Relaties
alle pijlers
Communicatieproblemen in huwelijk
woensdag 6 december 2023 om 06:05
Hi viva-ers,
Ik zit met een situatie tussen mij en mijn man waarmee ik niet goed weet om te gaan. Heb nooit echt goed geleerd mijn grenzen te stellen en dat zit mij nu in de weg denk ik.
Mijn man is nogal egocentrisch van aard. Als iets hem niet interesseert, dan zal hij er niet zo snel uit zichzelf iets mee doen, ook al vind ik datgene bijvoorbeeld wel belangrijk. Hij ziet niet goed dat je soms ook dingen doet die voor jou misschien niet belangrijk/interessant/ontwikkelend zijn, maar voor de ander wel.
Nu probeer ik al een tijdje bij hem aan te geven dat ik het gevoel heb alles te moeten trekken/aanjagen. Bijvoorbeeld: We zijn vorig jaar verhuisd en hebben twee weken daarna ook een kindje gekregen. We zijn daarom zo in het huis gestapt, zonder er iets aan te doen (hoefde ook niet echt). Nu echter wil ik ons huis wel graag updaten. Meubels (we hadden die niet), de kinderkamer eindelijk realiseren), maar ook de boel schoonhouden, energiecontract afsluiten, zorgen dat voor ons kindje alles geregeld is, etc. Ik moet alles aanjagen, anders gebeurt het niet.
Begrijp me niet verkeerd, hij doet echt wel dingen. Hij spendeert veel tijd met ons kindje en doet wat kleine dingen in huis. Hij werkt fulltime en brengt het merendeel van ons inkomen binnen (ik werk 4 dagen in een redelijk goede baan maar hij heeft gewoon een belachelijk goede baan). Hij wil zijn eigen bedrijf starten en zal daar naar verwachting echt heel veel geld mee gaan verdienen. Dat is leuk en lief, maar dit alles neemt niet weg dat ik het zo VOEL. En daar lijkt hij geen begrip voor te (willen?) hebben of hij snapt het gewoon echt niet. Ik kom er maar niet achter.
Als ik dit aankaart, geeft hij mij 3 soorten reacties: hij komt terug met: maar ik doe toch dit en dit. Of hij zegt: maar dan moet je het aangeven als je wil dat ik wat doe. Of het is: als ik wist dat alles zo in een weegschaal gelegd zou worden zou ik niet getrouwd zijn.
Maar ik ben zijn moeder toch niet? Ik heb al genoeg op mijn bordje, als ik hem moet gaan ‘managen’, dan wordt dat alleen maar meer in plaats van minder. Plus, ik voel mij niet gehoord. Dat vind ik misschien nog wel het lastigst. Ik voel mij niet gehoord en heb voor mijn gevoel alles geprobeerd om mij wel gehoord te laten voelen. Ik voel mij moegestreden.
Ik weet dat het tropenjaren zijn. Ik houd van mijn man. Gisteravond zij mijn man dat hij spijt heeft dat hij getrouwd is. Dat snap ik want ik ben niet de aardigste tegen hem de laatste tijd omdat mijn energie en geduld voor hem op zijn. Ik word door zijn gedrag denk ik getriggerd om meer dingen op een weegschaal te gaan leggen, omdat ik diep van binnen weet dat als ik dat niet doe, er niets gebeurt in huis en er nog meer op mijn schouders komt.
Wat kan ik doen om het tij te keren? Ik wil hier heel graag uitkomen met mijn man maar ik weet niet zo goed hoe. Ik wil niet alles op een weegschaal leggen, maar wil gehoord worden zonder daar steeds om te moeten ‘vechten’.
Ik zit met een situatie tussen mij en mijn man waarmee ik niet goed weet om te gaan. Heb nooit echt goed geleerd mijn grenzen te stellen en dat zit mij nu in de weg denk ik.
Mijn man is nogal egocentrisch van aard. Als iets hem niet interesseert, dan zal hij er niet zo snel uit zichzelf iets mee doen, ook al vind ik datgene bijvoorbeeld wel belangrijk. Hij ziet niet goed dat je soms ook dingen doet die voor jou misschien niet belangrijk/interessant/ontwikkelend zijn, maar voor de ander wel.
Nu probeer ik al een tijdje bij hem aan te geven dat ik het gevoel heb alles te moeten trekken/aanjagen. Bijvoorbeeld: We zijn vorig jaar verhuisd en hebben twee weken daarna ook een kindje gekregen. We zijn daarom zo in het huis gestapt, zonder er iets aan te doen (hoefde ook niet echt). Nu echter wil ik ons huis wel graag updaten. Meubels (we hadden die niet), de kinderkamer eindelijk realiseren), maar ook de boel schoonhouden, energiecontract afsluiten, zorgen dat voor ons kindje alles geregeld is, etc. Ik moet alles aanjagen, anders gebeurt het niet.
Begrijp me niet verkeerd, hij doet echt wel dingen. Hij spendeert veel tijd met ons kindje en doet wat kleine dingen in huis. Hij werkt fulltime en brengt het merendeel van ons inkomen binnen (ik werk 4 dagen in een redelijk goede baan maar hij heeft gewoon een belachelijk goede baan). Hij wil zijn eigen bedrijf starten en zal daar naar verwachting echt heel veel geld mee gaan verdienen. Dat is leuk en lief, maar dit alles neemt niet weg dat ik het zo VOEL. En daar lijkt hij geen begrip voor te (willen?) hebben of hij snapt het gewoon echt niet. Ik kom er maar niet achter.
Als ik dit aankaart, geeft hij mij 3 soorten reacties: hij komt terug met: maar ik doe toch dit en dit. Of hij zegt: maar dan moet je het aangeven als je wil dat ik wat doe. Of het is: als ik wist dat alles zo in een weegschaal gelegd zou worden zou ik niet getrouwd zijn.
Maar ik ben zijn moeder toch niet? Ik heb al genoeg op mijn bordje, als ik hem moet gaan ‘managen’, dan wordt dat alleen maar meer in plaats van minder. Plus, ik voel mij niet gehoord. Dat vind ik misschien nog wel het lastigst. Ik voel mij niet gehoord en heb voor mijn gevoel alles geprobeerd om mij wel gehoord te laten voelen. Ik voel mij moegestreden.
Ik weet dat het tropenjaren zijn. Ik houd van mijn man. Gisteravond zij mijn man dat hij spijt heeft dat hij getrouwd is. Dat snap ik want ik ben niet de aardigste tegen hem de laatste tijd omdat mijn energie en geduld voor hem op zijn. Ik word door zijn gedrag denk ik getriggerd om meer dingen op een weegschaal te gaan leggen, omdat ik diep van binnen weet dat als ik dat niet doe, er niets gebeurt in huis en er nog meer op mijn schouders komt.
Wat kan ik doen om het tij te keren? Ik wil hier heel graag uitkomen met mijn man maar ik weet niet zo goed hoe. Ik wil niet alles op een weegschaal leggen, maar wil gehoord worden zonder daar steeds om te moeten ‘vechten’.
desipardesi wijzigde dit bericht op 06-12-2023 06:08
Reden: Aanvulling.
Reden: Aanvulling.
5.84% gewijzigd
woensdag 6 december 2023 om 08:35
Dit is precies wat ik wilde voorstellen. Maak een lijst met dingen die man doet en die TO doet (incl. Werk). Schrijf in een schaal van 1 tot 5 op; hoe belangrijk het voor TO en man, hoeveel energie het kost voor zowel TO en man, en hoeveel tijd ieder daar per week aan besteed. Dat geeft overzicht en een goeie basis voor een discussie. Stel vragen (!). Met verwijten en beledigingen kom je nergens. Kost alleen maar energie. Maak een plan en ga op zoek naar die stijgende lijn in je relatie. Dat man zo'n nare opmerking maakt geeft weer dat hij het simpelweg niet kan handelen en dat het voor hem ook teveel is.Blubber schreef: ↑06-12-2023 06:52Goede test om te kijken hoe de (mentale) last verdeeld.
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/20 ... dbattle/#/
Allebei invullen en uitkomsten vergelijken.
Dit was voor mijn man wel een eyeopener.
woensdag 6 december 2023 om 09:07
Herkenbaar. Ik sta ook vaak in mezelf te foeteren als ik de kar weer eens alleen moet trekken. Maar goed, ik heb er inmiddels ook wel een draai in gevonden. Ik ga regelmatig met hem om tafel en dan maken we samen een lijst en verdelen we de taken. Niet voor de schoonmaak, daar hebben we iemand voor, maar wel voor dingen als het regelen van een klusjesman, de onderhoudsbeurt van de auto, dat soort dingen. Dan kun je ook samen afvinken en de voortgang in de gaten houden. Voor ons werkt dat goed.
Niet blijven hangen in wrok, probeer die energie om te zetten in daadkracht.
Niet blijven hangen in wrok, probeer die energie om te zetten in daadkracht.
woensdag 6 december 2023 om 09:17
1) oké, ik doe nu voorlopig even jouw dit en dat, dan doe jij mijn dit en dat en dan bekijken we naderhand of het nog bevalt.Als ik dit aankaart, geeft hij mij 3 soorten reacties: hij komt terug met: 1) maar ik doe toch dit en dit. 2) Of hij zegt: maar dan moet je het aangeven als je wil dat ik wat doe. 3) Of het is: als ik wist dat alles zo in een weegschaal gelegd zou worden zou ik niet getrouwd zijn.
2) ik zal het voorlopig niet meer aangeven en dan zien we wel wat er gebeurt.
3) natuurlijk wil hij het niet op de weegschaal, de balans zal waarschijnlijk niet naar zijn kant uitslaan.
woensdag 6 december 2023 om 09:20
Stel je niet op als slachtoffer maar als baas van je eigen leven.
Lieve man van me. Ik heb twee keuzes.
1. of ik vind samenleven met jou leuker dan zonder jou te leven: dan blijf ik graag samen met je.
2. of ik vind leven zonder jou langzamerhand leuker dan leven met jou. Dan ga jij nadenken over hoe je dat kunt verbeteren, of ik stop met de relatie.
logisch toch?
Lieve man van me. Ik heb twee keuzes.
1. of ik vind samenleven met jou leuker dan zonder jou te leven: dan blijf ik graag samen met je.
2. of ik vind leven zonder jou langzamerhand leuker dan leven met jou. Dan ga jij nadenken over hoe je dat kunt verbeteren, of ik stop met de relatie.
logisch toch?
woensdag 6 december 2023 om 09:22
Dit is volgens mij echt het lot van een vrouw en zeer herkenbaar voor élke moeder die ik ken. Ik loop er zelf ook tegen aan maar ik meen dat in de basis onze verdeling wel OK is. Ik trek ook echt zaken naar me toe. Man doet sinds kort de was, maar ik heb er dan ook wel weer vanalles op aan te merken: maw, ik draag er ook wel echt aan bij.
Ik heb een vriendin die een man heeft die openlijk aangeeft het ouderschap als heel zwaar te ervaren. In een week dat hij vakantie had en zij werkte moest ook BSO geregeld worden omdat hij er zo tegenop zag. Ik vind dit nog steeds lastig. Enerzijds vind ik zijn gevoel heel herkenbaar en anderzijds denk ik joh, stel je niet aan en verman je gewoon. Zij compenseert veel voor hem, maar vind het ook gewoon echt minder zwaar en prima. Ik zie dat ook veel om me heen, vrouwen die het ook echt minder erg vinden om dat allemaal te doen. Ik vind het wél zwaar en kom daar ook openlijk voor uit. Ik grap wel eens dat mijn man pech heeft dat hij met mij is getrouwd want ik ga echt niet meer nachten/ochtenden draaien dan hij.
Ik vind het ook wel een inzicht dat het niet gelijk hoeft. Je draagt allemaal bij aan het gezin op je eigen manier. Ik meen uit jouw verhaal op dat jouw man meent dat hij zijn bijdrage financieel levert. Vooral omdat zijn inkomen hoger is dan het jouwe. Echter, de lasten zijn niet alleen maar financieel, er zit ook een mentale last bij waarvoor je nu bewust kiest om die niet af te willen kopen: schoonmaakster, etc.. En ik verwacht zo maar eens dat hij ook niet voldoende erkenning voelt ten aanzien van zijn bijdrage (geld).
Ik weet niet wat de oplossing is. Ik weet wel dat je moet oppassen dat je op een echtscheiding afkoerst, want het is niet voor niets dat in deze levensfase veel ouders uit elkaar gaan. Dit ligt daaraan ten grondslag.
Misschien kun je eens een (mid)weekje weg op vakantie? En dan niet vooruit koken etc.. Maar eigenlijk is dit wel een kinderachtige manier op het op te moeten lossen. Je zou willen dat hij open stond voor jouw probleem.
Ik heb een vriendin die een man heeft die openlijk aangeeft het ouderschap als heel zwaar te ervaren. In een week dat hij vakantie had en zij werkte moest ook BSO geregeld worden omdat hij er zo tegenop zag. Ik vind dit nog steeds lastig. Enerzijds vind ik zijn gevoel heel herkenbaar en anderzijds denk ik joh, stel je niet aan en verman je gewoon. Zij compenseert veel voor hem, maar vind het ook gewoon echt minder zwaar en prima. Ik zie dat ook veel om me heen, vrouwen die het ook echt minder erg vinden om dat allemaal te doen. Ik vind het wél zwaar en kom daar ook openlijk voor uit. Ik grap wel eens dat mijn man pech heeft dat hij met mij is getrouwd want ik ga echt niet meer nachten/ochtenden draaien dan hij.
Ik vind het ook wel een inzicht dat het niet gelijk hoeft. Je draagt allemaal bij aan het gezin op je eigen manier. Ik meen uit jouw verhaal op dat jouw man meent dat hij zijn bijdrage financieel levert. Vooral omdat zijn inkomen hoger is dan het jouwe. Echter, de lasten zijn niet alleen maar financieel, er zit ook een mentale last bij waarvoor je nu bewust kiest om die niet af te willen kopen: schoonmaakster, etc.. En ik verwacht zo maar eens dat hij ook niet voldoende erkenning voelt ten aanzien van zijn bijdrage (geld).
Ik weet niet wat de oplossing is. Ik weet wel dat je moet oppassen dat je op een echtscheiding afkoerst, want het is niet voor niets dat in deze levensfase veel ouders uit elkaar gaan. Dit ligt daaraan ten grondslag.
Misschien kun je eens een (mid)weekje weg op vakantie? En dan niet vooruit koken etc.. Maar eigenlijk is dit wel een kinderachtige manier op het op te moeten lossen. Je zou willen dat hij open stond voor jouw probleem.
woensdag 6 december 2023 om 09:40
Ik zie jou dit soort dingen vaker zeggen in topics. Alsof het allemaal zo simpel is.grenada schreef: ↑06-12-2023 09:20Stel je niet op als slachtoffer maar als baas van je eigen leven.
Lieve man van me. Ik heb twee keuzes.
1. of ik vind samenleven met jou leuker dan zonder jou te leven: dan blijf ik graag samen met je.
2. of ik vind leven zonder jou langzamerhand leuker dan leven met jou. Dan ga jij nadenken over hoe je dat kunt verbeteren, of ik stop met de relatie.
logisch toch?
Ten eerste zijn er kinderen in het spel, dus ‘ik stop met de relatie’ is in mijn beleving niet iets om zo maar mee te gaan dreigen.
Ten tweede is het inderdaad beter om te stoppen als het op alle vlakken doffe ellende is, maar dat is toch vaak niet zo? Je kan je op dit punt bijvoorbeeld ergeren aan je partner en het zwaar vinden, maar tegelijkertijd samen ook hele leuke momenten hebben of wel veel aan elkaar hebben op andere vlakken. Wat is dan je advies?
woensdag 6 december 2023 om 09:42
Ik zou 3 weken gaan "staken". Alleen het minimale doen (dat wat hij ook doet). Dan zal hij vanzelf zien wat jij allemaal doet.
Wel verdrietig dat hij zo hard voor je is en je het nog steeds voor hem opneemt en het goed praat. Als iemand tegen mij zou zeggen spijt te hebben met mij te zijn getrouwd, dan mag hij óf met een hele grote mea culpa komen, óf de scheidingspapieren ondertekenen.
Wel verdrietig dat hij zo hard voor je is en je het nog steeds voor hem opneemt en het goed praat. Als iemand tegen mij zou zeggen spijt te hebben met mij te zijn getrouwd, dan mag hij óf met een hele grote mea culpa komen, óf de scheidingspapieren ondertekenen.
woensdag 6 december 2023 om 09:52
Desipardesi schreef: ↑06-12-2023 06:37Ik geloof dat ik je niet helemaal goed begrijp. Ik werk ook bijna fulltime en draag de meeste zorg? Ik doe ook bijna al het schoonmaken en opruimen.
Ik word ongelukkig van de puinzooi waar we nu in leven en wil dat graag wat meer op orde. Het uitbesteden zou ik helemaal prima vinden, ware het niet dat hij veel dingen al gauw te duur vindt.
We hebben kinderopvang en eens per drie weken een schoonmaakster.
Wat een armoe.
Desipardesi schreef: ↑06-12-2023 07:19Ja dat weet ik niet. Ik probeer hem nu al zo veel mogelijk tijd te geven voor zijn eigen dingen. Hij heeft al veel meer dan ik.
Waarom in vredesnaam
?!
woensdag 6 december 2023 om 09:53
Eens, maar feitelijk heeft hij met zijn kutopmerking ook al gedreigd.alouette schreef: ↑06-12-2023 09:40Ik zie jou dit soort dingen vaker zeggen in topics. Alsof het allemaal zo simpel is.
Ten eerste zijn er kinderen in het spel, dus ‘ik stop met de relatie’ is in mijn beleving niet iets om zo maar mee te gaan dreigen.
Ten tweede is het inderdaad beter om te stoppen als het op alle vlakken doffe ellende is, maar dat is toch vaak niet zo? Je kan je op dit punt bijvoorbeeld ergeren aan je partner en het zwaar vinden, maar tegelijkertijd samen ook hele leuke momenten hebben of wel veel aan elkaar hebben op andere vlakken. Wat is dan je advies?
woensdag 6 december 2023 om 10:03
woensdag 6 december 2023 om 10:13
Ik las ooit ergens dat een man zei: "Ik moet op mijn werk de beste zijn, maar thuis wil ik ook de beste zijn."
TO, je betaalt een hoge prijs voor dat fijne salaris van je man.
Het lijkt wel alsof je man denkt dat zijn hoofd- of misschien wel enige taak geld verdienen is. Een beetje zoals vroeger. En dat is prima als je daar allebei gelukkig van wordt en verschrikkelijk als maar één van beide het zo wil.
TO, je betaalt een hoge prijs voor dat fijne salaris van je man.
Het lijkt wel alsof je man denkt dat zijn hoofd- of misschien wel enige taak geld verdienen is. Een beetje zoals vroeger. En dat is prima als je daar allebei gelukkig van wordt en verschrikkelijk als maar één van beide het zo wil.
woensdag 6 december 2023 om 10:14
Ik moet zeggen dat mijn natuurlijke neiging bij relatie-verhalen op dit forum niet is er van uit te gaan dat de man een klootzak is, vreemdganger, of gevaarlijk. Dat is van aardig wat mensen hier duidelijk wel de standaardvisie op mannen, maar ik vind dat meestal nogal eenzijdig. Er is zonder twijfel ook een andere kant, en deels benoem je die zelf ook.Desipardesi schreef: ↑06-12-2023 06:05Gisteravond zij mijn man dat hij spijt heeft dat hij getrouwd is.
Maar er zijn ook wel grenzen. En wat mij betreft is hij hier toch wel een grens over. Ver er over.
Hoe dan ook, ik zou proberen zelf wat “egoïstischer” te worden in je denken en communiceren. Het woord klinkt negatief, en daarmee is je man dus al fout en jij goed, want jij bent niet egoïstisch. Maar eerlijk gezegd denk ik dat dat kul is. Oordelen plakken lost niks op. Voor jezelf opkomen en evenwicht brengen wel. Als jij iets in je relatie wil veranderen, moet je iets aan je eigen gedrag veranderen. En dat is NIET meer met hem meebewegen maar minder.
woensdag 6 december 2023 om 10:22
Dit vind ik ook zo'n dooddoener.
Met terugwerkende kracht had ik met mijn ex niet moeten trouwen en geen kinderen moeten krijgen. Maar je kunt niet even een jaartje kinderen lenen om de tropenjaren te oefenen.
woensdag 6 december 2023 om 10:27
Je moet maar op kunnen schieten met een dergelijk type. Zou voor mij niks zijn maar kennelijk beviel hij haar prima vroeger. En toen ineens was de relatie niet stressbestendig meer. Er was geen geleidelijk: dit vind ik goed aan jou maar als je dit en dat zou doen dan ben je voor mij de allerbeste, maar kennelijk was er geen communicatie totdat het ineens teveel werd, ze ging vitten en hij zich dus nog meer in zijn bubbel terugtrok (van werk) en zij in die van haar eigen wereld (gezin).
Dan moet het maar zoals het kan
woensdag 6 december 2023 om 10:29
Amen. Maar als het verhaal zo eenzijdig is hoe kun je dan vaststellen dat ze minder moet meebewegen?Oude_Man_2 schreef: ↑06-12-2023 10:14Ik moet zeggen dat mijn natuurlijke neiging bij relatie-verhalen op dit forum niet is er van uit te gaan dat de man een klootzak is, vreemdganger, of gevaarlijk. Dat is van aardig wat mensen hier duidelijk wel de standaardvisie op mannen, maar ik vind dat meestal nogal eenzijdig. Er is zonder twijfel ook een andere kant, en deels benoem je die zelf ook.
Maar er zijn ook wel grenzen. En wat mij betreft is hij hier toch wel een grens over. Ver er over.
Hoe dan ook, ik zou proberen zelf wat “egoïstischer” te worden in je denken en communiceren. Het woord klinkt negatief, en daarmee is je man dus al fout en jij goed, want jij bent niet egoïstisch. Maar eerlijk gezegd denk ik dat dat kul is. Oordelen plakken lost niks op. Voor jezelf opkomen en evenwicht brengen wel. Als jij iets in je relatie wil veranderen, moet je iets aan je eigen gedrag veranderen. En dat is NIET meer met hem meebewegen maar minder.
woensdag 6 december 2023 om 10:33
Ik zou sowieso de klussen opdelen:
- achterstallig, inrichting kinderkamer/ verbouwingen etc- uitbesteden aan aannemer of klusjesmens. Jullie verdienen zat, of hij besteed voorlopig elk weekend hieraan?
- onderhoud uitbesteedbaar, schoonmaken/ tuin etc - iemand voor inhuren. Elke week 2 uur is voor een gemiddeld huis vrij normaal
- onderhoud niet uitbesteedbaar, school/ bso/ auto etc. Klussen incl eindverantwoordelijkheid verdelen. Maar! Dan moet jij het ook echt loslaten, dus ook als je weet dat de apk eraan komt en hij niks heeft geregeld. Zonder op je muil gaan wordt er niks geleerd.
En stop dan ook echt met zeuren. Echt echt echt!
- achterstallig, inrichting kinderkamer/ verbouwingen etc- uitbesteden aan aannemer of klusjesmens. Jullie verdienen zat, of hij besteed voorlopig elk weekend hieraan?
- onderhoud uitbesteedbaar, schoonmaken/ tuin etc - iemand voor inhuren. Elke week 2 uur is voor een gemiddeld huis vrij normaal
- onderhoud niet uitbesteedbaar, school/ bso/ auto etc. Klussen incl eindverantwoordelijkheid verdelen. Maar! Dan moet jij het ook echt loslaten, dus ook als je weet dat de apk eraan komt en hij niks heeft geregeld. Zonder op je muil gaan wordt er niks geleerd.
En stop dan ook echt met zeuren. Echt echt echt!
woensdag 6 december 2023 om 10:36
https://www.theguardian.com/world/2017/ ... ores-comic
Lees dit eens.
Of eigenlijk, je man zou dit moeten lezen.
Lees dit eens.
Of eigenlijk, je man zou dit moeten lezen.
woensdag 6 december 2023 om 10:45
Omdat ik geen oordeel heb over wat hier goed of fout is, maar wel lees dat zij ontevreden is. Dan moet ze dat aanpakken. Meebewegen doet ze al, vindt ze zelf. Dan maar eens een andere strategie proberen.
woensdag 6 december 2023 om 10:47
Los van het eerlijk verdelen van de zichtbare taken (huishouden, financiën, boodschappen) is de grootste last die jij beschrijft de "derde shift" Wie denkt aan de dingen die moeten gebeuren en plant dat? Het programma op TV waar iemand eerder in dit topic aan refereerde is de uitzending van Tegenlicht. In dit fragment wordt het principe goed uitgelegd:
https://www.youtube.com/shorts/s1NU7Ol-trk
https://www.youtube.com/shorts/s1NU7Ol-trk
Leven en laten leven.
woensdag 6 december 2023 om 10:55
Ik had ook zo’n man. Had, want na jaren me op dit onderwerp kapot vechten werd hij mijn ex. Mijn vriendinnen en kennissen hebben trouwens ook bijna allemaal zo’n man. Wonderlijk genoeg blijken de mannen die uiteindelijk gescheiden zijn prima in staat om een eigen huishouding met (kleine) kinderen te voeren zodra ze er alleen voor staan. Vaak komt er natuurlijk wel al snel een nieuwe vrouw en begint het gedoe weer van voren af aan. Maar ze kunnen het dus wel. Als ze het wel kunnen maar niet doen dan is mijn conclusie dat ze het gewoon niet willen. Wat is dat voor mentaliteit dat je je partner opzadelt met een werklast die gezamenlijk zou moeten zijn? En over werklast gesproken: Deze mannen zouden het niet pikken als zij hiermee te maken kregen op hun werk.
Misschien is dat dan ook de ingang om dit werkbaar te maken. Ga weg van het ‘gevoel’ en maak het zakelijk. Verdeel de taken zoals dat binnen een bedrijf ook gaat.
Geweldig trouwens, die IJslandse vrouwen, ze zijn solidair aan elkaar, leggen massaal het werk neer en gaan de straat op.
zouden Nederlandse vrouwen ook moeten doen. In plaats daarvan zeuren we en smeken we en maken we onszelf klein. Zonde.
Misschien is dat dan ook de ingang om dit werkbaar te maken. Ga weg van het ‘gevoel’ en maak het zakelijk. Verdeel de taken zoals dat binnen een bedrijf ook gaat.
Geweldig trouwens, die IJslandse vrouwen, ze zijn solidair aan elkaar, leggen massaal het werk neer en gaan de straat op.
zouden Nederlandse vrouwen ook moeten doen. In plaats daarvan zeuren we en smeken we en maken we onszelf klein. Zonde.
anoniem_65df5944b964c wijzigde dit bericht op 06-12-2023 11:07
11.81% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
