Relaties
alle pijlers
De ik-ben-bijna-30-en-nog-single-crisis
zaterdag 30 juni 2007 om 11:56
Dag allemaal,
Nog niet zo lang geleden is mijn relatie na een dik jaar op de klippen gelopen. Daarvoor was ik zo 3 jaar alleen.
Nu word ik over 2 weken 30 en ik kan me er zo verdrietig van voelen. Ik zou het leuk vinden om een relatie te hebben, maar ik heb ook een heel grote kinderwens, al jaren!
En nu word ik 30... en ik kan het benauwd krijgen van het feit dat ik nog wel een paar jaar verder ben voor ik iemand ontmoet, en iets opbouw en dan pas aan dat soort dingen kan beginnen...
En dan lees ik net weerin de krant dat je vruchtbaarheid na je 30e toch al wel afneemt, en dat de meeste vrouwen steeds ouder moeder worden, om de carrieres enzo, maar verdorie, die carriere kan me gestolen worden, maar ik heb gewoon de juiste man nog niet gevonden!
Wie herkent dit? Of heeft juist fijne verhalen die me opbeuren?
Groetjes van Vinyl!
Nog niet zo lang geleden is mijn relatie na een dik jaar op de klippen gelopen. Daarvoor was ik zo 3 jaar alleen.
Nu word ik over 2 weken 30 en ik kan me er zo verdrietig van voelen. Ik zou het leuk vinden om een relatie te hebben, maar ik heb ook een heel grote kinderwens, al jaren!
En nu word ik 30... en ik kan het benauwd krijgen van het feit dat ik nog wel een paar jaar verder ben voor ik iemand ontmoet, en iets opbouw en dan pas aan dat soort dingen kan beginnen...
En dan lees ik net weerin de krant dat je vruchtbaarheid na je 30e toch al wel afneemt, en dat de meeste vrouwen steeds ouder moeder worden, om de carrieres enzo, maar verdorie, die carriere kan me gestolen worden, maar ik heb gewoon de juiste man nog niet gevonden!
Wie herkent dit? Of heeft juist fijne verhalen die me opbeuren?
Groetjes van Vinyl!
zaterdag 30 juni 2007 om 12:13
Lieve Vinyl, wat vind je fijner om te horen:
- Ja ik herken het! Ik ben nu 32, en toen ik 30 werd vloog het me ook aan. Shit, in dit decennium moet het toch gebeuren: mezelf ontplooiien, meer reizen, mijn werk in de goede richting krijgen en ook Leuke Man ontmoete en Kinderen krijgen... :? Whhuuééélpp! En ik ben al 2,5 jaar verder ondertussen.
- Maar: die leuke man heb ik ontmoet! Op mijn 31e. Zelfs ik 'kon er een krijgen' ;). Dat reizen moet nog gaan gebeuren hoor, de zelfontplooiing is in volle gang. En weet je, die kinderen, dat zie ik wel. Een goede vriendin van me is zwanger op haar 40e. Latent broedgedrag noemen we het gekscherend... Maar het kan allemaal nog.
Bedenk dat je op je 30e juist alle kansen open hebt liggen. Wijzer dan 10 jaar geleden (genuanceerder, ervarener, relativerender) en toch nog in de bloei van je leven (wist je dat vrouwen rond hun 30e sexueel op hun hoogtepunt zijn? :D).
Kortom, ik wens je een hele fijne verjaardag alvast, drink er 1 op ons en vooral héél véél op jezelf en je nieuwe frisse schone lei van 30 en alle mogelijkheden in je verschiet. Ga het leven aan en grijp je kansen! Ze liggen wagenwijd open en klaar voor je....
- Ja ik herken het! Ik ben nu 32, en toen ik 30 werd vloog het me ook aan. Shit, in dit decennium moet het toch gebeuren: mezelf ontplooiien, meer reizen, mijn werk in de goede richting krijgen en ook Leuke Man ontmoete en Kinderen krijgen... :? Whhuuééélpp! En ik ben al 2,5 jaar verder ondertussen.
- Maar: die leuke man heb ik ontmoet! Op mijn 31e. Zelfs ik 'kon er een krijgen' ;). Dat reizen moet nog gaan gebeuren hoor, de zelfontplooiing is in volle gang. En weet je, die kinderen, dat zie ik wel. Een goede vriendin van me is zwanger op haar 40e. Latent broedgedrag noemen we het gekscherend... Maar het kan allemaal nog.
Bedenk dat je op je 30e juist alle kansen open hebt liggen. Wijzer dan 10 jaar geleden (genuanceerder, ervarener, relativerender) en toch nog in de bloei van je leven (wist je dat vrouwen rond hun 30e sexueel op hun hoogtepunt zijn? :D).
Kortom, ik wens je een hele fijne verjaardag alvast, drink er 1 op ons en vooral héél véél op jezelf en je nieuwe frisse schone lei van 30 en alle mogelijkheden in je verschiet. Ga het leven aan en grijp je kansen! Ze liggen wagenwijd open en klaar voor je....
zaterdag 30 juni 2007 om 12:22
Toen ik dertig werd, zag het er allemaal ook niet erg rooskleurig uit, vond ik zelf. Relatie ook verbroken na 8 jaar en daar stond ik. Moest echt helemaal opnieuw beginnen; carriere kwam niet echt van de grond, nog zoekende daarin. Daarnaast moest ik voor mezelf iets om te huren vinden, waar ik van baalde. Zat ik in een veel te duur en slecht onderhouden stinkappartement.
En toen had ik opeens mijn werk op de rit, en kwam ik mijn vriend tegen.
Was echt net twee maanden dertig
.
Ondertussen 1,5 jaar verder, en word ik alweer 33 en echt heel veel verder ben ik nog niet. Want ook al heb je die leuke vriend, dan nog heb je de tijd nodig om die basis verder te verstevigen. Ik woon nog steeds op dat appartement, maar wel plannen om samen te wonen. Ik dacht ook; ik ben dertig plus en als ik nog een kind wil (heb 1 zoon) dan moet het wel gaan gebeuren. Aan de andere kant, we maken het onszelf erg moeilijk door de lat erg hoog te leggen. Gewoon genieten van wat er op je pad komt en daar dan op anticiperen. Want vriend wil geen kinderen van zichzelf. Ik moet dus bijstellen want ben er nog niet uit of ik wel of geen kind erbij wil.
Dus laten we het mooi open en af en toe praten we erover. Want ik weet dat ik ook nog op mijn 35e kan zwanger raken, en dat is nog steeds twee hele jaren! Ondertussen geniet ik zoveel mogelijk.
Vergeet niet te genieten van het feit dat het leven één grote verrassing is...het leven kan er morgen ineens heel anders uitzien, en zie dat als een pluspunt!
Al het moois begint bij 30!
En toen had ik opeens mijn werk op de rit, en kwam ik mijn vriend tegen.
Was echt net twee maanden dertig
.Ondertussen 1,5 jaar verder, en word ik alweer 33 en echt heel veel verder ben ik nog niet. Want ook al heb je die leuke vriend, dan nog heb je de tijd nodig om die basis verder te verstevigen. Ik woon nog steeds op dat appartement, maar wel plannen om samen te wonen. Ik dacht ook; ik ben dertig plus en als ik nog een kind wil (heb 1 zoon) dan moet het wel gaan gebeuren. Aan de andere kant, we maken het onszelf erg moeilijk door de lat erg hoog te leggen. Gewoon genieten van wat er op je pad komt en daar dan op anticiperen. Want vriend wil geen kinderen van zichzelf. Ik moet dus bijstellen want ben er nog niet uit of ik wel of geen kind erbij wil.
Dus laten we het mooi open en af en toe praten we erover. Want ik weet dat ik ook nog op mijn 35e kan zwanger raken, en dat is nog steeds twee hele jaren! Ondertussen geniet ik zoveel mogelijk.
Vergeet niet te genieten van het feit dat het leven één grote verrassing is...het leven kan er morgen ineens heel anders uitzien, en zie dat als een pluspunt!
Al het moois begint bij 30!
zaterdag 30 juni 2007 om 12:48
Dankjewel voor jullie lieve reacties!
De zelfontplooiing ben ik aan begonnen, ik doe een deeltijdstudie en heb sinds een paar maanden een nieuwe baan!
Verder is alles lekker op de rit vind ik zelf. Ik besef inderdaad wat je zegt Julus, dat als je een relatie hebt, het nog wel een tijd kan duren voor de rest ook komt.
En eerlijk gezegd is dat wat me benauwd. Dat je dan zo weer jaren verder bent... Alles komt zoals het komt, maar als kinderen niet voor mij zijn weggelegd, zou ik toch erg verdrietig zijn, die wens is zo groot!
Maar goed, we'll see! Maar ik ben blij dat ik niet de enige ben.
De zelfontplooiing ben ik aan begonnen, ik doe een deeltijdstudie en heb sinds een paar maanden een nieuwe baan!
Verder is alles lekker op de rit vind ik zelf. Ik besef inderdaad wat je zegt Julus, dat als je een relatie hebt, het nog wel een tijd kan duren voor de rest ook komt.
En eerlijk gezegd is dat wat me benauwd. Dat je dan zo weer jaren verder bent... Alles komt zoals het komt, maar als kinderen niet voor mij zijn weggelegd, zou ik toch erg verdrietig zijn, die wens is zo groot!
Maar goed, we'll see! Maar ik ben blij dat ik niet de enige ben.
zaterdag 30 juni 2007 om 13:04
Ik begrijp je wel
Ik heb ruim 5 jaar van mijn leven verspilt aan iemand die mij niet waard was.
Durfde er zelf geen punt achter te zetten, omdat ik doodsbang was alleen over te blijven.
Nadat het uit was, ben ik helemaal opgeknapt en vond ik het heerlijk om mijn eigen leven te kunnen leiden.
Een 8 maanden na het verbreken van de relatie ben ik mijn huidige vriend tegen gekomen. (ik 32, hij 37)
Soms zou ik ook wel willen dat we elkaar 10 jaar eerder waren tegen gekomen, maar dat is niet zo. Niets aan toe doen.
Feit is als je elkaar op 'latere' leeftijd ontmoet alles wat sneller zal gaan 9samenwonen, kinderen, trouwen) maar als het goed voelt, waarom niet.
Ik heb ruim 5 jaar van mijn leven verspilt aan iemand die mij niet waard was.
Durfde er zelf geen punt achter te zetten, omdat ik doodsbang was alleen over te blijven.
Nadat het uit was, ben ik helemaal opgeknapt en vond ik het heerlijk om mijn eigen leven te kunnen leiden.
Een 8 maanden na het verbreken van de relatie ben ik mijn huidige vriend tegen gekomen. (ik 32, hij 37)
Soms zou ik ook wel willen dat we elkaar 10 jaar eerder waren tegen gekomen, maar dat is niet zo. Niets aan toe doen.
Feit is als je elkaar op 'latere' leeftijd ontmoet alles wat sneller zal gaan 9samenwonen, kinderen, trouwen) maar als het goed voelt, waarom niet.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 30 juni 2007 om 13:17
Nou met die vruchtbaarheid valt het wel mee hoor, 30 jaar is nog hartstikke jong, je hebt na je 35e zelfs iets meer kans zelfs om een tweeling te krijgen. (Dat overkwam mij op mijn 36e!) Als je zo'n sterke kinderwens blijft houden en je hebt geen partner, zou je ook kunnen overwegen om moeder te worden en je kind alleen op te voeden. Met een netwerk om je heen om je kind op te vangen als dat nodig is, is het best te doen. Ik weet hoe sterk de wens kan zijn om zelf kinderen te hebben, Als je dan moet wachten tot je een man tegenkomt duurt het erg lang.
zaterdag 30 juni 2007 om 13:24
Tsja, ik dacht inderdaad ook altijd dat die grens zo bij 35 lag, maar in de krant van vandaag stond toch wat anders. ;(
Maar goed, ik kan er nu toch niks aan doen....
Ik heb wel voor mezelf zoiets van: als ik over 5 jaar nog alleen ben, dan kies ik inderdaad wel voor een kindje, dan maar alleen.
Maar ik zie mijn kansen nu nog niet helemaal verkeken ;) dus wie weet!
Maar goed, ik kan er nu toch niks aan doen....
Ik heb wel voor mezelf zoiets van: als ik over 5 jaar nog alleen ben, dan kies ik inderdaad wel voor een kindje, dan maar alleen.
Maar ik zie mijn kansen nu nog niet helemaal verkeken ;) dus wie weet!
zaterdag 30 juni 2007 om 13:37
Het komt gewoon omdat je 30 wordt, dat kan ik me ook nog herinneren. Dat getal is gewoon zo beladen, 29 klinkt veel aangenamer. Maar maak je niet te druk, je hebt nog alle tijd. Ik ken een heleboel vrouwen die op latere leeftijd moeder zijn geworden, en ze hebben weinig problemen gehad om zwanger te raken en allemaal wolken van kinderen gekregen. Je bent nog jong zat om een leuke vent te ontmoeten, en alleen moeder worden is ook nog mogelijk. Dus drink nou maar een lekkere borrel op je verjaardag, je hebt eigenlijk geen probleem!
zaterdag 30 juni 2007 om 14:03
zaterdag 30 juni 2007 om 14:18
Maar weet je..als de relatie van één van die vrienden uitraakt, zullen ook zij weer opnieuw moeten beginnen. Ben je misschien tien jaar samen geweest, jaartje of 30, 31 en dan zijn ze net zo goed terug bij af.
Dus dat zegt eigenlijk helemaal niks. En inderdaad, als je wat ouder bent neem je vaak wat sneller de stap tot samenwonen, of kinderen krijgen.
Volgend jaar deze tijd is er vast alweer zoveel gebeurd, je weet het niet. Misschien wel iets waardoor je kinderwens helemaal niet meer zo belangrij is, dat weet je nog niet.
zaterdag 30 juni 2007 om 14:46
Maar weet je..als de relatie van één van die vrienden uitraakt, zullen ook zij weer opnieuw moeten beginnen. Ben je misschien tien jaar samen geweest, jaartje of 30, 31 en dan zijn ze net zo goed terug bij af.
Dus dat zegt eigenlijk helemaal niks. En inderdaad, als je wat ouder bent neem je vaak wat sneller de stap tot samenwonen, of kinderen krijgen.
Volgend jaar deze tijd is er vast alweer zoveel gebeurd, je weet het niet. Misschien wel iets waardoor je kinderwens helemaal niet meer zo belangrij is, dat weet je nog niet.
Dat laatste kan ik me niet helemaal voorstellen :D
Maar goed, soms denk ik wel eens hetzelfde hoor, als een van hun relaties uitgaat, dan zitten ze in hetzelfde schuitje.
Maar aan de andere kant, als je weer alleen komt te staan met kind (wat natuurlijk vreselijk is) hoef je iig niet bang te zijn dat je nooit kinderen krijgt.
(soort Cruijffiaanse uitspraak, maar je snapt hem wel denk ik ;))
Dus dat zegt eigenlijk helemaal niks. En inderdaad, als je wat ouder bent neem je vaak wat sneller de stap tot samenwonen, of kinderen krijgen.
Volgend jaar deze tijd is er vast alweer zoveel gebeurd, je weet het niet. Misschien wel iets waardoor je kinderwens helemaal niet meer zo belangrij is, dat weet je nog niet.
Dat laatste kan ik me niet helemaal voorstellen :D
Maar goed, soms denk ik wel eens hetzelfde hoor, als een van hun relaties uitgaat, dan zitten ze in hetzelfde schuitje.
Maar aan de andere kant, als je weer alleen komt te staan met kind (wat natuurlijk vreselijk is) hoef je iig niet bang te zijn dat je nooit kinderen krijgt.
(soort Cruijffiaanse uitspraak, maar je snapt hem wel denk ik ;))
zaterdag 30 juni 2007 om 16:29
ja ik herken t hoor.
Toen ik 30 werd had ik ook dezelfde gedachtes. Altijd losse relaties nooit echt serieus.
Op mn 33 kreeg ik een relatie met mn huidige vriend. Vorig jaar december ben ik op mn 38e verjaardag bevallen van een zoon.
En wat vruchtbaarheid betreft. Ja die schijnt minder te worden na je 35e. Persoonlijk niks van gemerkt, was met 1 poging zwanger. Maar goed joh je bent nog lang geen 35. In een paar jaar kan je leven totaal veranderen.
Toen ik 30 werd had ik ook dezelfde gedachtes. Altijd losse relaties nooit echt serieus.
Op mn 33 kreeg ik een relatie met mn huidige vriend. Vorig jaar december ben ik op mn 38e verjaardag bevallen van een zoon.
En wat vruchtbaarheid betreft. Ja die schijnt minder te worden na je 35e. Persoonlijk niks van gemerkt, was met 1 poging zwanger. Maar goed joh je bent nog lang geen 35. In een paar jaar kan je leven totaal veranderen.
zaterdag 30 juni 2007 om 18:21
zaterdag 30 juni 2007 om 19:08
Het schijnt heel erg te variëren per individu hoe snel je vruchtbaarheid achteruit gaat (geldt ook voor mannen trouwens!). Die leeftijden die je altijd hoort zijn gemiddelden. Sommige vrouwen komen op hun 30e al in de overgang, sommigen krijgen nog een kind op hun 44e.
Schrik niet teveel van dat nieuwe getal voor je leeftijd. Het is maar een getal. Als je de dertig voorbij bent doet het er niet veel meer toe. Voor mij was het uiteindelijk een opluchting. In eerste instantie zag ik er tegen op om 30 te worden, zo van "Oei, nu moet ik echt volwassen worden, en verantwoordelijk, en succesvol, enz." Nu ben ik 32 en merk ik dat ik me minder aantrek van wat "de maatschappij" van mij verwacht of zou verwachten. Ik wil gewoon mijn eigen leven leiden en probeer me niet teveel te laten opjutten door "hoe het zou moeten". Dat gaat steeds beter!
Ik ben trouwens ook al jaren single, maar vind dat op dit punt in mijn leven wel prettig. Ik heb veel meer tijd voor mijn vrienden, carrière (of beter gezegd: de poging tot het vinden van werk :D), en mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik ben bijvoorbeeld net een jaar op reis geweest. Da's erg moeilijk met een relatie, en al helemaal nagenoeg onmogelijk met een kind.
Ik vind trouwens ook dat onze samenleving een beetje doorgedraaid is in het idee (afkomstig uit de VS) dat je alles kan bereiken, als je maar hard genoeg werkt, en dat je "dus" een mislukkeling bent als je niet "alles" hebt. Het leven is veel minder maakbaar dan we vaak denken.
Dus, misschien een tipje. Probeer zoveel mogelijk te genieten van de mogelijkheden die je nu nog hebt, als single. Man en kinderen komen vanzelf wel een keer.
Pfff, wat een wijze woorden allemaal....
Schrik niet teveel van dat nieuwe getal voor je leeftijd. Het is maar een getal. Als je de dertig voorbij bent doet het er niet veel meer toe. Voor mij was het uiteindelijk een opluchting. In eerste instantie zag ik er tegen op om 30 te worden, zo van "Oei, nu moet ik echt volwassen worden, en verantwoordelijk, en succesvol, enz." Nu ben ik 32 en merk ik dat ik me minder aantrek van wat "de maatschappij" van mij verwacht of zou verwachten. Ik wil gewoon mijn eigen leven leiden en probeer me niet teveel te laten opjutten door "hoe het zou moeten". Dat gaat steeds beter!
Ik ben trouwens ook al jaren single, maar vind dat op dit punt in mijn leven wel prettig. Ik heb veel meer tijd voor mijn vrienden, carrière (of beter gezegd: de poging tot het vinden van werk :D), en mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik ben bijvoorbeeld net een jaar op reis geweest. Da's erg moeilijk met een relatie, en al helemaal nagenoeg onmogelijk met een kind.
Ik vind trouwens ook dat onze samenleving een beetje doorgedraaid is in het idee (afkomstig uit de VS) dat je alles kan bereiken, als je maar hard genoeg werkt, en dat je "dus" een mislukkeling bent als je niet "alles" hebt. Het leven is veel minder maakbaar dan we vaak denken.
Dus, misschien een tipje. Probeer zoveel mogelijk te genieten van de mogelijkheden die je nu nog hebt, als single. Man en kinderen komen vanzelf wel een keer.
Pfff, wat een wijze woorden allemaal....
zaterdag 30 juni 2007 om 19:56
Nou, wijze maar mooie woorden, dankjewel!
Nou, ik baal vooral dat 'de maatschappij' maar roept dat we steeds ouder moeder worden vanwege carriere en weet ik allemaal wat. Maar een hoop vrouwen zijn nu gewoon niet meer zoals vroeger op hun 22e getrouwd.
Tsja... en ik baal ook als mensen zeggen, die weten van mijn kinderwens en een kind hebben gekregen: oh, als ik dit had geweten had ik het veel eerder gedaan, je moet echt niet lang meer wachten hoor, het is zo mooi! ;(
zaterdag 30 juni 2007 om 21:00
Ook ik ben ongewenst alleenstaand al tien jaren lang. ik wil heel graag huisje boompje beestje, maar ik kom geen leuke man tegen die hetzelfde met mij wilt en met wie het klikt. Iedereen om me heen is zich aan het settelen, trouwen of hertrouwen. en ik blijf maar alleen. ik baal daar als een stekker van. mijn leven staat al heel lang stil. de kans is ook groot dat als ik al een man tegen kom, hij alle leuke dingen al gedaan heeft met andere vrouwen en hoogstwaarschijnlijk al kinderen heeft of niet meer wil trouwen (omdat hij dat al heeft meegemaakt). ik word niet gelukkig van deze feiten. ik voel me afgewezen en minder ten opzichte van anderen die dit wel hebben. velen zeiden ook tegen mij dat mijn beurt nog zou komen. nou, ik wacht nog hoor.
meid, als je dolgraag kinderen wilt, dan is het voor jou niet te laat om ze alsnog in je eentje te krijgen. ik heb het idee dat je dat wel aankan. ik wens je veel sterkte met dit proces.
zaterdag 30 juni 2007 om 21:46
Hoe oud ben jij als ik het vragen mag? Zit het er voor jou nog in om zelf kinderen te krijgen als je nu de man van je dromen alsnog tegenkomt?
Ik ben bijna 36. ik geloof niet meer in een droomman, anders was ik hem al lang tegen gekomen. als je laat iemand tegen komt, kan je niet eerst op je gemak een leuke tijd met mekaar hebben, jezelf in de relatie ontwikkelen, samen nog veel leuke dingen doen, die wereldreis maken, etc....eer je aan kinderen begint. die dingen wil ik toch eerst meemaken met een partner. daarbij komt dat ik geen oude moeder wil worden. ik wil ook geen oude man als vader. mannen van mijn leeftijd kijken vaak naar jonge vrouwen ver onder de 30. met mijn leeftijd is de kans groot dat ik iemand tegen kom die ouder is dan ik en alles al heeft meegemaakt en reeds kinderen heeft. daar zit ik niet op te wachten. hij zal waarschijnlijk tig vrouwen gehad hebben, terwijl mijn sexleven zich al tig jaren op niveau nul bevind omdat ik alleen sex binnen een vaste relatie wil. ik ben jaloers op mensen die wel tijding iemand zijn tegen gekomen en eerst al die leuke dingen hebben kunnen doen eer ze aan kinderen konden beginnen.
dus, nee voor mij zit het er niet meer in. als ik dit van te voren had geweten dan had ik bepaalde zaken wel anders aangepakt. ook ik heb altijd het idee gehad dat ik met iemand mijn leven zou delen. ik kreeg altijd te horen dat mijn tijd nog zou komen en dat ook ik iemand zou ontmoeten. Grap van de eeuw! ik ben al tien jaren alleen. ik al die tijd al die flauwekul geloofd. als ik het over mocht doen, dan was ik alleenstaand moeder geworden. voor mezelf vind ik het daar nu te laat voor. zo is mijn leven en mijn kijk op de situatie. ik probeer mijn geluk nu uit andere dingen te halen. ik probeer mijn leven in mijn eentje op te bouwen. in relaties ben ik zwaar teleurgesteld. ook al zou ik wel iemand tegen komen, dan nog zou ik me tweede keus voelen, omdat het zo laat is. je kan weinig opbouwen als je nog een gezin met kinderen wil.
laat je kinderwens niet belemmeren door je huidige situatie. ga ervoor als je het heel graag wilt. het is geen garantie dat een vent ook heel zijn leven bij je blijft (getuige het aantal topics van vrouwen die belazerd zijn). in feite heb je alles in je om goed voor jezelf en je kind te kunnen zorgen. tuurlijk hoef je een potentiele parnter ook niet meteen uit te sluiten, maar maak voor jezelf een plan B. wat zou je doen als je hem idd niet tegen komt? en hang vooral je geluk niet op aan dat ideaalbeeld. dat heb ik ook te lang gedaan. ik zie dat er nog zoveel moois te beleven valt in deze wereld. misschien kan je pleegmoeder worden. ik n oem maar wat. sterkte. ik krijg sterk het gevoel dat je er wel goed uitkomt.
Ik ben bijna 36. ik geloof niet meer in een droomman, anders was ik hem al lang tegen gekomen. als je laat iemand tegen komt, kan je niet eerst op je gemak een leuke tijd met mekaar hebben, jezelf in de relatie ontwikkelen, samen nog veel leuke dingen doen, die wereldreis maken, etc....eer je aan kinderen begint. die dingen wil ik toch eerst meemaken met een partner. daarbij komt dat ik geen oude moeder wil worden. ik wil ook geen oude man als vader. mannen van mijn leeftijd kijken vaak naar jonge vrouwen ver onder de 30. met mijn leeftijd is de kans groot dat ik iemand tegen kom die ouder is dan ik en alles al heeft meegemaakt en reeds kinderen heeft. daar zit ik niet op te wachten. hij zal waarschijnlijk tig vrouwen gehad hebben, terwijl mijn sexleven zich al tig jaren op niveau nul bevind omdat ik alleen sex binnen een vaste relatie wil. ik ben jaloers op mensen die wel tijding iemand zijn tegen gekomen en eerst al die leuke dingen hebben kunnen doen eer ze aan kinderen konden beginnen.
dus, nee voor mij zit het er niet meer in. als ik dit van te voren had geweten dan had ik bepaalde zaken wel anders aangepakt. ook ik heb altijd het idee gehad dat ik met iemand mijn leven zou delen. ik kreeg altijd te horen dat mijn tijd nog zou komen en dat ook ik iemand zou ontmoeten. Grap van de eeuw! ik ben al tien jaren alleen. ik al die tijd al die flauwekul geloofd. als ik het over mocht doen, dan was ik alleenstaand moeder geworden. voor mezelf vind ik het daar nu te laat voor. zo is mijn leven en mijn kijk op de situatie. ik probeer mijn geluk nu uit andere dingen te halen. ik probeer mijn leven in mijn eentje op te bouwen. in relaties ben ik zwaar teleurgesteld. ook al zou ik wel iemand tegen komen, dan nog zou ik me tweede keus voelen, omdat het zo laat is. je kan weinig opbouwen als je nog een gezin met kinderen wil.
laat je kinderwens niet belemmeren door je huidige situatie. ga ervoor als je het heel graag wilt. het is geen garantie dat een vent ook heel zijn leven bij je blijft (getuige het aantal topics van vrouwen die belazerd zijn). in feite heb je alles in je om goed voor jezelf en je kind te kunnen zorgen. tuurlijk hoef je een potentiele parnter ook niet meteen uit te sluiten, maar maak voor jezelf een plan B. wat zou je doen als je hem idd niet tegen komt? en hang vooral je geluk niet op aan dat ideaalbeeld. dat heb ik ook te lang gedaan. ik zie dat er nog zoveel moois te beleven valt in deze wereld. misschien kan je pleegmoeder worden. ik n oem maar wat. sterkte. ik krijg sterk het gevoel dat je er wel goed uitkomt.
zaterdag 30 juni 2007 om 21:52
Jeetje Sunshine wat klink jij bitter zeg. Vind ik echt vervelend voor je dat je je zo voelt. Je klinkt niet naar je nick zeg maar.
Maar bovenstaande opmerking die ik gequote heb lijkt met echt onzin. Hoezo laat? Je bent pas 36 hoor! Normaal gesproken nog niet op de helft van je leven.
Of je te oud bent voor kinderen dat is je persoonlijke mening. Ik vind van niet (maar goed ik ben 38 en heb een zoon van 6mnd). Maar om jezelf 2e keus te voelen als je nu een leuke man tegen zou komen? Nee dat lijkt me niet goed
zaterdag 30 juni 2007 om 21:57
Lieve Sunshine, wat naar dat je je er zo rot onder voelt.
Zelf vind ik mezelf te jong om nu alleenstaande moeder te worden, maar weet je, als ik nu in jouw schoenen stond zou ik het doen.
Wat let je om er alsnog voor te gaan, alleen? Met een beetje geluk ben je moeder op je 37e, dat is toch alsnog prachtig?
Ik heb voor mezelf inderdaad een plan B en die start op mijn 35/36e. Waarom ga jij niet alsnog voor jouw plan B?
Straks ben je 45 en dan kan het ECHT niet meer, en dan heb je misschien spijt?
zaterdag 30 juni 2007 om 22:07
Lieve Sunshine, wat naar dat je je er zo rot onder voelt.
Zelf vind ik mezelf te jong om nu alleenstaande moeder te worden, maar weet je, als ik nu in jouw schoenen stond zou ik het doen.
Wat let je om er alsnog voor te gaan, alleen? Met een beetje geluk ben je moeder op je 37e, dat is toch alsnog prachtig?
Ik heb voor mezelf inderdaad een plan B en die start op mijn 35/36e. Waarom ga jij niet alsnog voor jouw plan B?
Straks ben je 45 en dan kan het ECHT niet meer, en dan heb je misschien spijt?
Plan B gaat voor mij niet meer op. Mijn prive leven heeft heel lang stil gelegen en helaas ook mijn loopbaan. Ik had dat ook niet kunnen voorzien. ik heb hiervoor niet het gevoel gehad dat ik heb geleefd. ik ben nu bezig met het opbouwen van mijn leven. dat heeft tijd nodig. daarbij wil ik eerst ook een leuke tijd voor mezelf eer ik me toeleg op zorg voor een kind. maar als mijn prive leven goed verlopen was en mijn loopbaanperspectieven ook goed waren, dan had ik niet getwijfeld. ik ben kostwinnaar, dus ik moet zorgen dat ik eerst goed voor mezelf kan zorgen. daar wordt op dit moment aan gewerkt. als ik op dit moment toch voor een kind zou gaan, dan zou ik mijn eigen glazen ingooien. ik heb nog geen vaste baan en ik wil eerst een beroeps opleiding afronden.
ik wil je meegeven dat je niet te veel moet afgaan op een ideaalbeeld. regel voor jezelf die zaken die je graag wilt. blijf niet te lang wachten op die ene (pff! wie heeft dat ooit verzonnen).
Zelf vind ik mezelf te jong om nu alleenstaande moeder te worden, maar weet je, als ik nu in jouw schoenen stond zou ik het doen.
Wat let je om er alsnog voor te gaan, alleen? Met een beetje geluk ben je moeder op je 37e, dat is toch alsnog prachtig?
Ik heb voor mezelf inderdaad een plan B en die start op mijn 35/36e. Waarom ga jij niet alsnog voor jouw plan B?
Straks ben je 45 en dan kan het ECHT niet meer, en dan heb je misschien spijt?
Plan B gaat voor mij niet meer op. Mijn prive leven heeft heel lang stil gelegen en helaas ook mijn loopbaan. Ik had dat ook niet kunnen voorzien. ik heb hiervoor niet het gevoel gehad dat ik heb geleefd. ik ben nu bezig met het opbouwen van mijn leven. dat heeft tijd nodig. daarbij wil ik eerst ook een leuke tijd voor mezelf eer ik me toeleg op zorg voor een kind. maar als mijn prive leven goed verlopen was en mijn loopbaanperspectieven ook goed waren, dan had ik niet getwijfeld. ik ben kostwinnaar, dus ik moet zorgen dat ik eerst goed voor mezelf kan zorgen. daar wordt op dit moment aan gewerkt. als ik op dit moment toch voor een kind zou gaan, dan zou ik mijn eigen glazen ingooien. ik heb nog geen vaste baan en ik wil eerst een beroeps opleiding afronden.
ik wil je meegeven dat je niet te veel moet afgaan op een ideaalbeeld. regel voor jezelf die zaken die je graag wilt. blijf niet te lang wachten op die ene (pff! wie heeft dat ooit verzonnen).
