Relaties
alle pijlers
Ben ik verwend?
zondag 24 juli 2022 om 18:30
Graag leg ik het volgende aan jullie voor. Ik ben benieuwd naar jullie (ongezouten) mening. Ik heb het geprobeerd kort te houden, maar voor wie anders afhaakt: een TL:DR in de laatste alinea.
Sinds ik zelf een dochter kreeg en enkele jaren daarna mijn relatie met haar vader eindigde ben ik psychisch in zwaar weer terechtgekomen. Ten dele komt dit door mijn borderline persoonlijkheidsstoornis, daar moet ik eerlijk over zijn, maar ook puzzel ik sinds ik zelf moeder ben fiks op mijn eigen jeugd. Door therapie en gesprekken met mijn ouders weet ik inmiddels dat ik daarin best wat gemist heb. Mijn moeder heeft een angststoornis, mijn vader is emotioneel erg afstandelijk. Hoewel ze het nu goed lijken te hebben is hun relatie geen makkie geweest.
Mijn ouders staan echt voor mij klaar, daar kan ik niks van zeggen. Als ik ze nu zou bellen, dan komen ze. De moeite zit 'm er in dat ze alleen in staat lijken te handelen vanuit hun eigen behoeftes, en dat wringt. Wat voorbeelden: of het gaat over cadeautjes (nooit iets dat ik zelf zou kiezen), over geld (altijd moet er iets heel expliciets van gekocht worden wat ik zelf niet nodig vind) of over uitjes met mij of kind (ergens heen waar wij allebei niets aan vinden, maar zij wel). Ook is er nooit een afspraak te maken; ze komen altijd te laat, of vergeten dingen die voor mij of dochter belangrijk zijn. Het is misschien een beetje bizar, maar pas sinds mijn dochter er is ben ik erachter hoe logisch het voelt om om haar input te vragen, om naar haar behoeftes te kijken. En nu wringt dus de schoen.
TL:DR Ik voel me schuldig. Er zijn volop mensen die nooit iets krijgen, waar de ouders niet naar om kijken. En ik, ik krijg van alles - mijn moeder belde net om te vragen of ze vanavond nog even mijn tuin kon komen doen (ondertiteling: 'het is hard nodig') maar het voelt altijd of het ter eer en meerdere glorie van mijn ouders zelf is, zodat ze het beeld van mij wat ze graag aan de buitenwereld laten zien kunnen versterken.
Ben ik verwend?
Sinds ik zelf een dochter kreeg en enkele jaren daarna mijn relatie met haar vader eindigde ben ik psychisch in zwaar weer terechtgekomen. Ten dele komt dit door mijn borderline persoonlijkheidsstoornis, daar moet ik eerlijk over zijn, maar ook puzzel ik sinds ik zelf moeder ben fiks op mijn eigen jeugd. Door therapie en gesprekken met mijn ouders weet ik inmiddels dat ik daarin best wat gemist heb. Mijn moeder heeft een angststoornis, mijn vader is emotioneel erg afstandelijk. Hoewel ze het nu goed lijken te hebben is hun relatie geen makkie geweest.
Mijn ouders staan echt voor mij klaar, daar kan ik niks van zeggen. Als ik ze nu zou bellen, dan komen ze. De moeite zit 'm er in dat ze alleen in staat lijken te handelen vanuit hun eigen behoeftes, en dat wringt. Wat voorbeelden: of het gaat over cadeautjes (nooit iets dat ik zelf zou kiezen), over geld (altijd moet er iets heel expliciets van gekocht worden wat ik zelf niet nodig vind) of over uitjes met mij of kind (ergens heen waar wij allebei niets aan vinden, maar zij wel). Ook is er nooit een afspraak te maken; ze komen altijd te laat, of vergeten dingen die voor mij of dochter belangrijk zijn. Het is misschien een beetje bizar, maar pas sinds mijn dochter er is ben ik erachter hoe logisch het voelt om om haar input te vragen, om naar haar behoeftes te kijken. En nu wringt dus de schoen.
TL:DR Ik voel me schuldig. Er zijn volop mensen die nooit iets krijgen, waar de ouders niet naar om kijken. En ik, ik krijg van alles - mijn moeder belde net om te vragen of ze vanavond nog even mijn tuin kon komen doen (ondertiteling: 'het is hard nodig') maar het voelt altijd of het ter eer en meerdere glorie van mijn ouders zelf is, zodat ze het beeld van mij wat ze graag aan de buitenwereld laten zien kunnen versterken.
Ben ik verwend?
woensdag 27 juli 2022 om 18:44
Ik moet zeggen dat ik het wel herken.
Ik heb een hele goede band met vooral mijn moeder, maar het moet wel naar hun zin gaan, mijn vader komt dan een lamp ophangen en wil die per se in een bepaalde kamer hebben, bijvoorbeeld.
Ik vind jou niet verwend, ook omdat je zegt dat je nooit zomaar wat aanneemt van je ouders. Wat maakt dat je denkt dat jij verwend bent? Je ouders dringen zich (een beetje) naar jou op.
Ik heb een hele goede band met vooral mijn moeder, maar het moet wel naar hun zin gaan, mijn vader komt dan een lamp ophangen en wil die per se in een bepaalde kamer hebben, bijvoorbeeld.
Ik vind jou niet verwend, ook omdat je zegt dat je nooit zomaar wat aanneemt van je ouders. Wat maakt dat je denkt dat jij verwend bent? Je ouders dringen zich (een beetje) naar jou op.
woensdag 27 juli 2022 om 18:53
Je als een kind of een meisje gedragen is een ook een keuze. To heeft invloed op haar eigen gedrag. Zij kan ook kiezen om er op een andere meer volwassen manier mee om te gaan ipv alleen te varen op kinderlijk en verongelijkte gevoelens.Boomvalkje schreef: ↑27-07-2022 15:03Nee, to is geen kind meer. Maar je kunt je nog wel kind voelen in bepaalde situaties met je ouders. Vooral als ze veel weg hebben van To's ouders. Maar ik begrijp denk ik wel wat je zegt. Dat het bijvoorbeeld belangrijk is je niet als kind te blijven gedragen bij je ouders?
Ooit reken je toch een keer af met al die dingetjes uit je jeugd en laat je het achter je.
Volwassen en onder de plak bij je ouders...to haalt daar ook iets uit en dat is ook de reden waarom zij geen nee wil zeggen tegen haar ouders. Zij kan niet zonder hun hulp.
viva-amber wijzigde dit bericht op 27-07-2022 18:57
24.24% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 27 juli 2022 om 18:55
Dat doet ze toch ook? Ik vind dat je onnodig aan het veroordelen bent.viva-amber schreef: ↑27-07-2022 18:53Je als een kind of een meisje gedragen is een ook een keuze. To heeft invloed op haar eigen gedrag. Zij kan ook kiezen om er op een andere meer volwassen manier mee om te gaan ipv alleen te varen op kinderlijk en verongelijkte gevoelens.
Ooit reken je toch een keer af met al die dingetjes uit je jeugd en laat je het achter je.
woensdag 27 juli 2022 om 22:40
Iedereen snapt nu wel dat jij het allemaal heel anders zou doen en de theorie, die snappen we ook allemaal. In de praktijk werkt het alleen anders, het zijn je ouders en het is niet altijd makkelijk om je grenzen aan te geven. Ik denk dat het al veel makkelijker is als je bijvoorbeeld een partner hebt die helemaal geen zin heeft in dit soort dingen in huis of je bent van jezelf altijd al onafhankelijk geweest.viva-amber schreef: ↑27-07-2022 18:53Je als een kind of een meisje gedragen is een ook een keuze. To heeft invloed op haar eigen gedrag. Zij kan ook kiezen om er op een andere meer volwassen manier mee om te gaan ipv alleen te varen op kinderlijk en verongelijkte gevoelens.
Ooit reken je toch een keer af met al die dingetjes uit je jeugd en laat je het achter je.
Volwassen en onder de plak bij je ouders...to haalt daar ook iets uit en dat is ook de reden waarom zij geen nee wil zeggen tegen haar ouders. Zij kan niet zonder hun hulp.
Je zal de wereld wel dom vinden, mensen twijfelen wel eens of de gedachten die ze hebben of de emoties die ze voelen, misschien overtrokken zijn. Je eigen ouders voeden je op dat alleen zij het beste met je voor hebben, daar ga je niet zo snel tegenin. Ouders zitten met hun "empty nest" en bemoeien zich gewoon verder met hun kind als ze het huis uit zijn. Dat is niet goed maar je kan daar zelf verandering in brengen alleen dat kan gepaard gaan met ruzietjes en niemand heeft echt zin in ruzie met ouders.
woensdag 27 juli 2022 om 23:25
Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik herken wel een en ander. Mijn moeder is voor iedereen een soort geweldige moeder. Met haar kun je echt praten, ze staat altijd voor je klaar, wat is ze lief en slim etc etc
Maaaaar totdat onze kinderen werden geboren vergaten ze mijn verjaardag, kwamen ze altijd te laat of niet op afspraken, vergaten belangrijke dingen (uitslagen medisch onderzoek bijvoorbeeld) en was ze vooral met haar eigen ontwikkeling en behoefte bezig.
Sinds de kinderen zijn geboren, is ze als een blad aan een boom omgedraaid. Ze wil overal bij zijn, is van alles op de hoogte, vergeet nooit meer een verjaardag (ook niet die van mij
etc. In het begin heb ik het verbijsterd gadegeslagen. En werd ik er boos van soms. Maar inmiddels is deze nieuwe moeder behoorlijk ingesleten en vergeef ik haar voor haar onhebbelijkheden.
Dit heeft niks met verwend te maken. Je bent niet verwend, maar er is jou meegegeven dat jouw gevoelens en emoties er niet toededen, dat jij niet belangrijk genoeg was om te onthouden wat voor jou belangrijk is. Mijn tip is om door te gaan met therapie, veel met je ouders te praten en vooral te doen waar jij zin in hebt en waar blij van wordt. Als er een uitje geregeld wordt, geef dan aan waar jij en je dochter blij van worden. Andere uitjes hoeven niet. Ze mag je geld geven, maar jij bepaalt wat je ermee doet. Niet zij. etc. Paal en perk stellen dus en je eigen grens aangeven. Heus, daarvan zal jij sterker worden en minder afhankelijk en leert je moeder hopelijk ook nog wat.
Sterkte!
Maaaaar totdat onze kinderen werden geboren vergaten ze mijn verjaardag, kwamen ze altijd te laat of niet op afspraken, vergaten belangrijke dingen (uitslagen medisch onderzoek bijvoorbeeld) en was ze vooral met haar eigen ontwikkeling en behoefte bezig.
Sinds de kinderen zijn geboren, is ze als een blad aan een boom omgedraaid. Ze wil overal bij zijn, is van alles op de hoogte, vergeet nooit meer een verjaardag (ook niet die van mij
etc. In het begin heb ik het verbijsterd gadegeslagen. En werd ik er boos van soms. Maar inmiddels is deze nieuwe moeder behoorlijk ingesleten en vergeef ik haar voor haar onhebbelijkheden. Dit heeft niks met verwend te maken. Je bent niet verwend, maar er is jou meegegeven dat jouw gevoelens en emoties er niet toededen, dat jij niet belangrijk genoeg was om te onthouden wat voor jou belangrijk is. Mijn tip is om door te gaan met therapie, veel met je ouders te praten en vooral te doen waar jij zin in hebt en waar blij van wordt. Als er een uitje geregeld wordt, geef dan aan waar jij en je dochter blij van worden. Andere uitjes hoeven niet. Ze mag je geld geven, maar jij bepaalt wat je ermee doet. Niet zij. etc. Paal en perk stellen dus en je eigen grens aangeven. Heus, daarvan zal jij sterker worden en minder afhankelijk en leert je moeder hopelijk ook nog wat.
Sterkte!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
