Reizen
alle pijlers
Geemigreerd: wat wil je als je overlijdt?
woensdag 10 september 2008 om 17:09
Aangezien op deze pijler de grootste groep geemigreerden bivakeert, zet ik mijn vraag/topic op de Reizen-pijler.
Ikzelf ben inmiddels ruim 5 jaar geemigreerd naar Turkije, hier getrouwd met mijn turkse man en zwanger van de eerste. We hebben geen plannen om in de (nabije) toekomst naar Nederland te gaan verhuizen.
De vraag 'Wat wil ik als ik zou komen te overlijden' vind ik moeilijk te beantwoorden, hoewel ik inmiddels wel een antwoord voor mijzelf heb. Zolang ik met mijn gezin in Turkije woon, zal ik, mocht ik hier komen te overlijden, ook hier begraven willen worden. Zo kunnen mijn man en kind(eren) mijn graf bezoeken, iets wat hier in Turkije sowieso veel meer waarde heeft dan in Nederland (in mijn beleving).
Mocht ik/wij in de toekomst besluiten naar Nederland te verhuizen, zal het moeilijker worden denk ik. Mijn man zal zeker in Turkije begraven willen worden, maar als ik de laatste pak-m-beet 20 jaar van mijn leven weer in NL zou hebben gewoond, zou ik niet graag weer overgeheveld willen worden naar TR. Vanuit mijn eigen idee/gevoel zou ik wel gecremeerd willen worden, maar vanuit mijn man's religie zou ik me wel willen laten begraven ipv cremeren. Ik merk er dan toch niks meer van, en voor hem is het wel belangrijk. Zolang ik/wij in TR wonen zie ik ook geen noodzaak voor een uitvaartverzekering, zodra we naar NL zouden gaan weer wel. De begrafeniskosten in TR zijn namelijk minimaal, in NL hoog.
Etc, etc: zo zijn er vele scenario's die ik overdacht en besproken heb met mijn man en ook met mijn familie in Nederland. Het is hopelijk iets waar je niet gauw mee in aanraking komt, maar je weet maar nooit.
Ik ben erg benieuwd hoe andere geemigreerden hierover denken of eventueel dingen geregeld hebben. Heb jij bijvoorbeeld wensen die je opgeeft voor je gezin, of is je familie in NL het helemaal niet eens met je wensen?
Het is voor velen een beladen onderwerp, maar zeker niet iets om onder de tafel te schuiven.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken.
Ikzelf ben inmiddels ruim 5 jaar geemigreerd naar Turkije, hier getrouwd met mijn turkse man en zwanger van de eerste. We hebben geen plannen om in de (nabije) toekomst naar Nederland te gaan verhuizen.
De vraag 'Wat wil ik als ik zou komen te overlijden' vind ik moeilijk te beantwoorden, hoewel ik inmiddels wel een antwoord voor mijzelf heb. Zolang ik met mijn gezin in Turkije woon, zal ik, mocht ik hier komen te overlijden, ook hier begraven willen worden. Zo kunnen mijn man en kind(eren) mijn graf bezoeken, iets wat hier in Turkije sowieso veel meer waarde heeft dan in Nederland (in mijn beleving).
Mocht ik/wij in de toekomst besluiten naar Nederland te verhuizen, zal het moeilijker worden denk ik. Mijn man zal zeker in Turkije begraven willen worden, maar als ik de laatste pak-m-beet 20 jaar van mijn leven weer in NL zou hebben gewoond, zou ik niet graag weer overgeheveld willen worden naar TR. Vanuit mijn eigen idee/gevoel zou ik wel gecremeerd willen worden, maar vanuit mijn man's religie zou ik me wel willen laten begraven ipv cremeren. Ik merk er dan toch niks meer van, en voor hem is het wel belangrijk. Zolang ik/wij in TR wonen zie ik ook geen noodzaak voor een uitvaartverzekering, zodra we naar NL zouden gaan weer wel. De begrafeniskosten in TR zijn namelijk minimaal, in NL hoog.
Etc, etc: zo zijn er vele scenario's die ik overdacht en besproken heb met mijn man en ook met mijn familie in Nederland. Het is hopelijk iets waar je niet gauw mee in aanraking komt, maar je weet maar nooit.
Ik ben erg benieuwd hoe andere geemigreerden hierover denken of eventueel dingen geregeld hebben. Heb jij bijvoorbeeld wensen die je opgeeft voor je gezin, of is je familie in NL het helemaal niet eens met je wensen?
Het is voor velen een beladen onderwerp, maar zeker niet iets om onder de tafel te schuiven.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken.
anoniem_38854 wijzigde dit bericht op 10-09-2008 17:50
Reden: woordje vergeten
Reden: woordje vergeten
% gewijzigd
woensdag 10 september 2008 om 17:15
Dit onderwerp is een keertje ter sprake gekomen op het emigreer topic. Wat me nog bijhangt is de oplossing van Orbit: Cremeren, dan kan de urn meeverhuizen als het nodig is.
Ik ben er zelf nog niet helemaal uit. Mijn gevoel zegt begraven worden in mijn geboortegrond, maar dat is natuurlijk lastig te realiseren.
Ik schuif het nog even voor me uit.
Ik ben er zelf nog niet helemaal uit. Mijn gevoel zegt begraven worden in mijn geboortegrond, maar dat is natuurlijk lastig te realiseren.
Ik schuif het nog even voor me uit.
woensdag 10 september 2008 om 17:21
Het zou me echt helemaal niks uitmaken, voor mij is dood gewoon dood.
Dus ik zou mijn nabestaanden laten kiezen. Nu weet ik wel dat mijn vrien onmiddelijk weer terug naar Nl zou gaan (het was toch meer mijn keuze het emigreren) dus zal hij ook wel voor begraven in NL kiezen. En hij is zelf heel duidelijk, hij wil in Groningen begraven worden.
Dus ik zou mijn nabestaanden laten kiezen. Nu weet ik wel dat mijn vrien onmiddelijk weer terug naar Nl zou gaan (het was toch meer mijn keuze het emigreren) dus zal hij ook wel voor begraven in NL kiezen. En hij is zelf heel duidelijk, hij wil in Groningen begraven worden.
woensdag 10 september 2008 om 17:47
Als je beiden Nederlands bent en samen bent geemigreerd, kan ik me dat goed voorstellen, dat je weer terug wilt.
Ik moet zeggen dat ikzelf ook redelijk nuchter denk: dood is dood. Maar als mijn man en ik bij elkaar blijven tot de dood ons scheidt, wil ik wel rekening houden met zijn wensen en daarbij ook zijn religie. Ikzelf ben geen moslim, ik geloof niks en daarom kan ik me makkelijker aanpassen aan de situatie.
Het blijft een onderwerp waar moeilijk een eenduidig antwoord op te geven is... omdat je nooit weet wanneer het realiteit wordt.
Ik moet zeggen dat ikzelf ook redelijk nuchter denk: dood is dood. Maar als mijn man en ik bij elkaar blijven tot de dood ons scheidt, wil ik wel rekening houden met zijn wensen en daarbij ook zijn religie. Ikzelf ben geen moslim, ik geloof niks en daarom kan ik me makkelijker aanpassen aan de situatie.
Het blijft een onderwerp waar moeilijk een eenduidig antwoord op te geven is... omdat je nooit weet wanneer het realiteit wordt.
woensdag 10 september 2008 om 17:51
Ik heb nu iets van: begraaf me me maar waar ik nu ben.
En mochten we ooit terugverhuizen naar NL, dan begraaf me daar maar.
Het enige is: ik ben niet gelovig in een zwaar katholieke maatschappij. En als hier iemand dood gaat, wordt hij thuis opgebaard met allemaal kruizen en Jezus-beelden erbij en dan blijven de familie en vrienden de hele nacht erbij waken, totdat de dode de volgende dag wordt begraven. Dat hoeft van mij nou niet zo, ga maar lekker naar bed en hou maar een borrel na de begrafenis. Maar ja, dat zal wel echt te Nederlands denken zijn.
Het maakt mij eerlijk gezegd niet al te veel uit. Laat de nabestaanden maar nadenken wat ze willen met mijn dode lichaam. Hier zijn ze ook wat meer van het bezoeken van het graf en vereren van de dode dan in NL, dus mochten ze speciale wensen hebben, ze doen maar.
En mochten we ooit terugverhuizen naar NL, dan begraaf me daar maar.
Het enige is: ik ben niet gelovig in een zwaar katholieke maatschappij. En als hier iemand dood gaat, wordt hij thuis opgebaard met allemaal kruizen en Jezus-beelden erbij en dan blijven de familie en vrienden de hele nacht erbij waken, totdat de dode de volgende dag wordt begraven. Dat hoeft van mij nou niet zo, ga maar lekker naar bed en hou maar een borrel na de begrafenis. Maar ja, dat zal wel echt te Nederlands denken zijn.
Het maakt mij eerlijk gezegd niet al te veel uit. Laat de nabestaanden maar nadenken wat ze willen met mijn dode lichaam. Hier zijn ze ook wat meer van het bezoeken van het graf en vereren van de dode dan in NL, dus mochten ze speciale wensen hebben, ze doen maar.
woensdag 10 september 2008 om 17:56
Goeie vraag! Toevallig heb ik er laatst over nagedacht. Wij wonen in Ierland. Ik weet nog niet zeker of ik de over in wil of begraven wil worden. Mijn man zal zeker niet in Ierland oud worden maar in een warmer land. Ik weet niet of hij terug naar NL zou gaan maar de kans is wel groot. Mocht ik begraven worden dan wil ik wel daar zijn waar mijn gezin is, zodat ik niet "achterblijf". Gaan we de oven in dan wordt het een stuk gemakkelijk (als ik nog niet ben uitgestrooid), de urn gaat lekker mee de verhuisdoos in
Ik zal eens aan mijn man vragen wat ie wilt! Wel zo handig.
Ik zal eens aan mijn man vragen wat ie wilt! Wel zo handig.
woensdag 10 september 2008 om 18:20
Goed onderwerp!
Ik ben een tijd ernstig ziek geweest en toendertijd hebben we het uitvoerig besproken. Man en kinderen zullen hier blijven (hun geboorteland), dus wat zij graag willen is dat ik hier word begraven. Plekje hebben ze/we ook al uitgezocht en gereserveerd op t kerkhof. Sommige van mijn nederlandse familie vindt dat erg luguber, of morbide, maar goed, hier is dat normaal en ik vind t ook fijn dat ik weet dat t geregeld is, als ik ga.
Ik ben een tijd ernstig ziek geweest en toendertijd hebben we het uitvoerig besproken. Man en kinderen zullen hier blijven (hun geboorteland), dus wat zij graag willen is dat ik hier word begraven. Plekje hebben ze/we ook al uitgezocht en gereserveerd op t kerkhof. Sommige van mijn nederlandse familie vindt dat erg luguber, of morbide, maar goed, hier is dat normaal en ik vind t ook fijn dat ik weet dat t geregeld is, als ik ga.
woensdag 10 september 2008 om 18:24
Grappig, mijn kinderen vroegen vandaag voor het eerst wat ik wil als ik zou overlijden. Ben niet ziek en kids zijn nog te klein om erover te beslissen maar ik heb ze gezegd dat ze moeten doen waar zij zich het best bij voelen. Mij maakt het niet uit. Mij mogen ze hier begraven of cremeren, maar mochten mijn ouders mij liever in NL hebben dan vind ik dat ook goed. M.a.w. 'jullie zoeken het maar uit'. Maar ik besef heel goed dat ik ze daar niet veel mee help. Hoop maar dat het nog heel lang duurt voordat er hierover beslissingen genomen moeten worden.
woensdag 10 september 2008 om 18:34
woensdag 10 september 2008 om 18:37
Luguber onderwerp, maar wel goed om daarover natedenken!
Ikzelf wil gecremeerd worden (en of dat nou hier in Frankrijk is, of in NL maakt mij niet uit) Net als Ainne, heb ik nog in Nederland een uitvaartverzekering, maar die is waarschijnlijk alleen geldig in Nederland.
Sinds dat ik een klein meisje ben, wil ik gecremeerd worden, begraven lijkt me helemaal nix. En dit weet ook iedereen.
Wat betreft mijn geld en bezittingen (is helaas nog niet zoveel haha) ik heb geen testament of iets dergelijks, dus alles gaat naar mijn ouders, mocht het zover zijn. Als ik een flat koop en/of kinderen krijg met m'n vriend, dan ga ik ook eens nadenken over een testament
Ikzelf wil gecremeerd worden (en of dat nou hier in Frankrijk is, of in NL maakt mij niet uit) Net als Ainne, heb ik nog in Nederland een uitvaartverzekering, maar die is waarschijnlijk alleen geldig in Nederland.
Sinds dat ik een klein meisje ben, wil ik gecremeerd worden, begraven lijkt me helemaal nix. En dit weet ook iedereen.
Wat betreft mijn geld en bezittingen (is helaas nog niet zoveel haha) ik heb geen testament of iets dergelijks, dus alles gaat naar mijn ouders, mocht het zover zijn. Als ik een flat koop en/of kinderen krijg met m'n vriend, dan ga ik ook eens nadenken over een testament
woensdag 10 september 2008 om 19:14
Begraven, maar waar ter wereld, zou mij eigenlijk een zorg zijn. Ik woon met mijn zoontje in Tirol. Het zou het meest praktische zijn als mijn zoon terug gaat naar NL, omdat daar zijn vader en de rest van de familie woont. Tja, ook een beetje sneu als ik dan alleen hier achterblijf.. toch?
Maar het maakt mij echt niet uit, voel me overal goed bij. Ik ben er toch niet meer. Laten de achterblijvers maar beslissen. Als ze me maar wel begraven!
Maar het maakt mij echt niet uit, voel me overal goed bij. Ik ben er toch niet meer. Laten de achterblijvers maar beslissen. Als ze me maar wel begraven!
woensdag 10 september 2008 om 19:36
Niet helemaal van toepassing, maar ik heb me er laatst wel mee bezig gehouden.
Ik woon in A'dam, ik kom uit Twente.
Amsterdam is mijn plek, hier zijn mijn vrienden en is mijn leven, mijn familie woont in Twente.
Ik heb twee weken geleden mijn uitvaartkompas ingevuld.
En eerlijk gezegd zou ik het niet weten. Ik wil wel gecremeerd worden. Maar wat er dan met mijn as gebeurd dat laat ik aan mijn nabestaanden over. Zij mogen dat beslissen omdat ik simpelweg geen keuze kan maken.
Misschien de as opsplitsen? Ene helft naar Twente, andere helft naar Amsterdam.
Dat lijkt me ook wel een goeie keus nu ik er zo over nadenk!
Ik woon in A'dam, ik kom uit Twente.
Amsterdam is mijn plek, hier zijn mijn vrienden en is mijn leven, mijn familie woont in Twente.
Ik heb twee weken geleden mijn uitvaartkompas ingevuld.
En eerlijk gezegd zou ik het niet weten. Ik wil wel gecremeerd worden. Maar wat er dan met mijn as gebeurd dat laat ik aan mijn nabestaanden over. Zij mogen dat beslissen omdat ik simpelweg geen keuze kan maken.
Misschien de as opsplitsen? Ene helft naar Twente, andere helft naar Amsterdam.
Dat lijkt me ook wel een goeie keus nu ik er zo over nadenk!
woensdag 10 september 2008 om 20:04
quote:reizigster2004 schreef op 10 september 2008 @ 19:40:
[...]
haha, beetje voortijdig misschien?
Ik zat hartstikke serieus de reacties te lezen, en schiet me toch in de lach. Heerlijk! .
Ik zal ook even serieus reageren. In Nederland loopt voor mij ook nog een verzekering. (Die zal ik inderdaad eens stopzetten, kost alleen maar geld. Waar dit forum al niet goed voor is!) Maar als ik zou overlijden zou ik toch hier begraven, danwel gecremeerd, willen worden. Ik heb ook een Nederlands donorcodicil bedenk ik me opeens. Dit vind ik erg belangrijk en ik wil wel dat daarmee ook hier rekening mee gehouden wordt. Maar ik heb altijd al een band met dit land (Italie) gehad. Dus dan lig ik hier t.z.t prima. Inderdaad niet een onderwerp waar je graag over nadenkt, maar wel even belangrijk om aan je directe omgeving (partner/ ouders) duidelijk te maken
[...]
haha, beetje voortijdig misschien?
Ik zat hartstikke serieus de reacties te lezen, en schiet me toch in de lach. Heerlijk! .
Ik zal ook even serieus reageren. In Nederland loopt voor mij ook nog een verzekering. (Die zal ik inderdaad eens stopzetten, kost alleen maar geld. Waar dit forum al niet goed voor is!) Maar als ik zou overlijden zou ik toch hier begraven, danwel gecremeerd, willen worden. Ik heb ook een Nederlands donorcodicil bedenk ik me opeens. Dit vind ik erg belangrijk en ik wil wel dat daarmee ook hier rekening mee gehouden wordt. Maar ik heb altijd al een band met dit land (Italie) gehad. Dus dan lig ik hier t.z.t prima. Inderdaad niet een onderwerp waar je graag over nadenkt, maar wel even belangrijk om aan je directe omgeving (partner/ ouders) duidelijk te maken
Count your blessings...
woensdag 10 september 2008 om 21:19
Een hele goede vraag!
Ik wil ook van jongs af aan absoluut niet begraven worden. Ik heb altijd gezegd cremeer me maar en strooi mn as uit in de zee bij Curacao. Daar is het mooi en zonnig en liggen mn roots. Ik wil ook niet in een urn ergens staan, ik wil dat de mensen me onthouden hoe ik was, en niet door naar een urn te gaan kijken.
Mocht ik binnen een korte tijd gebeuren zal ik wel in Nederland gecremeerd worden. Al mijn familie enz woont in NL en ik ben voor het lichaam terugvliegen enz. netjes verzekerd. Mocht ik ooit ergens vast wonen en bv een gezin hebben is het misschien anders. Dat van die donorcodicil vind ik wel een goeie, in Nederland heb ik die ook. Maar ik heb wel met iemand zo een beetje mijn wensen en voorkeuren besproken. Ik wil niet bekeken worden als ik dood ben en ik wil een klein feestje. Geen tranendal. Een oom van mij zegt altijd: als ik ga doen we een soort van Cubaans feestje: iedereen in het wit, een hoed op, een drankje en een sigaar erbij, wat goede muziek en dan vieren jullie het leven. Klinkt me erg goed in de oren.
Ik wil ook van jongs af aan absoluut niet begraven worden. Ik heb altijd gezegd cremeer me maar en strooi mn as uit in de zee bij Curacao. Daar is het mooi en zonnig en liggen mn roots. Ik wil ook niet in een urn ergens staan, ik wil dat de mensen me onthouden hoe ik was, en niet door naar een urn te gaan kijken.
Mocht ik binnen een korte tijd gebeuren zal ik wel in Nederland gecremeerd worden. Al mijn familie enz woont in NL en ik ben voor het lichaam terugvliegen enz. netjes verzekerd. Mocht ik ooit ergens vast wonen en bv een gezin hebben is het misschien anders. Dat van die donorcodicil vind ik wel een goeie, in Nederland heb ik die ook. Maar ik heb wel met iemand zo een beetje mijn wensen en voorkeuren besproken. Ik wil niet bekeken worden als ik dood ben en ik wil een klein feestje. Geen tranendal. Een oom van mij zegt altijd: als ik ga doen we een soort van Cubaans feestje: iedereen in het wit, een hoed op, een drankje en een sigaar erbij, wat goede muziek en dan vieren jullie het leven. Klinkt me erg goed in de oren.
woensdag 10 september 2008 om 21:39
Is er eigenlijk internationale organisatie die dat dus internationaal gezien verzekerd? Weet iemand dat?
Want met een NLse uitvaartverzekering kan je toch niet zomaar in een buitenland begraven/gecremeerd worden, toch? En andersom ook niet.
Wat als je idd met meer nationaliteiten te maken hebt (ik ben bv. NLse, woon in BE, mijn man is Marokkaans en hij weet zeker dat ie in Marokko begraven wil worden), kan je dat dan 'optioneel open' (bij wijze van spreken) verzekeren? Ik wil op dit moment niet in BE begraven worden, maar ik vraag me af of dat wel zomaar in NL kan. Misschien wonen we over een aantal jaar wel in een ander land, dan kan ik me voorstellen dat dit soort wensen ook veranderen. Best lastig eigenlijk, want op zich boeit het me weinig als ik toch dood ben, maar wil ik nabestaanden niet met 'n hoop gedoe opzadelen.
Want met een NLse uitvaartverzekering kan je toch niet zomaar in een buitenland begraven/gecremeerd worden, toch? En andersom ook niet.
Wat als je idd met meer nationaliteiten te maken hebt (ik ben bv. NLse, woon in BE, mijn man is Marokkaans en hij weet zeker dat ie in Marokko begraven wil worden), kan je dat dan 'optioneel open' (bij wijze van spreken) verzekeren? Ik wil op dit moment niet in BE begraven worden, maar ik vraag me af of dat wel zomaar in NL kan. Misschien wonen we over een aantal jaar wel in een ander land, dan kan ik me voorstellen dat dit soort wensen ook veranderen. Best lastig eigenlijk, want op zich boeit het me weinig als ik toch dood ben, maar wil ik nabestaanden niet met 'n hoop gedoe opzadelen.
woensdag 10 september 2008 om 22:12
Gewoon hier begraven worden, waar ik nu woon (isr)- Specuman moet de begrafenis maar regelen zoals gebruikelijk. Een testament heb ik al jaaaaren, dus dat is makkelijk.
Bovendien in alle 3 monotheistische godsdiensten begint het einde van de wereld en het oordeel van de Eeuwige hier- dus hier, ik lig graag eerste rang
Bovendien in alle 3 monotheistische godsdiensten begint het einde van de wereld en het oordeel van de Eeuwige hier- dus hier, ik lig graag eerste rang
donderdag 11 september 2008 om 03:39
donderdag 11 september 2008 om 09:05
Hier ook een tijdje terug over gesproken, maar geen verdere stappen ondernomen om daadwerkelijk iets op papier te zetten.
Mijn man en ik willen beiden gecremeerd worden. Manlief wil in zijn thuisland (LB) uitgestrooid worden in de bergen tussen de Cedars. En ik wil daar uitgestrooid worden waar mijn man ligt uitgestrooid...
Maar eigenlijk moeten mijn nabestaanden het maar uitzoeken (kan wel mijn wensen neerzetten, maar de uitvoering moeten ze toch echt zelf doen). En inderdaad, desnoods splitsen ze mij maar op en strooien ze me in NL en in LB uit.
En ik woon nu dan wel in NL, maar geen idee waar ik over een aantal jaren heen trek...
En je kunt wel leuk je wensen vastleggen, maar de achterblijvers beslissen. Mijn opa wilde persé begraven worden, maar mijn oma durfde niet alleen naar een kerkhof dus besloot na het overlijden van mijn opa maar dat hij gecremeerd moest worden. En zo geschiede...
Mijn man en ik willen beiden gecremeerd worden. Manlief wil in zijn thuisland (LB) uitgestrooid worden in de bergen tussen de Cedars. En ik wil daar uitgestrooid worden waar mijn man ligt uitgestrooid...
Maar eigenlijk moeten mijn nabestaanden het maar uitzoeken (kan wel mijn wensen neerzetten, maar de uitvoering moeten ze toch echt zelf doen). En inderdaad, desnoods splitsen ze mij maar op en strooien ze me in NL en in LB uit.
En ik woon nu dan wel in NL, maar geen idee waar ik over een aantal jaren heen trek...
En je kunt wel leuk je wensen vastleggen, maar de achterblijvers beslissen. Mijn opa wilde persé begraven worden, maar mijn oma durfde niet alleen naar een kerkhof dus besloot na het overlijden van mijn opa maar dat hij gecremeerd moest worden. En zo geschiede...
donderdag 11 september 2008 om 12:03
Niet zo gek om hier over na te denken inderdaad. Ik wil ook het liefst gecremeerd worden en ergens op een mooie plek uitgestrooid maar in Spanje is dat niet zo gebruikelijk. De rituelen hier zijn ook een nacht waken bij de overledene, dan katholieke mis en begraven in een nisje (in een soort "flatgebouw" van nissen). Vind dat zelf niet zo'n fijn idee maar aan de andere kant merk je er niets meer van, ik zou het alleen jammer vinden voor mijn nlse familie als alles op de spaanse manier gaat. Hoop maar dat het nog heel lang duurt.
Over wat er met de kinderen gebeurt als we allebei komen te overlijden baart mij meer zorgen. Stiekum zou ik willen dat ze dan in NL bij mijn zus gaan wonen, maar ja als ze wat ouder worden en hier hun leventje hebben, is dat ook zo heftig. Mijn man vindt het "onzin" om daarover nadenken laat staan om het vast te leggen. Misschien een typisch nederlandse eigenschap inderdaad om alles goed geregeld te willen hebben. We hebben nu wel allebei een levensverzekering waardoor er geld vrijkomt als de ander overlijdt waar iig de uitvaart van betaald kan worden. Dat van de kinderen daar zit ik wel mee in m'n maag. Elke keer als we samen op pad zijn, schiet het me door m'n hoofd. Hebben jullie iets voor de kinderen vastgelegd? Mijn familie spreekt niet eens spaans dus het zou al heel moeilijk zijn om daar met mijn schoonfamilie over te communiceren.
Over wat er met de kinderen gebeurt als we allebei komen te overlijden baart mij meer zorgen. Stiekum zou ik willen dat ze dan in NL bij mijn zus gaan wonen, maar ja als ze wat ouder worden en hier hun leventje hebben, is dat ook zo heftig. Mijn man vindt het "onzin" om daarover nadenken laat staan om het vast te leggen. Misschien een typisch nederlandse eigenschap inderdaad om alles goed geregeld te willen hebben. We hebben nu wel allebei een levensverzekering waardoor er geld vrijkomt als de ander overlijdt waar iig de uitvaart van betaald kan worden. Dat van de kinderen daar zit ik wel mee in m'n maag. Elke keer als we samen op pad zijn, schiet het me door m'n hoofd. Hebben jullie iets voor de kinderen vastgelegd? Mijn familie spreekt niet eens spaans dus het zou al heel moeilijk zijn om daar met mijn schoonfamilie over te communiceren.
