Viva forummers die wonen in het buitenland

Foodisgood vrijdag 8 juni 2018 om 15:21

Ik woon zelf in Spanje en ben benieuwd of er meer forummers zijn die niet in Nederland of Belgie wonen. Waarom ben jij naar het buitenland vertrokken? Hoe bevalt het je nu? Zou je ooit terug willen?

Ik woon dus in Spanje vanwege een vrijwilligersproject (minimaal een jaar) en er is kans dat ik hierna naar Tsjechisch ga.

grenada vrijdag 4 oktober 2019 om 10:44

JobEva schreef: ↑
13-08-2019 10:37
Nou Grenada; dan ben ik gespannt......Ik heb geen PB van je gekregen......

sorry, het werkt blijkbaar niet goed.

grenada vrijdag 4 oktober 2019 om 10:44

JobEva schreef: ↑
13-08-2019 10:37
Nou Grenada; dan ben ik gespannt......Ik heb geen PB van je gekregen......

sorry, het werkt blijkbaar niet goed.

kataravrouw zondag 6 oktober 2019 om 10:15

Man en ik hebben een huisje in Spanje [ bezig nog met verbouwen ] en gaan er regelmatig naar toe.

Wij zijn 50 + en ik vroeg me af of hier ook mensen mee lezen van deze leeftijd. En plannen hebben of al geemigreerd zijn. Missen jullie je kinderen/kleinkinderen? Hoe stonden zij er tegen over? En eventueel je oude vader en moeder die zorg nodig hebben?

En voor de jonge mensen...missen jullie je ouders/broers en zussen? Wat vonden je ouders ervan dat je ging emigreren?

Zellithyia zondag 6 oktober 2019 om 12:00

kataravrouw schreef: ↑
06-10-2019 10:15
Man en ik hebben een huisje in Spanje [ bezig nog met verbouwen ] en gaan er regelmatig naar toe.

Wij zijn 50 + en ik vroeg me af of hier ook mensen mee lezen van deze leeftijd. En plannen hebben of al geemigreerd zijn. Missen jullie je kinderen/kleinkinderen? Hoe stonden zij er tegen over? En eventueel je oude vader en moeder die zorg nodig hebben?

En voor de jonge mensen...missen jullie je ouders/broers en zussen? Wat vonden je ouders ervan dat je ging emigreren?

Ik ben 26 en begin dit jaar naar Engeland gegaan. Gelukkig is het niet echt heel verg weg. Op bepaalde moeilijke momenten mis ik mijn zus en moeder echt ontzettend. Het niet er even heen kunnen gaan om je verhaal te doen, maar ik heb er veel voor terug gekregen en we zijn bezig om een huis te kopen met een slaapkamer speciaal voor mijn familie zodat ze geen extra kosten hoeven te hebben

Hastadepasta18 zondag 6 oktober 2019 om 13:33

Zellithyia schreef: ↑
06-10-2019 12:00
Ik ben 26 en begin dit jaar naar Engeland gegaan. Gelukkig is het niet echt heel verg weg. Op bepaalde moeilijke momenten mis ik mijn zus en moeder echt ontzettend. Het niet er even heen kunnen gaan om je verhaal te doen, maar ik heb er veel voor terug gekregen en we zijn bezig om een huis te kopen met een slaapkamer speciaal voor mijn familie zodat ze geen extra kosten hoeven te hebben

Denk daar heel goed over na, die extra kamer. Ik snap het wel hoor, dat sommigen dat fijn vinden, maar het is een behoorlijke inbreuk op je privacy.

Wii hebben zelf geen extra kamer en zijn er maar wat blij mee. De kinderen hebben beide een eigen kamer en zouden samen kunnen slapen maar dat doen we niet. We moeten er niet aan denken om telkens 2 of 3 weken onze ouders in huis te hebben, laat staan alle vrienden die een weekje komen. Als ze hier naar toe komen zijn ze inderdaad veel bij ons thuis, maar dan heb je in ieder geval nog wat momenten met je eigen gezin, of partner zonder rekening te moeten houden met anderen.

Ik zie hier ook genoeg mensen die wel visite in huis nemen. Dat gaat meestal ok, maar iedereen is maar wat blij als ze weer gaan. Bij sommigen is het echt zoete inval met bijna constant visite.

Zellithyia zondag 6 oktober 2019 om 14:03

Hastadepasta18 schreef: ↑
06-10-2019 13:33
Denk daar heel goed over na, die extra kamer. Ik snap het wel hoor, dat sommigen dat fijn vinden, maar het is een behoorlijke inbreuk op je privacy.

Wii hebben zelf geen extra kamer en zijn er maar wat blij mee. De kinderen hebben beide een eigen kamer en zouden samen kunnen slapen maar dat doen we niet. We moeten er niet aan denken om telkens 2 of 3 weken onze ouders in huis te hebben, laat staan alle vrienden die een weekje komen. Als ze hier naar toe komen zijn ze inderdaad veel bij ons thuis, maar dan heb je in ieder geval nog wat momenten met je eigen gezin, of partner zonder rekening te moeten houden met anderen.

Ik zie hier ook genoeg mensen die wel visite in huis nemen. Dat gaat meestal ok, maar iedereen is maar wat blij als ze weer gaan. Bij sommigen is het echt zoete inval met bijna constant visite.

Gelukkig is mijn familie niet echt zo. Hooguit 2 keer per jaar een weekje. Verder zal het een rommel / studeer kamer worden of eventueel een kamer voor een tweede kindje (we hebben de 1ste nog niet haha dus dat gaat nog wel even duren).

Avena zondag 6 oktober 2019 om 17:07

kataravrouw schreef: ↑
06-10-2019 10:15
Man en ik hebben een huisje in Spanje [ bezig nog met verbouwen ] en gaan er regelmatig naar toe.

Wij zijn 50 + en ik vroeg me af of hier ook mensen mee lezen van deze leeftijd. En plannen hebben of al geemigreerd zijn. Missen jullie je kinderen/kleinkinderen? Hoe stonden zij er tegen over? En eventueel je oude vader en moeder die zorg nodig hebben?

En voor de jonge mensen...missen jullie je ouders/broers en zussen? Wat vonden je ouders ervan dat je ging emigreren?

Ik vond het achterlaten van mijn ouders wel het allermoeilijkste van emigreren. Maar ik vond niet dat ik mijn eigen leven on hold kon zetten voor hen. Dat hadden zij vast ook niet gewild, maar ze hadden het wel veel fijner gevonden als ik gewoon in Nederland was gebleven.

The impossible just takes a little longer.

Avena zondag 6 oktober 2019 om 17:13

Hastadepasta18 schreef: ↑
06-10-2019 13:33
Denk daar heel goed over na, die extra kamer. Ik snap het wel hoor, dat sommigen dat fijn vinden, maar het is een behoorlijke inbreuk op je privacy.

Dat is het zeker. Maar toch heeft tot nu toe iedereen die mij kwam opzoeken hier in huis geslapen. Alleen familie en goede vrienden overigens. Ik vind het elke keer heel gezellig en tegelijkertijd put het me uit. Maar ik vind het ook heel moeilijk om tegen mensen te zeggen dat ze maar ergens een huisje moeten huren. Ik doseer het wel. Een paar keer per jaar en dan een paar dagen per keer. Alleen mijn ouders zijn langer dan een week gebleven. Wel met eigen auto, dus ze gingen ook zonder mij op pad. Ik zou gek worden als mijn huis een zoete inval zou zijn...

The impossible just takes a little longer.

Hastadepasta18 zondag 6 oktober 2019 om 19:55

Avena schreef: ↑
06-10-2019 17:13
Dat is het zeker. Maar toch heeft tot nu toe iedereen die mij kwam opzoeken hier in huis geslapen. Alleen familie en goede vrienden overigens. Ik vind het elke keer heel gezellig en tegelijkertijd put het me uit. Maar ik vind het ook heel moeilijk om tegen mensen te zeggen dat ze maar ergens een huisje moeten huren. Ik doseer het wel. Een paar keer per jaar en dan een paar dagen per keer. Alleen mijn ouders zijn langer dan een week gebleven. Wel met eigen auto, dus ze gingen ook zonder mij op pad. Ik zou gek worden als mijn huis een zoete inval zou zijn...

Zelfs dan (eigen auto en zelf op pad) zou een te grote inbreuk op mijn privacy zijn. Voor mij is de max een weekendje samen, meer niet. Ik wil als ik wakker word niet meteen mensen om me heen (los van mijn gezin), of meteen kleren aan moeten trekken, of altijd mijn bikini aantrekken als ik in t zwembad spring

.

Maar goed, sommige mensen vinden het alleen maar fijn om familie in huis te hebben. Denk alleen dat je er heel goed over na moet denken! Het klinkt allemaal gezellig en leuk, maar jouw gezinsleven (met werken, school, etc) gaat door, terwijl je visite op vakantie is. Dat kan (let op, kan) botsen.

Hastadepasta18 zondag 6 oktober 2019 om 19:55

Avena schreef: ↑
06-10-2019 17:13
Dat is het zeker. Maar toch heeft tot nu toe iedereen die mij kwam opzoeken hier in huis geslapen. Alleen familie en goede vrienden overigens. Ik vind het elke keer heel gezellig en tegelijkertijd put het me uit. Maar ik vind het ook heel moeilijk om tegen mensen te zeggen dat ze maar ergens een huisje moeten huren. Ik doseer het wel. Een paar keer per jaar en dan een paar dagen per keer. Alleen mijn ouders zijn langer dan een week gebleven. Wel met eigen auto, dus ze gingen ook zonder mij op pad. Ik zou gek worden als mijn huis een zoete inval zou zijn...

Zelfs dan (eigen auto en zelf op pad) zou een te grote inbreuk op mijn privacy zijn. Voor mij is de max een weekendje samen, meer niet. Ik wil als ik wakker word niet meteen mensen om me heen (los van mijn gezin), of meteen kleren aan moeten trekken, of altijd mijn bikini aantrekken als ik in t zwembad spring

.

Maar goed, sommige mensen vinden het alleen maar fijn om familie in huis te hebben. Denk alleen dat je er heel goed over na moet denken! Het klinkt allemaal gezellig en leuk, maar jouw gezinsleven (met werken, school, etc) gaat door, terwijl je visite op vakantie is. Dat kan (let op, kan) botsen.

HelloFromTheOtherSide zondag 6 oktober 2019 om 20:47

Avena schreef: ↑
06-10-2019 17:07
Ik vond het achterlaten van mijn ouders wel het allermoeilijkste van emigreren. Maar ik vond niet dat ik mijn eigen leven on hold kon zetten voor hen. Dat hadden zij vast ook niet gewild, maar ze hadden het wel veel fijner gevonden als ik gewoon in Nederland was gebleven.

Zo zit het bij mij ook. Mijn ouders zijn gescheiden en dat maakt het denk ik wat makkelijker; ze hebben allebei hun eigen (nieuwe) leven, en als ik terug zou gaan is het niet zoals vroeger.

Hello, can you hear me?

DG2015 zondag 6 oktober 2019 om 21:19

Ik zou best wel een extra kamer willen hebben, want ik werk nu letterlijk vanuit mijn slaapkamer, maar tegelijkertijd vind ik het af en toe ook wel lekker om te kunnen aangeven dat we geen logeerkamer hebben en we ze dus geen overnachting kunnen bieden. We wonen krap en duur (Londen...) en een kamer erbij is toch zo'n 500 pond per maand extra.
Mensen die heel dicht bij ons staan blijven wel logeren, trouwens, maar dan wordt het een luchtbed in de woonkamer, of de kinderen gaan bij elkaar op de kamer. Maar ook dan voelt het voor mij al best snel te lang, dus mensen die verder weg staan hoeven voor mij niet zo nodig.

"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"

Avena zondag 6 oktober 2019 om 22:11

@DG2015 als je in Londen woont, dan snap ik dat helemaal! Dan woon je inderdaad klein en komt je bezoek natuurlijk ook gewoon de stad bezoeken. Kan prima vanuit een hotel. Maar ik woon op het platteland en de mensen die mij komen opzoeken komen wel echt voor mij. Dan voel ik me toch wat ongastvrij om ze niet hier te laten slapen.

Ik zou overigens wel nee zeggen tegen mensen die wat verder van me af staan. Het lastigste vind ik het als vrienden partners en/of kinderen meenemen. Daar wil ik ook weer geen nee tegen zeggen, maar dan heb ik wel opeens mensen in mijn huis waar ik niet veel mee heb.

Als vrienden alleen komen, vind ik het altijd heel gezellig. En daarna ook weer heel relaxed als ze weggaan

Het is gewoon heftig om met elkaar op te staan en met elkaar naar bed te gaan. Maar ik beschouw dat ook een beetje als mijn lot als emigrant: als ik Nederlandse vrienden wil zien, moet ik óf zelf uit logeren in Nederland óf zij logeren bij mij...

The impossible just takes a little longer.

fromfebruary maandag 7 oktober 2019 om 05:42

kataravrouw schreef: ↑
06-10-2019 10:15
En voor de jonge mensen...missen jullie je ouders/broers en zussen? Wat vonden je ouders ervan dat je ging emigreren?

Ik heb het bewust nooit emigreren genoemd, maar heb het erop gehouden dat ik 'hier een jaar wilde wonen en werken en dan zou besluiten hoe het beviel'. Het ging bij mij niet van de één op de andere dag; het begon met 'ik neem over een halfjaar ontslag, verkoop m'n huis en ga dan weer reizen tot ik weet wat ik wil in Nederland.' Onderdeel daarvan was een jaar een Working Holiday in Nieuw-Zeeland. Vooral mijn moeder had het moeilijk; de angst dat ik daar dan een leuke vent tegen zou komen en "nooit meer terug zou komen en ze haar kleinkinderen alleen op Skype zou zien". Vervolgens was Nieuw-Zeeland al heel snel van de baan omdat ik (wederom) verliefd werd op Canada in de zomer van 2018 toen ik mijn reis net begonnen was. Dat vond ze al iets minder erg, omdat het niet zo bizar ver is als NZ.

Inmiddels zijn we ruim een jaar verder, ben ik hier alweer sinds juni en wennen mijn ouders aan het idee...Ik zeg altijd dat m'n moeder door verschillende fasen van rouw is heengegaan, van een soort boosheid/onbegrip tot ontkenning (laten we er nu niet over praten) tot nu een bepaalde acceptatie. Ze ziet dat ik gelukkig ben hier, hoopt oprecht voor me dat ik eindelijk mijn Permanent Residency krijg eind dit jaar en heeft het er al over wanneer ze me met mijn vader op komt zoeken.

Het valt overigens niet mee voor ze: mijn broertje is nét terug van 2 jaar Australië (tussendoor niet thuis geweest) en zegt nu al dat hij hooguit 2 jaar in NL blijft en dan weer terug gaat naar Australië of ook een jaar Canada wil proberen. Die blijft iig ook niet in NL wonen...

Avena maandag 7 oktober 2019 om 09:32

@fromfebruary herkenbaar! Mijn ouders hebben ook echt moeten wennen en die stadia is in ieder geval mijn moeder ook allemaal doorgegaan. Maar inmiddels zien en weten ze dat ik hier gelukkig ben en zijn ze er wat meer aan gewend. Gelukkig komen ze wel graag langs.

The impossible just takes a little longer.

kataravrouw maandag 7 oktober 2019 om 09:42

Ik denk dat je dat goed zegt From Februari...dat je een soort van rouw doorloopt.

Tuurlijk wil je als moeder dat je kind gelukkig is...maar om ze zo te moeten missen lijkt me heel heftig. Mijn jongste kind is nu voor 5 mnd naar China....en ik weet hoe fijn dat ze het daar heeft, maar ik mis haar vreselijk veel.

Ik begrijp heel goed de drang om Nederland te verlaten....dat heb ik immers zelf ook, maar zo ver!! Europa valt nog te bereizen....maar NZ idd is toch weer een ander verhaal.

Ik wens je veel geluk toe in Canada en dat al je dromen mogen uitkomen! En een dikke knuffel voor je ouders!

Foodisgood maandag 7 oktober 2019 om 21:50

Haha herkenbaar bij mijn ouders. Die hebben staan janken toen ik voor de tweede keer vertrok (eerste was een jaar en dat stond gewoon vast dus ze wisten dat ik dan weer thuis zou komen maar bij de tweede was dat niet zo). En ze hebben ook een gat in de lucht gesprongen toen ik zei dat ik ontslag had genomen. Ik weet nu al dat ik niet in NL wil blijven maar vertel het ze nog maar niet want dan gaan ze alleen maar meer piekeren erover.

Anoniem_64efcea214fde donderdag 10 oktober 2019 om 16:29

Mijn vader is enkele jaren geleden overleden, na ongeveer 2 jaar ziek te zijn geweest. We zijn toen veel heen en weer gereisd, wat niet makkelijk is vanuit Argentinië, maar je hebt het er uiteraard voor over. Na zijn overlijden ben ik nog 1x (alleen) terug gegaan om samen met mijn moeder en broer zijn as uit te strooien. Daarna niet meer terug geweest omdat we het wel even genoeg vonden zogezegd (ook qua prijs).

Mijn moeder vindt dat prima, ze is wel wat gewend wat mijn vader werkte ook vaak in het buitenland. Ze is afgelopen december nog met kerst hier geweest (om haar nieuwe vriendje voor te stellen hehe) en vindt dat heerlijk. Jaar daarvoor ook met de feestdagen. Dit jaar niet, want KLM had geen mooie business class aanbiedingen

En in economy vindt ze het echt te ver intussen (ze is 77).

Natuurlijk is de afstand groot, maar vandaag de dag met WhatsApp en Skype kan je prima contact houden. Het scheelt natuurlijk dat moeders nog heel erg actief in het leven staat en ik al bijna 15 jaar in Argentinië woon, ze is er wel aan gewend. En broertje heeft voor de kleinkinderen gezorgd, dus dat zit ook goed

Daffodil zaterdag 12 oktober 2019 om 00:32

Ik heb zojuist een aanbod gehad voor een baan in een nieuw buitenland en ik twijfel ontzettend. Toen ik hierheen verhuisde hoopte ik al dat het de laatste grote verhuizing zou zijn en dan zou ik nu naar de andere kant van de wereld verhuizen. Ik zou ook van een vrij kleine stad terug naar een wereldstad gaan. Ik heb zo geen idee!

If at first you don’t succeed, call it version 1.0

Daffodil zaterdag 12 oktober 2019 om 00:33

En met terug bedoel ik niet dat ik in dat land (of die stad) al gewoond heb, maar ik heb wel eerder in twee andere wereldsteden gewoond...

If at first you don’t succeed, call it version 1.0

Anoniem_327839 zaterdag 12 oktober 2019 om 01:57

Daffodil schreef: ↑
12-10-2019 00:32
Ik heb zojuist een aanbod gehad voor een baan in een nieuw buitenland en ik twijfel ontzettend. Toen ik hierheen verhuisde hoopte ik al dat het de laatste grote verhuizing zou zijn en dan zou ik nu naar de andere kant van de wereld verhuizen. Ik zou ook van een vrij kleine stad terug naar een wereldstad gaan. Ik heb zo geen idee!

Bij twijfel altijd doen.

Misschien helpt het voor je om de voor- en nadelen op een rijtje te zetten. Luister ook vooral naar je hart en denk niet alleen met je verstand. Wil je wel verhuizen? Bied de baan wat je wilt? Spreekt het land en de stad je aan? Denk je er te kunnen wennen?

Daffodil zaterdag 12 oktober 2019 om 02:28

Goede vragen. Ik heb de voor en tegens op een rijtje, maar weet niet zo goed wat zwaarder weegt. Ik praat al met m'n vrienden hier en van vroeger en met een oud-mentor (het aanbod komt niet helemaal onverwacht, zeg maar) en toch is het me niet duidelijk. Ik ben zeker gevlijd en ben er ook echt zenuwachtig voor geweest. Maar nu het echt is en ik de keuze heb, ben ik ook wat bang voor het onbekende. En heb ik tegenzin om weer alles op te pakken, weer een visum te regelen en weer te verhuizen (naar een land waar ik zelfs nog nooit geweest ben).

If at first you don’t succeed, call it version 1.0

Anoniem_327839 zaterdag 12 oktober 2019 om 08:41

Daffodil schreef: ↑
12-10-2019 02:28
Goede vragen. Ik heb de voor en tegens op een rijtje, maar weet niet zo goed wat zwaarder weegt. Ik praat al met m'n vrienden hier en van vroeger en met een oud-mentor (het aanbod komt niet helemaal onverwacht, zeg maar) en toch is het me niet duidelijk. Ik ben zeker gevlijd en ben er ook echt zenuwachtig voor geweest. Maar nu het echt is en ik de keuze heb, ben ik ook wat bang voor het onbekende. En heb ik tegenzin om weer alles op te pakken, weer een visum te regelen en weer te verhuizen (naar een land waar ik zelfs nog nooit geweest ben).

Is het mogelijk om de het land, de plaats of het bedrijf eerst te bezoeken voor je een keuze maakt? Het onbekende is altijd eng, maar misschien weet je beter wat je wilt als je het land en de plaats een keer bezocht hebt en er zo een beeld bij hebt.

Anoniem_382756 zaterdag 12 oktober 2019 om 08:53

Daffodil schreef: ↑
12-10-2019 00:32
Ik heb zojuist een aanbod gehad voor een baan in een nieuw buitenland en ik twijfel ontzettend. Toen ik hierheen verhuisde hoopte ik al dat het de laatste grote verhuizing zou zijn en dan zou ik nu naar de andere kant van de wereld verhuizen. Ik zou ook van een vrij kleine stad terug naar een wereldstad gaan. Ik heb zo geen idee!

Wat ik ook zou meenemen in de overweging: hoe tevreden ben je met je huidige situatie? Ik neem aan dat je nu weer in NL woont. Ben je blij met je baan, huis, sociaal leven etc of mis je iets en zou je nieuwe baan dat kunnen opvullen?
Afgezien van de nieuwe baan en land: zie je het zitten weer een nieuwe start te maken?

Daffodil zaterdag 12 oktober 2019 om 17:23

Nee, ik woon op dit moment ook in het buitenland. Mijn baan is op zich ok, maar er zitten zeker ook nadelen aan. In hoeverre de nieuwe baan beter is is lastiger te zeggen, vooral omdat het dus zo abstract is. Het grootste verschil is dat ik nu heel onafhankelijk werk, terwijl het straks dus meer in groepsverband is. Ook weet ik niet of ik hier op de lange termijn kan blijven. Verhuizen naar een nieuwe stad vind ik niet erg, maar deze verhuizing zou wel erg ver zijn.

Bezoeken gaat hem denk ik niet worden. Ik praat volgende week weer met ze, maar ze willen binnen twee weken een beslissing.

If at first you don’t succeed, call it version 1.0

Actieve topics