Relaties
alle pijlers
Buren luisteren af
dinsdag 2 juli 2024 om 17:38
Vandaag ging ik mijn auto even verplaatsen zodat ik voor mijn voordeur geparkeerd sta, want morgen ga ik een weekje naar de zon en dan kan ik de auto snel en gemakkelijk inladen. Komt de bovenbuurman uit de voordeur en hij zegt: goed plekje zo, morgen ga je met vakantie hè?
Ik dacht
Hoe weet hij dat? Ik heb er niks over gezegd en mijn dochter (die niet eens meegaat) ook niet. Het is niet de eerste keer. Toen er een aantal maanden geleden een crisissituatie was met mijn dochter (crisis buitenshuis, dus niet hoorbaar voor de buren) kwam de vrouw van bovenbuurman in de hal naar me toe om te vragen of alles weer een beetje tot bedaren was gekomen met dochter. Ook toen dacht ik
Maar beide keren heb ik niks gezegd. Te verbijsterd, denk ik. En ook dat ik niet eens begreep in eerste instantie waar het over ging, want het was heel privé.
Moet ik dit bespreekbaar maken? Ik denk dat ze me afluisteren of zo, misschien via een gaatje tussen beide woningen. Geen idee. Maar ik wil liever zo min mogelijk met deze mensen te maken hebben. Wat zouden jullie doen?
Ik dacht
Hoe weet hij dat? Ik heb er niks over gezegd en mijn dochter (die niet eens meegaat) ook niet. Het is niet de eerste keer. Toen er een aantal maanden geleden een crisissituatie was met mijn dochter (crisis buitenshuis, dus niet hoorbaar voor de buren) kwam de vrouw van bovenbuurman in de hal naar me toe om te vragen of alles weer een beetje tot bedaren was gekomen met dochter. Ook toen dacht ik
Maar beide keren heb ik niks gezegd. Te verbijsterd, denk ik. En ook dat ik niet eens begreep in eerste instantie waar het over ging, want het was heel privé.
Moet ik dit bespreekbaar maken? Ik denk dat ze me afluisteren of zo, misschien via een gaatje tussen beide woningen. Geen idee. Maar ik wil liever zo min mogelijk met deze mensen te maken hebben. Wat zouden jullie doen?
donderdag 11 juli 2024 om 09:36
Claire45 schreef: ↑10-07-2024 20:42Wel als je officieel van niets weet. Dan houd je beleefd je mond, want het is jouw zaak niet / nooit aan jou verteld / iets wat je uit de derde hand hebt gehoord (en misschien onzin is) / ongepast om te doen alsof je op intieme voet staat met mensen die je alleen heel oppervlakkig kent. Vind ik dan. Maar ik weet nu dat de meeste mensen hier anders instaan.
Ik vind het onbeleefd om zo'n schijhheilige act op te voeren alsof je van niks weet.
donderdag 11 juli 2024 om 11:12
ik denk dat het verschil is dat jij het ziet als opdringen in je privéleven en anderen als belangstelling.Claire45 schreef: ↑10-07-2024 21:55Huh? Jij bent degene die doorslaat, niet ik hoor! Klacht indienen? Buurtbemiddeling? Ik zou het serieus nooit overwegen en denk dat je de insteek van het topic niet helemaal hebt begrepen. Mijn vraag was gewoon of het normaal is dat vage (en irritante) buren zich opdringen in je privéleven. Antwoord: ja. Oké, dat wist ik niet en nu wel. Waarvoor dank. Maar ik heb het idee dat het topic een gevoelige snaar raakt bij veel mensen, vraag me af waarom.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 11 juli 2024 om 12:04
Klopt ja. Maar aan buurtbemiddeling of een officiële klacht indienen heb ik nooit gedacht hoor, het is voor mij gewoon een eigenaardige manier van doen. Ik ben zelf nogal discreet en houd niet van ‘emotionele’ gesprekken met mensen die ik nauwelijks ken of met wie ik niks heb. Kun je denken: houd het gewoon kort en afstandelijk maar dat lukt mij dus niet als het om iets heel heftigs gaat. Sta ik met tranen in mijn ogen tegenover een halve vreemde, dat voelt dan voor mij inderdaad als opdringen in mijn privéleven terwijl het vanuit haar dus best belangstelling kan zijn.
donderdag 11 juli 2024 om 12:47
donderdag 11 juli 2024 om 15:26
Maar hoe je dat op je werk bijvoorbeeld.
Ik heb net van heel dichtbij meegemaakt hoe een collega na een zware periode terugkwam. En hoe sommige mensen dan voorzichtig even informeren hoe het nu gaat. En anderen gewoon doen als hij nooit weggeweest is. En dat laatste voelt heel hard en koud.
Als ik van een collega/buur/kennis weet dat er een rotperiode was, zou ik het heel onnatuurlijk en onaardig vinden om niet mij betrokkenheid te tonen
Ik heb net van heel dichtbij meegemaakt hoe een collega na een zware periode terugkwam. En hoe sommige mensen dan voorzichtig even informeren hoe het nu gaat. En anderen gewoon doen als hij nooit weggeweest is. En dat laatste voelt heel hard en koud.
Als ik van een collega/buur/kennis weet dat er een rotperiode was, zou ik het heel onnatuurlijk en onaardig vinden om niet mij betrokkenheid te tonen
donderdag 11 juli 2024 om 17:59
Gekkies maak jij ervan, ik zei in de OP al dat ik niks met deze buren heb en later zei ik dat ze onze verbouwing ooit saboteerden, dus het was duidelijk dat ze geen vrienden waren. Dat komt toch op hetzelfde neer? Mensen met wie ik niks heb, of ze nou irritant zijn of ‘gekkies’, wil ik gewoon liever niet hoeven uitleggen wat er precies met mijn dochter aan de hand was.bijtie schreef: ↑11-07-2024 12:47Maar het zijn gekkies die de hele flat terroriseren. Dus daar wil je sowieso niets mee te maken hebben toch. Snap niet waarom je gaat vragen wat de algemeen geldende norm of gedragscode is, dat is toch niet relevant als het gekkies zijn? Het zijn gekkies. Die doen gekke dingen.
donderdag 11 juli 2024 om 18:09
Snap ik. Het is ook moeilijk uit te leggen. De situatie met mijn dochter was iets waar ik me voor schaamde (en zij ook). Ze stond onder zware druk, kon de scheiding van haar ouders niet verwerken en sloeg op tilt (in een notendop). Op mijn werk houd ik het gewoon professioneel, maar een paar bevriende mensen uit mijn werkveld heb ik in vertrouwen genomen en ik was heel blij met hun betrokkenheid (en discretie, want niet alles hoeft met iedereen gedeeld te worden). Dus ja, die schaamte maakt het lastig. Ik snap dat mijn buren dat niet kunnen ruiken, maar zelf zou ik dat altijd meenemen in mijn beslissing om iemand wel of niet aan te spreken over iets persoonlijks: kom ik te dichtbij, zet ik iemand voor het blok, moet ik misschien wachten tot ze er zelf over begint? Maar je hebt gelijk, betrokkenheid is heel belangrijk en niks zeggen kan in veel gevallen koud overkomen.Lila-Linda schreef: ↑11-07-2024 15:26Maar hoe je dat op je werk bijvoorbeeld.
Ik heb net van heel dichtbij meegemaakt hoe een collega na een zware periode terugkwam. En hoe sommige mensen dan voorzichtig even informeren hoe het nu gaat. En anderen gewoon doen als hij nooit weggeweest is. En dat laatste voelt heel hard en koud.
Als ik van een collega/buur/kennis weet dat er een rotperiode was, zou ik het heel onnatuurlijk en onaardig vinden om niet mij betrokkenheid te tonen
donderdag 11 juli 2024 om 19:23
Het was sarcasme, En ja, ik vind dus wel dat je overdrijft en doorslaat als je buren belangstelling tonen voor hun buren en in dit geval jou.
Je vroeg of vraagt je oprecht af of je buren je afluisteren via een gaatje in je woning. Je schrijft dat irritante buren je privacy binnendringen. Ze stellen een vraag. Een normale vraag in mijn ogen. En ja hoor, alles is goed of daar praat ik liever niet over. Dank u wel voor uw belangstelling en alles is weer goed zijn daar normale antwoorden op. Neutraal, vriendelijk en beleefd en ze weten nog niks.
donderdag 11 juli 2024 om 20:31
Maar als ze uit beleefdheid vragen hoe het gaat kun je ook gewoon zeggen dat je er niet iver wil praten toch? Is het probleem ook opgelost. Maak dingen niet groter dan dat ze zijn.Claire45 schreef: ↑11-07-2024 17:59Gekkies maak jij ervan, ik zei in de OP al dat ik niks met deze buren heb en later zei ik dat ze onze verbouwing ooit saboteerden, dus het was duidelijk dat ze geen vrienden waren. Dat komt toch op hetzelfde neer? Mensen met wie ik niks heb, of ze nou irritant zijn of ‘gekkies’, wil ik gewoon liever niet hoeven uitleggen wat er precies met mijn dochter aan de hand was.
donderdag 11 juli 2024 om 21:26
Het leven is niet maakbaar iedereen doet de dingen op zijn eigen manier. Je dochter, de buren, iemand uit de supermarkt of je werk. Allemaal zullen ze het anders doen dan jij het doet. Het is idd aan jou om te leren hoe jij daar mee om moet gaan. Je maakt dingen echt veel groter en erger dan dat het is. Voor jou niet leuk, maar voor je omgeving ook niet.
donderdag 11 juli 2024 om 22:15
Zou voor mij toch wel verschil maken. Als het mensen zijn die zich extreem gedragen tegen anderen geef je eerder je grenzen aan.Claire45 schreef: ↑11-07-2024 17:59Gekkies maak jij ervan, ik zei in de OP al dat ik niks met deze buren heb en later zei ik dat ze onze verbouwing ooit saboteerden, dus het was duidelijk dat ze geen vrienden waren. Dat komt toch op hetzelfde neer? Mensen met wie ik niks heb, of ze nou irritant zijn of ‘gekkies’, wil ik gewoon liever niet hoeven uitleggen wat er precies met mijn dochter aan de hand was.
Als het ooit goede buren waren en gewone mensen maar er ontstond een geschil, vind ik wat anders.
Maar ik vind je sowieso stijfjes en principieel overkomen, ik gun je om wat meer van jezelf uit te gaan en je gevoel te volgen met dit soort dingen, hoef je ook niet met sociale codes in de weer.
donderdag 11 juli 2024 om 23:21
Een buurvrouw van ons ging scheiden. Dat wisten wij al lang. We hebben de ruzies in de tuin gehoord, haar verdriet horen delen met vriendinnen, haar kinderen boos horen zijn. De hele mikmak. En toch als ik haar tegenkwam op straat zei ik gewoon gedag en zei zij mij ook gedag. Pas een maand of 6 na de scheiding vertelde ze, uit zichzelf, dat ze was gescheiden. En ze vertelde erbij dat we dat vast al wel hadden meegekregen en dat heb ik beaamd. We hebben daarna een keer koffie gedronken en we hebben het er uitgebreid over gehad. Op haar initiatief, op haar tijd en pas toen zij er klaar voor was om dit met de buren te delen waar ze niet zo close mee was.
Het voelde echt ongepast om haar hier eerder over te vragen oid. ik vind het vooral belangrijk dat het op haar tijd gebeurde. Je kunt je buren namelijk niet ontlopen en het is gewoon echt vervelend om iedere keer als je de deur uitstapt geconfronteerd te worden met de ellende in je leven door nieuwsgierige/meelevende/wat dan ook buren. Ook als je je eindelijk weer wat beter voelt, als je je hebt opgeladen voor je werk oid.
Ik ben blij dat mijn buren dit niet doen. Ook als ik zeker weet dat ze iets gehoord moeten hebben. Ik spreek de buren met wie ik het wil delen zelf wel aan als ik het nodig heb.
Wel heb ik een keer een lief kaartje gekregen van buren toen er iets naars was. En dat vond ik wel heel lief. Dan blijft het nog steeds op mijn moment. Maar niet, out of the blue terwijl ik even snel boodschappen moet doen. ik wil dan niet geconfronteerd worden met buren met wie ik niet zelf heb gedeeld wat er aan de hand is en die naar me toe komen met een meelevende blik en andere vragen en dingen.
En zo gaat het in onze straat heel erg goed. Gelukkig.
ik begrijp TO dus heel goed en ik zou dit gedoe met deze buren (die ook nog eens enorm vervelende mensen blijken te zijn)gewoon afkappen de volgende keer.
Meelevende blik: hoe is het nou buurvrouw? TO: 'goed". Meelevende blik: ja we hoorden toch wel veel geruzie en gedoe. TO: ja en nu ga ik weer verder. Fijne dag!
Het voelde echt ongepast om haar hier eerder over te vragen oid. ik vind het vooral belangrijk dat het op haar tijd gebeurde. Je kunt je buren namelijk niet ontlopen en het is gewoon echt vervelend om iedere keer als je de deur uitstapt geconfronteerd te worden met de ellende in je leven door nieuwsgierige/meelevende/wat dan ook buren. Ook als je je eindelijk weer wat beter voelt, als je je hebt opgeladen voor je werk oid.
Ik ben blij dat mijn buren dit niet doen. Ook als ik zeker weet dat ze iets gehoord moeten hebben. Ik spreek de buren met wie ik het wil delen zelf wel aan als ik het nodig heb.
Wel heb ik een keer een lief kaartje gekregen van buren toen er iets naars was. En dat vond ik wel heel lief. Dan blijft het nog steeds op mijn moment. Maar niet, out of the blue terwijl ik even snel boodschappen moet doen. ik wil dan niet geconfronteerd worden met buren met wie ik niet zelf heb gedeeld wat er aan de hand is en die naar me toe komen met een meelevende blik en andere vragen en dingen.
En zo gaat het in onze straat heel erg goed. Gelukkig.
ik begrijp TO dus heel goed en ik zou dit gedoe met deze buren (die ook nog eens enorm vervelende mensen blijken te zijn)gewoon afkappen de volgende keer.
Meelevende blik: hoe is het nou buurvrouw? TO: 'goed". Meelevende blik: ja we hoorden toch wel veel geruzie en gedoe. TO: ja en nu ga ik weer verder. Fijne dag!
zondag 14 juli 2024 om 14:40
Sja, ik denk dat het voor jezelf helpend is om dit soort gesprekken heel letterlijk te nemen. Dus als iemand vraagt "hoe gaat het nu?", niet denken dat ze eigenlijk bedoelen "vertel eens wat er precies met je dochter aan de hand is, graag alle details en laat alsjeblieft al je emoties de vrije loop" maar dat je het letterlijk opvat als "hoe gaat het nu". Dan kan het antwoord ook kort: "beter/goed/mwa/wel okee" oid zijn. Dan hoeft het niet zo te voelen als opdringen. Niet als uitnodiging voor een gezamenlijk potje janken, maar gewoon als vraag hoe het gaat.
Ik kan zelf ook nog weleens de neiging hebben om iemands bedoelingen in te willen vullen, te denken 'waarom vraagt ze dat?'. Maar daar heb je vooral zelf last van. Of het goede bedoelingen zijn, behulpzaamheid, sensatiezucht, bemoeizucht oid, dat doet er verder niet toe als je gewoon bij jezelf blijft. Jíj wil er niks over kwijt, dus dat doe je niet. Klaar.
Ik kan zelf ook nog weleens de neiging hebben om iemands bedoelingen in te willen vullen, te denken 'waarom vraagt ze dat?'. Maar daar heb je vooral zelf last van. Of het goede bedoelingen zijn, behulpzaamheid, sensatiezucht, bemoeizucht oid, dat doet er verder niet toe als je gewoon bij jezelf blijft. Jíj wil er niks over kwijt, dus dat doe je niet. Klaar.
zondag 14 juli 2024 om 18:58
Heel lief hoe jullie met me meedenken zonder hard te oordelen, dat doet me goed en zet me aan het denken over mezelf. Ik ben ook blij met de reactie van Waterflesje omdat zij blijkbaar begrijpt wat ik moeilijk vind. Niet iedereen is hetzelfde. Of ik stijf en awkward ben… misschien, maar dat hoor ik niet vaak in het echte leven, wel dat ik gereserveerd kan zijn, wat op hetzelfde neer kan komen natuurlijk. Ik zou zelf zeggen dat ik op mezelf ben, niet op zoek naar aansluiting met iedereen die zich aanbiedt. Selectief, en zeker met buren (daar heb ik er veel van in het complex en in de straat) hoef ik niet meteen etentjes en borrels te doen, tenzij ze echt bij mij passen en ik bij hen. Mijn bovenburen zijn bejaard, vast lieve mensen maar geen toevoeging voor mij.
Ik ga proberen duidelijkheid te scheppen en me minder verplicht te voelen om antwoord te geven op vragen die ik te privé vind. Het heeft vast ook te maken met mijn eigen problemen en kwetsbaarheid (gescheiden, op zoek naar een nieuwe balans, zoekende op meerdere vlakken) dus dat is fijn aan dit topic, dat het me wat inzicht en relativering brengt.
Ik ga proberen duidelijkheid te scheppen en me minder verplicht te voelen om antwoord te geven op vragen die ik te privé vind. Het heeft vast ook te maken met mijn eigen problemen en kwetsbaarheid (gescheiden, op zoek naar een nieuwe balans, zoekende op meerdere vlakken) dus dat is fijn aan dit topic, dat het me wat inzicht en relativering brengt.
zondag 14 juli 2024 om 19:09
Dit vind ik een mooi voorbeeld van hoe ingewikkeld het is.Lila-Linda schreef: ↑11-07-2024 15:26Maar hoe je dat op je werk bijvoorbeeld.
Ik heb net van heel dichtbij meegemaakt hoe een collega na een zware periode terugkwam. En hoe sommige mensen dan voorzichtig even informeren hoe het nu gaat. En anderen gewoon doen als hij nooit weggeweest is. En dat laatste voelt heel hard en koud.
Als ik van een collega/buur/kennis weet dat er een rotperiode was, zou ik het heel onnatuurlijk en onaardig vinden om niet mij betrokkenheid te tonen
Ik zou het akelig vinden als ik jouw collega was, als mensen doen alsof ik nooit weg geweest ben.
Een vriendin van mij zou het juist akelig vinden als collega's gaan vragen hoe het nu gaat... Zij vindt dat te persoonlijk en houdt de contacten liever zakelijk.
Dus waar je goed aan doet is ook heel persoonlijk.
maandag 15 juli 2024 om 00:00
Het is zeker ingewikkeld. Toen mijn moeder plotseling op traumatische wijze overleed vind ik het lastug naar mijn werk te gaan, bang dat mensen er naar zouden vragen. Soms gaf ik antwoord, soms zei ik dat ik het lief vond dat ze er naar vroegen maar ik er niet over wilde praten. Het meeste wat mij achteraf gekwetst heeft waren de mensen die wisten wat er gebeurd was maar me voorbij liepen alsof er niks gebeurd was. Iets waarvan ik eigenlijk hoopte dat iedereen zou doen toen ik de stap naar werken weer ging maken.zakdoek schreef: ↑14-07-2024 19:09Dit vind ik een mooi voorbeeld van hoe ingewikkeld het is.
Ik zou het akelig vinden als ik jouw collega was, als mensen doen alsof ik nooit weg geweest ben.
Een vriendin van mij zou het juist akelig vinden als collega's gaan vragen hoe het nu gaat... Zij vindt dat te persoonlijk en houdt de contacten liever zakelijk.
Dus waar je goed aan doet is ook heel persoonlijk.
Maar dat mensen dat deden was ook oke kmdat ik me ook wel besef dat het ontzettend lastig kan zijn op iemand af te stappen die eat heftigs heeft meegemaakt
Dit heeft mjj wel veranderd en als ik iemand ken die wat ergs mee heeft gemaakt zal ik iemand nooit voorbij lopen. Wel zeg ik dat het oke is als.iemamd er nuet over wil praten maar ik wel.wil.laten weten datvik aan die persoon denk.
To ik vind wel dat je enorm je best doet. Je hebt geen band met deze buren, dit zou net zo goed de caissière zijn van de supermarkt of de kasboer waar je wekelijks je kaas haalt. Daar bespreek je ook je dingen niet mee. Je zou tegen deze buren echt prima kunnen zeggen; ik heb het er liever niet over.
Ik vraag me alleen af, komt het ook niet een beetje kmdat je je voor de situatie schaamt? Stel je zou voor de deur vallen waarbij de buren het zien. De dag erna zien ze je met gips lopen en vragen ze hoe het met je gaat. Zou je daar dan ook zo"n moeite mee hebben?
woensdag 17 juli 2024 om 01:38
Het bellen gaat gewoon dus door he. Maar heb gehoord dat ze nu aan woningruil wil gaan doen dus als t zover is hang ik de vlag uit.Waterflesje schreef: ↑05-07-2024 11:00Zeker, helemaal eens en terecht dat je buurvrouw hierop aangesproken hebt. Ook dat moeten sommige mensen nog leren. Ook hier een buur gehad die op de speaker hele gesprekken voerde met dochter. En die heb ik zeker ook gevraagd om voortaan even binnen te bellen omdat ik alles letterlijk kan verstaan terwijl de gesprekken duidelijk privé waren.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in