Relaties
alle pijlers
De toegevoegd waarde van een liefdesrelatie?
vrijdag 9 augustus 2024 om 17:58
Als ik de vele verhalen hier lees mbt relatieperikelen waar mensen doorheen gaan en ook wat ik om mij heen zie, vraag ik mij steeds vaker af ; heeft een relatie eigenlijk (veel) toegevoegde waarde?
Heb niet de beste voorbeelden om mij heen gehad, dus ben mij ervan bewust dat mijn bril negatief gekleurd kan zijn daardoor, maar ook als ik objectief kijk zie ik in grote lijnen steeds dezelfde situaties voorbij komen. De periode voorafgaand aan een relatie en ook de eerste jaren zijn vaak leuk en zorgeloos, daarna wordt het iets wat ook een hoop energie vraagt. Continu zorg dragen voor elkaar op elk gebied/elkaars behoeftes vervullen is al een topsport op-zich
Op den duur komen er kinderen en dat is de periode waarin de meeste relaties flink op de proef worden gesteld. Heel cliché maar hoor het toch super vaak ; Partner voelt zich niet meer gezien, behoeftes worden niet vervuld, een affaire met alle ellende tot gevolg. Dan kun je kiezen kop in het zand tot de kinderen groot zijn of op naar de volgende, maar voor wat eigenlijk? Zouden mensen niet veel gelukkiger zijn alleen?
Waar doe je het eigenlijk voor zo’n relatie? Status? Omdat je denkt dat het zo hoort/sociale druk? Bang om alleen achter te blijven? Seks? Of gewoon de behoefte om voort te planten?
Hoe zien jullie dit?
En zijn er ook mensen die al tientallen jaren dolgelukkig zijn met hun partner?
Misschien moet ik gewoon wat meer succesverhalen horen/lezen!
Heb niet de beste voorbeelden om mij heen gehad, dus ben mij ervan bewust dat mijn bril negatief gekleurd kan zijn daardoor, maar ook als ik objectief kijk zie ik in grote lijnen steeds dezelfde situaties voorbij komen. De periode voorafgaand aan een relatie en ook de eerste jaren zijn vaak leuk en zorgeloos, daarna wordt het iets wat ook een hoop energie vraagt. Continu zorg dragen voor elkaar op elk gebied/elkaars behoeftes vervullen is al een topsport op-zich
Op den duur komen er kinderen en dat is de periode waarin de meeste relaties flink op de proef worden gesteld. Heel cliché maar hoor het toch super vaak ; Partner voelt zich niet meer gezien, behoeftes worden niet vervuld, een affaire met alle ellende tot gevolg. Dan kun je kiezen kop in het zand tot de kinderen groot zijn of op naar de volgende, maar voor wat eigenlijk? Zouden mensen niet veel gelukkiger zijn alleen? Waar doe je het eigenlijk voor zo’n relatie? Status? Omdat je denkt dat het zo hoort/sociale druk? Bang om alleen achter te blijven? Seks? Of gewoon de behoefte om voort te planten?
Hoe zien jullie dit?
En zijn er ook mensen die al tientallen jaren dolgelukkig zijn met hun partner?
Misschien moet ik gewoon wat meer succesverhalen horen/lezen!
vrijdag 9 augustus 2024 om 22:13
Ja, klopt. Veel mensen selecteren hun partner op basis van gevoel en oppervlakkigheden denk ik, om er later achter te komen dat ze eigenlijk helemaal niet zo goed matchen. En soms denk je een goede match te zijn en groei je later toch uit elkaar, ook heel verdrietig.Trien31 schreef: ↑09-08-2024 21:08Kwestie van goed selecteren aan het begin is mijn ervaring.
Dus niet alleen met de roze bril. Gewoon een leuke vent die er verzorgd uitziet met een gijn karakter. En als je dan op zo’n man verliefd wordt en zelf ook gewoon leuk bent dan is een relatie en samen oud worden denk ik heel fijn.
Ik ben nu 7 jaar samen met mijn vriend en ik zou hem voor geen goud in de wereld inruilen voor een ander.
vrijdag 9 augustus 2024 om 22:18
Dat heb ik als single allemaal ook al.Attraverso schreef: ↑09-08-2024 20:34Uiteraard zijn er wel maar ik ken heel weinig mensen die helemaal gelukkig zijn als single.
Ik voel me iig geval beter in een stabiele relatie.
Voor de gezelligheid, samen dingen doen, niet overal alleen voor staan, seks...
Single zijn als je bejaard bent lijkt me al helemaal niet leuk.
vrijdag 9 augustus 2024 om 22:22
Ik ken maar heel weinig mensen die helemaal gelukkig zijn in hun relatie.Attraverso schreef: ↑09-08-2024 20:34Uiteraard zijn er wel maar ik ken heel weinig mensen die helemaal gelukkig zijn als single.
Ik voel me iig geval beter in een stabiele relatie.
Voor de gezelligheid, samen dingen doen, niet overal alleen voor staan, seks...
Single zijn als je bejaard bent lijkt me al helemaal niet leuk.
vrijdag 9 augustus 2024 om 22:28
Mooi om te lezen wel.fromfebruary schreef: ↑09-08-2024 21:45Ik heb een goed deel van mijn late twintiger en begin dertiger jaren (9 jaar) als single doorgebracht en heel hard gewerkt aan de relatie met mezelf. Vaak genoeg gehoord: hoe kan zo'n leuke vrouw als jij nu nog single zijn? Of "nou, als je niet opschiet, dan mis je dadelijk de boot...". Voortplanting of status waren voor mij geen bepalende factor, anders had ik waarschijnlijk wel moeite gestoken in het vinden van een partner in die single jaren.
Toen ik mijn man leerde kennen, die op praktisch alle belangrijke aspecten hetzelfde in het leven staat, voelde het als een verdieping, niet als een aanvulling van mijn leven. Ik heb fijne, diepe relaties met mijn ouders, familie, vriendinnen, maar het hebben van een levenspartner is gewoon ontzettend fijn. Hij is mijn beste maatje, kent me door en door, we hebben zoveel lol samen, diepe gesprekken, dezelfde ideeen en dromen in het leven. Bij ons beide zijn de ouders ook nog samen en gelukkig met elkaar (ondanks diepe dalen), en dat inspireert ons ook, om zo samen oud te mogen worden en daar ons best voor blijven te doen
Denk dat iedereen uiteindelijk gewoon hoopt dat zijn/haar relatie de tand des tijds zal doorstaan. En eventueel pijn en teleurstellingen maar op de koop toenemen.
Ik steek mijn energie voor nu toch liever in andere dingen geloof ik, heb het te vaak mis zien gaan.
vrijdag 9 augustus 2024 om 22:30
Ruim 20 jaar samen met mijn partner. We hebben het heel erg leuk samen. Zijn echt maatjes. We hebben tot nu toe alles doorstaan qua tegenslagen (ziektes en ernstige depressie van mijn kant). Hij is zo belangrijk voor me en ik voor hem. Ons leven is echt leuker en fijner met elkaar. Ik voel me veilig bij hem, kan 100% mezelf zijn en kan met alles bij hem terecht. Dat geldt andersom ook.
vrijdag 9 augustus 2024 om 22:34
Nee hoor. Ik ben zo goed als altijd ongelukkig met mezelf geweest. Onze relatie is altijd fijn en goed geweest.
vrijdag 9 augustus 2024 om 22:38
Dat laatste kan ik me goed voorstellen. Is wat mij betreft ook niet perse wat mis mee. En het is niet dat je pas na 20 jaar een echte verdiepende relatie heb natuurlijk. Daarnaast verander je ook in je leven en als je niet dezelfde kant op beweegt is het niet gek om iemand te zoeken die daar beter bij past. Zie nu in mijn vriendenkring (30/35) veel lange relaties op de klippen lopen. Mijne ook, na 11 jaar op mn 32ste. Toch een fase waarin je jezelf beter kent, reflecteert op wat je hebt en wat je wil.Larosa schreef: ↑09-08-2024 19:32Leuk hoeft het voor mij niet altijd te zijn, maar het moet dan op zijn minst wel iets toevoegen wat ik niet uit andere relaties zou kunnen halen, als ik er zoveel energie instop.
Enja.
De eerste jaren zijn vaak heel fijn, denk dat veel mensen juist dat gevoel ook steeds blijven najagen, maar dat heb je niet je hele leven met één persoon. Dus dan wordt de partner weer snel ingeruild voor de volgende sensatie. Wat vaak weer ten kostte gaat van een echt verdiepende relatie.
vrijdag 9 augustus 2024 om 22:53
Meer dan 20 jaar samen met ook mindere periodes maar de laatste jaren eigenlijk vooral veel steun, plezier en verbondenheid. Ben er eigenlijk van overtuigd dat we altijd samen blijven, een heel fijn gevoel.
Heb een vrijgezelle vriendin en ze maakte de opmerking dat hoewel ze vrienden heeft en familie, ze voor niemand op nummer 1 staat. Daar heb ik nog vaak over nagedacht, het lijkt me erg, ik weet dat ik het belangrijkst ben voor man en kinderen en zij voor mij. Dat gevoel van geborgenheid geeft een fijn en veilig gevoel.
Heb een vrijgezelle vriendin en ze maakte de opmerking dat hoewel ze vrienden heeft en familie, ze voor niemand op nummer 1 staat. Daar heb ik nog vaak over nagedacht, het lijkt me erg, ik weet dat ik het belangrijkst ben voor man en kinderen en zij voor mij. Dat gevoel van geborgenheid geeft een fijn en veilig gevoel.
vrijdag 9 augustus 2024 om 23:12
Ja, daar heb je wel een punt.gonniegijsje schreef: ↑09-08-2024 22:28De meeste nadelen die jij noemt zie ik vooral bij langdurige monogame relaties eigenlijk. Bij langdurige poly-amoreuze een stuk minder.
Al heeft dat weer zijn eigen problemen natuurlijk
Denk dat niemand instaat is om de behoeftes van een partner 100% te vervullen en dat een leven lang. Iemand erbij kan dan net dat stukje opvullen wat je op gegeven moment mist in je relatie en daarmee een relatiebreuk voorkomen.
Ik ben zelf opgegroeid met bijbelse normen en waarden waarbij liefde veel meer een keuze is ipv gericht op het vlees (vervullen van je eigen behoeftes)/teveel gericht zijn op wat je er voor jezelf uit kunt halen. Dat heb ik in mijn vorige relatie ook echt geprobeerd te belichamen.
Ondanks dat er geen goede communicatie was, passie vervlogen, veel ruzies, gedacht we komen er wel uit zolang er liefde is. Maar ja om nu de rest van mijn leven ongelukkig te gaan zitten wezen in de liefde..ik kon het niet.
Relaties die na verloop van tijd verzand zijn geraakt in een broer/zus relatie vind ik misschien nog het lastigst, want vaak kun je wel nog goed met elkaar overweg, echt maatjes… maar ja als de passie mist zal er vroeg of laat iemand langskomen die juist dat bij je aanwakkert en moet je heel sterk in je schoenen staan. Dat was voor mij de moeilijkste relatie om te verbreken, want alle ingrediënten waren er verder. Maar nee ik wil ook niet de rest van mijn leven met mijn “broer” in éen bed.
vrijdag 9 augustus 2024 om 23:45
Dat kan inderdaad wel een fijn gevoel zijn, maar na een paar gestrande relaties word je daar ook een stuk nuchterder in. Vandaag ben je iemands nummer één, over een half jaar is het misschien “sorry ik houd niet meer van je”.RonJja schreef: ↑09-08-2024 22:53Meer dan 20 jaar samen met ook mindere periodes maar de laatste jaren eigenlijk vooral veel steun, plezier en verbondenheid. Ben er eigenlijk van overtuigd dat we altijd samen blijven, een heel fijn gevoel.
Heb een vrijgezelle vriendin en ze maakte de opmerking dat hoewel ze vrienden heeft en familie, ze voor niemand op nummer 1 staat. Daar heb ik nog vaak over nagedacht, het lijkt me erg, ik weet dat ik het belangrijkst ben voor man en kinderen en zij voor mij. Dat gevoel van geborgenheid geeft een fijn en veilig gevoel.
Menselijke liefde is verraderlijk.
Ik ben mijn eigen nummer 1 dat verandert tenminste nooit wat voor mij nog een heel stuk veiliger voelt.
vrijdag 9 augustus 2024 om 23:59
zaterdag 10 augustus 2024 om 00:05
Idd zoek die veiligheid in je jezelf, niet alleen omdat dat veilig voelt maar omdat het belangrijk is dat je jij je veilig voelt bij jezelf .Larosa schreef: ↑09-08-2024 23:45Dat kan inderdaad wel een fijn gevoel zijn, maar na een paar gestrande relaties word je daar ook een stuk nuchterder in. Vandaag ben je iemands nummer één, over een half jaar is het misschien “sorry ik houd niet meer van je”.
Menselijke liefde is verraderlijk.
Ik ben mijn eigen nummer 1 dat verandert tenminste nooit wat voor mij nog een heel stuk veiliger voelt.
ik leef in een veilig universum
zaterdag 10 augustus 2024 om 00:16
Dat is waar. Maar ik ken ook maar heel weinig mensen die helemaal gelukkig zijn met/in hun leven. Het is gewoon af en toe niet zo perfect. Of gewoon kut. En daarna komt er weer een gelukkige periode. Ups en downs. Dat geldt voor het leven en voor relaties.
Zo was het ook in mijn huwelijk. Toch blijf ik, ondanks een scheiding, geloven in de liefde. Niet op een Disney-manier maar realistisch: er voor elkaar zijn, samen plannen maken en uitvoeren, weten dat er altijd iemand is die voor je door het vuur gaat (en andersom). Dan is het niet erg als het een tijdje wat minder gaat. Zolang er maar wederzijds vertrouwen is. Dat is wel cruciaal.
zaterdag 10 augustus 2024 om 02:34
huh, juist wel toch in dat geval? Ik heb zo veel mensen blijvend zien opknappen toen ze een relatie kregen..
zaterdag 10 augustus 2024 om 04:43
Ik zie dat helemaal niet als uitzonderingen. Mijn ouders waren tot het overlijden van een van hen ook heel gelukkig met elkaar, en het werd eigenlijk alleen maar beter met het ouder worden. Om me zie ik ook weinig problematische relaties, gewoon mensen die het gezellig hebben samen. Niet voor status, want iedereen kan zelf zijn broek ophouden en heeft zonder partner evengoed een goede “status”.
Zelf persoonlijk geen behoefte aan een relatie, maar daarin ben ik echt een uitzondering.
zaterdag 10 augustus 2024 om 05:29
Ik wilde hetzelfde schrijven, ik hoor zoveel ellende om me heen. Mensen die bij elkaar blijven voor de kinderen (vaak omdat ze nergens heen kunnen vanwege de huizenmarkt), en intussen het slechtste in elkaar naar boven halen..
Ik ben oprecht een gelukkige single en een relatie is nooit meer dan een aanvulling geweest. Tuurlijk heb ik hierin wel ups en downs gehad en zijn er zelfs momenten geweest dat ik het even voelde steken als iemand na beëindiging van een lange relatie plotseling gelukkig is met iemand anders. Maar mijn rode draad, over het algemeen, is dat ik comfortabel en content ben als single en heel goed alleen kan zijn.
Ik heb het altijd heerlijk gevonden om dingen alleen te ondernemen en nooit het gevoel gehad er 'alleen' voor te staan. Komt ook vanwege een lieve familie en een handjevol goede vriendinnen.
Ik denk dat als je als ongelukkige single op zoek gaat naar een relatie, dat de lat vrij laag ligt en je daardoor in ongezonde dynamieken terecht komt.
Het leven alleen is leuk, maar samen hoort nog leuker te zijn. Dit is de meest gezonde instelling in plaats van: het leven als single is kut, samen is het pas leuk.
kitty30plus wijzigde dit bericht op 10-08-2024 06:16
14.10% gewijzigd
zaterdag 10 augustus 2024 om 05:44
Juist wel? Dus je vindt op zoek gaan naar een relatie om gelukkig te zijn gezond? Het tegengestelde is waar, helaas. Dan ga je daten vanuit een tekort, vanuit op zoek gaan naar een invulling omdat alleen een relatie dat kan.
Geluk haal je uit jezelf. Comfortabel zijn met jezelf. Zoals ik mn eerdere reactie noemde: als je op zoek gaat naar een relatie om gelukkig te worden, ben je vaak in staat akkoord te gaan met de eerste de beste die zich aanmeldt (even heel zwart/wit gezegd) en dan krijg je ongezonde dynamieken. En dan kom je in een cirkel terecht waarbij je alleen maar ongelukkiger wordt..
Nee, ik pleit voor gelukkig zijn als single en een relatie om het leuke leven nóg leuker en gezelliger te maken
hierdoor ligt mijn lat vrij hoog en na enkele mislukte dates en relaties, wordt ie alleen maar hoger.
zaterdag 10 augustus 2024 om 08:38
Ik ervaar mijn relatie helemaal niet als een taak van "continu zorg dragen voor elkaar op elk gebied/elkaars behoeftes vervullen". Daarmee bedoel ik niet dat we er niet voor elkaar zijn, maar dat voelt niet als werk. Het is juist mooi om er voor iemand te kunnen zijn waar je veel van houdt.
We hebben het al ruim 20 jaar heel fijn samen en we willen graag bij elkaar zijn. Hij maakt me gelukkig, gewoon omdat het fijn is om het leven samen door te gaan en we goed bij elkaar passen.
We hebben het al ruim 20 jaar heel fijn samen en we willen graag bij elkaar zijn. Hij maakt me gelukkig, gewoon omdat het fijn is om het leven samen door te gaan en we goed bij elkaar passen.
What a nuanced anxiety
zaterdag 10 augustus 2024 om 08:40
Eens.tyche schreef: ↑10-08-2024 08:38Ik ervaar mijn relatie helemaal niet als een taak van "continu zorg dragen voor elkaar op elk gebied/elkaars behoeftes vervullen". Daarmee bedoel ik niet dat we er niet voor elkaar zijn, maar dat voelt niet als werk. Het is juist mooi om er voor iemand te kunnen zijn waar je veel van houdt.
We hebben het al ruim 20 jaar heel fijn samen en we willen graag bij elkaar zijn. Hij maakt me gelukkig, gewoon omdat het fijn is om het leven samen door te gaan en we goed bij elkaar passen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
