Relaties
alle pijlers
belazerd maar toch nog een zwak voor ex...
zondag 28 oktober 2007 om 12:13
Hoi allemaal...
Ik zit met het volgende probleem en hoop dat iemand zich hier in herkent, want ik heb echt het gevoel dat ik de enige ben.
Jarenlang heb ik een jongen/man erg leuk gevonden, hij mij ook, maar op de 1 of andere manier is het nooit tot een échte relatie gekomen.
Het laatste jaar dat we contact hadden heeft hij me echter supererg belazerd, heel veel liegen, hij kreeg een andere vriendin, maar zei dan steeds tegen me dat hij het niet goed wist en dat ie me miste, toch bij me wilde zijn en dan waren we weer samen en hoorde ik van iemand anders dat ie toch weer naar dat andere meisje ging.... HIj was denk ik flink in de war.
Het contact tussen ons is nu anderhalf jaar verbroken, na de zoveelste leugen. Ik heb een nieuwe vriend van wie ik echt heel veel hou, maar soms als het licht uitgaat denk ik aan die andere jongen en hoe een echte relatie met hem geweest zou zijn.... terwijl hij me zo heeft belazerd en terwijl mijn vriendje zo goed voor me is. Ik snap er niets van!!
Wie herkent dit, is het normaal dat de goeie dingen van iemand op een gegeven moment de overhand nemen? Heeft hier iemand ook ervaring mee??
Ik zit met het volgende probleem en hoop dat iemand zich hier in herkent, want ik heb echt het gevoel dat ik de enige ben.
Jarenlang heb ik een jongen/man erg leuk gevonden, hij mij ook, maar op de 1 of andere manier is het nooit tot een échte relatie gekomen.
Het laatste jaar dat we contact hadden heeft hij me echter supererg belazerd, heel veel liegen, hij kreeg een andere vriendin, maar zei dan steeds tegen me dat hij het niet goed wist en dat ie me miste, toch bij me wilde zijn en dan waren we weer samen en hoorde ik van iemand anders dat ie toch weer naar dat andere meisje ging.... HIj was denk ik flink in de war.
Het contact tussen ons is nu anderhalf jaar verbroken, na de zoveelste leugen. Ik heb een nieuwe vriend van wie ik echt heel veel hou, maar soms als het licht uitgaat denk ik aan die andere jongen en hoe een echte relatie met hem geweest zou zijn.... terwijl hij me zo heeft belazerd en terwijl mijn vriendje zo goed voor me is. Ik snap er niets van!!
Wie herkent dit, is het normaal dat de goeie dingen van iemand op een gegeven moment de overhand nemen? Heeft hier iemand ook ervaring mee??
zondag 28 oktober 2007 om 13:00
Herinneringen worden bijna altijd rooskleuriger.
Je kunt vast wel een situatie bedenken uit je kindertijd waarbij je toen niet wist waar je moest kijken van schaamte, en waarvan je nu niet meer weet waarom t toen zo erg was.
"maar soms als het licht uitgaat denk ik aan die andere jongen en hoe een echte relatie met hem geweest zou zijn..."
die relatie was als je het eerlijk bekijkt niet beter geworden dan die onechte relatie die je nu had, maar romantiseren is leuker natuurlijk,
en dat de goede dingen de overhand gaan nemen... je kent toch de uitdrukking:van de doden niets dan goeds, nu is er gelukkig geen dode in het spel, maar die vorige relatie is wel dood iig, dus richt je op de levende relatie
Je kunt vast wel een situatie bedenken uit je kindertijd waarbij je toen niet wist waar je moest kijken van schaamte, en waarvan je nu niet meer weet waarom t toen zo erg was.
"maar soms als het licht uitgaat denk ik aan die andere jongen en hoe een echte relatie met hem geweest zou zijn..."
die relatie was als je het eerlijk bekijkt niet beter geworden dan die onechte relatie die je nu had, maar romantiseren is leuker natuurlijk,
en dat de goede dingen de overhand gaan nemen... je kent toch de uitdrukking:van de doden niets dan goeds, nu is er gelukkig geen dode in het spel, maar die vorige relatie is wel dood iig, dus richt je op de levende relatie
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 28 oktober 2007 om 13:05
Hoi,
Ik herken wel wat in je verhaal. Heb "vroeger" (nu zo'n 12 jr geleden) ook zo'n vriendschap met een hele leuke, knappe, maar ook wel foute jongen gehad. er borrelde altijd van alles tussen ons, maar tot een echte relatie is het nooit helemaal gekomen. Wel zo voor een paar week-enden (hij woonde niet in mijn buurt), maar verder niet. Ik heb wel altijd een erg groot zwak voor hem gehad en nog...
Nou 12 jr geleden is ons contact zo goed als verbroken. We hadden heel af en toe telefonisch contact, maar toen ik mijn huidige man leerde kennen, nu 11 jr geleden, heb ik het contact echt afgebroken. Ook wel omwille van dat zwak wat ik voor hem bleef houden. Ik was (en ben) stapel op mijn man en wilde hem er niet tussen hebben.
Tot hij vorig jaar ineens weer een keer belde. ik was totaal overdonderd. Mijn man was voor zijn werk in het buitenland en hij werkte tijdelijk bij mij in de buurt. Hij is toen een keer op bezoek geweest. Nou echt waar.... knikkende knieën en ik veranderde op slag in een pubertje. Het klikte ook nog ontzettend goed. Heel verwarrend was dat. ook omdat ik en mijn man toen net in een dipje zaten.
Wat bleek: hij woonde samen en had net een huis gekocht. Ja... en dan zoek je een oud vriendinnetje oop van 12 jr terug?!?
Wel een beetje een fout teken... hij had ook behoorlijk wat relaties gehad, 2 x eerder samengewoond, vreemdgegaan in een relatie etc. En hoe leuk ik hem ook weer vond; hij was mij toch echt te "fout".
Gelukkig hebben mijn man en ik ons dipje overwonnen. Maar ooo wat ben ik blij dat hij niet bij me om de hoek woont. Echt, dan was het fout gegaan. Dus ja.... ik herken je gevoel heel goed. Ook ik denk nog wel aan hem in verschillende situaties, ook 's nachts. Gelukkig weet ik nu via zijn zus dat hij gaat trouwen en een kind verwacht. Ik hoop voor hem dat het dit keer we gaat lukken.
Gr. Anna
Ik herken wel wat in je verhaal. Heb "vroeger" (nu zo'n 12 jr geleden) ook zo'n vriendschap met een hele leuke, knappe, maar ook wel foute jongen gehad. er borrelde altijd van alles tussen ons, maar tot een echte relatie is het nooit helemaal gekomen. Wel zo voor een paar week-enden (hij woonde niet in mijn buurt), maar verder niet. Ik heb wel altijd een erg groot zwak voor hem gehad en nog...
Nou 12 jr geleden is ons contact zo goed als verbroken. We hadden heel af en toe telefonisch contact, maar toen ik mijn huidige man leerde kennen, nu 11 jr geleden, heb ik het contact echt afgebroken. Ook wel omwille van dat zwak wat ik voor hem bleef houden. Ik was (en ben) stapel op mijn man en wilde hem er niet tussen hebben.
Tot hij vorig jaar ineens weer een keer belde. ik was totaal overdonderd. Mijn man was voor zijn werk in het buitenland en hij werkte tijdelijk bij mij in de buurt. Hij is toen een keer op bezoek geweest. Nou echt waar.... knikkende knieën en ik veranderde op slag in een pubertje. Het klikte ook nog ontzettend goed. Heel verwarrend was dat. ook omdat ik en mijn man toen net in een dipje zaten.
Wat bleek: hij woonde samen en had net een huis gekocht. Ja... en dan zoek je een oud vriendinnetje oop van 12 jr terug?!?
Wel een beetje een fout teken... hij had ook behoorlijk wat relaties gehad, 2 x eerder samengewoond, vreemdgegaan in een relatie etc. En hoe leuk ik hem ook weer vond; hij was mij toch echt te "fout".
Gelukkig hebben mijn man en ik ons dipje overwonnen. Maar ooo wat ben ik blij dat hij niet bij me om de hoek woont. Echt, dan was het fout gegaan. Dus ja.... ik herken je gevoel heel goed. Ook ik denk nog wel aan hem in verschillende situaties, ook 's nachts. Gelukkig weet ik nu via zijn zus dat hij gaat trouwen en een kind verwacht. Ik hoop voor hem dat het dit keer we gaat lukken.
Gr. Anna
