Relaties
alle pijlers
Affaire ontdekt
woensdag 25 november 2020 om 15:57
Hoe zouden jullie reageren als je er na een huwelijk van zes jaar en drie jonge kinderen vrij onverwacht achter komt dat je echtgenoot vreemd gegaan is ten tijde van jullie trouwdag (lees: het begon ongeveer vijf maanden voor de trouwdatum en het contact ging door tot ongeveer vier maanden erna). Vreemdgaan behelst: lust, geen liefde; af en toe contact via app; afgesproken om elkaar te zien, en een paar keer seks in jullie huis.
Je weet dat als je het had ontdekt voor jullie bruiloft, dat jullie dan nooit getrouwd waren. Maar je wist het niet... en nu zijn jullie zes jaar verder en is jullie relatie goed; jullie hebben zware jaren gehad, maar met goede relatietherapie kwamen jullie weer dichterbij elkaar dan ooit. Een goede basis voor de kinderen en er was ook weer echte liefde. En toen kwam deze ontdekking.
Dus tja... wat zouden jullie doen?
Ik heb heel erg lang getwijfeld om dit te delen. Maar ik kom er in mijn eentje niet uit. Het is ook niet iets wat ik zomaar met familie of naaste vrienden wil delen. Ik switch van blijven naar weggaan, en dat meerdere keren per dag. Heel vermoeiend en verdrietig. We gaan inmiddels ook weer naar onze relatietherapeut. Maar wellicht helpen jullie reacties me om zelf ook wat verder te komen in dit proces.
Je weet dat als je het had ontdekt voor jullie bruiloft, dat jullie dan nooit getrouwd waren. Maar je wist het niet... en nu zijn jullie zes jaar verder en is jullie relatie goed; jullie hebben zware jaren gehad, maar met goede relatietherapie kwamen jullie weer dichterbij elkaar dan ooit. Een goede basis voor de kinderen en er was ook weer echte liefde. En toen kwam deze ontdekking.
Dus tja... wat zouden jullie doen?
Ik heb heel erg lang getwijfeld om dit te delen. Maar ik kom er in mijn eentje niet uit. Het is ook niet iets wat ik zomaar met familie of naaste vrienden wil delen. Ik switch van blijven naar weggaan, en dat meerdere keren per dag. Heel vermoeiend en verdrietig. We gaan inmiddels ook weer naar onze relatietherapeut. Maar wellicht helpen jullie reacties me om zelf ook wat verder te komen in dit proces.
vrijdag 27 november 2020 om 10:20
Vreemdgaan is 1 ding, maar een affaire voor het huwelijk starten, het huwelijk wel gewoon door laten gaan maar de affaire alsnog voortzetten gaat te ver.
Sta je daar blij en verliefd te zijn en met al je vrienden en familie jullie liefde te vieren. Mooi lullig. En de wittebroodsweken die je met een ander moest delen...
Nee, dat verraad is te groot.
Had hij het ooit opengegooid, tja. Maar hij heeft dat niet aangedurfd. Je denkt dat het nu goed gaat, dat dacht je toen ook. Je weet nu dat hij het achterste van zijn tong niet zal laten zien, dus zeker zal je het nooit meer weten.
Sta je daar blij en verliefd te zijn en met al je vrienden en familie jullie liefde te vieren. Mooi lullig. En de wittebroodsweken die je met een ander moest delen...
Nee, dat verraad is te groot.
Had hij het ooit opengegooid, tja. Maar hij heeft dat niet aangedurfd. Je denkt dat het nu goed gaat, dat dacht je toen ook. Je weet nu dat hij het achterste van zijn tong niet zal laten zien, dus zeker zal je het nooit meer weten.
vrijdag 27 november 2020 om 11:49
Dit vind ik een hele goede vraag en goed advies.blijfgewoonbianca schreef: ↑26-11-2020 15:55Zou je kunnen zeggen dat hij, na die therapie, eigenlijk pas ECHT voor je heeft gekozen ?
Misschien moet je je trouwalbum ver weg stoppen en straks, als je besluit te blijven , een - soort - ceremonie houden.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
vrijdag 27 november 2020 om 11:58
Dat denk ik ook.blijfgewoonbianca schreef: ↑26-11-2020 17:47Het zal best angst geweest zijn.
Maar dat zoekt hij uit in therapie, neem ik aan ?
TO: in het begin van mijn huwelijk maakten we een enorm verlies en verdriet mee. Een jaar later biechtte mijn man op vreemd te gaan. Voor hem was dat opbiechten ook scheiden. Niet omdat hij dat wilde maar omdat hij zich niet kon voorstellen dat ik met deze wetenschap verder met hem zou willen. In de klote periode daarna zag ik dat hij weg gevlucht was van mijn emoties en verdriet. Dat ik hem claimde en zijn verdriet niet nam voor wat het was. En dus deed hij zoiets rigoureus: Hiermee hoefde hij niet te 'beslissen' want dit was niet te vergeven..
Wel dus. We zijn 20 jaar verder en het gebeurde heeft ons gedwongen om elkaar echt te zien en oprechter te communiceren.
Loslaten en weer vertrouwen heeft tijd nodig. Maar ik kan eerlijk zeggen dat ik het volste vertrouwen in mijn echtgenoot heb, dat ik gelukkig ben en dat we samen betere mensen zijn omdat we elkaar stimuleren en uitdagen.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
vrijdag 27 november 2020 om 12:12
Ja, het voelt (zo is dat voor mij tenminste) alsof je enorm voor lul staat.GoodnightMoon schreef: ↑26-11-2020 17:50Hier ben ik ook het meest boos over: dat hij me die keuze ontzegd heeft. Dat zijn huwelijksbelofte over trouw (ook voor de kerk getrouwd) leeg en loos was. Dat ik daar met mijn naïeve hoofd voor het oog van familie en vrienden dolgelukkig aan het trouwen was met iemand die ik voor 100% vertrouwde.
Sorry voor al de quotes trouwens. Zo reageert het het fijnste, en dan heb ik nog lang niet op iedereen gereageerd. Ik waardeer alle reacties echt enorm! Moet nu weg, rest van de avond, maar zal daarna weer verder lezen.
vrijdag 27 november 2020 om 12:20
Allicht een heel ander iets, maar mijn huidige vriend deed het nog met zijn ex terwijl wij al een relatie hadden en die bleek/beweerde ook nog zwanger te zijn. Ander topic.
Maar goed. Ik had toen/heb nog lang niet de geschiedenis met mijn vriend die jij al wel hebt met jouw man. Mijn vriend kan ook niet uitleggen waarom het gebeurde. Ja, omdat het kon.
Ik ben gebleven, maar ik vind het met vlagen nog steeds wel kut. Waarschijnlijk ook omdat ik mijn partner nog niet helemaal ken. Het vervaagt, maar ik heb nog steeds weleens mijn twijfels.
Als jullie al heel veel fijne jaren achter de rug hebben en een solide basis hebben opgebouwd waar je dit gebeuren los van kunt zien, dan denk ik dat je dit huwelijk of deze liefde een kans kunt geven. Zeker ook omdat er kinderen in het spel zijn.
Voor mij is de wetenschap dat ik er nog steeds zonder veel consequenties uit kan stappen en soort van opluchting. Als ik in jouw situatie zou zitten, dan zou ik er alles aan doen om te ontdekken wat jullie liefde waardevol maakt.
Maar goed. Ik had toen/heb nog lang niet de geschiedenis met mijn vriend die jij al wel hebt met jouw man. Mijn vriend kan ook niet uitleggen waarom het gebeurde. Ja, omdat het kon.
Ik ben gebleven, maar ik vind het met vlagen nog steeds wel kut. Waarschijnlijk ook omdat ik mijn partner nog niet helemaal ken. Het vervaagt, maar ik heb nog steeds weleens mijn twijfels.
Als jullie al heel veel fijne jaren achter de rug hebben en een solide basis hebben opgebouwd waar je dit gebeuren los van kunt zien, dan denk ik dat je dit huwelijk of deze liefde een kans kunt geven. Zeker ook omdat er kinderen in het spel zijn.
Voor mij is de wetenschap dat ik er nog steeds zonder veel consequenties uit kan stappen en soort van opluchting. Als ik in jouw situatie zou zitten, dan zou ik er alles aan doen om te ontdekken wat jullie liefde waardevol maakt.
vrijdag 27 november 2020 om 12:23
Wat ik het moeilijkst vind van er achteraf achter komen is dat je al die tijd samen ineens in een ander daglicht gaat zien. Alles krijgt ineens een andere kleur, een andere smaak. Ik hoopte dat dat over zou gaan en dat ik dan weer de liefde zou zien die ik toen voelde, maar tot dusver niet. Ik denk ook niet dat dat, voor mij althans, terugkomt.
vrijdag 27 november 2020 om 14:14
Waarom precies ben je nog bij je vriend? Je hoeft dit niet te pikken he, zeker niet als dat je bij tijd en wijle ongelukkig maakt.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑27-11-2020 12:20Allicht een heel ander iets, maar mijn huidige vriend deed het nog met zijn ex terwijl wij al een relatie hadden en die bleek/beweerde ook nog zwanger te zijn. Ander topic.
Maar goed. Ik had toen/heb nog lang niet de geschiedenis met mijn vriend die jij al wel hebt met jouw man. Mijn vriend kan ook niet uitleggen waarom het gebeurde. Ja, omdat het kon.
Ik ben gebleven, maar ik vind het met vlagen nog steeds wel kut. Waarschijnlijk ook omdat ik mijn partner nog niet helemaal ken. Het vervaagt, maar ik heb nog steeds weleens mijn twijfels.
Als jullie al heel veel fijne jaren achter de rug hebben en een solide basis hebben opgebouwd waar je dit gebeuren los van kunt zien, dan denk ik dat je dit huwelijk of deze liefde een kans kunt geven. Zeker ook omdat er kinderen in het spel zijn.
Voor mij is de wetenschap dat ik er nog steeds zonder veel consequenties uit kan stappen en soort van opluchting. Als ik in jouw situatie zou zitten, dan zou ik er alles aan doen om te ontdekken wat jullie liefde waardevol maakt.
vrijdag 27 november 2020 om 14:37
Nee, dat hij dit in het begin nog deed zegt al genoeg. Dan was hij niet 100% voor jou aan het gaan, verliefd op jou etc etc. Snap ik ook niks van dat je daarmee doorgaat.HoleyMalonely schreef: ↑27-11-2020 14:14Waarom precies ben je nog bij je vriend? Je hoeft dit niet te pikken he, zeker niet als dat je bij tijd en wijle ongelukkig maakt.
vrijdag 27 november 2020 om 14:51
TO wat is wijsheid? Dat je na 6 jaar achterkomt dat je zwaar bedonderd bent door zo,n koekwaus. Ten eerste het is jou niets kwalijk te nemen. Die gast zou zijn ogen in zijn hoofd moeten schamen. Na eerste poging relatietherapie (ook al ging de reden niet over dat affaire) toch de gorre lef heeft om je te bedonderen. Omdat zijn geweten nu aan hem knaagt, wil hij lichter voor zichzelf maken. Nou laat hem maar diep in het stof bijten. Wat ging in zijn gedachten om voordat hij je een ring om je vinger schoof? Vraag dat aan hem. Jammer dat er 3 jonge kindjes zijn betrokken. Een co ouderschap zou een idee zijn aangezien jouw vertrouwen flink beschadigd is, ik denk niet dat jij na deze actie nog steeds met zo,n bedrieger wilt zijn. Veel sterkte bij jouw beslissingen.
vrijdag 27 november 2020 om 14:59
Iedereen staat er anders in. Ik zou het niet kunnen, ik ben daar te haatdragend voor. Vooral als je voor iemand heb opengesteld en je vertrouwen heb blootgesteld. Dan flik iemand mij zoiets ? De trouwbeloftes werden dan door hem aan wilgen gehangen. Dan ga ik voor mijn eigen geluk.Oudblond schreef: ↑27-11-2020 11:58Dat denk ik ook.
TO: in het begin van mijn huwelijk maakten we een enorm verlies en verdriet mee. Een jaar later biechtte mijn man op vreemd te gaan. Voor hem was dat opbiechten ook scheiden. Niet omdat hij dat wilde maar omdat hij zich niet kon voorstellen dat ik met deze wetenschap verder met hem zou willen. In de klote periode daarna zag ik dat hij weg gevlucht was van mijn emoties en verdriet. Dat ik hem claimde en zijn verdriet niet nam voor wat het was. En dus deed hij zoiets rigoureus: Hiermee hoefde hij niet te 'beslissen' want dit was niet te vergeven..
Wel dus. We zijn 20 jaar verder en het gebeurde heeft ons gedwongen om elkaar echt te zien en oprechter te communiceren.
Loslaten en weer vertrouwen heeft tijd nodig. Maar ik kan eerlijk zeggen dat ik het volste vertrouwen in mijn echtgenoot heb, dat ik gelukkig ben en dat we samen betere mensen zijn omdat we elkaar stimuleren en uitdagen.
vrijdag 27 november 2020 om 15:26
Zonder de intentie het topic te kapen, even voorop gesteld.HoleyMalonely schreef: ↑27-11-2020 14:14Waarom precies ben je nog bij je vriend? Je hoeft dit niet te pikken he, zeker niet als dat je bij tijd en wijle ongelukkig maakt.
De dynamiek of een relatie of verliefdheid bestaat uit meerdere aspecten. Ik heb mijn hoofd ook gebroken over het hoe en waarom en hoe mijn vriend zaken heeft aangepakt of wat hij heeft gedaan is iets wat ik nooit zou doen en ook iets waarvan ik -als ik het zo zou lezen als buitenstaander- nooit zou snappen waarom iemand bij die persoon blijft.
Reken maar dat ik heel erg boos ben geweest en dat mijn vertrouwen en eigenwaarde in de eerste instantie diep geschaad is. En ik wilde ook niks meer met hem te maken hebben. Na een tijdje kon ik het verhaal wel op een rijtje zetten, ik begon hem beter te kennen en ook de situatie waar hij uit kwam. Maakt de daad nog steeds niet goed.
Inmiddels zijn er aspecten aan onze relatie toegevoegd die het de moeite waard blijken om samen te zijn. Eerlijk is eerlijk; ik ben voorzichtig, maar hij heeft laten zien dat hij het waard is en dat hij het ook waard is om te vergeven wat er gebeurd is. Ik denk niet dat ik het nog een keer zou doen, maar ik ga er dan ook vanuit dat ik inmiddels waardevol genoeg ben om liefdevol/respectvol mee om te gaan. Dat was ik toen misschien nog niet. Hij kende mij toen het gebeurde ook niet zo lang en eh, tja. Hij weet nu wat wij waard zijn en wil dat nooit meer op het spel zetten.
Of ik hem ooit helemaal zal vertrouwen? Weet ik niet. Voor dit moment geniet ik wel van samen zijn. Echt een toekomstbeeld heb ik niet. Dat ik altijd weg kan is een soort geruststelling en ook iets wat dromen over de toekomst allicht in de weg staat. Helemaal blanco is het niet en ik ben uiterst voorzichtig.
Wat ik van TO wel kan begrijpen is dat er in de tussenliggende jaren een verbondenheid is ontstaan die je niet zomaar opgeeft. Je hebt meer meegemaakt, misschien voor hetere vuren gestaan en elkaar daarin gesteund.
Waar ik wel mee zou zitten is het fundament, er is in de basis iets heel belangrijks verzwegen en je bent enorm belazerd waarmee ook de hele relatie in een totaal ander daglicht gezien kan worden.
vrijdag 27 november 2020 om 16:20
Sommige daden verdienen geen vergeving, vind ik, al was het maar uit zelfbehoud. En ik ben de beroerdste niet, want ik kan mij voorstellen dat er ergens in een huwelijk weleens een slippertje gemaakt wordt. Of dat een van de twee verliefd wordt op een ander. Het maakt veel uit onder welke omstandigheden zoiets gebeurt. Maar iemand die een maandenlange affaire heeft terwijl hij in de tussentijd in het huwelijk treedt, die is geen knip voor de neus waard. Of anders gezegd, die heeft issues en complexen die hem ongeschikt maken voor een liefdevolle en gelijkwaardige relatie. Ik geloof ook niet dat mensen, hoewel ze in staat zijn te leren, echt wezenlijk kunnen veranderen.NacB schreef: ↑27-11-2020 14:59Iedereen staat er anders in. Ik zou het niet kunnen, ik ben daar te haatdragend voor. Vooral als je voor iemand heb opengesteld en je vertrouwen heb blootgesteld. Dan flik iemand mij zoiets ? De trouwbeloftes werden dan door hem aan wilgen gehangen. Dan ga ik voor mijn eigen geluk.
vrijdag 27 november 2020 om 16:24
Je kunt iemand best vergeven, maar dat betekent niet dat je ook met die persoon verder moet.
Voor mij zou juist het feit dat het zo ver in het verleden ligt de druppel zijn. Als je het al 6 jaar stil houdt, waarom moet het nu dan op tafel? Dat lijkt me iets anders dan dat je samen aan problemen werkt, echt besluit om verder te gaan, en dan nog weer door.
Maar iemand die niet eens kan uitleggen waarom hij iets doet (en dus gewoon een opportunist is) daar ben ik snel klaar mee.
@Kata wat doe je jezelf aan met die gozer?
Voor mij zou juist het feit dat het zo ver in het verleden ligt de druppel zijn. Als je het al 6 jaar stil houdt, waarom moet het nu dan op tafel? Dat lijkt me iets anders dan dat je samen aan problemen werkt, echt besluit om verder te gaan, en dan nog weer door.
Maar iemand die niet eens kan uitleggen waarom hij iets doet (en dus gewoon een opportunist is) daar ben ik snel klaar mee.
@Kata wat doe je jezelf aan met die gozer?
vrijdag 27 november 2020 om 16:55
Bedankt voor je uitgebreide en open reactie. Dit is echt helemaal aan jou en ik snap ook dat als het over jezelf gaat het heel anders is dan als je er vanaf de zijlijn naar staat te kijken. Ik snap alleen oprecht niet waarom je liever in zoiets halfs zit dan alleen bent of bij iemand die echt altijd voor je ging en gaat.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑27-11-2020 15:26Zonder de intentie het topic te kapen, even voorop gesteld.
De dynamiek of een relatie of verliefdheid bestaat uit meerdere aspecten. Ik heb mijn hoofd ook gebroken over het hoe en waarom en hoe mijn vriend zaken heeft aangepakt of wat hij heeft gedaan is iets wat ik nooit zou doen en ook iets waarvan ik -als ik het zo zou lezen als buitenstaander- nooit zou snappen waarom iemand bij die persoon blijft.
Reken maar dat ik heel erg boos ben geweest en dat mijn vertrouwen en eigenwaarde in de eerste instantie diep geschaad is. En ik wilde ook niks meer met hem te maken hebben. Na een tijdje kon ik het verhaal wel op een rijtje zetten, ik begon hem beter te kennen en ook de situatie waar hij uit kwam. Maakt de daad nog steeds niet goed.
Inmiddels zijn er aspecten aan onze relatie toegevoegd die het de moeite waard blijken om samen te zijn. Eerlijk is eerlijk; ik ben voorzichtig, maar hij heeft laten zien dat hij het waard is en dat hij het ook waard is om te vergeven wat er gebeurd is. Ik denk niet dat ik het nog een keer zou doen, maar ik ga er dan ook vanuit dat ik inmiddels waardevol genoeg ben om liefdevol/respectvol mee om te gaan. Dat was ik toen misschien nog niet. Hij kende mij toen het gebeurde ook niet zo lang en eh, tja. Hij weet nu wat wij waard zijn en wil dat nooit meer op het spel zetten.
Of ik hem ooit helemaal zal vertrouwen? Weet ik niet. Voor dit moment geniet ik wel van samen zijn. Echt een toekomstbeeld heb ik niet. Dat ik altijd weg kan is een soort geruststelling en ook iets wat dromen over de toekomst allicht in de weg staat. Helemaal blanco is het niet en ik ben uiterst voorzichtig.
Wat ik van TO wel kan begrijpen is dat er in de tussenliggende jaren een verbondenheid is ontstaan die je niet zomaar opgeeft. Je hebt meer meegemaakt, misschien voor hetere vuren gestaan en elkaar daarin gesteund.
Waar ik wel mee zou zitten is het fundament, er is in de basis iets heel belangrijks verzwegen en je bent enorm belazerd waarmee ook de hele relatie in een totaal ander daglicht gezien kan worden.
Als iemand die bedrogen is door middel van een affaire en daar zelf achter moest komen kan ik voor mezelf zeggen dat het me opvrat vanbinnen. Ik was niet wie ik wilde zijn bij hem. Ik was wantrouwend en onzeker. En dat was zelfs al voordat ik er achter kwam en nog alleen maar vermoedens had.
Bij mijn huidige partner voel ik me veilig en ik vertrouw hem. Bij hem heb ik geleerd dat liefde heel stabiel kan zijn en bij tijd en wijle ook echt vanzelfsprekend en onaantastbaar.
Natuurlijk kan er ook in deze relatie altijd wat gebeuren maar ik zou nooit meer dat gevoel dat ik bij mijn ex had willen hebben in een relatie. Dan ben ik liever alleen.
vrijdag 27 november 2020 om 17:04
Jij zegt hier eigenlijk heel mooi wat ik ook probeer en bedoel te zeggen. Het hele idee dat je 'hard zou moeten werken' aan je relatie klopt gewoon niet. Dan is er fundamenteel iets helemaal niet goed, nog los van of er sprake is van affaires.HoleyMalonely schreef: ↑27-11-2020 16:55Bedankt voor je uitgebreide en open reactie. Dit is echt helemaal aan jou en ik snap ook dat als het over jezelf gaat het heel anders is dan als je er vanaf de zijlijn naar staat te kijken. Ik snap alleen oprecht niet waarom je liever in zoiets halfs zit dan alleen bent of bij iemand die echt altijd voor je ging en gaat.
Als iemand die bedrogen is door middel van een affaire en daar zelf achter moest komen kan ik voor mezelf zeggen dat het me opvrat vanbinnen. Ik was niet wie ik wilde zijn bij hem. Ik was wantrouwend en onzeker. En dat was zelfs al voordat ik er achter kwam en nog alleen maar vermoedens had.
Bij mijn huidige partner voel ik me veilig en ik vertrouw hem. Bij hem heb ik geleerd dat liefde heel stabiel kan zijn en bij tijd en wijle ook echt vanzelfsprekend en onaantastbaar.
Natuurlijk kan er ook in deze relatie altijd wat gebeuren maar ik zou nooit meer dat gevoel dat ik bij mijn ex had willen hebben in een relatie. Dan ben ik liever alleen.
vrijdag 27 november 2020 om 17:07
Ik ben dan weer wel van mening dat een relatie ook regelmatig werken kan zijn. Als er iets heel belangrijks of naars gebeurt zoals het krijgen van kinderen en die eerste jaren, een overlijden dichtbij, een ziekte, etcetera.
Een echt goede relatie is lang niet altijd spannend en sexy maar wel veelal liefdevol. Je noemt het niet voor niets een partner.
vrijdag 27 november 2020 om 17:10
Ja, eens. Misschien is een beter woord 'vechten'. Je hoort niet te hoeven 'vechten' voor je relatie. Je bent een team.HoleyMalonely schreef: ↑27-11-2020 17:07Ik ben dan weer wel van mening dat een relatie ook regelmatig werken kan zijn. Als er iets heel belangrijks of naars gebeurt zoals het krijgen van kinderen en die eerste jaren, een overlijden dichtbij, een ziekte, etcetera.
Een echt goede relatie is lang niet altijd spannend en sexy maar wel veelal liefdevol. Je noemt het niet voor niets een partner.
vrijdag 27 november 2020 om 19:24
Ik kan met de hand op mijn hart zeggen (en door meer dan 20 jaar met echtgenoot nadat...) dat 'mijn eigen geluk' niet gelukkiger geweest zou zijn zonder hem. Ik zou morgen opnieuw met hem trouwen, zeker nu we elkaar zoveel beter kennen. Hij ging vreemd nadat ik egoïstisch was in 'ons' verlies/verdriet.NacB schreef: ↑27-11-2020 14:59Iedereen staat er anders in. Ik zou het niet kunnen, ik ben daar te haatdragend voor. Vooral als je voor iemand heb opengesteld en je vertrouwen heb blootgesteld. Dan flik iemand mij zoiets ? De trouwbeloftes werden dan door hem aan wilgen gehangen. Dan ga ik voor mijn eigen geluk.
Vaak wordt vreemdgaan gezien zoals jij beschrijft 'trouwgeloften aan de wilgen hangen' en 'Vreemdganger had een keuze' en 'bedondert tot op het bot' en 'eens een vreemdganger altijd...'
Zo eenduidig is het niet. Aan de basis ligt in een aantal gevallen een slecht persoon. Maar in veel gevallen een gebrek aan communicatie en daardoor een gebrek aan verbinding, onmacht met vluchtgedrag (vreemd gaan) tot gevolg. Aan een ieder voor zich om te bepalen welke invloed dat 'fouts' in zijn of haar leven krijgt. Dat bepaal je zelf, voor jezelf.
oudblond wijzigde dit bericht op 27-11-2020 19:30
5.15% gewijzigd
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
vrijdag 27 november 2020 om 19:30
Goed uitgelegd.Oudblond schreef: ↑27-11-2020 19:24
Zo eenduidig is het niet. Aan de basis ligt in een aantal gevallen een slecht persoon. Maar in veel gevallen een gebrek aan communicatie en daardoor een gebrek aan verbinding, onmacht met vluchtgedrag (vreemd gaan) tot gevolg. Aan een ieder voor zich om te bepalen welke invloed dat 'fouts' in je eigen leven krijgt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
