten halen, als je het optijd weet?
Hij is er zeker van dat hij het weg zou willen halen. Ik weet het niet zo goed.
Wat vinden jullie? Zouden jullie als je zwanger bent van een kindje met bijvoorbeeld het downsyndroom of een andere handicap het weg laten halen, als je het optijd weet?
donderdag 25 september 2008 om 19:05
een vriendin van mij was 24 jaar toen ze onverwacht een jongetje met downs op haar buik gelegt kreeg...... het is een schat van een kind maar heeft een van de ernstige gradaties van downs, daar bij is hij ook nog zwaar autistisch. Haar huwelijk is er aan onderdoor gegaan ze heeft een moeilijke tijd achter de rug. Als ze weer zwanger zou raken en het blijkt downs te hebben dan zou ze het weg halen omdat ze niet 2 kindjes met downs aan zou kunnen.
Zelf zou ik het niet weten ik ken ook mensen in de straat met een meisje van downs war aan je het haast niet kan merken springt in het rond huoppelt met haar vriendinnetjes de straat door.... heeft qua school geen achterstand, ik denk dat dat het probleem is bij kinderen met downs je weet nooit van te voren hoe ernstig het is....
Zelf zou ik het niet weten ik ken ook mensen in de straat met een meisje van downs war aan je het haast niet kan merken springt in het rond huoppelt met haar vriendinnetjes de straat door.... heeft qua school geen achterstand, ik denk dat dat het probleem is bij kinderen met downs je weet nooit van te voren hoe ernstig het is....
donderdag 25 september 2008 om 19:06
Het is een hele persoonlijke mening, want met mijn mening meet ik met twee maten. Maar ik denk er dus zo over als Lapin. De zwaarte van de handicap ervaart iedereen denk ik anders, maar een kindje met Down Syndroom zou ik wel weg laten halen. En geen zin er in hebben is misschien hard gezegd, maar ruw gezegd komt het er wel op neer. Moet ik bij zeggen dat ik het bepaald geen verrijking van het kindje zie om het met een handicap te laten komen.
Wat ik bedoel met meten met twee maten, is dat ik dan wel weer van mening ben dat de 'gemaks' abortussen verlaagd mag worden naar 12 weken en alleen om medische redenen tot 23 weken, maar een handicap schaar ik dan weer onder medische redenen.
Een zeer persoonlijke mening dus die ik rationeel niet kan verdedigen.
donderdag 25 september 2008 om 19:07
Ik vind dat je dat alleen kan beslissen met zijn tweetjes als je voor de keuze staat, en dan hangt het nog af van de aard en zwaarte van de handicap.
Ik vind het aan de ene kant best moeilijk dat ouders zeggen; je bent alleen maar welkom als je gezond bent. Maar goed, ons eerste kindje is al ziek, en ik zou het niet aankunnen als een tweede ziek of gehandicapt zou zijn, dat zeg ik heel eerlijk. Maar ik had Mr J niet willen missen, als ik het van te voren had geweten dan was hij ook welkom geweest.
Ik vind het aan de ene kant best moeilijk dat ouders zeggen; je bent alleen maar welkom als je gezond bent. Maar goed, ons eerste kindje is al ziek, en ik zou het niet aankunnen als een tweede ziek of gehandicapt zou zijn, dat zeg ik heel eerlijk. Maar ik had Mr J niet willen missen, als ik het van te voren had geweten dan was hij ook welkom geweest.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 25 september 2008 om 19:10
donderdag 25 september 2008 om 19:13
donderdag 25 september 2008 om 19:14
Ik denk dat voor mij het criterium zou zijn of een kind veel pijn zal lijden in het leven, fysieke pijn. Door ervaring met psychiatrie (familie woont allang in inrichting en dochter van een vriendin is schizofreen), weet ik dat het niet aan mij is om te bepalen wanneer iemand kwaliteit van leven heeft. Down zou ik niet weg laten halen, maar als je weet dat een kind een dusdanige handicap heeft dat het later veel pijn zal hebben en ziekenhuis in, ziekenhuis uit zal moeten, dan zou ik abortus laten plegen.
Wel een lastige vraag, want echt weten doe je pas als je in die situatie zit.
Wel een lastige vraag, want echt weten doe je pas als je in die situatie zit.
donderdag 25 september 2008 om 19:15
100% zeker dat ik het weg zou laten halen als ik zeker wist dat het kindje het syndroom van down zou hebben. Zo dacht ik er voor mijn zwangerschap over, ik had namelijk helemaal niets met verstandelijk beperkte mensen.
En nu zou ik het nog steeds doen. Ik heb een zoon met een matige verstandelijke beperking, autisme, taal/spraakstoornis. Dit alles was natuurlijk niet te zien via de echo's. En ik hou zielsveel van mijn mannetje. Maar de zorg zal er zijn totdat ik zal overlijden. En echt als ik nu denk dat hij zal sterven word ik gek. Maar zou ik de tijd terug kunnen draaien dan zou ik nooit zwanger zijn geraakt.
En nee mijn kind heeft geen lichamelijk lijden, maar snapt werkelijk niets van onze wereld. Denk zelfs dat het hebben van een kindje met Down makkelijker is dan onze zoon. Met een kind/volwassenen met Down kan je te minste contact maken.
En nu zou ik het nog steeds doen. Ik heb een zoon met een matige verstandelijke beperking, autisme, taal/spraakstoornis. Dit alles was natuurlijk niet te zien via de echo's. En ik hou zielsveel van mijn mannetje. Maar de zorg zal er zijn totdat ik zal overlijden. En echt als ik nu denk dat hij zal sterven word ik gek. Maar zou ik de tijd terug kunnen draaien dan zou ik nooit zwanger zijn geraakt.
En nee mijn kind heeft geen lichamelijk lijden, maar snapt werkelijk niets van onze wereld. Denk zelfs dat het hebben van een kindje met Down makkelijker is dan onze zoon. Met een kind/volwassenen met Down kan je te minste contact maken.
donderdag 25 september 2008 om 19:23
Ik heb bij deze zwangerschap geen prenatale screening laten doen (ben begin 30) vanuit het idee dat we in ons gezin nu wel de ruimte en middelen hebben om een evt. gehandicapt en intensieve zorg behoevend kind op te kunnen vangen. Als ik 3 of 4 kinderen had gehad zou ik daar anders over denken, dan zou ik die te veel benadelen. De keus hangt dus ook van je leefsituatie af - lijdt de rest van je gezin/leven er te ernstig onder als er een kind komt wat enorm veel aandacht en zorg vraagt?
Dat we verder geen screening hebben gedaan maakt overigens de 20-weken echo die ik overmorgen heb wel wat spannender. Maar goed, we zien wel.
Dat we verder geen screening hebben gedaan maakt overigens de 20-weken echo die ik overmorgen heb wel wat spannender. Maar goed, we zien wel.
donderdag 25 september 2008 om 19:24
donderdag 25 september 2008 om 19:25
Het kindje zou ik voorzeker laten weghalen als het meervoudig gehandicapt is enzo...kwaliteit van het leven verhaal.
Voor down...het zijn vaak zulke vrolijke, leuke mensen met een goede kwaliteit van leven. Sommige wonen later in woongroepen en andere moeten hun hele leven nog verzorgd worden. Voor Zwiepje zou ik hebben gezegd: bij down houden maar nu weet ik dat we er gewoon als gezin aan onderdoor zouden gaan. Ik weet niet wat er zou gebeuren als ik per ongeluk zwanger zou worden (want juist mede vanwege het risico op afwijkingen hebben wij preventief besloten het bij een gezond exemplaar te houden). Als het kind gezond is blijft het lekker en is het van harte welkom. Als het kind gehandicapt zou zijn, bijvoorbeeld iets lichts als down...ik weet het gewoon niet.
Ergens zou ik het niet over mijn hart kunnen krijgen om, wat misschien een heel leuk mensje is/wordt te doden/weg te laten halen maar aan de andere kant trekken we het nu nog maar net met een gezond mannetje, laat staan met nog een downkindje. Ik kan niet zeggen wat wij dan zouden beslissen, ik weet het gewoon niet. Je moet altijd leven met de gevolgen van die keuze en elk alternatief is ontzettend ingrijpend.
Voor down...het zijn vaak zulke vrolijke, leuke mensen met een goede kwaliteit van leven. Sommige wonen later in woongroepen en andere moeten hun hele leven nog verzorgd worden. Voor Zwiepje zou ik hebben gezegd: bij down houden maar nu weet ik dat we er gewoon als gezin aan onderdoor zouden gaan. Ik weet niet wat er zou gebeuren als ik per ongeluk zwanger zou worden (want juist mede vanwege het risico op afwijkingen hebben wij preventief besloten het bij een gezond exemplaar te houden). Als het kind gezond is blijft het lekker en is het van harte welkom. Als het kind gehandicapt zou zijn, bijvoorbeeld iets lichts als down...ik weet het gewoon niet.
Ergens zou ik het niet over mijn hart kunnen krijgen om, wat misschien een heel leuk mensje is/wordt te doden/weg te laten halen maar aan de andere kant trekken we het nu nog maar net met een gezond mannetje, laat staan met nog een downkindje. Ik kan niet zeggen wat wij dan zouden beslissen, ik weet het gewoon niet. Je moet altijd leven met de gevolgen van die keuze en elk alternatief is ontzettend ingrijpend.
donderdag 25 september 2008 om 19:26
Cookieholic, wat denk je met dit topic op te schieten? Je weet pas wat je werkelijk wil als je in de situatie zit, dat geldt zowel voor jou als voor je vriend.
Je weet nog helemaal niet hoe je je voelt, met een kind in je buik. Je kunt van tevoren nog zo hard gedacht hebben "weghalen", als het bij de 20-weken echo mis blijkt en je wel al van het kind in je buik bent gaan houden, dan kún je het misschien wel niet meer weg laten halen.
Ik was er zelf vanuit gegaan dat ik een ernstig (meervoudig) gehandicapt kind weg zou laten halen. Maar toen ik met nog geen 24 weken in het ziekenhuis werd opgenomen vanwege een dreigende vroeggeboorte, heb ik alleen maar gedacht "laat het leven!". Handicaps, schade door de vroeggeboorte en de gevolgen daarvan: het zou me geen barst uitmaken. Als mijn kind maar zou leven.
Ik vind deze discussie dus nergens toe doen. Het is niet relevant hoe je er nu over denkt. Daar kun je wel uren over theoretiseren, maar als puntje bij paaltje komt beslis je (voor een groot deel) op basis van je gevoel. Dan doen alle argumenten die jíj daarvoor had misschien wel niet meer ter zake en dan doen alle argumenten die wij hebben er al helemaal niet meer toe.
Je weet nog helemaal niet hoe je je voelt, met een kind in je buik. Je kunt van tevoren nog zo hard gedacht hebben "weghalen", als het bij de 20-weken echo mis blijkt en je wel al van het kind in je buik bent gaan houden, dan kún je het misschien wel niet meer weg laten halen.
Ik was er zelf vanuit gegaan dat ik een ernstig (meervoudig) gehandicapt kind weg zou laten halen. Maar toen ik met nog geen 24 weken in het ziekenhuis werd opgenomen vanwege een dreigende vroeggeboorte, heb ik alleen maar gedacht "laat het leven!". Handicaps, schade door de vroeggeboorte en de gevolgen daarvan: het zou me geen barst uitmaken. Als mijn kind maar zou leven.
Ik vind deze discussie dus nergens toe doen. Het is niet relevant hoe je er nu over denkt. Daar kun je wel uren over theoretiseren, maar als puntje bij paaltje komt beslis je (voor een groot deel) op basis van je gevoel. Dan doen alle argumenten die jíj daarvoor had misschien wel niet meer ter zake en dan doen alle argumenten die wij hebben er al helemaal niet meer toe.
donderdag 25 september 2008 om 19:33
Ik heb dat in een eerdere discussie over dit onderwerp ook al eens aangekaart: dat is ook heel vaak niet zo. Down geeft niet alleen geestelijke beperkingen, maar ook lichamelijke complicaties die er soms niet om liegen qua zwaarte. Bovendien kunnen mensen met het Down syndroom ook heel depressief zijn of agressief.
Het beeld van de vrolijke mongool is in mijn ogen een hardnekkig vooroordeel. Van buitenaf lijkt dat misschien wel vaak zo, maar als je de frustraties en de wanhoop (en het totaal door een Down-kind bepaalde leven) hoort van ouders die zo'n kind hebben, dan geeft dat ruimte voor een veel genuanceerder beeld.
De mensen die ik erover gesproken heb vinden het zonder uitzondering zwaar, maken zich veel zorgen om hun kind en zijn in sommige gevallen zéker niet gezegend met zo'n vrolijke Corky als je op televisie ziet.
donderdag 25 september 2008 om 19:37
Collega van mij is gister ingeleid nadat er bij de 20 weken echo syndroom van Down was geconstateerd en nog een aantal andere afwijkingen (oa hart).
Ik persoonlijk denk dat ik ervoor zou kiezen om de zwangerschap af te breken, als ik erachter zou komen dat de foetus ernstige afwijkingen zou hebben. Maar dat is gezegd zonder hormonen in mijn lijf en een dikke buik waar je van bent gaan houden.
Ik persoonlijk denk dat ik ervoor zou kiezen om de zwangerschap af te breken, als ik erachter zou komen dat de foetus ernstige afwijkingen zou hebben. Maar dat is gezegd zonder hormonen in mijn lijf en een dikke buik waar je van bent gaan houden.
donderdag 25 september 2008 om 19:41
Vaak? Nou nee hoor...Je hebt ook heel veel vervelende, agressieve mensen met het syndroom van down. Heb ermee gewerkt. En in mijn omgeving ook een gezin van redelijk dichtbij meegemaakt waarin het oudste kind gezond was...en het 2e kind een lichte vorm van syndroom van down had. Dat oudste kind heeft er nog trauma's van dat bijna alle aandacht altijd uitging naar het 'zorgenkindje'.
donderdag 25 september 2008 om 19:58
Oh maar ik woon vlakbij een soort van woongroep van downmensen en die zijn dus wel hartstikke vriendelijk en sympathiek. Maar groot gelijk hoor, het vooroordeel is niet altijd waar. Het ging mij er meer om dat je wel de kans hebt op een kindje wat echt iets van zijn leven kan maken/ervan kan genieten. En dat die kennis het moeilijker maakt zo'n besluit te nemen.
donderdag 25 september 2008 om 20:01
Wat een vooroordeel zeg...dat hoeft helemaal niet zo te zijn...
En nog een reactie waarin iemand zegt dat mensen met down zulke vrolijke mensen zijn...waar het zo gezellig mee is..komop, er zijn meer 'mongolen' dan alleen de leden van de jostiband en corky...kom anders een dagje meelopen op de woongroep waar ik werk
donderdag 25 september 2008 om 20:06
Toevallig heb ik het hier ook al eens met mijn vriend over gehad. Ook wij denken dat je er pas over kunt oordelen op het moment dat je deze keuze echt moet maken. Wij zouden nu (nog nooit zwanger geweest) eerder neigen naar weg laten halen, maar ik kan me voorstellen dat je op het moment dat je zwanger bent, al zoveel om de baby geeft dat het dan niet in je opkomt om het weg te laten halen. Maar moet eerlijk zeggen dat ik daar eigenlijk geen idee van heb, want heb het nog nooit ervaren.
Lastig.
Lastig.
donderdag 25 september 2008 om 20:06
Enigme, zwaar voor jouw collega zeg...pfff. Maar ik dacht dat ze dat niet kunnen zien op de 20weken echo? Maar wel dus blijkbaar. Lijkt me vreselijk, ingeleid worden op de helft.
Overigens heb ik vandaag zelf mijn 20weken echo gehad. Alles was in orde, maar ik heb geen idee wat ik had gedaan bij ernstige afwijkingen. Simpelweg omdat ik het me niet kan voorstellen.
Overigens heb ik vandaag zelf mijn 20weken echo gehad. Alles was in orde, maar ik heb geen idee wat ik had gedaan bij ernstige afwijkingen. Simpelweg omdat ik het me niet kan voorstellen.
donderdag 25 september 2008 om 20:11
Ten eerste zeg ik helemaal niet dat mensen met Down altijd vrolijk zijn! Ten tweede komt mijn positieve beeld/vooroordeel inderdaad voort uit het feit dat ik een pupil met Down heb begeleidt. Dit meisje heeft zoveel meer mogelijkheden dan mijn zoon. En ja daarbij vergeet ik niet de serieuze lichamelijke klachten die mensen met Down meestal hebben.
En ja ik heb weleens meegelopen op een woongroep voor verstandelijk gehandicapten... met de de mate waarin zij hun beperking hadden, want laten we de gradaties hierin vooral niet vergeten, was echt 100% meer contact te krijgen dan met mijn zoon. En ten derde heb dus zelf een verstandelijk beperkte zoon... je reactie mag dus wel iets milder.
