Relaties
alle pijlers
daten met thuiswonende kinderen
woensdag 1 juni 2022 om 13:26
Mijn ex en ik zijn nu ruim een half jaar uit elkaar. Hij heeft een nieuwe partner. Ik heb 2 maanden geleden iemand leren kennen met wie ik een super klik heb. Mijn kinderen wonen 100% bij mij. Ex woont wel op 5 minuten fietsafstand. Kinderen zijn 18 en 15. Ze zijn beide niet zo'n stappers dus veel thuis. Nu wil met name oudste nog geen nieuwe partners leren kennen. Dat is haar goed recht en dat respecteer ik. Consequentie is dat ik mijn 'partner' niet thuis kan uitnodigen. Ik ga dus veel zijn kant op. 15 minuten autorijden vanaf mijn huis. Ik ben als ik daar ben gewoon bereikbaar voor de kinderen. De laatste 2 weken ben ik zo'n drie keer in de week blijven slapen bij hem. Echter in combi met een fulltime baan betekent dat dat ik mijn kinderen een stuk minder zie. Ik merk ook dat ik mij hier behoorlijk schuldig over voel. Ik ben gewend er eigenlijk altijd voor ze te zijn en nu neem ik iets voor mij zelf. Het voelt ergens niet goed. Maar hem bij mij thuis laten komen gaat dus ook weer niet. Qua zelfstandigheid redden ze zich prima. Oudste is klaar met haar eindexamens, ze kookt vaak voor haar en haar broertje maar dat deed ze toch al want een hobbie.
Ik had eigenlijk niet verwacht zo snel iemand te leren kennen bij wie ik al zo snel meer tijd zou willen doorbrengen. Ik voel me echt in een spagaat zitten met het gevoel dat ik er voor de kinderen moet zijn en het gevoel bij mijn nieuwe relatie te willen zijn.
wat zouden jullie in mijn geval doen?
Ik had eigenlijk niet verwacht zo snel iemand te leren kennen bij wie ik al zo snel meer tijd zou willen doorbrengen. Ik voel me echt in een spagaat zitten met het gevoel dat ik er voor de kinderen moet zijn en het gevoel bij mijn nieuwe relatie te willen zijn.
wat zouden jullie in mijn geval doen?
woensdag 1 juni 2022 om 15:39
Asterisk schreef: ↑01-06-2022 15:36Zooo wat doet iedereen hier lelijk..
......
Ik zou als kind (of later volwassene) mijzelf juist vreselijk lullig voelen als ik er achter kwam dat
Pa al die hele tijd alle "regels" aan zn laars lapte.
Mams op weg was om weer gelukkig te worden.
Maar door mijn egoistische kinderachtigheid (wat normaal is, maar ik mezelf nooit zou vergeven)
alles heeft laten gaan en nu nogsteeds alleen is.
Echt niemand zegt dat, beetje minder en rustig aan is heel wat anders.
Wat een drama maak jij er weer van zeg.
En als je kind dat soort onzin gaat denkt, dan heb je echt verzaakt als ouder, beetje die verantwoordelijkheid leggen bij die kinderen.
woensdag 1 juni 2022 om 15:45
"mama luistert heel goed naar wat jullie willen hoor, maar mama zou wel heel gelukkig worden als ze geregeld bij nieuwe vriend kan zijn. Maar als jullie dat niet willen, doet mama dat niet hoor"Asterisk schreef: ↑01-06-2022 15:36Zooo wat doet iedereen hier lelijk..
Die kinderen zijn toch niet verstandelijk gehandicapt ofzo? 15 & 18
Hoe zelfstandig ze zijn verschilt toch ook per kind? De een heeft mams nog nodig omdat ze anders vergeten te eten.
De ander is al bezig met koken als je thuis komt.
Mag TO het dan ook zelf een beetje aanvoelen hoe en of ze dit met ze kan bespreken?
Jij leest het direct als chantage.
Waarom kan het niet zo: "Schat, ik wil wat met je bespreken.
Ik merk nu dat ik veel weg ben en ik heb steeds meer het gevoel dat ik jullie in de steek laat.
Je hebt gezegt dat je m'n nieuwe vriend nog niet wil ontmoeten en daar heb ik echt alle begrip voor.
Ik zit daardoor wel een beetje in een spagaat maar jullie zijn mijn alles, en als je zegt NEE, is het NEE.
Volgens mij vinden jullie het zo wel relaxt (huis voor jullie alleen) maar als je wil dat ik meer thuis ben, dan doe ik dat!"
Dan vraag je toch gewoon naar haar mening? je herinnert haar er aan dat ze ook een aandeel heeft in de situatie.
En laat haar een beetje denken over wat ze wilt.
Ik zou als kind (of later volwassene) mijzelf juist vreselijk lullig voelen als ik er achter kwam dat
Pa al die hele tijd alle "regels" aan zn laars lapte.
Mams op weg was om weer gelukkig te worden.
Maar door mijn egoistische kinderachtigheid (wat normaal is, maar ik mezelf nooit zou vergeven)
alles heeft laten gaan en nu nogsteeds alleen is.
nee hoor, geen emotionele chantage....
de scheiding is net een half jaar geleden, dus al 4 maanden!!! daarna wordt weer de hele wereld van de kinderen ondersteboven gegooid, omdat moeder anders niet zo gelukkig zou zijn. Hou toch op! En het dan over kinderachtig egoïsme hebben???? Echt hoe verzin je het!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 1 juni 2022 om 15:48
@asterisk : Ja, dan verleg je dus de verantwoordelijkheid naar waar die niet hoort. Ik vind dat echt niet okay. De kinderen hebben aan gegeven niet toe te zijn aan nieuwe partners. Hoe veel duidelijker moet het worden ? Dat wordt dus niet gerespecteerd als je al na een paar maanden tegen je kinderen gaat zeggen dat je het zo moeilijk vindt om hun grenzen niet te overschrijden want je wilt je vriend zo graag zien. Ik vind dat een akelig staaltje manipulatie. En ja, ook chantage dus. Want de consequenties van de afspraak die TO met haar kinderen heeft gemaakt, namelijk geen contact worden bij de kinderen gelegd, namelijk : dan zien ze hun moeder dus minder.
Moeder zegt daarmee dus eigenlijk : jullie doen mij tekort als je dit volhoudt, en de kinderen zullen dus over hun eigen grenzen gaan en toegeven.
Moeder zegt daarmee dus eigenlijk : jullie doen mij tekort als je dit volhoudt, en de kinderen zullen dus over hun eigen grenzen gaan en toegeven.
woensdag 1 juni 2022 om 15:52
TO opent er een topic over, dus ze twijfelde zelf al. Goed toch?
TO, ik hoop dat je lekker kunt blijven daten met je vriend, en echt, over een paar jaar zul je vast meer tijd voor jezelf en voor jullie hebben. Ik zou het niet met de kinderen zo overleggen, want dan voelt het voor hen misschien juist als een spagaat.
TO, ik hoop dat je lekker kunt blijven daten met je vriend, en echt, over een paar jaar zul je vast meer tijd voor jezelf en voor jullie hebben. Ik zou het niet met de kinderen zo overleggen, want dan voelt het voor hen misschien juist als een spagaat.
woensdag 1 juni 2022 om 15:53
Eens.Elleke schreef: ↑01-06-2022 15:48@asterisk : Ja, dan verleg je dus de verantwoordelijkheid naar waar die niet hoort. Ik vind dat echt niet okay. De kinderen hebben aan gegeven niet toe te zijn aan nieuwe partners. Hoe veel duidelijker moet het worden ? Dat wordt dus niet gerespecteerd als je al na een paar maanden tegen je kinderen gaat zeggen dat je het zo moeilijk vindt om hun grenzen niet te overschrijden want je wilt je vriend zo graag zien. Ik vind dat een akelig staaltje manipulatie. En ja, ook chantage dus. Want de consequenties van de afspraak die TO met haar kinderen heeft gemaakt, namelijk geen contact worden bij de kinderen gelegd, namelijk : dan zien ze hun moeder dus minder.
Moeder zegt daarmee dus eigenlijk : jullie doen mij tekort als je dit volhoudt, en de kinderen zullen dus over hun eigen grenzen gaan en toegeven.
woensdag 1 juni 2022 om 15:53
Mijn huwelijk was in feite 4 jaar geleden al voorbij. Vanwege ex zijn ziekte en omdat de kinderen ons beide nog nodig hadden zijn we bij elkaar gebleven. We hebben echter jaren een verstandshuwelijk gehad. Voor niemand, dus ook voor de kinderen niet, was de uiteindelijke scheiding een verrassing. Ik ben eenzaam, al heel lang. Ik zeg het niet om zielig te doen maar het is zo fijn om iemand te hebben waarmee je een normaal woord kunt wisselen. Die om je geeft, die een arm om je heen slaat. Die sex boeit me nog niet eens zo. Maar eindelijk eens iemand hebben die om je geeft. En ja ik ben doodsbang dat weer kwijt te raken. Maar dat hoort erbij. Ik ga alles wat trager doen en we zien wel hoe de relatie dan loopt. Alles het hem niet wordt dan wordt het hem nietElleke schreef: ↑01-06-2022 15:30Hij zou er geen probleem van maken om elkaar wat minder te zien, schrijf je. Dan zit het probleem dus in jouw hoofd TO. Maar wat vindt je nu eigenlijk zo lastig ? Hoe komt het dat je zo snel wil gaan ? Ben je bang dat je hem weer kwijt raakt als je elkaar minder ziet ? Is het een controle ding, in de zin van : als ik er te weinig zicht op heb ontglipt het/hij me misschien ?
Of is het puur dat je zo vaak mogelijk het gevoel van verliefd zijn wil ervaren ?
Of misschien iets anders ?
Als je een antwoord op hebt gevonden bij jezelf dan kun je er met je vriend over praten. Bijvoorbeeld geruststelling vragen en krijgen als je dat nodig hebt.
woensdag 1 juni 2022 om 15:57
Dit wat je hier zegt, dat vertroebelt je blik op de realiteit. Ik snap het wel want ik heb ook een shit huwelijk achter de rug. En toch kan je het niet maken vind ik om zo snel te gaan. Voor jezelf niet verstandig maar ok, daar ben je zelf bij, maar vooral tegenover je pubers, je dochter geeft toch zelf al aan dat ze hem nog niet wil leren kennen? Ik vind het überhaupt al raar om de vraag bij haar neer te leggen eerlijk gezegd. Waarom heb je niet uit jezelf het besef dat je een nieuwe vriend een tijd bij ze weg houdt. Wat is er mis mee met 1x in de week een date met je vriend, of een keer daar eten en weer naar huis ofzo, echt. Je bent nu al bezig met, ik wil hem op termijn vaker zien. En je kent hem net 2 maanden
purplepeanut wijzigde dit bericht op 01-06-2022 15:59
4.82% gewijzigd
woensdag 1 juni 2022 om 15:58
Op zich vind ik de reacties begrijpelijk hè, kinderen gaan voor, altijd. Maar waar is de moeder van de kinderen in dit verhaal? En de vrouw erachter? Die moet zich braaf koest houden tot de kinderen de deur uit zijn? Die heeft enkel nog recht op “moeder zijn” tot die tijd? Terwijl de vader allang weer een leven en opgebouwd heeft? Vriendin van me vond ook dat ik wel alleen moest blijven tot de kinderen volwassen waren, want ik was immers ook nog jong als ik 40-45 was. Ik was destijds net 30. Ik was dus veroordeeld tot een leven alleen, want ik ben moeder. Zou wel vreselijk zijn natuurlijk als je als moeder ook gevoelens hebt of jeuk zoals het hier genoemd word. Je moet jezelf, koste wat kost, wegcijferen na een jarenlang bagger huwelijk. Gewoon daarom.
woensdag 1 juni 2022 om 16:01
Ach helemaal niet, maar je hormonen een beetje in toom houden en ook je verstand blijven gebruiken en een beetje slow down kan geen kwaadLidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑01-06-2022 15:58Op zich vind ik de reacties begrijpelijk hè, kinderen gaan voor, altijd. Maar waar is de moeder van de kinderen in dit verhaal? En de vrouw erachter? Die moet zich braaf koest houden tot de kinderen de deur uit zijn? Die heeft enkel nog recht op “moeder zijn” tot die tijd? Terwijl de vader allang weer een leven en opgebouwd heeft? Vriendin van me vond ook dat ik wel alleen moest blijven tot de kinderen volwassen waren, want ik was immers ook nog jong als ik 40-45 was. Ik was destijds net 30. Ik was dus veroordeeld tot een leven alleen, want ik ben moeder. Zou wel vreselijk zijn natuurlijk als je als moeder ook gevoelens hebt of jeuk zoals het hier genoemd word. Je moet jezelf, koste wat kost, wegcijferen na een jarenlang bagger huwelijk. Gewoon daarom.
woensdag 1 juni 2022 om 16:04
Uiteraard heb ik dochter nooit gevraagd of ze hem wil ontmoeten. Dat was een voldongen feit. Ik weet hoe zij erin staat omdat die discussie al is geweest mbt vader zijn vriendin. Ik hoefde het dus niet te vragen.Purplepeanut schreef: ↑01-06-2022 15:57Dit wat je hier zegt, dat vertroebelt je blik op de realiteit. Ik snap het wel want ik heb ook een shit huwelijk achter de rug. En toch kan je het niet maken vind ik om zo snel te gaan. Voor jezelf niet verstandig maar ok, daar ben je zelf bij, maar vooral tegenover je pubers, je dochter geeft toch zelf al aan dat ze hem nog niet wil leren kennen? Ik vind het überhaupt al raar om de vraag bij haar neer te leggen eerlijk gezegd. Waarom heb je niet uit jezelf het besef dat je een nieuwe vriend een tijd bij ze weg houdt. Wat is er mis mee met 1x in de week een date met je vriend, of een keer daar eten en weer naar huis ofzo, echt. Je bent nu al bezig met, ik wil hem op termijn vaker zien. En je kent hem net 2 maanden
Ik heb wel met haar besproken wat voor haar prettig voelt. Hoe ze het ervaart dat ik iemand ontmoet heb. Leuk voor je als ik hem maar niet hoef te ontmoeten was haar reactie
Die termijn van 6 maanden was oorspronkelijk met name om vader af te remmen. Die kan impulsief zijn en die had natuurlijk een vriendin toen wij uit elkaar gingen. Op deze manier kon ik dat wat afremmen
woensdag 1 juni 2022 om 16:06
Aha, dat verklaart, ik vroeg me al af waarom je die vraag over een termijn bij je kinderen zou neerleggenlisbeth schreef: ↑01-06-2022 16:04Uiteraard heb ik dochter nooit gevraagd of ze hem wil ontmoeten. Dat was een voldongen feit. Ik weet hoe zij erin staat omdat die discussie al is geweest mbt vader zijn vriendin. Ik hoefde het dus niet te vragen.
Ik heb wel met haar besproken wat voor haar prettig voelt. Hoe ze het ervaart dat ik iemand ontmoet heb. Leuk voor je als ik hem maar niet hoef te ontmoeten was haar reactie
Die termijn van 6 maanden was oorspronkelijk met name om vader af te remmen. Die kan impulsief zijn en die had natuurlijk een vriendin toen wij uit elkaar gingen. Op deze manier kon ik dat wat afremmen
woensdag 1 juni 2022 om 16:08
woensdag 1 juni 2022 om 16:09
Mijn oudste is geen stapper. Die gaat zelden uit. Vind ze niet leuk. Op het moment dat zij plannen heeft ben ik uiteraard thuis.
woensdag 1 juni 2022 om 16:14
Aandurven? Ja, want het kan blijkbaar.
Wenselijk? Nee.
Je bent er gisteren nog geweest. Dus weer 3 nachten weg.
woensdag 1 juni 2022 om 16:15
Maar daarmee bevestig je dus dat je, als je er niet bent, de verantwoordelijkheid over 15-jarige bij je 18-jarige legt. Das niet fair toch naar haar? Ze is, gelukkig, geen tienermoeder namelijk, maar een jongvolwassene). Moet ze dan ook met jou afstemmen wanneer ze weg wil omdat jij mogelijk bij vriend bent?
woensdag 1 juni 2022 om 16:15
niemand zegt dat TO alleen moet blijvenLidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑01-06-2022 15:58Op zich vind ik de reacties begrijpelijk hè, kinderen gaan voor, altijd. Maar waar is de moeder van de kinderen in dit verhaal? En de vrouw erachter? Die moet zich braaf koest houden tot de kinderen de deur uit zijn? Die heeft enkel nog recht op “moeder zijn” tot die tijd? Terwijl de vader allang weer een leven en opgebouwd heeft? Vriendin van me vond ook dat ik wel alleen moest blijven tot de kinderen volwassen waren, want ik was immers ook nog jong als ik 40-45 was. Ik was destijds net 30. Ik was dus veroordeeld tot een leven alleen, want ik ben moeder. Zou wel vreselijk zijn natuurlijk als je als moeder ook gevoelens hebt of jeuk zoals het hier genoemd word. Je moet jezelf, koste wat kost, wegcijferen na een jarenlang bagger huwelijk. Gewoon daarom.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 1 juni 2022 om 16:16
Mijn oudste ook niet, maar ze kan wel ineens spontaan zin krijgen om vrienden te zien, als ze dan moet thuis blijven voor haar broertje van 9 zou ze niet blij zijn.
woensdag 1 juni 2022 om 16:16
woensdag 1 juni 2022 om 16:17
dus jij bent weg als zij thuiskomen van hun werk?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
