Reizen
alle pijlers
Viva forummers die wonen in het buitenland
vrijdag 8 juni 2018 om 15:21
Ik woon zelf in Spanje en ben benieuwd of er meer forummers zijn die niet in Nederland of Belgie wonen. Waarom ben jij naar het buitenland vertrokken? Hoe bevalt het je nu? Zou je ooit terug willen?
Ik woon dus in Spanje vanwege een vrijwilligersproject (minimaal een jaar) en er is kans dat ik hierna naar Tsjechisch ga.
Ik woon dus in Spanje vanwege een vrijwilligersproject (minimaal een jaar) en er is kans dat ik hierna naar Tsjechisch ga.
zaterdag 30 november 2019 om 15:55
Ik trek me ook helemaal niks aan van negatieve commentaren, gelukkig zijn dat er ook niet veel. Ik trek me sowieso weinig aan van commentaar van anderen. Ik weet best dat er mensen zijn die helemaal niet begrijpen waarom we hier zijn gaan wonen. Het is een klein eiland en er is niet zo veel te doen. Maar dat vind ik net lekker (en tuurlijk, soms wil je eens iets anders doen, daar moeten we het eiland voor af maar dat is dan maar zo).
Emigreren is best wel een beetje egoïstisch zijn, voor jezelf kiezen en niet voor anderen. En verwachtingen managen.
Emigreren is best wel een beetje egoïstisch zijn, voor jezelf kiezen en niet voor anderen. En verwachtingen managen.
zaterdag 30 november 2019 om 17:25
Ik snap dat het niet leuk is om te horen, maar het gaat er niet om wat anderen vinden, maar om wat jij vindt. Vind jij het land waar je naartoe wil onveilig?
En jaloezie zal soms zeker een rol spelen. Veel mensen durven inderdaad niet los te laten wat ze hebben en wat vertrouwd is.
En jaloezie zal soms zeker een rol spelen. Veel mensen durven inderdaad niet los te laten wat ze hebben en wat vertrouwd is.
The impossible just takes a little longer.
zondag 1 december 2019 om 03:49
Bij mij waren negatieve reacties vooral dat mensen het niet zo serieus namen. De man voor wie ik ging was gewoon maar een 'vakantievriendje' en ik zou na een jaar wel met hangende pootjes terug komen. Van sommige mensen komt dat wel hard aan, maar ik heb het laten gaan. Waarom zou ik mezelf moeten bewijzen?
Toen vakantievriendje en ik ineens gingen trouwen schrokken die mensen toch wel, nu denken ze dus wel anders.
Toen vakantievriendje en ik ineens gingen trouwen schrokken die mensen toch wel, nu denken ze dus wel anders.
zondag 1 december 2019 om 03:55
Verder waren de negatieve reacties alleen over het land, omdat wij de eerste paar jaar in Dubai woonden. Zaten mensen te zeuren dat het een rotland is, dat er alleen maar mensen werden uitgebuit en vrouwen onderdrukt en dat wij er alleen maar heen gingen om onze eigen portemonnee te vullen ten koste van anderen...
Ook hier heb ik mezelf nooit in verdedigd, want mensen die dit in hun hoofd hebben, laten zich toch niet overtuigen. Ik gaf dan hooguit wat cijfers van moderne slavernij ten opzichte van Nederland etc en dan hielden mensen hun mond wel.
Ook hier heb ik mezelf nooit in verdedigd, want mensen die dit in hun hoofd hebben, laten zich toch niet overtuigen. Ik gaf dan hooguit wat cijfers van moderne slavernij ten opzichte van Nederland etc en dan hielden mensen hun mond wel.
zondag 1 december 2019 om 05:51
Ik kreeg negatieve reacties over het land, de religie, het regime. En men dacht/denkt inderdaad dat het een soort bevlieging is. Dat ik al getrouwd ben was daardoor nogal een schok voor veel mensen (toegegeven, we zijn snel getrouwd, maar het voelde goed, samenwonen is not done hier, en het was zo ook makkelijker om een verblijfsvergunning te krijgen) en ze hebben het vaak over "als je weer terugkomt". Ze lijken het inderdaad niet zo serieus te nemen. Afgunst lijkt ook een factor.
Het kwam/komt inderdaad soms hard aan. Opvallend was ook dat er veel óver me gepraat werd door bekenden, maar dat velen er niet mét me over praatten.
Ach ja. Je moet denk ik sterk in je schoenen staan om te emigreren, en als het om een land gaat waar veel mensen bevooroordeeld over zijn zeker. Maar blijf bij jezelf! Ik besloot ervoor te gaan. Zekerheid heb je niet in het leven. Liever spijt van iets dat ik heb gedaan, dan later spijt hebben dat ik het nooit heb durven proberen. En wat "anderen" denken is niet belangrijk. Ik ben alleen wel blij dat mijn ouders en zusje me steunen in mijn beslissing. Ik had het toch wel gedaan, maar het voelt fijn dat ze achter me staan.
Het kwam/komt inderdaad soms hard aan. Opvallend was ook dat er veel óver me gepraat werd door bekenden, maar dat velen er niet mét me over praatten.
Ach ja. Je moet denk ik sterk in je schoenen staan om te emigreren, en als het om een land gaat waar veel mensen bevooroordeeld over zijn zeker. Maar blijf bij jezelf! Ik besloot ervoor te gaan. Zekerheid heb je niet in het leven. Liever spijt van iets dat ik heb gedaan, dan later spijt hebben dat ik het nooit heb durven proberen. En wat "anderen" denken is niet belangrijk. Ik ben alleen wel blij dat mijn ouders en zusje me steunen in mijn beslissing. Ik had het toch wel gedaan, maar het voelt fijn dat ze achter me staan.
zondag 1 december 2019 om 18:37
@noa, ik jou ook weer.
Kan me wel voorstellen dat je bij landen als Zuid-Afrika, Dubai en Turkije eerder negatieve reacties krijgt dan wanneer je binnen Europa emigreert. Maar het blijft natuurlijk raar. Alsof je niet weet wat je doet. Alsof iedereen hetzelfde is.
Het is misschien net zoiets als met Ik Vertrek. Leedvermaak vanaf de bank terwijl ze zoiets zelf nooit zouden durven.
Kan me wel voorstellen dat je bij landen als Zuid-Afrika, Dubai en Turkije eerder negatieve reacties krijgt dan wanneer je binnen Europa emigreert. Maar het blijft natuurlijk raar. Alsof je niet weet wat je doet. Alsof iedereen hetzelfde is.
Het is misschien net zoiets als met Ik Vertrek. Leedvermaak vanaf de bank terwijl ze zoiets zelf nooit zouden durven.
The impossible just takes a little longer.
maandag 2 december 2019 om 00:53
Heel veel mensen hebben de droom denk ik wel om eens een avontuur aan te gaan wat emigratie betreft. Niet allemaal zullen ze het durven doordat ze bang zijn om te falen of dat het niet bevalt. Ik ben ervan overtuigd dat je het juist moet proberen en als je faalt het niet falen is maar een overwinning op je zelf. Jij bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk (met uitzondering van een aantal zaken natuurlijk).
Op alles valt altijd wel iets te bedenken om aan te merken of kritiek te geven. Ik heb altijd mijn dromen na proberen te streven en de meeste zijn uitgekomen. We hebben op plekken gewoond waar het minder was en op plekken waar het super was. Het is gewoon vaak allemaal onzekerheid bij mensen die er commentaar op hebben en zegt zoveel meer over hen dan over jou. Het is soms ook vooral angst wat mensen ervaren en ik denk dat bv jouw zus Yasmin gewoon ook heel erg bezorgd om je is en bang is om je heel erg te gaan missen. Dit uit ze misschien op deze manier.
Wij wonen nu 16 jaar in het buitenland (3 jaar UK en 13 jaar Tokyo) en altijd met heel veel plezier. Nu is het bij ons qua gevoel en praktische zaken tijd om terug te gaan en veel mensen zullen zeggen 'zie je wel dat ze terug komen, ik heb het altijd al gedacht'. Tsja dat is dan prima dat ze dat denken. Voor mij voelde het als een groot avontuur en we zijn er als gezin enorm door gegroeid, iets wat ons persoonlijk niet in Nederland was gelukt denk ik. We komen zoveel wijzer en rijker (qua levenservaring en tolerantie)
Ik had dit nooit willen missen!
Streef je dromen achterna en ook al gaat niet alles even goed je hebt het maar wel mooi even gedaan! En probeer het negatieve commentaar naast je neer te leggen, meestal is het een vorm van onzekerheid en jaloezie bij mensen. Mensen vinden altijd wel iets om commentaar op te geven.
Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wel gedaan hebt dan van dingen die je niet gedaan hebt
Op alles valt altijd wel iets te bedenken om aan te merken of kritiek te geven. Ik heb altijd mijn dromen na proberen te streven en de meeste zijn uitgekomen. We hebben op plekken gewoond waar het minder was en op plekken waar het super was. Het is gewoon vaak allemaal onzekerheid bij mensen die er commentaar op hebben en zegt zoveel meer over hen dan over jou. Het is soms ook vooral angst wat mensen ervaren en ik denk dat bv jouw zus Yasmin gewoon ook heel erg bezorgd om je is en bang is om je heel erg te gaan missen. Dit uit ze misschien op deze manier.
Wij wonen nu 16 jaar in het buitenland (3 jaar UK en 13 jaar Tokyo) en altijd met heel veel plezier. Nu is het bij ons qua gevoel en praktische zaken tijd om terug te gaan en veel mensen zullen zeggen 'zie je wel dat ze terug komen, ik heb het altijd al gedacht'. Tsja dat is dan prima dat ze dat denken. Voor mij voelde het als een groot avontuur en we zijn er als gezin enorm door gegroeid, iets wat ons persoonlijk niet in Nederland was gelukt denk ik. We komen zoveel wijzer en rijker (qua levenservaring en tolerantie)
Ik had dit nooit willen missen!
Streef je dromen achterna en ook al gaat niet alles even goed je hebt het maar wel mooi even gedaan! En probeer het negatieve commentaar naast je neer te leggen, meestal is het een vorm van onzekerheid en jaloezie bij mensen. Mensen vinden altijd wel iets om commentaar op te geven.
Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wel gedaan hebt dan van dingen die je niet gedaan hebt
maandag 2 december 2019 om 23:07
Ik ben nu 37 en op mijn 18e voor het eerst 'geemigreerd'. Tussen haakjes, want wat wist ik nou helemaal haha. Ik ging naar Zuid Afrika voor 1.5 jaar en daarna terug om toch maar een opleiding te doen. Maar tijdens de opleiding kriebelde het alweer en leerde ik hele leuke jongen kennen die in mijn derde jaar terug naar thuisland Oostenrijk vertrok. Ik moest net een jaarstage doen en ben meegegaan en pas 6 jaar later weer naar Nederland gekomen. Kan slecht aarden in Nederland, elke keer als ik er langer dan paar maanden ben irriteer ik me aan het weer, het vele binnen zitten, koffieafspraken ver vooraf moeten regelen etc.
Mijn relatie was toen over en alsof het lot me tegemoet wilde komen ontmoette ik een Australier (in Nederland). 2 jaar daar gewoond en toen toch de stap weer gezet. Nu 7 hier jaar. Dus in totaal ook al 14.5 jaar weg.
Op mijn 18e roddelde het hele dorp over mij, logisch ook. Toen ik met de eerste jongen meeging kreeg ik de reacties ook (en ik kwam ook weer terug), maar toen ik met mijn huidige man meeging wist iedereen intussen wel dat ik echt niet in Nederland wilde wonen. Ik heb sindsdien niks meer gehoord.
Mijn ouders hebben wel diep gezucht hoor: gaat dat kind zich nou eens settelen. Maar ze hebben de mooiste logeerplekken
Maar eerlijk is eerlijk: nu ik een kind heb mis ik Nederland heel soms. Het kneuterige, het gezellige. Het is hier kerst met hitte, dat past gewoon niet (dat vond ik in Oostenrijk echt de meeste geweldige tijd van het jaar). Dus dit jaar zijn we in Nederland met kerst!
Overigens een andere vraag nog: zeggen jullie ook nog steeds 'thuis' als Nederland? Ik merk dat ik het bij beide landen nog steeds gebruik. Ik zeg dus tegen vrienden: we gaan met kerst naar huis. Maar als ik in Nederland ben zeg ik ook weer Oz als huis. Het blijven echt 2 thuizen voor mij, herkenbaar?
Mijn relatie was toen over en alsof het lot me tegemoet wilde komen ontmoette ik een Australier (in Nederland). 2 jaar daar gewoond en toen toch de stap weer gezet. Nu 7 hier jaar. Dus in totaal ook al 14.5 jaar weg.
Op mijn 18e roddelde het hele dorp over mij, logisch ook. Toen ik met de eerste jongen meeging kreeg ik de reacties ook (en ik kwam ook weer terug), maar toen ik met mijn huidige man meeging wist iedereen intussen wel dat ik echt niet in Nederland wilde wonen. Ik heb sindsdien niks meer gehoord.
Mijn ouders hebben wel diep gezucht hoor: gaat dat kind zich nou eens settelen. Maar ze hebben de mooiste logeerplekken
Maar eerlijk is eerlijk: nu ik een kind heb mis ik Nederland heel soms. Het kneuterige, het gezellige. Het is hier kerst met hitte, dat past gewoon niet (dat vond ik in Oostenrijk echt de meeste geweldige tijd van het jaar). Dus dit jaar zijn we in Nederland met kerst!
Overigens een andere vraag nog: zeggen jullie ook nog steeds 'thuis' als Nederland? Ik merk dat ik het bij beide landen nog steeds gebruik. Ik zeg dus tegen vrienden: we gaan met kerst naar huis. Maar als ik in Nederland ben zeg ik ook weer Oz als huis. Het blijven echt 2 thuizen voor mij, herkenbaar?
maandag 2 december 2019 om 23:11
Nederland is nooit mijn thuis geweest, ook niet als kind. Ik miste er altijd wat. Zweden is mijn thuis al vanaf het eerste moment dat ik hier kwam.Kangoeroe33 schreef: ↑02-12-2019 23:07Ik ben nu 37 en op mijn 18e voor het eerst 'geemigreerd'. Tussen haakjes, want wat wist ik nou helemaal haha. Ik ging naar Zuid Afrika voor 1.5 jaar en daarna terug om toch maar een opleiding te doen. Maar tijdens de opleiding kriebelde het alweer en leerde ik hele leuke jongen kennen die in mijn derde jaar terug naar thuisland Oostenrijk vertrok. Ik moest net een jaarstage doen en ben meegegaan en pas 6 jaar later weer naar Nederland gekomen. Kan slecht aarden in Nederland, elke keer als ik er langer dan paar maanden ben irriteer ik me aan het weer, het vele binnen zitten, koffieafspraken ver vooraf moeten regelen etc.
Mijn relatie was toen over en alsof het lot me tegemoet wilde komen ontmoette ik een Australier (in Nederland). 2 jaar daar gewoond en toen toch de stap weer gezet. Nu 7 hier jaar. Dus in totaal ook al 14.5 jaar weg.
Op mijn 18e roddelde het hele dorp over mij, logisch ook. Toen ik met de eerste jongen meeging kreeg ik de reacties ook (en ik kwam ook weer terug), maar toen ik met mijn huidige man meeging wist iedereen intussen wel dat ik echt niet in Nederland wilde wonen. Ik heb sindsdien niks meer gehoord.
Mijn ouders hebben wel diep gezucht hoor: gaat dat kind zich nou eens settelen. Maar ze hebben de mooiste logeerplekken
Maar eerlijk is eerlijk: nu ik een kind heb mis ik Nederland heel soms. Het kneuterige, het gezellige. Het is hier kerst met hitte, dat past gewoon niet (dat vond ik in Oostenrijk echt de meeste geweldige tijd van het jaar). Dus dit jaar zijn we in Nederland met kerst!
Overigens een andere vraag nog: zeggen jullie ook nog steeds 'thuis' als Nederland? Ik merk dat ik het bij beide landen nog steeds gebruik. Ik zeg dus tegen vrienden: we gaan met kerst naar huis. Maar als ik in Nederland ben zeg ik ook weer Oz als huis. Het blijven echt 2 thuizen voor mij, herkenbaar?
maandag 2 december 2019 om 23:51
@yasmin
Ik ben wel heel benieuwd naar je realistische plan want ik begrijp de negatieve reacties en bezorgdheid van je omgeving.
Je hebt het over de wilde dieren naast je tent naar wanneer je echt voor jaren gaat emigreren kun je toch niet in een tent gaan wonen?
Wat wil je daar gaan doen voor werk? En weet je al hoeveel een werk visum kost en of je daar überhaupt voor in aanmerking komt?
Ga je een auto kopen? Mag je met je Nederlandse rijbewijs daar rijden en pas op omdat buitenlanders nu eenmaal vaker opgelicht worden.
En wanneer je daar een paar jaar woont zul je toch een huisarts en tandarts nodig hebben en hoe ben je hiervoor verzekerd?
Ik geloof zelf ook echt niet dat anderen ooit afgunst hebben gehad, want uiteindelijk wordt ook in het buitenland je leven weer voorspelbaar en komt de sleur er weer in.
(Ik woon zelf in Australië)
Ik ben wel heel benieuwd naar je realistische plan want ik begrijp de negatieve reacties en bezorgdheid van je omgeving.
Je hebt het over de wilde dieren naast je tent naar wanneer je echt voor jaren gaat emigreren kun je toch niet in een tent gaan wonen?
Wat wil je daar gaan doen voor werk? En weet je al hoeveel een werk visum kost en of je daar überhaupt voor in aanmerking komt?
Ga je een auto kopen? Mag je met je Nederlandse rijbewijs daar rijden en pas op omdat buitenlanders nu eenmaal vaker opgelicht worden.
En wanneer je daar een paar jaar woont zul je toch een huisarts en tandarts nodig hebben en hoe ben je hiervoor verzekerd?
Ik geloof zelf ook echt niet dat anderen ooit afgunst hebben gehad, want uiteindelijk wordt ook in het buitenland je leven weer voorspelbaar en komt de sleur er weer in.
(Ik woon zelf in Australië)
dinsdag 3 december 2019 om 03:11
Hm, ik weet inderdaad niet of afgunst het juiste woord is, maar ik merk wel dat er best wel wat mensen zijn die het zouden willen maar het niet durven. Niet durven om alles achter te laten (materialistische en niet-materialistische dingen zoals vrienden en familie).
Tuurlijk zit ook hier de sleur er in, met werken en kleine kinderen, boodschappen, schoonmaken etc. Maar dan nog is ons leven hier aangenamer dan in Nederland. Meer tijd met elkaar als gezin, altijd mooi weer, weinig verplichtingen en veel spontane leuke dingen. Het niet weken/maanden van te voren plannen.
We krijgen regelmatig de vraag: wat gaan jullie doen als jullie terug komen (in Nederland). Joh, geen idee, dat zien we over een paar jaar wel weer (we weten dat we hier tijdelijk zitten), daar ga ik me nu nog niet mee bezig houden. Überhaupt weten we nog niet of we terug naar Nederland gaan of dat we ergens anders heen gaan. Dat vinden sommige mensen raar.
Tuurlijk zit ook hier de sleur er in, met werken en kleine kinderen, boodschappen, schoonmaken etc. Maar dan nog is ons leven hier aangenamer dan in Nederland. Meer tijd met elkaar als gezin, altijd mooi weer, weinig verplichtingen en veel spontane leuke dingen. Het niet weken/maanden van te voren plannen.
We krijgen regelmatig de vraag: wat gaan jullie doen als jullie terug komen (in Nederland). Joh, geen idee, dat zien we over een paar jaar wel weer (we weten dat we hier tijdelijk zitten), daar ga ik me nu nog niet mee bezig houden. Überhaupt weten we nog niet of we terug naar Nederland gaan of dat we ergens anders heen gaan. Dat vinden sommige mensen raar.
dinsdag 3 december 2019 om 09:48
@Yasmin, zolang je je verstand erbij houdt, zou ik je hart volgen! Het klinkt als een uniek avontuur.
.
Ik woon hier pas twee jaar, maar voor mij is dit echt thuis. Nederland is het land waar ik vroeger woonde en waar mijn familie en mijn Nederlandse vrienden wonen. Dat gevoel bewijst voor mij dat ik de juiste beslissing heb genomen.
.
.Kangoeroe33 schreef: ↑02-12-2019 23:07Overigens een andere vraag nog: zeggen jullie ook nog steeds 'thuis' als Nederland? Ik merk dat ik het bij beide landen nog steeds gebruik. Ik zeg dus tegen vrienden: we gaan met kerst naar huis. Maar als ik in Nederland ben zeg ik ook weer Oz als huis. Het blijven echt 2 thuizen voor mij, herkenbaar?
Ik woon hier pas twee jaar, maar voor mij is dit echt thuis. Nederland is het land waar ik vroeger woonde en waar mijn familie en mijn Nederlandse vrienden wonen. Dat gevoel bewijst voor mij dat ik de juiste beslissing heb genomen.
The impossible just takes a little longer.
dinsdag 3 december 2019 om 10:05
Nee voor mij is thuis echt Australië.Kangoeroe33 schreef: ↑02-12-2019 23:07Overigens een andere vraag nog: zeggen jullie ook nog steeds 'thuis' als Nederland? Ik merk dat ik het bij beide landen nog steeds gebruik. Ik zeg dus tegen vrienden: we gaan met kerst naar huis. Maar als ik in Nederland ben zeg ik ook weer Oz als huis. Het blijven echt 2 thuizen voor mij, herkenbaar?
Bij mijn Australiëse man en kind, Nederland/Europa is voor mij echt een vakantie bestemming geworden waar wij eens in de paar jaar heen gaan.
donderdag 5 december 2019 om 12:00
Voor iedereen die de stap heeft gezet om naar het buitenland te vertrekken, complimenten voor de durf om deze stap te zetten ondanks (vaak) negatieve reacties uit (directe) omgeving.
Of het koudwatervrees, jaloezie, afgunst, het gemis van de dierbare is laat ik maar even in het midden.
Hoe zat het met de taal in het land waar jullie heen zijn vertrokken, heeft dat enigszins invloed gehad op de keuze van het land ?
Bijv, Fins is vrij lastig om te leren lijkt mij. Dan de keuze om in Zweden vlakbij de Finse grens wonen.
Hoe goed beheerste jullie de taal voordat je vertrok. Had je al een basis dat je kleine gesprekjes kon voeren of heb je de taal helemaal moeten leren ?
Viel dat mee of viel dat tegen ?
Ik vermoed dat als je in een ander land woont je de taal als snelste oppikt omdat je het veel om je heen hoort.
En als laatste zijn er nog leuke taal blunders en misverstanden geweest die meteen of achteraf grappig waren ?
Of het koudwatervrees, jaloezie, afgunst, het gemis van de dierbare is laat ik maar even in het midden.
Hoe zat het met de taal in het land waar jullie heen zijn vertrokken, heeft dat enigszins invloed gehad op de keuze van het land ?
Bijv, Fins is vrij lastig om te leren lijkt mij. Dan de keuze om in Zweden vlakbij de Finse grens wonen.
Hoe goed beheerste jullie de taal voordat je vertrok. Had je al een basis dat je kleine gesprekjes kon voeren of heb je de taal helemaal moeten leren ?
Viel dat mee of viel dat tegen ?
Ik vermoed dat als je in een ander land woont je de taal als snelste oppikt omdat je het veel om je heen hoort.
En als laatste zijn er nog leuke taal blunders en misverstanden geweest die meteen of achteraf grappig waren ?
Karakter is wat je bent in het donker.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
