Relaties
alle pijlers
Communicatieproblemen in huwelijk
woensdag 6 december 2023 om 06:05
Hi viva-ers,
Ik zit met een situatie tussen mij en mijn man waarmee ik niet goed weet om te gaan. Heb nooit echt goed geleerd mijn grenzen te stellen en dat zit mij nu in de weg denk ik.
Mijn man is nogal egocentrisch van aard. Als iets hem niet interesseert, dan zal hij er niet zo snel uit zichzelf iets mee doen, ook al vind ik datgene bijvoorbeeld wel belangrijk. Hij ziet niet goed dat je soms ook dingen doet die voor jou misschien niet belangrijk/interessant/ontwikkelend zijn, maar voor de ander wel.
Nu probeer ik al een tijdje bij hem aan te geven dat ik het gevoel heb alles te moeten trekken/aanjagen. Bijvoorbeeld: We zijn vorig jaar verhuisd en hebben twee weken daarna ook een kindje gekregen. We zijn daarom zo in het huis gestapt, zonder er iets aan te doen (hoefde ook niet echt). Nu echter wil ik ons huis wel graag updaten. Meubels (we hadden die niet), de kinderkamer eindelijk realiseren), maar ook de boel schoonhouden, energiecontract afsluiten, zorgen dat voor ons kindje alles geregeld is, etc. Ik moet alles aanjagen, anders gebeurt het niet.
Begrijp me niet verkeerd, hij doet echt wel dingen. Hij spendeert veel tijd met ons kindje en doet wat kleine dingen in huis. Hij werkt fulltime en brengt het merendeel van ons inkomen binnen (ik werk 4 dagen in een redelijk goede baan maar hij heeft gewoon een belachelijk goede baan). Hij wil zijn eigen bedrijf starten en zal daar naar verwachting echt heel veel geld mee gaan verdienen. Dat is leuk en lief, maar dit alles neemt niet weg dat ik het zo VOEL. En daar lijkt hij geen begrip voor te (willen?) hebben of hij snapt het gewoon echt niet. Ik kom er maar niet achter.
Als ik dit aankaart, geeft hij mij 3 soorten reacties: hij komt terug met: maar ik doe toch dit en dit. Of hij zegt: maar dan moet je het aangeven als je wil dat ik wat doe. Of het is: als ik wist dat alles zo in een weegschaal gelegd zou worden zou ik niet getrouwd zijn.
Maar ik ben zijn moeder toch niet? Ik heb al genoeg op mijn bordje, als ik hem moet gaan ‘managen’, dan wordt dat alleen maar meer in plaats van minder. Plus, ik voel mij niet gehoord. Dat vind ik misschien nog wel het lastigst. Ik voel mij niet gehoord en heb voor mijn gevoel alles geprobeerd om mij wel gehoord te laten voelen. Ik voel mij moegestreden.
Ik weet dat het tropenjaren zijn. Ik houd van mijn man. Gisteravond zij mijn man dat hij spijt heeft dat hij getrouwd is. Dat snap ik want ik ben niet de aardigste tegen hem de laatste tijd omdat mijn energie en geduld voor hem op zijn. Ik word door zijn gedrag denk ik getriggerd om meer dingen op een weegschaal te gaan leggen, omdat ik diep van binnen weet dat als ik dat niet doe, er niets gebeurt in huis en er nog meer op mijn schouders komt.
Wat kan ik doen om het tij te keren? Ik wil hier heel graag uitkomen met mijn man maar ik weet niet zo goed hoe. Ik wil niet alles op een weegschaal leggen, maar wil gehoord worden zonder daar steeds om te moeten ‘vechten’.
Ik zit met een situatie tussen mij en mijn man waarmee ik niet goed weet om te gaan. Heb nooit echt goed geleerd mijn grenzen te stellen en dat zit mij nu in de weg denk ik.
Mijn man is nogal egocentrisch van aard. Als iets hem niet interesseert, dan zal hij er niet zo snel uit zichzelf iets mee doen, ook al vind ik datgene bijvoorbeeld wel belangrijk. Hij ziet niet goed dat je soms ook dingen doet die voor jou misschien niet belangrijk/interessant/ontwikkelend zijn, maar voor de ander wel.
Nu probeer ik al een tijdje bij hem aan te geven dat ik het gevoel heb alles te moeten trekken/aanjagen. Bijvoorbeeld: We zijn vorig jaar verhuisd en hebben twee weken daarna ook een kindje gekregen. We zijn daarom zo in het huis gestapt, zonder er iets aan te doen (hoefde ook niet echt). Nu echter wil ik ons huis wel graag updaten. Meubels (we hadden die niet), de kinderkamer eindelijk realiseren), maar ook de boel schoonhouden, energiecontract afsluiten, zorgen dat voor ons kindje alles geregeld is, etc. Ik moet alles aanjagen, anders gebeurt het niet.
Begrijp me niet verkeerd, hij doet echt wel dingen. Hij spendeert veel tijd met ons kindje en doet wat kleine dingen in huis. Hij werkt fulltime en brengt het merendeel van ons inkomen binnen (ik werk 4 dagen in een redelijk goede baan maar hij heeft gewoon een belachelijk goede baan). Hij wil zijn eigen bedrijf starten en zal daar naar verwachting echt heel veel geld mee gaan verdienen. Dat is leuk en lief, maar dit alles neemt niet weg dat ik het zo VOEL. En daar lijkt hij geen begrip voor te (willen?) hebben of hij snapt het gewoon echt niet. Ik kom er maar niet achter.
Als ik dit aankaart, geeft hij mij 3 soorten reacties: hij komt terug met: maar ik doe toch dit en dit. Of hij zegt: maar dan moet je het aangeven als je wil dat ik wat doe. Of het is: als ik wist dat alles zo in een weegschaal gelegd zou worden zou ik niet getrouwd zijn.
Maar ik ben zijn moeder toch niet? Ik heb al genoeg op mijn bordje, als ik hem moet gaan ‘managen’, dan wordt dat alleen maar meer in plaats van minder. Plus, ik voel mij niet gehoord. Dat vind ik misschien nog wel het lastigst. Ik voel mij niet gehoord en heb voor mijn gevoel alles geprobeerd om mij wel gehoord te laten voelen. Ik voel mij moegestreden.
Ik weet dat het tropenjaren zijn. Ik houd van mijn man. Gisteravond zij mijn man dat hij spijt heeft dat hij getrouwd is. Dat snap ik want ik ben niet de aardigste tegen hem de laatste tijd omdat mijn energie en geduld voor hem op zijn. Ik word door zijn gedrag denk ik getriggerd om meer dingen op een weegschaal te gaan leggen, omdat ik diep van binnen weet dat als ik dat niet doe, er niets gebeurt in huis en er nog meer op mijn schouders komt.
Wat kan ik doen om het tij te keren? Ik wil hier heel graag uitkomen met mijn man maar ik weet niet zo goed hoe. Ik wil niet alles op een weegschaal leggen, maar wil gehoord worden zonder daar steeds om te moeten ‘vechten’.
desipardesi wijzigde dit bericht op 06-12-2023 06:08
Reden: Aanvulling.
Reden: Aanvulling.
5.84% gewijzigd
woensdag 6 december 2023 om 16:02
Nou zeg. Als jullie afspraken hebben en hij houdt zich daar normaal gesproken aan ga je toch niet zo lullig lopen doen? Misschien had ie wel een klotedag gehad en is het er niet van gekomen. Bestel dan sushi voor zijn tweeën. Als een van ons een rotdag heeft probeert die ander juist te helpen.Trixie schreef: ↑06-12-2023 14:41Ik denk dat je moet beginnen met stoppen de gaten dicht te lopen die de ander laat vallen. Hoe moeilijk dat ook is. Bij ons is alles goed verdeeld, ik heb helemaal niets te piepen op dat vlak. En als ik dan bij mezelf na ga waarom, denk ik dat het 'm vooral zit in wat ik niet doe. Ik doe niet aan compenserend gedrag. Als hij iets laat liggen dan zorg ik dat hij er zelf last van heeft.
Ik kwam laatst hongerig en moe thuis van een lange dag. Er waren geen boodschappen gedaan en geen eten geregeld (bij ons is de regel, wie het eerst thuis is, kookt) en mijn man keek mij vragend aan. Zo van: wat ga je maken? Ik heb mijn schouders opgehaald, voor mezelf sushi besteld en hem heel veel succes gewenst met het avondeten. Geen woorden of ruzie verder. Even goede vrienden, maar niet naar mij kijken als je zelf het bare minimum niet hebt geleverd.
woensdag 6 december 2023 om 16:05
Sure. Maar dat was niet het geval. En wat de context wel was doet er niet toe. Mijn punt is: Loop geen gaten dicht die de ander willens en wetens laat vallen. Als je daaraan begint is het einde zoek.oneenietweer schreef: ↑06-12-2023 16:02Nou zeg. Als jullie afspraken hebben en hij houdt zich daar normaal gesproken aan ga je toch niet zo lullig lopen doen? Misschien had ie wel een klotedag gehad en is het er niet van gekomen. Bestel dan sushi voor zijn tweeën. Als een van ons een rotdag heeft probeert die ander juist te helpen.
woensdag 6 december 2023 om 16:09
Ik woon samen met een enorme ADHD’er, al heel erg lang. En ik ben nog steeds diegene die alles in de gaten moet houden en moet bedenken. Grote verschil met jullie situatie is wel dat mijn man dit erkent, we hulp inkopen (AH bezorgt de boodschappen, schoonmaakster etc) en dat hij ook mijn gevoel erkent. Hij probeert echt alles te zien en te doen, maar hij ziet het écht niet. Dat geloof ik inmiddels ook wel, na 20 jaar. Hij heeft er echter geen enkel probleem mee om opdrachten te krijgen en doet het dan ook meteen. Ik vind de houding van jouw man echt niet oké!
woensdag 6 december 2023 om 16:12
Op zich eens, maar in zo'n geval hoef je nog niet heel passief te worden en de ander gaan aankijken van los jij het maar op. Ik kan me het prima voorstellen. Geen zin/kutdag/puf meer voor boodschappen en koken, maar dan kun je je partner dat ook laten weten en een app sturen: Hee, ben niet toegekomen aan boodschappen. Geen puf meer om te koken. Sushi meenemen? Taco's laten bezorgen?oneenietweer schreef: ↑06-12-2023 16:02Nou zeg. Als jullie afspraken hebben en hij houdt zich daar normaal gesproken aan ga je toch niet zo lullig lopen doen? Misschien had ie wel een klotedag gehad en is het er niet van gekomen. Bestel dan sushi voor zijn tweeën. Als een van ons een rotdag heeft probeert die ander juist te helpen.
woensdag 6 december 2023 om 16:12
Ik begrijp niet hoe het kan dat iemand die in een relatie zit zo’n passieve en afwachtende houding aanneemt, dan wel verwacht dat die relatie een beetje gezellig is en verbaasd en boos is als dat na verloop van tijd niet het geval blijkt te zijn. Je ziet toch met je eigen ogen dat je partner op haar tandvlees loopt? Dat je dan niet opstaat en de stofzuiger pakt/ boodschappen gaat doen/ wat dan ook, maar in plaats daarvan gaat zitten wachten op instructies daar snap ik echt helemaal niets van. Met andere woorden, het is in ieders belang en in het belang van de relatie dat je samen, als team, doet wat er gedaan moet worden. Als je dat (volwassen) besef niet hebt en ook niet wilt aanleren dan ben je echt niet ok bezig
anoniem_65df5944b964c wijzigde dit bericht op 06-12-2023 16:16
9.58% gewijzigd
woensdag 6 december 2023 om 16:13
Dat hij spijt heeft getrouwd te zijn, daar zou ik niet te licht over gaan. Kan er op wijzen dat hij al met één been uit jullie relatie gestapt is…
Heb jij dan geen eigen zeggenschap over jullie vermogen? Hij mag het te duur vinden, toch kan je hulp in huis halen. Of heeft hij het laatste woord over alles?
Heb jij dan geen eigen zeggenschap over jullie vermogen? Hij mag het te duur vinden, toch kan je hulp in huis halen. Of heeft hij het laatste woord over alles?
woensdag 6 december 2023 om 16:17
En daarbij kan het ook zo zijn dat het iemand minder stoort. Of zelfs prettig vindt om bepaalde dingen te laten voor wat ze zijn. Een soort gevoel van eigenheid in huis ofzo.Lente19251003- schreef: ↑06-12-2023 16:09Ik woon samen met een enorme ADHD’er, al heel erg lang. En ik ben nog steeds diegene die alles in de gaten moet houden en moet bedenken. Grote verschil met jullie situatie is wel dat mijn man dit erkent, we hulp inkopen (AH bezorgt de boodschappen, schoonmaakster etc) en dat hij ook mijn gevoel erkent. Hij probeert echt alles te zien en te doen, maar hij ziet het écht niet. Dat geloof ik inmiddels ook wel, na 20 jaar. Hij heeft er echter geen enkel probleem mee om opdrachten te krijgen en doet het dan ook meteen. Ik vind de houding van jouw man echt niet oké!
woensdag 6 december 2023 om 16:20
woensdag 6 december 2023 om 16:27
Klopt hoor, zijn standaard voor schoon en opgeruimd is heel anders dan de mijne. Heeft ‘ie ook van huis uit zo meegekregen. Maar hij doet wel enorm zijn best om het voor mij zo aangenaam mogelijk te maken, want ik word heel onrustig van rommel. Daarentegen zeg ik er niks van als ik moet hink-stap-sprongen door de garage, dat is zijn domein en daar kan hij alle rommel maken die hij maar wil. Geven en nemen.
woensdag 6 december 2023 om 16:28
Kan. Dan kun je bijvoorbeeld afspreken dat de woonkamer, badkamer, keuken en grote slaapkamer netjes blijven en dat de overige kamers, schuur, garage en tuin een grote puinhoop mogen worden.
Rotzooi op de trap laten liggen (uit een andere reactie) lijkt me trouwens nogal link, zeker met kinderen. Zou wat zijn dat je op de trap met kind op de arm op de tegels van de gang beland omdat je partner zo’n lekker cosie gevoel krijgt van spullen op de trap (maw : te beroerd is om zijn troep op te ruimen)
woensdag 6 december 2023 om 16:36
Herkenbaar.Raven schreef: ↑06-12-2023 11:49Ik merk dat ik een beetje allergisch wordt van mannen die hun vrouw een zeikerd vinden. Die vrouw zou geen zeikerd zijn als de man zijn deel thuis zou doen. Wie wordt geen “zeikerd” als je geen tijd voor jezelf hebt en je man in de hoek van de bank geplakt lijkt te zijn.
Mijn man deed ook veel te weinig, of ik geen lijstje kon maken zodat hij wist wat hij moest doen. Lijstje gemaakt, maar hij heeft er nooit naar gekeken. Of ik niet kon vertellen als ik wilde dat hij iets moest doen. Maar als ik dan iets vroeg, dan was zijn eerste reactie nee. Ik was er helemaal klaar mee en heb gezegd dat als hij zijn deel niet ging doen, hij zijn spullen moest gaan pakken. Uiteindelijk heeft dat geholpen. Ik hoef nu niet meer te vragen, maar hij pakt zelf dingen op. Voor zijn werkdag, na zijn werkdag en ook op zijn vrije dagen.
Ik betrapte mezelf er weleens op dat ik ook nog sorry zei, omdat ik 'weer aan het zeuren ben.'
Belachelijk natuurlijk.
Eenmaal bewust hiervan (duurde wel een tijd) zei ik gewoon hardop, als ik die fout weer maakte, waarom zeg ik nu sorry? En ik zeur helemaal niet!
Ik zag dan wel wat verbazing dat ik die sorry en zeuren terugtrok en eigenlijk met mezelf praatte tijdens praten tegen hem, haha.
Dat soms gedaan wordt alsof vrouwen 'altijd zeuren' als ze iets zeggen/willen/vragen, dat ben ik persoonlijk hard uit mijn systeem aan het werken. Ik wil niks raars of onredelijks, maar het zit dieper dan ik dacht.
woensdag 6 december 2023 om 16:42
Dit, eigenlijk zegt dit toch alles?Attraverso schreef: ↑06-12-2023 16:13Dat hij spijt heeft getrouwd te zijn, daar zou ik niet te licht over gaan.
Je hebt verwachtingen ten aanzien van een relatie die hij niet wil. Dat lijkt me de kern van het probleem. Jullie zijn geen team en hij wil dat ook niet zijn.
woensdag 6 december 2023 om 16:49
Daar zou ik mij redelijk in kunnen vinden. Woonkamer vind ik wel een lastige. Dat is doorgaans toch wel de ruimte waar je het meest ontspant en verblijft na werk, zeker als je daarnaast geen werkkamer of andere gezellige ruimte hebt. En een schuur of garage klinkt meteen weer als zo'n praktische bergruimte. Ik kan prima leven met badkamer en keuken schoonhouden en (na gebruik) niet als een grote zooi achterlaten. Maar hoe je wil leven in je woonkamer, wat je wil laten liggen, slingeren, nog even niet opruimen, hoe vol gezet of gehangen het kan worden, hoe vaak daar een doek of stofzuiger doorheen "moet", of dekentjes keurig iedere avond opgevouwen moeten worden in de dekenkist etc. dan kom je op het gebied van "huis eigen maken" en ik denk dat dáár doorgaans meer zeik over is dan over wel of niet gekookt/boodschappen/verwarmingsmonteur geregeld/alle betalingen gedaan/verjaardagskaarten voor kind gekocht/reservering gemaakt voor het partijtje/gymkleren uit de tassen gehaald of wie die dag de wc's wel of niet heeft gedaan...Fleur48 schreef: ↑06-12-2023 16:28Kan. Dan kun je bijvoorbeeld afspreken dat de woonkamer, badkamer, keuken en grote slaapkamer netjes blijven en dat de overige kamers, schuur, garage en tuin een grote puinhoop mogen worden.
Rotzooi op de trap laten liggen (uit een andere reactie) lijkt me trouwens nogal link, zeker met kinderen. Zou wat zijn dat je op de trap met kind op de arm op de tegels van de gang beland omdat je partner zo’n lekker cosie gevoel krijgt van spullen op de trap (maw : te beroerd is om zijn troep op te ruimen)
woensdag 6 december 2023 om 17:33
Brombaer schreef: ↑06-12-2023 16:49Daar zou ik mij redelijk in kunnen vinden. Woonkamer vind ik wel een lastige. Dat is doorgaans toch wel de ruimte waar je het meest ontspant en verblijft na werk, zeker als je daarnaast geen werkkamer of andere gezellige ruimte hebt. En een schuur of garage klinkt meteen weer als zo'n praktische bergruimte. Ik kan prima leven met badkamer en keuken schoonhouden en (na gebruik) niet als een grote zooi achterlaten. Maar hoe je wil leven in je woonkamer, wat je wil laten liggen, slingeren, nog even niet opruimen, hoe vol gezet of gehangen het kan worden, hoe vaak daar een doek of stofzuiger doorheen "moet", of dekentjes keurig iedere avond opgevouwen moeten worden in de dekenkist etc. dan kom je op het gebied van "huis eigen maken" en ik denk dat dáár doorgaans meer zeik over is dan over wel of niet gekookt/boodschappen/verwarmingsmonteur geregeld/alle betalingen gedaan/verjaardagskaarten voor kind gekocht/reservering gemaakt voor het partijtje/gymkleren uit de tassen gehaald of wie die dag de wc's wel of niet heeft gedaan...
Dan heb je het weer heel erg mis. De mentale load/derde shift behelst veel, héél veel en die last, dáár gaan de conflicten het meest over want die dragen veel mannen niet.
woensdag 6 december 2023 om 18:33
Voor dat huishouden is een eenvoudige oplossing: een app. Trixie noemde het ook al.
Wij gebruiken Sweepy. Je voert 1x all taken per kamer in en hoe vaak het moet gebeuren. Bij ‘ramen zemen’ dacht mijn oma aan ‘elke week’, ik meer aan ‘1 x per jaar’.
Overleg wel met je man wat jullie allebei redelijk vinden qua frequentie.
Vervolgens geef je elke taak punten, je kan meer punten geven als het rotwerk is of als het lang duurt.
De app heeft metertjes die aangeven hoe lang geleden een taak gedaan is. Groen is ok, rood is: moet direct gebeuren.
Se app houdt ook per persoon het aantal behaalde punten bij.
Voordeel van de app: je hoeft geen ‘taakjes’ aan man te geven, hij ziet zelf in de telefoon wat moet gebeuren.
Voordeel 2: hij wil natuurlijk niet minder punten dan jij halen.
Voordeel 3: het is een soort spelletje om al die metertjes op groen te krijgen.
Verder: wil hij geen schoonmaker, laat dan het woord ‘robotstofzuiger’ een keer achteloos vallen. Als het maar lijkt op een gadget, komt het vanzelf in huis, hoef je niks aan te doen.
Wij gebruiken Sweepy. Je voert 1x all taken per kamer in en hoe vaak het moet gebeuren. Bij ‘ramen zemen’ dacht mijn oma aan ‘elke week’, ik meer aan ‘1 x per jaar’.
Overleg wel met je man wat jullie allebei redelijk vinden qua frequentie.
Vervolgens geef je elke taak punten, je kan meer punten geven als het rotwerk is of als het lang duurt.
De app heeft metertjes die aangeven hoe lang geleden een taak gedaan is. Groen is ok, rood is: moet direct gebeuren.
Se app houdt ook per persoon het aantal behaalde punten bij.
Voordeel van de app: je hoeft geen ‘taakjes’ aan man te geven, hij ziet zelf in de telefoon wat moet gebeuren.
Voordeel 2: hij wil natuurlijk niet minder punten dan jij halen.
Voordeel 3: het is een soort spelletje om al die metertjes op groen te krijgen.
Verder: wil hij geen schoonmaker, laat dan het woord ‘robotstofzuiger’ een keer achteloos vallen. Als het maar lijkt op een gadget, komt het vanzelf in huis, hoef je niks aan te doen.
woensdag 6 december 2023 om 19:07
Inderdaad, al de rest vind ik maar bijzaak. Dat hij eigenlijk geen gezin meer wil waar hij rekening moet mee houden is de hoofdzaak. En het feit dat hij dat zelfs al uitspreekt zegt heel veel, hij staat er al met één been uit. Ik zou het daar vooral over gaan hebben en niet nog meer aan zijn hoofd ‘zeuren’ over wat je van hem wil.
woensdag 6 december 2023 om 20:26
Ik vind dat helemaal niet gek. Een betaalde baan bestaat meestal uit heel veel routine. Huishouden is optioneel, wat je vandaag niet doet ligt er morgen ook nog.Zonnetjes2022 schreef: ↑06-12-2023 18:43Wat ik altijd zo vreemd vind is mannen zien / kunnen / weten alles als ze op werk zijn maar thuis kunnen ze niks zelf zonder dat het voorgezegd moet worden.
Mijn vriend is prima in zijn werk maar het stof op zijn dressoir boeit hem niet.
.
woensdag 6 december 2023 om 21:19
Ik ben een enorme adhd er....maar ouder alleen dus dan leer je het echt wel als het moet ....door schade en schande maar ik ben het wel geleerd.Lente19251003- schreef: ↑06-12-2023 16:09Ik woon samen met een enorme ADHD’er, al heel erg lang. En ik ben nog steeds diegene die alles in de gaten moet houden en moet bedenken. Grote verschil met jullie situatie is wel dat mijn man dit erkent, we hulp inkopen (AH bezorgt de boodschappen, schoonmaakster etc) en dat hij ook mijn gevoel erkent. Hij probeert echt alles te zien en te doen, maar hij ziet het écht niet. Dat geloof ik inmiddels ook wel, na 20 jaar. Hij heeft er echter geen enkel probleem mee om opdrachten te krijgen en doet het dan ook meteen. Ik vind de houding van jouw man echt niet oké!
woensdag 6 december 2023 om 21:40
Het topic maakt mij een beetje verdrietig merk ik. Door mijn bijna ex het laatste half jaar van ons huwelijk (zwanger/hoogzwanger van ons 3e kind toen en daarnaast twee peuters en een baan, even "for the picture") zo vaak uitgemaakt voor zeur als ik "weer" eens vroeg of hij alsjeblieft een keertje boodschappen wilde doen, alsjeblieft een was op de waslijn wilde hangen, alsjeblieft de vaatwasser wilde uitruimen en altijd kreeg ik een nee. En hij ging gewoon de deur uit, biertje drinken, even ergens klussen, lekker in de tuin zijn eigen ding doen en hup daar ging ik weer, wassen, boodschappen doen, opruimen, stofzuigen, koken afruimen, de kinderen in bad doen en ga zo maar door, zelfs in de kraamweek was het allemaal teveel en te moeilijk voor hem. Want ik zeurde. Ik zeurde als ik doodop om 21:00 uur naar bed wilde (nogmaals hoogzwanger en bloedhete zomer van 2022) ik zeurde als ik vroeg of hij misschien eens op zaterdagmiddag om 13;00 uur wilde stoppen met werken...na al vijf dagen de week rond te hebben gewerkt.
En ik merk dat het in mijn systeem is gaan zitten, het verontschuldigen dat ik zo zeur het "ik doe het zelf wel", het aan mijzelf gaan twijfelen of ik nu echt van die gekke dingen vraag...en of ik inderdaad die cynische zeur ben geworden die hij mij vond geworden....
Nou goed, ik dwaal af.
Maar mede door dit topic besef ik wel weer dat ik blij mag zijn dat ik van die flippo af ben en dat ik hoop dat mijn ooit nieuwe geliefde van nature iets meer doet. Of althans iets doet na het te vragen.
En ik merk dat het in mijn systeem is gaan zitten, het verontschuldigen dat ik zo zeur het "ik doe het zelf wel", het aan mijzelf gaan twijfelen of ik nu echt van die gekke dingen vraag...en of ik inderdaad die cynische zeur ben geworden die hij mij vond geworden....
Nou goed, ik dwaal af.
Maar mede door dit topic besef ik wel weer dat ik blij mag zijn dat ik van die flippo af ben en dat ik hoop dat mijn ooit nieuwe geliefde van nature iets meer doet. Of althans iets doet na het te vragen.
woensdag 6 december 2023 om 22:14
En laat me raden: in zijn eentje in zijn eigen huis kan hij het allemaal wel zelfVeerleVeertje schreef: ↑06-12-2023 21:40Het topic maakt mij een beetje verdrietig merk ik. Door mijn bijna ex het laatste half jaar van ons huwelijk (zwanger/hoogzwanger van ons 3e kind toen en daarnaast twee peuters en een baan, even "for the picture") zo vaak uitgemaakt voor zeur als ik "weer" eens vroeg of hij alsjeblieft een keertje boodschappen wilde doen, alsjeblieft een was op de waslijn wilde hangen, alsjeblieft de vaatwasser wilde uitruimen en altijd kreeg ik een nee. En hij ging gewoon de deur uit, biertje drinken, even ergens klussen, lekker in de tuin zijn eigen ding doen en hup daar ging ik weer, wassen, boodschappen doen, opruimen, stofzuigen, koken afruimen, de kinderen in bad doen en ga zo maar door, zelfs in de kraamweek was het allemaal teveel en te moeilijk voor hem. Want ik zeurde. Ik zeurde als ik doodop om 21:00 uur naar bed wilde (nogmaals hoogzwanger en bloedhete zomer van 2022) ik zeurde als ik vroeg of hij misschien eens op zaterdagmiddag om 13;00 uur wilde stoppen met werken...na al vijf dagen de week rond te hebben gewerkt.
En ik merk dat het in mijn systeem is gaan zitten, het verontschuldigen dat ik zo zeur het "ik doe het zelf wel", het aan mijzelf gaan twijfelen of ik nu echt van die gekke dingen vraag...en of ik inderdaad die cynische zeur ben geworden die hij mij vond geworden....
Nou goed, ik dwaal af.
Maar mede door dit topic besef ik wel weer dat ik blij mag zijn dat ik van die flippo af ben en dat ik hoop dat mijn ooit nieuwe geliefde van nature iets meer doet. Of althans iets doet na het te vragen.
(of komt zijn moeder het doen, die 'kerels' heb je ook)
ik heb gezegd
woensdag 6 december 2023 om 22:25
Die app ga ik nader bekijken! Thanxxynix schreef: ↑06-12-2023 18:33Voor dat huishouden is een eenvoudige oplossing: een app. Trixie noemde het ook al.
Wij gebruiken Sweepy. Je voert 1x all taken per kamer in en hoe vaak het moet gebeuren. Bij ‘ramen zemen’ dacht mijn oma aan ‘elke week’, ik meer aan ‘1 x per jaar’.
Overleg wel met je man wat jullie allebei redelijk vinden qua frequentie.
Vervolgens geef je elke taak punten, je kan meer punten geven als het rotwerk is of als het lang duurt.
De app heeft metertjes die aangeven hoe lang geleden een taak gedaan is. Groen is ok, rood is: moet direct gebeuren.
Se app houdt ook per persoon het aantal behaalde punten bij.
Voordeel van de app: je hoeft geen ‘taakjes’ aan man te geven, hij ziet zelf in de telefoon wat moet gebeuren.
Voordeel 2: hij wil natuurlijk niet minder punten dan jij halen.
Voordeel 3: het is een soort spelletje om al die metertjes op groen te krijgen.
Verder: wil hij geen schoonmaker, laat dan het woord ‘robotstofzuiger’ een keer achteloos vallen. Als het maar lijkt op een gadget, komt het vanzelf in huis, hoef je niks aan te doen.
Ook hier al jaaaaren een punt van discussie. Het al oude argument 'ik zie het niet', 'het is voor mij geen prioriteit' en 'als je er last van hebt, dan doe je het toch lekker zelf' komt steevast voorbij. Ook staken heeft geen zin: meneer vertikt het gewoon. Ja, vragen en opdrachten geven werkt wel en dat is, net als hier al is gezegd, nou precies het punt: ik wíl het niet vragen, ik wil dat hij het uit zichzelf doet. Ik ben eens een week weggeweest en toen kon hij de bare minimum doen (= kids net op tijd naar school en eten op tafel). Een week was helaas te kort want bij thuiskomst lag er een shitload aan was op mij te wachten.... 'Jij kan dat beter' en blablabla
Verder is hij wel lief hoor, alleen stoor ik me mateloos aan zijn gemakzucht (en nee, ik ben van nature ook geen poetsmiep en is het écht niet spik en span, verre van dat zelfs)
ik heb gezegd
woensdag 6 december 2023 om 22:47
Uiteraard kunnen ze het prima. En als hun moeder het voor ze doet, zijn ze op z’n minst op de hoogte dat poetsen geen zak aan is.Annanassie schreef: ↑06-12-2023 22:14En laat me raden: in zijn eentje in zijn eigen huis kan hij het allemaal wel zelf
donderdag 7 december 2023 om 03:57
Annanassie schreef: ↑06-12-2023 22:25Die app ga ik nader bekijken! Thanx
Ook hier al jaaaaren een punt van discussie. Het al oude argument 'ik zie het niet', 'het is voor mij geen prioriteit' en 'als je er last van hebt, dan doe je het toch lekker zelf' komt steevast voorbij. Ook staken heeft geen zin: meneer vertikt het gewoon. Ja, vragen en opdrachten geven werkt wel en dat is, net als hier al is gezegd, nou precies het punt: ik wíl het niet vragen, ik wil dat hij het uit zichzelf doet. Ik ben eens een week weggeweest en toen kon hij de bare minimum doen (= kids net op tijd naar school en eten op tafel). Een week was helaas te kort want bij thuiskomst lag er een shitload aan was op mij te wachten.... 'Jij kan dat beter' en blablabla
Verder is hij wel lief hoor, alleen stoor ik me mateloos aan zijn gemakzucht (en nee, ik ben van nature ook geen poetsmiep en is het écht niet spik en span, verre van dat zelfs)
Ik kan me heel goed voorstellen dat je je aan zijn gemakzucht stoort want je laat je eigenlijk gewoon gebruiken en dat wringt natuurlijk flink. Ik word al pissig bij het lezen alleen al.
donderdag 7 december 2023 om 05:06
Wat knap dat je er een punt achter hebt gezet. Ik hoop dat je gauw iemand vind.VeerleVeertje schreef: ↑06-12-2023 21:40Het topic maakt mij een beetje verdrietig merk ik. Door mijn bijna ex het laatste half jaar van ons huwelijk (zwanger/hoogzwanger van ons 3e kind toen en daarnaast twee peuters en een baan, even "for the picture") zo vaak uitgemaakt voor zeur als ik "weer" eens vroeg of hij alsjeblieft een keertje boodschappen wilde doen, alsjeblieft een was op de waslijn wilde hangen, alsjeblieft de vaatwasser wilde uitruimen en altijd kreeg ik een nee. En hij ging gewoon de deur uit, biertje drinken, even ergens klussen, lekker in de tuin zijn eigen ding doen en hup daar ging ik weer, wassen, boodschappen doen, opruimen, stofzuigen, koken afruimen, de kinderen in bad doen en ga zo maar door, zelfs in de kraamweek was het allemaal teveel en te moeilijk voor hem. Want ik zeurde. Ik zeurde als ik doodop om 21:00 uur naar bed wilde (nogmaals hoogzwanger en bloedhete zomer van 2022) ik zeurde als ik vroeg of hij misschien eens op zaterdagmiddag om 13;00 uur wilde stoppen met werken...na al vijf dagen de week rond te hebben gewerkt.
En ik merk dat het in mijn systeem is gaan zitten, het verontschuldigen dat ik zo zeur het "ik doe het zelf wel", het aan mijzelf gaan twijfelen of ik nu echt van die gekke dingen vraag...en of ik inderdaad die cynische zeur ben geworden die hij mij vond geworden....
Nou goed, ik dwaal af.
Maar mede door dit topic besef ik wel weer dat ik blij mag zijn dat ik van die flippo af ben en dat ik hoop dat mijn ooit nieuwe geliefde van nature iets meer doet. Of althans iets doet na het te vragen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
