De toegevoegd waarde van een liefdesrelatie?

Larosa vrijdag 9 augustus 2024 om 17:58

Als ik de vele verhalen hier lees mbt relatieperikelen waar mensen doorheen gaan en ook wat ik om mij heen zie, vraag ik mij steeds vaker af ; heeft een relatie eigenlijk (veel) toegevoegde waarde?

Heb niet de beste voorbeelden om mij heen gehad, dus ben mij ervan bewust dat mijn bril negatief gekleurd kan zijn daardoor, maar ook als ik objectief kijk zie ik in grote lijnen steeds dezelfde situaties voorbij komen. De periode voorafgaand aan een relatie en ook de eerste jaren zijn vaak leuk en zorgeloos, daarna wordt het iets wat ook een hoop energie vraagt. Continu zorg dragen voor elkaar op elk gebied/elkaars behoeftes vervullen is al een topsport op-zich

Op den duur komen er kinderen en dat is de periode waarin de meeste relaties flink op de proef worden gesteld. Heel cliché maar hoor het toch super vaak ; Partner voelt zich niet meer gezien, behoeftes worden niet vervuld, een affaire met alle ellende tot gevolg. Dan kun je kiezen kop in het zand tot de kinderen groot zijn of op naar de volgende, maar voor wat eigenlijk? Zouden mensen niet veel gelukkiger zijn alleen?
Waar doe je het eigenlijk voor zo’n relatie? Status? Omdat je denkt dat het zo hoort/sociale druk? Bang om alleen achter te blijven? Seks? Of gewoon de behoefte om voort te planten?

Hoe zien jullie dit?

En zijn er ook mensen die al tientallen jaren dolgelukkig zijn met hun partner?
Misschien moet ik gewoon wat meer succesverhalen horen/lezen!

MidasWolf maandag 12 augustus 2024 om 08:59

Ik denk ook dat je anders naar liefdesrelaties kijkt als je al diverse partners hebt gehad. Dan voelt het misschien oneerbiedig gezegd sneller als inwisselbaar.

Zeker in de familie, zoals mijn ouders, veel ooms en tantes die al heel lang bij hun partner zijn. Velen al vanaf begint 20.

Ook in de omgeving van mijn zussen zijn velen al jarenlang samen. Velen beginnen of hebben al een tijdje (oudere) kinderen. Natuurlijk gaat er ook wel eens een relatie uit, het meer wisselen van partner komt daar tot nu toe minder voor.

Zelf ga ik(single)wel meer met singles mensen om, daar gebeurt het wisselen van partner soms wat sneller. Misschien mede ook omdat meer mensen in mijn eigen omgeving al dan niet bewust kindvrij blijven. Nu wil ik natuurlijk niet zeggen dat mensen zonder kinderen geen langdurige relaties aangaan.

Karakter is wat je bent in het donker.

meisje85 maandag 12 augustus 2024 om 09:09

Ik weet niet of dat uitmaakt Midas. Voor mij persoonlijk in ieder geval niet. Ik heb een relatie van een jaar of 8 gehad, samenwonend, nog een aantal korte en nu weer een langere. En ik zie relaties niet perse als iets inwisselbaars.

Metallover maandag 12 augustus 2024 om 09:20

_hazewind schreef: ↑
11-08-2024 17:20
Ik schrik best een beetje van dit topic, omdat een duurzame relatie bestaat uit companionship, zorg dragen voor elkaar. The good ánd the bad. Dat men de toegevoegde waarde van een liefdesrelatie nu gaat meten, toont aan dat er vooral wordt gekeken: wat heb ik hieraan / wat haal ik hier uit. Een zorgelijke ontwikkeling, en een forse stap achteruit.

Huh, hoezo?
De vrouw is alle eeuwen tot nu toe voornamelijk goed geweest om te zorgen voor haar man (en vaak ook ouders) en kinderen te baren. De vrouw was ondergeschikt, alleen maar goed ten dienste van een ander en heeft haar eigen behoeftes en ontwikkeling volledig aan de kant moeten zetten.

Ik vind het juist zeer goed dat vrouwen in deze eeuw nu eindelijk hun eigen keuzes kunnen maken; op zichzelf kunnen wonen, kunnen studeren, carrière maken, voor hun éigen ontwikkeling kunnen gaan (en vergeet niet: dit kan alleen maar in een land als NL waar vrouwen deze kansen krijgen) en vooral ook: éindelijk zelf kunnen kiezen of ze wel of niet een man en kinderen nemen.

Ik ga in dit leven voor mijn vrijheid en eigen ontwikkeling. Heb nooit willen trouwen of kinderen krijgen, heb een heerlijk huis, verdien mijn eigen geld, kan het goed met mezelf vinden, hoef met niemand rekening te houden en leid een heerlijk leven.
Dus ja, een man in mijn leven moet hieraan wel echt iets toe kunnen voegen wil ik weer een relatie aangaan (en die mannen zijn er maar weinig).

Anoniem_67191219635fd maandag 12 augustus 2024 om 09:41

Metallover schreef: ↑
12-08-2024 09:20
Huh, hoezo?
De vrouw is alle eeuwen tot nu toe voornamelijk goed geweest om te zorgen voor haar man (en vaak ook ouders) en kinderen te baren. De vrouw was ondergeschikt, alleen maar goed ten dienste van een ander en heeft haar eigen behoeftes en ontwikkeling volledig aan de kant moeten zetten.

Ik vind het juist zeer goed dat vrouwen in deze eeuw nu eindelijk hun eigen keuzes kunnen maken; op zichzelf kunnen wonen, kunnen studeren, carrière maken, voor hun éigen ontwikkeling kunnen gaan (en vergeet niet: dit kan alleen maar in een land als NL waar vrouwen deze kansen krijgen) en vooral ook: éindelijk zelf kunnen kiezen of ze wel of niet een man en kinderen nemen.

Ik ga in dit leven voor mijn vrijheid en eigen ontwikkeling. Heb nooit willen trouwen of kinderen krijgen, heb een heerlijk huis, verdien mijn eigen geld, kan het goed met mezelf vinden, hoef met niemand rekening te houden en leid een heerlijk leven.
Dus ja, een man in mijn leven moet hieraan wel echt iets toe kunnen voegen wil ik weer een relatie aangaan (en die mannen zijn er maar weinig).

Precies dit dus. Helemaal. Nooit behoefte gehad aan trouwen of kinderen krijgen, wel een aantal relaties gehad van mijn 16e tot mijn 27ste maar daarna eigenlijk al een jaar of 10 alleen gebleven. Ik vind een relatie best leuk maar ik heb er aardig wat gehad die maar middelmatig waren en waar ik snel op uitgekeken was.
Die weinig toevoegden eigenlijk. Maar ik was zo'n type dat wel verliefd werd op aandacht dus ik hopte van de ene man naar de andere.
Ik fladderde een beetje rond. Maar na mijn laatste relatie die eigenlijk zo saai was dat ik nog steeds niet snap dat ik daar 2,5 jaar bij gebleven ben heb ik me voorgenomen om niet meer te settelen voor minder. Als ik nu nog iemand tegen kom wil ik echte liefde, dus echt de kriebels voelen, iemand bij wie ik mijn ei kwijt kan, die me accepteert zoals ik ben, die me laat lachen en huilen. Mijn moeder heeft zo'n relatie momenteel en mijn broer ook, dat is echt zichtbaar het echt werk. Ik ga niet meer voor minder dan dat.
Wel gezellig samen is niet meer genoeg. En het moet inderdaad een toevoeging zijn aan mijn leven, geen invulling.

Vriendschappen heb ik maar zelden en ook die ik heb gaan vaak weer voorbij na een tijdje. Ik heb er nu twee lopen en een zie ik wekelijks maar de ander spreek ik maar af en toe maar die ken ik al wel 20 jaar. Maar we zijn er voor elkaar als we elkaar nodig hebben. Mocht het ooit doodbloeden dan is dat ook oke. Mensen komen en gaan hier, ik heb daar geen moeite mee. Dat geld voor partners en vriendschappen.
Ik heb ook echt gewoon weinig behoefte aan een hele hechte vriendschap die ik dan een of meerdere keren per week zie. Ik ben gewoon erg op mezelf en wel hecht met mijn familie en heb leuke contacten op werk. Voor mij is dat genoeg.

canis-felis maandag 12 augustus 2024 om 10:17

Pimpelmeesje87 schreef: ↑
12-08-2024 01:02
Laten we even duidelijk stellen dat het soort en aantal berichten op het Viva-forum niet representatief is voor de relaties in de samenleving. Het is duidelijk dat TO ook niet een gemiddeld beeld in haar omgeving ziet.

Dat gezegd hebbende; "heeft EEN relatie toegevoede waarde?" is niet relevant. Wat alle forummers hier doen ook niet. Het gaat erom om JIJ zin hebt in een relatie. En dat kan niemand voor jou bepalen behalve jijzelf.

Maar als jij een relatie "EEN relatie" noemt en niet specifiek "DEZE relatie" dan is het een abstract iets. Een concept. Het zou natuurlijk moeten gaan om een specifiek iemand, voor wie je gevoelens hebt (of niet).

"EEN relatie" gaat gepaard met veranderingen t.o.v. wanneer je single bent. De impact daarvan en hoe je ze ervaart verschilt per persoon en de context van de relatie. Maar ik vond het juist wel interessant dat TO in leek te willen gaan op het concept relatie, omdat het een uitwisseling kan creëren met perspectieven waarvan ik nog niet zo doordrongen was. Doet niets af aan het feit dat ik inderdaad de enige ben die keuzes maakt m.b.t. mijn relaties in de breedste zin. Maar er zijn volgens mij wel degelijk factoren die maken of een relatie in het algemeen van toegevoegde waarde is voor iemand. Ik wil bijvoorbeeld geen kinderen en ook niet samenwonen. Voor mij is het dan ook niet belangrijk om iedere nacht met mijn partner in bed te liggen.

Zo zijn er nog een paar dingen die bij mij wat afwijken van wat ik veel om me heen zie, en dat maakt dat ik me ook wel eens de vraag stel waar ik het uiteindelijk het beste op doe. Voor mij is dat een zoektocht en ik vind het helpend om te lezen - als mijn interpretatie klopt - dat dat voor sommige anderen ook geldt. Ik vind wel dat de toon steeds stelliger en soms ook ronduit veroordelend wordt, dus waar ik eerst enthousiast was en van plan was mee te schrijven, heb ik nu meer twijfel (maar goed,dat is mijn 'probleem').

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

canis-felis maandag 12 augustus 2024 om 10:30

Charlie591 schreef: ↑
12-08-2024 06:22
Ik zie mijn relatie en mijn gezin gewoon als deel van mij. Ik ben niet iemand die alleen voor zichzelf wil leven, heb op mezelf gewoond maar vond daar ook niet zoveel aan. Ik houd graag rekening met een ander/anderen en deel m’n leven en leuke/minder leuke dingen graag met anderen. Ik had bij m’n man het idee dat ik hem meteen kende, dat leuke dingen leuker werden en lastige dingen minder lastig met hem samen. Ik kan alles met hem delen. En het heeft nooit als een last gevoeld om die relatie te onderhouden, ik zie niet goed in wat zou maken dat ik dat zou voelen. We hebben kinderen en natuurlijk geef je elkaar dan in periodes van vermoeidheid wel eens een snauw, maar ook daarin voel ik me echt een team. Zou me niet kunnen voorstellen dat ik alleen zou zijn.

Ehm, ook als je alleen woont kun je een persoon zijn die graag rekening houdt met een ander en/of leuke dingen met een ander doet. Het lijkt alsof je egocentrisme en gebrek aan sociale vaardigheden koppelt aan alleen wonen of single zijn, waarom is dat?

Misschien verhelderend voor jou: ik ben erg gevoelig voor prikkels, maar óók een sociaal mens. Om mijn sociale zelf te zijn heb ik het nodig om alleen te wonen of ten minste vaak alleen te zijn. Ik heb een lat-relatie.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Larosa maandag 12 augustus 2024 om 10:36

_hazewind schreef: ↑
12-08-2024 01:11
Dan zou ik eens het gesprek in je vriendengroep openen. En je "grote" mannelijke vriendengroep stevig aan de tand voelen, of dit wel oké is. En jezelf afvragen, of "alles wat erbij komt" vervelend is. Want het klinkt heel erg sneu, niveau beyond kleuterklas.

Laat je niet gebruiken.

Of stap uit je "natje en droogje". Want zo trots en vrij zoals jij hier verkondigt, zou ik me hartelijk schamen voor "jouw grote vriendengroep". Het spijt me dat jij er hier het midden van bent, ik zou zeggen, GTFO

Daar voel ik mij niet direct toe geroepen. Ieder heeft zijn eigen vaak egoïstische redenen om een relatie aan te gaan. In bepaalde kringen is dat voor seks en gewoon de praktische voordelen ervan. Binnen bepaalde culturen durven ze daar openlijker voor uit te komen, maar daarom niet persé minder aanwezig in de westerse cultuur.
Mensen worden gewoon steeds individualistischer in hun denken. Het enige verschil is dat ik daarom maar ervoor kies om alleen te blijven, terwijl veel mensen die net zo individualistisch denken gewoon nog wel de voordelen willen van een relatie. En das pas eng, want dan kun je denken dat je een leukerd op de bank hebt zitten, maar ondertussen weet je de ware intenties niet. Dusja, uiteindelijk is het allemaal gewoon gok, prima als je ervoor kiest.
En ook prima als je er niet voor kiest.

evelien2010 maandag 12 augustus 2024 om 10:40

Ik denk dat mensen verschillende behoeftes hebben. Sommige mensen kunnen niet alleen zijn of willen volledig opgaan in hun gezin. Anderen hebben meer vrijheid nodig en de behoefte aan weinig mensen of alleen een paar goede vrienden.

Het verschil met vroeger is dat het tegenwoordig een keuze is. Steeds meer geaccepteerd. Dat vrouwen voor zichzelf mogen kiezen. En dat stellen kunnen besluiten geen kinderen te willen of te blijven latten. De keuzevrijheid is veel groter door wegvallende religieuze en veranderende culturele normen. Met daarbij een grotere financiële zelfstandigheid. Het aantal eenpersoonshuishoudens is aan het stijgen en dat blijft zo.

Ik vind het belangrijk dat iedereen een keuze mag! Maken die bij hem of haar past.

Rooss4.0 maandag 12 augustus 2024 om 10:42

Larosa schreef: ↑
12-08-2024 10:36
terwijl veel mensen die net zo individualistisch denken gewoon nog wel de voordelen willen van een relatie. En das pas eng, want dan kun je denken dat je een leukerd op de bank hebt zitten, maar ondertussen weet je de ware intenties niet

Wat een vreemde, wantrouwige manier van in het leven staan.

Heb je daarom dit topic geopend? Om met mensen te kunnen schrijven die er net zo in staan als jij? Of ben je werkelijk nieuwsgierig naar wat mensen drijft?
Ik zie hier namelijk ook zat mensen schrijven die wél heel blij zijn met hun partner. Maar volgens mij reageer je daar niet echt op.

.

LaFolie maandag 12 augustus 2024 om 10:42

Wat een vreemd en pessimistisch wereldbeeld joh, Larosa. Begrijp eigenlijk niet zo goed wat je nou wil zeggen.

"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"

Anoniem_67080ec63af4d maandag 12 augustus 2024 om 10:50

Rooss4.0 schreef: ↑
12-08-2024 10:42
Wat een vreemde, wantrouwige manier van in het leven staan.

Heb je daarom dit topic geopend? Om met mensen te kunnen schrijven die er net zo in staan als jij? Of ben je werkelijk nieuwsgierig naar wat mensen drijft?
Ik zie hier namelijk ook zat mensen schrijven die wél heel blij zijn met hun partner. Maar volgens mij reageer je daar niet echt op.

Nou dit inderdaad.

Anoniem_67080ec63af4d maandag 12 augustus 2024 om 10:50

LaFolie schreef: ↑
12-08-2024 10:42
Wat een vreemd en pessimistisch wereldbeeld joh, Larosa. Begrijp eigenlijk niet zo goed wat je nou wil zeggen.

En ook eens.

Anoniem_66d449c3dc708 maandag 12 augustus 2024 om 10:57

Larosa schreef: ↑
12-08-2024 10:36
Daar voel ik mij niet direct toe geroepen. Ieder heeft zijn eigen vaak egoïstische redenen om een relatie aan te gaan. In bepaalde kringen is dat voor seks en gewoon de praktische voordelen ervan. Binnen bepaalde culturen durven ze daar openlijker voor uit te komen, maar daarom niet persé minder aanwezig in de westerse cultuur.
Mensen worden gewoon steeds individualistischer in hun denken. Het enige verschil is dat ik daarom maar ervoor kies om alleen te blijven, terwijl veel mensen die net zo individualistisch denken gewoon nog wel de voordelen willen van een relatie. En das pas eng, want dan kun je denken dat je een leukerd op de bank hebt zitten, maar ondertussen weet je de ware intenties niet. Dusja, uiteindelijk is het allemaal gewoon gok, prima als je ervoor kiest.
En ook prima als je er niet voor kiest.

Ik zeg: vertrouw op je instinct. Je kunt alles rationaliseren maar je gevoel zit altijd goed. Tenminste, als je daar naar wilt / durft te luisteren

en ik besef me heel goed dat ik wat verbitterd klink hoor (heb ik zo mijn redenen voor)

canis-felis maandag 12 augustus 2024 om 11:10

Rooss4.0 schreef: ↑
12-08-2024 10:42
Wat een vreemde, wantrouwige manier van in het leven staan.

Heb je daarom dit topic geopend? Om met mensen te kunnen schrijven die er net zo in staan als jij? Of ben je werkelijk nieuwsgierig naar wat mensen drijft?
Ik zie hier namelijk ook zat mensen schrijven die wél heel blij zijn met hun partner. Maar volgens mij reageer je daar niet echt op.

Ja, valt me ook op. En het vooral roepen - tegen zichzelf - dat ze alles van een relatie ook uit andere contacten kan halen. Nou, prima dan toch, maar niet echt de open en nieuwsgierige houding die in ieder geval ik bij dit topic verwacht had. De worsteling met het geloof dat seks in een monogame en vaste relatie thuishoort kan ik me indenken, maar is een andere discussie. Ik denk dat je dan meer hebt aan input van mensen die gelovig zijn (geweest). Ik kan daar in elk geval geen ervaring over delen, om de simpele reden dat ik niet gelovig ben (geweest), noch deel uitgemaakt heb van een geloofsgemeenschap.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Anna75 maandag 12 augustus 2024 om 11:30

Rooss4.0 schreef: ↑
12-08-2024 10:42
Wat een vreemde, wantrouwige manier van in het leven staan.

Heb je daarom dit topic geopend? Om met mensen te kunnen schrijven die er net zo in staan als jij? Of ben je werkelijk nieuwsgierig naar wat mensen drijft?
Ik zie hier namelijk ook zat mensen schrijven die wél heel blij zijn met hun partner. Maar volgens mij reageer je daar niet echt op.

Nee, want daar lijkt TO geen oog voor hebben. Mij vallen ze juist meer op, omdat ze beschrijven wat ik zelf ervaar. Het is dus ook de blik waarmee je kijkt.

Ars longa, vita brevis

canis-felis maandag 12 augustus 2024 om 11:45

Tja: "En zijn er ook mensen die al tientallen jaren dolgelukkig zijn met hun partner?
Misschien moet ik gewoon wat meer succesverhalen horen/lezen!"

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Rooss4.0 maandag 12 augustus 2024 om 11:47

_hazewind schreef: ↑
12-08-2024 10:57
maar je gevoel zit altijd goed.

Nee joh.
Is dat gekke concept nou nog steeds niet achterhaald?

.

meisje85 maandag 12 augustus 2024 om 12:25

Het nut niet inzien van een relatie kan natuurlijk. Maar ik denk dat het - zoals met iedere (grote) keuze die je maakt - wel helpt als je eerlijk bent, naar jezelf, over je beweegredenen. En naarmate dit topic vordert, begin ik me steeds meer af te vragen of het niet voortkomt uit een bepaalde angst, in plaats van de overtuiging dat een relatie niets toevoegt ten opzichte van andere contacten. Uit je laatste post klinkt zoveel wantrouwen naar anderen en trouwens ook zo weinig vertrouwen op eigen inzicht en keuzes. Ik vind het bijna verdrietig om te lezen.

Metallover maandag 12 augustus 2024 om 13:20

Ik vind TO niet pessimistisch en negatief, maar gewoon nuchter.
Er zijn veel ongezonde relaties (ook al lijkt het van buiten heppie-de peppie) en het is stuitend te zien hoeveel mensen -voornamelijk vrouwen- zichzelf compleet wegcijferen om maar een relatie te krijgen/hebben, ook vandaag de dag nog.

dianaf maandag 12 augustus 2024 om 13:21

Ik denk dat een fijne positieve relatie, bijna altijd een toevoeging is in je leven is. Ook als dit gewoon een goede-buren-relatie is, een vriendschap, een collega of een partner.
Het is alleen verschillend wat we als positief zien.

Mijn vriendinnen kennen mij vrij goed en er zijn zeker vriendschappen waar ik bepaalde zaken uit haal die ik niet bij mijn ex kon vinden. Desalniettemin was hij en de relatie echt wel een toevoeging in mijn leven, zolang als de relatie duurde. Nu wij niet meer samen zijn en gewoon bevriend zijn, merk ik wel dat onze vriendschap anders is, dan die met andere vriendinnen.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Claire45 maandag 12 augustus 2024 om 13:21

GeweldigWeer schreef: ↑
11-08-2024 20:33
Ik kan daar geen cijfers aanhangen, maar vanuit mijn ervaring/omgeving al meerdere voorbeelden en als ik dit topic lees herken ik ook wel significante verschillen met wat IK versta onder een (h)echte vriendschap of kennis. Bijv. dat je bij vrienden altijd ‘aan’ moet staan en je het niet kan maken je in hun gezelschap kunt gedragen naar hoe je je voelt, want dan ‘moet’ het wel gezellig zijn of mag je zeker niet halverwege de avond op de bank in slaap vallen.

Dat hangt natuurlijk van het soort vriendschap af. Bij een vriendin met wie ik veel op reis ga kan ik onderweg uiteraard op de bank in slaap vallen en uren mijn mond houden maar een vriendin die mij voor een etentje thuis heeft uitgenodigd zal terecht teleurgesteld zijn als ze in haar eentje aan de mooi gedekte tafel zit terwijl ik op de bank lig te pitten. Met de meeste vriendinnen en vrienden maak je toch bewust een afspraak om bij te praten of naar het museum of de film te gaan, in elk geval om een paar uur exclusief bij elkaar te zijn? Dan doe je dus je best om die paar uur zo gezellig mogelijk te maken. Het is een ‘afspraak’ of een ‘activiteit’, en dat werkt anders in een relatie omdat de exclusieve nabijheid vanzelfsprekend is en dat zorgt ervoor dat beide partners uiteindelijk in totale ontspannenheid samen zijn, en ze dus meer ‘zichzelf’ kunnen zijn.

LaFolie maandag 12 augustus 2024 om 14:07

Dat hangt dus inderdaad van het soort vriendschap af, maar ook van het soort relatie. In dit topic worden constant "niet zo hechte vriendschap" en "perfecte liefdevolle relatie" tegenover elkaar gezet, dat is natuurlijk ook een beetje maf.

Ik spreek met mijn hechte vriendinnen gerust af om in onze pyjama te liggen stinken met B&B op, of gewoon naast elkaar een dutje te doen. En kunnen we zeker over onze diepste zielenroerselen praten.

Waarnaast ik dan weer slechte liefdesrelaties heb gehad waarbij dat totaal niet aan de orde was, ik altijd 'aan' moest staan en moest presteren etc.

Ik vind het gek dat er niet gewoon geaccepteerd kan worden dat de één betere en en meer waardevolle vriendschappen heeft dan de ander en daar dus meer uit haalt. En vice versa voor mensen die hun liefdesrelatie meer waardevol achten.

En wat dianaf zegt, lijkt mij dat alle positieve relaties in welke zin dan ook iets toevoegen aan een mensenleven.

"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"

bijtie maandag 12 augustus 2024 om 16:25

Claire45 schreef: ↑
12-08-2024 13:21
maar een vriendin die mij voor een etentje thuis heeft uitgenodigd zal terecht teleurgesteld zijn als ze in haar eentje aan de mooi gedekte tafel zit terwijl ik op de bank lig te pitten.

Je partner ook wel toch?

Ik laat denk ik niemand 100% van mezelf zien, sinds ik uit de luiers ben al niet, zat altijd al in mijn eigen wereld.
Bij familie dan nog het meest omdat zij me al lang kennen. Maar ik zie mijn familie niet zo vaak.

Claire45 maandag 12 augustus 2024 om 16:28

LaFolie schreef: ↑
12-08-2024 14:07
Dat hangt dus inderdaad van het soort vriendschap af, maar ook van het soort relatie. In dit topic worden constant "niet zo hechte vriendschap" en "perfecte liefdevolle relatie" tegenover elkaar gezet, dat is natuurlijk ook een beetje maf.

Ik spreek met mijn hechte vriendinnen gerust af om in onze pyjama te liggen stinken met B&B op, of gewoon naast elkaar een dutje te doen. En kunnen we zeker over onze diepste zielenroerselen praten.

Waarnaast ik dan weer slechte liefdesrelaties heb gehad waarbij dat totaal niet aan de orde was, ik altijd 'aan' moest staan en moest presteren etc.

Ik vind het gek dat er niet gewoon geaccepteerd kan worden dat de één betere en en meer waardevolle vriendschappen heeft dan de ander en daar dus meer uit haalt. En vice versa voor mensen die hun liefdesrelatie meer waardevol achten.

En wat dianaf zegt, lijkt mij dat alle positieve relaties in welke zin dan ook iets toevoegen aan een mensenleven.

Oh ja, zeker! Alle relaties voegen iets toe, en geen enkele relatie is hetzelfde. Dat geldt ook voor vriendschappen. Ik vind dat vriendschap & liefdesrelaties zo totaal anders zijn dat ik niet eens snap waarom dit topic lijkt te draaien om de vraag wat beter of waardevoller of belangrijker is: nou, allebei! Wat mij betreft tenminste. Ik kan niet zonder mijn (handjevol) echte vriendinnen, mijn leuke kennis-achtige vriendinnen zijn inwisselbaar en een partner/levensgezel/liefde is cruciaal voor mijn levensgeluk (ook al ben ik momenteel alleen en heel tevreden) omdat ik houd van het leven à deux. Maar ik ken ook mensen die beter zijn in het solo-bestaan. Maar dan mét goede vrienden en zónder vaste partner. Ik ken trouwens ook veel mensen die ongelooflijk veel vrienden hebben en elke avond wel ‘iets’ hebben en daar zou ik weer doodongelukkig van worden. Ik houd van exclusiviteit met weinig mensen. En ik realiseer me dat dat heel persoonlijk is. We zijn gewoon allemaal zo verschillend

Anoniem_67080ec63af4d maandag 12 augustus 2024 om 16:33

bijtie schreef: ↑
12-08-2024 16:25
Je partner ook wel toch?

Ik laat denk ik niemand 100% van mezelf zien, sinds ik uit de luiers ben al niet, zat altijd al in mijn eigen wereld.
Bij familie dan nog het meest omdat zij me al lang kennen. Maar ik zie mijn familie niet zo vaak.

Ik laat mij 100% zien bij mijn partner. Als ik dat niet kan bij mijn partner blijf ik liever alleen. Bij vrienden kan ik ook voor een groot gedeelte mezelf zijn. Bij mijn familie niet.

Actieve topics