Relaties
alle pijlers
De toegevoegd waarde van een liefdesrelatie?
vrijdag 9 augustus 2024 om 17:58
Als ik de vele verhalen hier lees mbt relatieperikelen waar mensen doorheen gaan en ook wat ik om mij heen zie, vraag ik mij steeds vaker af ; heeft een relatie eigenlijk (veel) toegevoegde waarde?
Heb niet de beste voorbeelden om mij heen gehad, dus ben mij ervan bewust dat mijn bril negatief gekleurd kan zijn daardoor, maar ook als ik objectief kijk zie ik in grote lijnen steeds dezelfde situaties voorbij komen. De periode voorafgaand aan een relatie en ook de eerste jaren zijn vaak leuk en zorgeloos, daarna wordt het iets wat ook een hoop energie vraagt. Continu zorg dragen voor elkaar op elk gebied/elkaars behoeftes vervullen is al een topsport op-zich Op den duur komen er kinderen en dat is de periode waarin de meeste relaties flink op de proef worden gesteld. Heel cliché maar hoor het toch super vaak ; Partner voelt zich niet meer gezien, behoeftes worden niet vervuld, een affaire met alle ellende tot gevolg. Dan kun je kiezen kop in het zand tot de kinderen groot zijn of op naar de volgende, maar voor wat eigenlijk? Zouden mensen niet veel gelukkiger zijn alleen?
Waar doe je het eigenlijk voor zo’n relatie? Status? Omdat je denkt dat het zo hoort/sociale druk? Bang om alleen achter te blijven? Seks? Of gewoon de behoefte om voort te planten?
Hoe zien jullie dit?
En zijn er ook mensen die al tientallen jaren dolgelukkig zijn met hun partner?
Misschien moet ik gewoon wat meer succesverhalen horen/lezen!
Heb niet de beste voorbeelden om mij heen gehad, dus ben mij ervan bewust dat mijn bril negatief gekleurd kan zijn daardoor, maar ook als ik objectief kijk zie ik in grote lijnen steeds dezelfde situaties voorbij komen. De periode voorafgaand aan een relatie en ook de eerste jaren zijn vaak leuk en zorgeloos, daarna wordt het iets wat ook een hoop energie vraagt. Continu zorg dragen voor elkaar op elk gebied/elkaars behoeftes vervullen is al een topsport op-zich Op den duur komen er kinderen en dat is de periode waarin de meeste relaties flink op de proef worden gesteld. Heel cliché maar hoor het toch super vaak ; Partner voelt zich niet meer gezien, behoeftes worden niet vervuld, een affaire met alle ellende tot gevolg. Dan kun je kiezen kop in het zand tot de kinderen groot zijn of op naar de volgende, maar voor wat eigenlijk? Zouden mensen niet veel gelukkiger zijn alleen?
Waar doe je het eigenlijk voor zo’n relatie? Status? Omdat je denkt dat het zo hoort/sociale druk? Bang om alleen achter te blijven? Seks? Of gewoon de behoefte om voort te planten?
Hoe zien jullie dit?
En zijn er ook mensen die al tientallen jaren dolgelukkig zijn met hun partner?
Misschien moet ik gewoon wat meer succesverhalen horen/lezen!
zondag 11 augustus 2024 om 15:01
En ik heb dit ook ja. Zelfs zonder af en toe een lover. Een partner heeft zoveel invloed op hoe je leven eruit ziet, als dat niet in orde is dan kun je het beter allemaal gewoon zelf in de hand houden.Murgatroyd schreef: ↑11-08-2024 13:53Ik zou denk ik het liefste in een heel goede relatie zitten. Zolang dat niet aan de orde is ben ik graag single met af en toe een lover. In een slechte/matige relatie zou ik me veel eenzamer voelen dan alleen.
zondag 11 augustus 2024 om 15:15
Welke lasten dan? Ik leg zelf alles denkbeeldig op de weegschaal: de "lasten" zijn bij mij voornamelijk meningsverschillen over schoonmaken, en dat keuken, badkamer en bed sneller vies worden wanneer we samen zijn, en daar heb ik een hekel aan. Maar dat heb ik ervoor over, want hij doet zijn best op dat vlak en mijn leven mét vriend is onder de streep een stuk leuker dan leven zonder hem.
Ik ben trouwens ook graag alleen, maar daar is nog steeds gewoon ruimte voor. Een "last" zou voor mij iets als kinderen zijn, want dat is allemaal eenrichtingsverkeer. Maar als duo voelt het leven voor mij vaak makkelijker dan in m'n eentje, en eigenlijk ook leuker. Als dat niet meer zo is en hij zou plots in een eersteklas eikel veranderen, dan zou het ook gauw klaar zijn.
zondag 11 augustus 2024 om 15:22
Dat zal per relatie verschillen wat de lasten zijn. Zodra er kinderen in het plaatje komen zie ik dat de meeste relaties sowieso vaak ruk zijn en veel op de schouders van de vrouw terechtkomt. En ziit je vaak nog met een jengelende man die niet genoeg seks en aandacht krijgt met alle gevolgen vandien.konwalia schreef: ↑11-08-2024 15:15Welke lasten dan? Ik leg zelf alles denkbeeldig op de weegschaal: de "lasten" zijn bij mij voornamelijk meningsverschillen over schoonmaken, en dat keuken, badkamer en bed sneller vies worden wanneer we samen zijn, en daar heb ik een hekel aan. Maar dat heb ik ervoor over, want hij doet zijn best op dat vlak en mijn leven mét vriend is onder de streep een stuk leuker dan leven zonder hem.
Ik ben trouwens ook graag alleen, maar daar is nog steeds gewoon ruimte voor. Een "last" zou voor mij iets als kinderen zijn, want dat is allemaal eenrichtingsverkeer. Maar als duo voelt het leven voor mij vaak makkelijker dan in m'n eentje, en eigenlijk ook leuker. Als dat niet meer zo is en hij zou plots in een eersteklas eikel veranderen, dan zou het ook gauw klaar zijn.
zondag 11 augustus 2024 om 15:59
Ik vind onze relatie juist nog sterker sinds we een kind hebben. Je hebt samen zoiets moois en puurs op de wereld gezet waar je samen voor gaat zorgen. En ja, dat is hier gewoon samen, dus 50/50. Ik zie geen lasten in mijn relatie. Hierboven lees ik dat het huis sneller vies wordt. Ja dat wel, maar je hebt ook 2 mensen die schoonmaken. En ik hoef zo nooit meer de badkamer schoon te maken, waar ik zo'n hekel aan heb Tuurlijk is er af en toe een meningsverschil, maar die heb ik ook soms met vrienden en familie. Dus geen "lasten" die ik niet met andere mensen in mijn omgeving ervaar.Larosa schreef: ↑11-08-2024 15:22Dat zal per relatie verschillen wat de lasten zijn. Zodra er kinderen in het plaatje komen zie ik dat de meeste relaties sowieso vaak ruk zijn en veel op de schouders van de vrouw terechtkomt. En ziit je vaak nog met een jengelende man die niet genoeg seks en aandacht krijgt met alle gevolgen vandien.
zondag 11 augustus 2024 om 16:10
Ik herken niet dat ik continu voor mijn man moet zorgen. Om te beginnen zien we elkaar maar de helft van de tijd omdat wij beiden vaak voor werk elders moeten zijn. Maar ook als we samen zijn kan mijn man heel goed voor zichzelf zorgen. Dat is maar goed ook, want ik ben helemaal niet zorgzaam. Ik heb het al druk genoeg met voor mijzelf zorgen.
De meerwaarde zit er in ieder geval voor mij wel in dat als ik hem nodig heb hij er voor mij is. Mij accepteert zoals ik ben. Zoals ik ook hem accepteer zoals hij is. Als we samen zijn geniet ik ook echt van zijn aanwezigheid. Ook al doen we dan ook onze eigen dingen, we plannen dan ook leuke dingen met het gezin of met zijn tweeën.
Ik zou dus echt niet single willen zijn. Lijkt mij echt heel beangstigend om alleen te zijn. Maar het zal voor iedereen anders zijn. Ik weet ook van vriendinnen dat ze het juist fijn vinden om geen relatie te hebben.
De meerwaarde zit er in ieder geval voor mij wel in dat als ik hem nodig heb hij er voor mij is. Mij accepteert zoals ik ben. Zoals ik ook hem accepteer zoals hij is. Als we samen zijn geniet ik ook echt van zijn aanwezigheid. Ook al doen we dan ook onze eigen dingen, we plannen dan ook leuke dingen met het gezin of met zijn tweeën.
Ik zou dus echt niet single willen zijn. Lijkt mij echt heel beangstigend om alleen te zijn. Maar het zal voor iedereen anders zijn. Ik weet ook van vriendinnen dat ze het juist fijn vinden om geen relatie te hebben.
zondag 11 augustus 2024 om 16:20
Het zal zeker kunnen, maar je moet wel oppassen om dat te vermoeden puur omdat je het eerder al eens gezien hebt in je omgeving of bij je ouders of wat dan ook.Kitty30plus schreef: ↑11-08-2024 14:31Meestal wordt dat niet openlijk verteld nee
Maar er zijn er zeker heel veel ja!
Ik heb er van alles tussen zitten, en zeker ook stellen die door een dal gaan, maar die kruipen daar óf weer uit, of ze kappen ermee. Maar niemand zit klem in de relatie vanwege financiën, status of gemakzucht.
zondag 11 augustus 2024 om 17:00
Ai... wat maakt het dat het jou zo beangstigd lijkt om alleen te zijn? Dat is best heftig namelijk.Eve schreef: ↑11-08-2024 16:10Ik herken niet dat ik continu voor mijn man moet zorgen. Om te beginnen zien we elkaar maar de helft van de tijd omdat wij beiden vaak voor werk elders moeten zijn. Maar ook als we samen zijn kan mijn man heel goed voor zichzelf zorgen. Dat is maar goed ook, want ik ben helemaal niet zorgzaam. Ik heb het al druk genoeg met voor mijzelf zorgen.
De meerwaarde zit er in ieder geval voor mij wel in dat als ik hem nodig heb hij er voor mij is. Mij accepteert zoals ik ben. Zoals ik ook hem accepteer zoals hij is. Als we samen zijn geniet ik ook echt van zijn aanwezigheid. Ook al doen we dan ook onze eigen dingen, we plannen dan ook leuke dingen met het gezin of met zijn tweeën.
Ik zou dus echt niet single willen zijn. Lijkt mij echt heel beangstigend om alleen te zijn. Maar het zal voor iedereen anders zijn. Ik weet ook van vriendinnen dat ze het juist fijn vinden om geen relatie te hebben.
En wat is dan 'alleen' zijn? Ik heb mij als single namelijk nog nooit alleen gevoeld.
Want met een partner kun je je nog steeds eenzaam en alleen voelen, en dat is honderdmaal erger dan eenzaam en alleen voelen als single. Het heeft te maken met de connectie en verbinding die je met mensen ervaart.
Wat ga je doen als de relatie uitgaat? Snel op zoek naar een vervanging omdat je het eng en beangstigd vindt om alleen te zijn? Ik ben oprecht even nieuwsgierig.
Het heeft namelijk ook te maken met hoe content, zelfstandig en comfortabel je met jezelf bent. Althans zonder levenspartner.
zondag 11 augustus 2024 om 17:12
Andersom kan ook: je voelt steeds opnieuw vlinders omdat je partner zo'n leuke en toegewijde ouder is.Larosa schreef: ↑11-08-2024 15:22Dat zal per relatie verschillen wat de lasten zijn. Zodra er kinderen in het plaatje komen zie ik dat de meeste relaties sowieso vaak ruk zijn en veel op de schouders van de vrouw terechtkomt. En ziit je vaak nog met een jengelende man die niet genoeg seks en aandacht krijgt met alle gevolgen vandien.
Ars longa, vita brevis
zondag 11 augustus 2024 om 17:20
Ik schrik best een beetje van dit topic, omdat een duurzame relatie bestaat uit companionship, zorg dragen voor elkaar. The good ánd the bad. Dat men de toegevoegde waarde van een liefdesrelatie nu gaat meten, toont aan dat er vooral wordt gekeken: wat heb ik hieraan / wat haal ik hier uit. Een zorgelijke ontwikkeling, en een forse stap achteruit.
zondag 11 augustus 2024 om 17:22
Ik ben nog nooit alleen geweest. Ik heb thuisgewoond tot mijn 18e en meteen daarna ingetrokken bij mijn man. Dus het is om te beginnen angst voor het onbekende. Ik heb verder ook niet echt een sociaal vangnet. Ik heb wel vrienden, maar vooral oppervlakkig. Geen mensen waar ik op vertrouw dat ik erop terug kan vallen. Maar ik ben zelf ook niet iemand waar mijn vrienden echt op terug kunnen vallen. Ik heb het echt lastig genoeg met mijzelf.Kitty30plus schreef: ↑11-08-2024 17:00Ai... wat maakt het dat het jou zo beangstigd lijkt om alleen te zijn? Dat is best heftig namelijk.
En wat is dan 'alleen' zijn? Ik heb mij als single namelijk nog nooit alleen gevoeld.
Want met een partner kun je je nog steeds eenzaam en alleen voelen, en dat is honderdmaal erger dan eenzaam en alleen voelen als single. Het heeft te maken met de connectie en verbinding die je met mensen ervaart.
Wat ga je doen als de relatie uitgaat? Snel op zoek naar een vervanging omdat je het eng en beangstigd vindt om alleen te zijn? Ik ben oprecht even nieuwsgierig.
Het heeft namelijk ook te maken met hoe content, zelfstandig en comfortabel je met jezelf bent. Althans zonder levenspartner.
Geen idee wat ik ga doen als wij uit elkaar zouden gaan. Maar ik denk niet dat ik snel een vervanging kan vinden, dus ik heb mij er wel al bij neergelegd dat ik ooit alleen ga zijn. Ook al omdat mijn man veel ouder is dan ik. Dus nee, ik ga niet direct op zoek. Ik zal mij dan moeten redden. Financieel heb ik dat al gelukkig goed voor elkaar. Dat heeft mij in ieder geval de rust gegeven om in mijn relatie ook mijn grenzen aan te geven. Ik ben al van de mindset dat ik een relatie moet hebben om gelukkig te zijn gegaan naar dat ik een fijne relatie wil hebben om gelukkig te zijn.
zondag 11 augustus 2024 om 17:39
Eens. Hoe mooi en fijn vriendschappen ook kunnen zijn, het zorgdragen voor elkaar en de diepe verbondenheid horen wat mij betreft exclusief bij een relatie. Voor mijn vriendinnen sta ik ook klaar maar er is altijd eerst mijn kind en daarna kwam mijn man. Als er met hen iets aan de hand is/was, moeten vrienden even wachten._hazewind schreef: ↑11-08-2024 17:20Ik schrik best een beetje van dit topic, omdat een duurzame relatie bestaat uit companionship, zorg dragen voor elkaar. The good ánd the bad. Dat men de toegevoegde waarde van een liefdesrelatie nu gaat meten, toont aan dat er vooral wordt gekeken: wat heb ik hieraan / wat haal ik hier uit. Een zorgelijke ontwikkeling, en een forse stap achteruit.
De ‘lasten’ die in dit topic worden genoemd zijn ook behoorlijk gek: de badkamer wordt sneller vies… really?!
zondag 11 augustus 2024 om 17:45
Voor wie precies?_hazewind schreef: ↑11-08-2024 17:20Ik schrik best een beetje van dit topic, omdat een duurzame relatie bestaat uit companionship, zorg dragen voor elkaar. The good ánd the bad. Dat men de toegevoegde waarde van een liefdesrelatie nu gaat meten, toont aan dat er vooral wordt gekeken: wat heb ik hieraan / wat haal ik hier uit. Een zorgelijke ontwikkeling, en een forse stap achteruit.
Relaties ontstaan altijd vanuit een eigen behoefte, dus waarom zou je niet voor jezelf mogen afwegen of je daar wel zin in hebt?
Je zou eens moeten weten hoeveel voornamelijk mannen een relatie aangaan met een vrouw alleen zodat ze regelmatig seks kunnen hebben met een partner en iemand die zorgt voor hun natje en droogje. Alles wat erbij komt kijken vinden ze vaak maar vervelend.
(heb een grote mannelijke vriendengroep en voeren vaker soortgelijke discussies)
zondag 11 augustus 2024 om 17:52
Ik begin me wel een beetje af te vragen in wat voor kringen je verkeert. Het lijkt me iig bepaald geen veel voorkomende reden, maar ik kan me voorstellen dat het je beeld over relaties nogal vertekent als dit in je omgeving normaal is.Larosa schreef: ↑11-08-2024 17:45
Je zou eens moeten weten hoeveel voornamelijk mannen een relatie aangaan met een vrouw alleen zodat ze regelmatig seks kunnen hebben met een partner en iemand die zorgt voor hun natje en droogje. Alles wat erbij komt kijken vinden ze vaak maar vervelend.
(heb een grote mannelijke vriendengroep en voeren vaker soortgelijke discussies)
zondag 11 augustus 2024 om 18:02
Ik begeef mij in allerlei soorten kringen.
Tuurlijk zijn er ook mannen die er oprecht met hun hart inzitten.
zondag 11 augustus 2024 om 18:06
Wat een eenzijdige kijk heb jij en de mensen om je heen. In mijn omgeving zie ik juist heel iets anders dan wat jij hier beschrijft.Larosa schreef: ↑11-08-2024 17:45Voor wie precies?
Relaties ontstaan altijd vanuit een eigen behoefte, dus waarom zou je niet voor jezelf mogen afwegen of je daar wel zin in hebt?
Je zou eens moeten weten hoeveel voornamelijk mannen een relatie aangaan met een vrouw alleen zodat ze regelmatig seks kunnen hebben met een partner en iemand die zorgt voor hun natje en droogje. Alles wat erbij komt kijken vinden ze vaak maar vervelend.
(heb een grote mannelijke vriendengroep en voeren vaker soortgelijke discussies)
zondag 11 augustus 2024 om 18:07
Dit inderdaad. En ik merk dat ik wel een beetje klaar ben met dit topic.
zondag 11 augustus 2024 om 18:27
Dit herken ik echt totaal niet en vind ik heel vreemd.Larosa schreef: ↑11-08-2024 17:45Voor wie precies?
Relaties ontstaan altijd vanuit een eigen behoefte, dus waarom zou je niet voor jezelf mogen afwegen of je daar wel zin in hebt?
Je zou eens moeten weten hoeveel voornamelijk mannen een relatie aangaan met een vrouw alleen zodat ze regelmatig seks kunnen hebben met een partner en iemand die zorgt voor hun natje en droogje. Alles wat erbij komt kijken vinden ze vaak maar vervelend.
(heb een grote mannelijke vriendengroep en voeren vaker soortgelijke discussies)
Ik heb nu 16 jaar een relatie en ons uitgangspunt is dat wij graag samen willen blijven en dat wij er allebei ons best voor doen dat dat voor ons allebei leuk en fijn is. Meestal gaat dat redelijk vanzelf en soms niet: dan hebben we het erover en doen we allebei weer wat meer ons best.
Ik vind een relatie ook totaal niet te vergelijken met een vriendschap. Ik vind het dan eerder te vergelijken met fijne familie, maar dan plus seks/intimiteit.
zondag 11 augustus 2024 om 18:31
Wat een vreemde wending heeft dit topic gekregen inmiddels. Alsof het een wedstrijdje is elkaar te overtuigen van wat DE beste relatie, op welke manieren dan ook, is?!
Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende wensen! Wat voor de 1 hét ultieme geluk is, is dat voor een ander mss de grootste nachtmerrie, prima toch? Waarom elkaar hier proberen te overtuigen van hún eigen gelijk?
Zoals ik al eerder schreef zijn mijn vriendschappen voor mij veel belangrijker dan een partner. Liefdes gaan en komen, er bestaat niet ‘1 ware liefde’, maar mijn vriendschappen gaan al 40+ jaren mee. Wij hebben elkaars up’s en downs meegemaakt, elkaars diepste verdriet en verlangens gedeeld en nóg…….
Deze intimiteit is zeker anders als met een partner, maar zeker niet ondergeschikt wat mij betreft. Seks valt overal te halen, mocht daar behoefte aan zijn, want liefde en lust kan ik gelukkig heel goed scheiden
Ik vind het dan weer heel vreemd als ik lees dat iemand bij vrienden niet totaal zichzelf kan zijn en altijd maar ‘aan’ zou moeten staan? Dan hebben wij sowieso al een hele andere kijk op (echte) vriendschappen.
Ik durf met met mijn hart op mijn hart te zweren dat mijn huidige vriendschappen blijven ‘tot de dood ons scheidt’, dat zou ik never durven zweren als het een partner betreft!
@Kitty30Plus: ik kan mezelf erg vinden in jouw posts
Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende wensen! Wat voor de 1 hét ultieme geluk is, is dat voor een ander mss de grootste nachtmerrie, prima toch? Waarom elkaar hier proberen te overtuigen van hún eigen gelijk?
Zoals ik al eerder schreef zijn mijn vriendschappen voor mij veel belangrijker dan een partner. Liefdes gaan en komen, er bestaat niet ‘1 ware liefde’, maar mijn vriendschappen gaan al 40+ jaren mee. Wij hebben elkaars up’s en downs meegemaakt, elkaars diepste verdriet en verlangens gedeeld en nóg…….
Deze intimiteit is zeker anders als met een partner, maar zeker niet ondergeschikt wat mij betreft. Seks valt overal te halen, mocht daar behoefte aan zijn, want liefde en lust kan ik gelukkig heel goed scheiden
Ik vind het dan weer heel vreemd als ik lees dat iemand bij vrienden niet totaal zichzelf kan zijn en altijd maar ‘aan’ zou moeten staan? Dan hebben wij sowieso al een hele andere kijk op (echte) vriendschappen.
Ik durf met met mijn hart op mijn hart te zweren dat mijn huidige vriendschappen blijven ‘tot de dood ons scheidt’, dat zou ik never durven zweren als het een partner betreft!
@Kitty30Plus: ik kan mezelf erg vinden in jouw posts
Live Life to the fullest
zondag 11 augustus 2024 om 18:34
Als jij 100% van de keren degene bent die de badkamer schoonmaakt, dan kan ik me er wel wat bij voorstellen.
Vooral gecombineerd met dit: "Je zou eens moeten weten hoeveel voornamelijk mannen een relatie aangaan met een vrouw alleen zodat ze regelmatig seks kunnen hebben met een partner en iemand die zorgt voor hun natje en droogje. Alles wat erbij komt kijken vinden ze vaak maar vervelend."
Je zou er spontaan lesbisch van worden.
Maar goed, ik ga er wel vanuit dat dat soort lamzakken een grote minderheid zijn.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 11 augustus 2024 om 18:40
Vind het wel erg naïef gedacht van sommigen hier dat het niet zou bestaan dat mensen vanuit angst in een relatie blijven, of gesetteld zijn, of iemand nodig hebben die voor ze zorgt. Onder welke steen leef je?
Natuurlijk spreken mensen dit niet letterlijk uit. Vaak beseffen ze dit zelf niet eens.
En als mensen in je omgeving vreemdgaan, of geen intimiteit meer hebben, of wiens partner een burnout of pornoverslaving heeft, bellen ze meestal niet de lokale krant.
Noch staat er een bordje in de voortuin "ik zit in een ongelijkwaardige relatie omdat ik geen eigenwaarde heb."
Wat triest als je je niet eens kan indenken hoe veel dit voorkomt, ja ook in jouw eigen omgeving.
Natuurlijk spreken mensen dit niet letterlijk uit. Vaak beseffen ze dit zelf niet eens.
En als mensen in je omgeving vreemdgaan, of geen intimiteit meer hebben, of wiens partner een burnout of pornoverslaving heeft, bellen ze meestal niet de lokale krant.
Noch staat er een bordje in de voortuin "ik zit in een ongelijkwaardige relatie omdat ik geen eigenwaarde heb."
Wat triest als je je niet eens kan indenken hoe veel dit voorkomt, ja ook in jouw eigen omgeving.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in