Psyche
alle pijlers
Zware depressie combineren met werk...
maandag 26 augustus 2019 om 11:58
Hallo Allemaal,
Ik zit een beetje met een vraag in mijn hoofd,
ik loop momenteel bij een therapeut waar ik onder behandeling sta voor een zware depressie, heb 2 jonge kindjes en werk 3 dagen in de week..
ik vind het allemaal heel zwaar om dit nog vol te houden maar ik doe mijn best, nou vragen ze de laatste tijd nogal geregeld of ik extra wil werken voor als mijn collega vrij is,
ze weten dat ik behandeld word voor een zware depressie en heb aangegeven dat ik het heel zwaar vind dit allemaal te combineren en op zo op beide benen te blijven staan..
nou is het ook weer zo dat ik me schuldig voel als ik nee zeg op die dagen want wat als ik een dag vrij wil zijn, wie weet doen ze dan wel moeilijk.
wat kan ik nou het beste met deze situatie doen?
Ik zit een beetje met een vraag in mijn hoofd,
ik loop momenteel bij een therapeut waar ik onder behandeling sta voor een zware depressie, heb 2 jonge kindjes en werk 3 dagen in de week..
ik vind het allemaal heel zwaar om dit nog vol te houden maar ik doe mijn best, nou vragen ze de laatste tijd nogal geregeld of ik extra wil werken voor als mijn collega vrij is,
ze weten dat ik behandeld word voor een zware depressie en heb aangegeven dat ik het heel zwaar vind dit allemaal te combineren en op zo op beide benen te blijven staan..
nou is het ook weer zo dat ik me schuldig voel als ik nee zeg op die dagen want wat als ik een dag vrij wil zijn, wie weet doen ze dan wel moeilijk.
wat kan ik nou het beste met deze situatie doen?
maandag 26 augustus 2019 om 19:18
Hmm ik vraag me af wat nu 'knapper' is bij TO. doorgaan op het werk terwijl je eigenlijk aan je plafond zit of aangeven dat je in overleg wil met de bedrijfsarts over je inzetbaarheid omdat het nu niet goed gaat.
En ik bedoel met in gesprek gaan over je inzetbaarheid niet meteen dat je helemaal niet kunt werken. Dat weet ik niet, ken je niet en je situatie niet. De structuur kan ook helpend zijn maar dan minder uren of sowieso niks extra's of waar jullie maar op uit komen.
En ik bedoel met in gesprek gaan over je inzetbaarheid niet meteen dat je helemaal niet kunt werken. Dat weet ik niet, ken je niet en je situatie niet. De structuur kan ook helpend zijn maar dan minder uren of sowieso niks extra's of waar jullie maar op uit komen.
duizel wijzigde dit bericht op 26-08-2019 19:23
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
38.64% gewijzigd
maandag 26 augustus 2019 om 23:14
Ik ben het eigenlijk wel met je eens. Tuurlijk beleeft iedereen haar depressie anders. Maar én voor drie kinderen zorgen én een behoorlijk aantal uur werken met een zware depressie? Dan denk ik: hoe dan?Gele_Suikerspin schreef: ↑26-08-2019 15:38Klopt. Was lastig netjes te om schrijven. Want bedoel het niet lullig.
Ik kreeg begin vorig jaar de diagnose ernstige depressie, ik had alle symptomen die daarbij horen. Dus ook een totaal gebrek aan energie en concentratie. Mijn leidinggevende heeft me naar huis gestuurd, want ik was warrig en er kwam niets meer uit mijn handen. En ik zat tegen opname aan.
Dus dat is voor mij een ernstige depressie. Het kan voor een ander inderdaad anders zijn, maar ik durf eigenlijk wel te stellen dat je met een ernstige depressie niet of nauwelijks kunt werken. Je lichaam wil namelijk ook niet.
TO, meld je zsm ziek en wacht het gesprek af met de bedrijfsarts. Mijn psychiater heeft destijds een brief opgesteld voor de bedrijfsarts met een uitleg wat er met mij aan de hand was.
Het is voor nu belangrijk dat je wat gas terug neemt.
woensdag 28 augustus 2019 om 09:09
Bedankt iedereen,
Ik heb het gister besproken met mijn behandelaar en die zegt dat ik inderdaad niet meer moet gaan werken, en dit in een gesprek aan te geven ook had ze het idee dat ze me dus niet echt serieus nemen dus dit nogmaals aan moet kaarten,
Dus ik ga een gesprek aan en geef hierin aan dat ik echt wel aan de max zit momenteel.
Ik merk het vooral heel erg aan mezelf dat ik geen concentratie heb op men werk, de tijd kruipt voorbij en men ogen vallen constant dicht althans dat willen ze..
heel lastig is het allemaal. ook raak ik redelijk snel geïrriteerd naar de klanten toe wat ik natuurlijk probeer voor te blijven
Ik heb het gister besproken met mijn behandelaar en die zegt dat ik inderdaad niet meer moet gaan werken, en dit in een gesprek aan te geven ook had ze het idee dat ze me dus niet echt serieus nemen dus dit nogmaals aan moet kaarten,
Dus ik ga een gesprek aan en geef hierin aan dat ik echt wel aan de max zit momenteel.
Ik merk het vooral heel erg aan mezelf dat ik geen concentratie heb op men werk, de tijd kruipt voorbij en men ogen vallen constant dicht althans dat willen ze..
heel lastig is het allemaal. ook raak ik redelijk snel geïrriteerd naar de klanten toe wat ik natuurlijk probeer voor te blijven
woensdag 28 augustus 2019 om 09:38
Ik ben altijd van het doorzetten, maar er zijn echt grenzen hoor. Werk is belangrijk, maar jij als mens bent nog belangrijker! Jammer dat ze niet inzien dat je al boven je kunnen presteert.DJDK2013 schreef: ↑28-08-2019 09:09Bedankt iedereen,
Ik heb het gister besproken met mijn behandelaar en die zegt dat ik inderdaad niet meer moet gaan werken, en dit in een gesprek aan te geven ook had ze het idee dat ze me dus niet echt serieus nemen dus dit nogmaals aan moet kaarten,
Dus ik ga een gesprek aan en geef hierin aan dat ik echt wel aan de max zit momenteel.
Ik merk het vooral heel erg aan mezelf dat ik geen concentratie heb op men werk, de tijd kruipt voorbij en men ogen vallen constant dicht althans dat willen ze..
heel lastig is het allemaal. ook raak ik redelijk snel geïrriteerd naar de klanten toe wat ik natuurlijk probeer voor te blijven
woensdag 28 augustus 2019 om 09:53
woensdag 28 augustus 2019 om 10:32
woensdag 28 augustus 2019 om 11:06
Ik verwacht dat zo'n gesprek met je leidinggevende niks uit haalt.
De weg is, ik meld mij ziek. En wachten op gesprek bedrijfsarts.
Pas op met doorwerken met medicatie en/of pijnstilling of andere kalmerende tabletjes. Ze nemen symptomen weg maar niet de oorzaak. Stel iemand heeft longontsteking, medicatie neemt de pijn weg en je voelt je beter, dat betekent niet dat je al kunt werken!
Je lichaam moet alsnog herstellen.
Mensen nemen veelste weinig rust bij ziekte.
De weg is, ik meld mij ziek. En wachten op gesprek bedrijfsarts.
Pas op met doorwerken met medicatie en/of pijnstilling of andere kalmerende tabletjes. Ze nemen symptomen weg maar niet de oorzaak. Stel iemand heeft longontsteking, medicatie neemt de pijn weg en je voelt je beter, dat betekent niet dat je al kunt werken!
Je lichaam moet alsnog herstellen.
Mensen nemen veelste weinig rust bij ziekte.
woensdag 28 augustus 2019 om 11:12
woensdag 28 augustus 2019 om 11:18
Heb een depressie en een burnout gehad. Ik vind het voor 80% hetzelfde.
Al die rare klachten zijn signalen van je lichaam, luister naar mij! Doe het rustiger aan. Je lijf is op.
Rust heeft meer effect dan dat mensen in onze maatschappij denken.
Rust kan ook zijn wandelen, zwemmen, hobby's etc.
Door te weinig rust en vermoeidheid, kun je angst, depressie krijgen.
Hoe meer ik rust neem hoe minder depressief ik ben. Als ik te veel doe krijg ik weer nare gedachten.
Al die rare klachten zijn signalen van je lichaam, luister naar mij! Doe het rustiger aan. Je lijf is op.
Rust heeft meer effect dan dat mensen in onze maatschappij denken.
Rust kan ook zijn wandelen, zwemmen, hobby's etc.
Door te weinig rust en vermoeidheid, kun je angst, depressie krijgen.
Hoe meer ik rust neem hoe minder depressief ik ben. Als ik te veel doe krijg ik weer nare gedachten.
gele_suikerspin wijzigde dit bericht op 28-08-2019 11:25
0.43% gewijzigd
woensdag 28 augustus 2019 om 11:19
je lacht het weg , niet doen
bellen , ik meld mij ziek het gaat niet meer
punt
de rest bespreek je met de bedrijfsarts , waar je vanzelf een uitnodiging van krijgt
woensdag 28 augustus 2019 om 11:24
Dit hoeft niet tactisch. Dit moet duidelijk.
Onderliggend aan je depressie ligt zo te horen (onder andere?) een duidelijk probleem met grenzen aangeven en zorgen voor jezelf.
Zie dit als een belangrijke stap in het leren deze dingen voortaan anders aan te pakken. Dus ga ervoor.
Wat soms kan helpen is jezelf iemand voor te stellen waarvan je denkt dat die dit heel goed zou kunnen. Je man? Een collega? Een vriendin?
En je dan af te vragen wat die zou zeggen en hoe die het zou aanpakken. Probeer dan in die ‘rol’ te kruipen. De rol van de vrouw die wél haar grenzen aangeeft. Die zegt ‘genoeg is genoeg’. Die voor zichzelf opkomt zonder schuldgevoel. Die vindt dat ze ook het récht heeft om te zeggen wat ze aankan en dat anderen daar rekening mee houden.
Zet m op. Ga ervoor.
Onderliggend aan je depressie ligt zo te horen (onder andere?) een duidelijk probleem met grenzen aangeven en zorgen voor jezelf.
Zie dit als een belangrijke stap in het leren deze dingen voortaan anders aan te pakken. Dus ga ervoor.
Wat soms kan helpen is jezelf iemand voor te stellen waarvan je denkt dat die dit heel goed zou kunnen. Je man? Een collega? Een vriendin?
En je dan af te vragen wat die zou zeggen en hoe die het zou aanpakken. Probeer dan in die ‘rol’ te kruipen. De rol van de vrouw die wél haar grenzen aangeeft. Die zegt ‘genoeg is genoeg’. Die voor zichzelf opkomt zonder schuldgevoel. Die vindt dat ze ook het récht heeft om te zeggen wat ze aankan en dat anderen daar rekening mee houden.
Zet m op. Ga ervoor.
woensdag 28 augustus 2019 om 11:24
Ze moet denk ik of nog dieper in te put geraken of er nog naar toe groeien om zich ziek te melden.
Weet wel. Erkenning, toe laten en toe geven dat er een groot probleem is, groter dan jezelf eerst dacht, is de eerste stap naar herstel. Maar een hele lastige stap.
TO komt daar wel op haar eigen manier.
Als je maar weet dat je juridisch recht hebt op een bedrijfsarts. En dat een werkgever niet kan beslissen of jij wel of niet kan werken en hoeveel.
En dat je juridisch gezien, de reden van je ziek zijn niet hoeft te bespreken met je werkgever!
Ze snappen dit 9 van de 10 x toch niet. En jij hebt recht op je privacy.
Soms maakt het meer stuk als de werkgever alle ins en outs weet van jou ziek zijn. Dan gaan ze zich met jou behandeling bemoeien en voor arts spelen.
woensdag 28 augustus 2019 om 11:28
Dit is nou net mijn grootste valkuil, dat ik het weglach
helaas doe ik dit vrijwel altijd en krijg ik dit niet afgeleerd, ook hiervoor ben ik voor in behandeling
woensdag 28 augustus 2019 om 11:30
klopt inderdaad, het voor mezelf zorgen en opkomen is een groot probleem..helena2 schreef: ↑28-08-2019 11:24Dit hoeft niet tactisch. Dit moet duidelijk.
Onderliggend aan je depressie ligt zo te horen (onder andere?) een duidelijk probleem met grenzen aangeven en zorgen voor jezelf.
Zie dit als een belangrijke stap in het leren deze dingen voortaan anders aan te pakken. Dus ga ervoor.
Wat soms kan helpen is jezelf iemand voor te stellen waarvan je denkt dat die dit heel goed zou kunnen. Je man? Een collega? Een vriendin?
En je dan af te vragen wat die zou zeggen en hoe die het zou aanpakken. Probeer dan in die ‘rol’ te kruipen. De rol van de vrouw die wél haar grenzen aangeeft. Die zegt ‘genoeg is genoeg’. Die voor zichzelf opkomt zonder schuldgevoel. Die vindt dat ze ook het récht heeft om te zeggen wat ze aankan en dat anderen daar rekening mee houden.
Zet m op. Ga ervoor.
ik denk inderdaad dat als ik hier op het werk voor mezelf op zou komen dat een goeie stap zou zijn.
helaas is het zeggen dat ik het ga doen en het doen nogal een verschil maar ik doe mijn best
woensdag 28 augustus 2019 om 11:32
Ben ik dit hun niet verschuldigd? te laten weten waarom ik me ziek meld etc.Gele_Suikerspin schreef: ↑28-08-2019 11:24Ze moet denk ik of nog dieper in te put geraken of er nog naar toe groeien om zich ziek te melden.
Weet wel. Erkenning, toe laten en toe geven dat er een groot probleem is, groter dan jezelf eerst dacht, is de eerste stap naar herstel. Maar een hele lastige stap.
TO komt daar wel op haar eigen manier.
Als je maar weet dat je juridisch recht hebt op een bedrijfsarts. En dat een werkgever niet kan beslissen of jij wel of niet kan werken en hoeveel.
En dat je juridisch gezien, de reden van je ziek zijn niet hoeft te bespreken met je werkgever!
Ze snappen dit 9 van de 10 x toch niet. En jij hebt recht op je privacy.
Soms maakt het meer stuk als de werkgever alle ins en outs weet van jou ziek zijn. Dan gaan ze zich met jou behandeling bemoeien en voor arts spelen.
ik ben een beetje bang dat zodra ik aangeef dat het me teveel word ze me buiten willen werken dit hebben ze helaas ook bij een collega gedaan
woensdag 28 augustus 2019 om 11:35
Tuurlijk is dat lastig! Anders had je dit probleem niet.DJDK2013 schreef: ↑28-08-2019 11:30klopt inderdaad, het voor mezelf zorgen en opkomen is een groot probleem..
ik denk inderdaad dat als ik hier op het werk voor mezelf op zou komen dat een goeie stap zou zijn.
helaas is het zeggen dat ik het ga doen en het doen nogal een verschil maar ik doe mijn best
Oefen het anders met je therapeut. In een rollenspel of in een fantasie. Dat kan helpen!
En spreek je strenge stem in jezelf toe. Die zegt dat je dit moet kunnen, dat het zwak is, dat je je aanstelt of weet ik veel wat voor een crap die allemaal tegen je zegt. Die heeft namelijk ongelijk. Als jij niet voor jezelf zorgt, wie miet dat dan doen? En hoe kun je er dan zijn voor je gezin?
woensdag 28 augustus 2019 om 13:21
Je bent het aan jezelf verschuldigd dat je goed voor jezelf gaat zorgen. Angst is een slechte raadgever. Daarnaast wordt niemand zomaar ontslagen. Het verhaal van je collega is ook gekleurd. Misschien is ze wegens disfunctioneren ontslagen maar heeft ze het aan jullie anders doen voorkomen.
Als je het zelf weg lacht neemt een werkgever je niet serieus. Als jezelf niet gaat werken aan herstel en je grenzen aangeeft neemt je werkgever je niet serieus.
Gesprekken gaan vaak zo: to heeft aangegeven in depressie te zitten, merk jij daar iets van? Nee, eigenlijk niet. Werkt haar uren en is vrolijk. Misschien iets minder productief maar verder.....nou dan valt het vast mee. Vraag jij of ze die dienst kan werken?
woensdag 28 augustus 2019 om 13:29
Nee, je bent niet verplicht de reden op te geven. Dit bespreek je met de bedrijfsarts.
