Relaties
alle pijlers
baby nr 2: ik wel hij niet
donderdag 13 maart 2008 om 13:20
Hallo lieve Viva-forummers!
Door een megateleurstelling in mijn relatie heb ik me maar aangemeld bij jullie forum. Thuis er over praten gaat niet.
Ik heb een wolk van een kindje en wil graag nog een tweede. Nu blijkt mijn vriend voor zichzelf bedacht te hebben dat hij er niet meer dan 1 met mij wil. Het ergste is dat hij die mening al heeft vanaf het begin van onze relatie zonder daar ooit met mij over gesproken te hebben.
Ik ben boos verdrietig teleurgesteld wanhopig radeloos!
Wat nu? Dit blijft voor altijd tussen ons in staan, hoe het ook loopt. Uit elkaar gaan is geen voor de hand liggende optie; dan wordt mijn kindje de dupe van een scheiding. Bij elkaar blijven dan? Tja......ik kan nu al niet eens meer een kusje verdragen! En blijkbaar zat er iets behoorlijk niet goed als hij dit niet eens aan mij heeft gezegd.
Hij is erg stellig en ik weet zeker genoeg dat ik hem niet 'om' krijg.
Ik verlang zooooooo naar een tweede. En ja, ik ben echt superblij met wat ik al heb, maar ik mag daarnaast toch wel verlangen? Gaat er dan nooit meer een kindje onder mijn hart groeien?
Hoe kijken jullie hier tegenaan?
Door een megateleurstelling in mijn relatie heb ik me maar aangemeld bij jullie forum. Thuis er over praten gaat niet.
Ik heb een wolk van een kindje en wil graag nog een tweede. Nu blijkt mijn vriend voor zichzelf bedacht te hebben dat hij er niet meer dan 1 met mij wil. Het ergste is dat hij die mening al heeft vanaf het begin van onze relatie zonder daar ooit met mij over gesproken te hebben.
Ik ben boos verdrietig teleurgesteld wanhopig radeloos!
Wat nu? Dit blijft voor altijd tussen ons in staan, hoe het ook loopt. Uit elkaar gaan is geen voor de hand liggende optie; dan wordt mijn kindje de dupe van een scheiding. Bij elkaar blijven dan? Tja......ik kan nu al niet eens meer een kusje verdragen! En blijkbaar zat er iets behoorlijk niet goed als hij dit niet eens aan mij heeft gezegd.
Hij is erg stellig en ik weet zeker genoeg dat ik hem niet 'om' krijg.
Ik verlang zooooooo naar een tweede. En ja, ik ben echt superblij met wat ik al heb, maar ik mag daarnaast toch wel verlangen? Gaat er dan nooit meer een kindje onder mijn hart groeien?
Hoe kijken jullie hier tegenaan?
vrijdag 14 maart 2008 om 11:20
quote:McQueen schreef op 13 maart 2008 @ 15:07:
Voor de duidelijkheid:
Ik heb vanaf het begin af aan aangegeven dat ik kinderEN wilde. Ben niet meer zo piep, eicelletjes gaan het af laten weten. Als hij had aangegeven geen kinderen meer te willen (heeft al 2 bij ex), had ik een keuze gehad. Als hij toen had aangegeven wel kinderen te willen maar het bij eentje te willen laten, had ik een keuze gehad. Ik heb nu geen keuze kunnen maken en dat doet me zeer. Vind dat geen eerlijke stap binnen een relatie en daarom hoef ik ook even geen kusje. Te verbaasd over zijn reactie.
Ik denk dat het dieper ligt, rugzakje vol na scheiding. Wil zichzelf niet laten kennen. Hij heeft het over principes.
Misschien laat ik me teveel kennen, het doet me gewoon zo veel pijn. Vind het een erg egoïstische actie en die hoort niet thuis in een relatie.
Het had toch ook gekund dat hij na de geboorte van jullie eerste kindje pas van mening gewisseld was? Dat jullie van te voren gesproken hadden over meerdere kinderen, maar dat hij bij nader inzien het nu toch liever houdt bij deze ene?
Ik kan me voorstellen dat je best een beetje teleurgesteld bent, maar het is toch niet het einde van de wereld, laat staan van je relatie? Het gaat er toch om dat je gelukkig bent met elkaar en niet om het precieze aantal kinderen dat jij wilt? In mijn ogen heb je weinig respect voor zijn mening/standpunt, mede omdat je zegt dat je hem waarschijnlijk niet 'om' kunt praten. Dat moet je niet eens willen! Zoals je het nu stelt, lijkt het inderdaad net alsof je hem alleen maar hebt als donor voor jouw kinderen en niet als de partner van wie je veel houdt.
Zelf heb ik 1 gezonde zoon en ik wil het ook echt bij 1 laten. Niemand zou mij om kunnen praten tot een tweede, die gaat er namelijk echt niet komen. De vader en ik zijn niet meer samen en ik sta er nu dus alleen voor. Stel dat er nog eentje bij komt, die heeft dan een andere vader. Ik wil dat niet, maar dat is mijn persoonlijke standpunt. Ik kan me de situatie van jouw man heel goed voorstellen. Hij heeft al twee kids elders, nu een derde met jou, voor hem is het waarschijnlijk wel oke. Lijkt mij dat je eens vanuit zijn oogpunt moet kijken.
En wat iemand anders ook al zei, stel dat het andersom zou zijn geweest? Als jij degene zou zijn die niet nog een tweede (of eigenlijk dus vierde) zou willen?
Voor de duidelijkheid:
Ik heb vanaf het begin af aan aangegeven dat ik kinderEN wilde. Ben niet meer zo piep, eicelletjes gaan het af laten weten. Als hij had aangegeven geen kinderen meer te willen (heeft al 2 bij ex), had ik een keuze gehad. Als hij toen had aangegeven wel kinderen te willen maar het bij eentje te willen laten, had ik een keuze gehad. Ik heb nu geen keuze kunnen maken en dat doet me zeer. Vind dat geen eerlijke stap binnen een relatie en daarom hoef ik ook even geen kusje. Te verbaasd over zijn reactie.
Ik denk dat het dieper ligt, rugzakje vol na scheiding. Wil zichzelf niet laten kennen. Hij heeft het over principes.
Misschien laat ik me teveel kennen, het doet me gewoon zo veel pijn. Vind het een erg egoïstische actie en die hoort niet thuis in een relatie.
Het had toch ook gekund dat hij na de geboorte van jullie eerste kindje pas van mening gewisseld was? Dat jullie van te voren gesproken hadden over meerdere kinderen, maar dat hij bij nader inzien het nu toch liever houdt bij deze ene?
Ik kan me voorstellen dat je best een beetje teleurgesteld bent, maar het is toch niet het einde van de wereld, laat staan van je relatie? Het gaat er toch om dat je gelukkig bent met elkaar en niet om het precieze aantal kinderen dat jij wilt? In mijn ogen heb je weinig respect voor zijn mening/standpunt, mede omdat je zegt dat je hem waarschijnlijk niet 'om' kunt praten. Dat moet je niet eens willen! Zoals je het nu stelt, lijkt het inderdaad net alsof je hem alleen maar hebt als donor voor jouw kinderen en niet als de partner van wie je veel houdt.
Zelf heb ik 1 gezonde zoon en ik wil het ook echt bij 1 laten. Niemand zou mij om kunnen praten tot een tweede, die gaat er namelijk echt niet komen. De vader en ik zijn niet meer samen en ik sta er nu dus alleen voor. Stel dat er nog eentje bij komt, die heeft dan een andere vader. Ik wil dat niet, maar dat is mijn persoonlijke standpunt. Ik kan me de situatie van jouw man heel goed voorstellen. Hij heeft al twee kids elders, nu een derde met jou, voor hem is het waarschijnlijk wel oke. Lijkt mij dat je eens vanuit zijn oogpunt moet kijken.
En wat iemand anders ook al zei, stel dat het andersom zou zijn geweest? Als jij degene zou zijn die niet nog een tweede (of eigenlijk dus vierde) zou willen?
vrijdag 14 maart 2008 om 13:40
Nou, fijn dat het jullie net zo bezig houdt als mij.
Knelpunt is: het rationeel bekijken lukt mij ook wel, alleen staat mijn gevoel er dan naast.
Als de man van je dromen opeens zo iets belangrijks blijkt te hebben achter gehouden komt er wel een behoorlijk litteken op die dromen te liggen.
Van zijn andere 2 kinderen ziet hij alleen de oudste, 1 dag per 2 weken. We zitten dus niet opeens met 4 en als dat wel zo zou zijn: prima.
Ik ga er echt niet zomaar een punt achter zetten, dat zou ik al niet eens kunnen voor ons kindje. Ik ga hem ook niet dwingen ofzo.
Knelpunt is: het rationeel bekijken lukt mij ook wel, alleen staat mijn gevoel er dan naast.
Als de man van je dromen opeens zo iets belangrijks blijkt te hebben achter gehouden komt er wel een behoorlijk litteken op die dromen te liggen.
Van zijn andere 2 kinderen ziet hij alleen de oudste, 1 dag per 2 weken. We zitten dus niet opeens met 4 en als dat wel zo zou zijn: prima.
Ik ga er echt niet zomaar een punt achter zetten, dat zou ik al niet eens kunnen voor ons kindje. Ik ga hem ook niet dwingen ofzo.
vrijdag 14 maart 2008 om 14:14
Geluk is niet hebben wat je wilt, maar willen wat je hebt...
Tja, als er van te voren geen overeenstemming is bereikt over wat jullie beide willen, dan is het net zo goed jouw "fout" als de zijne. Ik weet precies hoeveel kinderen mijn vriend misschien ooit wel wil (2) en ik hij weet dat van mij (2 of 3). Ik schiet nog eens in mijn mening van "ik wil nooit kinderen" naar ik wil er 3, lekker gezellig! Mijn vriend vind dat okay, al zou hij zelf wel kinderen willen hebben en is hij er klaar voor. Hij is bij mij voor mij, en niet voor het aantal kinderen dat ik hem zal schenken. Als je samen niet gelukkig bent zonder, zal je nooit compleet zijn met.
Jij wist blijkbaar niet dat hij nog maar 1 kind wilde, dat kan je net zo goed jezelf kwalijk nemen als hem. Ook al heb jij hem wel verteld dat je meerdere kinderen wilde hebben. Communicatie is het toverwoord.
Van het gedrag dat je nu vertoond zal niemand gelukkig maken, besef je dat je daarmee dingen stuk kan maken die moeilijk weer te herstellen zijn. Is dit je dat waard?
Wat je hebt, is dat ook wat je wilt?
Tja, als er van te voren geen overeenstemming is bereikt over wat jullie beide willen, dan is het net zo goed jouw "fout" als de zijne. Ik weet precies hoeveel kinderen mijn vriend misschien ooit wel wil (2) en ik hij weet dat van mij (2 of 3). Ik schiet nog eens in mijn mening van "ik wil nooit kinderen" naar ik wil er 3, lekker gezellig! Mijn vriend vind dat okay, al zou hij zelf wel kinderen willen hebben en is hij er klaar voor. Hij is bij mij voor mij, en niet voor het aantal kinderen dat ik hem zal schenken. Als je samen niet gelukkig bent zonder, zal je nooit compleet zijn met.
Jij wist blijkbaar niet dat hij nog maar 1 kind wilde, dat kan je net zo goed jezelf kwalijk nemen als hem. Ook al heb jij hem wel verteld dat je meerdere kinderen wilde hebben. Communicatie is het toverwoord.
Van het gedrag dat je nu vertoond zal niemand gelukkig maken, besef je dat je daarmee dingen stuk kan maken die moeilijk weer te herstellen zijn. Is dit je dat waard?
Wat je hebt, is dat ook wat je wilt?
vrijdag 14 maart 2008 om 14:21
Nou ja, achterhouden vind ik wel wat kort door de bocht. Jij vindt dat je hebt aangegeven dat je meer dan 1 kind wilde, ik kan me best voorstellen dat hij bij de zin 'ik wil wel kinderen' niet persé de meervoudsvorm bewust hoort. Je zegt dat je hem niet gaat dwingen (dat wordt ook lastig als je nog geen zoen kunt verdragen) en dat je er niet zomaar een punt achter gaat zetten. Weet je ook zeker dat hij er ook niet op een bepaald moment een punt achter gaat zetten als je nog geen zoen kunt verdragen?
Dit blijft alleen maar altijd tussen jullie instaan als JIJ het altijd tussen jullie in laat staan. Wie was nou ook alweer de egoïstische in de relatie?
Dit blijft alleen maar altijd tussen jullie instaan als JIJ het altijd tussen jullie in laat staan. Wie was nou ook alweer de egoïstische in de relatie?
vrijdag 14 maart 2008 om 16:45
quote:McQueen schreef op 13 maart 2008 @ 13:20:
Nu blijkt mijn vriend voor zichzelf bedacht te hebben dat hij er niet meer dan 1 met mij wil.
Is jouw boosheid niet ook een beetje jaloers-zijn tov zijn ex..? Dus het idee dat hij met haar WEL, en met jou blijkbaar niet 2 kinderen wil?
Dat is eigenlijk het eerste wat bij me opkomt...excuses als ik het verkeerd zie
xx La
Nu blijkt mijn vriend voor zichzelf bedacht te hebben dat hij er niet meer dan 1 met mij wil.
Is jouw boosheid niet ook een beetje jaloers-zijn tov zijn ex..? Dus het idee dat hij met haar WEL, en met jou blijkbaar niet 2 kinderen wil?
Dat is eigenlijk het eerste wat bij me opkomt...excuses als ik het verkeerd zie
xx La
vrijdag 14 maart 2008 om 19:30
quote:McQueen schreef op 14 maart 2008 @ 13:40:
Als de man van je dromen opeens zo iets belangrijks blijkt te hebben achter gehouden komt er wel een behoorlijk litteken op die dromen te liggen.
Heeft hij het echt zo bewust achtergehouden als jij nu insinueert?
Het leven is nu eenmaal oneerlijk, niet al je dromen kunnen uit komen. In ieder geval niet volledig zoals jij het ooit uitgestippeld hebt. Diegene met wie je je droom wilde uitvoeren blijkt niet dezelfde droom te hebben. Loslaten dus die droom. Hoort ook al bij het leven.
Als de man van je dromen opeens zo iets belangrijks blijkt te hebben achter gehouden komt er wel een behoorlijk litteken op die dromen te liggen.
Heeft hij het echt zo bewust achtergehouden als jij nu insinueert?
Het leven is nu eenmaal oneerlijk, niet al je dromen kunnen uit komen. In ieder geval niet volledig zoals jij het ooit uitgestippeld hebt. Diegene met wie je je droom wilde uitvoeren blijkt niet dezelfde droom te hebben. Loslaten dus die droom. Hoort ook al bij het leven.
vrijdag 14 maart 2008 om 23:39
quote:McQueen schreef op 14 maart 2008 @ 13:40:
Nou, fijn dat het jullie net zo bezig houdt als mij.
Knelpunt is: het rationeel bekijken lukt mij ook wel, alleen staat mijn gevoel er dan naast.
Als de man van je dromen opeens zo iets belangrijks blijkt te hebben achter gehouden komt er wel een behoorlijk litteken op die dromen te liggen.
Van zijn andere 2 kinderen ziet hij alleen de oudste, 1 dag per 2 weken. We zitten dus niet opeens met 4 en als dat wel zo zou zijn: prima.
Ik ga er echt niet zomaar een punt achter zetten, dat zou ik al niet eens kunnen voor ons kindje. Ik ga hem ook niet dwingen ofzo.
Waarom ga je nou in de verongelijkte modus zitten? Vervelend dat je niet de reacties krijgt die je zou willen natuurlijk maar ik denk dat lang niet iedereen overtuigd is van het idee dat jouw man je een hak wil zetten.
Reageer even op de vraag of je werkelijk denkt dat het opzet was van je man, daar ben ik namelijk benieuwd naar. En wat naar voor je man dat hij alleen de oudste van zijn andere kinderen ziet, dat zal hem wel verdriet doen neem ik aan. Misschien ook een reden om niet nóg meer kinderen te willen hebben? Vanwege zijn verdriet om de scheiding van een van zijn kinderen?
Nou, fijn dat het jullie net zo bezig houdt als mij.
Knelpunt is: het rationeel bekijken lukt mij ook wel, alleen staat mijn gevoel er dan naast.
Als de man van je dromen opeens zo iets belangrijks blijkt te hebben achter gehouden komt er wel een behoorlijk litteken op die dromen te liggen.
Van zijn andere 2 kinderen ziet hij alleen de oudste, 1 dag per 2 weken. We zitten dus niet opeens met 4 en als dat wel zo zou zijn: prima.
Ik ga er echt niet zomaar een punt achter zetten, dat zou ik al niet eens kunnen voor ons kindje. Ik ga hem ook niet dwingen ofzo.
Waarom ga je nou in de verongelijkte modus zitten? Vervelend dat je niet de reacties krijgt die je zou willen natuurlijk maar ik denk dat lang niet iedereen overtuigd is van het idee dat jouw man je een hak wil zetten.
Reageer even op de vraag of je werkelijk denkt dat het opzet was van je man, daar ben ik namelijk benieuwd naar. En wat naar voor je man dat hij alleen de oudste van zijn andere kinderen ziet, dat zal hem wel verdriet doen neem ik aan. Misschien ook een reden om niet nóg meer kinderen te willen hebben? Vanwege zijn verdriet om de scheiding van een van zijn kinderen?
zaterdag 15 maart 2008 om 00:25
quote:eleonora schreef op 14 maart 2008 @ 23:39:
[...]
Reageer even op de vraag of je werkelijk denkt dat het opzet was van je man, daar ben ik namelijk benieuwd naar. En wat naar voor je man dat hij alleen de oudste van zijn andere kinderen ziet, dat zal hem wel verdriet doen neem ik aan. Misschien ook een reden om niet nóg meer kinderen te willen hebben? Vanwege zijn verdriet om de scheiding van een van zijn kinderen? Hier moest ik eigenlijk ook meteen aan denken. Daarnaast; dat hij de kinderen niet of maar heel weinig ziet, betekent natuurlijk niet dat hij zich niet verantwoordelijk voelt voor deze twee kinderen. Hij hééft er wel 3.
TO, ik krijg de indruk dat jij wel heel makkelijk over zijn andere twee kinderen heenstapt. quote:McQueen schreef op 14 maart 2008 @ 13:40:
Van zijn andere 2 kinderen ziet hij alleen de oudste, 1 dag per 2 weken. We zitten dus niet opeens met 4 en als dat wel zo zou zijn: prima.
Ok, jij vindt dat prima, maar wat vind je man? Want de situatie dat je opeens met vier zit is niet helemaal ondenkelijk hoor. Stel dat er wat met hun moeder gebeurt? Er zijn hier ook topics voorbij gekomen waarbij de kinderen,om verschillende redenen, opeens bij vader kwamen wonen. En dat gaf voor de partner van vader behoorlijk wat problemen, die stapten daar echt niet over heen met : Prima.
Hoe oud zijn de andere kinderen van je man? En heb je hem wel eens gevraagd of zijn andere kinderen ook een reden zijn waarom hij er niet nog een wil?
En natuurlijk is jouw gevoel belangrijk. Ik begrijp dat gevoel heel goed, ik zou ook heel graag meer dan één kind willen en ik heb er veel verdriet van dat dat, om andere redenen, niet gaat.
Dat verdriet mag er best zijn, maar ik vind het te ver gaan om je man dat op deze manier te verwijten, alsof hij met opzet iets voor jou achter zou hebben gehouden. Zulke beslissingen neem je samen en zijn gevoel telt net zo goed als het jouwe.
En het is een beetje flauw om naar de reageerders te gaan sneren dat 'je het fijn vindt dat het hun zo bezig houdt'. Je vráágt toch ook of mensen zich met jouw probleem willen bezighouden? Ze ageren niet tegen je verdriet, ze ageren tegen de manier waarop jij reageert naar je man toe!
[...]
Reageer even op de vraag of je werkelijk denkt dat het opzet was van je man, daar ben ik namelijk benieuwd naar. En wat naar voor je man dat hij alleen de oudste van zijn andere kinderen ziet, dat zal hem wel verdriet doen neem ik aan. Misschien ook een reden om niet nóg meer kinderen te willen hebben? Vanwege zijn verdriet om de scheiding van een van zijn kinderen? Hier moest ik eigenlijk ook meteen aan denken. Daarnaast; dat hij de kinderen niet of maar heel weinig ziet, betekent natuurlijk niet dat hij zich niet verantwoordelijk voelt voor deze twee kinderen. Hij hééft er wel 3.
TO, ik krijg de indruk dat jij wel heel makkelijk over zijn andere twee kinderen heenstapt. quote:McQueen schreef op 14 maart 2008 @ 13:40:
Van zijn andere 2 kinderen ziet hij alleen de oudste, 1 dag per 2 weken. We zitten dus niet opeens met 4 en als dat wel zo zou zijn: prima.
Ok, jij vindt dat prima, maar wat vind je man? Want de situatie dat je opeens met vier zit is niet helemaal ondenkelijk hoor. Stel dat er wat met hun moeder gebeurt? Er zijn hier ook topics voorbij gekomen waarbij de kinderen,om verschillende redenen, opeens bij vader kwamen wonen. En dat gaf voor de partner van vader behoorlijk wat problemen, die stapten daar echt niet over heen met : Prima.
Hoe oud zijn de andere kinderen van je man? En heb je hem wel eens gevraagd of zijn andere kinderen ook een reden zijn waarom hij er niet nog een wil?
En natuurlijk is jouw gevoel belangrijk. Ik begrijp dat gevoel heel goed, ik zou ook heel graag meer dan één kind willen en ik heb er veel verdriet van dat dat, om andere redenen, niet gaat.
Dat verdriet mag er best zijn, maar ik vind het te ver gaan om je man dat op deze manier te verwijten, alsof hij met opzet iets voor jou achter zou hebben gehouden. Zulke beslissingen neem je samen en zijn gevoel telt net zo goed als het jouwe.
En het is een beetje flauw om naar de reageerders te gaan sneren dat 'je het fijn vindt dat het hun zo bezig houdt'. Je vráágt toch ook of mensen zich met jouw probleem willen bezighouden? Ze ageren niet tegen je verdriet, ze ageren tegen de manier waarop jij reageert naar je man toe!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 15 maart 2008 om 15:13
Ho ho ho, ik geef geen 'sneer'! Kan net zo goed zijn dat er niemand reageert! En dat is gelukkig niet zo. Ik sta open voor al jullie reacties, maar het lijkt nu wel of ik de boeman ben. Ik heb mijn koffers nog niet gepakt ofzo! Ik vond het gewoon even moeilijk intiem te zijn, die kus (en meer) is er al weer hoor!
En om wat antwoorden te geven op jullie vragen:
Zijn kinderen zijn welkom, altijd. Het lijkt alsof ik het onderschat als ik het woord 'prima' gebruik, maar ik besef me heus wat het inhoudt. Kijk, dat is nou wel een keuze die ik bewust heb kunnen maken en heb gemaakt toen ik een relatie met hem aanging.
Hij heeft zijn wens misschien niet bewust voor zichzelf gehouden, hij zegt me nu er wel al gelijk zo over gedacht te hebben, ver voordat ik zwanger was. Of het opzet was? Lijkt me niet. Maar het is een binnenvetter die regelmatig conflicten uit de weg gaat en zijn kop in het zand steekt. Nou, nu zien we dus wat daar van kan komen. Hij wist hoe ik zou gaan reageren als hij me dit zu melden. Misschien bang dat ik hem daar om zou verlaten?
En nee, ik ben absoluut niet jaloers op zijn ex, dan zou ik jaloers kunnen zijn op alle vrouwen die 2 of meer kinderen hebben mogen baren. Overigens: genoeg mensen om mij heen die ongewenst kinderloos zijn. Ik weet echt wat ik heb en koester dat ook. Maar daarnaast is er gewoon dat verlangen en de teleurstelling dat we -inderdaad- te weinig gecommuniceerd hebben over dit onderwerp.
En dat niet alle dromen uikomen? Breek me de bek niet open. Ik weet het.
En om wat antwoorden te geven op jullie vragen:
Zijn kinderen zijn welkom, altijd. Het lijkt alsof ik het onderschat als ik het woord 'prima' gebruik, maar ik besef me heus wat het inhoudt. Kijk, dat is nou wel een keuze die ik bewust heb kunnen maken en heb gemaakt toen ik een relatie met hem aanging.
Hij heeft zijn wens misschien niet bewust voor zichzelf gehouden, hij zegt me nu er wel al gelijk zo over gedacht te hebben, ver voordat ik zwanger was. Of het opzet was? Lijkt me niet. Maar het is een binnenvetter die regelmatig conflicten uit de weg gaat en zijn kop in het zand steekt. Nou, nu zien we dus wat daar van kan komen. Hij wist hoe ik zou gaan reageren als hij me dit zu melden. Misschien bang dat ik hem daar om zou verlaten?
En nee, ik ben absoluut niet jaloers op zijn ex, dan zou ik jaloers kunnen zijn op alle vrouwen die 2 of meer kinderen hebben mogen baren. Overigens: genoeg mensen om mij heen die ongewenst kinderloos zijn. Ik weet echt wat ik heb en koester dat ook. Maar daarnaast is er gewoon dat verlangen en de teleurstelling dat we -inderdaad- te weinig gecommuniceerd hebben over dit onderwerp.
En dat niet alle dromen uikomen? Breek me de bek niet open. Ik weet het.
zaterdag 15 maart 2008 om 20:52
Ach, McQueen ik snap jou haske goed hoor. Het is nog nooit echt ter sprake geb racht en nu word je geconfronteerd met het feit dat het bij deze ene blijft. Tuurlijk, je hebt een heerlijk kindje maar je had je alles zo anders voorgesteld.
Ik lees dat je toch echt niet van plan bent om hiervoor alles op de helling te zetten maar hoe nu door?
Hoe lullig ook, jouw ja is denk ik minder dan zijn nee.
Wat zou kunnen helpen is via gesprekken duidelijk maken wat het met je doet. Hoe jammer je dit vindt en hoe baaaaalen ook dat je dit niet van te voren wist
Wat BGB zegt is denk ik ook waar.... hij weet dan precies hoe je erover denkt en het is dan gewoon afwachten of hij daarin mee wil gaan. In de tussentijd zie ik geen andere oplossing dan: count your blessings en ga niet uit de weg je gevoel erover te delen, maaarrrrr zonder verwijt! last he. Veel succes.
Ik lees dat je toch echt niet van plan bent om hiervoor alles op de helling te zetten maar hoe nu door?
Hoe lullig ook, jouw ja is denk ik minder dan zijn nee.
Wat zou kunnen helpen is via gesprekken duidelijk maken wat het met je doet. Hoe jammer je dit vindt en hoe baaaaalen ook dat je dit niet van te voren wist
Wat BGB zegt is denk ik ook waar.... hij weet dan precies hoe je erover denkt en het is dan gewoon afwachten of hij daarin mee wil gaan. In de tussentijd zie ik geen andere oplossing dan: count your blessings en ga niet uit de weg je gevoel erover te delen, maaarrrrr zonder verwijt! last he. Veel succes.
