Relaties
alle pijlers
De toegevoegd waarde van een liefdesrelatie?
vrijdag 9 augustus 2024 om 17:58
Als ik de vele verhalen hier lees mbt relatieperikelen waar mensen doorheen gaan en ook wat ik om mij heen zie, vraag ik mij steeds vaker af ; heeft een relatie eigenlijk (veel) toegevoegde waarde?
Heb niet de beste voorbeelden om mij heen gehad, dus ben mij ervan bewust dat mijn bril negatief gekleurd kan zijn daardoor, maar ook als ik objectief kijk zie ik in grote lijnen steeds dezelfde situaties voorbij komen. De periode voorafgaand aan een relatie en ook de eerste jaren zijn vaak leuk en zorgeloos, daarna wordt het iets wat ook een hoop energie vraagt. Continu zorg dragen voor elkaar op elk gebied/elkaars behoeftes vervullen is al een topsport op-zich
Op den duur komen er kinderen en dat is de periode waarin de meeste relaties flink op de proef worden gesteld. Heel cliché maar hoor het toch super vaak ; Partner voelt zich niet meer gezien, behoeftes worden niet vervuld, een affaire met alle ellende tot gevolg. Dan kun je kiezen kop in het zand tot de kinderen groot zijn of op naar de volgende, maar voor wat eigenlijk? Zouden mensen niet veel gelukkiger zijn alleen?
Waar doe je het eigenlijk voor zo’n relatie? Status? Omdat je denkt dat het zo hoort/sociale druk? Bang om alleen achter te blijven? Seks? Of gewoon de behoefte om voort te planten?
Hoe zien jullie dit?
En zijn er ook mensen die al tientallen jaren dolgelukkig zijn met hun partner?
Misschien moet ik gewoon wat meer succesverhalen horen/lezen!
Heb niet de beste voorbeelden om mij heen gehad, dus ben mij ervan bewust dat mijn bril negatief gekleurd kan zijn daardoor, maar ook als ik objectief kijk zie ik in grote lijnen steeds dezelfde situaties voorbij komen. De periode voorafgaand aan een relatie en ook de eerste jaren zijn vaak leuk en zorgeloos, daarna wordt het iets wat ook een hoop energie vraagt. Continu zorg dragen voor elkaar op elk gebied/elkaars behoeftes vervullen is al een topsport op-zich
Op den duur komen er kinderen en dat is de periode waarin de meeste relaties flink op de proef worden gesteld. Heel cliché maar hoor het toch super vaak ; Partner voelt zich niet meer gezien, behoeftes worden niet vervuld, een affaire met alle ellende tot gevolg. Dan kun je kiezen kop in het zand tot de kinderen groot zijn of op naar de volgende, maar voor wat eigenlijk? Zouden mensen niet veel gelukkiger zijn alleen? Waar doe je het eigenlijk voor zo’n relatie? Status? Omdat je denkt dat het zo hoort/sociale druk? Bang om alleen achter te blijven? Seks? Of gewoon de behoefte om voort te planten?
Hoe zien jullie dit?
En zijn er ook mensen die al tientallen jaren dolgelukkig zijn met hun partner?
Misschien moet ik gewoon wat meer succesverhalen horen/lezen!
zaterdag 10 augustus 2024 om 08:41
Zien opknappen?
huh, juist wel toch in dat geval? Ik heb zo veel mensen blijvend zien opknappen toen ze een relatie kregen..
Doet me denken aan van die mannen die een vrouw nodig hebben die ze verzorgt, want zonder de liefde van een vrouw verwaarlozen ze zichzelf.
Of mensen die de ene voorbije relatie direct opvullen met een nieuwe omdat ze doodsbang zijn om alleen te zijn. Er zijn er genoeg die op die manier relaties aangaan idd, maar of dat nou zulke gezonde relaties zijn.
zaterdag 10 augustus 2024 om 08:46
bijtie schreef: ↑10-08-2024 08:41Zien opknappen?
Doet me denken aan van die mannen die een vrouw nodig hebben die ze verzorgt, want zonder de liefde van een vrouw verwaarlozen ze zichzelf.
Of mensen die de ene voorbije relatie direct opvullen met een nieuwe omdat ze doodsbang zijn om alleen te zijn. Er zijn er genoeg die op die manier relaties aangaan idd, maar of dat nou zulke gezonde relaties zijn.
Dit is exact wat ik ook dacht
Als je gaat 'opknappen' omdat je ein-de-lijk een relatie hebt, is er iets niet helemaal in orde. Dan ben je wel heel ongelukkig met jezelf.
zaterdag 10 augustus 2024 om 08:48
Interessante vraag die ik mezelf ook stel, nu een paar jaar nadat ik een einde heb gemaakt aan een lange relatie. Vind het heerlijk om met niemand rekening te houden en kan het goed met mezelf vinden. Wil mijn heerlijk ingerichte huis ook niet delen met andermans meubels etc., dus ga sowieso niet samenwonen. Heb wel behoefte aan seks maar daar kun je een friend-with-benefit voor nemen.
zaterdag 10 augustus 2024 om 08:58
Niet mee eens.Kitty30plus schreef: ↑10-08-2024 05:44Juist wel? Dus je vindt op zoek gaan naar een relatie om gelukkig te zijn gezond? Het tegengestelde is waar, helaas. Dan ga je daten vanuit een tekort, vanuit op zoek gaan naar een invulling omdat alleen een relatie dat kan.
Geluk haal je uit jezelf. Comfortabel zijn met jezelf. Zoals ik mn eerdere reactie noemde: als je op zoek gaat naar een relatie om gelukkig te worden, ben je vaak in staat akkoord te gaan met de eerste de beste die zich aanmeldt (even heel zwart/wit gezegd) en dan krijg je ongezonde dynamieken. En dan kom je in een cirkel terecht waarbij je alleen maar ongelukkiger wordt..
Nee, ik pleit voor gelukkig zijn als single en een relatie om het leuke leven nóg leuker en gezelliger te makenhierdoor ligt mijn lat vrij hoog en na enkele mislukte dates en relaties, wordt ie alleen maar hoger.
hierdoor ligt mijn lat vrij hoog en na enkele mislukte dates en relaties, wordt ie alleen maar hoger.
Er zit nog een heleboel tussen niet alleen kunnen zijn en daarom jezelf afhankelijk maken van iemand, willekeurig wie, en in je eentje compleet stabiel en gelukkig zijn voordat je een relatie aan kan gaan.
Verbondenheid met iemand die bij je past, waarmee je op één lijn zit, die het beste van jou ziet en voor je wil, dat is waardevol. Daar hoef je niet in je eentje gelukkig en zelfverzekerd voor te zijn. Er zijn namelijk veel mensen die dat niet van zichzelf zijn, en die in een relatie opbloeien.
De crux is de soort relatie, de manier waarop je omgaat met elkaar en de mate van gelijkwaardigheid. Iemand met een redderssyndroom samen met iemand die zich hulpeloos gedraagt, dat lijkt me niet gezond want dan versterk je elkaars zwakke punt en duw je elkaar in een ongelijke rolverdeling. Of als onzekerheid zich uit in jaloezie en controledwang, dan bouw je elkaar ook niet op. Ik ben het er wel mee eens dat er een bepaalde mate van zelfinzicht en gezonde verwachtingen van de ander en de relatie nodig zijn.
Maar mensen zijn nou eenmaal niet perfect en regelmatig een beetje gedeukt door het leven, soms zelfs vrij ernstig, en dan kan er toch sprake zijn van een goede relatie. Sommige mensen vinden het leven nu eenmaal echt leuker en voelen zich zekerder en blijer als je samen bent, en daar is net zo weinig mis mee als liever single blijven.
What a nuanced anxiety
zaterdag 10 augustus 2024 om 09:06
Wel goeie voor op mijn Tinder profiel.Kitty30plus schreef: ↑10-08-2024 08:46Dit is exact wat ik ook dacht
Als je gaat 'opknappen' omdat je ein-de-lijk een relatie hebt, is er iets niet helemaal in orde. Dan ben je wel heel ongelukkig met jezelf.
Opknappertje, heeft wat liefde en aandacht nodig maar zal je gegarandeerd jaren plezier geven.
zaterdag 10 augustus 2024 om 09:15
Geldt dit ook voor vriendschap: als iemand opknapt van vrienden hebben ten opzichte van alleen zijn, is dat dan een teken dat er iets mis met ze is?Kitty30plus schreef: ↑10-08-2024 08:46Dit is exact wat ik ook dacht
Als je gaat 'opknappen' omdat je ein-de-lijk een relatie hebt, is er iets niet helemaal in orde. Dan ben je wel heel ongelukkig met jezelf.
Het is toch niet voor niets dat eenzaamheid voor mensen erg moeilijk te verdragen is? Een mens is geen eiland, en het klinkt voor mij juist als onrealistische druk om van mensen te verwachten dat ze alles in hun eentje moeten kunnen.
What a nuanced anxiety
zaterdag 10 augustus 2024 om 09:16
Pfff, wat een zure reacties. Ik ben het met Tyche eens. Er zit nog een heleboel tussen niet alleen kunnen zijn en daarom jezelf afhankelijk maken van iemand, willekeurig wie, en in je eentje compleet stabiel en gelukkig zijn voordat je een relatie aan kan gaan.
Ik ben nooit gelukkig geweest met mezelf, ook niet in een relatie. Mijn partner maakt(e) mijn leven zoveel mooier en fijner. En nu ik inmiddels gelukkig ben met mezelf is mijn leven erop vooruitgaan. Maar onze relatie is niet veranderd. Die was stabiel en fijn en dat is hij nog steeds. Ik ben erop vooruitgaan dat ik gelukkig ben met mezelf en mijn partner vindt het fijn om te zien. Hoeft zich geen zorgen meer te maken om mij. Maar tussen ons is het niet verandert.
Stel dat we uit elkaar gaan, dan ga ik niet op zoek naar een andere relatie, omdat ik zonodig samen met iemand moet zijn. Ik kom iemand tegen die het leuker maakt om mee samen te zijn of ik blijf alleen. Maar mijn huidige partner maakt mijn leven echt wel leuker/mooier.
Ik ben nooit gelukkig geweest met mezelf, ook niet in een relatie. Mijn partner maakt(e) mijn leven zoveel mooier en fijner. En nu ik inmiddels gelukkig ben met mezelf is mijn leven erop vooruitgaan. Maar onze relatie is niet veranderd. Die was stabiel en fijn en dat is hij nog steeds. Ik ben erop vooruitgaan dat ik gelukkig ben met mezelf en mijn partner vindt het fijn om te zien. Hoeft zich geen zorgen meer te maken om mij. Maar tussen ons is het niet verandert.
Stel dat we uit elkaar gaan, dan ga ik niet op zoek naar een andere relatie, omdat ik zonodig samen met iemand moet zijn. Ik kom iemand tegen die het leuker maakt om mee samen te zijn of ik blijf alleen. Maar mijn huidige partner maakt mijn leven echt wel leuker/mooier.
zaterdag 10 augustus 2024 om 09:36
Als je moet opknappen betekent dat toch letterlijk dat je nog niet bent zoals je moet zijn, dus dat er iets mis is?
Misschien neem ik het te letterlijk.
Ik ben ook iemand die opbloeit in een relatie, maar doordat ik niet van mezelf hield waren het enkel mensen die ook niet van zichzelf hielden die met mij een relatie aangingen.
Het waren niet per se slechte relaties en het was vaak leuk, en sowieso leerzaam, maar niet duurzaam. En ik merkte pas nadat ik een tijdje alleen was, dat ik een gezonder, stabieler en vreedzamer mens ben geworden. Alle angsten die ik altijd had zijn weg.
Als ik elke keer weer was opgebloeid door middel van een relatie, was ik nooit de persoon die ik nu ben.
Maarja achteraf kan je dat altijd makkelijker zeggen. Stel dat zo'n relatie wel stand had gehouden dan zat ik nu te prediken dat relaties helend zijn etc.
zaterdag 10 augustus 2024 om 09:50
Ja, dan is er iets mis, iemand voelt zich eenzaam. Maar dat is niet een persoonlijk gebrek, en dat kun je niet in je eentje oplossen. Het is namekijk een normale menselijke behoefte om verbonden te zijn met anderen, dus je bent niet een gemankeerd mens als je anderen nodig hebt om die behoefte te vervullen.bijtie schreef: ↑10-08-2024 09:36Als je moet opknappen betekent dat toch letterlijk dat je nog niet bent zoals je moet zijn, dus dat er iets mis is?
Misschien neem ik het te letterlijk.
Ik ben ook iemand die opbloeit in een relatie, maar doordat ik niet van mezelf hield waren het enkel mensen die ook niet van zichzelf hielden die met mij een relatie aangingen.
Het waren niet per se slechte relaties en het was vaak leuk, en sowieso leerzaam, maar niet duurzaam. En ik merkte pas nadat ik een tijdje alleen was, dat ik een gezonder, stabieler en vreedzamer mens ben geworden. Alle angsten die ik altijd had zijn weg.
Als ik elke keer weer was opgebloeid door middel van een relatie, was ik nooit de persoon die ik nu ben.
Maarja achteraf kan je dat altijd makkelijker zeggen. Stel dat zo'n relatie wel stand had gehouden dan zat ik nu te prediken dat relaties helend zijn etc.
En lemon beschrijft ook de nuance doe ik bedoel. Een relatie is geen medicijn, geen fix voor de struggles die je hebt. Maar m.i. schiet het door als je dan concludeert dat een relatie niet goed kan zijn als je nog iets met jezelf hebt uit te zoeken. Misschien was dat voor jou zo, bij deze relaties. Dat hoeft niet voor iedereen zo te werken, want het gaat er om hoe beide partners omgaan met die individuele dingen, hoe je je naar elkaar gedraagt en wat je van elkaar verwacht. Een laag zelfbeeld oid betekent niet automatisch dat je niet in staat bent van iemand te houden of dat je je eigenwaarde compleet aan die persoon hangt. Mensen zijn complexer dan dat.
What a nuanced anxiety
zaterdag 10 augustus 2024 om 10:09
Ben het met je eens dat het genuanceerder is.tyche schreef: ↑10-08-2024 09:50Ja, dan is er iets mis, iemand voelt zich eenzaam. Maar dat is niet een persoonlijk gebrek, en dat kun je niet in je eentje oplossen. Het is namekijk een normale menselijke behoefte om vetbonden te zijn met anderen, dus je bent niet een gemankeerd mens als je anderen nodig hebt om die behoefte te vervullen.
En lemon beschrijft ook de nuance doe ik bedoel. Een relatie is geen medicijn, geen fix voor de struggles die je hebt. Maar m.i. schiet het door als je dan concludeert dat een relatie niet goed kan zijn als je nog iets met jezelf hebt uit te zoeken. Misschien was dat voor jou zo, bij deze relaties. Dat hoeft niet voor iedereen zo te werken, want het gaat er om hoe beide partners omgaan met die individuele dingen, hoe je je naar elkaar gedraagt en wat je van elkaar verwacht. Een laag zelfbeeld oid betekent niet automatisch dat je niet in staat bent van iemand te houden of dat je je eigenwaarde compleet aan die persoon hangt. Mensrn zijn complexer dan dat.
Maar je eerste alinea ben ik het niet mee eens.
Eenzaamheid is een normale menselijke ervaring. Als je wegkwijnt zonder relatie heb je wat te doen, namelijk sociale contacten opdoen en de verbinding met jezelf verbeteren. Niet één persoon dat laten oplossen want dat maakt je afhankelijk van diegene.
Je wil toch niet iemands reddingsboei zijn, alsof je een katje uit het asiel haalt? Ik gun mijn toekomstige partner een vrouw die weet dat ze op zichzelf kan terugvallen als het nodig is, die zelf iets kan maken van haar leven.
Ieder mens zal eenzaamheid ervaren in zijn leven. Het is pas een gebrek als je daar niet doorheen kan gaan.
Ik geloof niet dat je in staat bent om liefde te geven wanneer je pijn en eenzaamheid vermijdt. Dan is de ander slechts een hulpstuk (ook vriendschappen).
Veel mensen doen het zo, maar dat maakt het nog niet gezond. Ik denk als mensen meer hun eigen pijn, eenzaamheid en angsten zouden leren dragen dat er minder echtscheidingen zouden zijn.
Natuurlijk kan je dat alles ook leren binnen een relatie, daar heb je gelijk in. Ik kon dat niet maar velen zullen dat wel goed kunnen.
zaterdag 10 augustus 2024 om 10:49
Ik denk dat sommige mensen gewoon een betere versie van zichzelf zijn als ze de juiste partner hebben gevonden. Omdat ze volledig kunnen zijn wie ze zijn en ze die ander ook accepteren zoals hij is. Dat maakt mensen echt wel gelukkiger, want gelukkig zijn met jezelf is weliswaar heel belangrijk, maar het is ook een kunst om gelukkig te kunnen zijn met elkaar, te delen, steunen, accepteren, ruimte geven en liefhebben.Kitty30plus schreef: ↑10-08-2024 08:46Dit is exact wat ik ook dacht
Als je gaat 'opknappen' omdat je ein-de-lijk een relatie hebt, is er iets niet helemaal in orde. Dan ben je wel heel ongelukkig met jezelf.
Het is echt niet zo dat mensen een relatie willen omdat ze niet genoeg hebben aan zichzelf en ze een leegte willen opvullen. Je hoort wel eens dat mensen zeggen dat ze dankzij hun partner een beter mens zijn, en daarmee bedoelen ze volgens mij dat hun partner het beste in ze naar boven haalt omdat ze hem/haar gelukkig willen zien.
zaterdag 10 augustus 2024 om 11:12
Vind ik niet. Als je iemand tegenkomt waar het heel goed mee is, dan is het toch prima?
zaterdag 10 augustus 2024 om 11:23
Niet?
Heb je misschien een bron hierbij, want ik lees al jaren consistent in de literatuur dat dit iets is wat grofweg 40% van de mensen doet.
zaterdag 10 augustus 2024 om 11:23
Voor mij zijn mijn vriendschappen dan weer veel belangrijker dan (het hebben van) een partner. Ik ben inmiddels al ruim 20 jaar een zeer gelukkige single met een paar zeer hechte vriendschappen die al zo’n 40+ jaren bestaat.
Live Life to the fullest
zaterdag 10 augustus 2024 om 11:26
Voorbeelden genoeg gezien en gehoord in mijn leven!Claire45 schreef: ↑10-08-2024 10:49Ik denk dat sommige mensen gewoon een betere versie van zichzelf zijn als ze de juiste partner hebben gevonden. Omdat ze volledig kunnen zijn wie ze zijn en ze die ander ook accepteren zoals hij is. Dat maakt mensen echt wel gelukkiger, want gelukkig zijn met jezelf is weliswaar heel belangrijk, maar het is ook een kunst om gelukkig te kunnen zijn met elkaar, te delen, steunen, accepteren, ruimte geven en liefhebben.
Het is echt niet zo dat mensen een relatie willen omdat ze niet genoeg hebben aan zichzelf en ze een leegte willen opvullen. Je hoort wel eens dat mensen zeggen dat ze dankzij hun partner een beter mens zijn, en daarmee bedoelen ze volgens mij dat hun partner het beste in ze naar boven haalt omdat ze hem/haar gelukkig willen zien.
Live Life to the fullest
zaterdag 10 augustus 2024 om 11:26
Geen enkele behoefte om me voort te planten en al jaren gelukkig met dezelfde.
En tuurlijk zijn er ook mindere kanten maar het brengt me vooral liefde, gezelligheid, steun, verdriet en blijdschap kunnen delen, iemand die me écht kent en snapt, seks, een maatje, vakantiegezelschap enz enz
En tuurlijk zijn er ook mindere kanten maar het brengt me vooral liefde, gezelligheid, steun, verdriet en blijdschap kunnen delen, iemand die me écht kent en snapt, seks, een maatje, vakantiegezelschap enz enz
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
zaterdag 10 augustus 2024 om 11:35
Ken je überhaupt mensen die helemaal gelukkig zijn?
Ik ben denk ik toch wel helemaal gelukkig in mijn relatie. Als er al eens wat is zijn het vaak externe struggles die ik op de relatie projecteer en dat is vaak van heel korte duur.
Ik ben 6 jaar met mijn partner. Ik ken hem al 30 jaar. Ik vind alles aan hem leuk. Zelfs de dingen die ik niet zo leuk vindt. En dat klinkt misschien vaag maar wij hebben het gewoon heel fijn samen. Hij accepteert mij helemaal zoals ik ben en we kunnen elkaar eigenaardigheden goed hebben. We zijn ook graag samen. Als ons werkrooster wel eens scheef loopt dan missen we elkaar.
Ik heb vorig jaar een hersenbloeding gehad en bij velen is dat een beproeving. Wij zijn er alleen maar sterker door geworden. Ik weet nu dat ik honderd procent op hem kan bouwen, ook als het moeilijk wordt. Gelukkig ben ik er vrij goed vanaf gekomen uiteindelijk
zaterdag 10 augustus 2024 om 12:00
Nee sorry, de bron is mijn eigen omgeving
Ik ken vrij veel gelukkige stellen. Dat zijn (volgens mij dan) mensen die gelukkig en tevreden zijn met zichzelf, en die zich completer voelen met een partner, wat natuurlijk iets heel anders is dan een leegte opvullen. Dan is een relatie een aanvulling, geen opvulling. Ik vraag me eigenlijk af wat die 40% dan precies zoekt bij een partner? Hoe dat werkt? Gaat het er dan om dat ze iemand nodig hebben die ze bevestigt? Of is het voor de buitenwereld? Of vervelen ze zich in hun eentje? Ik geloof daar eigenlijk niet zo in. De meeste mensen zijn slimmer dan dat. Misschien is het eerder zo (en dat geloof ik wel) dat vrij veel mensen zichzelf niet goed kennen en daarom een verkeerde partner uitzoeken, iemand die hun leven moeilijker maakt in plaats van gemakkelijker en leuker. Dan proberen ze nog steeds geen leegte op te vullen maar is het gewoon een mis-match.
zaterdag 10 augustus 2024 om 12:14
Ik vind dit wel heel erg naïef gedacht.Claire45 schreef: ↑10-08-2024 12:00Nee sorry, de bron is mijn eigen omgeving
Ik vraag me eigenlijk af wat die 40% dan precies zoekt bij een partner? Hoe dat werkt? Gaat het er dan om dat ze iemand nodig hebben die ze bevestigt? Of is het voor de buitenwereld? Of vervelen ze zich in hun eentje? Ik geloof daar eigenlijk niet zo in. De meeste mensen zijn slimmer dan dat. Misschien is het eerder zo (en dat geloof ik wel) dat vrij veel mensen zichzelf niet goed kennen en daarom een verkeerde partner uitzoeken, iemand die hun leven moeilijker maakt in plaats van gemakkelijker en leuker. Dan proberen ze nog steeds geen leegte op te vullen maar is het gewoon een mis-match.
Live Life to the fullest
zaterdag 10 augustus 2024 om 12:29
Ik vind die hele post naïef op zo veel manieren, ik wou reageren maar weet gewoon niet waar te beginnen.
Leef je niet zelf een beetje in ontkenning van je eigen patronen, dat je een hele realiteit zomaar van je afschuift alsof het niet bestaat?
Dat mensen in ongezonde relaties zitten komt door een gebrek aan intellect, serieus ja?
Je hoeft echt geen therapeut ofzo te zijn om enigszins een beeld te hebben van hoe patronen in relaties werken dacht ik toch.
Leef je niet zelf een beetje in ontkenning van je eigen patronen, dat je een hele realiteit zomaar van je afschuift alsof het niet bestaat?
Dat mensen in ongezonde relaties zitten komt door een gebrek aan intellect, serieus ja?
Je hoeft echt geen therapeut ofzo te zijn om enigszins een beeld te hebben van hoe patronen in relaties werken dacht ik toch.
zaterdag 10 augustus 2024 om 12:34
Nee. Daarom is voor mij ook de vraag hoeveel gelukkiger of ongelukkiger zou ik worden van een relatie en alle dingen die daarbij komen kijken. Mensen die mij steunen, waar ik het gezellig mee kan hebben, emotionele en fysieke connectie dat heb ik namelijk allemaal al.coderood schreef: ↑10-08-2024 11:35Ken je überhaupt mensen die helemaal gelukkig zijn?
Ik ben denk ik toch wel helemaal gelukkig in mijn relatie. Als er al eens wat is zijn het vaak externe struggles die ik op de relatie projecteer en dat is vaak van heel korte duur.
Ik ben 6 jaar met mijn partner. Ik ken hem al 30 jaar. Ik vind alles aan hem leuk. Zelfs de dingen die ik niet zo leuk vindt. En dat klinkt misschien vaag maar wij hebben het gewoon heel fijn samen. Hij accepteert mij helemaal zoals ik ben en we kunnen elkaar eigenaardigheden goed hebben. We zijn ook graag samen. Als ons werkrooster wel eens scheef loopt dan missen we elkaar.
Ik heb vorig jaar een hersenbloeding gehad en bij velen is dat een beproeving. Wij zijn er alleen maar sterker door geworden. Ik weet nu dat ik honderd procent op hem kan bouwen, ook als het moeilijk wordt. Gelukkig ben ik er vrij goed vanaf gekomen uiteindelijk
In het beste geval heb ik dus een levenspartner met wie ik al die dingen ook allemaal kan delen, alleen vergt deze vorm van relatie meer van mijn tijd en komen er nog andere (in mijn ogen) nadelen bij kijken wat ik niet direct heb als ik deze behoeftes uit andere relaties haal.
Of ik krijg zo een cliché relatie waar ik veel instop en uiteindelijk eindig met een onvervulde partner die zijn vertier buiten zoekt, ondertussen weer een paar koters verder en vooral gefrustreerd en verbitterd achterblijvend. En ja tuurlijk haal je ook een hoop vreugde uit het hebben van kinderen en is het niet altijd zuur, maar de geluksmomenten wegen in dit geval voor mij niet op tegen de nadelen.
Dan heb je ook nog het doemscenario.
In ergste geval tref je een psycho die in het begin lief is voor je, maar je leven uiteindelijk een hel maakt. Femicide komt relatief vaak voor in Nederland dus ook geen ondenkbaar scenario.
Deze mogelijke uitkomsten in ogenschouw nemend wegen de voordelen voor mij dan nog steeds niet op tegen de nadelen.
Toegevoegde waarde blijft 0, of echt minimaal.
zaterdag 10 augustus 2024 om 12:36
Vind ik ook, maar vetgedrukte zin sprong er voor mij uit
Ook erg naïef te denken dat alle relaties in je omgeving gelukkig zijn, niemand die achter gesloten deuren kan kijken namelijk en daarbij, sommige mensen zijn een kei zichzelf (en de buitenwereld) voor de gek te houden…..
Live Life to the fullest
zaterdag 10 augustus 2024 om 12:42
bijtie schreef: ↑10-08-2024 10:09Ben het met je eens dat het genuanceerder is.
Maar je eerste alinea ben ik het niet mee eens.
Eenzaamheid is een normale menselijke ervaring. Als je wegkwijnt zonder relatie heb je wat te doen, namelijk sociale contacten opdoen en de verbinding met jezelf verbeteren. Niet één persoon dat laten oplossen want dat maakt je afhankelijk van diegene.
Je wil toch niet iemands reddingsboei zijn, alsof je een katje uit het asiel haalt? Ik gun mijn toekomstige partner een vrouw die weet dat ze op zichzelf kan terugvallen als het nodig is, die zelf iets kan maken van haar leven.
Maar dat schrijf ik ook niet, dat de andere persoon de reddingsboei moet zijn.
Jij zegt dat de oplossing voor eenzaamheid is om sociale contacten op te doen. Een relatie is toch een sociaal contact? Waarom is het wel oke om vriendschap te zoeken als je je in je eentje niet zo prettig voelt, maar is het bij een relatie niet goed?
Ook in vriendschappen moet je je niet gaan vastklampen aan iemand, maar dat neemt niet weg dat het hebben van de vriendschap een verbetering kan zijn van je leven. Zo ook met een relatie: ook als je onzeker bent, een trauma te verwerken hebt, of wat voor leed dan ook, dan maakt dat je niet ongeschikt of niet klaar voor een relatie. Dat is pas zo als je binnen die relatie niet op de juiste manier de verbinding aangaat, en er dus ongelijkheid ontstaat. Die kans is misschien wat groter bij mensen met een laag zelfbeeld, daarom schreef ik ook dat zelfreflectie en gelijkwaardigheid daarin belangrijk is.
Maar ik zie niet wat er mis is met niet zo blij met jezelf zijn, iemand vinden met wie je je leven wilt delen, en daardoor gelukkiger zijn.
Maar mensen zijn sociale wezens. Zonder contact met anderen kwijnen ze weg. Relaties zijn voor de meeste mensen een essentieel onderdeel van het leven. Dus als mensen lijden onder het gebrek daaraan, dan is dat niet omdat ze nog niet emotioneel volwassen zijn, dan is dat omdat ze mens zijn.Ieder mens zal eenzaamheid ervaren in zijn leven. Het is pas een gebrek als je daar niet doorheen kan gaan.
Ik geloof niet dat je in staat bent om liefde te geven wanneer je pijn en eenzaamheid vermijdt. Dan is de ander slechts een hulpstuk (ook vriendschappen).
Het kán natuurlijk wel dat mensen ongezond met relaties omgaan, dat ontken ik ook nergens. Ik heb alleen bezwaar tegen het cliché dat je pas van een ander kunt houden als je van jezelf houdt of dat je alles alleen moet kunnen voordat je er een partner bij zoekt. Ik zie daarin een te grote angst voor afhankelijkheid, terwijl het niet erg of zwak is om van anderen afhankelijk te zijn. Dat is namelijk iedereen.
Da is mijn punt, dat het kan. Dus dat je niet kan veralgemeniseren dat stabiel en gelukkig zijn een voorwaarde is voor een goede relatie (al ben ik het met je eens dat het dan vast makkelijker is).Veel mensen doen het zo, maar dat maakt het nog niet gezond. Ik denk als mensen meer hun eigen pijn, eenzaamheid en angsten zouden leren dragen dat er minder echtscheidingen zouden zijn.
Natuurlijk kan je dat alles ook leren binnen een relatie, daar heb je gelijk in. Ik kon dat niet maar velen zullen dat wel goed kunnen.
What a nuanced anxiety
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
