Relaties
alle pijlers
advies nodig hoe ik verder moet
maandag 17 september 2007 om 05:27
Ik heb advies nodig zal eerst een korte uitleg geven.
Maar ik hou van een man gescheiden met 2 kinderen. Ik kwam bij hem thuis het enige wat we deden was praten en zoenen. Meer wilde hij niet anders was ik geen blijvertje rustig aan was zijn motto. Ondertussen leerde ik zijn zussen, dochters en hoop vrienden kennen.En overal stelde hij me voor als zijn vriendin. De laatste keer dat ik bij hem kon hij zich amper inhouden. Alles was goed toen ik vroeg in de morgen naar huis ging, hij zwaaide me uit en toen begon de stilte, 3 dgn later kwam ik hem tegen op een feest en ik was lucht voor hem. Dit kwartiertje aangekeken en toen naar hem gestapt en gevraagd wat er was hij zei breng mijn dochter naar huis en kom dan terug. Hij kwam terug maar ik was ondertussen behoorlijk overstuur.
Gepraat maar er kwam niets uit een vriendin zei toen tegen mij en je gaat feesten nu en gaat niet huilen om een man en ik heb dat gedaan, gevolg hij was jaloers op een jonge vriend van hem (+ 14 jaar jonger dan mij).
Later die avond hem nog gedag gezoend en daarna was het stil als ik hem tegenkom zegt hij niets negeert me. Maar houd me continu in de gaten (ja ik hem ook) Vorige week vrijdag zat ik op zijn kruk schijnbaar dat zei tegen mij, dus stond ik op en ben elders gaan zitten, hij kwam toen bij zijn neef staan(die naast me zat) OP mijn vraag zit ik nu weer op je kruk keek hij me aan met een blik vol liefde. Later kwam hij ons achterop naar een andere kroeg,maar praat tegen iedereen behalve tegen mij.
Afgelopen zaterdag kwam hij de kroeg in met zijn ex schoonzuster en kon merken dat zij probeerde om hem naar mij toe te sturen, maar komen ho maar.
Zo dit is de situatie, maar ik ga hier onderdoor ik trek het niet meer. Slaap niet meer, continu beheerst hij mijn gedachten. En dan denk ik weer geef hem de tijd dan komt hij wel. Nu heb ik zoiets pak hem as vrijdag apart en zeg alles wat ik op mijn hart heb. Maar dan ben ik bang voor jaag ik hem definitief weg en ik wil dat niet, ik hou van hem.
ja en ik weet ook wijzen mijn vrienden mij continu op hij is me niet waard. Maar waarom voel ik me dan zo verdrietig en zie werkelijk het nut van mijn leven niet meer momenteel. Ik heb in mijn hele leven nog nooit dit gevoel gehad voor een man. Hoe kom ik hier uit?
Maar ik hou van een man gescheiden met 2 kinderen. Ik kwam bij hem thuis het enige wat we deden was praten en zoenen. Meer wilde hij niet anders was ik geen blijvertje rustig aan was zijn motto. Ondertussen leerde ik zijn zussen, dochters en hoop vrienden kennen.En overal stelde hij me voor als zijn vriendin. De laatste keer dat ik bij hem kon hij zich amper inhouden. Alles was goed toen ik vroeg in de morgen naar huis ging, hij zwaaide me uit en toen begon de stilte, 3 dgn later kwam ik hem tegen op een feest en ik was lucht voor hem. Dit kwartiertje aangekeken en toen naar hem gestapt en gevraagd wat er was hij zei breng mijn dochter naar huis en kom dan terug. Hij kwam terug maar ik was ondertussen behoorlijk overstuur.
Gepraat maar er kwam niets uit een vriendin zei toen tegen mij en je gaat feesten nu en gaat niet huilen om een man en ik heb dat gedaan, gevolg hij was jaloers op een jonge vriend van hem (+ 14 jaar jonger dan mij).
Later die avond hem nog gedag gezoend en daarna was het stil als ik hem tegenkom zegt hij niets negeert me. Maar houd me continu in de gaten (ja ik hem ook) Vorige week vrijdag zat ik op zijn kruk schijnbaar dat zei tegen mij, dus stond ik op en ben elders gaan zitten, hij kwam toen bij zijn neef staan(die naast me zat) OP mijn vraag zit ik nu weer op je kruk keek hij me aan met een blik vol liefde. Later kwam hij ons achterop naar een andere kroeg,maar praat tegen iedereen behalve tegen mij.
Afgelopen zaterdag kwam hij de kroeg in met zijn ex schoonzuster en kon merken dat zij probeerde om hem naar mij toe te sturen, maar komen ho maar.
Zo dit is de situatie, maar ik ga hier onderdoor ik trek het niet meer. Slaap niet meer, continu beheerst hij mijn gedachten. En dan denk ik weer geef hem de tijd dan komt hij wel. Nu heb ik zoiets pak hem as vrijdag apart en zeg alles wat ik op mijn hart heb. Maar dan ben ik bang voor jaag ik hem definitief weg en ik wil dat niet, ik hou van hem.
ja en ik weet ook wijzen mijn vrienden mij continu op hij is me niet waard. Maar waarom voel ik me dan zo verdrietig en zie werkelijk het nut van mijn leven niet meer momenteel. Ik heb in mijn hele leven nog nooit dit gevoel gehad voor een man. Hoe kom ik hier uit?
maandag 17 september 2007 om 05:55
Rot voor je. Het is nogal een cliche, maar zou je niet eens met hem gaan praten? En dan niet in een drukke kroeg over barkrukken, maar op een rustig moment bellen en op de man af vragen wat er speelt. En hem dus ook niet "apart pakken" en "alles zeggen wat je op je hart hebt", joh, hij schrikt zich dood ;) Hou het bij wat er nu speelt, geef aan dat je het jammer vindt dat jullie elkaar niet meer zien en vraag hem hoe hij dat ziet. Dat lijkt me een stuk constructiever dan hoe jullie het nu aanpakken.
Veel succes!
Veel succes!
maandag 17 september 2007 om 14:48
Vreemde situatie. Eén ding kan ik je op een briefje geven : dat is geen echte liefde. Van jouw kant misschien wel, maar ook dan het soort afhankelijke liefde wat jou nooit gelukkig gaat maken.
Ik begrijp dat er buiten zoenen niets tussen jullie gebeurd is? Maar dat hij je wel overal voorstelt als zijn vriendin? Tegenstrijdig gedrag hoor. En als hij je dan ook nog 's dagenlang links laat liggen en negeert dan denk ik niet dat jij zijn ware liefde bent, wélk excuus hij ook aanvoert voor zijn gedrag.
Je kunt met hem praten om meer duidelijkheid te krijgen, maar ik vrees dat dat niets aan jullie onderlinge verstandhouding zal veranderen. '
Marion
Ik begrijp dat er buiten zoenen niets tussen jullie gebeurd is? Maar dat hij je wel overal voorstelt als zijn vriendin? Tegenstrijdig gedrag hoor. En als hij je dan ook nog 's dagenlang links laat liggen en negeert dan denk ik niet dat jij zijn ware liefde bent, wélk excuus hij ook aanvoert voor zijn gedrag.
Je kunt met hem praten om meer duidelijkheid te krijgen, maar ik vrees dat dat niets aan jullie onderlinge verstandhouding zal veranderen. '
Marion
