Deze tegengestelde gevoelens begrijp ik niet

Mijn vriend was laatst met zijn beste vriend R. aan het praten en ik ving wat flarden op van het gesprek. Het ging over een vriend van hen van vroeger die na vijf jaar gedumpt was door z'n vriendin. R. Zei dat ie het sneu vond, waarop mijn vriend tot mijn verbijstering zei dat hun vriend de 'luckiest man in the world' was, dat hij hem benijdt. Nou had mijn vriend weleens eerder tegen mij gezegd dat het nadeel van samenwonen was dat ie niet meer tot 4 uur 's ochtends (muziek)opnames kon maken. Dit vind ik een beetje onredelijk; ten eerste vergelijkt hij daarmee een periode als student met nu, terwijl hij nu 5x per week om half acht naar z'n werk moet, dus dat heeft echt niet alleen met mij te maken. Ten tweede ben ik ontzettend geduldig en moedig ik 'em aan waar 't maar mogelijk is enz. Ik ben totaal niet claimerig en ben juist blij dat ik erg zelfstandig ben en mezelf kan vermaken.



Over neuken kan het overigens ook niet gaan; ik heb vaker zin dan hij en we hebben een open relatie. Uiteraard heb ik (nadat R. weg was) gevraagd waar die opmerking op sloeg en kreeg ik de grootste verwarring te verwerken: "Zo denk ik helemaal niet, joh." Ik sta hem totaal niet in de weg, ik ben de ideale vriendin en inspireer hem. Juist.



Ik weet dat ie dat niet zegt om mijn gevoelens te sparen, want zo is ie totaal niet, hij is soms eerlijk op het botte af, tegen iedereen overigens. M.a.w.: ik weet dat hij beide uitspraken meent, en DAT snap ik niet! Ik heb uiteraard geprobeerd erover te praten, maar mijn vriend is niet erg spraakzaam en bovenstaande is eigenlijk het enige wat ik als respons kreeg. Is er iemand die deze gedachtengang van hem wel snapt en dat aan mij kan uitleggen?

Ja, dat had gekund, maar hij kent haar helemaal niet, alleen R. heeft nog contact met die vriend, dus dat zal 't niet geweest zijn. Wat ie ongeveer zei was: "Tell ... I've been through that too (zo'n break up dus). He's the luckiest man in the world, being single. I really envy him." Dus zo bedoelde hij dat echt, maar idd, het aparte is dat dat niet per se op mij als vriendin slaat, maar dat doet het tegelijk wel, want ik ben zijn vriendin, m.a.w. de reden dat ie niet single is. Ik weet ook wel dat het niet echt belangrijk is, want hij is blijkbaar wel blij met mij, maar ik zou dit toch gewoon graag echt begrijpen.

Hmm, Omen, dat klinkt eigenlijk wel erg des vriends. Dat zou best kunnen dat ie dat zo bedoelde en dat die opmerking bij mij meteen rode vlaggen deed zien.



Maar eh, die bestaan toch vast wel, mensen die in een relatie willen blijven, niets aan de hand, en dan tegelijk toch wel graag single willen zijn?

Ik had het beter moeten formuleren, ben een beetje erg brak vandaag, maar ik was dus benieuwd of dat soort mensen rondwaart hier op het forum. Want ik vind het wel interessant om te leren begrijpen hoe iemand met een totaal andere zienswijze iets interpreteert.



Voor mij is het qua relaties nl. heel simpel zwart wit:

of het is leuk in een relatie -> Ajeto, niets meer aan doen;

of het is niet leuk in een relatie -> je gaat weg/ lost op wat er dwars zit;

of je bent graag single -> je blijft/wordt single.



Het is voor mij bijvoorbeeld ook moeilijk te begrijpen dat mensen in een heel slechte relatie blijven omdat ze bang zijn om alleen te zijn, zie bovenstaande 'regels.'

Ik weet inmiddels wat het was (nee, 'flarden opvangen' was het wel, want ik heb serieus geen idee over welke vriend ze het precies hadden, maar daarna stonden mijn oren wel op steeltjes, haha!) . Het bleek mijn vriend vooral te gaan om idd dat gevoel van 'ik kan lekker doen en laten wat ik wil en hoe lang ik wil', maar het bleek ook dat die gekke jongen er heel erg mee zit dat ik voor hem naar een ander land ben verhuisd, mijn geweldige baan heb moeten opzeggen en nu een heel (heel, heel, heel) saaie baan heb hier, mijn vrienden, mijn woning, mijn leven achterliet, nou ja, kort samengevat: hij voelt zich erg schuldig naar mij toe. En dat terwijl ik nou juist steeds duidelijk maak dat ik hier toch echt vrijwillig ben. Het duurde alleen even voor ik dit er allemaal uit kreeg.



Janneke, toen ik er wat logischer over na dacht, kon ik er idd wel inkomen: het is net als mensen met kinderen die bij tijd en wijle enigszins jaloers reageren op mensen zonder. Uiteraard zit daar niet 1 ouder tussen die serieus z'n kinderen niet zou willen, maar toch zit daar een stukje 'nijd' (wat een rotwoord, ik bedoel dus 'envy').

bgb, da's een goed voorbeeld van je. Dat deel dat je niets betreurt en toch... Dat was waar ik me niet zo veel bij voor kon stellen. Maar dat begint wel steeds duidelijker te worden, naarmate ik er meer over na denk.