Relaties
alle pijlers
100% voor een relatie gaan... hoe ziet dat eruit?
zondag 13 januari 2008 om 23:22
Tsja daar was ik nou wel eens benieuwd naar.
Worstel zelf ook een beetje met deze vraag in mijn relatie dus vandaar.
Aan welke verplichtingen/verwachtingen/etc moet een partner voldoen om te laten zien dat hij/zij er helemaal voor gaat?
Of zijn daarin geen maatstaven te geven maar is het puur gevoel?
Ik merk dat ik zelf wel bepaalde verwachtingen heb bij mijn partner, maar dat die dus niet altijd uitkomen en dat wil bij mij wel eens vraagtekens oproepen in hoeverre hij echt voor mij gaat. Om meteen een concreet voorbeeld te geven: Over bepaalde gevoelens wil hij niet praten, niet met mij maar ook niet met anderen (als er bijv iemand komt te overlijden). Ik vind dit zelf moeilijk, aan de ene kant wil ik zijn mening daarover respecteren, aan de andere kant verwacht ik toch wel van een partner dat je je daar over kunt uit laten naar de ander toe.
Goed, genoeg gepraat, nu jullie!
Worstel zelf ook een beetje met deze vraag in mijn relatie dus vandaar.
Aan welke verplichtingen/verwachtingen/etc moet een partner voldoen om te laten zien dat hij/zij er helemaal voor gaat?
Of zijn daarin geen maatstaven te geven maar is het puur gevoel?
Ik merk dat ik zelf wel bepaalde verwachtingen heb bij mijn partner, maar dat die dus niet altijd uitkomen en dat wil bij mij wel eens vraagtekens oproepen in hoeverre hij echt voor mij gaat. Om meteen een concreet voorbeeld te geven: Over bepaalde gevoelens wil hij niet praten, niet met mij maar ook niet met anderen (als er bijv iemand komt te overlijden). Ik vind dit zelf moeilijk, aan de ene kant wil ik zijn mening daarover respecteren, aan de andere kant verwacht ik toch wel van een partner dat je je daar over kunt uit laten naar de ander toe.
Goed, genoeg gepraat, nu jullie!
zondag 13 januari 2008 om 23:46
100% voor elkaar gaan, houdt voor mij in dat je allebei ontzettend veel lol hebt binnen je relatie, elkaar respecteert, vertrouwt, en erg veel voor elkaar over hebt. En dat je het voor je ziet om tot ... heel lang ... samen te zijn. Natuurlijk heb ik bepaalde verwachtingen: ik verwacht dat hij er voor me is, dat hij me blij en gelukkig maakt, kan troosten als ik dat nodig heb, sommige dingen voor mij laat, bereid is concessies te doen. (Ik doe dat andersom natuurlijk ook:-)). Tja, het duurde even voordat ik dit op papier had, want het gaat inderdaad natuurlijk ook gewoon over je gevoel... Maar met mijn gevoel in mijn achterhoofd kwam ik op dit uit 
Een ding: het feit dat je vriend over bepaalde gevoelens niet met jou wil praten, wil echt niet zeggen dat hij niet voor je gaat! Iedereen verwerkt zaken nu eenmaal op een andere manier, dit kun en moet je niet willen dwingen.
Sommige dingen gewoon accepteren, en niet alles willen veranderen, horen ook bij een relatie.
Een ding: het feit dat je vriend over bepaalde gevoelens niet met jou wil praten, wil echt niet zeggen dat hij niet voor je gaat! Iedereen verwerkt zaken nu eenmaal op een andere manier, dit kun en moet je niet willen dwingen.
Sommige dingen gewoon accepteren, en niet alles willen veranderen, horen ook bij een relatie.
Count your blessings...
maandag 14 januari 2008 om 00:11
Moeilijk om zoiets in tekst te vatten... Ik denk:
Een toekomst met de ander zien en er alles aan doen om die toekomst samen te behouden zonder je eigen identiteit op te geven, maar ook zonder dat je vindt dat de ander dat moet doen.
Je moet een balans vinden in de consessies die jij doet en die de ander moet doen. Zo kun je denk ik niet van je vriend verwachten dat hij ineens gaat praten over zijn gevoelens - dan doe jij een concessie. Maar ik vind dat hij het - als het voor jou echt zo belangrijk is - wel kan proberen of kan uitleggen waarom hij het liever niet doet. Respect voor elkaars persoonlijkheid dus met als doel om het samen zo plezierig mogelijk te hebben.
Een toekomst met de ander zien en er alles aan doen om die toekomst samen te behouden zonder je eigen identiteit op te geven, maar ook zonder dat je vindt dat de ander dat moet doen.
Je moet een balans vinden in de consessies die jij doet en die de ander moet doen. Zo kun je denk ik niet van je vriend verwachten dat hij ineens gaat praten over zijn gevoelens - dan doe jij een concessie. Maar ik vind dat hij het - als het voor jou echt zo belangrijk is - wel kan proberen of kan uitleggen waarom hij het liever niet doet. Respect voor elkaars persoonlijkheid dus met als doel om het samen zo plezierig mogelijk te hebben.
maandag 14 januari 2008 om 00:18
Het lijkt mij heel moeilijk te zijn met iemand die over bepaalde gevoelens niet in staat is te praten. Dat gezegd hebbende, vind ik in 't geval van overlijden van iemand uit de omgeving van mijn vriend het verlies van hem belangrijker dan het bewijzen aan mij dat hij voor mij gaat. Als hij liever (nog) niet praat, dan probeer ik dat te respecteren. Dan ga ik niet van hem eisen dat hij zich 'daar maar overheen zet' omdat ik dat nodig heb om te voelen dat hij 'honderd procent voor mij gaat'.
Andersom wel, als ík ergens over wil praten en mjn vriend wil niet luisteren zou ik dat erg vinden en vind ik wél dat hij zich eroverheen moet zetten en dat ik nodig heb te voelen dat hij honderd procent voor mij gaat. Sommige dingen vindt mijn vriend onzin en hij vindt dan ook dat we geen tijd moeten verspillen erover door te zeuren. Terwijl ik 't soms prettig vind daar wél over door te zeuren (als bv. iemand die ik vaag ken kanker krijgt, kan ik daar echt over blijven nadenken, terwijl mijn vriend meer denkt 'het is niet iemand uit je omgeving dus, waar maak je je druk om' even lomp gezegd).
Andersom wel, als ík ergens over wil praten en mjn vriend wil niet luisteren zou ik dat erg vinden en vind ik wél dat hij zich eroverheen moet zetten en dat ik nodig heb te voelen dat hij honderd procent voor mij gaat. Sommige dingen vindt mijn vriend onzin en hij vindt dan ook dat we geen tijd moeten verspillen erover door te zeuren. Terwijl ik 't soms prettig vind daar wél over door te zeuren (als bv. iemand die ik vaag ken kanker krijgt, kan ik daar echt over blijven nadenken, terwijl mijn vriend meer denkt 'het is niet iemand uit je omgeving dus, waar maak je je druk om' even lomp gezegd).
maandag 14 januari 2008 om 01:48
Puk, wat je hier neerschrijft zegt minstens zoveel over jouw, als over jouw partner. Hij praat niet graag over zijn gevoelens, of hij kan niet makkelijk over zijn gevoelens praten, en jij hebt daar niet alle begrip voor. Dit kan het nog verergeren dat hij niet over zijn gevoelens wil praten. Bovendien, wat goed is voor jouw, kan voor hem pijnlijk of vervelend zijn.
Je kan dit willen veranderen, maar ik denk dat het moet starten vanuit begrip of acceptatie voor je partner. Dat is denk ik de basis voor een goede relatie. Als jullie leren communiceren / praten over jullie gevoelens, dan maakt dat de relatie beter, maar dat is voor veel relaties niet vanzelf sprekend. En communiceren kan soms geleerd worden. Groetjes kreeft.
Je kan dit willen veranderen, maar ik denk dat het moet starten vanuit begrip of acceptatie voor je partner. Dat is denk ik de basis voor een goede relatie. Als jullie leren communiceren / praten over jullie gevoelens, dan maakt dat de relatie beter, maar dat is voor veel relaties niet vanzelf sprekend. En communiceren kan soms geleerd worden. Groetjes kreeft.
maandag 14 januari 2008 om 12:22
Goh wat een interessante reacties al tot nu toe. In de meeste dingen kan ik me wel redelijk vinden. Overigens is het niet zo dat ik hem dwing er over te praten hoor, maar moet soms wel die neiging onderdrukken. Zoals laatst bij een begrafenis, dat hij op een voor mij moeilijk moment zegt: 'je mag best huilen hoor' en vervolgens achteraf er nog even over door te praten (hoe voel je je nu, gaat het alweer wat etc). Maar als ik dan vraag of hij er mee zit krijg ik steevast het antwoord dat hij er niet over wil praten en dat voelt dan toch wel een beetje als een dooddoener.
Nog even een heel ander voorbeeldje. We hebben een lat-relatie, wonen paar uur bij elkaar vandaan, maar hij komt echt veel minder vaak naar mij toe dan andersom. Hiervoor geeft hij als reden dat hij weinig tijd heeft (is ook zo door werk en sport/hobby). Toch irriteer ik me hier soms aan. Het is niet zo dat hij me niet wil zien, want hij vraagt heel vaak wanneer we weer iets samen gaan doen. Maarja, mag hij ook wel eens wat voor doen vind ik.
Nouja misschien is de titel niet meer zo toepassend bedenk ik me nu. Ik denk dat ik me vooral afvraag hoeveel je moet geven en/of nemen en in hoeverre je concessies moet doen in een relatie. Wat kan je accepteren en wat kun je proberen te veranderen? Beetje kromme zin misschien die laatste, maar weet niet goed hoe het genuanceerd uit te drukken.
Ik ga zelf even voorzichtig proberen af te trappen:
- Zo denk ik dat oa. margaretha2 een heel goed punt heeft, dat je wel min of meer de 'passieve rol' van je partner mag verwachten, dus bijv een luisterend oor bieden als jij dat nodig hebt, maar niet verwachten dat die ander alles met jou wil bespreken.
- Aan de andere kant denk ik dat je ook best je wensen mag uitspreken over een gelijke input in de relatie mbt tijd voor elkaar maken en dat je beiden het gevoel hebt dat je er ongeveer evenveel energie in stopt.
Sjee lastig zeg dat onder woorden brengen. Hoop dat de boodschap een beetje over is gekomen en het algemene niet verloren is gegaan door specifieke voorbeelen erin te betrekken...
Groeten pluk, die hard op zoek is naar balans.
Nog even een heel ander voorbeeldje. We hebben een lat-relatie, wonen paar uur bij elkaar vandaan, maar hij komt echt veel minder vaak naar mij toe dan andersom. Hiervoor geeft hij als reden dat hij weinig tijd heeft (is ook zo door werk en sport/hobby). Toch irriteer ik me hier soms aan. Het is niet zo dat hij me niet wil zien, want hij vraagt heel vaak wanneer we weer iets samen gaan doen. Maarja, mag hij ook wel eens wat voor doen vind ik.
Nouja misschien is de titel niet meer zo toepassend bedenk ik me nu. Ik denk dat ik me vooral afvraag hoeveel je moet geven en/of nemen en in hoeverre je concessies moet doen in een relatie. Wat kan je accepteren en wat kun je proberen te veranderen? Beetje kromme zin misschien die laatste, maar weet niet goed hoe het genuanceerd uit te drukken.
Ik ga zelf even voorzichtig proberen af te trappen:
- Zo denk ik dat oa. margaretha2 een heel goed punt heeft, dat je wel min of meer de 'passieve rol' van je partner mag verwachten, dus bijv een luisterend oor bieden als jij dat nodig hebt, maar niet verwachten dat die ander alles met jou wil bespreken.
- Aan de andere kant denk ik dat je ook best je wensen mag uitspreken over een gelijke input in de relatie mbt tijd voor elkaar maken en dat je beiden het gevoel hebt dat je er ongeveer evenveel energie in stopt.
Sjee lastig zeg dat onder woorden brengen. Hoop dat de boodschap een beetje over is gekomen en het algemene niet verloren is gegaan door specifieke voorbeelen erin te betrekken...
Groeten pluk, die hard op zoek is naar balans.
