Relaties
alle pijlers
Communicatieproblemen in huwelijk
woensdag 6 december 2023 om 06:05
Hi viva-ers,
Ik zit met een situatie tussen mij en mijn man waarmee ik niet goed weet om te gaan. Heb nooit echt goed geleerd mijn grenzen te stellen en dat zit mij nu in de weg denk ik.
Mijn man is nogal egocentrisch van aard. Als iets hem niet interesseert, dan zal hij er niet zo snel uit zichzelf iets mee doen, ook al vind ik datgene bijvoorbeeld wel belangrijk. Hij ziet niet goed dat je soms ook dingen doet die voor jou misschien niet belangrijk/interessant/ontwikkelend zijn, maar voor de ander wel.
Nu probeer ik al een tijdje bij hem aan te geven dat ik het gevoel heb alles te moeten trekken/aanjagen. Bijvoorbeeld: We zijn vorig jaar verhuisd en hebben twee weken daarna ook een kindje gekregen. We zijn daarom zo in het huis gestapt, zonder er iets aan te doen (hoefde ook niet echt). Nu echter wil ik ons huis wel graag updaten. Meubels (we hadden die niet), de kinderkamer eindelijk realiseren), maar ook de boel schoonhouden, energiecontract afsluiten, zorgen dat voor ons kindje alles geregeld is, etc. Ik moet alles aanjagen, anders gebeurt het niet.
Begrijp me niet verkeerd, hij doet echt wel dingen. Hij spendeert veel tijd met ons kindje en doet wat kleine dingen in huis. Hij werkt fulltime en brengt het merendeel van ons inkomen binnen (ik werk 4 dagen in een redelijk goede baan maar hij heeft gewoon een belachelijk goede baan). Hij wil zijn eigen bedrijf starten en zal daar naar verwachting echt heel veel geld mee gaan verdienen. Dat is leuk en lief, maar dit alles neemt niet weg dat ik het zo VOEL. En daar lijkt hij geen begrip voor te (willen?) hebben of hij snapt het gewoon echt niet. Ik kom er maar niet achter.
Als ik dit aankaart, geeft hij mij 3 soorten reacties: hij komt terug met: maar ik doe toch dit en dit. Of hij zegt: maar dan moet je het aangeven als je wil dat ik wat doe. Of het is: als ik wist dat alles zo in een weegschaal gelegd zou worden zou ik niet getrouwd zijn.
Maar ik ben zijn moeder toch niet? Ik heb al genoeg op mijn bordje, als ik hem moet gaan ‘managen’, dan wordt dat alleen maar meer in plaats van minder. Plus, ik voel mij niet gehoord. Dat vind ik misschien nog wel het lastigst. Ik voel mij niet gehoord en heb voor mijn gevoel alles geprobeerd om mij wel gehoord te laten voelen. Ik voel mij moegestreden.
Ik weet dat het tropenjaren zijn. Ik houd van mijn man. Gisteravond zij mijn man dat hij spijt heeft dat hij getrouwd is. Dat snap ik want ik ben niet de aardigste tegen hem de laatste tijd omdat mijn energie en geduld voor hem op zijn. Ik word door zijn gedrag denk ik getriggerd om meer dingen op een weegschaal te gaan leggen, omdat ik diep van binnen weet dat als ik dat niet doe, er niets gebeurt in huis en er nog meer op mijn schouders komt.
Wat kan ik doen om het tij te keren? Ik wil hier heel graag uitkomen met mijn man maar ik weet niet zo goed hoe. Ik wil niet alles op een weegschaal leggen, maar wil gehoord worden zonder daar steeds om te moeten ‘vechten’.
Ik zit met een situatie tussen mij en mijn man waarmee ik niet goed weet om te gaan. Heb nooit echt goed geleerd mijn grenzen te stellen en dat zit mij nu in de weg denk ik.
Mijn man is nogal egocentrisch van aard. Als iets hem niet interesseert, dan zal hij er niet zo snel uit zichzelf iets mee doen, ook al vind ik datgene bijvoorbeeld wel belangrijk. Hij ziet niet goed dat je soms ook dingen doet die voor jou misschien niet belangrijk/interessant/ontwikkelend zijn, maar voor de ander wel.
Nu probeer ik al een tijdje bij hem aan te geven dat ik het gevoel heb alles te moeten trekken/aanjagen. Bijvoorbeeld: We zijn vorig jaar verhuisd en hebben twee weken daarna ook een kindje gekregen. We zijn daarom zo in het huis gestapt, zonder er iets aan te doen (hoefde ook niet echt). Nu echter wil ik ons huis wel graag updaten. Meubels (we hadden die niet), de kinderkamer eindelijk realiseren), maar ook de boel schoonhouden, energiecontract afsluiten, zorgen dat voor ons kindje alles geregeld is, etc. Ik moet alles aanjagen, anders gebeurt het niet.
Begrijp me niet verkeerd, hij doet echt wel dingen. Hij spendeert veel tijd met ons kindje en doet wat kleine dingen in huis. Hij werkt fulltime en brengt het merendeel van ons inkomen binnen (ik werk 4 dagen in een redelijk goede baan maar hij heeft gewoon een belachelijk goede baan). Hij wil zijn eigen bedrijf starten en zal daar naar verwachting echt heel veel geld mee gaan verdienen. Dat is leuk en lief, maar dit alles neemt niet weg dat ik het zo VOEL. En daar lijkt hij geen begrip voor te (willen?) hebben of hij snapt het gewoon echt niet. Ik kom er maar niet achter.
Als ik dit aankaart, geeft hij mij 3 soorten reacties: hij komt terug met: maar ik doe toch dit en dit. Of hij zegt: maar dan moet je het aangeven als je wil dat ik wat doe. Of het is: als ik wist dat alles zo in een weegschaal gelegd zou worden zou ik niet getrouwd zijn.
Maar ik ben zijn moeder toch niet? Ik heb al genoeg op mijn bordje, als ik hem moet gaan ‘managen’, dan wordt dat alleen maar meer in plaats van minder. Plus, ik voel mij niet gehoord. Dat vind ik misschien nog wel het lastigst. Ik voel mij niet gehoord en heb voor mijn gevoel alles geprobeerd om mij wel gehoord te laten voelen. Ik voel mij moegestreden.
Ik weet dat het tropenjaren zijn. Ik houd van mijn man. Gisteravond zij mijn man dat hij spijt heeft dat hij getrouwd is. Dat snap ik want ik ben niet de aardigste tegen hem de laatste tijd omdat mijn energie en geduld voor hem op zijn. Ik word door zijn gedrag denk ik getriggerd om meer dingen op een weegschaal te gaan leggen, omdat ik diep van binnen weet dat als ik dat niet doe, er niets gebeurt in huis en er nog meer op mijn schouders komt.
Wat kan ik doen om het tij te keren? Ik wil hier heel graag uitkomen met mijn man maar ik weet niet zo goed hoe. Ik wil niet alles op een weegschaal leggen, maar wil gehoord worden zonder daar steeds om te moeten ‘vechten’.
desipardesi wijzigde dit bericht op 06-12-2023 06:08
Reden: Aanvulling.
Reden: Aanvulling.
5.84% gewijzigd
woensdag 6 december 2023 om 06:21
Wat een kutopmerking om te zeggen dat hij spijt heeft getrouwd met jou te zijn.
Jij hebt er last van dat de mentale last van jullie gezin grotendeels op jou terecht komt. Dit zal op korte termijn ook niet veranderen (als er niets gebeurt) omdat jullie kind nog klein is.
Ik zou een goed gesprek voeren over de verdeling van die mentale last. Hij kan daarvan heus wel een aantal taken van jou overnemen.
Hij ziet jou nu als zeikerd. Maar er zijn nu eenmaal veel dingen die je als volwassenen (met kind) moet regelen en om moet denken. Het is nogal kinderachtig om te verwachten dat je vrouw dat allemaal maar oppakt.
Jij hebt er last van dat de mentale last van jullie gezin grotendeels op jou terecht komt. Dit zal op korte termijn ook niet veranderen (als er niets gebeurt) omdat jullie kind nog klein is.
Ik zou een goed gesprek voeren over de verdeling van die mentale last. Hij kan daarvan heus wel een aantal taken van jou overnemen.
Hij ziet jou nu als zeikerd. Maar er zijn nu eenmaal veel dingen die je als volwassenen (met kind) moet regelen en om moet denken. Het is nogal kinderachtig om te verwachten dat je vrouw dat allemaal maar oppakt.
woensdag 6 december 2023 om 06:33
Dankjewel voor je reactie. Dat klopt, ik heb daar idd last van. Ik heb al zo veel keren geprobeerd dit aan te kaarten, maar hij lijkt letterlijk het probleem niet te zien. We hebben een discussie, ik vertel hem mijn visie en hij verteld mij de zijne, en that’s it. Ik zou graag willen dat hij een helpende hand zou bieden, maar ook als ik dat letterlijk zo tegen hem zeg dan komen we niet verder. Hij wil dan voorbeelden en dat ik hem opdrachten geef maar dat is juist het punt; ik wil niet meer opdrachten geven en voorbeelden geven. Ik wil dat hij erkent dat het voor mij zwaar is en dat hij wat van mij overpakt. En dan vooral in initiatief nemen, zonder dat ik voor hem voor moet kauwen want als ik dat ga doen dan komen we ook nooit verder. Dan verschuift mijn taak alleen maar een beetje maar wordt niet minder.Blubber schreef: ↑06-12-2023 06:21Wat een kutopmerking om te zeggen dat hij spijt heeft getrouwd met jou te zijn.
Jij hebt er last van dat de mentale last van jullie gezin grotendeels op jou terecht komt. Dit zal op korte termijn ook niet veranderen (als er niets gebeurt) omdat jullie kind nog klein is.
Ik zou een goed gesprek voeren over de verdeling van die mentale last. Hij kan daarvan heus wel een aantal taken van jou overnemen.
Hij ziet jou nu als zeikerd. Maar er zijn nu eenmaal veel dingen die je als volwassenen (met kind) moet regelen en om moet denken. Het is nogal kinderachtig om te verwachten dat je vrouw dat allemaal maar oppakt.
Of zie ik dat verkeerd?
woensdag 6 december 2023 om 06:37
Ik geloof dat ik je niet helemaal goed begrijp. Ik werk ook bijna fulltime en draag de meeste zorg? Ik doe ook bijna al het schoonmaken en opruimen.Honingbij_ schreef: ↑06-12-2023 06:30Als ik fulltime zou werken én zorg zou dragen voor een jong kind, dan snap ik eerlijk gezegd heel goed dat hij daar de puf niet voor heeft. Blijkbaar is er geld genoeg. Waarom besteed je een deel van deze klussen niet uit?
Ik word ongelukkig van de puinzooi waar we nu in leven en wil dat graag wat meer op orde. Het uitbesteden zou ik helemaal prima vinden, ware het niet dat hij veel dingen al gauw te duur vindt.
We hebben kinderopvang en eens per drie weken een schoonmaakster.
woensdag 6 december 2023 om 06:40
Zoek even momlife comics op Instagram op en dan vooral de cartoons over weaponised incompetence en mental load.
Dit is niet ok. Jullie werken allebei en jullie hebben samen een huishouden. Dat gelul dat mannen het probleem niet zien. Ze willen het niet zien. Op hun werk zijn ze vaak analytisch sterk zat om vanalles op te merken en thuis mag moeder de vrouw al het denkwerk doen. Zo werkt het dus niet.
En wie er het meeste geld binnenharkt is voor mental load niet relevant. Het klinkt alsof jij qua uren evenveel danwel meer inbrengt dan hij want kind en huis liggen vooral op jouw bord. Je bent zijn moeder niet. Lijstjes moeten maken voor een volwassen kerel hou op met me hij woont daar toch ook? Maakt er iemand lijstjes voor jou? Nee toch...
Dit is niet ok. Jullie werken allebei en jullie hebben samen een huishouden. Dat gelul dat mannen het probleem niet zien. Ze willen het niet zien. Op hun werk zijn ze vaak analytisch sterk zat om vanalles op te merken en thuis mag moeder de vrouw al het denkwerk doen. Zo werkt het dus niet.
En wie er het meeste geld binnenharkt is voor mental load niet relevant. Het klinkt alsof jij qua uren evenveel danwel meer inbrengt dan hij want kind en huis liggen vooral op jouw bord. Je bent zijn moeder niet. Lijstjes moeten maken voor een volwassen kerel hou op met me hij woont daar toch ook? Maakt er iemand lijstjes voor jou? Nee toch...
woensdag 6 december 2023 om 06:44
Ik snap je heel goed. Als je hem opdracht moet geven iets te doen dan ligt die mentale last nog steeds bij jou ipv bij hem. Hij zit helemaal niet in dat die mentale last überhaupt bestaat. En vind jou de zeikerd.Desipardesi schreef: ↑06-12-2023 06:33Dankjewel voor je reactie. Dat klopt, ik heb daar idd last van. Ik heb al zo veel keren geprobeerd dit aan te kaarten, maar hij lijkt letterlijk het probleem niet te zien. We hebben een discussie, ik vertel hem mijn visie en hij verteld mij de zijne, en that’s it. Ik zou graag willen dat hij een helpende hand zou bieden, maar ook als ik dat letterlijk zo tegen hem zeg dan komen we niet verder. Hij wil dan voorbeelden en dat ik hem opdrachten geef maar dat is juist het punt; ik wil niet meer opdrachten geven en voorbeelden geven. Ik wil dat hij erkent dat het voor mij zwaar is en dat hij wat van mij overpakt. En dan vooral in initiatief nemen, zonder dat ik voor hem voor moet kauwen want als ik dat ga doen dan komen we ook nooit verder. Dan verschuift mijn taak alleen maar een beetje maar wordt niet minder.
Of zie ik dat verkeerd?
Mijn man heeft hier ook een handje van. Inmiddels hebben wij wel een modus gevonden hierin maar daar gingen veel stevige gesprekken aan vooraf. En nog draag ik een groter deel van die mentale last. We praten nu wel regelmatig over of het nog werkt op deze manier en of we ons beiden nog gezien voelen.
woensdag 6 december 2023 om 06:45
Dan moet je toch opnieuw in gesprek met hem. Blijkbaar stoort hij zich niet zo aan jullie huis en heeft het geen prioriteit voor hem, maar voor jou ligt dat anders. Maar kijk ook eens kritisch naar je eigen verwachtingen, is het écht een puinzooi? Moeten er echt dingen in huis gebeuren?Desipardesi schreef: ↑06-12-2023 06:37Ik geloof dat ik je niet helemaal goed begrijp. Ik werk ook bijna fulltime en draag de meeste zorg? Ik doe ook bijna al het schoonmaken en opruimen.
Ik word ongelukkig van de puinzooi waar we nu in leven en wil dat graag wat meer op orde. Het uitbesteden zou ik helemaal prima vinden, ware het niet dat hij veel dingen al gauw te duur vindt.
We hebben kinderopvang en eens per drie weken een schoonmaakster.
Begrijp me niet verkeerd, ik herken heel veel van je verhaal. Ook ik ben thuis de ouder die de mentale last draagt en het grootste gedeelte van het huishouden doet. Maar mijn man en ik staan lijnrecht tegenover elkaar als het gaat om behoeftes wat dat betreft. Ik ben een neuroot en wil alles zo snel mogelijk aan kant en altijd alles schoon en opgeruimd; hem boeit het gewoon niet. Ik heb geleerd dat ik niet van hem kan verwachten dat hij meegaat in mijn neurotische gedrag. En dus is het van beide kanten geven en nemen, door in gesprek te blijven met elkaar.
woensdag 6 december 2023 om 06:45
Lijkt mij inderdaad een combi van druk, moe en weten dat het toch wel goed komt omdat jij dingen wel oppakt of aanjaagt.
Want als hij niet getrouwd is moet hij toch ook alles zelf regelen? Of vind hij het dan ook daadwerkelijk nog steeds onbelangrijk dat er energie is in zijn huis?
Tsja.... ergens denk ik dat veel vrouwen dit wel herkennen. Mijn man zegt ook regelmatig "als jij zegt wat ik moet halen, doe ik even een boodschap". Of vraagt waar van alles ligt in huis. En dan denk ik ook vaak... vent.. je moest eens weten wat ik allemaal regel zonder dat je het door hebt. Dat gaat dan inderdaad vooral om die 'mentale last'. En geloof mij, je moet hier snel iets aan doen want het wordt alleen maar erger als je kind naar school gaat en clubjes heeft enzo.
Hele duidelijke afspraken maken dus. En dan niet alleen voor wie wat DOET maar ook wie voor wat eindverantwoordelijk is. Wij hebben bijvoorbeeld nu afgesproken: hij is verantwoordelijk voor alle onderhoud en klusjes huis en auto en fietsen. Ik regel alles met opvang en school kinderen. En zo meer. Betekent niet dat ik nooit meet de auto was en hij niks met de kinderen doet. Maar we verdelen dus met name de 'mental load'. Geen idee of ik dit duidelijk uitleg.
Want als hij niet getrouwd is moet hij toch ook alles zelf regelen? Of vind hij het dan ook daadwerkelijk nog steeds onbelangrijk dat er energie is in zijn huis?
Tsja.... ergens denk ik dat veel vrouwen dit wel herkennen. Mijn man zegt ook regelmatig "als jij zegt wat ik moet halen, doe ik even een boodschap". Of vraagt waar van alles ligt in huis. En dan denk ik ook vaak... vent.. je moest eens weten wat ik allemaal regel zonder dat je het door hebt. Dat gaat dan inderdaad vooral om die 'mentale last'. En geloof mij, je moet hier snel iets aan doen want het wordt alleen maar erger als je kind naar school gaat en clubjes heeft enzo.
Hele duidelijke afspraken maken dus. En dan niet alleen voor wie wat DOET maar ook wie voor wat eindverantwoordelijk is. Wij hebben bijvoorbeeld nu afgesproken: hij is verantwoordelijk voor alle onderhoud en klusjes huis en auto en fietsen. Ik regel alles met opvang en school kinderen. En zo meer. Betekent niet dat ik nooit meet de auto was en hij niks met de kinderen doet. Maar we verdelen dus met name de 'mental load'. Geen idee of ik dit duidelijk uitleg.
woensdag 6 december 2023 om 06:50
Ik lees mee: kan hier een boek over schrijven. Enige verschil hier allen is dat het inkomen nagenoeg gelijk is. 2 tips:
Begin nooit aan een 2e kind in deze situatie
Jij bepaalt welke hulp er moet komen, niet hij. Dat zeuren over dat duur is is heel snel over!
Hier heeft man een nieuw project ver weg in Nederland waar hij dus 3 dagen heen moet in feb 2024. Dat betekent dus dat ik 3 van de 5 doordeweekse alleen draai qua kinderen. Momenteel heerst er de dus Koude Oorlog hier thuis.
Begin nooit aan een 2e kind in deze situatie
Jij bepaalt welke hulp er moet komen, niet hij. Dat zeuren over dat duur is is heel snel over!
Hier heeft man een nieuw project ver weg in Nederland waar hij dus 3 dagen heen moet in feb 2024. Dat betekent dus dat ik 3 van de 5 doordeweekse alleen draai qua kinderen. Momenteel heerst er de dus Koude Oorlog hier thuis.
woensdag 6 december 2023 om 06:52
Goede test om te kijken hoe de (mentale) last verdeeld.
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/20 ... dbattle/#/
Allebei invullen en uitkomsten vergelijken.
Dit was voor mijn man wel een eyeopener.
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/20 ... dbattle/#/
Allebei invullen en uitkomsten vergelijken.
Dit was voor mijn man wel een eyeopener.
woensdag 6 december 2023 om 07:12
Wat goed dat jullie een modus hebben gevonden! Ja, ik vrees dat het bij ons hier ook op uit zal draaien. Soms voelt het makkelijker om dan maar te accepteren dan om steeds het gesprek aan te gaan.Blubber schreef: ↑06-12-2023 06:44Ik snap je heel goed. Als je hem opdracht moet geven iets te doen dan ligt die mentale last nog steeds bij jou ipv bij hem. Hij zit helemaal niet in dat die mentale last überhaupt bestaat. En vind jou de zeikerd.
Mijn man heeft hier ook een handje van. Inmiddels hebben wij wel een modus gevonden hierin maar daar gingen veel stevige gesprekken aan vooraf. En nog draag ik een groter deel van die mentale last. We praten nu wel regelmatig over of het nog werkt op deze manier en of we ons beiden nog gezien voelen.
woensdag 6 december 2023 om 07:15
Dit is een goed punt. Ik heb wel hogere standaarden dan hem idd. Maar then again: zijn lat ligt echt op 0 als het het huishouden betreft. Dus alles is daarbij vergeleken neurotisch. Volgens mij ben ik juist vrij relaxed. Kan er alleen niet tegen als op alle oppervlakken spullen liggen. Ik word daar onrustig van en ik ben al permanent overprikkeld haha.Honingbij_ schreef: ↑06-12-2023 06:45Dan moet je toch opnieuw in gesprek met hem. Blijkbaar stoort hij zich niet zo aan jullie huis en heeft het geen prioriteit voor hem, maar voor jou ligt dat anders. Maar kijk ook eens kritisch naar je eigen verwachtingen, is het écht een puinzooi? Moeten er echt dingen in huis gebeuren?
Begrijp me niet verkeerd, ik herken heel veel van je verhaal. Ook ik ben thuis de ouder die de mentale last draagt en het grootste gedeelte van het huishouden doet. Maar mijn man en ik staan lijnrecht tegenover elkaar als het gaat om behoeftes wat dat betreft. Ik ben een neuroot en wil alles zo snel mogelijk aan kant en altijd alles schoon en opgeruimd; hem boeit het gewoon niet. Ik heb geleerd dat ik niet van hem kan verwachten dat hij meegaat in mijn neurotische gedrag. En dus is het van beide kanten geven en nemen, door in gesprek te blijven met elkaar.
woensdag 6 december 2023 om 07:16
Oh wat een goede die Instagram pagina. Dat is idd spijker op zijn kop.Merkimer schreef: ↑06-12-2023 06:40Zoek even momlife comics op Instagram op en dan vooral de cartoons over weaponised incompetence en mental load.
Dit is niet ok. Jullie werken allebei en jullie hebben samen een huishouden. Dat gelul dat mannen het probleem niet zien. Ze willen het niet zien. Op hun werk zijn ze vaak analytisch sterk zat om vanalles op te merken en thuis mag moeder de vrouw al het denkwerk doen. Zo werkt het dus niet.
En wie er het meeste geld binnenharkt is voor mental load niet relevant. Het klinkt alsof jij qua uren evenveel danwel meer inbrengt dan hij want kind en huis liggen vooral op jouw bord. Je bent zijn moeder niet. Lijstjes moeten maken voor een volwassen kerel hou op met me hij woont daar toch ook? Maakt er iemand lijstjes voor jou? Nee toch...
woensdag 6 december 2023 om 07:18
Ja dit is een goede tip. Afspreken wie waar verantwoordelijk voor is. Want hij vraagt nu naar concrete taken maar dat vind ik altijd lastig omdat ik a) niet altijd alles kan overzien en b) veel dingen weer met elkaar samenhangen.Moumou schreef: ↑06-12-2023 06:45Lijkt mij inderdaad een combi van druk, moe en weten dat het toch wel goed komt omdat jij dingen wel oppakt of aanjaagt.
Want als hij niet getrouwd is moet hij toch ook alles zelf regelen? Of vind hij het dan ook daadwerkelijk nog steeds onbelangrijk dat er energie is in zijn huis?
Tsja.... ergens denk ik dat veel vrouwen dit wel herkennen. Mijn man zegt ook regelmatig "als jij zegt wat ik moet halen, doe ik even een boodschap". Of vraagt waar van alles ligt in huis. En dan denk ik ook vaak... vent.. je moest eens weten wat ik allemaal regel zonder dat je het door hebt. Dat gaat dan inderdaad vooral om die 'mentale last'. En geloof mij, je moet hier snel iets aan doen want het wordt alleen maar erger als je kind naar school gaat en clubjes heeft enzo.
Hele duidelijke afspraken maken dus. En dan niet alleen voor wie wat DOET maar ook wie voor wat eindverantwoordelijk is. Wij hebben bijvoorbeeld nu afgesproken: hij is verantwoordelijk voor alle onderhoud en klusjes huis en auto en fietsen. Ik regel alles met opvang en school kinderen. En zo meer. Betekent niet dat ik nooit meet de auto was en hij niks met de kinderen doet. Maar we verdelen dus met name de 'mental load'. Geen idee of ik dit duidelijk uitleg.
woensdag 6 december 2023 om 07:19
Ja dat weet ik niet. Ik probeer hem nu al zo veel mogelijk tijd te geven voor zijn eigen dingen. Hij heeft al veel meer dan ik.__appelbloesem__ schreef: ↑06-12-2023 07:01Hoe ziet je man het voor zich om een eigen bedrijf te starten als jullie nu al allebei overbelast zijn? Ik vind dit helemaal niet leuk en lief klinken…
woensdag 6 december 2023 om 08:11
Ook met een fulltime baan en een kind moet er eten op tafel komen en de was worden gedaan.Honingbij_ schreef: ↑06-12-2023 06:30Als ik fulltime zou werken én zorg zou dragen voor een jong kind, dan snap ik eerlijk gezegd heel goed dat hij daar de puf niet voor heeft. Blijkbaar is er geld genoeg. Waarom besteed je een deel van deze klussen niet uit?
Laat me raden: TO kookt want man kan dat niet, TO doet de (en ook zíjn) was en strijkt, TO gaat naar consultatiebureau met kind en TO blijft thuis als kind ziek is. Man werkt en knuffelt thuis met kind, verschoont wel eens een luier en legt hem/haar wel eens op bed.
anoniem_660fa43cd43ec wijzigde dit bericht op 06-12-2023 08:12
8.37% gewijzigd
woensdag 6 december 2023 om 08:12
woensdag 6 december 2023 om 08:16
Doet me wat denken aan die film Walk the Line over het leven van Johnny Cash. Tenminste die beelden komen bij me op.
Misschien waren de bezwaren van zijn eerste vrouw terecht, maar de voortdurende kritiek op hem zal niet geholpen hebben om hem gelukkiger en tevredener te maken. Ik zeg overigens niet dat jouw man er ook vandoor zal gaan. De meeste mannen blijven in een huwelijk. Ik zeg ook niet dat jouw kritiek onterecht is. Je zal echt teleurgesteld zijn en hij vindt dat hij zijn best doet maar dat niets goed genoeg is.
Wat je moet doen is niet vitten of bekritiseren of voortdurend klagen, dat is namelijk een probaat middel om een man af te laten haken, maar wat hij al eerder voorstelde: gewoon aangeven wat hij moet doen. Maak een lijst van de werkzaamheden en verdeel die tussen jullie tweeën.
Therapie of een scheiding behoren ook tot de mogelijkheden. Je moet alleen niet verwachten dat je de aard van het beestje veranderen kan alleen door voortdurend kritiek te leveren, hoorbaar en zichtbaar teleurgesteld te zijn en niet te waarderen wat hij wél doet.
Misschien waren de bezwaren van zijn eerste vrouw terecht, maar de voortdurende kritiek op hem zal niet geholpen hebben om hem gelukkiger en tevredener te maken. Ik zeg overigens niet dat jouw man er ook vandoor zal gaan. De meeste mannen blijven in een huwelijk. Ik zeg ook niet dat jouw kritiek onterecht is. Je zal echt teleurgesteld zijn en hij vindt dat hij zijn best doet maar dat niets goed genoeg is.
Wat je moet doen is niet vitten of bekritiseren of voortdurend klagen, dat is namelijk een probaat middel om een man af te laten haken, maar wat hij al eerder voorstelde: gewoon aangeven wat hij moet doen. Maak een lijst van de werkzaamheden en verdeel die tussen jullie tweeën.
Therapie of een scheiding behoren ook tot de mogelijkheden. Je moet alleen niet verwachten dat je de aard van het beestje veranderen kan alleen door voortdurend kritiek te leveren, hoorbaar en zichtbaar teleurgesteld te zijn en niet te waarderen wat hij wél doet.
tv-icoon wijzigde dit bericht op 06-12-2023 08:25
15.02% gewijzigd
Dan moet het maar zoals het kan
woensdag 6 december 2023 om 08:23
Ik vind het ook herkenbaar TO. Het is hier ook een terugkerend punt van ruzie. Het gaat namelijk niet eens alleen over dat jij alles moet bedenken en uitvoeren, maar dat hij ook onderschat wat dat voor jou betekent. Ik voel me dan soms echt de gekke henkie van het gezin, en inderdaad vind ik het zwaarder worden naarmate de kinderen ouder worden en er meer dingen ‘ongezien’ geregeld moeten worden.
Wat hier wel heeft geholpen is inderdaad taken afbakenen en een van ons eindverantwoordelijk maken voor die taak, en daar bij inspelen op onze sterke punten/voorkeuren. Zo regel ik alles dat met school te maken heeft, en hij alles met sport. Hij doet de weekboodschappen en ik de was.
En als de balans verdwijnt (wat regelmatig gebeurt) dan ga ik wel weer de strijd aan. Als ik dat niet doe, dan word ik namelijk echt een zuur en gefrustreerd persoon, en dat wil ik niet laten gebeuren. Inderdaad zoals iemand al zei zou je dan bijna zelf spijt krijgen van je huwelijk.
Wat hier wel heeft geholpen is inderdaad taken afbakenen en een van ons eindverantwoordelijk maken voor die taak, en daar bij inspelen op onze sterke punten/voorkeuren. Zo regel ik alles dat met school te maken heeft, en hij alles met sport. Hij doet de weekboodschappen en ik de was.
En als de balans verdwijnt (wat regelmatig gebeurt) dan ga ik wel weer de strijd aan. Als ik dat niet doe, dan word ik namelijk echt een zuur en gefrustreerd persoon, en dat wil ik niet laten gebeuren. Inderdaad zoals iemand al zei zou je dan bijna zelf spijt krijgen van je huwelijk.
woensdag 6 december 2023 om 08:25
woensdag 6 december 2023 om 08:27
Maar als ik het goed begrijp liggen vrijwel alle verantwoordelijkheden voor het huis(houden) bij TO, er is geld als water, maar TO heeft niet het mandaat om geld te besteden aan dat huis(houden)? Dat is een hele slechte deal.
Hoe zit het verder? Heb je wel mandaat of eigenaarschap in andere zaken in jullie relatie?
Hoe zit het verder? Heb je wel mandaat of eigenaarschap in andere zaken in jullie relatie?
woensdag 6 december 2023 om 08:28
Misschien ben ik te hard. Mijn man deed dat niet met opzet (ADD) maar fietste wel vrolijk door alle regelingen heen of ging last minute de boel omgooien. Maar na een bepaald punt ben je te moe om weer ‘de dialoog’ aan te gaan. Ik pakte zijn zooi en smeet dat op één grote hoop op zijn werkkamer. Laptop, gitaar, tijdschriften, post, uitgetrapte hardloopschoenen, gewoon alles. Vond hij het eten niet lekker? Prima, regel het dan maar voor jezelf. Schoonmaakster te duur? Prima, doe het dan maar zelf. Weer vergeten een afspraak te maken bij de garage? Jouw auto, jouw probleem.
Binnen een maand hadden we een schoonmaakster, kookte hij voortaan en had hij vaste dagen waarop hij zoon bracht en haalde. En ook de schoonmaakster slaat kamers over als het daar een puinhoop is want ze komt om te poetsen niet om puin te ruimen. Ik snap dat bepaalde zaken gewoon niet zijn sterkste punt zijn maar dan pakt hij maar de dingen op die hij wel gewoon kan regelen. Zoals koken. Heb ik de tijd om allerlei zaken te plannen zoals tandarts, specialisten, garages, cadeautjes regelen voor feestjes, enz.
Alles leuk en aardig als je met z’n tweetjes bent maar met een kind erbij moet de basis gewoon geregeld zijn. Linksom of rechtsom.
En heel eerlijk? Wat een kutopmerking van je man dat ‘spijt’ dat hij getrouwd is. Ik zou mijn tong eraf hebben moeten bijten om daar niet gelijk met een ‘Je denkt dat dit mijn droom was dan?!’ daar tegenover geslingerd te hebben.
Binnen een maand hadden we een schoonmaakster, kookte hij voortaan en had hij vaste dagen waarop hij zoon bracht en haalde. En ook de schoonmaakster slaat kamers over als het daar een puinhoop is want ze komt om te poetsen niet om puin te ruimen. Ik snap dat bepaalde zaken gewoon niet zijn sterkste punt zijn maar dan pakt hij maar de dingen op die hij wel gewoon kan regelen. Zoals koken. Heb ik de tijd om allerlei zaken te plannen zoals tandarts, specialisten, garages, cadeautjes regelen voor feestjes, enz.
Alles leuk en aardig als je met z’n tweetjes bent maar met een kind erbij moet de basis gewoon geregeld zijn. Linksom of rechtsom.
En heel eerlijk? Wat een kutopmerking van je man dat ‘spijt’ dat hij getrouwd is. Ik zou mijn tong eraf hebben moeten bijten om daar niet gelijk met een ‘Je denkt dat dit mijn droom was dan?!’ daar tegenover geslingerd te hebben.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
