Relaties
alle pijlers
Bindingsangst!! HELP!!!!
zondag 4 november 2007 om 23:56
Hoi allemaal,
Al jaren heb ik het gevoel dat ik mezelf "tegenwerk" om het maar even zo te noemen...
Aan de ene kant zou ik dolgraag een lieve man bij me op de bank hebben, aan de andere kant zorg ik er steeds voor dat het zover niet gaat komen.
Ik kan weken lang iemand heel erg leuk vinden en er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hij mij leuk vindt. Intussen ga ik de betreffende man ook steeds leuker vinden, maar als het dan zover is gekomen dat hij ook interesse heeft in mij, klap ik dicht....
Ik ben bijna als de dood dat hij belt, langskomt of dat ik hem uberhaupt ergens tegenkom. Achteraf heb ik er uiteraard vaak spijt van dat ik hem zo lullig heb behandeld.
De enige reden voor mijn gedrag die ik me kan bedenken is mijn vorige "relatie". Ik heb dit subtiel tussen haakjes gezet omdat we jarenlang wat gehad hebben, maar dat hij me al die tijd heeft bedrogen en keihard voorgelogen. De jongen in kwestie was mijn eerste en nog steeds mijn laatste vriendje... Ik ben nu dus waarschijnlijk gewoon té bang om me kwetsbaar op te stellen en dus om gekwetst te worden.
Het gekke (of eigenlijk ook niet, haha) is dat mannen zoals players en bezette mannen het wél heel lang bij mij uithouden. Ik hou hierbij zelf de controle in handen voor mijn gevoel en als ik dan toch gekwetst word heb ik dit dus volledig aan mezelf te wijten...
Ik word helemaal gek van mezelf en verlang steeds meer naar iemand waar ik heerlijke zondagochtenden mee kan beleven in plaats van spannende zaterdagavonden! Ik wil gewoon van deze angst af, en weet dondersgoed dat ik dit alleen kan doen door er gewoon eens voor te gaan en misschien dan maar keihard onderuit te gaan. Maar ik wil het gewoon niet meer meemaken om me zo enorm bedrogen en verlamd van de pijn te voelen.
Om het voor mijn gevoel nog erger te maken is dat mijn vriendinnen me totaal niet snappen, vinden mij gewoon een leuke meid die zo'n beetje elke man kan krijgen, maar alleen de foute mannen wilt en de goede, lieve en leuke van zich afduwt.
Ik zou dolgraag van dit benauwde gevoel afwillen!!! Zij er mensen die dit gevoel kennen of meegemaakt hebben??? Graag hoor ik jullie reacties, meningen en ervaringen!
Liefs, Naomi
Al jaren heb ik het gevoel dat ik mezelf "tegenwerk" om het maar even zo te noemen...
Aan de ene kant zou ik dolgraag een lieve man bij me op de bank hebben, aan de andere kant zorg ik er steeds voor dat het zover niet gaat komen.
Ik kan weken lang iemand heel erg leuk vinden en er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hij mij leuk vindt. Intussen ga ik de betreffende man ook steeds leuker vinden, maar als het dan zover is gekomen dat hij ook interesse heeft in mij, klap ik dicht....
Ik ben bijna als de dood dat hij belt, langskomt of dat ik hem uberhaupt ergens tegenkom. Achteraf heb ik er uiteraard vaak spijt van dat ik hem zo lullig heb behandeld.
De enige reden voor mijn gedrag die ik me kan bedenken is mijn vorige "relatie". Ik heb dit subtiel tussen haakjes gezet omdat we jarenlang wat gehad hebben, maar dat hij me al die tijd heeft bedrogen en keihard voorgelogen. De jongen in kwestie was mijn eerste en nog steeds mijn laatste vriendje... Ik ben nu dus waarschijnlijk gewoon té bang om me kwetsbaar op te stellen en dus om gekwetst te worden.
Het gekke (of eigenlijk ook niet, haha) is dat mannen zoals players en bezette mannen het wél heel lang bij mij uithouden. Ik hou hierbij zelf de controle in handen voor mijn gevoel en als ik dan toch gekwetst word heb ik dit dus volledig aan mezelf te wijten...
Ik word helemaal gek van mezelf en verlang steeds meer naar iemand waar ik heerlijke zondagochtenden mee kan beleven in plaats van spannende zaterdagavonden! Ik wil gewoon van deze angst af, en weet dondersgoed dat ik dit alleen kan doen door er gewoon eens voor te gaan en misschien dan maar keihard onderuit te gaan. Maar ik wil het gewoon niet meer meemaken om me zo enorm bedrogen en verlamd van de pijn te voelen.
Om het voor mijn gevoel nog erger te maken is dat mijn vriendinnen me totaal niet snappen, vinden mij gewoon een leuke meid die zo'n beetje elke man kan krijgen, maar alleen de foute mannen wilt en de goede, lieve en leuke van zich afduwt.
Ik zou dolgraag van dit benauwde gevoel afwillen!!! Zij er mensen die dit gevoel kennen of meegemaakt hebben??? Graag hoor ik jullie reacties, meningen en ervaringen!
Liefs, Naomi
maandag 5 november 2007 om 09:29
Hoi badmeester,
Bedankt voor je reactie! Ik heb me inderdaad ook (weer) voorgenomen om de volgende keer gewoon geen gehoor te geven aan mijn angsten.
Ik weet gewoon dondersgoed dat liefdesverdriet écht niet het einde van de wereld is, dus hopelijk gaat het met de positieve gedachten die ik nu heb volgende keer wél lukken!
Liefs, Naomi
Bedankt voor je reactie! Ik heb me inderdaad ook (weer) voorgenomen om de volgende keer gewoon geen gehoor te geven aan mijn angsten.
Ik weet gewoon dondersgoed dat liefdesverdriet écht niet het einde van de wereld is, dus hopelijk gaat het met de positieve gedachten die ik nu heb volgende keer wél lukken!
Liefs, Naomi
maandag 5 november 2007 om 10:38
Ik herken dit wel alleen in een andere vorm.
Ik vind een vriendje super leuk, heb er nu sinds een maand 1.
Beide helemaal verliefd, het liefst trekt hij vandaag nog bij me in.
Echter vind ik dat aan de ene kant helemaal geweldig, maar aan de andere kant doooooodddd eng.
Ik ben altijd onafhankelijk enz geweest, lees niet te kwetsen en dan stel je je toch kwetsbaar op.
Mijn exen zijn nooit vreemd gegaan (volgens mij), alleen de laatste mailde en smste wel sexueel getinte dingen naar vrouwen.
Mijn vriendje heeft vorige week naar zijn ex gebelt, dan denk ik waarom?
En hij wordt gebelt door zijn scharrel van hiervoor (wat geen relatie werd, zal wel niet voor niks zijn) Maar zij wil afspreken en hij blijkbaar ook.
Anyway hij zegt dat ze gewoon een vriendin is (is ook de beste vriendin van zijn zus)
Maar dan denk ik alweer van ik ga afstand nemen, want ik wil niet gekwetst worden.
Weet gewoon ook niet wat ik moet doen???
En afstand nemen werkt niet mee aan een goede relatie.
Je snapt hem wel denk ik?
Ik vind een vriendje super leuk, heb er nu sinds een maand 1.
Beide helemaal verliefd, het liefst trekt hij vandaag nog bij me in.
Echter vind ik dat aan de ene kant helemaal geweldig, maar aan de andere kant doooooodddd eng.
Ik ben altijd onafhankelijk enz geweest, lees niet te kwetsen en dan stel je je toch kwetsbaar op.
Mijn exen zijn nooit vreemd gegaan (volgens mij), alleen de laatste mailde en smste wel sexueel getinte dingen naar vrouwen.
Mijn vriendje heeft vorige week naar zijn ex gebelt, dan denk ik waarom?
En hij wordt gebelt door zijn scharrel van hiervoor (wat geen relatie werd, zal wel niet voor niks zijn) Maar zij wil afspreken en hij blijkbaar ook.
Anyway hij zegt dat ze gewoon een vriendin is (is ook de beste vriendin van zijn zus)
Maar dan denk ik alweer van ik ga afstand nemen, want ik wil niet gekwetst worden.
Weet gewoon ook niet wat ik moet doen???
En afstand nemen werkt niet mee aan een goede relatie.
Je snapt hem wel denk ik?
maandag 5 november 2007 om 12:14
Ik snap je helemaal! Alleen ben ik niet de juiste persoon om je advies te geven denk ik. Ik verklooi het meestal al binnen de eerste 2 weken namelijk, haha!!!
Wat ik wel zou doen als ik jou was is nagaan hoe goed zijn band dan is met die "vriendin van zijn zusje/ ex-flirt"
Waarom noemt hij het een vriendin van zijn zusje en geen goede vriendin van hem? Waarom nu ineens afspreken enz. enz.
Ik had dit idd bij mijn ex die vrouwen heel vreemd "betitelde". Het was bij hem altijd een "oud klasgenootje" "nieuwe collega" "nichtje die ik niet kende" "oud buurmeisje" enz. Dus misschien ben ik wel heel erg wantrouwend op de benaming "vriendin van zijn zusje"
ik hoop het iig niet voor je!!!
Maar dus.... ik zou gewoon duidelijkheid vragen! Gekwetst worden is idd vreselijk, maar bedrogen en voorgelogen is nóg erger!
Liefs,
Wat ik wel zou doen als ik jou was is nagaan hoe goed zijn band dan is met die "vriendin van zijn zusje/ ex-flirt"
Waarom noemt hij het een vriendin van zijn zusje en geen goede vriendin van hem? Waarom nu ineens afspreken enz. enz.
Ik had dit idd bij mijn ex die vrouwen heel vreemd "betitelde". Het was bij hem altijd een "oud klasgenootje" "nieuwe collega" "nichtje die ik niet kende" "oud buurmeisje" enz. Dus misschien ben ik wel heel erg wantrouwend op de benaming "vriendin van zijn zusje"
ik hoop het iig niet voor je!!!
Maar dus.... ik zou gewoon duidelijkheid vragen! Gekwetst worden is idd vreselijk, maar bedrogen en voorgelogen is nóg erger!
Liefs,
zondag 11 november 2007 om 21:37
Ik herken jouw gevoel heel erg goed, heb dat namelijk precies hetzelfde!!! Je hebt geen bindingsangst, maar bent gewoon in het verleden teveel gekwetst.
Inderdaad zijn 'bezette' mannen heel erg goed voor je zelfvertrouwen, maar op een gegeven moment wil je toch iemand die gewoon voor JOU gaat (spreek uit ervaring)! Dat klinkt vreselijk eng, want het betekent namelijk ook dat je daar zelf iets voor moet doen: jezelf openstellen, toch weer die gok nemen dat het niks wordt en dus misschien weer gekwetst worden. Niet leuk, maar beter dan aan de zijlijn staan en alles bij voorbaat al afwijzen. Het leven bestaat nu eenmaal uit ups and downs en we moeten het maar nemen zoals het komt. Dat je alle leuke, lieve mannen (volgens je vriendinnen) afwijst, heeft alles met dit gevoel te maken. De 'foute' mannen versterken je in het gevoel dat het wsl niet voor jou is weggelegd en daardoor kun je voor jezelf rechtvaardigen dat het niks is geworden. Wist je eigenlijk bij voorbaat al met dat soort types, maar je bent er gewoon nog niet aan toe om je open te stellen voor een waardevolle relatie.Gewoon jezelf blijven, uiteindelijk komt er vast wel iemand die je begrijpt en waar jij je goed bij voelt.
Inderdaad zijn 'bezette' mannen heel erg goed voor je zelfvertrouwen, maar op een gegeven moment wil je toch iemand die gewoon voor JOU gaat (spreek uit ervaring)! Dat klinkt vreselijk eng, want het betekent namelijk ook dat je daar zelf iets voor moet doen: jezelf openstellen, toch weer die gok nemen dat het niks wordt en dus misschien weer gekwetst worden. Niet leuk, maar beter dan aan de zijlijn staan en alles bij voorbaat al afwijzen. Het leven bestaat nu eenmaal uit ups and downs en we moeten het maar nemen zoals het komt. Dat je alle leuke, lieve mannen (volgens je vriendinnen) afwijst, heeft alles met dit gevoel te maken. De 'foute' mannen versterken je in het gevoel dat het wsl niet voor jou is weggelegd en daardoor kun je voor jezelf rechtvaardigen dat het niks is geworden. Wist je eigenlijk bij voorbaat al met dat soort types, maar je bent er gewoon nog niet aan toe om je open te stellen voor een waardevolle relatie.Gewoon jezelf blijven, uiteindelijk komt er vast wel iemand die je begrijpt en waar jij je goed bij voelt.
maandag 12 november 2007 om 12:08
(blijf op hetzelfde niveau, speciaal voor jou)
Bindingsangst komt maar heel erg weinig voor. Momenteel is het een modewoord en op het moment dat je iemand galant wil 'dumpen' haal je het toverwoord tevoorschijn en je bent er op een makkelijke manier vanaf.
Wat bij TO het geval is (althans, dat is mijn mening obv de feiten) is ze niemand tegen gekomen die het ECHT is, niemand die ze ECHT helemaal je-van-het vindt.
Om dan meteen maar de term bindingsangst er tegenaan te gooien, daar doe je onrecht mee aan de mensen die dit daadwerkelijk hebben. Want geloof mij maar, dat is iets heel anders.
Bindingsangst komt maar heel erg weinig voor. Momenteel is het een modewoord en op het moment dat je iemand galant wil 'dumpen' haal je het toverwoord tevoorschijn en je bent er op een makkelijke manier vanaf.
Wat bij TO het geval is (althans, dat is mijn mening obv de feiten) is ze niemand tegen gekomen die het ECHT is, niemand die ze ECHT helemaal je-van-het vindt.
Om dan meteen maar de term bindingsangst er tegenaan te gooien, daar doe je onrecht mee aan de mensen die dit daadwerkelijk hebben. Want geloof mij maar, dat is iets heel anders.
maandag 12 november 2007 om 13:40
Het is niet zo dat ik de smoes "bindingsangst" zie als een makkelijke makkelijke manier om iemand te dumpen. Het probleem is dat ik de man in kwestie wel enorm aantrekkelijk en heel lief en grappig enz. vind, maar zodra het wederzijds blijkt te zijn, krijg ik het gewoon benauwd, heb ik geen idee meer wat ik met mezelf en mijn gevoel aan moet. Het is ook echt geen spelletje wat ik met iemand speel, ik weet namelijk hoe het voelt om "bespeeld" te worden en zou iemand dat nooit van mijn leven aan kunnen doen.
Maar misschien zit er wel iets in de theorie van wipkip en is het inderdaad zo dat ik nog niemand heb ontmoet die zó leuk is dat ik voor hem mijn angsten wel opzij kan zetten... Maar ja, die andere mannen waren ook leuk....
Maar misschien zit er wel iets in de theorie van wipkip en is het inderdaad zo dat ik nog niemand heb ontmoet die zó leuk is dat ik voor hem mijn angsten wel opzij kan zetten... Maar ja, die andere mannen waren ook leuk....
maandag 12 november 2007 om 13:51
Mini1, ik snap helemaal wat je bedoelt, jammer genoeg! Dankzij een vervelende jeugd heb ik grote moeite me te binden aan iemand. Ik kan nog zó verliefd zijn op iemand, zodra het wederzijds is, verzin ik van alles om een eventuele relatie de nek om te draaien. En inderdaad, bij players en bezette figuren gaat het wél goed, om de doodeenvoudige reden dat je vantevoren weet dat het mis gaat.
Ik heb de oplossing ook niet, maar ben er wel hard mee aan het werk. Me open stellen voor andere mensen (want bindingsangst heb je niet alleen in liefdesrelaties, ook andere relaties zijn 'eng' - iedereen kan je immers laten zitten) en mezelf wat meer laten zien en kennen. Doodeng, maar ik denk wel dat het goedkomt. Ik blijf wel even meelezen want wie weet zit de gouden tip er wel tussen!!
Ik heb de oplossing ook niet, maar ben er wel hard mee aan het werk. Me open stellen voor andere mensen (want bindingsangst heb je niet alleen in liefdesrelaties, ook andere relaties zijn 'eng' - iedereen kan je immers laten zitten) en mezelf wat meer laten zien en kennen. Doodeng, maar ik denk wel dat het goedkomt. Ik blijf wel even meelezen want wie weet zit de gouden tip er wel tussen!!
maandag 12 november 2007 om 20:20
Hoi Mini,
Ook ik herken je verhaal heel goed.
Ik heb ook zogenaamd in een relatie gezeten. Maar meneer had ondertussen ook een ander met wie hij plande om te gaan samenwonen.
Je voelt de pijn weken letterlijk tot op je bot en de huilbuien duren ook de nodige weken, althans bij mij dan. Gelukkig waren mn vriendinnen er steeds voor mij. Dat is nu ongeveer zo een 2 jaar geleden. Ben er wel overheen maar het schaad toch.
In de tussentijd ben ik ook alleen maar scharrel relaties aan gegaan omdat ik niks seriues wilde. En als het dan mis ging zogenaamd niks aan de hand want wat we hadden was toch niet seriues.
Nu zou ik best wel weer een serieuze relatie willen en heb ook af en toe een date of leuk mailcontact.
Maar als het leuk word of ik krijg gemeende interesse kap ik het zelf af of ik gedraag me onbewust niet beschikbaar.
Ook ik vind het doodeng weer een normale relatie aan te gaan na 2 jaar zogenaamd lang leve de lol, maar aan de andere kant ben ik echt bang dat dit me weer overkomt en ik weer ooit door die pijn moet, dit 1x meemaken is meer dan voldoende.
Me kwetsbaar opstellen voor nieuwe vrienden daar heb ik geen probleem mee, maar als een man te dichtbij komt weet ik het gewoon niet meer,ik vind het gewoon moeilijk nu om een man 100% te vertrouwen helaas, hopen dat het ooit komt goed.
Soms zeggen ze heb lief alsof je nog nooit ben gekwetst, maar ik vind het doodeng
Ook ik herken je verhaal heel goed.
Ik heb ook zogenaamd in een relatie gezeten. Maar meneer had ondertussen ook een ander met wie hij plande om te gaan samenwonen.
Je voelt de pijn weken letterlijk tot op je bot en de huilbuien duren ook de nodige weken, althans bij mij dan. Gelukkig waren mn vriendinnen er steeds voor mij. Dat is nu ongeveer zo een 2 jaar geleden. Ben er wel overheen maar het schaad toch.
In de tussentijd ben ik ook alleen maar scharrel relaties aan gegaan omdat ik niks seriues wilde. En als het dan mis ging zogenaamd niks aan de hand want wat we hadden was toch niet seriues.
Nu zou ik best wel weer een serieuze relatie willen en heb ook af en toe een date of leuk mailcontact.
Maar als het leuk word of ik krijg gemeende interesse kap ik het zelf af of ik gedraag me onbewust niet beschikbaar.
Ook ik vind het doodeng weer een normale relatie aan te gaan na 2 jaar zogenaamd lang leve de lol, maar aan de andere kant ben ik echt bang dat dit me weer overkomt en ik weer ooit door die pijn moet, dit 1x meemaken is meer dan voldoende.
Me kwetsbaar opstellen voor nieuwe vrienden daar heb ik geen probleem mee, maar als een man te dichtbij komt weet ik het gewoon niet meer,ik vind het gewoon moeilijk nu om een man 100% te vertrouwen helaas, hopen dat het ooit komt goed.
Soms zeggen ze heb lief alsof je nog nooit ben gekwetst, maar ik vind het doodeng
donderdag 15 november 2007 om 22:34
Echt superfijn om eens mensen te spreken die me begrijpen... wel rot voor jullie natuurlijk, haha!
ik heb me echt voorgenomen om er volgende keer gewoon weer voor te gaan en als ik weer in een angstaanval schiet even dit forum te lezen... er staan een hoop goede adviezen in in ieder geval!
Tot die tijd heb ik mezelf in ieder geval beloof om nooit meer wat met een foute man te beginnen, haha, dus dat is alvast een goed begin, haha!
Binnenkort komen er weer een paar leuke stapweekenden aan dus wie weet....
ik heb me echt voorgenomen om er volgende keer gewoon weer voor te gaan en als ik weer in een angstaanval schiet even dit forum te lezen... er staan een hoop goede adviezen in in ieder geval!
Tot die tijd heb ik mezelf in ieder geval beloof om nooit meer wat met een foute man te beginnen, haha, dus dat is alvast een goed begin, haha!
Binnenkort komen er weer een paar leuke stapweekenden aan dus wie weet....
maandag 19 november 2007 om 16:22
Hi Naomi!
Ik las je openingspost en de rest even vluchtig....in een reactie schrijf je dat je je hebt voorgenomen om 'gewoon geen gehoor' wilt gaan geven aan de angsten.
Dat werkt bij angsten averechts. Dat is mijn ervaring en ik heb er ook veel over gelezen. Pas als je jezelf toestaat dat je bang bent, dat die angst/benauwdheid voor intimiteit (in jouw geval) er mag zijn, dan kun je 'm heel langzaam overwinnen. Als je probeert de angst te negeren zal deze (onbewust) alleen maar bevestigt worden en groter worden.
DENK MAAR EENS NIET AAN EEN ROZE OLIFANT NU!!!
Ik heb ergens gelezen dat je tegen jezelf kunt zeggen: okee, ik merk dat ik me niet goed voel en benauwd wordt. Dat is prima, die angst mag er gewoon zijn en zal vanzelf weer overgaan. Ik besluit om er nu even rustig naar te kijken (bij een kop thee). Dan zul je merken dat de angst steeds een beetje minder is.
Makkelijker gezegd dan gedaan! Maar als je het voor jezelf kan toelaten en het vervolgens bespreekbaar kunt maken met de ander rustig ZONDER weg te vluchten, dan wordt het ook minder. Dat hoop ik in ieder geval voor je!
Bedenk dat je bindingsangst (als je dat officieel al hebt hoor, dat is eigenlijk een zwaar ziektebeeld!!) meer met jou te maken heeft dan met de ander. Het is dus ook niet nodig om voor die ander weg te vluchten: de boosdoener van het benauwde gevoel is niet de ander maar zit IN JEZELF.
Hoop dat je er iets aan hebt!
Groetjes!! Misia
Ik las je openingspost en de rest even vluchtig....in een reactie schrijf je dat je je hebt voorgenomen om 'gewoon geen gehoor' wilt gaan geven aan de angsten.
Dat werkt bij angsten averechts. Dat is mijn ervaring en ik heb er ook veel over gelezen. Pas als je jezelf toestaat dat je bang bent, dat die angst/benauwdheid voor intimiteit (in jouw geval) er mag zijn, dan kun je 'm heel langzaam overwinnen. Als je probeert de angst te negeren zal deze (onbewust) alleen maar bevestigt worden en groter worden.
DENK MAAR EENS NIET AAN EEN ROZE OLIFANT NU!!!
Ik heb ergens gelezen dat je tegen jezelf kunt zeggen: okee, ik merk dat ik me niet goed voel en benauwd wordt. Dat is prima, die angst mag er gewoon zijn en zal vanzelf weer overgaan. Ik besluit om er nu even rustig naar te kijken (bij een kop thee). Dan zul je merken dat de angst steeds een beetje minder is.
Makkelijker gezegd dan gedaan! Maar als je het voor jezelf kan toelaten en het vervolgens bespreekbaar kunt maken met de ander rustig ZONDER weg te vluchten, dan wordt het ook minder. Dat hoop ik in ieder geval voor je!
Bedenk dat je bindingsangst (als je dat officieel al hebt hoor, dat is eigenlijk een zwaar ziektebeeld!!) meer met jou te maken heeft dan met de ander. Het is dus ook niet nodig om voor die ander weg te vluchten: de boosdoener van het benauwde gevoel is niet de ander maar zit IN JEZELF.
Hoop dat je er iets aan hebt!
Groetjes!! Misia
maandag 19 november 2007 om 16:26
maandag 19 november 2007 om 16:37
maandag 19 november 2007 om 16:42
quote:Misia2 schreef op 19 november 2007 @ 16:22:
Hi Naomi!
Ik las je openingspost en de rest even vluchtig....in een reactie schrijf je dat je je hebt voorgenomen om 'gewoon geen gehoor' wilt gaan geven aan de angsten.
Dat werkt bij angsten averechts. Dat is mijn ervaring en ik heb er ook veel over gelezen. Pas als je jezelf toestaat dat je bang bent, dat die angst/benauwdheid voor intimiteit (in jouw geval) er mag zijn, dan kun je 'm heel langzaam overwinnen. Als je probeert de angst te negeren zal deze (onbewust) alleen maar bevestigt worden en groter worden.
DENK MAAR EENS NIET AAN EEN ROZE OLIFANT NU!!!
Ik heb ergens gelezen dat je tegen jezelf kunt zeggen: okee, ik merk dat ik me niet goed voel en benauwd wordt. Dat is prima, die angst mag er gewoon zijn en zal vanzelf weer overgaan. Ik besluit om er nu even rustig naar te kijken (bij een kop thee). Dan zul je merken dat de angst steeds een beetje minder is.
Makkelijker gezegd dan gedaan! Maar als je het voor jezelf kan toelaten en het vervolgens bespreekbaar kunt maken met de ander rustig ZONDER weg te vluchten, dan wordt het ook minder. Dat hoop ik in ieder geval voor je!
Bedenk dat je bindingsangst (als je dat officieel al hebt hoor, dat is eigenlijk een zwaar ziektebeeld!!) meer met jou te maken heeft dan met de ander. Het is dus ook niet nodig om voor die ander weg te vluchten: de boosdoener van het benauwde gevoel is niet de ander maar zit IN JEZELF.
Hoop dat je er iets aan hebt!
Groetjes!! MisiaNiet wegvluchten klinkt heel makkelijk, maar als al je instincten roepen dat je moet wieberen, is het lastig om dat dan niet te doen... Heel paradoxaal ook: aan de ene kant wil je zo graag even vastgehouden worden, aan de andere kant duld je geen arm over je schouder. Jij zegt dat negeren niet de beste optie is, maar ik ga het toch maar eens proberen: mezelf streng toespreken en kijken of we deze date wél naar tevredenheid kunnen afronden...
Hi Naomi!
Ik las je openingspost en de rest even vluchtig....in een reactie schrijf je dat je je hebt voorgenomen om 'gewoon geen gehoor' wilt gaan geven aan de angsten.
Dat werkt bij angsten averechts. Dat is mijn ervaring en ik heb er ook veel over gelezen. Pas als je jezelf toestaat dat je bang bent, dat die angst/benauwdheid voor intimiteit (in jouw geval) er mag zijn, dan kun je 'm heel langzaam overwinnen. Als je probeert de angst te negeren zal deze (onbewust) alleen maar bevestigt worden en groter worden.
DENK MAAR EENS NIET AAN EEN ROZE OLIFANT NU!!!
Ik heb ergens gelezen dat je tegen jezelf kunt zeggen: okee, ik merk dat ik me niet goed voel en benauwd wordt. Dat is prima, die angst mag er gewoon zijn en zal vanzelf weer overgaan. Ik besluit om er nu even rustig naar te kijken (bij een kop thee). Dan zul je merken dat de angst steeds een beetje minder is.
Makkelijker gezegd dan gedaan! Maar als je het voor jezelf kan toelaten en het vervolgens bespreekbaar kunt maken met de ander rustig ZONDER weg te vluchten, dan wordt het ook minder. Dat hoop ik in ieder geval voor je!
Bedenk dat je bindingsangst (als je dat officieel al hebt hoor, dat is eigenlijk een zwaar ziektebeeld!!) meer met jou te maken heeft dan met de ander. Het is dus ook niet nodig om voor die ander weg te vluchten: de boosdoener van het benauwde gevoel is niet de ander maar zit IN JEZELF.
Hoop dat je er iets aan hebt!
Groetjes!! MisiaNiet wegvluchten klinkt heel makkelijk, maar als al je instincten roepen dat je moet wieberen, is het lastig om dat dan niet te doen... Heel paradoxaal ook: aan de ene kant wil je zo graag even vastgehouden worden, aan de andere kant duld je geen arm over je schouder. Jij zegt dat negeren niet de beste optie is, maar ik ga het toch maar eens proberen: mezelf streng toespreken en kijken of we deze date wél naar tevredenheid kunnen afronden...
donderdag 29 november 2007 om 00:25
Hey,
Bindingangst of niet, bijna iedereen is wel bang voor wat andere van je vinden! Het benauwd voelen in een beginnende relatie is heeelll normaal. Erg vervelend, maar je bent zeker niet alleen. De meeste mensen worden wel een aantal keer teleurgesteld in een relatie. Of dat nu vriendschappelijk was of meer. Maar wat je jezelf moet afvragen is wat erger is! Liefde hebben gehad en gevoeld en het kwijt raken of nooit weten hoe het voelt om liefde te hebben gehad?! Door jezelf af te sluiten, sluit je je af voor alle vormen van liefde! Dat is geen leven! Wees eerlijk, zoek mensen die je nemen zoals je bent! Zeg dat je onzeker bent, op momenten dat je dat bent! Dat is in het begin erg moeilijk en heeeelllll erg eng! Maar geloof mij, het heeft mij heel erg geholpen! Ik ben erg onzeker, niet alleen als ik verliefd op iemand ben en ik de indruk krijg dat dat wederzijds is maar ook met gewone vrienden. Ik cijfer mezelf snel weg, om andere te plezieren! Maar uiteindelijk heb ik alleen mezelf hiermee! Nu ben ik net sinds ongeveer 7 mnd begonnen, gewoon te zeggen wat ik voel! Als iemand iets zegt waardoor ik me rot voel zeg ik dat! Doordat ik dat steeds vaker ging doen tegen steeds meer mensen, heb ik zelfs de jongen van mijn dromen verteld dat ik verliefd op hem was! Hij is net zo onzeker (misschien nog wel erger) en geloofde mij niet eens! Maar ik heb het niet opgegeven! Elke keer bleef ik gewoon mijn gevoelens delen! En ik moet zeggen dat ik me nog nooit zo goed gevoeld heb bij iemand! En ik denk dat hij ook nog steeds niet echt weet wat hem overkomt! Hij praat niet makkelijk over zijn gevoelens! Dat heeft hij nooit gedaan. (en hij is al 35) Maar nu deelt hij het als vanzelfsprekend allemaal met mij! Het is moeilijk je kwetsbaar op te stellen! Maar door te doen alsof je niet geraakt kunt worden, zullen veel meer mensen dingen zeggen die je pijn doen, dan wanneer je aangeeft dat het je pijn doet!
Sterkte!!!
Bindingangst of niet, bijna iedereen is wel bang voor wat andere van je vinden! Het benauwd voelen in een beginnende relatie is heeelll normaal. Erg vervelend, maar je bent zeker niet alleen. De meeste mensen worden wel een aantal keer teleurgesteld in een relatie. Of dat nu vriendschappelijk was of meer. Maar wat je jezelf moet afvragen is wat erger is! Liefde hebben gehad en gevoeld en het kwijt raken of nooit weten hoe het voelt om liefde te hebben gehad?! Door jezelf af te sluiten, sluit je je af voor alle vormen van liefde! Dat is geen leven! Wees eerlijk, zoek mensen die je nemen zoals je bent! Zeg dat je onzeker bent, op momenten dat je dat bent! Dat is in het begin erg moeilijk en heeeelllll erg eng! Maar geloof mij, het heeft mij heel erg geholpen! Ik ben erg onzeker, niet alleen als ik verliefd op iemand ben en ik de indruk krijg dat dat wederzijds is maar ook met gewone vrienden. Ik cijfer mezelf snel weg, om andere te plezieren! Maar uiteindelijk heb ik alleen mezelf hiermee! Nu ben ik net sinds ongeveer 7 mnd begonnen, gewoon te zeggen wat ik voel! Als iemand iets zegt waardoor ik me rot voel zeg ik dat! Doordat ik dat steeds vaker ging doen tegen steeds meer mensen, heb ik zelfs de jongen van mijn dromen verteld dat ik verliefd op hem was! Hij is net zo onzeker (misschien nog wel erger) en geloofde mij niet eens! Maar ik heb het niet opgegeven! Elke keer bleef ik gewoon mijn gevoelens delen! En ik moet zeggen dat ik me nog nooit zo goed gevoeld heb bij iemand! En ik denk dat hij ook nog steeds niet echt weet wat hem overkomt! Hij praat niet makkelijk over zijn gevoelens! Dat heeft hij nooit gedaan. (en hij is al 35) Maar nu deelt hij het als vanzelfsprekend allemaal met mij! Het is moeilijk je kwetsbaar op te stellen! Maar door te doen alsof je niet geraakt kunt worden, zullen veel meer mensen dingen zeggen die je pijn doen, dan wanneer je aangeeft dat het je pijn doet!
Sterkte!!!
woensdag 9 januari 2008 om 15:47
quote:wipkipje schreef op 12 november 2007 @ 12:08:
Bindingsangst komt maar heel erg weinig voor. Momenteel is het een modewoord en op het moment dat je iemand galant wil 'dumpen' haal je het toverwoord tevoorschijn en je bent er op een makkelijke manier vanaf.
Wat bij TO het geval is (althans, dat is mijn mening obv de feiten) is ze niemand tegen gekomen die het ECHT is, niemand die ze ECHT helemaal je-van-het vindt.
Om dan meteen maar de term bindingsangst er tegenaan te gooien, daar doe je onrecht mee aan de mensen die dit daadwerkelijk hebben. Want geloof mij maar, dat is iets heel anders.Hoe je het noemt, maakt helemaal niets uit. Bindingsangst, relatie-aangaan-angst. Er zullen vast een hoop gradaties in te vinden zijn die alle kanten van het spectrum dekken. Het verwarrende en onzekere gevoel van wel willen maar niet kunnen of durven wat hierachter ligt, of zoals de TS het omschrijft, is waar het om gaat. Dus met dumpen heeft het al helemaal niets te maken.
Bindingsangst komt maar heel erg weinig voor. Momenteel is het een modewoord en op het moment dat je iemand galant wil 'dumpen' haal je het toverwoord tevoorschijn en je bent er op een makkelijke manier vanaf.
Wat bij TO het geval is (althans, dat is mijn mening obv de feiten) is ze niemand tegen gekomen die het ECHT is, niemand die ze ECHT helemaal je-van-het vindt.
Om dan meteen maar de term bindingsangst er tegenaan te gooien, daar doe je onrecht mee aan de mensen die dit daadwerkelijk hebben. Want geloof mij maar, dat is iets heel anders.Hoe je het noemt, maakt helemaal niets uit. Bindingsangst, relatie-aangaan-angst. Er zullen vast een hoop gradaties in te vinden zijn die alle kanten van het spectrum dekken. Het verwarrende en onzekere gevoel van wel willen maar niet kunnen of durven wat hierachter ligt, of zoals de TS het omschrijft, is waar het om gaat. Dus met dumpen heeft het al helemaal niets te maken.
