Relaties
alle pijlers
als je kind niks meer van zich laat horen.........
donderdag 13 september 2007 om 21:41
daar ik praat over een volwassen zoon heb ik maar hier bij relaties deze topic geopend, kinderen vond ik een beetje vreemd daarvoor..
zijn er hier mensen die ook een volwassen zoon of dochter hebben die ze zonder reden praktisch niet horen of zien?
mijn zoon woont vlakbij, we waren jaren lang twee handen op één buik en nu .........
ik hoor of zie hem niet meer.
ik heb in t ziekenhuis gelegen , was er zelfs bijna niet meer..........
ik heb hem niet gehoord of gezien.
weekje later was ik jarig.......krijg smsje met felicitatie maar niet de vraag : hoe is het met je?
ik heb zó verschrikkelijk veel verdriet hier over dat ik vanochtend ben ingestort.
hij heeft sinds een jaartje een nieuwe vriendin met wie hij gaat samen wonen, alles ging in het begin zo goed met ons en nu......?
wat moet ik doen, hem bellen of zo is nou niet echt t eerste wat ik wil doen.
is er iemand die me kan helpen?????
zijn er hier mensen die ook een volwassen zoon of dochter hebben die ze zonder reden praktisch niet horen of zien?
mijn zoon woont vlakbij, we waren jaren lang twee handen op één buik en nu .........
ik hoor of zie hem niet meer.
ik heb in t ziekenhuis gelegen , was er zelfs bijna niet meer..........
ik heb hem niet gehoord of gezien.
weekje later was ik jarig.......krijg smsje met felicitatie maar niet de vraag : hoe is het met je?
ik heb zó verschrikkelijk veel verdriet hier over dat ik vanochtend ben ingestort.
hij heeft sinds een jaartje een nieuwe vriendin met wie hij gaat samen wonen, alles ging in het begin zo goed met ons en nu......?
wat moet ik doen, hem bellen of zo is nou niet echt t eerste wat ik wil doen.
is er iemand die me kan helpen?????
vrijdag 14 september 2007 om 12:32
vrijdag 14 september 2007 om 12:33
quote:Wyfke schreef op 14 september 2007 @ 12:25:
Er is niemand die zich afvraagt wat de redenen of motivatie zou kunnen zijn van zoonlief om geen contact meer op te nemen.
Zelf ben ik zo'n dochter die geen behoefte meer heeft aan contact met haar ouders. Daar zijn zo verschrikkelijk veel redenen voor die er tezamen voor hebben gezorgd dat ik die mensen gevoelsmatig niet meer als m'n ouders beschouw. Het zijn kennissen geworden met wie het contact verwaterd is en aan wie ik niet zoveel meer te melden heb. In het verleden heb ik m'n ouders heel vaak gezegd wat ik van de dingen vond, maar zij lopen nu, net als TO, overal te verkondigen dat ze niet snappen waarom hun dochter geen contact meer opneemt! Ze zijn zo zielig!
Sorry, maar van mijn kant dus geen greintje sympathie voor TO. Tenzij ze haar zoon naar de redenen vraagt en echt gaat proberen om te veranderen.Nou dat vind ik wel wat hard hoor, geen greintje sympathie. Je kent de situatie toch helemaal niet. Dan kan je toch niet zeggen dat je geen sympathie voor de TO hebt??? Er kunnen velen redenen zijn waarom zoon geen contact wil of zoekt op het moment, maar dat hoeft toch niet persé aan de TO te liggen?
Er is niemand die zich afvraagt wat de redenen of motivatie zou kunnen zijn van zoonlief om geen contact meer op te nemen.
Zelf ben ik zo'n dochter die geen behoefte meer heeft aan contact met haar ouders. Daar zijn zo verschrikkelijk veel redenen voor die er tezamen voor hebben gezorgd dat ik die mensen gevoelsmatig niet meer als m'n ouders beschouw. Het zijn kennissen geworden met wie het contact verwaterd is en aan wie ik niet zoveel meer te melden heb. In het verleden heb ik m'n ouders heel vaak gezegd wat ik van de dingen vond, maar zij lopen nu, net als TO, overal te verkondigen dat ze niet snappen waarom hun dochter geen contact meer opneemt! Ze zijn zo zielig!
Sorry, maar van mijn kant dus geen greintje sympathie voor TO. Tenzij ze haar zoon naar de redenen vraagt en echt gaat proberen om te veranderen.Nou dat vind ik wel wat hard hoor, geen greintje sympathie. Je kent de situatie toch helemaal niet. Dan kan je toch niet zeggen dat je geen sympathie voor de TO hebt??? Er kunnen velen redenen zijn waarom zoon geen contact wil of zoekt op het moment, maar dat hoeft toch niet persé aan de TO te liggen?
vrijdag 14 september 2007 om 13:09
Op zich vind ik het heel goed, dat Wyfke hier een bericht achterlaat, waarin een kind een duidelijke beslissing heeft genomen inzake het contact tussen haar en haar ouders.
Nogmaals, ik ken het verhaal van Redlock helemaal niet, maar krijg er toch een gevoel bij, dat de belangrijke ontbrekende schakel in dit verhaal niet verteld wordt door haar.
Na een goed contact van kindsaf aan en dan nog eens, dat je in mag wonen bji zoonlief valt ineens het contact stil van zijn kant. Dan moet er toch iets gebeurd zijn lijkt me. Heb je een nieuwe liefde Redlock?
Nogmaals, ik ken het verhaal van Redlock helemaal niet, maar krijg er toch een gevoel bij, dat de belangrijke ontbrekende schakel in dit verhaal niet verteld wordt door haar.
Na een goed contact van kindsaf aan en dan nog eens, dat je in mag wonen bji zoonlief valt ineens het contact stil van zijn kant. Dan moet er toch iets gebeurd zijn lijkt me. Heb je een nieuwe liefde Redlock?
vrijdag 14 september 2007 om 13:18
Ik heb met mijn beide ouders jaren geen contact gehad. Met goede redenen, ik had wel een tijdje nodig om tot mezelf te komen . Maar ondanks alles wat er gebeurd was heb ik heus begrepen dat ze het niet altijd even makkelijk vonden. Ze hebben me niet expres gekwetst en niet expres mijn zelfvertrouwen aan gort geholpen. Ik had die afstand nodig om weer een begin te kunnen maken met de wederopbouw en na te denken over mijn grenzen.
Ik kan niet goed beoordelen wat de situatie precies is van Redlock en haar zoon. Ik veroordeel haar zoon niet. Hij zal zijn redenen hebben. Maar dat betekent niet dat zij er minder verdriet van heeft. Of dat ze geen advies mag vragen.
Ik kan niet goed beoordelen wat de situatie precies is van Redlock en haar zoon. Ik veroordeel haar zoon niet. Hij zal zijn redenen hebben. Maar dat betekent niet dat zij er minder verdriet van heeft. Of dat ze geen advies mag vragen.
vrijdag 14 september 2007 om 13:20
Tsja, het is sneu dat TO haar leven maar niet op orde krijgt. Dat je zo laag moet gaan dat je zoon je moet smeken, dan zijn de rollen compleet omgedraaid! Je kind is daar dubbel en dwars de dupe van. Mijn moeder heeft ook jarenlang maar aangemodderd met mannen en andere zaken die slecht voor haar waren en is daardoor zo gefocust geweest op zichzelf, en nooit in de gaten gehad dat ze daardoor van haar dochter vervreemdde. En mijn vader dan: ook altijd alleen maar met zichzelf bezig en verdrinken in zelfmedelijden. Als ouder heb je een zekere verantwoordelijkheid. Naar volwassen kinderen misschien iets minder, maar ik denk dat de zoon in kwestie er in zijn jeugdjaren ook al flink last van gehad moet hebben. Voor hem is blijkbaar de maat (even) vol en uit respect zou ik hem die ruimte gunnen. Dat machteloze gejammer (sorry maar bij mij maakt dit verhaal even heel veel oud zeer los) van TO daar heb ik niet zoveel mee. Problemen in je leven moet je proberen zelf actief op te lossen en dat betekent soms flink de hand in eigen boezem steken.
vrijdag 14 september 2007 om 13:23
Misschien is hij zelf ook wel ingestort? Na alle ellende met je ex, dat je bij hem woonde en nu ook nog ziek worden....wellicht is het hem teveel om als jouw kind zijnde steeds maar weer zijn moeder te moeten "redden"? Niet naar bedoelt, maar zo kan hij zich wel voelen inmiddels. Het is nooit echt prettig als diegene die voor jou klaar moet staan juist op jou leunt....
vrijdag 14 september 2007 om 13:34
ik ben al 10 mnd geleden verhuisd hoor en daarna is het contact nog mnd goed geweest.het contact werd steeds minder toen mijn zoon en zijn vriendin om beurten in haar en dan weer in zijn huis verbleven/ woonden.
Als ik ook maar enigzins een vermoeden had dat ik iets verkeerds had gedaan had ik hem die vraag wel rechtstreeks gesteld i.p.v. : is er iets waardoor ik je niet meer hoor of zie.Nee , dan had ik gevraagd of die gebeurtenis de reden daar voor was.
Ik vraag aan niemand om sympathie en ik ben al zeker helemaal niet zielig.
Het is gewoon de pijn en het verdriet die je zo machteloos maken.
Ik ga ondertussen ook gewoon door met mijn leven maar dat neemt niet weg dat dat gevoel steeds, 24 / 7 aan je knaagt!
Als ik ook maar enigzins een vermoeden had dat ik iets verkeerds had gedaan had ik hem die vraag wel rechtstreeks gesteld i.p.v. : is er iets waardoor ik je niet meer hoor of zie.Nee , dan had ik gevraagd of die gebeurtenis de reden daar voor was.
Ik vraag aan niemand om sympathie en ik ben al zeker helemaal niet zielig.
Het is gewoon de pijn en het verdriet die je zo machteloos maken.
Ik ga ondertussen ook gewoon door met mijn leven maar dat neemt niet weg dat dat gevoel steeds, 24 / 7 aan je knaagt!
vrijdag 14 september 2007 om 13:37
wat wyfke en minny verwoorden, daar heb ik ook last van gehad. Ouders die verwachten dat ik hun constant verzorg en voor hun klaarsta terwijl ze zelf hun stomme problemen creeëren. Ook veel oud zeer hier. Ik hun zoveel geholpen, terwijl het helemaaaaaal niet goed met mezelf ging. Daar waren ze alleen blind voor. Want o wat was ik sterk. Onzin, een goede smoes zodat het hele gezin op mij kon leunen. Pff wat ben ik er klaar mee geweest. PFFFF. Als ik eraan terug denk.
Maar goed. Heb na enige tijd het een en ander bespreekbaar gemaakt. Woon godzijdank niet meer thuis. Heb nu inmiddels ook veel uitgepraat, en eindelijk zien ze dondersgoed in hoe zwaar ze het voor mij hebben gemaakt. Gelukkig want ik wil een goede band met ze houden, want ik hou ook heel veel van ze. Maar op dit moment, hoef ik ze ook niet heel vaak te zien/spreken. Ook zeker niet weinig, minstens een keer per maand namelijk, maar als je het vergelijkt met vroeger is het een gigantische omslag. Op dit moment, kies ik gewoon een keer eindelijk eens voor mezelf en om mijn eigen leven vorm te geven en in te richten ipv dat van mijn ouders. En het voelt heerlijk. Eindelijk heb ik alleen mijn eigen problemen, en niet ook nog die van mijn ouders.
Maar goed. Heb na enige tijd het een en ander bespreekbaar gemaakt. Woon godzijdank niet meer thuis. Heb nu inmiddels ook veel uitgepraat, en eindelijk zien ze dondersgoed in hoe zwaar ze het voor mij hebben gemaakt. Gelukkig want ik wil een goede band met ze houden, want ik hou ook heel veel van ze. Maar op dit moment, hoef ik ze ook niet heel vaak te zien/spreken. Ook zeker niet weinig, minstens een keer per maand namelijk, maar als je het vergelijkt met vroeger is het een gigantische omslag. Op dit moment, kies ik gewoon een keer eindelijk eens voor mezelf en om mijn eigen leven vorm te geven en in te richten ipv dat van mijn ouders. En het voelt heerlijk. Eindelijk heb ik alleen mijn eigen problemen, en niet ook nog die van mijn ouders.
vrijdag 14 september 2007 om 13:40
PS redlock, dit is mijn verhaal, dit hoeft natuurlijk niet voor je zoon te gelden. Wat zijn reden is, weet alleen hij.. Ik ben benieuwd, dingen bespreekbaar maken lijkt me het belangrijkste (in de zin van, weten wat hem dwarszit. Misschien komt hieruit dat hij even tijd voor zichzelf nodig heeft, maar dan weet je iig wat zijn redenen zijn en weet je dat het goed is om hem even de tijd te geven).
anoniem_40386 wijzigde dit bericht op 14-09-2007 14:12
Reden: .
Reden: .
% gewijzigd
vrijdag 14 september 2007 om 14:07
Hoi Redlock,je schrijft dat bij jullie thuis altijd alles bespreekbaar was......maar als je 20 jaar mishandeld bent geweest,en hij is daar getuige van geweest,tel daar bij op dat je alles bespreekbaar hebt gemaakt,kan ik me goed voorstellen,dat hij gewoon ff rust nodig is,tijd om de boel op een rijtje te zetten.
Je hebt ook bij hem gewoond,na de scheiding,dat zal ook niet makkelijk geweest zijn.
Soms is het gewoon niet handig,om alles bespreekbaar te maken,met kinderen,je belast ze daar onbewust toch mee,en kan ze zo opzadelen,met een verantwoording die ze niet aan kunnen
Als ik me de situatie zo voorstel,dat jij mishandeld werd,en daar over gepraat hebt met hem,moet hem dat een machteloos gevoel hebben gegeven.
Misschien dat hij juist daarom niet naar het ziekenhuis is gekomen,gewoon omdat hij dat dus niet meer trok.
Ik hoop dat hij reageerd op je mail,en jullie er dan al pratend uit kunnen komen.
Al moet ik eerlijk zeggen,dat ik niet goed begrijp waarom je niet gewoon naar hem toe gaat *misschien heb ik daar over heen gelezen*
Voor mij een beetje onbegrijpelijk,elkaar in de ogen kunnen kijken,is toch een stuk fijner,dan woorden op papier,die nog weer verkeerd gelezen kunnen worden.
Sterkte
Je hebt ook bij hem gewoond,na de scheiding,dat zal ook niet makkelijk geweest zijn.
Soms is het gewoon niet handig,om alles bespreekbaar te maken,met kinderen,je belast ze daar onbewust toch mee,en kan ze zo opzadelen,met een verantwoording die ze niet aan kunnen
Als ik me de situatie zo voorstel,dat jij mishandeld werd,en daar over gepraat hebt met hem,moet hem dat een machteloos gevoel hebben gegeven.
Misschien dat hij juist daarom niet naar het ziekenhuis is gekomen,gewoon omdat hij dat dus niet meer trok.
Ik hoop dat hij reageerd op je mail,en jullie er dan al pratend uit kunnen komen.
Al moet ik eerlijk zeggen,dat ik niet goed begrijp waarom je niet gewoon naar hem toe gaat *misschien heb ik daar over heen gelezen*
Voor mij een beetje onbegrijpelijk,elkaar in de ogen kunnen kijken,is toch een stuk fijner,dan woorden op papier,die nog weer verkeerd gelezen kunnen worden.
Sterkte
vrijdag 14 september 2007 om 14:29
Ik snap ook niet dat als je jarig bent je hem niet gebeld hebt ;" kom je nog of ben je je ouwe moedertje vergeten ? We gaan namelijk zo eten dus als je mee wilt eten........ "
Ik zou ook nooit 4 maanden gewacht hebben......als je elkaar vroeger dagelijks sprak bel je toch na minimaal een dag of vijf op "joehoe, leef je nog , hoe is het "
Ik zou ook nooit 4 maanden gewacht hebben......als je elkaar vroeger dagelijks sprak bel je toch na minimaal een dag of vijf op "joehoe, leef je nog , hoe is het "
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 14 september 2007 om 15:29
Ik hoop niet dat de vriendin van de zoon nu ineens als boosdoener of aanstichter wordt beschouwd. Want oh, daar zijn ouders die zelf een chaos van hun leven maken ook zo goed in. Alles om de aandacht maar van zichzelf af te leiden. TO: je zult hard met jezelf aan de slag moeten om te kunnen bewijzen dat je je leven zelf goed kunt handelen. Je hebt m.i. een flink probleem dat om spoedige oplossing vraagt als je je jarenlang laat mishandelen. En las ik ook nog ergens iets over een (oud) drankprobleem??Alleen jij kunt verandering aanbrengen in deze schrijnende situatie en ik hoop voor je dat je zoon gaandeweg weer vertrouwen in je krijgt.
Minny heeft het treffend verwoord vind ik: dat het niet prettig is als degene die voor jou klaar moet staan juist op jou leunt. Helemaal niet als dat je moeder is.
Minny heeft het treffend verwoord vind ik: dat het niet prettig is als degene die voor jou klaar moet staan juist op jou leunt. Helemaal niet als dat je moeder is.
vrijdag 14 september 2007 om 15:34
vrijdag 14 september 2007 om 15:41
MMM, ik geloof dat een aantal hier het verhal van TO op zichzelf betrekken. Kennen jullie haar verhaal?
Misschien hebben jullie het wel ergens anders gelezen hoor en weet ik het niet maar zo niet, geef dan geen oordeel voordat je op de hoogte bent van de situatie en meteen de schuld bij haar leggen.
Ik heb zelf ook in zo'n situatie gezeten alleen is bij mij het contact nooit zolang verbroken, gewoon op een lager pitje gezet en mijn ouders hebben niet gepush. Nu is alles weer prima.
Als het inderdaad zo is dat jij veel op je zoon hebt geleund vanwege bepaalde sitauties dan kan ik me voorstellen dat hij afstand neemt. Zo was het bij ons namelijk in mijn ogen ook (terwijl het in werkelijkheid niet eens zo was) en ik hd gewoon een tijdje nodig om alleen maar aan mezelf te denken.
(dat over drank dat noemde ik op, dus ga dar geen verhaal van maken als t er niet is aub)
Misschien hebben jullie het wel ergens anders gelezen hoor en weet ik het niet maar zo niet, geef dan geen oordeel voordat je op de hoogte bent van de situatie en meteen de schuld bij haar leggen.
Ik heb zelf ook in zo'n situatie gezeten alleen is bij mij het contact nooit zolang verbroken, gewoon op een lager pitje gezet en mijn ouders hebben niet gepush. Nu is alles weer prima.
Als het inderdaad zo is dat jij veel op je zoon hebt geleund vanwege bepaalde sitauties dan kan ik me voorstellen dat hij afstand neemt. Zo was het bij ons namelijk in mijn ogen ook (terwijl het in werkelijkheid niet eens zo was) en ik hd gewoon een tijdje nodig om alleen maar aan mezelf te denken.
(dat over drank dat noemde ik op, dus ga dar geen verhaal van maken als t er niet is aub)
vrijdag 14 september 2007 om 17:24
Hoi RL, ik vind het erg naar voor je. Maar hij is volwassen, heeft een nieuwe vriendin. heeft als ik het goed begrepen heb heel erg veel mee gemaakt. Ik denk dat hij nog steeds gek op je is maar zich wil beschermen tegen nare dingen. hij kan dat misschien er even niet bij hebben.
Het is goed als jij aangeeft dat je deur voor hem en zijn vriendin open staat, dat je van hem houdt maar dat je hem ook zijn eigen leven gunt. Zet hem vooral niet onder druk maar dat doe je, zo te lezen, ook niet!
Het is goed als jij aangeeft dat je deur voor hem en zijn vriendin open staat, dat je van hem houdt maar dat je hem ook zijn eigen leven gunt. Zet hem vooral niet onder druk maar dat doe je, zo te lezen, ook niet!
vrijdag 14 september 2007 om 18:41
vrijdag 14 september 2007 om 18:57
@ Redlock
Heb je inmiddels al wat gehoord van je zoon? Ik vind het goed dat je een bericht aan je zoon hebt gestuurd maar had je hem niet even kunnen bellen of kunnen langsgaan? Hoe langer je het zoeken tot contact blijft uitstellen, hoe meer redenen je gaat zoeken waarom het zo lang heeft geduurd en dat gebeurt van beide kanten. Het is ontzettend makkelijk om voor een ander te denken, maar je weet iets niet totdat je het gevraagd hebt.
Ik heb zelf ook zo'n soort situatie meegemaakt met mijn moeder, die heb ik om verschillende dingen uit het verleden een tijdlang niet gezien. Inmiddels is het contact weer hersteld waar ik uiteindelijk erg blij mee ben. Ik merkte toch dat ik me steeds meer haar goede kanten ging herinneren en doordat je ouder bent ook minder zwart-wit gaat denken en je ook betere manieren vindt om met bepaalde dingen om te gaan. Mijn broer heeft helaas geen contact meer met mijn vader maar hij wil niet aangeven waarom dat zo is. Ik weet de reden wel, vind het geen reden om het contact te verbreken zeker niet omdat het totaal niet in verhouding staat tot de dingen die mijn vader voor hem heeft gedaan. Ik heb dit ook aangegeven aan mijn vader, hij heeft geprobeerd contact met mijn broer te zoeken om hierover te praten maar mijn broer wil niet aangeven wat hem dwars zit. En dan houdt het gewoon op...
Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel wat hoort!
Groetjes Kikkerjet
Heb je inmiddels al wat gehoord van je zoon? Ik vind het goed dat je een bericht aan je zoon hebt gestuurd maar had je hem niet even kunnen bellen of kunnen langsgaan? Hoe langer je het zoeken tot contact blijft uitstellen, hoe meer redenen je gaat zoeken waarom het zo lang heeft geduurd en dat gebeurt van beide kanten. Het is ontzettend makkelijk om voor een ander te denken, maar je weet iets niet totdat je het gevraagd hebt.
Ik heb zelf ook zo'n soort situatie meegemaakt met mijn moeder, die heb ik om verschillende dingen uit het verleden een tijdlang niet gezien. Inmiddels is het contact weer hersteld waar ik uiteindelijk erg blij mee ben. Ik merkte toch dat ik me steeds meer haar goede kanten ging herinneren en doordat je ouder bent ook minder zwart-wit gaat denken en je ook betere manieren vindt om met bepaalde dingen om te gaan. Mijn broer heeft helaas geen contact meer met mijn vader maar hij wil niet aangeven waarom dat zo is. Ik weet de reden wel, vind het geen reden om het contact te verbreken zeker niet omdat het totaal niet in verhouding staat tot de dingen die mijn vader voor hem heeft gedaan. Ik heb dit ook aangegeven aan mijn vader, hij heeft geprobeerd contact met mijn broer te zoeken om hierover te praten maar mijn broer wil niet aangeven wat hem dwars zit. En dan houdt het gewoon op...
Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel wat hoort!
Groetjes Kikkerjet
zaterdag 15 september 2007 om 12:58
Mijn oudste broer heeft alle contact met mijn moeder verbroken. Mijn moeder is hoogbejaard en heeft een slechte gezondheid. Een jaar geleden moest ze opgenomen worden in het ziekenhuis en toen heeft m'n broer het een en ander van haar spullen weggegooid en daar heeft zij over geklaagd. Hij vind haar ondankbaar en wil nooit meer iets voor haar doen en hij wil haar ook niet spreken.
Ik heb altijd een moeizame relatie gehad met mijn moeder maar ik ben zelf wat milder geworden en heb ook een manier gevonden om met haar om te gaan. Mijn broer is blijven steken in de rol van boos kind.
Ik heb een vriendin en haar broer en haar ouders zien elkaar al zo'n 20 jaar niet, ondertussen zijn er kleinkinderen geboren. Ze wonen wel in dezelfde stad. De aanleiding is bij niemand meer bekend.
Het lijkt vooral of zoons langdurig met hun moeder breken maar dat is misschien alleen maar in mijn omgeving zo. Dochters nemen vooral tijdelijk afstand en zijn vaak beter in staat om conflicten te benoemen en uit te praten.
Ik heb altijd een moeizame relatie gehad met mijn moeder maar ik ben zelf wat milder geworden en heb ook een manier gevonden om met haar om te gaan. Mijn broer is blijven steken in de rol van boos kind.
Ik heb een vriendin en haar broer en haar ouders zien elkaar al zo'n 20 jaar niet, ondertussen zijn er kleinkinderen geboren. Ze wonen wel in dezelfde stad. De aanleiding is bij niemand meer bekend.
Het lijkt vooral of zoons langdurig met hun moeder breken maar dat is misschien alleen maar in mijn omgeving zo. Dochters nemen vooral tijdelijk afstand en zijn vaak beter in staat om conflicten te benoemen en uit te praten.
zaterdag 15 september 2007 om 14:18
Lieve allemaal ,
bedankt voor jullie reactie .
ik heb inmiddels contact met mijn zoon gehad en hij zegt dat er niets .Hij maakte zich zelf er niet druk om en dacht gewoon : mn moeder heeft t te druk en wij eigenlijk ook. niks aan de hand.
Enkele van jullie hadden dit ook al vermeld en idd door niks te vragen creeer je zelf antwoorden die er niet zijn.
Je ziet spoken die je jezelf aanpraat.
Ik hoop hierdoor mn lesje geleerd te hebben en deze fout niet nog een keer te maken.Er zijn nog een boel dingen te bespreken maar het begin is gemaakt.
Nogmaals allemaal bedankt voor jullie reacties.
BGB ; bedankt je je een paar keer dingen die verkeerd werden begrepen hebt recht gezet. : )
Dusty; ik zal nog vaak aan je denken meid en put kracht uit jou verhaal !!
bedankt voor jullie reactie .
ik heb inmiddels contact met mijn zoon gehad en hij zegt dat er niets .Hij maakte zich zelf er niet druk om en dacht gewoon : mn moeder heeft t te druk en wij eigenlijk ook. niks aan de hand.
Enkele van jullie hadden dit ook al vermeld en idd door niks te vragen creeer je zelf antwoorden die er niet zijn.
Je ziet spoken die je jezelf aanpraat.
Ik hoop hierdoor mn lesje geleerd te hebben en deze fout niet nog een keer te maken.Er zijn nog een boel dingen te bespreken maar het begin is gemaakt.
Nogmaals allemaal bedankt voor jullie reacties.
BGB ; bedankt je je een paar keer dingen die verkeerd werden begrepen hebt recht gezet. : )
Dusty; ik zal nog vaak aan je denken meid en put kracht uit jou verhaal !!
