De toegevoegd waarde van een liefdesrelatie?

Larosa vrijdag 9 augustus 2024 om 17:58

Als ik de vele verhalen hier lees mbt relatieperikelen waar mensen doorheen gaan en ook wat ik om mij heen zie, vraag ik mij steeds vaker af ; heeft een relatie eigenlijk (veel) toegevoegde waarde?

Heb niet de beste voorbeelden om mij heen gehad, dus ben mij ervan bewust dat mijn bril negatief gekleurd kan zijn daardoor, maar ook als ik objectief kijk zie ik in grote lijnen steeds dezelfde situaties voorbij komen. De periode voorafgaand aan een relatie en ook de eerste jaren zijn vaak leuk en zorgeloos, daarna wordt het iets wat ook een hoop energie vraagt. Continu zorg dragen voor elkaar op elk gebied/elkaars behoeftes vervullen is al een topsport op-zich

Op den duur komen er kinderen en dat is de periode waarin de meeste relaties flink op de proef worden gesteld. Heel cliché maar hoor het toch super vaak ; Partner voelt zich niet meer gezien, behoeftes worden niet vervuld, een affaire met alle ellende tot gevolg. Dan kun je kiezen kop in het zand tot de kinderen groot zijn of op naar de volgende, maar voor wat eigenlijk? Zouden mensen niet veel gelukkiger zijn alleen?
Waar doe je het eigenlijk voor zo’n relatie? Status? Omdat je denkt dat het zo hoort/sociale druk? Bang om alleen achter te blijven? Seks? Of gewoon de behoefte om voort te planten?

Hoe zien jullie dit?

En zijn er ook mensen die al tientallen jaren dolgelukkig zijn met hun partner?
Misschien moet ik gewoon wat meer succesverhalen horen/lezen!

tyche zaterdag 10 augustus 2024 om 12:50

Larosa schreef: ↑
10-08-2024 12:34
Nee. Daarom is voor mij ook de vraag hoeveel gelukkiger of ongelukkiger zou ik worden van een relatie en alle dingen die daarbij komen kijken. Mensen die mij steunen, waar ik het gezellig mee kan hebben, emotionele en fysieke connectie dat heb ik namelijk allemaal al.

In het beste geval heb ik dus een levenspartner met wie ik al die dingen ook allemaal kan delen, alleen vergt deze vorm van relatie meer van mijn tijd en komen er nog andere (in mijn ogen) nadelen bij kijken wat ik niet direct heb als ik deze behoeftes uit andere relaties haal.

Of ik krijg zo een cliché relatie waar ik veel instop en uiteindelijk eindig met een onvervulde partner die zijn vertier buiten zoekt, ondertussen weer een paar koters verder en vooral gefrustreerd en verbitterd achterblijvend. En ja tuurlijk haal je ook een hoop vreugde uit het hebben van kinderen en is het niet altijd zuur, maar de geluksmomenten wegen in dit geval voor mij niet op tegen de nadelen.

Dan heb je ook nog het doemscenario.
In ergste geval tref je een psycho die in het begin lief is voor je, maar je leven uiteindelijk een hel maakt. Femicide komt relatief vaak voor in Nederland dus ook geen ondenkbaar scenario.

Deze mogelijke uitkomsten in ogenschouw nemend wegen de voordelen voor mij dan nog steeds niet op tegen de nadelen.
Toegevoegde waarde blijft 0, of echt minimaal.

Je hoeft ook geen relatie hè? Als je tevreden bent met hoe het nu is, is dat toch prima?

Ik zit nu te denken dat deze vraag ook samengaat met de moderne manier van daten: als je niet blij bent in je eentje ga je gericht op zoek naar een partner, en binnen een paar dates moet beslist of iemand voldoet. Dat is al een heel andere situatie dan wanneer je tegen iemand aanloopt die je langzaam leert kennen en die heel goed bij je blijkt te passen.
Als je nu zo iemand zou tegen komen, iemand die je leuk en aantrekkelijk vindt en die qua levensstijl en waarden bij je past, zou je dan niet beginnen aan een relatie? En zo niet, komt dat dan vooral omdat je leven al vol en rijk genoeg is, of uit angst om gekwetst te worden?

What a nuanced anxiety

GroenTuintje zaterdag 10 augustus 2024 om 12:55

newspaper schreef: ↑
09-08-2024 19:46
Interessante vraag. Wij zijn 14 jr samen en nog jonge kinderen van 11 en 7. Ik kan soms erg terugkijk verlangen naar die eerste verliefdheidsfase, heerlijk vond ik dat. Een gezin heb ik onderschat en ik heb het geregeld ervaren als geleefd worden en een BV runnen. Ik vind mijn huwelijk fijn, mijn man is echt een rots, ik voel me veilig bij hem en gewaardeerd. Tegelijkertijd vind ik het ook heel fijn om af en toe alleen te zijn. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen voor een lat relatie kiezen. Mochten wij ooit uit elkaar gaan, dan ga ik nooit meer samenwonen.

Hier ongeveer hetzelfde qua samenzijn en leeftijd kinderen (11 en 8). Ik voel mij goed en vertrouwd bij mijn partner en andersom ook. We laten elkaar vrij in doen en laten. En het is fijn om elke avond weer samen in slaap te vallen naast elkaar.

Voor iedereen een groene tuin

GroenTuintje zaterdag 10 augustus 2024 om 12:56

Ik zie om mij heen wel veel scheidingen en bijna scheidingen… maar die relaties waren vaak al tijden niet lekker. Bleven zo lang mogelijk bij elkaar voor de kids, maar uiteindelijk werkt dat ook niet.

Voor iedereen een groene tuin

Claire45 zaterdag 10 augustus 2024 om 12:59

bijtie schreef: ↑
10-08-2024 12:29
Ik vind die hele post naïef op zo veel manieren, ik wou reageren maar weet gewoon niet waar te beginnen.

Leef je niet zelf een beetje in ontkenning van je eigen patronen, dat je een hele realiteit zomaar van je afschuift alsof het niet bestaat?

Dat mensen in ongezonde relaties zitten komt door een gebrek aan intellect, serieus ja?

Je hoeft echt geen therapeut ofzo te zijn om enigszins een beeld te hebben van hoe patronen in relaties werken dacht ik toch.

Ik schreef juist dat de meeste mensen slimmer zijn dan dat, dus nee, gebrek aan intellect heeft er niets mee te maken. Wel gebrek aan zelfinzicht en misschien ook een beetje opportunisme: wat heb ik nodig, bij wie voel ik me veilig, aan welke voorwaarden moet een gelukkig leven (en dus een eventuele partner) voldoen, en daarnaast natuurlijk: wat heb ik een ander zelf te bieden? Dat zijn best ingewikkelde vragen, zeker omdat partnerkeuzes vaak gebaseerd zijn op irrationele verlangens en romantische verwachtingen. Als je verliefd bent… ben je sowieso niet op je scherpst.

bijtie zaterdag 10 augustus 2024 om 13:13

tyche schreef: ↑
10-08-2024 12:42

Da is mijn punt, dat het kan. Dus dat je niet kan veralgemeniseren dat stabiel en gelukkig zijn een voorwaarde is voor een goede relatie (al ben ik het met je eens dat het dan vast makkelijker is).

Dan zijn we het wat dat betreft met elkaar eens.

Maar een relatie is m.i. niet gewoon een sociaal contact, een relatie staat bij ons mensen symbool voor de relatie met onze opvoeders en daarin gaan dezelfde patronen opspelen, zonder dat men zich daar bewust van is. Dus wel een wezenlijk verschil met vriendschappen.

Vandaar dat het altijd gaat over "rode vlaggen" in het daten want wij mensen kunnen patronen en overtuigingen helaas amper waarnemen van onszelf en anderen.

Dus wat zie je in de praktijk, dat binnen die groep mensen zonder eigenwaarde mensen elkaar aantrekken en kinderen krijgen in ongezonde relaties.

Niet per definitie, en in de realiteit zal niet de wereld echt niet finaal naar de knoppen gaan door dit fenomeen, maar ik vind het niet per se iets om af te doen als normaal of wenselijk, dat je anderen gebruikt of nodig hebt om een beter/gezonder mens te worden. Een liefdesrelatie zou wat mij betreft tussen twee mensen moeten bestaan die als individu ook een goede relatie met zichzelf hebben. Dan voegt het iets toe, 1+1=3.

Buster zaterdag 10 augustus 2024 om 13:35

Ik lees je graag bijtie en je hebt hier ook wel een punt maar ik vind het ook allemaal wat dogmatisch klinken. Dat je een ander " gebruikt" om zelf gelukkig te zijn is toch een beetje hoe het nou eenmaal werkt in het leven.

Larosa zaterdag 10 augustus 2024 om 13:59

tyche schreef: ↑
10-08-2024 12:50
Je hoeft ook geen relatie hè? Als je tevreden bent met hoe het nu is, is dat toch prima?

Ik zit nu te denken dat deze vraag ook samengaat met de moderne manier van daten: als je niet blij bent in je eentje ga je gericht op zoek naar een partner, en binnen een paar dates moet beslist of iemand voldoet. Dat is al een heel andere situatie dan wanneer je tegen iemand aanloopt die je langzaam leert kennen en die heel goed bij je blijkt te passen.
Als je nu zo iemand zou tegen komen, iemand die je leuk en aantrekkelijk vindt en die qua levensstijl en waarden bij je past, zou je dan niet beginnen aan een relatie? En zo niet, komt dat dan vooral omdat je leven al vol en rijk genoeg is, of uit angst om gekwetst te worden?

Als ik iemand echt leuk vind probeer ik een vriendschap aan te gaan, dat is in mijn ervaring minder gecompliceerd en daardoor leuker en blijvender, in het geval van een vriendschap hoef je de minder leuke kanten van een liefdesrelatie niet op de koop toe te nemen immers. Althans niet in de hoedanigheid waarin dat in een liefdesrelatie wel het geval is, dus ik zie gewoon de meerwaarde er niet van. Des te meer je op elkaar lip zit wordt je ook geconfronteerd met de minder leuke kanten van iemand. Dan kun je verder heel goed bij elkaar passen, maar de minder leuke kanten moet je ook kunnen dragen, als dat niet lukt ben je vaak de persoon helemaal kwijt en dat vind ik eigenlijk heel zonde.

Dat wat een liefdesrelatie onderscheid van alle andere relatievormen is in de kern het fysieke stukje wat je met elkaar deelt. Nu leven we in een tijd waarin we dat makkelijk bevredigd kunnen krijgen zonder je te hoeven binden aan iemand. En wordt de vraag wat is de meerwaardere van een relatie (voor mij) steeds actueler. Lig een beetje in de clinch met mezelf hierdoor, want mijn levensstijl druist eigenlijk in tegen mijn waarden en normen(geloof eigenlijk dat seks uitsluitend iets is tussen een liefdeskoppel).
Maar uiteindelijk komt het in mijn geval er dus eigenlijk op neer dat ik de lasten er niet bij wil, omdat ik gelukkiger denk te kunnen zijn, alleen. Dus het sommetje klopt in mijn hoofd niet als ik dan toch weer voor een liefdesrelatie zou kiezen.

bijtie zaterdag 10 augustus 2024 om 14:08

Buster schreef: ↑
10-08-2024 13:35
Ik lees je graag bijtie en je hebt hier ook wel een punt maar ik vind het ook allemaal wat dogmatisch klinken. Dat je een ander " gebruikt" om zelf gelukkig te zijn is toch een beetje hoe het nou eenmaal werkt in het leven.

Is dat zo?

Misschien omdat ik van zo ver moest komen dat ik noodgedwongen meer het bewuste pad ben gaan bewandelen (met therapeuten enz.), en met bewustzijn komt verantwoordelijkheid, zo lijkt het. Nu zou ik mezelf dom vinden om met de kennis die ik heb opgedaan in hetzelfde schuitje te stappen.

Aan de andere kant, is het leven idd ook maar gewoon wat het is en is het niet allemaal maakbaar, of dat je een of ander gutmensch zou moeten zijn voordat je relaties mag hebben.

bijtie zaterdag 10 augustus 2024 om 14:13

Larosa schreef: ↑
10-08-2024 13:59
Als ik iemand echt leuk vind probeer ik een vriendschap aan te gaan, dat is in mijn ervaring minder gecompliceerd en daardoor leuker en blijvender, in het geval van een vriendschap hoef je de minder leuke kanten van een liefdesrelatie niet op de koop toe te nemen immers. Althans niet in de hoedanigheid waarin dat in een liefdesrelatie wel het geval is, dus ik zie gewoon de meerwaarde er niet van. Des te meer je op elkaar lip zit wordt je ook geconfronteerd met de minder leuke kanten van iemand. Dan kun je verder heel goed bij elkaar passen, maar de minder leuke kanten moet je ook kunnen dragen, als dat niet lukt ben je vaak de persoon helemaal kwijt en dat vind ik eigenlijk heel zonde.

Dat wat een liefdesrelatie onderscheid van alle andere relatievormen is in de kern het fysieke stukje wat je met elkaar deelt. Nu leven we in een tijd waarin we dat makkelijk bevredigd kunnen krijgen zonder je te hoeven binden aan iemand. En wordt de vraag wat is de meerwaardere van een relatie (voor mij) steeds actueler. Lig een beetje in de clinch met mezelf hierdoor, want mijn levensstijl druist eigenlijk in tegen mijn waarden en normen(geloof eigenlijk dat seks uitsluitend iets is tussen een liefdeskoppel).
Maar uiteindelijk komt het in mijn geval er dus eigenlijk op neer dat ik de lasten er niet bij wil, omdat ik gelukkiger denk te kunnen zijn, alleen. Dus het sommetje klopt in mijn hoofd niet als ik dan toch weer voor een liefdesrelatie zou kiezen.

Dit herken ik ook.

Ik denk alleen wel dat een relatie meer is dan vriendschap+seks.

Anoniem_67080ec63af4d zaterdag 10 augustus 2024 om 14:25

PoesmetLaarzen schreef: ↑
10-08-2024 11:26
Geen enkele behoefte om me voort te planten en al jaren gelukkig met dezelfde.
En tuurlijk zijn er ook mindere kanten maar het brengt me vooral liefde, gezelligheid, steun, verdriet en blijdschap kunnen delen, iemand die me écht kent en snapt, seks, een maatje, vakantiegezelschap enz enz

Dit!

Buster zaterdag 10 augustus 2024 om 14:34

bijtie schreef: ↑
10-08-2024 14:08
Is dat zo?

Misschien omdat ik van zo ver moest komen dat ik noodgedwongen meer het bewuste pad ben gaan bewandelen (met therapeuten enz.), en met bewustzijn komt verantwoordelijkheid, zo lijkt het. Nu zou ik mezelf dom vinden om met de kennis die ik heb opgedaan in hetzelfde schuitje te stappen.

Aan de andere kant, is het leven idd ook maar gewoon wat het is en is het niet allemaal maakbaar, of dat je een of ander gutmensch zou moeten zijn voordat je relaties mag hebben.

Ik vraag me soms ook af of al dat soul searching en aan jezelf werken niet met een prijs komt. Je verandert er als het goed is door en soms is dat nodig om verder te kunnen, maar je raakt onderweg misschien ook iets kwijt dat wel degelijk waarde had.

Plus als je kinderen wil of hebt verandert alles weer.

Claire45 zaterdag 10 augustus 2024 om 14:46

bijtie schreef: ↑
10-08-2024 14:08
Is dat zo?

Misschien omdat ik van zo ver moest komen dat ik noodgedwongen meer het bewuste pad ben gaan bewandelen (met therapeuten enz.), en met bewustzijn komt verantwoordelijkheid, zo lijkt het. Nu zou ik mezelf dom vinden om met de kennis die ik heb opgedaan in hetzelfde schuitje te stappen.

Aan de andere kant, is het leven idd ook maar gewoon wat het is en is het niet allemaal maakbaar, of dat je een of ander gutmensch zou moeten zijn voordat je relaties mag hebben.

Ja, ik denk ook dat het niet allemaal maakbaar is en dat het een teken van volwassenheid (en zelf/levenskennis) is om dat in te zien en te accepteren. Ik weet best wat ‘goed’ voor me is maar mijn hart wilde iets anders en ik realiseerde me toen al, in het prille begin, dat ik voor de moeilijke weg koos. Maar ik wilde dat! Ik kom zelf uit een heel stabiel gezin en toch verloor ik mijn hart aan een man die in alles het tegenovergestelde was van stabiel (en saai, degelijk, zoals ik het zag). Ik val nu eenmaal op avontuurlijke, non-conformistische mannen die gepassioneerd met hun werk bezig zijn. Beetje het wild & meeslepend verhaal. Was het slim om een kind met hem te krijgen? Nee. Heeft iedereen me gewaarschuwd? Ja. Maar ik wist wat ik wilde en waar ik aan begon. Het was het ook waard, ik heb geen spijt. Wel verdriet, maar ik weet echt wel dat ik ook had kunnen kiezen voor een huwelijk met een stabiele man die in loondienst werkt en die elke avond om 6 uur zijn benen onder tafel steekt. Maar ja, hoe gelukkig was ik dan geweest?

Ik zou ook niet opnieuw in hetzelfde schuitje stappen hoor. Maar ik heb destijds heel bewust deze keuze gemaakt en ik zie het dan ook nog steeds als de juiste keuze. Toen, voor de vrouw die ik toen was. Nu zou ik wel voor stabiliteit kiezen maar ik ben ook een andere vrouw.

Anoniem_670e3ef0ebfff zaterdag 10 augustus 2024 om 14:55

Larosa schreef: ↑
10-08-2024 13:59
Als ik iemand echt leuk vind probeer ik een vriendschap aan te gaan, dat is in mijn ervaring minder gecompliceerd en daardoor leuker en blijvender, in het geval van een vriendschap hoef je de minder leuke kanten van een liefdesrelatie niet op de koop toe te nemen immers. Althans niet in de hoedanigheid waarin dat in een liefdesrelatie wel het geval is, dus ik zie gewoon de meerwaarde er niet van. Des te meer je op elkaar lip zit wordt je ook geconfronteerd met de minder leuke kanten van iemand. Dan kun je verder heel goed bij elkaar passen, maar de minder leuke kanten moet je ook kunnen dragen, als dat niet lukt ben je vaak de persoon helemaal kwijt en dat vind ik eigenlijk heel zonde.

Dat wat een liefdesrelatie onderscheid van alle andere relatievormen is in de kern het fysieke stukje wat je met elkaar deelt. Nu leven we in een tijd waarin we dat makkelijk bevredigd kunnen krijgen zonder je te hoeven binden aan iemand. En wordt de vraag wat is de meerwaardere van een relatie (voor mij) steeds actueler. Lig een beetje in de clinch met mezelf hierdoor, want mijn levensstijl druist eigenlijk in tegen mijn waarden en normen(geloof eigenlijk dat seks uitsluitend iets is tussen een liefdeskoppel).
Maar uiteindelijk komt het in mijn geval er dus eigenlijk op neer dat ik de lasten er niet bij wil, omdat ik gelukkiger denk te kunnen zijn, alleen. Dus het sommetje klopt in mijn hoofd niet als ik dan toch weer voor een liefdesrelatie zou kiezen.

Totaal mee oneens. Een fijne relatie biedt echt wel meer diepgang en verbinding dan een (ook een zeer goede) vriendschap.

iceteapeach zaterdag 10 augustus 2024 om 15:36

september schreef: ↑
10-08-2024 14:55
Totaal mee oneens. Een fijne relatie biedt echt wel meer diepgang en verbinding dan een (ook een zeer goede) vriendschap.

Kun/wil je toelichten waar 'm dat voor jou in zit? Ik heb vriendinnen die ik al sinds het jaar kruik ongeveer ken (+/- 40 > jaar) en qua diepgang en verbinding heb ik daar meer mee dan een nieuwe relatie zou kunnen 'evenaren'. Tegen die tijd ben ik ruim 90

.

wij slapen nooit.

tyche zaterdag 10 augustus 2024 om 16:00

september schreef: ↑
10-08-2024 14:55
Totaal mee oneens. Een fijne relatie biedt echt wel meer diepgang en verbinding dan een (ook een zeer goede) vriendschap.

Ja eens.
Je deelt een leven samen, dat heb ik met vrienden al niet, die zie ik een paar uur en dan gaan we weer ons weegs. Belangrijke keuzes die bepalend zijn voor mijn leven, zoals kinderen, waar en hoe te wonen, die maak je samen en in overleg met elkaar, en je hebt daarmee ook invloed op elkaars leven. Hij weet dingen van mij die niemand anders weet, ziet me op mijn meest kwetsbare, onhebbelijke en slonzige momenten. We zorgen voor elkaar, of dat nu bestaat uit boodschappen doen, mentale steun, of de eerste zijn die ik bel bij een noodgeval. Als je kinderen hebt, is dat ook een belangrijk onderdeel van het partnerschap. Intimiteit en nabijheid is ook niet alleen iets fysieks. Simpelweg samen een huishouden vormen is uniek.

Bijna alles kán ook vast wel binnen vriendschappen, maar voor mij is dat in elk geval niet zo.

What a nuanced anxiety

Anoniem_671667da53e1d zaterdag 10 augustus 2024 om 16:07

tyche schreef: ↑
10-08-2024 16:00
Ja eens.
Je deelt een leven samen, dat heb ik met vrienden al niet, die zie ik een paar uur en dan gaan we weer ons weegs. Belangrijke keuzes die bepalend zijn voor mijn leven, zoals kinderen, waar en hoe te wonen, die maak je samen en in overleg met elkaar, en je hebt daarmee ook invloed op elkaars leven. Hij weet dingen van mij die niemand anders weet, ziet me op mijn meest kwetsbare, onhebbelijke en slonzige momenten. We zorgen voor elkaar, of dat nu bestaat uit boodschappen doen, mentale steun, of de eerste zijn die ik bel bij een noodgeval. Als je kinderen hebt, is dat ook een belangrijk onderdeel van het partnerschap. Intimiteit en nabijheid is ook niet alleen iets fysieks. Simpelweg samen een huishouden vormen is uniek.

Bijna alles kán ook vast wel binnen vriendschappen, maar voor mij is dat in elk geval niet zo.

Dan ga je er vanuit dat je met een liefdesrelatie samenwoont.

thanx zaterdag 10 augustus 2024 om 16:12

Hier een relatie van 25+ jaren.
Ik ben nog wel blij met mijn partner hoor.
Maar ik begrijp jou ook.

Ik ben bovendien van meni g dat de mens niet is gemaakt om monogaam te zijn.
Er zijn gewoon mensen die op bepaalde momenten in je leven goed bij je passen, maar dit kan ook weer veranderen.

de wereld wacht om ontdekt te worden

Maeliran zaterdag 10 augustus 2024 om 16:21

Dat wat een liefdesrelatie onderscheid van alle andere relatievormen is in de kern het fysieke stukje wat je met elkaar deelt. Nu leven we in een tijd waarin we dat makkelijk bevredigd kunnen krijgen zonder je te hoeven binden aan iemand.

Het is wel zo dat het in deze tijd makkelijk kan maar niet iedereen kan en wil dat, als ik naar mezelf kijk zou ik (denk ik) geen seks kunnen hebben alleen voor de seks met iemand, ik heb nou juist wel die verbinding nodig om intiem te kunnen zijn, mensen zoals ik hechten dan misschien eerder meerwaarde aan een relatie dan mensen die seks en verbondenheid en liefde wat makkelijker kunnen scheiden, zonder per se samen te willen wonen. Ik heb kinderen, lieve familie en vrienden en vriendinnen waar ik van alles mee kan doen of bespreken, ik ben na mijn langdurige huwelijk ook 3 jaar single geweest dus kan prima alleen zijn op zich, maar toch het houden van die ene persoon, daar samen dingen mee doen, praten, intiem zijn, elkaar steunen, de verbondenheid voelt toch even anders dan wat ik met anderen deel of zelf in mijn eentje voel, dus voor mij is een fijne relatie toch echt wel een pluspunt, een niet noodzakelijke maar wel aangename aanvulling op mijn leven

Claire45 zaterdag 10 augustus 2024 om 16:37

Maeliran schreef: ↑
10-08-2024 16:21
Dat wat een liefdesrelatie onderscheid van alle andere relatievormen is in de kern het fysieke stukje wat je met elkaar deelt. Nu leven we in een tijd waarin we dat makkelijk bevredigd kunnen krijgen zonder je te hoeven binden aan iemand.

Het is wel zo dat het in deze tijd makkelijk kan maar niet iedereen kan en wil dat, als ik naar mezelf kijk zou ik (denk ik) geen seks kunnen hebben alleen voor de seks met iemand, ik heb nou juist wel die verbinding nodig om intiem te kunnen zijn, mensen zoals ik hechten dan misschien eerder meerwaarde aan een relatie dan mensen die seks en verbondenheid en liefde wat makkelijker kunnen scheiden, zonder per se samen te willen wonen. Ik heb kinderen, lieve familie en vrienden en vriendinnen waar ik van alles mee kan doen of bespreken, ik ben na mijn langdurige huwelijk ook 3 jaar single geweest dus kan prima alleen zijn op zich, maar toch het houden van die ene persoon, daar samen dingen mee doen, praten, intiem zijn, elkaar steunen, de verbondenheid voelt toch even anders dan wat ik met anderen deel of zelf in mijn eentje voel, dus voor mij is een fijne relatie toch echt wel een pluspunt, een niet noodzakelijke maar wel aangename aanvulling op mijn leven

Ja, precies. In de kern is het het fysieke stukje maar ik denk dat een liefdesrelatie ook op emotioneel vlak veel dieper snijdt. Met vrienden en vriendinnen heb ik heus wel eens een meningsverschil of een fall-out, maar echt diepgaande gesprekken (en ruzies, crisissen en goedmaak-gesprekken) bewaren de meeste mensen toch voor partner/relatie. Omdat je dan echt naakt durft te zijn in emotionele zin en veel minder bang bent om hem/haar kwijt te raken. In vriendschappen hebben veel mensen toch de voet bij de rem, want hoe onvoorwaardelijk is de liefde echt en hoe (on)vervangbaar ben je?

tyche zaterdag 10 augustus 2024 om 16:40

Selene schreef: ↑
10-08-2024 16:07
Dan ga je er vanuit dat je met een liefdesrelatie samenwoont.

Deels, want ik spreek in die post puur vanuit mijn eigen situatie.
Maar ook toen ik latte (?) met mijn vriend vond ik dat anders (diepgaander, meer onderling afstemmen) dan vriendchap + seks.

What a nuanced anxiety

Murgatroyd zaterdag 10 augustus 2024 om 16:43

tyche schreef: ↑
10-08-2024 08:58
Maar mensen zijn nou eenmaal niet perfect en regelmatig een beetje gedeukt door het leven, soms zelfs vrij ernstig, en dan kan er toch sprake zijn van een goede relatie. Sommige mensen vinden het leven nu eenmaal echt leuker en voelen zich zekerder en blijer als je samen bent, en daar is net zo weinig mis mee als liever single blijven.

Goed gezegd.

Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?

Anoniem_67080ec63af4d zaterdag 10 augustus 2024 om 17:49

Ik heb jarenlang therapie gehad en aan mezelf gewerkt. Ik ben erg verandert. Ben niet meer de persoon die ik ooit was. Mijn man heeft me zien veranderen en onze relatie kon die veranderingen aan. Mijn liefde voor hem is ongewijzigd en dat is andersom ook zo.

iceteapeach zaterdag 10 augustus 2024 om 18:46

Claire45 schreef: ↑
10-08-2024 16:37
Ja, precies. In de kern is het het fysieke stukje maar ik denk dat een liefdesrelatie ook op emotioneel vlak veel dieper snijdt. Met vrienden en vriendinnen heb ik heus wel eens een meningsverschil of een fall-out, maar echt diepgaande gesprekken (en ruzies, crisissen en goedmaak-gesprekken) bewaren de meeste mensen toch voor partner/relatie. Omdat je dan echt naakt durft te zijn in emotionele zin en veel minder bang bent om hem/haar kwijt te raken. In vriendschappen hebben veel mensen toch de voet bij de rem, want hoe onvoorwaardelijk is de liefde echt en hoe (on)vervangbaar ben je?

Wat bedoel je hiermee?

Eerste vetgedrukte: Dat je dingen met je partner deelt, die je met vriendinnen niet deelt? Wat is de meerwaarde van je vriendinnen dan als je diepgaande dingen met hen niet kunt/wil delen?

Tweede vetgedrukte: ik denk dat best aardig wat mensen juist niet het gesprek aangaan, bang om diegene kwijt te raken. Getuige alleen al de problematische relatietopics hier. Goed, dat is ook maar een fractie van de werkelijkheid.

Ik bekijk het ook door mijn eigen gekleurde bril en ondanks een halfslachtige poging tot relatie een jaar of 6 geleden, weet ik dat ik er gewoon geen zin meer in heb. De laatste jaren heb ik al veel moeite om mensen een halve dag om me heen te hebben (thuis dan, uithuizig prima). Ik hou het liefst mijn BBB-zones voor mezelf (Bed-Badkamer-Bank). Geen zin in investeren in een relatie ook, sociaal moeten doen/zijn t.z.t, voor niet alleen diegene maar ook de evt. familie/vriendenkring van diegene. Ik heb een prima leven met zoon, fijne/lieve vrienden, (schoon)familie, erg leuk werk, woon heel fijn in een mooie omgeving.

wij slapen nooit.

Claire45 zaterdag 10 augustus 2024 om 19:18

iceteapeach schreef: ↑
10-08-2024 18:46
Wat bedoel je hiermee?

Eerste vetgedrukte: Dat je dingen met je partner deelt, die je met vriendinnen niet deelt? Wat is de meerwaarde van je vriendinnen dan als je diepgaande dingen met hen niet kunt/wil delen?

Tweede vetgedrukte: ik denk dat best aardig wat mensen juist niet het gesprek aangaan, bang om diegene kwijt te raken. Getuige alleen al de problematische relatietopics hier. Goed, dat is ook maar een fractie van de werkelijkheid.

Ik bekijk het ook door mijn eigen gekleurde bril en ondanks een halfslachtige poging tot relatie een jaar of 6 geleden, weet ik dat ik er gewoon geen zin meer in heb. De laatste jaren heb ik al veel moeite om mensen een halve dag om me heen te hebben (thuis dan, uithuizig prima). Ik hou het liefst mijn BBB-zones voor mezelf (Bed-Badkamer-Bank). Geen zin in investeren in een relatie ook, sociaal moeten doen/zijn t.z.t, voor niet alleen diegene maar ook de evt. familie/vriendenkring van diegene. Ik heb een prima leven met zoon, fijne/lieve vrienden, (schoon)familie, erg leuk werk, woon heel fijn in een mooie omgeving.

Ja, wat bedoel ik er precies mee....

Tegen mijn man (of vrienden, voordat ik mijn man leerde kennen) durfde ik echt álles te zeggen en volkomen mijzelf te zijn, óók als ik wist dat het onterecht of onredelijk was, of als ik me me heel erg schaamde voor wat ik voelde of dacht. Want: onvoorwaardelijk. En: wederkerig. Hij durfde ook volkomen zichzelf te zijn bij mij. Dan heb ik het over de typische kleinzieligheden (ik voel me zo lelijk vandaag... ik heb slecht geslapen en kan niemand onder ogen komen, ook jouw ouders die zo op bezoek komen niet... ik heb iemand een streek geflikt en schaam me dood... ik weet dat jij op dit moment behoefte hebt aan mijn aandacht maar ik vind dat je de laatste weken teveel aandacht nodig hebt en daarom kan het niet opbrengen, sorry... ik weet dat we hadden afgesproken dat ik zou koken maar ik wil dat jij kookt, gewoon omdat ik lui ben en zin heb om te relaxen...) Dus: bij vrienden houd je nog enigszins de schijn op, dat doen zij tenslotte ook. Maar bij je partner hoeft dat niet. Die neemt je zoals je bent, en andersom. Dat andersom is wel cruciaal. Dat schept een band. Daardoor weet je van elkaar: jij bent soms extreem onredelijk, en dat mag, want ik ben soms net zo onredelijk en we houden toch wel van elkaar.

Bij vrienden zijn er heel wat meer mitsen en maren. Het is gewoon minder onvoorwaardelijk. Je kent elkaar wel goed, maar hoe vaak zie je je vrienden op hun zwartste, slechtste momenten? Waren ze erbij toen je ouders stierven? Toen je kind geboren werd? Toen je midden in de nacht moest worden opgenomen in het ziekenhuis? Toen je het geweldige nieuws kreeg dat je... mocht afstuderen, of promotie maakte of een prijs had gewonnen? Toen de auto ermee kapte op de autoroute in veertig graden? Misschien waren ze bij één van die gebeurtenissen, maar je partner was overal bij. Dat is nogal een verschil. Hoe veel tijd breng je nou werkelijk met je vrienden door? Een relatie is 24/7. Een vriendschap is misschien 2/7. Of 8/7. Of zelfs minder dan dat. Door echt je leven met elkaar te delen, kom je op een totaal ander niveau van begrip en liefde.

Anoniem_670e3ef0ebfff zaterdag 10 augustus 2024 om 19:32

iceteapeach schreef: ↑
10-08-2024 15:36
Kun/wil je toelichten waar 'm dat voor jou in zit? Ik heb vriendinnen die ik al sinds het jaar kruik ongeveer ken (+/- 40 > jaar) en qua diepgang en verbinding heb ik daar meer mee dan een nieuwe relatie zou kunnen 'evenaren'. Tegen die tijd ben ik ruim 90 .

Al is het maar omdat deze vriendinnen zelf vaak ook nog een eigen partner hebben.

Ik ken vele van mijn vriendinnen ook al 30+ jaar, maar met een fijne partner beleef je het leven samen, en maak je samen keuzes voor de toekomst. Een vriendin, hoe close ook, bekijkt jouw leven eigenlijk van buitenaf.

Je gaat bijvoorbeeld ook niet met je vriendinnen naar familiegelegenheden, je vertelt er misschien over. Als je vriendin van baan wisselt, leef je mee, maar het heeft geen effect op jou. Ook als je als partners gescheiden financiën hebt, is dat anders in een relatie. Zo maar wat kleine voorbeelden. Uiteindelijk leid je als vrienden ieder je eigen leven.

Natuurlijk, een vriendin die je al lang kent zal misschien meer over je weten en je op punten beter kennen dan een nieuwe partner, maar het is emotioneel een ander soort liefde dan een partner.

Ik zie het nu bijvoorbeeld bij mijn moeder (weduwe), die mist mijn vader nog zó ontzettend, dat is echt anders dan bij vriendinnen van haar die zijn overleden, ook al kende ze die ook al 60 jaar.

Ik heb zelf ook niet zo’n partner, maar ik heb die behoefte niet zo. Maar als je relaties het niveau vriendschapsniveau niet overstijgen, dan snap ik dat iemand denkt dat het min of meer hetzelfde is.

Actieve topics