Relaties
alle pijlers
advies gevraagd: partner richting psychiatrie?
zondag 19 februari 2023 om 23:54
Mijn partner heeft jaren geleden een aantal moeilijkheden gekend op het werk, een stalking kwestie.
Intussen wel van werk veranderd, jarenlang gedacht dat dit hoofdstuk voorbij was, het ging een tijd met ups en downs, maar de nare herinneringen lijken de laatste maanden weer fel naar boven te komen, met slapeloze nachten, nachtmerries en rusteloosheid als gevolg. De laatste maanden merk ik ook dat het vertrouwen in mensen in het algemeen verder wegzakt, dat uit zich in wantrouwen, achterdochtigheid...
Jaren geleden zag ik eenzelfde patroon bij een vriendin, problemen namen toe, met uiteindelijk een verblijf op de psychiatrie.
Ik ben bezorgd dat mijn partner dezelfde richting uitgaat. Ik heb ook al een keer mijn bezorgdheid uitgesproken. Partner gaat al een tijdje langs bij een soort van coach (geen psycholoog), deze lijkt wel enkele handvaten te geven in de aanpak van de problematiek, partner zegt zich hiermee geholpen te voelen. Ik kan alleen maar blij zijn als ik dat hoor, maar in het dagdagelijks leven zie ik toch een toename van de problematiek. Steeds meer dagen, avonden, weekends gaan (quasi) volledig op aan bespreken van deze problemen, ik weet ook niet goed meer wat ik nog kan zeggen. Gisterenavond waren we op een feestje, daar was iemand die nogal fel leek op iemand uit de stalking periode, waardoor mijn partner helemaal dichtklapte, en de uren nadien blokkeerde, niets meer kon zeggen.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer welke positie ik moet innemen, wat ik nog kan doen, kan zeggen... Ik heb al een paar keer gesuggereerd om naar een traumapsycholoog te gaan, maar dat wordt van tafel gevaagd. Partner geeft aan dit op eigen ritme te willen doen...
Wat kan ik wel nog doen? Ik zie het eerlijk gezegd de problematiek alleen maar toenemen, ik voel me hierbij nogal hulpeloos, terwijl ik van nature liefst niet graag lijdzaam toekijk. Ik weet het om heel eerlijk te zijn ff niet meer. Help
Intussen wel van werk veranderd, jarenlang gedacht dat dit hoofdstuk voorbij was, het ging een tijd met ups en downs, maar de nare herinneringen lijken de laatste maanden weer fel naar boven te komen, met slapeloze nachten, nachtmerries en rusteloosheid als gevolg. De laatste maanden merk ik ook dat het vertrouwen in mensen in het algemeen verder wegzakt, dat uit zich in wantrouwen, achterdochtigheid...
Jaren geleden zag ik eenzelfde patroon bij een vriendin, problemen namen toe, met uiteindelijk een verblijf op de psychiatrie.
Ik ben bezorgd dat mijn partner dezelfde richting uitgaat. Ik heb ook al een keer mijn bezorgdheid uitgesproken. Partner gaat al een tijdje langs bij een soort van coach (geen psycholoog), deze lijkt wel enkele handvaten te geven in de aanpak van de problematiek, partner zegt zich hiermee geholpen te voelen. Ik kan alleen maar blij zijn als ik dat hoor, maar in het dagdagelijks leven zie ik toch een toename van de problematiek. Steeds meer dagen, avonden, weekends gaan (quasi) volledig op aan bespreken van deze problemen, ik weet ook niet goed meer wat ik nog kan zeggen. Gisterenavond waren we op een feestje, daar was iemand die nogal fel leek op iemand uit de stalking periode, waardoor mijn partner helemaal dichtklapte, en de uren nadien blokkeerde, niets meer kon zeggen.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer welke positie ik moet innemen, wat ik nog kan doen, kan zeggen... Ik heb al een paar keer gesuggereerd om naar een traumapsycholoog te gaan, maar dat wordt van tafel gevaagd. Partner geeft aan dit op eigen ritme te willen doen...
Wat kan ik wel nog doen? Ik zie het eerlijk gezegd de problematiek alleen maar toenemen, ik voel me hierbij nogal hulpeloos, terwijl ik van nature liefst niet graag lijdzaam toekijk. Ik weet het om heel eerlijk te zijn ff niet meer. Help
maandag 20 februari 2023 om 00:23
Que???? Ik lees echt niets terug van wat je hier neergooit, alleen maar dat TO zich terecht zorgen maakt en zich afvraagt wat ze nog kan doen
moderatorviva wijzigde dit bericht op 20-02-2023 13:25
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
48.25% gewijzigd
maandag 20 februari 2023 om 00:28
Ga iig niet op de stoel van de hulpverlener zitten. Dat is niet de rol die je in de relatie wil hebben. Mocht hij je daar toch op manoeuvreren, wees daar dan helder in dat jij die rol niet op je kan nemen. Wel op die van steunende partner.
Maar, en dit zal vast niet het meest goede antwoord zijn, toen mijn man vol in een depressie en angststoornis zat heb ik geeist dat hij hulp ging zoeken bij een echte professional.
Want hoe vervelend ook wat je partner heeft meegemaakt jaren geleden, en hoe zwaar dat ook voor hem is, hij is niet alleen in de relatie, maar hoe langer hij wacht, hoe erger het wordt.
Ziet hij zelf ook dat het erger wordt? Of heeft hij dat niet in de gaten? Want als hij het zelf niet merkt is het lastiger om hem ervan te overtuigen dat het niet meer gaat.
Overigens vind ik het ook wel weer heel tekenend dat een coach niet zelf aankaart dat hij beter echte hulp kan zoeken. Die coaches zijn in 9 van de 10 gevallen niet opgeleid om dit soort problematiek te behandelen en maken daardoor meer kapot dan je lief is.
Maar, en dit zal vast niet het meest goede antwoord zijn, toen mijn man vol in een depressie en angststoornis zat heb ik geeist dat hij hulp ging zoeken bij een echte professional.
Want hoe vervelend ook wat je partner heeft meegemaakt jaren geleden, en hoe zwaar dat ook voor hem is, hij is niet alleen in de relatie, maar hoe langer hij wacht, hoe erger het wordt.
Ziet hij zelf ook dat het erger wordt? Of heeft hij dat niet in de gaten? Want als hij het zelf niet merkt is het lastiger om hem ervan te overtuigen dat het niet meer gaat.
Overigens vind ik het ook wel weer heel tekenend dat een coach niet zelf aankaart dat hij beter echte hulp kan zoeken. Die coaches zijn in 9 van de 10 gevallen niet opgeleid om dit soort problematiek te behandelen en maken daardoor meer kapot dan je lief is.
maandag 20 februari 2023 om 00:52
Ik weet niet welke OP jij hebt gelezen, maar het is duidelijk een hele andere dan die TO heeft geschreven..
TO, het is een hele lastige situatie en ik snap heel goed dat je bang bent dat hij op dezelfde weg zit als jouw vriendin destijds. Het is echter zo dat iemand in een dergelijke situatie pas echt geholpen kan worden op het moment dat iemand dat zelf wil. Enkel wanneer iemand een gevaar voor zichzelf of anderen is, kan iemand gedwongen worden opgenomen, maar een opname is niet hetzelfde als een behandeling. Je kunt iemand simpelweg niet dwingen om zich te laten behandelen.
Wat je wel kunt doen is heel duidelijk grenzen stellen. Jij bent niet zijn hulpverlener, je gaat dus ook niet het hele weekend besteden aan met hem praten over de dingen waar hij last van heeft. Jij kan dat namelijk niet voor hem oplossen.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 20-02-2023 13:24
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
18.63% gewijzigd
maandag 20 februari 2023 om 02:45
Sorry dat ik even inbreek, en misschien wil je geen antwoord geven, maar heeft het gewerkt? Als iemand je "dwingt" om in therapie te gaan, heeft het dan zin? Of was je partner zelf ook wel zover dat hij inzag dat ie hulp nodig had, maar gewoon even wat motivatie nodig had?Hecamel schreef: ↑20-02-2023 00:28Ga iig niet op de stoel van de hulpverlener zitten. Dat is niet de rol die je in de relatie wil hebben. Mocht hij je daar toch op manoeuvreren, wees daar dan helder in dat jij die rol niet op je kan nemen. Wel op die van steunende partner.
Maar, en dit zal vast niet het meest goede antwoord zijn, toen mijn man vol in een depressie en angststoornis zat heb ik geeist dat hij hulp ging zoeken bij een echte professional.
Want hoe vervelend ook wat je partner heeft meegemaakt jaren geleden, en hoe zwaar dat ook voor hem is, hij is niet alleen in de relatie, maar hoe langer hij wacht, hoe erger het wordt.
Ziet hij zelf ook dat het erger wordt? Of heeft hij dat niet in de gaten? Want als hij het zelf niet merkt is het lastiger om hem ervan te overtuigen dat het niet meer gaat.
Overigens vind ik het ook wel weer heel tekenend dat een coach niet zelf aankaart dat hij beter echte hulp kan zoeken. Die coaches zijn in 9 van de 10 gevallen niet opgeleid om dit soort problematiek te behandelen en maken daardoor meer kapot dan je lief is.
Sorry, TO - ik vroeg me dit gewoon even af. Ik hoop dat je eruit komt met partner. Het klinkt alsof hij/zij echt betere hulp nodig heeft dan via een coach. Of hij/zij nu 'de psychiatrie in moet', gaat nu misschien nog te ver. Ook psychologen kunnen een hoop met traumaverwerking. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, want het klinkt alsof er hulp nodig is.
maandag 20 februari 2023 om 06:54
Laat partner haar eigen pad bewandelen naarr heling en ja dat kan tijd kosten en een luisterend oor of een schouder bieden is vaal het enige wat je kunt doen.
Krijgt ze vanuit de coach oefeningen? Vraag of je haar ermee kunt helpen.
In elk geval dwing niets...kom niet met 'oplossingen' want hoe goed je het ook bedoelt, iedereen heeft baat bij wat anders.
Krijgt ze vanuit de coach oefeningen? Vraag of je haar ermee kunt helpen.
In elk geval dwing niets...kom niet met 'oplossingen' want hoe goed je het ook bedoelt, iedereen heeft baat bij wat anders.
maandag 20 februari 2023 om 07:02
Ik word vooral boos op het gegeven ‘coach’… die zou echt moeten doorverwijzen. Zolang deze de indruk blijft geven dat dit voldoende is, gaat je vriend inderdaad niet gemotiveerd zijn.
Kan je eens meegaan naar de coach? Een psycholoog verwelkomt de partner normaal gezien om zo even een bredere blik te kunnen krijgen.
Ik begrijp dat je bezorgd bent. Het moet natuurlijk echt niet zo zijn dat je vriend dezelfde weg opgaat, maar hulp is wel nodig.
Huisarts?
Kan je eens meegaan naar de coach? Een psycholoog verwelkomt de partner normaal gezien om zo even een bredere blik te kunnen krijgen.
Ik begrijp dat je bezorgd bent. Het moet natuurlijk echt niet zo zijn dat je vriend dezelfde weg opgaat, maar hulp is wel nodig.
Huisarts?
maandag 20 februari 2023 om 07:10
Van een partner verlang ik alleen dat hij lief, empathisch, respectvol en zelf interessant genoeg is om bij hem te willen zijn en niet dat hij zich met mijn problemen bezighoudt. Hij mag best eisen aan me stellen voor mijn functioneren als partner. En enige interesse is ook niet weg. Alles draagt bij tot iets wat "liefde" heet.
Vergeet niet dat je bij iemand wil zijn omdat hij een ander mens is en niet iemand die zich wegcijfert voor jou. Iemand die zijn identiteit voor een ander wegcijfert is zelf niet boeiend meer en wordt vaak verlaten. Wreed maar het komt vaak voor. Die persoon blijft ontredderd achter omdat hij het gewend was om het leven van de partner te leven.
Vergeet niet dat je bij iemand wil zijn omdat hij een ander mens is en niet iemand die zich wegcijfert voor jou. Iemand die zijn identiteit voor een ander wegcijfert is zelf niet boeiend meer en wordt vaak verlaten. Wreed maar het komt vaak voor. Die persoon blijft ontredderd achter omdat hij het gewend was om het leven van de partner te leven.
Dan moet het maar zoals het kan
maandag 20 februari 2023 om 07:34
Sommigen schamen zich om naar een psychiater/psycholoog te gaan of zelfs maar middelen te slikken. Als je een dergelijke houding opmerkt kan je hierover praten. De beroemdste mensen hebben ooit hulp gehad. Ik hoorde dat zelfs de kroonprinses begeleid wordt door een team psychologen.
Maar je moet er wel voor waken dat haar strijdlustigheid zich op jou gaat richten. Een dergelijke rol moet je niet naar je toe laten schuiven.
Maar je moet er wel voor waken dat haar strijdlustigheid zich op jou gaat richten. Een dergelijke rol moet je niet naar je toe laten schuiven.
Dan moet het maar zoals het kan
maandag 20 februari 2023 om 07:48
Jouw suggestie van een trauma psycholoog lijkt mij een hele goede. Ook wel logisch dat je man niet wil, het is namelijk doodeng om iets met je trauma te gaan doen.
Wat mij hielp was de wachttijd, ik kon me rustig inschrijven want er was toch pas over een jaar een plekje. Inmiddels heb ik het achter de rug en ben er echt heeel blij mee.
Dat gezegd hebbende: je kunt je man niet dwingen. Hooguit blijven aangeven wat jou een goed idee lijkt en je grenzen aangeven.
Wat mij hielp was de wachttijd, ik kon me rustig inschrijven want er was toch pas over een jaar een plekje. Inmiddels heb ik het achter de rug en ben er echt heeel blij mee.
Dat gezegd hebbende: je kunt je man niet dwingen. Hooguit blijven aangeven wat jou een goed idee lijkt en je grenzen aangeven.
Het is zoals het is
maandag 20 februari 2023 om 08:31
Wat naar voor je man, zeg. Ik herken het heel erg. Zelf ben ik twee jaar lang gestalkt waarbij de dader uiteindelijk ook tot inbraak en seksueel geweld overging. Dat hakt er heel erg in. Ook ik ging gewoon door met mijn werk en studie en liep na een aantal jaar tegen een muur aan. Herbelevingen, nachtmerries, precies als wat je beschrijft waar je man last van heeft. Ik heb traumatherapie gehad en vooral de EMDR heeft heel erg geholpen om de angst en scherpe kantjes van de herinneringen te halen. Die donderwolken die vaak boven mijn hoofd hingen waren na de EMDR eigenlijk helemaal weg. Ik gun jouw man dat ook, misschien kun je hem bewegen richting EMDR. Dat hij zich gaat inlezen en erover nadenkt. Of een oriënterend gesprek met een traumapsycholoog inplannen, eventueel samen. Zo'n psycholoog kan beter uitleggen waarom een behandeling zo helpend is, en dat het niet nodig is om in angst en nare herinneringen te leven.
Je man geeft aan het in eigen ritme te willen doen. Voor mij lijkt dat erop alsof hij het eigenlijk voor zich uitschuift en zijn problematiek misschien zelfs onderschat. Hij denkt wellicht zelfs dat dit vanzelf overgaat of minder wordt, dat het gewoon tijd nodig heeft. Terwijl het zo zonde is van zijn leven om zo door te blijven sudderen zonder hulp. Ik hoop van harte dat hij zichzelf de hulp gaat gunnen die nodig is om dit te verwerken.
Is de stalker in zijn geval ooit veroordeeld? Want als de dader niet veroordeeld wordt of (zoals bij mij) een hele lage straf krijgt, kan dat ook extra traumatisch zijn.
Je man geeft aan het in eigen ritme te willen doen. Voor mij lijkt dat erop alsof hij het eigenlijk voor zich uitschuift en zijn problematiek misschien zelfs onderschat. Hij denkt wellicht zelfs dat dit vanzelf overgaat of minder wordt, dat het gewoon tijd nodig heeft. Terwijl het zo zonde is van zijn leven om zo door te blijven sudderen zonder hulp. Ik hoop van harte dat hij zichzelf de hulp gaat gunnen die nodig is om dit te verwerken.
Is de stalker in zijn geval ooit veroordeeld? Want als de dader niet veroordeeld wordt of (zoals bij mij) een hele lage straf krijgt, kan dat ook extra traumatisch zijn.
maandag 20 februari 2023 om 08:31
Wat heftig voor je, het is voor jou wel duidelijk dat je partner meer hulp nodig heeft. Blijf daarover met hem in gesprek, zeg wat jij ziet gebeuren, dat jij partner juist af ziet glijden, dat je je zorgen maakt, dat je geschrokken bent van de reactie dit weekend bijvoorbeeld.
Aangaan van een trauma is ook heel spannend en eng, het kan zijn dat je partner daar nog niet aan toe is. Maar uiteindelijk is dat waarschijnlijk wel wat partner zal moeten gaan doen.
Blijf is gesprek, ga eventueel samen naar de huisarts. Partner kan uiteraard ook alleen naar de huisarts als partner dat wil. Gezien iedereen zich coach mag noemen verwacht ik niet dat die ondersteuning voldoende is. Je kunt eventueel jouw zorgen delen met de coach, wel even in overleg met partner natuurlijk.
Aangaan van een trauma is ook heel spannend en eng, het kan zijn dat je partner daar nog niet aan toe is. Maar uiteindelijk is dat waarschijnlijk wel wat partner zal moeten gaan doen.
Blijf is gesprek, ga eventueel samen naar de huisarts. Partner kan uiteraard ook alleen naar de huisarts als partner dat wil. Gezien iedereen zich coach mag noemen verwacht ik niet dat die ondersteuning voldoende is. Je kunt eventueel jouw zorgen delen met de coach, wel even in overleg met partner natuurlijk.
maandag 20 februari 2023 om 08:38
Ga je lekker?? TO schrijft helemaal niet dat ze negatief over haar partner denkt. TO maakt zich zorgen.. en wellicht terecht.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 20-02-2023 13:24
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
50.12% gewijzigd
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 20 februari 2023 om 08:41
Ik zie het hier boven ook al staan: emdr. Nee het lost niet alles op, maar stiekem toch wel veel. En omdat het voor een hoop mensen toch laagdrempeliger lijkt, is hij daar hopelijk wel toe te bewegen.
Wat hier boven zo heftig wordt beweerd door iemand ben ik het overigens niet mee eens. Tuurlijk heeft partner recht op eigen proces en keuze vrijheid. Maar je leeft ook samen en daarmee heb jij ook rechten. Als je daar samen niet uitkomt houdt de relatie op, maar dat je probeert om het schip zo te sturen dat je er samen uitkomt lijkt mij niet meer dan normaal.
Wat hier boven zo heftig wordt beweerd door iemand ben ik het overigens niet mee eens. Tuurlijk heeft partner recht op eigen proces en keuze vrijheid. Maar je leeft ook samen en daarmee heb jij ook rechten. Als je daar samen niet uitkomt houdt de relatie op, maar dat je probeert om het schip zo te sturen dat je er samen uitkomt lijkt mij niet meer dan normaal.
maandag 20 februari 2023 om 08:42
@TO; psychische hulp werkt imho alleen als de ontvanger daar ook voor open staat.. De coach zou hierin zeker van steun en sturing moeten zijn. Tegenwoordig zijn er helaas zoveel mensen die als coach te boek staan dat een goede begeleider daarin soms moeilijk te vinden is.
Zelf steun en hulp zoeken is denk ik voor jou de eerste stap. Hoe leer je omgaan met iemand die het psychisch zwaar heeft en hoe kan je die persoon het beste helpen.
Het is niet makkelijk, dat is een ding dat zeker is. Psychische problemen in welke vorm dan ook hebben effect op iedereen in het gezin, niet alleen op de “patiënt” zelf.
Zelf steun en hulp zoeken is denk ik voor jou de eerste stap. Hoe leer je omgaan met iemand die het psychisch zwaar heeft en hoe kan je die persoon het beste helpen.
Het is niet makkelijk, dat is een ding dat zeker is. Psychische problemen in welke vorm dan ook hebben effect op iedereen in het gezin, niet alleen op de “patiënt” zelf.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 20 februari 2023 om 08:45
Velvetlady verwoordt het misschien wat bot, maar ik begrijp wel wat ze bedoelt. De OP loopt niet echt over van empathie of zo. Maar dat kan ook komen omdat TO het gewoon zakelijk verwoordt hier om goede tips te krijgen.
maandag 20 februari 2023 om 08:57
To probeer je angst vanuit jou eerdere ervaringen te scheiden tov je partner nu.
Relatief heel weinig mensen lopen zo vast dat een opname niet te voorkomen is.
Ik werk zelf in de ggz.
Mijn man heeft er burn out gehad en hij had naast de hulp die hij aanvaard heeft ( traject via t werk) behoefte om eindeloos te vertellen over zijn gedachtes maar kon niets ontvangen van de ander. Ik heb hem laten praten maar alleen zoveel als ik zelf kon en wilde opvangen.
Dus bijv uur samen wandelen met de hond en dan kon hij spuien en ik kon er zijn voor hem maar daarna wel aangegeven dat ik ook even tijd voor mezelf nodig had en ging lezen. Zo ging niet alle tijd eraan op. Ik heb tenslotte ook een baan en had in die tijd wat extra zorg voor de kids.
Goed voor jezelf zorgen mag naast dat het belangrijk is je partner te steunen.
Relatief heel weinig mensen lopen zo vast dat een opname niet te voorkomen is.
Ik werk zelf in de ggz.
Mijn man heeft er burn out gehad en hij had naast de hulp die hij aanvaard heeft ( traject via t werk) behoefte om eindeloos te vertellen over zijn gedachtes maar kon niets ontvangen van de ander. Ik heb hem laten praten maar alleen zoveel als ik zelf kon en wilde opvangen.
Dus bijv uur samen wandelen met de hond en dan kon hij spuien en ik kon er zijn voor hem maar daarna wel aangegeven dat ik ook even tijd voor mezelf nodig had en ging lezen. Zo ging niet alle tijd eraan op. Ik heb tenslotte ook een baan en had in die tijd wat extra zorg voor de kids.
Goed voor jezelf zorgen mag naast dat het belangrijk is je partner te steunen.
where ever you go, go with your heart
maandag 20 februari 2023 om 11:00
Totaal niet mee eens, ze schrijft echt compleet iets anders dan wat Velvetlady beweert, namelijk dat ze bang is dat het bij haar partner dezelfde kant op gaat als bij haar vriendin. Lijkt me een heel legitieme angst. En ze verwoordt het prima. Die reactie sloeg gewoon nergens op.vaniteifear schreef: ↑20-02-2023 08:45Velvetlady verwoordt het misschien wat bot, maar ik begrijp wel wat ze bedoelt. De OP loopt niet echt over van empathie of zo. Maar dat kan ook komen omdat TO het gewoon zakelijk verwoordt hier om goede tips te krijgen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 20 februari 2023 om 11:17
Ik kan wel zeggen dat ik heel veel ervaring heb daar ik kom uit een gezin met enorm veel psychische problemen. Uiteindelijk heb ik geleerd (moeten leren) dat ik niet verantwoordelijk ben voor de psychische problemen van familie of wie dan ook.biol schreef: ↑20-02-2023 08:42@TO; psychische hulp werkt imho alleen als de ontvanger daar ook voor open staat.. De coach zou hierin zeker van steun en sturing moeten zijn. Tegenwoordig zijn er helaas zoveel mensen die als coach te boek staan dat een goede begeleider daarin soms moeilijk te vinden is.
Zelf steun en hulp zoeken is denk ik voor jou de eerste stap. Hoe leer je omgaan met iemand die het psychisch zwaar heeft en hoe kan je die persoon het beste helpen.
Het is niet makkelijk, dat is een ding dat zeker is. Psychische problemen in welke vorm dan ook hebben effect op iedereen in het gezin, niet alleen op de “patiënt” zelf.
En andersom ook niet.
Je mag voor jezelf kiezen ook om er niet mee om (te leren) gaan.
Natuurlijk zie je wat er bij de ander gebeurt en vind je dat niet prettig voor de ander dat het gaat zoals het gaat.
Maar je moet goed voor ogen houden dat niet JIJ degene bent die verantwoordelijk is óf het probleem moet gaan oplossen.
maandag 20 februari 2023 om 19:19
.Winterland schreef: ↑20-02-2023 07:02Ik word vooral boos op het gegeven ‘coach’… die zou echt moeten doorverwijzen. Zolang deze de indruk blijft geven dat dit voldoende is, gaat je vriend inderdaad niet gemotiveerd zijn.
Kan je eens meegaan naar de coach? Een psycholoog verwelkomt de partner normaal gezien om zo even een bredere blik te kunnen krijgen.
Ik begrijp dat je bezorgd bent. Het moet natuurlijk echt niet zo zijn dat je vriend dezelfde weg opgaat, maar hulp is wel nodig.
Huisarts?
Dit hoeft niet per se aan de coach te liggen. Mensen zijn vaak geneigd hun problemen te bagatelliseren. Dat kan ik me in geval van partner van TO ook wel voorstellen gezien hij/zij meer hulp afwijst en alles in eigen tempo te willen doen. Het hoeft niet zo te zijn, maar het zou kunnen.
TO, zoals iemand anders al zei, ik zou je ervaringen uit het verleden proberen hier los van te zien. Vooral je zorgen blijven uitspreken naar je partner én grenzen stellen. Als je bijvoorbeeld vindt dat jullie te veel tijd kwijt zijn aan praten hierover geeft dit aan, laat weten dat je hem/haar niet kan helpen hiermee en laat zien wat het jullie allemaal kost (tijd, energie, andere beperkingen). En wat zijn de ideeën van je partner over traumatherapie? Misschien heeft hij/zij een beeld hiervan dat niet helemaal klopt en kan dat genuanceerd worden. Misschien kan hulp zoeken veel meer in eigen tempo dan hij/zij denkt. Zou het helpen om alleen even met de huisarts of POH-er hierover te sparren. Het zou goed zijn als je samen kan gaan als je denkt dat je partner de neiging heeft om te bagatelliseren. Maar je kunt het ook samen doen om je partner te steunen.
Sterkte!
maandag 20 februari 2023 om 20:16
Het heeft hier geholpen inderdaad, hij bleef maar aanmodderen en heb toen gezegd dat het kiezen of delen was. De psych die hem in eerste instantie behandelde zei dat ik er goed aan had gedaan. En liet me ook beloven dat ik hem ook niet zou gaan ontzien. En dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet. Hij mocht van mij bijvoorbeeld niet afzeggen voor verjaardagen, ging maar gewoon mee ook al vond hij het moeilijk.Mia schreef: ↑20-02-2023 02:45Sorry dat ik even inbreek, en misschien wil je geen antwoord geven, maar heeft het gewerkt? Als iemand je "dwingt" om in therapie te gaan, heeft het dan zin? Of was je partner zelf ook wel zover dat hij inzag dat ie hulp nodig had, maar gewoon even wat motivatie nodig had?
Sorry, TO - ik vroeg me dit gewoon even af. Ik hoop dat je eruit komt met partner. Het klinkt alsof hij/zij echt betere hulp nodig heeft dan via een coach. Of hij/zij nu 'de psychiatrie in moet', gaat nu misschien nog te ver. Ook psychologen kunnen een hoop met traumaverwerking. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, want het klinkt alsof er hulp nodig is.
Mijn partner had zelf wel door dat het niet goed ging, maar hij wilde of kon of durfde de stap niet te zetten om naar een psycholoog te stappen. Uiteindelijk leed onze relatie er zo onder dat ik hem voor de keuze heb gesteld. Had eerst echt alles al geprobeerd, lief zijn, meegaan in het vermijden van zijn angsten, overreden met argumenten, spelen op zijn gevoel, maar niets werkte. Tot er voor mij de bekende druppel was, en toen ben ik op mijn strepen gaan staan. En toen ging hij en toen was het met een week of 2 beter (niet hersteld, maar ging het beter dankzij de medicatie). We zijn nu 8 jaar verder en hij slikt nog steeds medicatie, inmiddels denk ik dat hij het niet meer nodig heeft, maar hij durft er niet mee te stoppen, en de ha vind het ook goed, dus wat dat betreft laat ik hem maar. Ga daar nu niet moeilijk over doen. Dankzij die medicatie heb ik mijn man terug, dus wie ben ik om ze het huis uit te zetten
.Overigens heeft hij er ook een jaar therapie achteraan gehad, dus heeft er echt alles aan gedaan toen hij bij de psycholoog liep.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
