De vriendschap van mijn man en mijn zus

‘Stel ik me aan’-topics vind ik altijd het leukst om te lezen, dus uiteraard draag ik daar zelf ook graag aan bij.

Sinds een paar jaar ben ik getrouwd met mijn man. We zijn begin 30, geen kinderen. En enorm blij met elkaar, alles gaat (meer dan) goed! We kennen elkaar via mijn iets oudere zus.

Nu is het zo dat hij, voordat hij mij kende, een tijd erg verliefd was op mijn zus (meer/langer dan hij ooit op mij is geweest). Ze wees hem af en is inmiddels samen met iemand anders. Hij heeft het daar moeilijk mee gehad, nu niet meer.

Mijn man en mijn zus zien elkaar geregeld. We spreken vaak af met zijn drieën/vieren of met de hele familie.
Daarnaast willen ze ook nog steeds met zijn tweeën blijven afspreken (hij vooral). Meestal eten/drinken ze dan een paar uur iets samen. En ik merk dat ik dat laatste heel moeilijk vind.

Rationeel gezien kan ik alleen maar toejuichen dat hun vriendschap samen altijd bewaard is gebleven. Ik zal nooit van ze vragen daarmee te stoppen. Ik vertrouw ze allebei 100% en gun hen beiden uiteraard een fijne vriendschap.

Gevoelsmatig vind ik het lastig. Soms tijdens onze afspraak met zijn drieën (of vlak erna) plannen ze alweer de volgende afspraak dat ze met zijn tweetjes zijn. Ik voel me buitengesloten dat er momenten zijn dat hij liever alleen met haar is dan met mij erbij. Hoewel ik weet dat hun jarenlange vriendschap niets met mij te maken heeft.

Zelf heb ik een keer in hun schoenen gestaan, er bloeide iets op tussen mijn beste vriendin en een goede vriend van mij met wie ik ooit wat heb gedate. Ik vond het toen vanzelfsprekend om niet meer 1-op-1 met hem af te spreken, omdat me dat ergens ongepast zou lijken.
Ik merk nu dat ik het eigenlijk logisch zou vinden als mijn man hier ook zo mee zou omgaan en dat hun 1-op-1 contact als vanzelf zou verwateren. Maar ik ben me ervan bewust dat iedereen dit anders ziet en ik vind vooral dat mensen elkaar nooit moeten willen beperken.

Alles triggert mij nu als het om hun vriendschap gaat.
Als hij zoiets zegt als ‘ik moet haar echt weer snel zien’ dan word ik totaal beroerd.
Of hij vraagt bijvoorbeeld aan haar wanneer ze weer gaan daten, een woord dat ik nooit zou gebruiken in zo’n situatie.
Zij vertelde mij in vertrouwen dat hij zich af en toe op een sexy-achtige, plagerige manier naar haar gedraagt, op een manier waarop hij ook met mij omgaat. Omdat ze liever heeft dat ik dat voor me hou, heb ik dit nooit met hem besproken.

Dit soort dingen steken me, terwijl ik eigenlijk vind dat iemands intenties belangrijker zijn dan hoe iemand (onbedoeld) overkomt. En ik geloof volledig dat zijn intentie niet is om haar alsnog voor zich te winnen. Hij geeft aan dat hij liever met mij is dan dat hij met haar zou zijn.
Ook al zijn hun privé-afspraken maar af en toe, ik ben er vaak continu mee bezig. Ik zou zelf nooit 1-op-1 afspreken met de broer van mijn man, of de man van mijn zus (maar misschien is dat logisch omdat dat geen vriendschappen zijn).

Ik ben bekend met verlatingsangst, wat maakt dat ik me afvraag of ik dit soort dingen realistisch zie.
En zowel mijn man als mijn zus horen bij de belangrijkste personen in mijn leven, dus het laatste wat ik wil is dat ik een van hen (of hen allebei) van me afstoot door mijn gebrek aan vertrouwen.

Ik weet dat ik dit in mezelf moet oplossen en dat wil ik ook zo graag. Een inzicht krijgen waardoor ik deze kwestie kan loslaten en zij gewoon kunnen doen wat ze willen. Ik wil niet zo zijn, ik wil leven vanuit vertrouwen, niet vanuit angst. En normaal kan ik dat ook goed, met andere vriendinnen van mijn man heb ik geen enkele moeite. Hoe zouden jullie deze situatie vinden? En hoe zouden jullie ermee omgaan?

Alvast erg bedankt voor het meedenken!

Coolbest schreef: ↑

21-10-2023 12:40

Verlatingsangst, een laag zelfbeeld en dan trouwen met een man die kneiterverliefd is geweest op je zus, daar lang mee gezeten heeft en die nog altijd 1-op-1 afspreken.

Zonder verlatingsangst en een laag zelfbeeld zou ik dit al zelfkastijding noemen. Maar in jouw geval TO..

Dank je, lief!

Suniva schreef: ↑

21-10-2023 12:42

Ah nee, to. Laat je toch niks wijsmaken.

Een volwassen kerel die zijn liefdesperikelen met zijn ouders bespreekt en dan jou gaat appen dat 'ze' je gelijk geven?

Hij zegt precies wat jou geruststelt. Maar binnen no time gaat ie alweer de onderhandeling in met zijn ik heb er toch moeite mee.

Zie je echt niet dat dit allemaal bij het spelletje hoort? Hij kent je, hij weet dat je toegeeft als hij het maar strategisch genoeg speelt. Hij wil zijn zin en dat is wat ooit was met je zus blijven koesteren. Dichterbij dan door met haar te daten komt hij niet. Desnoods ten koste van jou.

Iemand die echt van je houdt speelt geen spelletjes met jouw verdriet, onzekerheden en emoties.

Als jij jezelf niet volledig kwijt wil raken dan is dit het moment voor keiharde eisen zoals stoppen met daten, zus voorlopig op een laag pitje en liefde in plaats van strategie.

Ik geloof oprecht niet dat hij een spelletje speelt, absoluut niet. Hij is juist enorm integer.

We hebben het er zojuist nog eens over gehad. Ik heb verteld hoe de (massale!) reacties op het Vivaforum zijn. Dat, en het gesprek met zijn ouders, heeft ervoor gezorgd dat hij inziet hoe belangrijk en pijnlijk dit is voor mij. Dus hij heeft besloten het 1-op-1 contact met mijn zus te willen stoppen. Hij vindt mijn gevoel belangrijker dan hun 1-op-1 dates. En ik heb er alle vertrouwen in dat hij daar later niet op zal terugkomen.

Susan schreef: ↑

21-10-2023 12:44

Eens.

Het beeld dat ik hiervan krijg is een populaire zus met heel veel vrienden en aanbidders en een onzeker zusje dat gigantisch tegen haar opkijkt. En dan een man uit de populaire vriendengroep van je zus die uiteindelijk met je wil trouwen. Het komt over alsof je alles op alles wil zetten om te bewijzen dat je net zo leuk en aantrekkelijk bent als je zus en daarom iedere schijn wil vermijden dat je een zeur bent of hem wil beperken.

En je zus... ik kan echt niet uit over dat stuk waarin je schrijft dat jij zo onzeker was en zij plagerig tegen je zei dat hij wel verliefd op haar was. Echt, wat bezielde haar? En waarom werd je niet gigantisch kwaad? Waarom zet je mensen op een voetstuk die het helemaal niet verdienen om daar te staan?

Haha, qua vrienden en aanbidders komen mijn zus en ik wel overeen. Ik heb gelukkig niet het gevoel dat ik aan mijn man moet bewijzen dat ik net zo leuk ben als zij.
Wel vind ik mijn zus zelf wat geslaagder dan ik mezelf vind; ze is lekker nuchter, zakelijk, en haar humor en flexibiliteit vind ik geniaal.

Je tweede alinea heeft me we wat aan het denken gezet. Met zo’n opmerking reageren op een kwetsbare onthulling over mezelf is inderdaad wel wat minder geslaagd van haar.

maree schreef: ↑

21-10-2023 13:12

Wat een nare situatie TO!
Zoals ik het zie, of hij nou wel of niet nog steeds een oogje op je zus heeft, feit is wel dat zij veel te belangrijk is voor hem. Dat is hier de kern denk ik.

En wat zorgelijk is, dat heb je zelf ook al geconstateerd volgens mij, is dat hij jouw gevoel hierin niet serieus (genoeg) neemt. Bizar dat hij jouw bezwaar eerst moet gaan checken bij zijn ouders die jou dan gelijk geven. Hij is toch geen 8??? Jouw gevoel zou voor hem bovenaan moeten staan, precies wat je zelf ook al zegt. Ik zou me alleen al door dit voorval van gisteravond en vandaag door hem in de steek gelaten voelen, laat staan het hele verhaal.

En plaats jezelf eens in de schoenen van je zus, had jij ooit zo gehandeld als de situatie andersom was geweest? Vrolijk 1 op 1 blijven afspreken met de man van je zusje, wetend dat hij lang verliefd op je was, die opmerkingen nog daargelaten. Zie je dat ze dat voetstuk van jou helemaal niet verdient?

Beiden behandelen jou dus niet liefdevol en respectloos, ik kan er helaas niet meer van maken. En je verdient het wel om zo behandeld te worden!

Dank je! De woorden die jullie aan mijn gevoel geven kloppen; ik had het gevoel dat zij te belangrijk voor hem was en ik voelde me wat door hem in de steek gelaten.

Het klopt dat ikzelf, als ik in mijn zusjes schoenen zou staan, nooit 1-op-1 zou blijven afspreken. Ik voel geen boosheid naar haar, omdat ik haar nooit verteld heb hoe mijn gevoel over hun 1-op-1 contact is. Ik denk er wel over om dat met haar te gaan bespreken.

m-april schreef: ↑

21-10-2023 22:39

Hoe reageerde jij toen ze dat vertelde?
Of heb je het gewoon gedaan alsof je het voor kennisgeving aannam en niet laten blijken wat het met je deed?

Ik vraag me echt af hoe dat gesprek is gegaan. Jullie waren aan het kletsen en ineens vertelde zij 'Nou als Pietje en ik samen afspreken plaagt hij mij soms op net zo'n manier als hij dat bij jou doet.. Dan zegt hij dingen als <...> etc.'
Waarschijnlijk zei ze er nog iets bij over dat het ongemakkelijk is voor haar en iets waarmee ze zijn gedrag semi goed praatte, iets in de trant van 'maar ja, Pietje is Pietje he, hij heeft geen slechte bedoelingen'
Ik vermoed dat ze het vertelde op een manier waardoor het over haar ging en hoe het voor haar was, dat ze het vertelde op een manier waarop het leek alsof het het niks met jou te maken had en er dus ook geen ruimte was voor jouw gevoel over wat ze vertelde en wat het met jou deed.

Yes, dit klopt precies, ze vond het voor zichzelf lastig dat hij haar flirterig benaderde. Daardoor vond ik het ook lastig voor haar en dat zei ik ook. Later realiseerde ik me pas dat het voor mijzelf misschien wel lastiger is. En ze kan zelf ook best flirterig zijn met mannen, ook naar mijn man toe af en toe. Dus het is ook weer niet heel gek als mijn man die ruimte bij haar dan ook heeft gevoeld.

Inbox3991 schreef: ↑

21-10-2023 13:15

Ik vind het een hele sterke opmerking waar zeker een kern van waarheid in kan zitten. Iedereen neemt een bepaalde rol aan in het leven wat veilig en comfortabel voelt. Een jasje. En dat kan ook 1 zijn van de altijd lieve, zachtaardige vrouw.
Dat is vaak onbewust en heeft te maken met aangeleerd gedrag. Ze heeft er dus baad bij en sluit aan op haar opmerking dat ze verlatingsangst heeft.
Zo kan ze straks weer zeggen “ zie je wel, iedereen doet me pijn (want ze heeft mensen om zich heen die haar niet serieus nemen in haar gevoel)”

Een super scherpe opmerking dus en als to écht naar zichzelf wil kijken zou ze er eens over kunnen nadenken. De keerzijde van deze rol is namelijk hetgeen ‘wij’ zouden doen. Namelijk zeggen “ik accepteer dit niet”

En dat is natuurlijk mega moeilijk. Vooral omdat het hier haar zus en man zijn die haar ik Triggeren.

Absoluut wil ik naar mezelf kijken. Hoe ik op deze situatie reageer zegt denk ik alles over mij. Ik begrijp jullie opmerkingen ook. ‘Lief’ zijn voelt voor mij altijd het veiligst. Niet om mezelf te kunnen bevestigen in het gevoel dat iedereen me pijn doet (dat voel ik gelukkig helemaal niet zo), wel in de zin dat ik mensen die ik liefheb zo graag please om ze nooit kwijt te raken. Ik weet dat mensen bij je moeten willen zijn om wie je echt bent en niet om het lieve jasje dat je voor de goede vrede altijd aanhebt, maar dit blijft een leerpunt voor mij.

blueroosje schreef: ↑

21-10-2023 21:37

Je krijgt in deze topic hele goede adviezen en hopelijk geeft het je ook wat inzichten.

Het is nu te laat, maar wel waard om uit te zoeken is, waarom je überhaupt aan deze relatie bent begonnen? Zo veel vis in de zee en jij kiest voor een vent die verliefd was op je zus? Ik zou je me daar heel ongemakkelijk bij voelen ( mijn zus overigens ook) en mezelf een leven gunnen waarbij ik me nooit hoef af te vragen of hij stiekem niet liever met mijn zus had willen zijn.

Dit geldt overigens ook voor een man. Een man die verliefd wordt op een vrouw, wordt afgewezen en daar vervolgens 1,5 jaar verdrietig over is, gaat echt niet daten met haar zusje. Nou ja, of je moet elkaar echt niet kunnen vermijden en ondanks jullie verzet, toch hopeloos verliefd op elkaar zijn geworden. Dat is het enige scenario waarbij ik denk, oké, kan gebeuren. Alleen was dat bij jullie niet aan de orde, het leest echt alsof hij vanaf het begin je zus niet kwijt wil en haar in zijn leven wil houden.

Dank je! Ja, misschien niet heel handig van mij. Maar mijn gevoel voor hem was zo sterk en hij voelde zich ook al langere tijd aangetrokken tot mij, waardoor ik er vol ingesprongen ben. Ik heb me toen totaal niet gerealiseerd dat hun 1-op-1 contact een ding zou kunnen worden. En daarna ging ik er onbewust vanuit dat hun 1-op-1 contact vanzelf wel zou verwateren in de loop van de tijd. Maar dat gebeurde niet.

Mijn man is er ook niet zomaar eentje, wat ik met hem heb heb ik in mijn leven nog nooit gevoeld. We kunnen eindeloos kletsen, hij is een ster in communiceren, is extreem lief en betrokken, we hebben keiveel lol samen. We matchen zoals ik met mijn beste vriendinnen ook match (plus een waanzinnige fysieke aantrekkingskracht), wat maakt dat ik superblij met hem ben. Hij heeft mijn leven op alle fronten onnoemelijk veel verrijkt. Ik voel me zo veilig en geliefd bij hem dat ik me zowel fysiek, mentaal als emotioneel enorm goed voel.
Alleen het verhaal met mijn zus heeft een gevoel van onveiligheid bij me aangewakkerd. Maar hoe hij daar nu mee omgaat is voor mij een bevestiging dat het helemaal goed zit tussen ons. Hopelijk/waarschijnlijk maakt dit onze band alleen nog maar sterker.

Grenzen aangeven is ook bij hem al zijn leven lang een thema. Om die reden twijfelde hij gisteravond of hij met mijn wens akkoord moest gaan.