broer/zus relatie, is dat normaal na 5 jaar?

Ik ben nu 5 jaar samen met mijn man, waarvan we bijna 4 jaar getrouwd zijn. In het begin van onze relatie, zoals bij iedereen dat het geval is, waren we heftig verliefd. Na 15 maanden zijn we getrouwd en zijn we gaan samenwonen.



De eerste tijd van ons samen wonen, ging alles prima. We kochten samen een nieuwbouwhuis en keken uit naar de tijd dat dit huis opgeleverd zou worden. Toen het huis eenmaal opgeleverd was, brak een drukke tijd aan. Na ongeveer een half jaar was het huis helemaal klaar en ingericht en braken er rustiger tijden aan.



Voor mij was dit heerlijk, ik kwam eindelijk weer toe aan de dingen die ik wilde doen, met een boek op de bank, leuke dingen doen met vriendinnen en ook met mijn man.

Voor hem was dat echter anders. Hij begon veel na te denken over de dingen die er allemaal gebeurd waren.



- we kennen elkaar via internet en hij is, nadat we getrouwd waren, mijn kant op gekomen. Ik heb namelijk een dochter die ik het niet kon aan doen om te verhuizen uit haar vertrouwde omgeving.

- hierdoor liet hij zijn familie achter, zijn vrienden en zijn werk waar hij het toen erg naar zijn zin had.

- Hier heeft hij 3 banen gehad die iedere keer niet waren wat hij zocht. (Inmiddels heeft hij wel een baan waar hij zich helemaal in thuis voelt!)

- het issue kinderen kwam bij hem weer helemaal naar boven. Toen wij elkaar leerden kennen, had ik al een dochter van 15 en ik wist voor mezelf dat ik absoluut geen kinderen meer wilde. Voor hem was dat anders, hij heeft geen kinderen en wilde deze nog wel graag hebben. Ik heb hem toen ook gezegd dat als hij echt nog kinderen wilde, hij vooral niet bij mij moest blijven. Hij heeft hier een tijd over na moeten denken maar heeft er uiteindelijk toch voor gekozen zijn leven met mij te delen, en dus geen eigen kind te krijgen.



Het werd hem allemaal teveel en hij werd overspannen. Dit trok een flinke wissel op onze relatie. Vooral omdat hij mij eigenlijk bijna overal de schuld van gaf. Hij schold me veel uit, deed lelijk en onredelijk. Zei ook dat hij niet wist of hij wel genoeg van me hield om oud met me te worden. Op een gegeven moment was het bijna zover dat ik dacht: bekijk het maar, hier heb ik geen zin meer in. Op een avond ben ik mijn koffer gaan inpakken om weg te gaan, maar kennelijk schrok hij daar zo van, dat we weer in gesprek geraakt zijn. Hij is naar een psycholoog gegaan, zit nu ook aan de anti-depressiva en het gaat nu langzaam beter met hem.



Maar door al deze toestanden begon ik ook na te denken over onze relatie en of hij wel de man is met wie ik oud wil worden. We zijn nu anderhalf jaar verder, in principe gaat het goed tussen ons, maar het wordt niet meer zoals het was. Je zou er nu over kunnen spreken dat we een soort van broer/zus relatie hebben gekregen. We kunnen het goed met elkaar vinden, vinden het gezellig in elkaars aanwezigheid, we doen leuke dingen, hebben 2 lieve honden, een mooi huis, fijne vrienden om ons heen. Eigenlijk alles wat ons hartje begeert.



Maar, er knaagt iets, bij ons allebei trouwens. Onze sexuele relatie is tot op een 0-punt gedaald, we hebben nog maar heel sporadisch sex met elkaar en de verliefdheid van het begin is er niet meer. Ik begrijp wel dat verliefdheid op een gegeven moment om zou moeten slaan in houden van, maar daar stel ik me toch iets anders bij voor dan een broer/zus relatie.



En wat bij mij dan nog knaagt, is zijn wens om vader te worden. Ik zie en merk aan hem dat dit toch aan hem vreet, ondanks zijn keus van 5 jaar geleden. Ik gun hem het zo en ik heb hem al gezegd: ga, en kijk of je je wens ten uitvoer kan brengen.

Ik hou teveel van hem om hem hier verdrietig om te zien. Het is nu nog niet te laat, hij is nog jong, net 43 geworden en hij heeft nog alle mogelijkheden.



Maar goed, wat ik wil weten is of deze dingen ook bij andere koppels spelen. En of het normaal is dat je een broer/zus relatie hebt na 5 jaar samen zijn.



Alvast bedankt voor jullie reacties!