Dilemma m.b.t. verjaardag

BijDeLeest schreef: ↑

19-07-2023 18:37

Mij niet. Dit is de reden:



Ze was gewend dat je meteen zou buigen. Je doet dit nu niet, dus ze wil enkel komen om je er weer onder te krijgen en/of is bang dat jij de band wel eens een stuk minder sterk wilt hebben.
Waarschijnlijk dacht ze gewoon naar je verjaagsfeest te komen omdat jij dan alweer zus had uitgenodigd.
Daarom worden er nu zulke rare sprongen gemaakt.

Dit denk ik ook

Gefeliciteerd met je verjaardag!

Alcedo schreef: ↑

19-07-2023 19:24

Bedankt voor de felicitaties!

Ik weet dat ze sowieso ook niet wil komen omdat ze een deel van de familie niet wil zien. Daarom verwacht ik niet dat ze komt en ook niet dat ze daar om gaat lopen smeken of zo.

Ik weet nog steeds niet wat ik nou wil, dus misschien wordt het morgenavond wel alleen aanhoren en meer niet. Ik ben er zelf niet aan toe om tig jaar van voorvallen en ellende in een paar uurtjes goed te praten.

Maar hoe zou je zelf met het verwerken/bespreken van de voorvallen en ellende om willen gaan? Het is inderdaad onrealistisch om te denken dat zoiets in één gesprek wordt goed gepraat. Misschien wordt het zelfs wel nooit goed gepraat. Maar als je het ooit wél wil bespreken start het toch met een gesprek van een paar uurtjes. Of je gaat gelijk een weekend met haar de hei op, maar dat lijkt me ook niet prettig. Wie weet kun je wel iets starten (áls je dat zou willen) en niet met het doel het uit te praten, maar het doel een begin te maken.

En gefeliciteerd!

Alcedo schreef: ↑

20-07-2023 08:21

Praten met mijn moeder is lastig, ze heeft de neiging in de slachtofferrol te kruipen en haar eigen aandeel in de situatie niet of niet goed te zien (of kunnen zien).

Op zich is dat handig om te weten, want dan ga je niet verrast worden. Maak een bingokaart met te verwachten reacties. Bijvoorbeeld 'het is zo erg voor mij' of 'ik hou van jullie allebei evenveel '. Dan weet je ook al wat je er op wil antwoorden. bijvoorbeeld 'op mijn feestje nodig ik uit wie ik wil, op jouw feestje nodig jij uit wie jij wil'. Als je bepaalde zijpaden kunt voorspellen , kun je ook bepalen waar je ze gaat afsluiten. En bij alle andere zijpaden die compleet uit de lucht komen vallen, zoals 'toen jij 6 was, deed je...' standaard 'daar ga ik het niet over hebben' (al ben je misschien reuze nieuwsgierig).

Quincy2 schreef: ↑

20-07-2023 08:39

Op zich is dat handig om te weten, want dan ga je niet verrast worden. Maak een bingokaart met te verwachten reacties. Bijvoorbeeld 'het is zo erg voor mij' of 'ik hou van jullie allebei evenveel '. Dan weet je ook al wat je er op wil antwoorden. bijvoorbeeld 'op mijn feestje nodig ik uit wie ik wil, op jouw feestje nodig jij uit wie jij wil'. Als je bepaalde zijpaden kunt voorspellen , kun je ook bepalen waar je ze gaat afsluiten. En bij alle andere zijpaden die compleet uit de lucht komen vallen, zoals 'toen jij 6 was, deed je...' standaard 'daar ga ik het niet over hebben' (al ben je misschien reuze nieuwsgierig).

Heel sterk dit! Schrijf het op of bespreek het met een naaste. Desnoods een rollenspel.

Alcedo schreef: ↑

20-07-2023 08:21

Bedankt!

Ik ben een beetje nerveus. Ik ben benieuwd of ze gaat komen en wat zij zelf van de avond verwacht.
Ik vind het moeilijk om nu bij mijn gevoel te blijven en me niet toch te laten meeslepen door schuldgevoel en het interne loyaliteitsconflict wat ik al jaren heb. Praten met mijn moeder is lastig, ze heeft de neiging in de slachtofferrol te kruipen en haar eigen aandeel in de situatie niet of niet goed te zien (of kunnen zien). Ik kom uit een gezin waar we van nature geen praters zijn over emoties en zo en uitpraten ook nooit echt gebeurde.

Zus gaat niet komen, dat is het enige besluit waarvan ik zeker weet dat ik er nooit op terug ga komen.

Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen. Dit soort problematiek is zo zo zo zo moeilijk. De dikgedrukte zin hierboven kun je je moeder gewoon vragen he. Open communicatie, heldere verwachtingen.

Het is belangrijk dat je bij jezelf blijft en vanuit jezelf praat. Daarbij kun je dingen inzetten zoals "Misschien was het niet jouw intentie mam, maar dit maakte dat ik me zus en zo voelde". Ze kan acties, intenties en interpretaties ompraten of ontkennen, maar jouw gevoel is jouw gevoel. Dat IS er en daar moet ze mee dealen. Probeer niet in verwijten te verzeilen, maar houdt het dus bij jouw gevoel.

Ook is het goed om zijtakken af te kappen. Als ze begint te deflecteren, grijp dan terug op het originele onderwerp. "Mam, ik wil nu eerst terug naar wat we aan het bespreken waren". En als ze bijvoorbeeld dingen zegt zoals "Ik doe dus helemaal niets goed!" --> "Mam, ik snap dat dit je raakt, maar als wij een goede band willen hebben, moeten we dit bespreken".

Tips gericht op mensen die met narcisten moeten dealen werken hier ook heel goed. Ongeacht de aanwezigheid van eventueel achterliggende stoornissen, gaat dit namelijk over emotionele manipulatie en gaslighting. Het inzetten daarvan gebeurt bewust en onbewust in mindere en meerdere mate. Dat klinkt heel breed, maar komt erop neer dat ze het bewust doet, maar misschien ook nooit anders heeft geleerd en dus niet bewust is van alternatieven. Gaslighten dient in dit geval ook als zelfpreservatie omdat écht in de spiegel kijken heel pijnlijk zal zijn.

De andere kant van emotionele manipulatie is people pleasing, de lieve vrede bewaren. Dit voelt een stuk onschuldiger omdat je er vooral jezelf schade mee doet. Maar het is en blijft manipulatie gericht op creëren of behouden van veiligheid. Ik was/ben zelf een enorme pleaser door traumatische jeugd en dit was voor mij een enorme eye-opener. Het is een pingpong spelletje waarbij je 2 mensen nodig hebt die meespelen. Sinds ik mijn eigen rol erken, zijn sommige van mijn relaties (partner, familie, vriendschappen) door een moeilijke periode gegaan, maar daarna zoveel zuiverder en beter geworden. Of afgesloten.. Zo heb ik het contact met mijn vader verbroken vorig jaar.

Vergeet in ieder geval niet: Emotionele Manipulatie is jouw moeders normaal. En jij bent degene die er nu voor kiest om de voorwaarden van jullie relatie op de schop te doen. Jij verstoort haar harmonie en dat zal haar raken.

Mensen die zich beroepen op emotionele manipulatie doen dat meestal om zichzelf te handhaven. Een gevoel van veiligheid te creëeren en/of te behouden. Als dat verstoord wordt, iemand loopt uit de pas, dan voelt dat bedreigend. Zodoende krijg je dus dit soort vreemde wendingen. Ik zeg dus zeker niet dat je moeder een slecht mens of een narcist is, maar ze is wel bereid om veel te doen (ten koste van jou) om haar gevoel van veiligheid te waarborgen.

Daar kun je iets mee! Je realiseren dat dat is wat je haar "afneemt" en dat zij vanuit die hoek zal redeneren. Je hebt het volste recht om 'haar harmonie' te verstoren om jezelf te beschermen. Sterker nog, haar harmonie had nooit ten koste van haar kind mogen gaan. Wat ik bedoel te zeggen is dat het je een heldere kijk geeft op hoe zij erin zal staan zodat je je erop kunt voorbereiden.

Doorzie de dynamiek, voorspel haar antwoorden en laat je niet afschepen, kleineren, invalideren. Weet je niet meer wat je moet zeggen of lult ze je onder de tafel? Opnieuw terug grijpen naar jouw gevoel: "Mam, je bewoord het allemaal heel vlot en je hebt en blijkbaar goed over nagedacht, maar puntje bij paaltje is DIT hoe ik me erbij voel en ik kies ervoor me niet langer zo te voelen. Dat betekent dat ik *vul een keuze in* omdat dat voor mij het beste voelt.

Ik ben hier geloof ik een boek aan het schrijven, maar goed. Ik kwam onderstaand plaatje tegen net en wilde deze met je delen.

Het is echt zó belangrijk dat je dit soort dingen gaat doorzien. Dat zal je helpen er adequaat op te reageren.

----------------------------------

----------------------------------

Als je moeder dus sorry zegt voor het één of ander, ga dan na hoe jij je bij die sorry voelt. Opgelucht en gezien? Waarschijnlijk een oprechte sorry. Klein, schuldig en (te) veeleisend? Red flag!

Er is een psycholoog die hier geweldige filmpjes over maakt m.b.v. een rollenspel. Ik ga even voor je op zoek.

Moeder en kind praten over verstoorde relatie met zus. Als je er maar eentje kijkt, kijk dan deze.
https://youtube.com/shorts/4XBAhuzdw_w?feature=share4

Gesprek aangaan als volwassen kind
https://youtu.be/EzZ0nZtiYkI

Lieve vrede bewaren als kind
https://youtube.com/shorts/lwm05BJ-P08?feature=share4

Triangulation
https://youtu.be/SaxSauMpI7k

Philó schreef: ↑

20-07-2023 10:52

Ik ben hier geloof ik een boek aan het schrijven, maar goed. Ik kwam onderstaand plaatje tegen net en wilde deze met je delen.

Het is echt zó belangrijk dat je dit soort dingen gaat doorzien. Dat zal je helpen er adequaat op te reageren.

----------------------------------

----------------------------------

Als je moeder dus sorry zegt voor het één of ander, ga dan na hoe jij je bij die sorry voelt. Opgelucht en gezien? Waarschijnlijk een oprechte sorry. Klein, schuldig en (te) veeleisend? Red flag!

Er is een psycholoog die hier geweldige filmpjes over maakt m.b.v. een rollenspel. Ik ga even voor je op zoek.

Nou, nou, meteen weer met narcisme enzo… onredelijke mensen heb je ook zonder dergelijke aandoeningen.

Succes!

nitflex schreef: ↑

20-07-2023 18:29

Nou, nou, meteen weer met narcisme enzo… onredelijke mensen heb je ook zonder dergelijke aandoeningen.

Je hebt duidelijk mijn post erboven niet gelezen. En bovendien staat er niet dat het een excuses van een narcist is, maar een narcistische verontschuldiging. M.a.w. er is geen stoornis voor nodig om een narcistische verontschuldiging in te zetten.

Alcedo schreef: ↑

20-07-2023 19:12

Ik ben dus de 'people pleaser'. Mijn moeder is iemand die heel snel in de slachtofferrol kruipt. Daardoor was ik vooral vroeger heel snel geneigd om dan maar toe te geven. Ik wilde immers ook gezien en gehoord worden, gewaardeerd worden, net als zus. Ik ging als vanzelf dingen vermijden die een negatieve reactie van mijn moeder uitlokten. Ik ben daarbij echt voorbij gegaan aan mezelf. Dat realiseer ik me de laatste jaren pas echt.

Ze komt vanavond. Man blijft erbij.

Het is heel begrijpelijk. Dat je dit doorziet is meer dan het halve werk. Succes vanavond!

Fijn dat je man erbij is gebleven.
Hoe ging het gisteravond?

Philó schreef: ↑

20-07-2023 20:31

Je hebt duidelijk mijn post erboven niet gelezen. En bovendien staat er niet dat het een excuses van een narcist is, maar een narcistische verontschuldiging. M.a.w. er is geen stoornis voor nodig om een narcistische verontschuldiging in te zetten.

Jawel hoor, maar maakt niet uit! Ieder zijn kijk op de zaken. Ik ben inderdaad minder van al het gepsychologiseer. Een onoprechte verontschuldiging is gewoon een onoprechte verontschuldiging.

Fijn dat de lucht geklaard is Alcedo, dat zal in ieder geval jouw spanning flink verlichten.

Super goed dat jullie het onderwerp steeds weer terug gehaald hebben, haar gewezen hebben op de discrepantie tussen haar bericht en wat ze gisteren zei, en dat je hebt uitgesproken wat haar bericht met je heeft gedaan.

Misschien was dit wel het juiste om zo prettig mogelijk je feestje in te gaan. Wie weet volgt het uitspreken van diepere zaken op een later moment. Dit was in ieder geval een heel goede oefening daarvoor.

Dat je moeder niet voor openstaat voor jouw verhaal m.b.t. de relatie tussen jou en zus is te verwachten én heel erg jammer. Tegelijkertijd is het een 'kut cadeau' wat je van haar krijgt; de mogelijkheid om te oefenen met niet begrepen, gehoord en gezien worden en toch je eigen keuzes maken. Oefenen met loslaten van het gevoel verantwoordelijk te zijn voor wat anderen voelen, m.a.w. het loslaten van schuldgevoel.

Ik hoop voor je dat je in de toekomst een stukje acceptatie en rust zult vinden op dit gebied. Leren accepteren dat je moeder is wie ze is en, telkens opnieuw, je eigen grenzen bewaken zal daar in ieder geval bij helpen.

Het is een beetje ingewikkeld, maar heb ik het volgende goed?
Jouw moeder heeft geen contact met een deel van familie. Zij wil het liefst dat jij daarin partij kiest, maar dat wil jij niet. Jij hebt dus nog contact met de familie en nodigt hen ook uit voor je verjaardag. Daarom wil je moeder niet komen.

Jij hebt geen contact meer met je zus. Je moeder wil hierin geen partij trekken. Zij nodigt dus zowel je zus als jou uit voor familiebijeenkomsten. En daar ben jij geïrriteerd van.

Net als dat jij de andere kant van de familie uitnodigt voor jouw verjaardag, blijft zij jou én je zus uitnodigen. Dat is toch heel logisch?

Voor mij voelt het hele verhaal rondom de familieleden die ze niet wil zien en daarom niet op je feestje wil komen als een afleidingsmanoeuvre van de daadwerkelijke reden, namelijk dat zus niet uitgenodigd is.

BettyBoop82 schreef: ↑

21-07-2023 13:37

Voor mij voelt het hele verhaal rondom de familieleden die ze niet wil zien en daarom niet op je feestje wil komen als een afleidingsmanoeuvre van de daadwerkelijke reden, namelijk dat zus niet uitgenodigd is.

Dit. 100%