Relaties
alle pijlers
Contact met ouders herstellen
zaterdag 16 maart 2024 om 20:14
Lieve forummers,
Inmiddels heb ik al 5 jaren geen contact meer met mijn ouders. Ik heb jaren geleden het contact verbroken na een hele lastige periode. Het contact is verbroken omdat er vroeger incest bij ons thuis heeft afgespeeld, tussen mij en broer.
Broer heeft het deels toegegeven maar ouders hebben het hem vrij snel vergeven en zijn niet boos op hem. Ik had misschien gehoopt, ondanks dat het hun kind is, zij het meer voor mij zouden opnemen. Ik kreeg tijdens de gesprekken vaak het gevoel dat ik het zo maar gewoon moest accepteren, hierdoor heb ik voor mezelf gekozen, wat absoluut niet gemakkelijk was.
Nu, jaren later, mis ik ze soms. Ik zou zo graag geen ruzie willen en gewoon een normale verstandhouding met ze willen hebben. Voordat dit alles uitkwam, was dat namelijk wel aanwezig. Ik voel me alleen niet begrepen, aan de kant gezet en enorm verdrietig en in de steek gelaten. In de beginperiode dat het contact was verbroken, gaf het mij rust, maar nu, na een aantal jaren merk ik dat het steeds pijnlijker wordt dat er geen enkel contact meer is.
Ik ben eigenlijk op zoek naar mensen die wellicht hetzelfde hebben meegemaakt en adviezen hierin weten. Hoe kun je na zoveel jaar geen contact weer de draad oppakken, zonder dat je jezelf volledig wegcijfert.
Alvast heel erg bedankt
Inmiddels heb ik al 5 jaren geen contact meer met mijn ouders. Ik heb jaren geleden het contact verbroken na een hele lastige periode. Het contact is verbroken omdat er vroeger incest bij ons thuis heeft afgespeeld, tussen mij en broer.
Broer heeft het deels toegegeven maar ouders hebben het hem vrij snel vergeven en zijn niet boos op hem. Ik had misschien gehoopt, ondanks dat het hun kind is, zij het meer voor mij zouden opnemen. Ik kreeg tijdens de gesprekken vaak het gevoel dat ik het zo maar gewoon moest accepteren, hierdoor heb ik voor mezelf gekozen, wat absoluut niet gemakkelijk was.
Nu, jaren later, mis ik ze soms. Ik zou zo graag geen ruzie willen en gewoon een normale verstandhouding met ze willen hebben. Voordat dit alles uitkwam, was dat namelijk wel aanwezig. Ik voel me alleen niet begrepen, aan de kant gezet en enorm verdrietig en in de steek gelaten. In de beginperiode dat het contact was verbroken, gaf het mij rust, maar nu, na een aantal jaren merk ik dat het steeds pijnlijker wordt dat er geen enkel contact meer is.
Ik ben eigenlijk op zoek naar mensen die wellicht hetzelfde hebben meegemaakt en adviezen hierin weten. Hoe kun je na zoveel jaar geen contact weer de draad oppakken, zonder dat je jezelf volledig wegcijfert.
Alvast heel erg bedankt
zondag 17 maart 2024 om 09:14
Ik vind dit een heel hard statement. Er zijn echt wel ouders waarbij het heel begrijpelijk is dat je ermee breekt. En in to's geval vind ik het ook heel begrijpelijk.Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:08Ouders zijn ook 'maar' mensen. Met hun eigen bagage. Kinderen hebben vaak hoge verwachtingen van hoe ouders zouden moeten zijn.
Breken met ouders is (mijns inziens) nooit een goed idee. Voor beide partijen niet. Je kunt anderen niet veranderen. Het is beter om te leren jouw eigen verwachtingen bij te stellen.
Met vrienden die niet meer bij je passen, kun je ook breken. Dan zou dat ineens niet meer.mogen hier omdat er een bloedband is?
zondag 17 maart 2024 om 09:17
Ik kwam op gegeven moment als volwassenen in de shit en wist letterlijk geen andere optie dan mijn ouders te bellen voor hulp ook al had ik ze al lang niet gesproken. Die hebben me toen geholpen maar toen was het natuurlijk niet opeens uit de lucht. Ik ben een aantal jaar best wel zwart/wit tegen ze geweest. Als ze over m’n grenzen heen gingen was ik weer gevlogen zeg maar.
Ik denk dat mijn moeder en ik door de jaren heen allebei veel geleerd hebben waardoor we elkaar steeds meer gingen begrijpen. Mijn therapie kwam na 6 jaar wachten nog steeds niet op gang en toen heb ik ook daarbij mijn moeders hulp geaccepteerd. Toen zijn we letterlijk tot aan het ministerie van volksgezondheid gegaan en opeens kon ik trauma therapie krijgen en had ik een hele goede behandelaar. Mijn moeder heeft me telkens naar therapie gebracht. En op de terug weg bespraken we dan dingen waar ik behoefte aan had. En ik heb ook nog een ASS diagnose gehad waarbij ze me heel erg gesteund heeft. Mijn moeder heeft uiteindelijk heel erg haar best gedaan om me te snappen, en ik ben ook genuanceerder geworden waardoor ik haar kant (ze is uiteindelijk ook maar een persoon ontstaan vanuit haar eigen opvoeding) beter begrijp.
zondag 17 maart 2024 om 09:19
Ik vind het juist heel hard dat je breekt met jouw ouders. Ook/zelfs in geval van TO. En het is niet in TO's belang. Ze mist nu niet voor niks het contact met haar ouders. Jouw ouders zijn jouw ouders, wat er ook gebeurt. Daar kun je niet eens mee breken, ook al denk je dat. Jij bent uit hen geboren. Dus als je dat wel doet, dan wreekt zich dat altijd.Mangogo schreef: ↑17-03-2024 09:14Ik vind dit een heel hard statement. Er zijn echt wel ouders waarbij het heel begrijpelijk is dat je ermee breekt. En in to's geval vind ik het ook heel begrijpelijk.
Met vrienden die niet meer bij je passen, kun je ook breken. Dan zou dat ineens niet meer.mogen hier omdat er een bloedband is?
Ik praat het gedrag van de ouders van TO niet goed, dat is heel wat anders. Maar ik zeg wel; probeer ondanks alles een manier te vinden om met ze om te gaan. Dus stel jouw eigen verwachtingen bij.
zondag 17 maart 2024 om 09:24
breken met mijn ouders was het verstandigste wat ik ooit gedaan heb, en ik heb er geen moment spijt van gehad.Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:19Ik vind het juist heel hard dat je breekt met jouw ouders. Ook/zelfs in geval van TO. En het is niet in TO's belang. Ze mist nu niet voor niks het contact met haar ouders. Jouw ouders zijn jouw ouders, wat er ook gebeurt. Daar kun je niet eens mee breken, ook al denk je dat. Jij bent uit hen geboren. Dus als je dat wel doet, dan wreekt zich dat altijd.
Ik praat het gedrag van de ouders van TO niet goed, dat is heel wat anders. Maar ik zeg wel; probeer ondanks alles een manier te vinden om met ze om te gaan. Dus stel jouw eigen verwachtingen bij.
TO: sterkte, bedenk goed wat je zoekt, zoals eerder aangegeven door anderen.
zondag 17 maart 2024 om 09:25
Sommige ouders verdienen de titel ouder niet. En hoezo moet het kind de verwachtingen bijstellen? Je wordt misbruikt door je broer en je krijgt geen steun van de meest belangrijke mensen in je leven. En dat moet je maar accepteren?Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:19Ik vind het juist heel hard dat je breekt met jouw ouders. Ook/zelfs in geval van TO. En het is niet in TO's belang. Ze mist nu niet voor niks het contact met haar ouders. Jouw ouders zijn jouw ouders, wat er ook gebeurt. Daar kun je niet eens mee breken, ook al denk je dat. Jij bent uit hen geboren. Dus als je dat wel doet, dan wreekt zich dat altijd.
Ik praat het gedrag van de ouders van TO niet goed, dat is heel wat anders. Maar ik zeg wel; probeer ondanks alles een manier te vinden om met ze om te gaan. Dus stel jouw eigen verwachtingen bij.
Je mag in je handjes knijpen dat je niet in de situatie hebt gezeten dat je hier uberhaupt over na hoefde te denken.
Als mens je verwachtingen bijstellen kan en moet je soms doen, maar niet als het ten koste gaat van je eigenwaarde. Nooit.
Fox off!
zondag 17 maart 2024 om 09:27
Jij weet niet wat ik meegemaakt heb in mijn jeugd.Nutella schreef: ↑17-03-2024 09:25Sommige ouders verdienen de titel ouder niet. En hoezo moet het kind de verwachtingen bijstellen? Je wordt misbruikt door je broer en je krijgt geen steun van de meest belangrijke mensen in je leven. En dat moet je maar accepteren?
Je mag in je handjes knijpen dat je niet in de situatie hebt gezeten dat je hier uberhaupt over na hoefde te denken.
Als mens je verwachtingen bijstellen kan en moet je soms doen, maar niet als het ten koste gaat van je eigenwaarde. Nooit.
En toch vind ik dit inderdaad. En ik heb nergens geschreven dat dit ten kost van je eigenwaarde moet gaan. Integendeel, ik schrijf, probeer een manier te vinden om toch met jouw ouders om te gaan. Ondanks wat er gebeurd is.
zondag 17 maart 2024 om 09:33
zondag 17 maart 2024 om 09:34
Je vertelt er ook niks over. Misschien beschadig jij jezelf wel om het contact maar te behouden.Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:27Jij weet niet wat ik meegemaakt heb in mijn jeugd.
En toch vind ik dit inderdaad.
Sommige ouders zijn ongezond voor het geestelijk welzijn van de kinderen.
Het is niet aan de kinderen om alle fouten van de ouders te compenseren te koste van zichzelf. De kinderen zijn namelijk 'ook maar mensen'. Kinderen zijn geen therapeuten, geen geestelijk verzorgers.
zondag 17 maart 2024 om 09:34
En soms gaat dat niet, omdat de dingen die gebeurd zijn te heftig of te moeilijk zijn. Je moet dan niet doorzetten 'omdat het je ouders zijn'. Ik kots echt op die zin.Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:27Jij weet niet wat ik meegemaakt heb in mijn jeugd.
En toch vind ik dit inderdaad. En ik heb nergens geschreven dat dit ten kost van je eigenwaarde moet gaan. Integendeel, ik schrijf, probeer een manier te vinden om toch met jouw ouders om te gaan. Ondanks wat er gebeurd is.
nutella wijzigde dit bericht op 16-06-2024 13:10
19.04% gewijzigd
Fox off!
zondag 17 maart 2024 om 09:35
daarbij: soms zijn mensen ook gewoon te vervelend/moeilijk/problematisch om mee om te gaan.Nutella schreef: ↑17-03-2024 09:34En soms gaat dat niet, omdat de dingen die gebeurd zijn te heftig of te moeilijk zijn. Je moet dan niet doorzetten 'omdat het je ouders zijn'. Ik kots echt op die zin. Het is me zo vaak gezegd en het zegt eigenlijk: Joh, wat er ook gebeurd is, zij mogen die fouten maken, die fouten niet erkennen en toch jouw liefde en loyaliteit ontvangen, ook al krijg je het niet terug. Toen niet, nu niet en in de toekomst ook niet.
zondag 17 maart 2024 om 09:43
En daar gaat To juist leren dat wat haar ouders deden zo vreselijk niet oké was, dat breken een prima oplossing wasKopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:24En hier kan therapie je bij helpen. Bij het bijstellen van verwachtingen. Anderen te accepteren zoals ze zijn. Ook al heb je pijn en verdriet over dat wat je mist bij die ander.
Niet alle mensen die kinderen krijgen zijn goede ouders. En dan is geen contact een hele moeilijke, maar juiste stap.
Het zou to’s ouders sieren als ze echte, echte excuses zouden maken. Haar vertellen hoe intens Fout ze waren en wat ze kunnen doen om het goed te kunnen maken. En dan naar haar luisteren
In dit soort situaties zijn de ouders aan zet
zondag 17 maart 2024 om 09:43
En daar gaat To juist leren dat wat haar ouders deden zo vreselijk niet oké was, dat breken een prima oplossing wasKopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:24En hier kan therapie je bij helpen. Bij het bijstellen van verwachtingen. Anderen te accepteren zoals ze zijn. Ook al heb je pijn en verdriet over dat wat je mist bij die ander.
Niet alle mensen die kinderen krijgen zijn goede ouders. En dan is geen contact een hele moeilijke, maar juiste stap.
Het zou to’s ouders sieren als ze echte, echte excuses zouden maken. Haar vertellen hoe intens Fout ze waren en wat ze kunnen doen om het goed te kunnen maken. En dan naar haar luisteren
In dit soort situaties zijn de ouders aan zet
zondag 17 maart 2024 om 09:49
Ik zou er niet eens aan beginnen. Ze hebben een paar jaren geleden al laten zien hoe ze erin staan, en toen heb je dus al het contact verbroken.
Wellicht had dat ze wakker kunnen schudden en laten inzien dat hun reactie gewoon heel erg klote was voor jou, maar dan hadden ze er zelf ook heel veel aan kunnen doen om alsnog excuses te maken en aan te geven contact met je te willen.
Ik begrijp uit de OP niet dat ze ooit die poging hebben gedaan. En nu moet jij weer aan de bak om ondanks alles weer een handreiking te geven. Ik zou mezelf meer waard vinden dan dat.
Helaas kan iedereen kinderen op de wereld zetten, ook mensen die er gewoon ongeschikt voor zijn. Ik ben bang dat je naar iets zoekt wat je ouders je niet kunnen bieden. Je kunt natuurlijk altijd nog een poging wagen en er alsnog weer mee stoppen als het je niet geeft wat je nodig hebt.
Wellicht had dat ze wakker kunnen schudden en laten inzien dat hun reactie gewoon heel erg klote was voor jou, maar dan hadden ze er zelf ook heel veel aan kunnen doen om alsnog excuses te maken en aan te geven contact met je te willen.
Ik begrijp uit de OP niet dat ze ooit die poging hebben gedaan. En nu moet jij weer aan de bak om ondanks alles weer een handreiking te geven. Ik zou mezelf meer waard vinden dan dat.
Helaas kan iedereen kinderen op de wereld zetten, ook mensen die er gewoon ongeschikt voor zijn. Ik ben bang dat je naar iets zoekt wat je ouders je niet kunnen bieden. Je kunt natuurlijk altijd nog een poging wagen en er alsnog weer mee stoppen als het je niet geeft wat je nodig hebt.
zondag 17 maart 2024 om 09:52
zondag 17 maart 2024 om 09:55
Ik vraag me af vanuit welk referentiekader jij praat. Ten eerste omdat je heel stellig bent en ten tweede omdat dit niet is wat professionals over dit onderwerp aangeven.Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:19Ik vind het juist heel hard dat je breekt met jouw ouders. Ook/zelfs in geval van TO. En het is niet in TO's belang. Ze mist nu niet voor niks het contact met haar ouders. Jouw ouders zijn jouw ouders, wat er ook gebeurt. Daar kun je niet eens mee breken, ook al denk je dat. Jij bent uit hen geboren. Dus als je dat wel doet, dan wreekt zich dat altijd.
Ik praat het gedrag van de ouders van TO niet goed, dat is heel wat anders. Maar ik zeg wel; probeer ondanks alles een manier te vinden om met ze om te gaan. Dus stel jouw eigen verwachtingen bij.
Elke ongeschikte gek kan een kind op de wereld zetten, en als jij na seksueel misbruik niet ten volle gesteund wordt kan het zeker veel beter voor je zijn om contact te verbreken. En dan zeg jij: je moet perse ondanks alles met je omgaan dus stel je verwachtingen bij, waardoor je dus compleet over je eigen grenzen gaat en alles maar moet pikken.
Wat een beroerd advies.
zondag 17 maart 2024 om 09:59
Dat kan alleen de to bepalen, dat is niet aan jou.Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:27Jij weet niet wat ik meegemaakt heb in mijn jeugd.
En toch vind ik dit inderdaad. En ik heb nergens geschreven dat dit ten kost van je eigenwaarde moet gaan. Integendeel, ik schrijf, probeer een manier te vinden om toch met jouw ouders om te gaan. Ondanks wat er gebeurd is.
zondag 17 maart 2024 om 10:20
Ik denk dat voor de meeste mensen die breken met hun ouders geldt dat ze ontzettend lang een manier hebben proberen te vinden om om te gaan met hun ouders, en dat geen contact hebben met hun ouders hun allerlaatste redmiddel is. Ik weet niet wat jij hebt meegemaakt, maar ik vind dat je er wat te makkelijk over praat.Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:27Jij weet niet wat ik meegemaakt heb in mijn jeugd.
En toch vind ik dit inderdaad. En ik heb nergens geschreven dat dit ten kost van je eigenwaarde moet gaan. Integendeel, ik schrijf, probeer een manier te vinden om toch met jouw ouders om te gaan. Ondanks wat er gebeurd is.
zondag 17 maart 2024 om 10:25
Waarom neem jij niet serieus dat er een hele goede reden is om geen contact meer te hebben en waarom denk jij dat therapie alles op kan lossen?Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:02Of kun je van je moeder houden zoals zij is. Met al haar 'gebreken' en 'tekortkomingen'.
lorrelies wijzigde dit bericht op 17-03-2024 10:38
13.62% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zondag 17 maart 2024 om 10:29
Zo dit maakt mij echt pissig. Ik heb ook gebroken met mijn vader (in mijn tienerjaren) vanwege grensoverschrijdend gedrag en omkering van de ouderrol (ik als kind moest mijn vader opvangen). Ik heb zeer veel therapie gehad en tijdens die therapie ook gesprekken met mijn vader. Conclusie: herstel van contact zou een herhaling van zetten zijn en dus nog meer beschadiging voor mij. Daarna nog meerdere malen stil gestaan of mijn behoefte was veranderd en ik ben (elke keer) helaas tot de conclusie gekomen dat herstel van contact schadelijk zou zijn voor mij en mijn kind (die ik ondertussen had gekregen). Kun jij mij uitleggen waarom jij blijkbaar toch van mening bent dat ik het contact met mijn vader zou moeten herstellen (breken met ouders is nooit een goed idee)?Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:08Ouders zijn ook 'maar' mensen. Met hun eigen bagage. Kinderen hebben vaak hoge verwachtingen van hoe ouders zouden moeten zijn.
Breken met ouders is (mijns inziens) nooit een goed idee. Voor beide partijen niet. Je kunt anderen niet veranderen. Het is beter om te leren jouw eigen verwachtingen bij te stellen.
zondag 17 maart 2024 om 10:31
Leg eens uit, hoe wreekt zich dit dan? Ik ben echt heel erg benieuwd.Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 09:19Ik vind het juist heel hard dat je breekt met jouw ouders. Ook/zelfs in geval van TO. En het is niet in TO's belang. Ze mist nu niet voor niks het contact met haar ouders. Jouw ouders zijn jouw ouders, wat er ook gebeurt. Daar kun je niet eens mee breken, ook al denk je dat. Jij bent uit hen geboren. Dus als je dat wel doet, dan wreekt zich dat altijd.
Ik praat het gedrag van de ouders van TO niet goed, dat is heel wat anders. Maar ik zeg wel; probeer ondanks alles een manier te vinden om met ze om te gaan. Dus stel jouw eigen verwachtingen bij.
zondag 17 maart 2024 om 10:40
Omdat je, als je jouw ouders afwijst, ook een deel van jezelf afwijst.
Dit werkt ook door in jouw relatie(s) met andere mensen.
Uiteindelijk doe je jezelf daarmee tekort, ook al lijkt het in eerste instantie dat je juist opkomt voor jezelf.
Dit werkt ook door in jouw relatie(s) met andere mensen.
Uiteindelijk doe je jezelf daarmee tekort, ook al lijkt het in eerste instantie dat je juist opkomt voor jezelf.
kopjekoffie1234 wijzigde dit bericht op 17-03-2024 10:42
54.84% gewijzigd
zondag 17 maart 2024 om 10:40
Walgelijk Koffiekopje, zie je niet dat je eigenlijk precies doet wat TO's ouders hebben gedaan? Een bloedband verplicht je tot niks, tenzij je de ouder bent in het verhaal.
TO, voordat je de stap neemt zou ik ook goed nadenken over of je hen mist, of het concept van ouders. En hoe je om zou kunnen/willen gaan met dingen waar je tegen aan zou kunnen lopen. Desnoods met therapeut.
TO, voordat je de stap neemt zou ik ook goed nadenken over of je hen mist, of het concept van ouders. En hoe je om zou kunnen/willen gaan met dingen waar je tegen aan zou kunnen lopen. Desnoods met therapeut.
zondag 17 maart 2024 om 10:41
Mijn ouders zijn geen deel van mijn identiteit hoor. Mijn opvoeding wel.Kopjekoffie1234 schreef: ↑17-03-2024 10:40Omdat je, als je jouw ouders afwijst, ook een deel van jezelf afwijst.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
