daten met thuiswonende kinderen

Anoniem_157435 woensdag 1 juni 2022 om 13:26

Mijn ex en ik zijn nu ruim een half jaar uit elkaar. Hij heeft een nieuwe partner. Ik heb 2 maanden geleden iemand leren kennen met wie ik een super klik heb. Mijn kinderen wonen 100% bij mij. Ex woont wel op 5 minuten fietsafstand. Kinderen zijn 18 en 15. Ze zijn beide niet zo'n stappers dus veel thuis. Nu wil met name oudste nog geen nieuwe partners leren kennen. Dat is haar goed recht en dat respecteer ik. Consequentie is dat ik mijn 'partner' niet thuis kan uitnodigen. Ik ga dus veel zijn kant op. 15 minuten autorijden vanaf mijn huis. Ik ben als ik daar ben gewoon bereikbaar voor de kinderen. De laatste 2 weken ben ik zo'n drie keer in de week blijven slapen bij hem. Echter in combi met een fulltime baan betekent dat dat ik mijn kinderen een stuk minder zie. Ik merk ook dat ik mij hier behoorlijk schuldig over voel. Ik ben gewend er eigenlijk altijd voor ze te zijn en nu neem ik iets voor mij zelf. Het voelt ergens niet goed. Maar hem bij mij thuis laten komen gaat dus ook weer niet. Qua zelfstandigheid redden ze zich prima. Oudste is klaar met haar eindexamens, ze kookt vaak voor haar en haar broertje maar dat deed ze toch al want een hobbie.
Ik had eigenlijk niet verwacht zo snel iemand te leren kennen bij wie ik al zo snel meer tijd zou willen doorbrengen. Ik voel me echt in een spagaat zitten met het gevoel dat ik er voor de kinderen moet zijn en het gevoel bij mijn nieuwe relatie te willen zijn.
wat zouden jullie in mijn geval doen?

rosanna08 woensdag 1 juni 2022 om 17:35

redhead70 schreef: ↑
01-06-2022 17:34
Je hebt je kinderen 100/% thuis zeg je, dus als in geen contact meer met vader? Ik heb niet alles gelezen. Maar als dat echt het geval is met een 18 en 15 jarige in huis heb je echt wel recht om je eigen ding te doen. Net als je kinderen. 3 keer ergens anders slapen, zou ik met name voor de 15 jarige nog niet oke vinden. Laat ze rustig wennen, maar denk ook aan jezelf en ga met je verliefde hersens geen chaos creëren.

lees dan iig de reacties van TO zelf, dan vind je vanzelf het antwoord

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Janiva woensdag 1 juni 2022 om 17:37

lisbeth schreef: ↑
01-06-2022 15:53
Mijn huwelijk was in feite 4 jaar geleden al voorbij. Vanwege ex zijn ziekte en omdat de kinderen ons beide nog nodig hadden zijn we bij elkaar gebleven. We hebben echter jaren een verstandshuwelijk gehad. Voor niemand, dus ook voor de kinderen niet, was de uiteindelijke scheiding een verrassing. Ik ben eenzaam, al heel lang. Ik zeg het niet om zielig te doen maar het is zo fijn om iemand te hebben waarmee je een normaal woord kunt wisselen. Die om je geeft, die een arm om je heen slaat. Die sex boeit me nog niet eens zo. Maar eindelijk eens iemand hebben die om je geeft. En ja ik ben doodsbang dat weer kwijt te raken. Maar dat hoort erbij. Ik ga alles wat trager doen en we zien wel hoe de relatie dan loopt. Alles het hem niet wordt dan wordt het hem niet

Heb je verder geen vriendinnen of familieleden waarmee je een goed gesprek kunt voeren?

Timetraveler woensdag 1 juni 2022 om 17:38

Los van je kinderen TO, zou je het bij zo'n beginnende relatie/date ook niet fijn vinden om elkaar soms even te missen, even te laten bezinken hoe de laatste date was, er echt naartoe leven om elkaar weer te zien, etc.? Ik snap ook dat dat niet voor iedereen geldt overigens.

Ladylola2022 woensdag 1 juni 2022 om 17:43

Purplepeanut schreef: ↑
01-06-2022 17:28
Tis wel woensdag he, gehaktdag.

Maar ik zie het eerlijk gezegd niet zo ,dat er gehakt wordt

Nou ja, uitspraken als " dat ze jeuk heeft en kiest voor haar vriend vs rekening te houden met de kinderen" vind ik er wel een hoor.
En zo zijn er meer reacties dat ze egoïstisch is.

Ik zeg het nog een keer, TO komt niet over als een onverantwoordelijke ouder, ze heeft twijfels over de drie nachten, dat geeft aan dat ze wel aan haar kinderen denkt.

Er wordt gehakt dat er te snel na de scheiding een nieuwe liefde komt, ja, maar zoals zij aangeeft, ze heeft vier jaar voor een zieke ex gezorgd, ik denk dat die twee elkaar al verlaten hadden, ook al waren zij nog samen (door die ziekte van ex, maar zo ziek is ex dat hij niet voor zijn kroost kan zorgen, maar zelf wel een nieuwe liefde heeft, hij wel en zij mag dan niet, want egoïstisch naar de kinderen?)

Ze zorgt ft voor hen om die vader te ontlasten, maar pa kan wel doen en laten wat hij wil, beetje omgekeerde wereld mi.
Daarnaast, het zijn geen kleuters meer he.

@TO, je weet zelf echt het beste wat je doen moet, je geeft al aan gas terug te nemen, ik lees verder niet veel geks in de frequentie dat je je vriend ziet. En na vier jaar zorgen voor een ex voor die scheiding een keer kwam maakt gevoelsmatig mi voor jou wel uit. Dat je kinderen moeten wennen, logisch, dat is nu dat is over een jaar dat is over 5 jaar ook.

Mijn kinderen vonden het helemaal prima, maar hebben ook moeten wennen aan een moeder die een relatie kreeg, en dat was na 8 jaar alleen met hen geweest te zijn.
Ft, want zij gingen vrijwel nooit naar hun vader. Zij waren toen 19 en 16, en aangezien ik lang alleen was, en ook vier dagen werkte, waren zij al jong zelfstandig, koken een was draaien een stofzuiger erdoor jassen.
Als ik een paar dagen of een week weg ben (oh jee moeder Lola is een week weg ) dan redden ze het hier prima hoor.

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

Asterisk woensdag 1 juni 2022 om 17:50

Elleke schreef: ↑
01-06-2022 15:48
@asterisk : Ja, dan verleg je dus de verantwoordelijkheid naar waar die niet hoort. Ik vind dat echt niet okay. De kinderen hebben aan gegeven niet toe te zijn aan nieuwe partners. Hoe veel duidelijker moet het worden ? Dat wordt dus niet gerespecteerd als je al na een paar maanden tegen je kinderen gaat zeggen dat je het zo moeilijk vindt om hun grenzen niet te overschrijden want je wilt je vriend zo graag zien. Ik vind dat een akelig staaltje manipulatie. En ja, ook chantage dus. Want de consequenties van de afspraak die TO met haar kinderen heeft gemaakt, namelijk geen contact worden bij de kinderen gelegd, namelijk : dan zien ze hun moeder dus minder.
Moeder zegt daarmee dus eigenlijk : jullie doen mij tekort als je dit volhoudt, en de kinderen zullen dus over hun eigen grenzen gaan en toegeven.

Bedankt voor de uitleg (iedereen)!
Ik weet niet of ik het er nu volledig mee eens ben. Wel met het feit dat een dagje minder de beste oplossing is.
Maar niet dat je dit nooit met je kinderen kan bespreken.

Misschien kan ik het gewoon niet zien omdat ik nooit een scheiding heb meegemaakt en geen kinderen heb.
Mijn ouders zijn nog altijd bij elkaar. En ze waren er altijd voor me.
Was het altijd gezellig? Nee tegenovergestelde.
Altijd weer ruzie en geschreeuw, bijna dagelijks op een gegeven moment.
Elke keer dacht ik: waarom gaan ze niet uit elkaar.

Ik denk dat daar mijn idee van "gesprek kan wel" vandaan komt.
Want ik zou toen tegen mijn moeder hebben gezegt: "Als je maar gelukkig bent."
Was ook rond de 18 en nog lang niet volwassen.
Het kind van "Dit wil/lust/moet/kan ik niet" (dat zag iedereen)
Maar ik zou op dat moment voor mijn moeder klaar staan! (dat zag niemand)

En dan kan ik me dus voorstellen, dat je dan jaren later hoort:
"Ja, ik deed het voor jullie, dat had jij toen echt niet kunnen handelen"
Dat zou ik echt heel moeilijk vinden.

Sorry als ik iemand voor het hoofd heb gestoten. Vond de toon gewoon onprettig.
Maar waarschijnlijk komt dat ook voort uit mijn thuis situatie

rosanna08 woensdag 1 juni 2022 om 17:54

Asterisk schreef: ↑
01-06-2022 17:50
Bedankt voor de uitleg (iedereen)!
Ik weet niet of ik het er nu volledig mee eens ben. Wel met het feit dat een dagje minder de beste oplossing is.
Maar niet dat je dit nooit met je kinderen kan bespreken.

Misschien kan ik het gewoon niet zien omdat ik nooit een scheiding heb meegemaakt en geen kinderen heb.
Mijn ouders zijn nog altijd bij elkaar. En ze waren er altijd voor me.
Was het altijd gezellig? Nee tegenovergestelde.
Altijd weer ruzie en geschreeuw, bijna dagelijks op een gegeven moment.
Elke keer dacht ik: waarom gaan ze niet uit elkaar.

Ik denk dat daar mijn idee van "gesprek kan wel" vandaan komt.
Want ik zou toen tegen mijn moeder hebben gezegt: "Als je maar gelukkig bent."
Was ook rond de 18 en nog lang niet volwassen.
Het kind van "Dit wil/lust/moet/kan ik niet" (dat zag iedereen)
Maar ik zou op dat moment voor mijn moeder klaar staan! (dat zag niemand)

En dan kan ik me dus voorstellen, dat je dan jaren later hoort:
"Ja, ik deed het voor jullie, dat had jij toen echt niet kunnen handelen"
Dat zou ik echt heel moeilijk vinden.

Sorry als ik iemand voor het hoofd heb gestoten. Vond de toon gewoon onprettig.
Maar waarschijnlijk komt dat ook voort uit mijn thuis situatie

en juist dat 'als jij maar gelukkig bent' is het probleem in jouw redenatie. Want de meeste kinderen willen dat inderdaad en zullen daarom hun eigen gevoelens aan de kant zetten. Dat kun en mag je niet van een kind vragen.
Waar ik het wel mee eens ben, is dat je niet tegen een kind zegt dat je het voor hem of haar deed, ook dat vind ik teveel bij een kind neerleggen.

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Anoniem_678136683e576 woensdag 1 juni 2022 om 18:02

lisbeth schreef: ↑
01-06-2022 13:40
de kinderen hebben absoluut shit gehad die tien jaar. ze komen en zullen ook altijd op de eerste plaats blijven komen.

Dat zei mijn moeder ook altijd, maar het had geen enkele consequentie voor haar gedrag.

Snap goed dat je een tweestrijd voelt. Het is vast heerlijk je weer geliefd te voelen en plezier te maken en hebben.

Denk dat het ook belangrijk is om eerlijk te zijn naar je kinderen en geen dingen te zeggen die je niet waarmaakt - weet niet of je dat doet, hoor.

Ladylola2022 woensdag 1 juni 2022 om 18:10

Asterisk schreef: ↑
01-06-2022 17:50
Bedankt voor de uitleg (iedereen)!
Ik weet niet of ik het er nu volledig mee eens ben. Wel met het feit dat een dagje minder de beste oplossing is.
Maar niet dat je dit nooit met je kinderen kan bespreken.

Misschien kan ik het gewoon niet zien omdat ik nooit een scheiding heb meegemaakt en geen kinderen heb.
Mijn ouders zijn nog altijd bij elkaar. En ze waren er altijd voor me.
Was het altijd gezellig? Nee tegenovergestelde.
Altijd weer ruzie en geschreeuw, bijna dagelijks op een gegeven moment.
Elke keer dacht ik: waarom gaan ze niet uit elkaar.

Ik denk dat daar mijn idee van "gesprek kan wel" vandaan komt.
Want ik zou toen tegen mijn moeder hebben gezegt: "Als je maar gelukkig bent."
Was ook rond de 18 en nog lang niet volwassen.
Het kind van "Dit wil/lust/moet/kan ik niet" (dat zag iedereen)
Maar ik zou op dat moment voor mijn moeder klaar staan! (dat zag niemand)

En dan kan ik me dus voorstellen, dat je dan jaren later hoort:
"Ja, ik deed het voor jullie, dat had jij toen echt niet kunnen handelen"
Dat zou ik echt heel moeilijk vinden.

Sorry als ik iemand voor het hoofd heb gestoten. Vond de toon gewoon onprettig.
Maar waarschijnlijk komt dat ook voort uit mijn thuis situatie

Ik begrijp je wel hoor.

Ik ben geen kind van gescheiden ouders, wel een kind van ouders die beter wel hadden kunnen scheiden, om zo beiden nog wat van het leven te maken.
Mijn moeder stierf jong, hun huwelijk was slecht, vader heeft jaren voor moeder gezorgd.
Moeder overleed, en vader had vrij snel een nieuwe liefde. (ik was al ver volwassen)

Tja velen vonden daar wat van, kan, maar feit is dat wel bovenstaand op hen van toepassing was. En zo is het bij TO ook gegaan, zonder gelukkig het overlijden van haar ex, de vader van de kinderen.

Ik ben wel gescheiden, ben zelf bewust lang alleen gebleven, sws de eerste jaren. Daarna was er de gewenning, ik hoefde niet zo nodig, was ook niet op zoek.
Dat is de reden dat ik 8 jaar alleen was, de eerste paar jaar bewust, de rest omdat het er niet van kwam, ik er geen zin in had, en het wel best vond.
Maar toen ik eenmaal mijn huidige partner trof, tja, toen heb ik wel bewust daarvoor gekozen en ook voor mezelf ook al vonden mijn kinderen het leuk, en moesten ze ook wennen.
Het scheelt, mijn oudste dochter kreeg in die tijd zelf een vriendje dus ze begreep wel wat er dan met je gebeurt.

Diezelfde dochter heeft eens gezegd, " ik had het tegengewerkt als je eerder een relatie had, ik had je gewoon niet willen delen, ik schaam me nu voor dat gevoel "

Zo zie je maar, er kunnen gedachten achter zitten waarom kinderen een nieuwe relatie niet zien zitten, en daar op latere leeftijd anders in staan en er zelfs spijt van kunnen hebben.

Nu is bovenstaand voor mij en mijn dochter nooit van toepassing geweest, maar je zal de eerste ouder niet zijn die wordt tegengewerkt door een kind. En dan hebben we het dus niet over jonge kinderen he.

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

poldervrouw woensdag 1 juni 2022 om 18:22

ik zou zelf max. 1 nacht weg doordeweeks en max 1 dag in het weekend weg. Ik vind het zelf niet oke om het hele weekend weg te zijn. Weekend is toch vaak dat je iets leuks gaat doen met de kinderen.

Je hebt toch geen haast ? Zet je kinderen op nummer 1 .. die kerel loopt niet weg hoor.. en als ie geen begrip kan opbrengen voor het feit dat je kinderen hebt dan is het sowieso niet de juiste.

Kinderen staan altijd, ook als ze 15 en 18 zijn op nummer 1..

En of je een shit huwelijk hebt gehad staat er m.i. compleet los van. Die kinderen hebben niet om gevraagd dat je in dat huwelijk bleef, blijven voor de kinderen is nooit en goed idee. Kinderen zijn niet achterlijk en hebben vaak nog eerder door dat het klaar is dan het stel zelf.

Anoniem_64f462a7702e2 woensdag 1 juni 2022 om 18:32

andnowwedance schreef: ↑
01-06-2022 17:12
Prikkels in zijn broek kan hij blijkbaar prima aan.

Ja dat vind ik altijd zo opmerkelijk.

Anoniem_64f462a7702e2 woensdag 1 juni 2022 om 18:36

pearle schreef: ↑
01-06-2022 17:19
Nou inderdaad.
Wil hij zijn kinderen dan niet meer zien ofzo om de prikkels?
Laat ze gewoon op een avond dat jij bij date bent bij hun vader gaan eten.
Als hij dat al niet meer aan kan vervreemd hij van zijn kindeten lijkt me.
En dan gaat hij daarna maar vroeg naar bed ofzo.

En als ik me niet vergis woont hij ook alweer samen. Geheel prikkelvrij, natuurlijk. Een avondje of nacht zijn kinderen om zich heen hebben is net teveel, dat snap ik best. Pfff. En Lisbeth moet zich in 1000 bochten wringen.

Ladylola2022 woensdag 1 juni 2022 om 18:41

Koffieverkeerd schreef: ↑
01-06-2022 18:36
En als ik me niet vergis woont hij ook alweer samen. Geheel prikkelvrij, natuurlijk. Een avondje of nacht zijn kinderen om zich heen hebben is net teveel, dat snap ik best. Pfff. En Lisbeth moet zich in 1000 bochten wringen.

Dat, want wanneer vader zijn verantwoording had genomen en de kinderen al is het een paar, zeg een nachtje of drie per week bij zich zou hebben (ook goed voor de band lijkt me) , zou Lisbeth zonder schuldgevoel bij haar vriend kunnen slapen.

Zij voelt zich schuldig, en pa woont samen. Uhuh.

Maar vaders kunnen altijd zoveel meer flikken dan moeders.

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

Purplepeanut woensdag 1 juni 2022 om 19:09

Ik had na mijn scheiding ook de meeste zorg en dat vond ik heel oneerlijk, in mijn huwelijk weggecijferd, na mijn huwelijk nog steeds. Maar uiteindelijk heb je alleen invloed op hoe jij in het leven staat na de scheiding ,hoe jij met daten omgaat icm je kinderen, wat jij aan je kinderen meegeeft. Niet op hoe je ex dat doet en hoe hij ermee omgaat. Oneerlijk? Ik weet het niet. Ik besloot dat ik niet halsoverkop een nieuwe man in ons leven zou toelaten en wat hij besluit moet hij weten. Ik denk er het mijne van maar het zei zo

Anoniem_157435 woensdag 1 juni 2022 om 19:14

Wat vader doet moet hij weten. Ik wijs hem vaak genoeg erop maar meer dan dat kan ik niet. Hij woont trouwens niet samen. Of dat zijn intentie is geen idee.
Het idee was oorspronkelijk dat ze daar zeker 1 avond in de week zouden gaan eten
Echter zowel kinderen als vader trekken daar niet zo aan. Waarom vind ik lastig te zeggen. Ik kan ook niet steeds bemiddelen voor een 15 en 18 jarige

Ik weet niet of ik hoop dat deze vent mij gelukkig maakt. Het is wel dat ik hoop dat ik weer bij iemand gelukkig kan zijn. En ik merk dat ik met hem gewoon een hele goede klik heb. Zelfs beter dan ik ooit met ex had.
Ik zou het jammer vinden dat kwijt te raken.

Ik ga in ieder geval de nachten terugschroeven en dan kijken hoe het gaat
Sommige dingen kun je toch niet van te voren bepalen

viva-amber woensdag 1 juni 2022 om 19:14

De enige mensen die 0,0 keuzes hebben zijn de minderjarige. Zij hebben niet gekozen om geboren te worden, ze hebben hun ouders niet gekozen, ze hebben er niet voor gekozen dat minimaal 1 van de twee niet zo geschikt is als partner en ouder, zij hebben niet voor de scheiding gekozen, niet voor het feit dat je de helft van de week wegblijft en zij hebben er ook niet voor gekozen dat zij nog in de verwerking zitten terwijl het liefst iemand voor stelt die je amper 9 weken kent.

Het is leuk dat je jezelf alle geluk gunt, maar je kinderen hebben niets te kiezen, laten merken dat zij er nog niet aan toe zijn en zijn nog bezig met de verwerking.

This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.

viva-amber woensdag 1 juni 2022 om 19:17

lisbeth schreef: ↑
01-06-2022 19:14

Ik weet niet of ik hoop dat deze vent mij gelukkig maakt.

Ik denk dat geluk bij jezelf begint en niet bij een ander.

This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.

Charlotte717 woensdag 1 juni 2022 om 19:28

viva-amber schreef: ↑
01-06-2022 19:14
De enige mensen die 0,0 keuzes hebben zijn de minderjarige. Zij hebben niet gekozen om geboren te worden, ze hebben hun ouders niet gekozen, ze hebben er niet voor gekozen dat minimaal 1 van de twee niet zo geschikt is als partner en ouder, zij hebben niet voor de scheiding gekozen, niet voor het feit dat je de helft van de week wegblijft en zij hebben er ook niet voor gekozen dat zij nog in de verwerking zitten terwijl het liefst iemand voor stelt die je amper 9 weken kent.

Het is leuk dat je jezelf alle geluk gunt, maar je kinderen hebben niets te kiezen, laten merken dat zij er nog niet aan toe zijn en zijn nog bezig met de verwerking.

Mooi gezegd.

Hier een dochter van een moeder die gescheiden is toen ik een peuter was. Ze had heus wel vriendjes, maar pas rond mijn 21e (!) bleef haar vriend slapen wanneer ik er ook was. En dan pas bleef ze slapen bij haar vriend wanneer ik thuis was.

Ik denk dat de crux bij TO in het feit zit dat ze een alleenstaande moeder is en haar kinderen nooit naar hun vader gaan. Ik sliep natuurlijk wel 2 weekends per maand bij m’n pa.

Is daar echt niets rond te regelen, TO? Al is het 2 nachtjes per maand?

Ze moeten die band met hun vader toch ook onderhouden …

Veritas vos liberabit

Anoniem_67d85b620a3f1 woensdag 1 juni 2022 om 20:16

lisbeth schreef: ↑
01-06-2022 19:14
Wat vader doet moet hij weten. Ik wijs hem vaak genoeg erop maar meer dan dat kan ik niet. Hij woont trouwens niet samen. Of dat zijn intentie is geen idee.
Het idee was oorspronkelijk dat ze daar zeker 1 avond in de week zouden gaan eten
Echter zowel kinderen als vader trekken daar niet zo aan. Waarom vind ik lastig te zeggen. Ik kan ook niet steeds bemiddelen voor een 15 en 18 jarige

Ik weet niet of ik hoop dat deze vent mij gelukkig maakt. Het is wel dat ik hoop dat ik weer bij iemand gelukkig kan zijn. En ik merk dat ik met hem gewoon een hele goede klik heb. Zelfs beter dan ik ooit met ex had.
Ik zou het jammer vinden dat kwijt te raken.

Ik ga in ieder geval de nachten terugschroeven en dan kijken hoe het gaat
Sommige dingen kun je toch niet van te voren bepalen

Wat maakt dat je expliciet de mogelijkheid tot kwijtraken benoemt ? Ben je daar bang voor, los van het feit dat dat altijd kan gebeuren natuurlijk?

Buffie woensdag 1 juni 2022 om 20:40

Zonnebloem98 schreef: ↑
01-06-2022 17:26
Hier een dochter waarbij moeder voor haar eigen geluk ging/gaat direct na een scheiding.

Ik was al uit huis, 3 jaar ouder dan jouw oudste. Iets andere situatie maar ik neem het mijn moeder nog steeds kwalijk dat ze direct bezig was met een andere man. Er was voor mijn gevoel geen ruimte om uberhoud aan het idee te wennen van de scheiding etc.

Ik begrijp heel goed dat je gaat voor eigen geluk. Maar 3 nachten ergens anders slapen zou mij als kind echt te ver gaan. Als kind had ik het fijn gevonden als zeker de eerste maanden mijn moeder zou daten zonder dat ik er iets van zou merken / er niet zo erg mee geconfronteerd zou worden.

Je woonde niet eens meer thuis!

Klaar mee

Ladylola2022 woensdag 1 juni 2022 om 20:51

Buffie schreef: ↑
01-06-2022 20:40
Je woonde niet eens meer thuis!

Dat bedoelde ik eerder in een post, dat er zelfs oudere kinderen zijn die het je moeilijk kunnen maken.
En inderdaad ze woonde niet eens meer thuis. Echt hoor.

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

Anoniem_64099e414652c woensdag 1 juni 2022 om 20:53

Houd er ook rekening mee dat dit wellicht niet de enige meneer is die je zou willen voorstellen. Twee maanden is kort en het kan nog alle kanten op. Misschien is de vlam over een paar maanden al lang en breed gedoofd en dient er zich iemand anders aan. Juist lekker als je je kinderen niet in die achtbaan mee hoeft te nemen.

Mensen die uit lange relaties komen weten vaak niet meer hoe snel dat soort dingen kan kantelen.

canis-felis woensdag 1 juni 2022 om 21:01

Ladylola2022 schreef: ↑
01-06-2022 20:51
Dat bedoelde ik eerder in een post, dat er zelfs oudere kinderen zijn die het je moeilijk kunnen maken.
En inderdaad ze woonde niet eens meer thuis. Echt hoor.

Zélfs! Wat een ellende! Wie koos ook alweer voor die kinderen? Wat raar om zulke intenties aan te praten.

Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica

Anoniem_64099e414652c woensdag 1 juni 2022 om 21:10

Ladylola2022 schreef: ↑
01-06-2022 20:51
Dat bedoelde ik eerder in een post, dat er zelfs oudere kinderen zijn die het je moeilijk kunnen maken.
En inderdaad ze woonde niet eens meer thuis. Echt hoor.

Volgens mij hebben de ouders het de kinderen moeilijk gemaakt. Doordat die ouders 10 jaar een schijthuwelijk hadden snakken ze nu naar liefde, aandacht en seks en kan er niet meer rustig nagedacht worden. (Edit: ik snap dat het leven soms zo loopt natuurlijk, maar die kinderen zijn ook maar op aarde geplempt).

anoniem_64099e414652c wijzigde dit bericht op 01-06-2022 21:17

16.12% gewijzigd

Anoniem_67d85b620a3f1 woensdag 1 juni 2022 om 21:15

Waarom wordt er nu meteen vanuit gegaan dat kinderen in zulke situaties een soort manipulatieve misgunners zijn? Wellicht kan een ander zich niet voorstellen dat een kind (of nou ja volwassen kind) het er ook moeilijk mee kan hebben, maar dat maakt nog niet dat die er op uit zijn om het hun ouders moeilijk te maken.

Quinnepin woensdag 1 juni 2022 om 21:27

Eidde schreef: ↑
01-06-2022 16:47
Ik heb nagenoeg hetzelfde meegemaakt. Ik heb echter geleerd om eerst van mezelf te houden en mezelf gelukkig te maken. Je stort je nu op een nieuwe relatie zonder dat je zelf geheeld bent, geleerd hebt om het alleen te doen en van jezelf te houden en jezelf gelukkig te maken. Nu ben je (weer) afhankelijk van een ander. En nu al doodsbang het kwijt te raken als je niet vaak genoeg bij hem bent waar door je en passant je kinderen te kort doet.

Ga eerst eens om jezelf geven in plaats van dat bij een ander te zoeken.

Precies dit.

Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.

Actieve topics