Relaties
alle pijlers
De eeuwige relatietwijfel, jij ook?
vrijdag 11 mei 2007 om 12:32
Jarenlang ben ik vrijgezel geweest. Ik woonde op mezelf, heb gefeest en ultiem genoten van het leven. Sinds twee heb ik een relatie met een hele leuke jongen. Sinds een half jaar twijfel ik zo... Is dit wel wat ik wil? Hoe zit het met mijn toekomst? Ik geniet van het samenwonen en vind het leuker als hij lekker bij mij is. Maar... mijn leven is nu serieus en het is allemaal zo veranderd. Ik kijk met enige heimwee terug aan mijn bruisende leventje van toen. Mijn omgeving verteld me dat dit 'een fase' is en dat dit iets is waar je samen doorheen moet. Wat vind jij? Heb jij deze fase ook meegemaakt of moet ik gewoon eens gaan nadenken of deze relatie wel bij mij past?
vrijdag 11 mei 2007 om 12:49
Je leven wordt gewoon op een gegeven moment rustiger, dat hoort erbij. Als dat je niet zint moet je daar iets aan doen, maar de schuld aan je relatie geven vind ik een beetje vreemd.
Relaties worden nou eenmaal op den duur wat rustiger en de meeste mensen gaan zelf ook rustiger leven op den duur. Niets mis mee. En er is ook niets mis mee dat je af en toe met weemoed terugdenkt aan 'vroeger'. Maar om dan meteen maar aan je relatie te gaan twijfelen? Je hele leven kan niet altijd bruisend en spannend en opwindend zijn maar het hoeft ook weer niet zo te zijn dat je saai op de bank zit omdat je een relatie hebt.
Dus onderneem gewoon dingen, en vraag je af wat je op de lange termijn wilt. Wil je dan nog steeds feesten en wilde dingen doen of gaat dat op den duur ook vervelen?
Relaties worden nou eenmaal op den duur wat rustiger en de meeste mensen gaan zelf ook rustiger leven op den duur. Niets mis mee. En er is ook niets mis mee dat je af en toe met weemoed terugdenkt aan 'vroeger'. Maar om dan meteen maar aan je relatie te gaan twijfelen? Je hele leven kan niet altijd bruisend en spannend en opwindend zijn maar het hoeft ook weer niet zo te zijn dat je saai op de bank zit omdat je een relatie hebt.
Dus onderneem gewoon dingen, en vraag je af wat je op de lange termijn wilt. Wil je dan nog steeds feesten en wilde dingen doen of gaat dat op den duur ook vervelen?
vrijdag 11 mei 2007 om 12:52
Overigens heb ik er zelf geen last van en ik heb al sinds mijn 16 een relatie mijn man, ik ben nu 24. Sinds we beiden een baan hebben en we een dochter hebben zijn we zeker rustiger geworden, we gaan minder uit, drinken minder, liggen vroeger in bed en zijn wat serieuzer geworden. En tuurlijk heb ik ook weleens zin om te gaan stappen en met niemand rekening te houden, maar dat hoort erbij. Het gras is altijd groener aan de overkant. En als ik echt zin heb om eens te gaan stappen dan doe ik dat gewoon. Het is niet persé óf het 1 óf het ander.
vrijdag 11 mei 2007 om 13:07
In je post mis ik de visie van je vriend.
Mist hij ook zn bruisende leven of is/was hij juist een huismus? Als dat zo is is hij misschien niet je ideale partner. Maar dat wist je dan van te voren ook wel. In dat geval kun je een compromis sluiten. Toch wat vaker uitgaan/feesten: ook al is het ms niet zijn ideaal, hij kan het doen voor jouw plezier; net zoals jij nu "huismust" voor zijn plezier.
Als hij vroeger ook een bruisend leven had en daarnaar terugverlangt, ligt de oplossing voor de hand.
Mist hij ook zn bruisende leven of is/was hij juist een huismus? Als dat zo is is hij misschien niet je ideale partner. Maar dat wist je dan van te voren ook wel. In dat geval kun je een compromis sluiten. Toch wat vaker uitgaan/feesten: ook al is het ms niet zijn ideaal, hij kan het doen voor jouw plezier; net zoals jij nu "huismust" voor zijn plezier.
Als hij vroeger ook een bruisend leven had en daarnaar terugverlangt, ligt de oplossing voor de hand.
vrijdag 11 mei 2007 om 16:27
vrijdag 11 mei 2007 om 16:54
vrijdag 11 mei 2007 om 18:41
Heb je hier al eens over gesproken met je vriend?
Je kunt toch een relatie hebben en ook die leuke dingen doen??
Of heb je soms zelf het idee, dat het door je vriend komt dat je die dingen niet meer doet? Remt hij je hierin?
Misschien heb je nog wel wat wilde haren te verliezen. Maar ik zou het eerst eens bespreken met je vriend. Praat met elkaar!
Je kunt toch een relatie hebben en ook die leuke dingen doen??
Of heb je soms zelf het idee, dat het door je vriend komt dat je die dingen niet meer doet? Remt hij je hierin?
Misschien heb je nog wel wat wilde haren te verliezen. Maar ik zou het eerst eens bespreken met je vriend. Praat met elkaar!
vrijdag 11 mei 2007 om 19:21
Ik snap je wel. Toen ik single was, en ook in het begin van mijn relatie was mijn leven veel spannender, maar nu? En het is zo vervelend als je enthousiast thuiskomt met een nieuw plan of iets dat je gedaan hebt en je wil dr helemaal in opgaan en je partner zit daar languit op de bank of is bezig met zijn eigen zaken en luistert maar met een half oor, omdat hij geen tijd heeft. Ik mis de drive die ik had toen ik single was, en vooral nu, na acht jaar samenwonen, begint dat echt zwaar door te wegen. Ik denk steeds vaker hoe moet het nu verder? Zo met z'n tweetjes tot we zeventig of tachtig worden?
zondag 20 mei 2007 om 21:05
Ik herken het ook wel hoor. Ik word ook suf van de relatie en mijn vriend ook. Eigenlijk is op het moment het vuurtje uit. Maar ja, ik ging laatst weer met een vriendin stappen en dat was niet meer zoals vroeger. ik werk ook sinds een jaar fulltime en heel je" lang leven de lol gedoe" is weg. Op naar volwassendheid denk ik dan.
Alleen hoe krijg je het vuur weer aan? ik word in een relatie lui, als ik single zou zijn was ik veel meer op pad en ik irriteer me daarom ook aan mezelf. Ook seks staat op een laag pitje.
Maar ik hou wel van hem en geloof nog steeds dat hij het voor mij is. Maar volgens mij is hij ook beetje uitgeblust. Weten alletwee even niet meer hoe het moet. Heb maar een boekje besteld over groeifases in een relatie, ben benieuwd!!! Het blijkt er allemaal bij te horen. volgens mij zit ik in de crisis dat je je eigen identiteit weer gaat zoeken ofzo. Zijn twijfels zijn trouwens groter dan die van mij en ik durf vandaag pas toe te geven dat voor mijook het vuur op dit moment uit is.
Is toch anders single en op kamers dan werken en samenwonen, meestal vind ik het fijn maar denk af en toe ook terug aan die tijd. Alhoewel er toen ook wel complicaties waren. Zo is er altijd wat natuurlijk!!!
Heb je het ook allemaal tegen je vriend gezegd?
Alleen hoe krijg je het vuur weer aan? ik word in een relatie lui, als ik single zou zijn was ik veel meer op pad en ik irriteer me daarom ook aan mezelf. Ook seks staat op een laag pitje.
Maar ik hou wel van hem en geloof nog steeds dat hij het voor mij is. Maar volgens mij is hij ook beetje uitgeblust. Weten alletwee even niet meer hoe het moet. Heb maar een boekje besteld over groeifases in een relatie, ben benieuwd!!! Het blijkt er allemaal bij te horen. volgens mij zit ik in de crisis dat je je eigen identiteit weer gaat zoeken ofzo. Zijn twijfels zijn trouwens groter dan die van mij en ik durf vandaag pas toe te geven dat voor mijook het vuur op dit moment uit is.
Is toch anders single en op kamers dan werken en samenwonen, meestal vind ik het fijn maar denk af en toe ook terug aan die tijd. Alhoewel er toen ook wel complicaties waren. Zo is er altijd wat natuurlijk!!!
Heb je het ook allemaal tegen je vriend gezegd?
maandag 21 mei 2007 om 10:51
donderdag 14 juni 2007 om 10:20
Het blijkt er allemaal bij te horen. volgens mij zit ik in de crisis dat je je eigen identiteit weer gaat zoeken ofzo. Zijn twijfels zijn trouwens groter dan die van mij en ik durf vandaag pas toe te geven dat voor mijook het vuur op dit moment uit is.
Inmiddels zijn we een tijdje verder. Ik ben een stuk rustiger geworden en ik ben het eens met bovenstaande opmerking 'dat je je eigen identiteit moet zoeken in een relatie'. Ik denk dat dat wel zo werkt. Ik ben eens wat actie gaan ondernemen. Ik ga binnenkort naar een housefeestje ZONDER mijn vriendje :-). Mijn vriendin moet zo om ons lachen omdat wij exact dezelfde fases doorlopen, zei ze laatst.
In het begin ben je verliefd en is alles leuk. Maar na één/twee jaar dan wordt het serieuzer en begint de èchte relatie...
Hartelijk dank voor al jullie reacties. Jullie hebben me aan het denken gezet. Ik heb er zeker wat aan gehad!
Inmiddels zijn we een tijdje verder. Ik ben een stuk rustiger geworden en ik ben het eens met bovenstaande opmerking 'dat je je eigen identiteit moet zoeken in een relatie'. Ik denk dat dat wel zo werkt. Ik ben eens wat actie gaan ondernemen. Ik ga binnenkort naar een housefeestje ZONDER mijn vriendje :-). Mijn vriendin moet zo om ons lachen omdat wij exact dezelfde fases doorlopen, zei ze laatst.
In het begin ben je verliefd en is alles leuk. Maar na één/twee jaar dan wordt het serieuzer en begint de èchte relatie...
Hartelijk dank voor al jullie reacties. Jullie hebben me aan het denken gezet. Ik heb er zeker wat aan gehad!
donderdag 14 juni 2007 om 11:55
Blijf je eigen dingen doen! Ik heb een relatie van 5 jaar en woon sinds 1,5 jaar samen ongeveer. Herken het wel hoor. Maar wij gunnen onszelf nog onze 'eigen dingen' zeg maar! We hebben allebei een andere vriendengroep waardoor we regelmatig zonder elkaar uitgaan. Ook schelen we 10 jaar in leeftijd waardoor we ook misschien andere interesses hebben. Ik doe veel met mn vriendinnen of met mn mede-studenten, hij weer met zijn eigen vrienden of zijn band.
Maar het gevoel van: blijven we de rest van ons leven samen, worden wij samen oud, heb ik ook wel. Is dit het? Momenteel denk ik: ja, ik kies ervoor. Het gras bij de buren is altijd groener, dat hebben wij ook 2 keer duidelijk meegemaakt in onze relatie. Maar toch bij elkaar gebleven. En ik denk: als het echt niet meer samen gaat, als je 'vrijheids'drang toch te groot wordt, dan merk je het vanzelf en dan maak je een keuze. Blijf niet te lang in onzekere gedachten hangen. Als het anders zou moeten, dan gaat het ook anders. Dat moment komt vanzelf. Twijfel je, dan komt er vanzelf een moment waarop jij een keuze maakt.
Maar het gevoel van: blijven we de rest van ons leven samen, worden wij samen oud, heb ik ook wel. Is dit het? Momenteel denk ik: ja, ik kies ervoor. Het gras bij de buren is altijd groener, dat hebben wij ook 2 keer duidelijk meegemaakt in onze relatie. Maar toch bij elkaar gebleven. En ik denk: als het echt niet meer samen gaat, als je 'vrijheids'drang toch te groot wordt, dan merk je het vanzelf en dan maak je een keuze. Blijf niet te lang in onzekere gedachten hangen. Als het anders zou moeten, dan gaat het ook anders. Dat moment komt vanzelf. Twijfel je, dan komt er vanzelf een moment waarop jij een keuze maakt.
donderdag 14 juni 2007 om 15:22
Dat heb je heel mooi gezegd. Af en toe heb ik (en jij dus ook?) nog die kriebel van 'is dit het wel?' of 'wil ik dit wel' 'en hoe nu met mijn toekomst' etc. maar op een gegeven moment heb ik echt tegen mezelf gezegd van 'hou nou eens op, weet nou eens wat je wil'. En wat ik wil??? ...Dat is dat ik er voor GA! En sindsdien voel ik me stukken rustiger en gaat het supergoed tussen ons. Ik vertrouw erop dat als het echt niet goed gaat, dat je het dan wel voelt. Dat je dan op een dag wakker wordt en bij jezelf denkt 'nu is het genoeg, het is uit!'. Dan weet je het gewoon diep van binnen dus daar vertrouw ik echt op....
Bedankt voor je reactie! Leuk.
donderdag 14 juni 2007 om 16:07
Ik vind dat je daar gelijk in hebt, bij mij heeft het in elk geval altijd zo gewerkt in mijn vorige relaties. Denk ook dat relatietwijfels zo niet in iedere dan wel bij heel veel relaties af en toe de kop opsteken. Het kan ook te maken met niet lekker in je vel zitten, dan ga je veel op de relatie betrekken terwijl het meer met ontwikkelingen met jezelf te maken heeft.
En ik ben een onverbeterlijke romanticus..geloof echt in de liefde- als je genoeg van elkaar houdt en moeite voor elkaar blijft doen, dan komt het helemaal goed.
donderdag 14 juni 2007 om 20:03
