Contact met ouders herstellen

anoniem1995 zaterdag 16 maart 2024 om 20:14

Lieve forummers,

Inmiddels heb ik al 5 jaren geen contact meer met mijn ouders. Ik heb jaren geleden het contact verbroken na een hele lastige periode. Het contact is verbroken omdat er vroeger incest bij ons thuis heeft afgespeeld, tussen mij en broer.
Broer heeft het deels toegegeven maar ouders hebben het hem vrij snel vergeven en zijn niet boos op hem. Ik had misschien gehoopt, ondanks dat het hun kind is, zij het meer voor mij zouden opnemen. Ik kreeg tijdens de gesprekken vaak het gevoel dat ik het zo maar gewoon moest accepteren, hierdoor heb ik voor mezelf gekozen, wat absoluut niet gemakkelijk was.
Nu, jaren later, mis ik ze soms. Ik zou zo graag geen ruzie willen en gewoon een normale verstandhouding met ze willen hebben. Voordat dit alles uitkwam, was dat namelijk wel aanwezig. Ik voel me alleen niet begrepen, aan de kant gezet en enorm verdrietig en in de steek gelaten. In de beginperiode dat het contact was verbroken, gaf het mij rust, maar nu, na een aantal jaren merk ik dat het steeds pijnlijker wordt dat er geen enkel contact meer is.
Ik ben eigenlijk op zoek naar mensen die wellicht hetzelfde hebben meegemaakt en adviezen hierin weten. Hoe kun je na zoveel jaar geen contact weer de draad oppakken, zonder dat je jezelf volledig wegcijfert.
Alvast heel erg bedankt

Polo zondag 17 maart 2024 om 10:42

Ik ben bang dat als je het contact hersteld je weer teleurgesteld gaat worden. Vroeg of laat wil je toch de erkenning dat ze jou tekort gedaan hebben en alles hebben gebagatelliseerd.
Je zult die waarschijnlijk niet gaan krijgen.
Ik heb zelf gebroken met ouders ivm incestverleden en toen ik toch weer contact wilde kreeg ik het deksel weer op mijn neus toen ik die erkenning weer niet kreeg. En dat deed eigenlijk meer pijn dan het jarenlange misbruik.
Inmiddels al meer dan 25 jaar geen contact en ik voel me daar prima bij. Zou ook geen contact meer willen.
'De vader' is inmiddels al jaren overleden en ik stond blijkbaar ook niet op de rouwkaart hoorde ik. En dat vond ik eigenlijk een heel mooi cadeau.
Wat ik wel mis (inmiddels in de 50) is een vaderfiguur. Die heb ik namelijk nooit gehad door toedoen van hen. (biologische vader is verbannen).
En als ik dan eens lees dat iemand gezellig naar hun vader gaat of iets leuks met hun vader gaat doen dan voel ik dat gemis wel.

Ga ik over nadenken.

Lorrelies zondag 17 maart 2024 om 10:43

Kopjekoffie1234 schreef: ↑
17-03-2024 10:40
Omdat je, als je jouw ouders afwijst, ook een deel van jezelf afwijst.
Dit werkt ook door in jouw relatie(s) met andere mensen.
Uiteindelijk doe je jezelf daarmee tekort, ook al lijkt het in eerste instantie dat je juist opkomt voor jezelf.

Hoe kom je aan deze wijsheid?
Staat dat ergens op een tegeltje?

Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©

Dropdrop zondag 17 maart 2024 om 10:45

Kopjekoffie1234 schreef: ↑
17-03-2024 10:40
Omdat je, als je jouw ouders afwijst, ook een deel van jezelf afwijst.
Dit werkt ook door in jouw relatie(s) met andere mensen.
Uiteindelijk doe je jezelf daarmee tekort, ook al lijkt het in eerste instantie dat je juist opkomt voor jezelf.

Ahh je wijsheid was gebaseerd op zweverige onzin. Zeg dat dan meteen.

Ik wijs mijn vader niet af. Ik zorg dat er gewoon niks is. Ik plaats mezelf niet meer in een situatie waarbij hij mij pijn kan doen. En dat is helaas elke situatie waarbij hij de kans krijgt iets tegen mij te zeggen.

Whateffah zondag 17 maart 2024 om 10:45

TO, mijn vader is kort geleden overleden, via via ben ik hier achter gekomen. Ik wist van te voren heel goed hoe ik er in zou staan mocht hij ziek worden en/of overlijden. Ik wilde er niet bij betrokken zijn. Niet uit kwaadheid, want ik wens mijn vader niets slechts, maar omdat ik heb geaccepteerd dat ik die vader, die ik natuurlijk heel graag wilde, allang kwijt was geraakt en allang afscheid van had genomen. Toen hij overleed voelde ik geen verdriet maar rust, het past bij mijn gevoel: ik heb nooit echt een vader gehad. Wel vond ik het verdrietig voor mijn vader dat hij bij zijn overlijden zijn kind heeft moeten missen. Ik voel mij hier echter totaal niet schuldig over, dit is het gevolg geweest van zijn eigen keuzes.

Mijn advies aan jou is om in therapie te gaan om uit te zoeken hoe dit alles vroeger voor jou is geweest, wat JIJ verwacht van je ouders en wat JIJ met je ouders wel of niet zou willen. Daarna zou ik pas een beslissing nemen over eventueel contact. Echt bescherm je zelf, wees zuinig op jezelf. Jij mag verwachten van de mensen om je heen en dus ook van je familie dat zij liefdevol en met respect met je omgaan. Deze verwachting hoef je niet bij te stellen, contact met je familie is geen moetje tegen wil en dank.

Kopjekoffie1234 zondag 17 maart 2024 om 10:48

Lorrelies schreef: ↑
17-03-2024 10:25
Waarom neem jij niet serieus dat er een hele goede reden is om geen contact meer te hebben en waarom denk jij dat therapie alles op kan lossen?

Ik vond jouw post juist zo schrijnend Lorrelies.
Jouw schrijfstijl is zo veelzeggend, je schrijft echt vanuit een kind (mammie) in plaats van vanuit de volwassen vrouw die je inmiddels bent.
Je mist nog steeds de moeder die je had willen hebben, en kunt niet de moeder accepteren die je wel hebt, en die er (nog) wel is. Een vrouw met al haar gebreken. Wat ook weer ergens vandaan komt. Jouw moeder heeft ook haar eigen geschiedenis.

Kopjekoffie1234 zondag 17 maart 2024 om 10:50

Ik probeer hier een andere kant te belichten.
Een kind denkt vanuit zichzelf. Ik ik ik.
Maar als je volwassen wordt, dan is het goed om ook vanuit een ander perspectief te kunnen denken. Mensen zijn niet perfect. Dat ben je zelf ook niet. En iedereen maakt zijn of haar fouten.

Kopjekoffie1234 zondag 17 maart 2024 om 10:51

En nu moet ik weg. Brand wat ik schrijf maar af

Whateffah zondag 17 maart 2024 om 10:52

Kopjekoffie1234 schreef: ↑
17-03-2024 10:40
Omdat je, als je jouw ouders afwijst, ook een deel van jezelf afwijst.
Dit werkt ook door in jouw relatie(s) met andere mensen.
Uiteindelijk doe je jezelf daarmee tekort, ook al lijkt het in eerste instantie dat je juist opkomt voor jezelf.

Je bent je ouder niet. Ik wijs mijn vader niet af ik wijs zijn keuzes (gedrag) af. Ik heb nu een kind en als ik zou doen bij mijn kind wat mijn vader heeft gedaan en mijn kind breekt met mij dan zou ik dat volledig begrijpen. Het is aan mij als ouder om vervolgens alles op alles te zetten om het contact met dat kind te herstellen. En dat kan op geen enkele andere manier dan echt naar mijn kind te luisteren, hem/haar serieus te nemen en mijn gedrag aan te passen. Doe ik dat niet, zoals mijn vader, dan ben IK als ouder mijn kind kwijt. Jij legt de verantwoordelijkheid en de oplossing van ongezond gedrag van de ouder richting een kind, bij het kind zelf. En die oplossing houdt in dat het kind het ongezonde gedrag van de ouder moet slikken om maar contact te hebben. Als je dat als kind doet, dan doet het kind zichzelf juist te kort plus het lost het uiteindelijke probleem (gedrag van ouder) niet op.

Anoniem_66b8bc5c27a03 zondag 17 maart 2024 om 10:53

Kopjekoffie1234 schreef: ↑
17-03-2024 10:48
Ik vond jouw post juist zo schrijnend Lorrelies.
Jouw schrijfstijl is zo veelzeggend, je schrijft echt vanuit een kind (mammie) in plaats van vanuit de volwassen vrouw die je inmiddels bent.
Je mist nog steeds de moeder die je had willen hebben, en kunt niet de moeder accepteren die je wel hebt, en die er (nog) wel is. Een vrouw met al haar gebreken. Wat ook weer ergens vandaan komt. Jouw moeder heeft ook haar eigen geschiedenis.

Een partner is ook een mens met eigen geschiedenis, maar als die jou mishandelt of verwaarloost of anderszins schade toebrengt mag je ook uit de relatie stappen. Je hoeft niet alles te pikken van mensen omdat ze bagage hebben he. En soms kun je alleen je grens handhaven door rigoreus het contact te verbreken.

Lorrelies zondag 17 maart 2024 om 10:54

Kopjekoffie1234 schreef: ↑
17-03-2024 10:48
Ik vond jouw post juist zo schrijnend Lorrelies.
Jouw schrijfstijl is zo veelzeggend, je schrijft echt vanuit een kind (mammie) in plaats van vanuit de volwassen vrouw die je inmiddels bent.
Je mist nog steeds de moeder die je had willen hebben, en kunt niet de moeder accepteren die je wel hebt, en die er (nog) wel is. Een vrouw met al haar gebreken. Wat ook weer ergens vandaan komt. Jouw moeder heeft ook haar eigen geschiedenis.

Jij kunt echt beter je interpretaties en je psychologie van de koude grond voor je houden. Je hebt echt geen idee.
Je blijft ook maar zenden met je niet onderbouwde nonsens zonder op inhoud in te gaan.

Je kent de gebreken van mijn moeder niet en neemt mij totaal niet serieus dat er een hele goede reden voor is om geen contact meer te hebben.

lorrelies wijzigde dit bericht op 17-03-2024 11:00

15.46% gewijzigd

Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©

Anoniem_66b8bc5c27a03 zondag 17 maart 2024 om 10:54

Kopjekoffie1234 schreef: ↑
17-03-2024 10:50
Ik probeer hier een andere kant te belichten.
Een kind denkt vanuit zichzelf. Ik ik ik.
Maar als je volwassen wordt, dan is het goed om ook vanuit een ander perspectief te kunnen denken. Mensen zijn niet perfect. Dat ben je zelf ook niet. En iedereen maakt zijn of haar fouten.

Ik heb het contact pas verbroken toen ik zelf moeder werd, omdat ik toen vanuit mijn kindrol in de moederrol stapte en het daarmee voor mij helemaal klaar was. Dus dat kan ook nog.

Whateffah zondag 17 maart 2024 om 11:01

Kopjekoffie1234 schreef: ↑
17-03-2024 10:51
En nu moet ik weg. Brand wat ik schrijf maar af

Ik vraag mij af wat jouw eigen situatie is, ben jij misschien de ouder in een moeizame kind-ouder relatie? Je benadrukt namelijk nogal eenzijdig de verantwoordelijkheid van het kind richting de ouder.

bijtie zondag 17 maart 2024 om 11:01

Kopjekoffie1234 schreef: ↑
17-03-2024 10:40
Omdat je, als je jouw ouders afwijst, ook een deel van jezelf afwijst.
Dit werkt ook door in jouw relatie(s) met andere mensen.
Uiteindelijk doe je jezelf daarmee tekort, ook al lijkt het in eerste instantie dat je juist opkomt voor jezelf.

Hier vind ik dat je gelijk in hebt en zo wordt er in de literatuur ook over geschreven. Maar, contact verbreken is niet hetzelfde als je ouders afwijzen.

Ik heb geen contact meer met de mijne maar innerlijk een goede verhouding met ze. Ik ben altijd hun kind, die band is er maar door allerlei problemen is contact niet meer mogelijk.

Via therapie is het gemis van een moeder verwerkt, het verleden vergeven en heb ik geleerd om voor mezelf te zorgen op dat vlak. Ik denk zelden aan haar, voel geen boosheid of verdriet meer om vroeger. Het is pijnlijk voor haar dat ze haar kind niet meer ziet, maar ze is een beschadigde en onbereikbare vrouw, niet alleen voor mij.

Ik ga geen capriolen uithalen om toch maar contact te hebben vanuit plichtsbesef of schuldgevoel, dat moet een ieder voor zich weten maar daar geloof ik niet in. Het is een natuurlijk proces om los te zijn van je ouders en je bent ze niets verplicht.

Whateffah zondag 17 maart 2024 om 11:02

Lorrelies schreef: ↑
17-03-2024 10:54
Jij kunt echt beter je interpretaties en je psychologie van de koude grond voor je houden. Je hebt echt geen idee.
Je blijft ook maar zenden met je niet onderbouwde nonsens zonder op inhoud in te gaan.

Je kent de gebreken van mijn moeder niet en neemt mij totaal niet serieus dat er een hele goede reden voor is om geen contact meer te hebben.

Ik vind het een nogal smakeloze reactie van koffiekopje op jou

.

Anoniem_672bb4a395dd7 zondag 17 maart 2024 om 11:07

Frambloos schreef: ↑
17-03-2024 00:26
Ik ga niet teveel in detail treden want dat vind ik niet fijn op zo’n openbaar forum. Maar ik heb een vergelijkbare achtergrond. Ook periodes van geen contact met mijn ouders gehad. Maar tegenwoordig is mijn moeder mijn beste vriendin en ook met mijn vader kan ik het een stuk beter vinden.

Heel veel sterkte met waar je dan ook besluit voor te gaan.

Met een moeder/ouder die na incest/misbruik door je broer je zo behandeld heeft?

Dat lijkt me echt heel stug.

Anoniem_672bb4a395dd7 zondag 17 maart 2024 om 11:12

Ik zou echt geen band proberen na te streven in de situatie van TO, dit is niet een verpeste band omdat ouders van TO een verjaardag ofzo vergeten zijn.

TO, ik zou me echt verbazen als jij nu contact gaat zoeken dat ze excuses gaan maken en vanaf nu wel jou en de incest serieus nemen en een grens trekken naar je broer toe.

Geloof daar niks van. Ik denk ook dat je nooit de band die je wil gaat krijgen van hen. En ook zullen je niet ineens het licht hebben gezien en spijt hebben van hun standpunt en actie mbt misbruik van je broer.
Dan hadden ze dat allang kenbaar aan je gemaakt.

Ik zou het laten.

Voornu zondag 17 maart 2024 om 11:13

Kopjekoffie1234 schreef: ↑
17-03-2024 10:50
Ik probeer hier een andere kant te belichten.
Een kind denkt vanuit zichzelf. Ik ik ik.
Maar als je volwassen wordt, dan is het goed om ook vanuit een ander perspectief te kunnen denken. Mensen zijn niet perfect. Dat ben je zelf ook niet. En iedereen maakt zijn of haar fouten.

Je hebt dus geen idee. Juist -door hun ouders- getraumatiseerde kinderen verplaatsen zich continu in de ander en vergeten zichzelf en hun eigen perspectief.

Ik krijg ook sterk het vermoeden dat je hier 'als ouder' reageert. Ik hoop in elk geval dat je je in het echte leven niet zo stellig uitlaat hierover, realiseer jij je hoe schadelijk dat kan zijn?

Ik herken mezelf niet eens

Anoniem_66f0141d9142e zondag 17 maart 2024 om 11:17

Mijn man heeft het contact met zijn ouders verbroken nadat was gebleken dat zijn vader niet van onze toen zesjarige dochter had kunnen blijven. Maar als ik het goed begrijp was dat dus een heel onverantwoordelijke actie van mijn man? Ik zal het hem doorgeven.

loesje* zondag 17 maart 2024 om 11:19

Lucifee2024 schreef: ↑
17-03-2024 11:12
Ik zou echt geen band proberen na te streven in de situatie van TO, dit is niet een verpeste band omdat ouders van TO een verjaardag ofzo vergeten zijn.

TO, ik zou me echt verbazen als jij nu contact gaat zoeken dat ze excuses gaan maken en vanaf nu wel jou en de incest serieus nemen en een grens trekken naar je broer toe.

Geloof daar niks van. Ik denk ook dat je nooit de band die je wil gaat krijgen van hen. En ook zullen je niet ineens het licht hebben gezien en spijt hebben van hun standpunt en actie mbt misbruik van je broer.
Dan hadden ze dat allang kenbaar aan je gemaakt.

Ik zou het laten.

Je weet het niet.
Het kan ook zo zijn, dat de ouders van TO vreselijke spijt hebben van hun actie destijds.
Nu zijn alle partijen vijf jaar verder en weten ze misschien niet zo goed hoe ze de draad vanaf nu moeten oppakken en of TO er wel op zit te wachten.

Anoniem_672bb4a395dd7 zondag 17 maart 2024 om 11:19

Lady*Voldemort schreef: ↑
17-03-2024 11:17
Mijn man heeft het contact met zijn ouders verbroken nadat was gebleken dat zijn vader niet van onze toen zesjarige dochter had kunnen blijven. Maar als ik het goed begrijp was dat dus een heel onverantwoordelijke actie van mijn man? Ik zal het hem doorgeven.

Doe maar niet.

Ik denk altijd dat mensen die zulke dingen tikken een beperkt eq hebben of zelf vreselijke ouders zijn, want waarom zou je anders zulke dingen tikken.

Nana_Mouskouri zondag 17 maart 2024 om 11:23

GreenLadyFern schreef: ↑
17-03-2024 10:53
Een partner is ook een mens met eigen geschiedenis, maar als die jou mishandelt of verwaarloost of anderszins schade toebrengt mag je ook uit de relatie stappen. Je hoeft niet alles te pikken van mensen omdat ze bagage hebben he. En soms kun je alleen je grens handhaven door rigoreus het contact te verbreken.

Helemaal eens. Dit soort "both sides"-geneuzel is enorm schadelijk voor kwetsbare slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag van ouders. Slachtoffers die opgegroeid zijn in de overtuiging dat het toch ook hun eigen schuld was dat hun vader of moeder zo tegen ze deed bevestigen in die overtuiging door te zeggen dat je maar over je schaduw heen moet stappen is gevaarlijk.
Het maakt me kwaad.

TO: let goed op jezelf. Bespreek je idee met een goede zorgverlener, zodat je tips krijgt hoe je dit eventueel aan kunt pakken en ook wanneer je moet stoppen met toenadering.

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

Anoniem_672bb4a395dd7 zondag 17 maart 2024 om 11:26

Nana_Mouskouri schreef: ↑
17-03-2024 11:23
Helemaal eens. Dit soort "both sides"-geneuzel is enorm schadelijk voor kwetsbare slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag van ouders. Slachtoffers die opgegroeid zijn in de overtuiging dat het toch ook hun eigen schuld was dat hun vader of moeder zo tegen ze deed bevestigen in die overtuiging door te zeggen dat je maar over je schaduw heen moet stappen is gevaarlijk.
Het maakt me kwaad.

TO: let goed op jezelf. Bespreek je idee met een goede zorgverlener, zodat je tips krijgt hoe je dit eventueel aan kunt pakken en ook wanneer je moet stoppen met toenadering.

Dat lijkt me echt een goede tip. Maar als blijkt dat ze er vanuit hen geen totale ommezwaai is en er ook geen excuses komen ect.
Trek je terug en laat het, het is een recept voor weer extra verdriet en trauma.

loesje* zondag 17 maart 2024 om 11:30

Lucifee2024 schreef: ↑
17-03-2024 11:26
Dat lijkt me echt een goede tip. Maar als blijkt dat ze er vanuit hen geen totale ommezwaai is en er ook geen excuses komen ect.
Trek je terug en laat het, het is een recept voor weer extra verdriet en trauma.

Daar heb je helemaal gelijk in.
Ouders zullen excuses moeten maken naar TO en erge spijt betonen over hun gevoelloze reacties.
Pas dan is er echt contactherstel mogelijk.

Anoniem_669679bf76515 zondag 17 maart 2024 om 11:34

Whateffah schreef: ↑
17-03-2024 10:52
Je bent je ouder niet. Ik wijs mijn vader niet af ik wijs zijn keuzes (gedrag) af. Ik heb nu een kind en als ik zou doen bij mijn kind wat mijn vader heeft gedaan en mijn kind breekt met mij dan zou ik dat volledig begrijpen. Het is aan mij als ouder om vervolgens alles op alles te zetten om het contact met dat kind te herstellen. En dat kan op geen enkele andere manier dan echt naar mijn kind te luisteren, hem/haar serieus te nemen en mijn gedrag aan te passen. Doe ik dat niet, zoals mijn vader, dan ben IK als ouder mijn kind kwijt. Jij legt de verantwoordelijkheid en de oplossing van ongezond gedrag van de ouder richting een kind, bij het kind zelf. En die oplossing houdt in dat het kind het ongezonde gedrag van de ouder moet slikken om maar contact te hebben. Als je dat als kind doet, dan doet het kind zichzelf juist te kort plus het lost het uiteindelijke probleem (gedrag van ouder) niet op.

Goed gezegd.

Solomio zondag 17 maart 2024 om 11:51

Kopjekoffie1234 schreef: ↑
17-03-2024 09:24
En hier kan therapie je bij helpen. Bij het bijstellen van verwachtingen. Anderen te accepteren zoals ze zijn. Ook al heb je pijn en verdriet over dat wat je mist bij die ander.

Zelfkastijding.

Niks mis mee om te breken met mensen die je (blijven) kwetsen.
Sterker nog: beter om daarmee te breken.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Actieve topics