Relaties
alle pijlers
Angsten en waanideeen: Hem tijd geven of weggaan?
dinsdag 12 februari 2008 om 15:25
Hallo iedereen,
Een tijdje geleden schreef ik mee hier op het forum, in een topic over weinig sex in je relatie. Aangezien er veel meer aan de hand blijkt te zijn in mijn relatie besloot ik nu zelf maar een topic te openen.
Ik ken mijn vriend nu bijna een jaar en hij wil weinig tot geen sex met mij. We hebben hier veel over gepraat en hij gaf toe een soort faalangst te hebben. Ik dacht dat het allemaal wel weer redelijk ging na onze gesprekken, maar merkte de laatste tijd aan hem dat hij niet meer zichzelf was en altijd moe was en lusteloos. Hij leek wel opgelucht als ik de deur bij hem uitliep. (we wonen niet samen).
Gister ben ik hierover met hem gaan praten. Daar kwam uit dat hij al maanden(!!) op zn tenen loopt in onze relatie. Hij is overal bang voor....voor confrontaties, ruzies, hij denkt ook dat ik hele hoge verwachtingen van hem heb.
Hij heeft zoveel angsten en kon hierdoor niet zichzelf zijn. Dat putte hem verschrikkelijk uit.
Hij was er letterlijk dag en nacht mee bezig en maakte het in zijn eigen hoofd steeds erger....
Ik heb hem nooit aanleiding gegeven om deze angsten te hebben. Ik ben echt geen moeilijke vriendin en geef hem altijd alle vrijheid. Hij zegt ook dat hij het zichzelf aangedaan heeft en dat dit niks met mij te maken heeft.
Maar hij heeft al die maanden twijfels gehad en mij dit nooit verteld. Ik voel me zo ontzettend belazerd, hoe had ik dit kunnen weten? Maandenlang heb ik me afgewezen gevoeld, onzeker en wist ik niet wat er aan de hand was. Hij ontkende ook steeds dat er iets aan de hand was....ondanks dat ik wel voelde dat er iets was. Kom alleen mn vinger er niet op leggen.
Ik ben ontzettend gek op hem maar weet niet of ik wel doorwil met zo'n moeilijke jongen. Hij is niet degene die ik dacht dat ie was. Hij wil wel verder met mij, beweert dat ik de liefde van zijn leven ben, maar ik weet het niet meer....
We hebben nu afgesproken elkaar wat tijd te geven maar hoe moet ik dat doen? helemaal niks van me laten horen? Wachten tot hij weer contact zoekt? Of eens even heel goed gaan nadenken of IK dit uberhaupt nog wel wil....
Wat ik wel weet is dat ik hem nu al mis. Terwijl hij juist nu heel erg opgelucht is dat ie eindelijk zichzelf weer kan zijn...
Bedankt alvast voor jullie reacties!
Een tijdje geleden schreef ik mee hier op het forum, in een topic over weinig sex in je relatie. Aangezien er veel meer aan de hand blijkt te zijn in mijn relatie besloot ik nu zelf maar een topic te openen.
Ik ken mijn vriend nu bijna een jaar en hij wil weinig tot geen sex met mij. We hebben hier veel over gepraat en hij gaf toe een soort faalangst te hebben. Ik dacht dat het allemaal wel weer redelijk ging na onze gesprekken, maar merkte de laatste tijd aan hem dat hij niet meer zichzelf was en altijd moe was en lusteloos. Hij leek wel opgelucht als ik de deur bij hem uitliep. (we wonen niet samen).
Gister ben ik hierover met hem gaan praten. Daar kwam uit dat hij al maanden(!!) op zn tenen loopt in onze relatie. Hij is overal bang voor....voor confrontaties, ruzies, hij denkt ook dat ik hele hoge verwachtingen van hem heb.
Hij heeft zoveel angsten en kon hierdoor niet zichzelf zijn. Dat putte hem verschrikkelijk uit.
Hij was er letterlijk dag en nacht mee bezig en maakte het in zijn eigen hoofd steeds erger....
Ik heb hem nooit aanleiding gegeven om deze angsten te hebben. Ik ben echt geen moeilijke vriendin en geef hem altijd alle vrijheid. Hij zegt ook dat hij het zichzelf aangedaan heeft en dat dit niks met mij te maken heeft.
Maar hij heeft al die maanden twijfels gehad en mij dit nooit verteld. Ik voel me zo ontzettend belazerd, hoe had ik dit kunnen weten? Maandenlang heb ik me afgewezen gevoeld, onzeker en wist ik niet wat er aan de hand was. Hij ontkende ook steeds dat er iets aan de hand was....ondanks dat ik wel voelde dat er iets was. Kom alleen mn vinger er niet op leggen.
Ik ben ontzettend gek op hem maar weet niet of ik wel doorwil met zo'n moeilijke jongen. Hij is niet degene die ik dacht dat ie was. Hij wil wel verder met mij, beweert dat ik de liefde van zijn leven ben, maar ik weet het niet meer....
We hebben nu afgesproken elkaar wat tijd te geven maar hoe moet ik dat doen? helemaal niks van me laten horen? Wachten tot hij weer contact zoekt? Of eens even heel goed gaan nadenken of IK dit uberhaupt nog wel wil....
Wat ik wel weet is dat ik hem nu al mis. Terwijl hij juist nu heel erg opgelucht is dat ie eindelijk zichzelf weer kan zijn...
Bedankt alvast voor jullie reacties!
dinsdag 12 februari 2008 om 16:47
TO,
Je voelt je belazerd door je vriend, dat ie al die maanden zijn twijfels niet uitgesproken heeft, terwijl je vaak gevraagd hebt of er wat aan de hand was.
Nu eindelijk heeft hij je gisteren verteld dat hij veel angsten heeft, faalangst heeft.
En jij wordt hier boos over ?? Hoor es, kennelijk heeft je vriend gisteren het vertrouwen gevoeld om zich bij je te uiten over het waarom van zijn gedrag. Kennelijk heeft ie dat nu gedurfd, of voelde hij aan dat het wel eens over kon zijn tussen jullie (lees; dat jij de relatie ging verbreken) als hij nu niet zou zeggen wat er aan de hand was.
Ik vind het juist heel moedig van hem dat hij heeft toegeven dat hij bang is, het hoe en waarom en waar dit zijn oorsprong heeft even in het midden gelaten, maar hij heeft gezegd wat hem bezig houdt al die maanden. Voor mij heeft zijn gedrag vooral met gevoelens van veiligheid en geborgenheid te maken.
je zegt dat je hem vaak gevraagd hebt, dat kan hij steeds als druk ervaren hebben die je op hem gelegd hebt, waar hij vervolgens ook weer onbewust over gaat lopen piekeren en hem letterlijk uitput (zoals ie zelf ook aangegeven heeft).
Als ik het zo lees ervaar ik hem ook niet als moeilijk trouwens,maar als een man die bang is om zich te uiten of liever gezegd zijn diepste gevoelens te laten zien. Dit heeft ongetwijfeld een oorzaak en wellicht is de tijd rijp om daar nu samen mee bezig te zijn. Hij heeft zich geopend voor je.
Juist nu zou je er voor hem moeten zijn/blijven als je de relatie met hem toch wilt behouden. Hem de ruimte geven veiligheid bij jou te ervaren.
Je voelt je belazerd door je vriend, dat ie al die maanden zijn twijfels niet uitgesproken heeft, terwijl je vaak gevraagd hebt of er wat aan de hand was.
Nu eindelijk heeft hij je gisteren verteld dat hij veel angsten heeft, faalangst heeft.
En jij wordt hier boos over ?? Hoor es, kennelijk heeft je vriend gisteren het vertrouwen gevoeld om zich bij je te uiten over het waarom van zijn gedrag. Kennelijk heeft ie dat nu gedurfd, of voelde hij aan dat het wel eens over kon zijn tussen jullie (lees; dat jij de relatie ging verbreken) als hij nu niet zou zeggen wat er aan de hand was.
Ik vind het juist heel moedig van hem dat hij heeft toegeven dat hij bang is, het hoe en waarom en waar dit zijn oorsprong heeft even in het midden gelaten, maar hij heeft gezegd wat hem bezig houdt al die maanden. Voor mij heeft zijn gedrag vooral met gevoelens van veiligheid en geborgenheid te maken.
je zegt dat je hem vaak gevraagd hebt, dat kan hij steeds als druk ervaren hebben die je op hem gelegd hebt, waar hij vervolgens ook weer onbewust over gaat lopen piekeren en hem letterlijk uitput (zoals ie zelf ook aangegeven heeft).
Als ik het zo lees ervaar ik hem ook niet als moeilijk trouwens,maar als een man die bang is om zich te uiten of liever gezegd zijn diepste gevoelens te laten zien. Dit heeft ongetwijfeld een oorzaak en wellicht is de tijd rijp om daar nu samen mee bezig te zijn. Hij heeft zich geopend voor je.
Juist nu zou je er voor hem moeten zijn/blijven als je de relatie met hem toch wilt behouden. Hem de ruimte geven veiligheid bij jou te ervaren.
dinsdag 12 februari 2008 om 16:52
Hoi Suy, ik heb je andere topic ook gelezen, in ieder geval je verhaal daar.
Nu weet je eindelijk wat er aan scheelt, en inderdaad. Hij heeft zich geopend voor je, terwijl hij daar blijkbaar heel veel moeite mee heeft, en dat vind ik wel bijzonder. Je kunt daar inderdaad niet boos om worden (kunnen wel zie ik, doen is eigenlijk een ander verhaal). Wat ik me wel afvraag is hoe het kan dat je vriend zich totaal niet prettig bij je voelt. Hij moet op zijn tenen lopen, hij is bang voor confrontaties etc etc, maar je bent wel de liefde van zijn leven. Ik vind het erg moeilijk om dát te rijmen.
Als je verder met hem gaat (waar je eerst uit moet zien te komen, of je dat uberhaupt wel wilt) gaat dit heel veel energie en moeite kosten. Overweeg daarom goed wat je hierin gaat beslissen, en als je ervoor kiest om met hem verder te gaan, ga er dan ook helemaal voor!
Nu weet je eindelijk wat er aan scheelt, en inderdaad. Hij heeft zich geopend voor je, terwijl hij daar blijkbaar heel veel moeite mee heeft, en dat vind ik wel bijzonder. Je kunt daar inderdaad niet boos om worden (kunnen wel zie ik, doen is eigenlijk een ander verhaal). Wat ik me wel afvraag is hoe het kan dat je vriend zich totaal niet prettig bij je voelt. Hij moet op zijn tenen lopen, hij is bang voor confrontaties etc etc, maar je bent wel de liefde van zijn leven. Ik vind het erg moeilijk om dát te rijmen.
Als je verder met hem gaat (waar je eerst uit moet zien te komen, of je dat uberhaupt wel wilt) gaat dit heel veel energie en moeite kosten. Overweeg daarom goed wat je hierin gaat beslissen, en als je ervoor kiest om met hem verder te gaan, ga er dan ook helemaal voor!
dinsdag 12 februari 2008 om 17:00
Nou, 'moeilijke jongen' vind ik wat zwaar gesteld. Hij heeft moeite met communiceren. Maar daar ben jij ook bij, hoor. Als jij aan kunt tonen dat er niet 1 reden is voor hem om bang te zijn voor conflicten, ruzies of gewone gesprekken, dan verdwijnt die angst vanzelf wel. Als je hem verder leuk vindt, zou ik dus de communicatie van zijn kant op gang proberen te krijgen. Persoonlijk vind ik dat nl. een van de allerbelangrijkste dingen om op orde te hebben in een relatie. Het zal ongetwijfeld een tijdje duren tot hij gemakkelijk los komt, dus je zult voor jezelf moeten uitvinden of jij zin hebt om daar op te wachten. Net als Poeh vind ik trouwens dat het juist een goed teken is dat ie je dit verteld heeft. Jullie zullen precies dat moeten doen waar ie 't moeilijk mee heeft: heel veel praten over gevoelens. Succes in ieder geval!
dinsdag 12 februari 2008 om 17:00
Bedankt voor je reactie.
Naar hem toe ben ik natuurlijk niet boos geworden.
Besef namelijk heel goed dat ie eindelijk eerlijk durfde te zijn en dat hij vooral het zichzelf heel erg moeilijk gemaakt heeft.
Maar het voelt gewoon kl*te als je erachter komt dat je vriendje waar je zoveel van houdt zichzelf niet kan zijn bij jou........en zich afvraagt of ie dat ooit wel kan.
Hij is geen prater en als ik vroeg of er wat aan de hand was dan voelde hij dat inderdaad als druk die ik op hem legde. Maar dat heeft hij nooit gezegd......hoe kon ik het dan weten? Hij heeft al zijn energie gebruikt om te doen alsof hij net zo gelukkig en onbezorgd met mij was als ik met hem.
Hij is overigens vooral zelf degene die tijd en ruimte nodig heeft nu om zichzelf weer te worden. Dat respecteer ik natuurlijk. Hij heeft tot nu toe heel bewust nog geen contact met me gezocht.
Hij heeft trouwens nog nooit eerder een relatie gehad. Wel scharrels van een paar weekjes, maar nooit echt iets serieus. Hij zegt zelf dat dat komt omdat hij bang werd als het serieuzer dreigde te worden. Met mij is hij dat wel aangegaan en dat is natuurlijk super.
Ik heb ook echt veel voor hem over en wil hier ook echt voor vechten. Weet alleen niet zo goed meer hoe.....
Naar hem toe ben ik natuurlijk niet boos geworden.
Besef namelijk heel goed dat ie eindelijk eerlijk durfde te zijn en dat hij vooral het zichzelf heel erg moeilijk gemaakt heeft.
Maar het voelt gewoon kl*te als je erachter komt dat je vriendje waar je zoveel van houdt zichzelf niet kan zijn bij jou........en zich afvraagt of ie dat ooit wel kan.
Hij is geen prater en als ik vroeg of er wat aan de hand was dan voelde hij dat inderdaad als druk die ik op hem legde. Maar dat heeft hij nooit gezegd......hoe kon ik het dan weten? Hij heeft al zijn energie gebruikt om te doen alsof hij net zo gelukkig en onbezorgd met mij was als ik met hem.
Hij is overigens vooral zelf degene die tijd en ruimte nodig heeft nu om zichzelf weer te worden. Dat respecteer ik natuurlijk. Hij heeft tot nu toe heel bewust nog geen contact met me gezocht.
Hij heeft trouwens nog nooit eerder een relatie gehad. Wel scharrels van een paar weekjes, maar nooit echt iets serieus. Hij zegt zelf dat dat komt omdat hij bang werd als het serieuzer dreigde te worden. Met mij is hij dat wel aangegaan en dat is natuurlijk super.
Ik heb ook echt veel voor hem over en wil hier ook echt voor vechten. Weet alleen niet zo goed meer hoe.....
dinsdag 12 februari 2008 om 17:10
Ik zie dat er meer reacties bijgekomen zijn....
Sleepybeauty: Gelukkig weet ik wat er nu aan de hand is inderdaad! Hij zegt dat zijn angsten geheel in zijn eigen hoofd zitten. Hij heeft dit niet alleen maar bij mij maar ook bij andere dingen soms best extreem (besef ik me nu ik alles op een rijtje heb gezet).
Voor mij is hij de ware, maar ik wil hem niet ongelukkig maken met mijn aanwezigheid, ik wil niet dat hij bang is en op zijn tenen moet lopen....daarvoor hou ik teveel van hem.
Dorothygale: ik vind het ook een goed teken dat hij eerlijk is geweest en dat heb ik hem ook verteld. Hij heeft ook aangegeven eraan te willen werken en ik wil dat ook, echt! Weet alleen niet waar ik moet beginnen en besef dat dat heel pittig gaat worden.
Verder bedoelde ik de term "moeilijke jongen" niet zo als het op jullie is overgekomen. Heb hiervoor denk ik gewoon altijd hele makkelijke vriendjes gehad denk ik...
Sleepybeauty: Gelukkig weet ik wat er nu aan de hand is inderdaad! Hij zegt dat zijn angsten geheel in zijn eigen hoofd zitten. Hij heeft dit niet alleen maar bij mij maar ook bij andere dingen soms best extreem (besef ik me nu ik alles op een rijtje heb gezet).
Voor mij is hij de ware, maar ik wil hem niet ongelukkig maken met mijn aanwezigheid, ik wil niet dat hij bang is en op zijn tenen moet lopen....daarvoor hou ik teveel van hem.
Dorothygale: ik vind het ook een goed teken dat hij eerlijk is geweest en dat heb ik hem ook verteld. Hij heeft ook aangegeven eraan te willen werken en ik wil dat ook, echt! Weet alleen niet waar ik moet beginnen en besef dat dat heel pittig gaat worden.
Verder bedoelde ik de term "moeilijke jongen" niet zo als het op jullie is overgekomen. Heb hiervoor denk ik gewoon altijd hele makkelijke vriendjes gehad denk ik...
dinsdag 12 februari 2008 om 17:33
Nou ja, als je erover wil forummen, je kunt me van alles vragen. Ik ben nl. een beetje zoals jouw vriend. Ik vertel veel, maar gevoelens uiten of erover praten... Ik heb het nooit geleerd en daar ben ik nu mee bezig, want wat ik zei meen ik: het is natuurlijk heel belangrijk in een relatie. Gelukkig heb ik een goeie peut die me razendsnel de goeie richting op helpt. Maar ondertussen iets zeggen van stapels lege melkpakken op het aanrecht, het blijft me zwaar vallen. Suf he? Dit alles om te zeggen: aangezien je er aan wilt werken: vrees niet, er is hoop! Kan allemaal goed komen, maar hij heeft jouw begrip en geduld daar echt bij nodig.
woensdag 13 februari 2008 om 10:01
Ik hoop inderdaad ook dat het echt allemaal goedkomt......
Nu merk ik vooral dat hij even tijd nodig heeft. Hij laat niks meer van zich horen, is niet meer online, terwijl ie anders altijd elke ochtend even een smsje stuurde of een msn-berichtje. (wat hij achteraf misschien ook wel deed omdat hij dacht dat ik dat verwachtte...)
Vind het supermoeilijk allemaal want ik zou het liefst in zijn armen liggen nu.
Maar moet hem inderdaad ook begrjipen en geduld hebben........
Hoe komt het dat jij moeite hebt met communiceren Dorothygale? Ben je ook bang voor reacties? En hoe gaat jouw vriend er mee om?
Nu merk ik vooral dat hij even tijd nodig heeft. Hij laat niks meer van zich horen, is niet meer online, terwijl ie anders altijd elke ochtend even een smsje stuurde of een msn-berichtje. (wat hij achteraf misschien ook wel deed omdat hij dacht dat ik dat verwachtte...)
Vind het supermoeilijk allemaal want ik zou het liefst in zijn armen liggen nu.
Maar moet hem inderdaad ook begrjipen en geduld hebben........
Hoe komt het dat jij moeite hebt met communiceren Dorothygale? Ben je ook bang voor reacties? En hoe gaat jouw vriend er mee om?
woensdag 13 februari 2008 om 10:10
nou suy, ik denk dat hij nu wacht op een reactie van jou...
hij heeft zijn hart op de tafel gegooid en hoopt op een teken van jou!
stuur hem een lief sms-je dat je wat leuks vandaag/vanavond met hem wil gaan doen. en dat je hem mist en graag in zijn armen wilt liggen dat je van hem houd etc etc.
veel geluk
hij heeft zijn hart op de tafel gegooid en hoopt op een teken van jou!
stuur hem een lief sms-je dat je wat leuks vandaag/vanavond met hem wil gaan doen. en dat je hem mist en graag in zijn armen wilt liggen dat je van hem houd etc etc.
veel geluk
woensdag 13 februari 2008 om 10:29
Hey Tulepje,
Heb hem gister ge-smst dat ik hem mis, dat ik zo blij ben dat hij eerlijk geweest is.
Maar hij had zelf al eerder aangegeven even tijd voor zichzelf nodig te hebben. Dat respecteer ik natuurlijk maar hij heeft nog helemaal niet gereageerd op mijn smsje.
Wil me ook niet aan hem opdringen......
Heb hem gister ge-smst dat ik hem mis, dat ik zo blij ben dat hij eerlijk geweest is.
Maar hij had zelf al eerder aangegeven even tijd voor zichzelf nodig te hebben. Dat respecteer ik natuurlijk maar hij heeft nog helemaal niet gereageerd op mijn smsje.
Wil me ook niet aan hem opdringen......
woensdag 13 februari 2008 om 11:26
Hm, afgezien van alle vorige reacties, zou ik me afvragen waardoor die onzekerheid er is. Want er moet toch eigenlijk een reden voor zijn??? Iemand is niet zomaar zó super-onzeker over zichzelf... En als hij daar niks aan kan veranderen, lijkt me de toekomst voor jullie samen nou ook niet echt zo positief. Want nu je nog hevig verliefd op hem bent, neem je zoiets een tijd lang voor lief, "omwille van de liefde". Maar als je langer bij elkaar bent, gaat het je gegarandeerd gigantisch op je zenuwen werken. Want niet alleen hij voelt zich dan naar in jullie relatie, maar jij ook, omdat je steeds het gevoel zult houden een soort "eierdans" uit te voeren: nooit gewoon jezelf kunnen zijn, maar altijd eerst bedenken of wat je doet voor hem niet teveel is.
Jij kunt dit niet oplossen, dit is een probleem dat in hem zit. En op het gevaar af dat ik hier de reputatie krijg iedereen maar gelijk naar een psycholoog te sturen: ik ben er heilig van overtuigd, dat een psycholoog opheldering kan geven en jaaaaren zelf nadenken kan verkorten, door op een paar dingen te wijzen, die je in je uppie vaak pas (veel te?) laat ontdekt.
Jij kunt dit niet oplossen, dit is een probleem dat in hem zit. En op het gevaar af dat ik hier de reputatie krijg iedereen maar gelijk naar een psycholoog te sturen: ik ben er heilig van overtuigd, dat een psycholoog opheldering kan geven en jaaaaren zelf nadenken kan verkorten, door op een paar dingen te wijzen, die je in je uppie vaak pas (veel te?) laat ontdekt.
woensdag 13 februari 2008 om 12:56
Hoi Xandore, bedankt voor je reactie.
Ik heb er ook al zitten denken dat we misschien veel en veel te verschillend zijn. Ik ben heel druk, spontaan en vaak heel enthousiast over dingen, hij is stil, rustig en laat zijn emoties niet zien.
Maar nooit had ik kunnen vermoeden dat juist die karaktereigenschappen van mij hem zo op eieren lieten lopen!
Je weet natuurlijk nooit of een relatie wel of niet slaagt uiteindelijk, maar wat ik wel weet is dat we van elkaar houden en het toch nog wel een kans willen geven. Hoe moeilijk het ook allemaal gaat worden, we hebben namelijk ook veel dingen en eigenschappen die wel weer heel goed matchen met elkaar. Ik kan bijvoorbeeld met niemand zoveel lol hebben als met hem.....
Ik heb er ook al zitten denken dat we misschien veel en veel te verschillend zijn. Ik ben heel druk, spontaan en vaak heel enthousiast over dingen, hij is stil, rustig en laat zijn emoties niet zien.
Maar nooit had ik kunnen vermoeden dat juist die karaktereigenschappen van mij hem zo op eieren lieten lopen!
Je weet natuurlijk nooit of een relatie wel of niet slaagt uiteindelijk, maar wat ik wel weet is dat we van elkaar houden en het toch nog wel een kans willen geven. Hoe moeilijk het ook allemaal gaat worden, we hebben namelijk ook veel dingen en eigenschappen die wel weer heel goed matchen met elkaar. Ik kan bijvoorbeeld met niemand zoveel lol hebben als met hem.....
woensdag 13 februari 2008 om 16:57
Hoi Suy,
Om antwoord te geven op je eerste vraag aan mij: helaas is dit ontstaan in mijn jeugd, dus het gaat vast een heel karwei worden om er van af te komen. Da's dus lang geleden, maar het kan net zo goed zijn dat je vriend een paar jaar geleden een vervelende ervaring had met een collega of een vriendin, bij wijze van spreken.
Een beschrijving van mijn opgekropte emoties: Ik heb ze -galore- maar erover praten is erg moeilijk voor me. Tot een jaar of 25 uitte zich dat in woedeuitbarstingen waarbij mobieltjes, afstandsbedieningen, bierflessen (nee echt, erg he?) tegen de muur vlogen. Dat leerde ik af, zo kwamen 'gewone' woedeuitbarstingen: schreeuwen. Deed ik trouwens ook als ik alleen was. Afijn, vond huidige vriendje niet leuk, dus dat afgeleerd. Ging een tijdje prima, maar blijkbaar moeten die gevoelens er toch uit: het komt er sinds september uit in paniekaanvallen.
Nu loop ik bij een psych en dit is het antwoord op je kernvraag: mijn vriend kan mij helpen door geduldig te zijn en me aanmoedigen om te praten over mijn gevoelens door te laten zien dat ie helemaal niet boos wordt, of verdrietig, of baalt dat ik zeg dit ik ergens van baal. Eigenlijk ligt jouw 'taak' in heel simpel echt luisteren en feedback geven. Nou, dat moet voor jou geen probleem zijn, toch?
Mind you: ik heb het met alles en iedereen en overal, als hij het alleen bij jou heeft, zit er een stuk onzekerheid dat ik persoonlijk niet kan verklaren uit je teksten, maar misschien weet je zelf dan wel het antwoord.
Sluit me verder aan bij Xandore, een psych zal hem zeker geen kwaad doen en het heeft niets met jou te maken, hij zal het dus met name zelf moeten doen.
1 Kanttekening bij Xandore: dit is gedrag, geen aangeboren karaktereigenschap. Natuurlijk kan die jongen dus veranderen. Dan moet ie dat alleen wel echt willen en niet zichzelf het label 'jongen die zich moeilijk uit' blijven geven.
Om antwoord te geven op je eerste vraag aan mij: helaas is dit ontstaan in mijn jeugd, dus het gaat vast een heel karwei worden om er van af te komen. Da's dus lang geleden, maar het kan net zo goed zijn dat je vriend een paar jaar geleden een vervelende ervaring had met een collega of een vriendin, bij wijze van spreken.
Een beschrijving van mijn opgekropte emoties: Ik heb ze -galore- maar erover praten is erg moeilijk voor me. Tot een jaar of 25 uitte zich dat in woedeuitbarstingen waarbij mobieltjes, afstandsbedieningen, bierflessen (nee echt, erg he?) tegen de muur vlogen. Dat leerde ik af, zo kwamen 'gewone' woedeuitbarstingen: schreeuwen. Deed ik trouwens ook als ik alleen was. Afijn, vond huidige vriendje niet leuk, dus dat afgeleerd. Ging een tijdje prima, maar blijkbaar moeten die gevoelens er toch uit: het komt er sinds september uit in paniekaanvallen.
Nu loop ik bij een psych en dit is het antwoord op je kernvraag: mijn vriend kan mij helpen door geduldig te zijn en me aanmoedigen om te praten over mijn gevoelens door te laten zien dat ie helemaal niet boos wordt, of verdrietig, of baalt dat ik zeg dit ik ergens van baal. Eigenlijk ligt jouw 'taak' in heel simpel echt luisteren en feedback geven. Nou, dat moet voor jou geen probleem zijn, toch?
Mind you: ik heb het met alles en iedereen en overal, als hij het alleen bij jou heeft, zit er een stuk onzekerheid dat ik persoonlijk niet kan verklaren uit je teksten, maar misschien weet je zelf dan wel het antwoord.
Sluit me verder aan bij Xandore, een psych zal hem zeker geen kwaad doen en het heeft niets met jou te maken, hij zal het dus met name zelf moeten doen.
1 Kanttekening bij Xandore: dit is gedrag, geen aangeboren karaktereigenschap. Natuurlijk kan die jongen dus veranderen. Dan moet ie dat alleen wel echt willen en niet zichzelf het label 'jongen die zich moeilijk uit' blijven geven.
woensdag 13 februari 2008 om 17:55
Heel erg bedankt Dorothygale, ik heb heel veel aan je reacties.....
Vind het overigens heel goed van je dat jij van jezelf weet waar het vandaankomt en besloten hebt daar wat aan te doen met behulp van een Psych. Echt klasse!
Ik vrees dat als ik het idee van een psych voorzichtig bij hem zou brengen, hij heel negatief reageert. Vind eigenlijk dat dat iets is waar hij zelf mee moet komen en wat ie zichzelf moet bedenken.....
Voor zover ik weet heeft hij "het op eieren lopen" gevoel alleen bij mij. Ik denk dat dat komt doordat hij nog nooit een echte relatie gehad heeft en simpelweg niet weet hoe hij sommige dingen moet aanpakken en met sommige dingen om moet gaan. Hij is daar altijd voor weggelopen.
Hij heeft nog nooit een vrouw zo dichtbij laten komen als ik. Het grootste deel van zijn jeugd heeft hij alleen met zijn vader gewoond, en deze is 4 jaar geleden plotseling overleden. Zijn moeder en zus ziet hij wel vaak maar daar heeft hij lang niet zo'n sterke band mee als hij met zijn vader had.....
Misschien dat deze dingen allemaal wel meespelen?
Vind het overigens heel goed van je dat jij van jezelf weet waar het vandaankomt en besloten hebt daar wat aan te doen met behulp van een Psych. Echt klasse!
Ik vrees dat als ik het idee van een psych voorzichtig bij hem zou brengen, hij heel negatief reageert. Vind eigenlijk dat dat iets is waar hij zelf mee moet komen en wat ie zichzelf moet bedenken.....
Voor zover ik weet heeft hij "het op eieren lopen" gevoel alleen bij mij. Ik denk dat dat komt doordat hij nog nooit een echte relatie gehad heeft en simpelweg niet weet hoe hij sommige dingen moet aanpakken en met sommige dingen om moet gaan. Hij is daar altijd voor weggelopen.
Hij heeft nog nooit een vrouw zo dichtbij laten komen als ik. Het grootste deel van zijn jeugd heeft hij alleen met zijn vader gewoond, en deze is 4 jaar geleden plotseling overleden. Zijn moeder en zus ziet hij wel vaak maar daar heeft hij lang niet zo'n sterke band mee als hij met zijn vader had.....
Misschien dat deze dingen allemaal wel meespelen?
woensdag 13 februari 2008 om 21:15
Hoi Suy. Mensen verander je niet zomaar, ook niet met een psych, dus de makkelijkste manier om voortgang te maken, is te kijken wat je zelf kunt veranderen. Hij is niet zo'n prater, en daar kun je er op 2 manieren mee omgaan. Of accepteren. Of leren hoe te praten, met iemand die niet zo'n prater is.
Ik heb het idee, dat je met beide manieren nog moeite hebt. Als iemand moeilijk praat, kan een zucht, een houding of je manier van taalgebruik al voldoende zijn, om hem dicht te laten klappen.
Voorbeeld:
Suy: We moeten het er vanavond echt over hebben. Hij: hmhm. Suy: zucht.
Met de eerste zin, dwing je hem in een hoek. En met de zucht geef je de genadeklap. Grote kans op einde effectief gesprek.
Makkelijker voor hem om te reageren is:
Suy: Ik zit met ..., zou je met me er over willen praten? Hij: hmhm. Suy: ik vind het vervelend dat ..., snap je dit? Hij: ja, dat snap ik.
Je praat dan over jouw gevoel, en niet gelijk over zijn gevoel, en dan maak je meestal veel sneller voortgang.
Door al dat nadenken, vind je misschien wel de oorzaken van zijn praat-probleem, maar dan heb je nog steeds geen oplossing.
Als de sex een probleem is, kun je ook misschien het volgende proberen. Hoe kan hij jouw bijvoorbeeld blij maken. Met bijvoorbeeld kleine attenties, elke dag zeggen: ik hou van je, koffie voor je zetten, etc. Daardoor groeit misschien zijn eigenwaarde ten opzichte van jouw, en dat lost misschien ook zijn sex probleem deels op.
Succes kreeft
Ik heb het idee, dat je met beide manieren nog moeite hebt. Als iemand moeilijk praat, kan een zucht, een houding of je manier van taalgebruik al voldoende zijn, om hem dicht te laten klappen.
Voorbeeld:
Suy: We moeten het er vanavond echt over hebben. Hij: hmhm. Suy: zucht.
Met de eerste zin, dwing je hem in een hoek. En met de zucht geef je de genadeklap. Grote kans op einde effectief gesprek.
Makkelijker voor hem om te reageren is:
Suy: Ik zit met ..., zou je met me er over willen praten? Hij: hmhm. Suy: ik vind het vervelend dat ..., snap je dit? Hij: ja, dat snap ik.
Je praat dan over jouw gevoel, en niet gelijk over zijn gevoel, en dan maak je meestal veel sneller voortgang.
Door al dat nadenken, vind je misschien wel de oorzaken van zijn praat-probleem, maar dan heb je nog steeds geen oplossing.
Als de sex een probleem is, kun je ook misschien het volgende proberen. Hoe kan hij jouw bijvoorbeeld blij maken. Met bijvoorbeeld kleine attenties, elke dag zeggen: ik hou van je, koffie voor je zetten, etc. Daardoor groeit misschien zijn eigenwaarde ten opzichte van jouw, en dat lost misschien ook zijn sex probleem deels op.
Succes kreeft
donderdag 14 februari 2008 om 14:54
Hoi Kreeft,
Het is inderdaad zo dat je mensen niet zomaar veranderd, en dat zou ik ook helemaal niet willen. Ik wil gewoon de jongen die hij is, compleet met zijn onhebbelijkheden. Ben zelf ook zeer zeker niet perfect!
Maar waar je wel aan kan werken is dat je meer praat over dingen en op tijd aangeeft wat je dwarszit....
En dus heb je gelijk als je zegt dat ik daar ook een heel groot aandeel in heb. Als ik hem laat voelen dat hij dat allemaal bij mij kwijtkan dan zal hij dat ook eerder doen.
We hebben gister trouwens een heel lang gesprek gehad waarin hij aangaf zich vreselijk te voelen en mij niet kwijtwil, maar ook weer heel bang is om verder te gaan met mij. Want stel dat het alsnog niet goedkomt? Dan moeten we dit drama-gebeuren weer meemaken.....
Na heel open en eerlijk te zijn geweest over onze angsten/problemen/dromen/verwachtingen hebben we besloten om er dus wel weer voor te gaan. Weliswaar rustig aan maar we willen het een eerlijke kans geven.
Voel me nu opgelucht en wil er echt aan werken met hem, want we zijn dit gewoon waard denk ik......
Het is inderdaad zo dat je mensen niet zomaar veranderd, en dat zou ik ook helemaal niet willen. Ik wil gewoon de jongen die hij is, compleet met zijn onhebbelijkheden. Ben zelf ook zeer zeker niet perfect!
Maar waar je wel aan kan werken is dat je meer praat over dingen en op tijd aangeeft wat je dwarszit....
En dus heb je gelijk als je zegt dat ik daar ook een heel groot aandeel in heb. Als ik hem laat voelen dat hij dat allemaal bij mij kwijtkan dan zal hij dat ook eerder doen.
We hebben gister trouwens een heel lang gesprek gehad waarin hij aangaf zich vreselijk te voelen en mij niet kwijtwil, maar ook weer heel bang is om verder te gaan met mij. Want stel dat het alsnog niet goedkomt? Dan moeten we dit drama-gebeuren weer meemaken.....
Na heel open en eerlijk te zijn geweest over onze angsten/problemen/dromen/verwachtingen hebben we besloten om er dus wel weer voor te gaan. Weliswaar rustig aan maar we willen het een eerlijke kans geven.
Voel me nu opgelucht en wil er echt aan werken met hem, want we zijn dit gewoon waard denk ik......
donderdag 14 februari 2008 om 15:38
vrijdag 15 februari 2008 om 01:13
Suy, is het een idee om met elkaar te schrijven (in deze tijd natuurlijk emailen )? Misschien kan hij beter 'praten' op papier?
Mijn man en ik waren in het begin van onze relatie ook moeilijke praters en toen we een nare periode doormaakten zijn we elkaar gaan schrijven (we woonden toen niet samen) en dat is misschien onze redding wel geweest (we zijn nu bijna 25 jaar getrouwd ! )
Mijn man en ik waren in het begin van onze relatie ook moeilijke praters en toen we een nare periode doormaakten zijn we elkaar gaan schrijven (we woonden toen niet samen) en dat is misschien onze redding wel geweest (we zijn nu bijna 25 jaar getrouwd ! )
zaterdag 16 februari 2008 om 10:42
Beste Suy
Ik lees dat je inmiddels de draad met je vriend weer voorzichtig oppakt, en dus zit je misschien niet op verdere reacties te wachten. Ik heb je andere draadje over weinig sex niet gelezen (niet gevonden) maar dat was wat mij triggerde je bericht verder te lezen.
Ik zit zelf in een relatie met een man die - voor zover ik nu begin te begrijpen - min of meer aan de andere kant van het "seks"-spectrum zit, hij is seksverslaafd. In de afgelopen jaren is er van alles voorgevallen, en nu begint heel langzaam steeds meer duidelijk te worden hoe ver hij is gegaan en hoe veel hij heeft gelogen. Ik ben niet zeker of ik nog verder kan of wil met deze man, hoewel hij in ieder ander opzicht echt een enorm fijn mens is, maar misschien is er inmiddels te veel stuk. Ik ben wel gaan zoeken naar zo veel mogelijk informatie over seksverslaving. Ben zodoende op de website van Hannie van Rijssingen gekomen, die het boek "Seks - Alles of niets"heeft geschreven over mannen die door dezelfde problematiek ofwel geen of weinig seks meer willen, of wel doorschieten naar de andere kant en dus seks"verslaafd". Verslaafd is niet echt het goede worden, dat klinkt zo junkie-achtig, maar dwangmatig met seks bezig zijn.
In beide gevallen betreft het mannen (misschien ook vrouwen dat weet ik eigenlijk niet?) die grote problemen hebben met emotionele intimiteit, met hechting, betrokkenheid tonen. Willen wel, maar kunnen niet.
Ik begrijp wel dat je op een bepaalde manier toch boos was om achteraf te horen hoe hij zich het afgelopen jaar heeft gevoeld. Kennelijk ben je al die tijd op een bepaalde manier voorgelogen. Ook als is het inderdaad enorm sterk en knap dat hij je in vertrouwen heeft genomen. Mijn vriend is, na heel veel uitpluizen, doorzoeken, confronteren, ruzies, etc. uiteindelijk ook heel voorzichtig, dingen aan het vertellen. Het moeilijke is dat de dingen die hij verteld - en dat is dan niet zo zeer de emotionele beleving, maar wel wat er in de praktijk allemaal is voorgevallen - mij zo enorm kwetsen. Het is een Catch 22, ik kan niet verder als hij niet eerlijk is, want hoe kan ik hem dan ooit nog vertrouwen, maar als hij wel eerlijk is, dan is het zo erg wat ik hoor, dat ik niet weet of ik wel verder kan met iemand die die dingen heeft gedaan.... Maar goed dat is verder mijn pakkie an.
Misschien heb je hier allemaal niets aan, en gaat dit over iets totaal anders -maar ik wou het je in ieder geval aanreiken.
Hoewel mijn relatie misschien niet meer te redden is, helpt het mij wel enorm om inzicht te krijgen in het hoe en waarom. En begrip en inzicht maakt het makkelijker te verwerken.
groetjes,
Yaella
Ik lees dat je inmiddels de draad met je vriend weer voorzichtig oppakt, en dus zit je misschien niet op verdere reacties te wachten. Ik heb je andere draadje over weinig sex niet gelezen (niet gevonden) maar dat was wat mij triggerde je bericht verder te lezen.
Ik zit zelf in een relatie met een man die - voor zover ik nu begin te begrijpen - min of meer aan de andere kant van het "seks"-spectrum zit, hij is seksverslaafd. In de afgelopen jaren is er van alles voorgevallen, en nu begint heel langzaam steeds meer duidelijk te worden hoe ver hij is gegaan en hoe veel hij heeft gelogen. Ik ben niet zeker of ik nog verder kan of wil met deze man, hoewel hij in ieder ander opzicht echt een enorm fijn mens is, maar misschien is er inmiddels te veel stuk. Ik ben wel gaan zoeken naar zo veel mogelijk informatie over seksverslaving. Ben zodoende op de website van Hannie van Rijssingen gekomen, die het boek "Seks - Alles of niets"heeft geschreven over mannen die door dezelfde problematiek ofwel geen of weinig seks meer willen, of wel doorschieten naar de andere kant en dus seks"verslaafd". Verslaafd is niet echt het goede worden, dat klinkt zo junkie-achtig, maar dwangmatig met seks bezig zijn.
In beide gevallen betreft het mannen (misschien ook vrouwen dat weet ik eigenlijk niet?) die grote problemen hebben met emotionele intimiteit, met hechting, betrokkenheid tonen. Willen wel, maar kunnen niet.
Ik begrijp wel dat je op een bepaalde manier toch boos was om achteraf te horen hoe hij zich het afgelopen jaar heeft gevoeld. Kennelijk ben je al die tijd op een bepaalde manier voorgelogen. Ook als is het inderdaad enorm sterk en knap dat hij je in vertrouwen heeft genomen. Mijn vriend is, na heel veel uitpluizen, doorzoeken, confronteren, ruzies, etc. uiteindelijk ook heel voorzichtig, dingen aan het vertellen. Het moeilijke is dat de dingen die hij verteld - en dat is dan niet zo zeer de emotionele beleving, maar wel wat er in de praktijk allemaal is voorgevallen - mij zo enorm kwetsen. Het is een Catch 22, ik kan niet verder als hij niet eerlijk is, want hoe kan ik hem dan ooit nog vertrouwen, maar als hij wel eerlijk is, dan is het zo erg wat ik hoor, dat ik niet weet of ik wel verder kan met iemand die die dingen heeft gedaan.... Maar goed dat is verder mijn pakkie an.
Misschien heb je hier allemaal niets aan, en gaat dit over iets totaal anders -maar ik wou het je in ieder geval aanreiken.
Hoewel mijn relatie misschien niet meer te redden is, helpt het mij wel enorm om inzicht te krijgen in het hoe en waarom. En begrip en inzicht maakt het makkelijker te verwerken.
groetjes,
Yaella
maandag 18 februari 2008 om 10:30
Hey meiden, bedankt voor jullie reacties! had dit weekend weinig tijd om te forummen, vandaar nu pas mijn reactie.
@Fiemail, we zijn zaterdag samen naar de film geweest en daarna wezen borrelen. Hij praatte honderduit! Het was zo gezellig, hij leek echt weer helemaal zichzelf te zijn.......
We zijn er natuurlijk nog niet, maar dit is zo'n goed begin! Schrijven is denk ik niet echt zijn ding, maar als hij zich lekker in zijn vel voelt kan hij dus wel superleuk praten met mij.
@Helly007, haha nee ik hoop toch niet dat ie homo is!!! Ik denk ook eigenlijk van niet hoor........kan het me echt niet voorstellen!!!
@Yaella: bedankt voor je verhaal....ik begrijp je heel goed dat de dingen die hij tegen je zegt, je kwetsen. je wilt dat hij eerlijk is maar de waarheid doet pijn. In jullie geval nog extra pijnlijk omdat het een sexverslaving betreft....
Mijn vriend kan alleen maar sex hebben als alles in zn koppie rustig is en hij zich geestelijk goed voelt. Als dat ook maar een beetje niet zo is dan lukt het niet. Waarop ie zichzelf daar vreselijk druk om gaat maken en het circeltje is rond.
Het deed mij dan ook heel goed dat hij gisterochtend ineens van geen ophouden wist!!!! Dat was voor mij een teken dat hij, doordat hij alles eerlijk op tafel gegooid heeft, zich goed voelt.....
@Fiemail, we zijn zaterdag samen naar de film geweest en daarna wezen borrelen. Hij praatte honderduit! Het was zo gezellig, hij leek echt weer helemaal zichzelf te zijn.......
We zijn er natuurlijk nog niet, maar dit is zo'n goed begin! Schrijven is denk ik niet echt zijn ding, maar als hij zich lekker in zijn vel voelt kan hij dus wel superleuk praten met mij.
@Helly007, haha nee ik hoop toch niet dat ie homo is!!! Ik denk ook eigenlijk van niet hoor........kan het me echt niet voorstellen!!!
@Yaella: bedankt voor je verhaal....ik begrijp je heel goed dat de dingen die hij tegen je zegt, je kwetsen. je wilt dat hij eerlijk is maar de waarheid doet pijn. In jullie geval nog extra pijnlijk omdat het een sexverslaving betreft....
Mijn vriend kan alleen maar sex hebben als alles in zn koppie rustig is en hij zich geestelijk goed voelt. Als dat ook maar een beetje niet zo is dan lukt het niet. Waarop ie zichzelf daar vreselijk druk om gaat maken en het circeltje is rond.
Het deed mij dan ook heel goed dat hij gisterochtend ineens van geen ophouden wist!!!! Dat was voor mij een teken dat hij, doordat hij alles eerlijk op tafel gegooid heeft, zich goed voelt.....
maandag 18 februari 2008 om 10:56
Hoi Suy, het klinkt hartstikke goed. Ik ben met plezier je reactie aan het lezen. Vaak als je door zo'n crises heen gaat en hem oplost wordt je relatie alleen maar sterker en beter.
Hoi Yaella, moeilijk verhaal hoor. Je bent er al heel goed mee bezig denk ik. 1 puntje van inzicht misschien, als iemand niet altijd alles vertelt, of eromheen draait, is misschien goed om dat niet te zien als iemand die liegt, maar iemand die niet helemaal open is over iets. Alhoewel hij misschien ook gewoon glashard heeft gelogen, maar dat kan ik van hieruit niet zien.
Persoonlijk denk ik, dat het verschil tussen een "normale" man en een sexverslaafde man niet heel groot is. Een groot verschil zit hem in de zelfbeheersing en een normen en waarden pakket. En juist wat hij dan doet kan voor veel verdriet en ellende zorgen. Ik vind het knap dat je met hem probeert het op te lossen. Sterkte
Groetjes kreeft
Hoi Yaella, moeilijk verhaal hoor. Je bent er al heel goed mee bezig denk ik. 1 puntje van inzicht misschien, als iemand niet altijd alles vertelt, of eromheen draait, is misschien goed om dat niet te zien als iemand die liegt, maar iemand die niet helemaal open is over iets. Alhoewel hij misschien ook gewoon glashard heeft gelogen, maar dat kan ik van hieruit niet zien.
Persoonlijk denk ik, dat het verschil tussen een "normale" man en een sexverslaafde man niet heel groot is. Een groot verschil zit hem in de zelfbeheersing en een normen en waarden pakket. En juist wat hij dan doet kan voor veel verdriet en ellende zorgen. Ik vind het knap dat je met hem probeert het op te lossen. Sterkte
Groetjes kreeft
