Relaties
alle pijlers
Doe ik het nou echt zo verkeerd?
donderdag 13 december 2007 om 11:23
Een tijdje geleden heb ik mijn relaas gedaan over mijn problemen.
Inmiddels heb ik hulp gezocht en dat heeft een positieve uitwerking op mezelf gehad.
Soms gaat het heel goed tussen ons, maar soms dan is het ook weer helemaal verkeerd. Zij zegt dat ik dat trigger door bepaalde dingen die ik doe, niet doe, of TE goed wil doen. Bij dat laatste zit volgens mij ook het probleem. Na onze laatste discussie hebben we besloten om bij een relatietherapeut te gaan zitten. Ik heb vervolgens contact opgenomen en gewacht op concrete data, omdat er een wachtlijst is. Het voorstel is via de mail gekomen en dat heeft zij gelezen voordat ik het wilde overleggen. Zij vind dat ik haar meteen bij het hele proces had moeten betrekken zodat ze wist dat ik met ons bezig was, en niet "het totaalpakketje" in een keer brengen. Misschien had ik dat wel moeten doen, maar het leek mij op dat moment beter te wachten op concrete voorstellen van de therapeut. Wil ik het te perfect doen? Of steek ik mijn kop in het zand? Volgens haar had ik simpeler moeten denken en meteen vertellen dat ik er mee bezig was...zo simpel...waarom doe ik dat nou gewoon niet? Ik bedoel het allemaal meer dan goed, maar ik bereik het averechtse....en iedere keer wil ik het doen zoals zij het wil, maar het lukt niet...
Doe ik het nou allemaal echt zo verkeerd??? Ik wil zo graag dat het goed komt tussen ons, maar het lijkt wel of alles tussen mijn vingers doorglipt...Ik hou zo veel van haar....
Inmiddels heb ik hulp gezocht en dat heeft een positieve uitwerking op mezelf gehad.
Soms gaat het heel goed tussen ons, maar soms dan is het ook weer helemaal verkeerd. Zij zegt dat ik dat trigger door bepaalde dingen die ik doe, niet doe, of TE goed wil doen. Bij dat laatste zit volgens mij ook het probleem. Na onze laatste discussie hebben we besloten om bij een relatietherapeut te gaan zitten. Ik heb vervolgens contact opgenomen en gewacht op concrete data, omdat er een wachtlijst is. Het voorstel is via de mail gekomen en dat heeft zij gelezen voordat ik het wilde overleggen. Zij vind dat ik haar meteen bij het hele proces had moeten betrekken zodat ze wist dat ik met ons bezig was, en niet "het totaalpakketje" in een keer brengen. Misschien had ik dat wel moeten doen, maar het leek mij op dat moment beter te wachten op concrete voorstellen van de therapeut. Wil ik het te perfect doen? Of steek ik mijn kop in het zand? Volgens haar had ik simpeler moeten denken en meteen vertellen dat ik er mee bezig was...zo simpel...waarom doe ik dat nou gewoon niet? Ik bedoel het allemaal meer dan goed, maar ik bereik het averechtse....en iedere keer wil ik het doen zoals zij het wil, maar het lukt niet...
Doe ik het nou allemaal echt zo verkeerd??? Ik wil zo graag dat het goed komt tussen ons, maar het lijkt wel of alles tussen mijn vingers doorglipt...Ik hou zo veel van haar....
donderdag 13 december 2007 om 11:39
Ik ken je vorige relaas niet, ik ben een tijdje niet aktief op het forum geweest.
Ook ken ik de ins en outs van jullie relatie niet, maar de eerste gedachte die mij te binnen schoot bij het lezen van je topic is dat je nooit geforceerd moet proberen het een ander naar de zin te maken. Als je intenties goed zijn dan moet de ander dat ook kunnen en willen zien, dat heeft alles met liefde te maken.
Als je elkaar niet kunt accepteren zoals je bent dan gaat het wringen. Kwestie van wel of niet bij elkaar passen. Als je steeds maar op je tenen loopt omdat je bang bent iets verkeerd te doen dan gaat dat ten koste van je eigen identiteit en daar wordt niemand beter van, ook de relatie niet. Juist binnen een relatie moet je jezelf kunnen zijn, dat vind ik persoonlijk de meerwaarde van een relatie.
Waar gaan jullie ruzies meestal over?
Marion
Ook ken ik de ins en outs van jullie relatie niet, maar de eerste gedachte die mij te binnen schoot bij het lezen van je topic is dat je nooit geforceerd moet proberen het een ander naar de zin te maken. Als je intenties goed zijn dan moet de ander dat ook kunnen en willen zien, dat heeft alles met liefde te maken.
Als je elkaar niet kunt accepteren zoals je bent dan gaat het wringen. Kwestie van wel of niet bij elkaar passen. Als je steeds maar op je tenen loopt omdat je bang bent iets verkeerd te doen dan gaat dat ten koste van je eigen identiteit en daar wordt niemand beter van, ook de relatie niet. Juist binnen een relatie moet je jezelf kunnen zijn, dat vind ik persoonlijk de meerwaarde van een relatie.
Waar gaan jullie ruzies meestal over?
Marion
donderdag 13 december 2007 om 11:41
Ik denk dat het een samenloop van omstandigheden is, als de situatie al gespannen is, barst ook eerder de bom, ik vind in ieder geval niet dat je iets verkeerd doet.
Sterkte verder, ik zit momenteel ook in een relatiedip, waar ik zo vreselijk graag uit wil komen, maar graag willen lijkt niet genoeg te zijn. Het is vreselijk moeilijk om te ontdekken dat ondanks dat je van iemand houdt, dat het dan alsnog allemaal niet vanzelf lijkt te gaan.
Sterkte verder, ik zit momenteel ook in een relatiedip, waar ik zo vreselijk graag uit wil komen, maar graag willen lijkt niet genoeg te zijn. Het is vreselijk moeilijk om te ontdekken dat ondanks dat je van iemand houdt, dat het dan alsnog allemaal niet vanzelf lijkt te gaan.
donderdag 13 december 2007 om 11:50
Liefde alleen is inderdaad niet altijd genoeg, je moet ook nog bij elkaar passen zodat ergernissen/irritaties tot een minimum beperkt blijven. Als je steeds tegen dezelfde verschillen aanloopt en daar ruzie over krijgt dan kun je je afvragen hóe belangrijk die verschillen nu eigenlijk zijn óf je beslist dat je er niet mee kunt leven. Verwachten dat de ander zodanig verandert dat hij/zij de ideale partner wordt is niet reëel. Vaak scheelt het al als je leert relativeren en jezelf losser/makkelijker opstelt.
donderdag 13 december 2007 om 11:51
ik begrijp wel dat zij graag meteen had geweten wat je aan t doen was. het gaat immers ook over haar relatie. maar wat eerder ook al gezegt wordt, de boel staat zo gespannen tussen jullie dat ze meer dan heftig reageert.
daarnaast, jullie gaan niet voor niks in therapie! dan kan t nu nog niet goed zijn.. toch?
daarnaast, jullie gaan niet voor niks in therapie! dan kan t nu nog niet goed zijn.. toch?
donderdag 13 december 2007 om 12:03
Tja, misschien wil ik wel TE graag dat het goed komt. Immers, we gaan inderdaad niet voor niets in therapie.
Vind het misschien gewoon moeilijk om dingen op het juiste moment ter sprake te brengen, daarom wacht ik het teveel af en werkt het averechts.
De angst om iets gevoeligs aan te snijden overheerst soms ook een beetje, want waarom een fijn moment samen verstoren met "vervelende onderwerpen"
Dat is niet de manier om problemen goed aan te pakken, ik weet het...typisch geval van struisvogelpolitiek...
In ieder geval bedankt voor jullie reacties tot dusver. Ik weet dat we er samen uitkomen, ik geef het in ieder geval niet zomaar op!
Vind het misschien gewoon moeilijk om dingen op het juiste moment ter sprake te brengen, daarom wacht ik het teveel af en werkt het averechts.
De angst om iets gevoeligs aan te snijden overheerst soms ook een beetje, want waarom een fijn moment samen verstoren met "vervelende onderwerpen"
Dat is niet de manier om problemen goed aan te pakken, ik weet het...typisch geval van struisvogelpolitiek...
In ieder geval bedankt voor jullie reacties tot dusver. Ik weet dat we er samen uitkomen, ik geef het in ieder geval niet zomaar op!
donderdag 13 december 2007 om 12:13
Ik denk inderdaad dat jullie op dit moment wat heftiger op elkaar reageren dan 'normaal'. Misschien kun je tegen haar zeggen dat je het inderdaad ook eerder had kunnen zeggen en dat het niet je bedoeling was haar te kwetsen door het niet te doen. Beetje tegemoet komen zeg maar. Werkt bij ons in/na een ruzie altijd erg goed.
Verder herken ik ook wel het 'goede bedoelingen' hebben. Mijn vriend heeft soms ook dat hij dingen niet vertelt, omdat hij geen zin heeft vanalles uit te leggen. Ik voel me soms snel afgewezen, dus hij wil ook mijn gevoelens sparen, maar ik heb toch liever dat hij dingen wel vertelt. Misschien speelt bij jouw vrouw ook zoiets en dat je haar gevoelens teveel wilt sparen, maar daardoor juist het omgekeerde bereikt als ze ergens zelf achter komt?
Misschien moet je ook accepteren dat je niet alles zo kunt doen dat zij zich nooit gekwetst voelt. Mijn vriend vindt het namelijk heel erg als ik teleurgesteld ben door iets wat hij doet of niet doet, terwijl ik het dan alleen maar wil uitspreken en niet van hem verwacht dat hij zich helemaal aanpast of altijd mijn zin doet.
Verder herken ik ook wel het 'goede bedoelingen' hebben. Mijn vriend heeft soms ook dat hij dingen niet vertelt, omdat hij geen zin heeft vanalles uit te leggen. Ik voel me soms snel afgewezen, dus hij wil ook mijn gevoelens sparen, maar ik heb toch liever dat hij dingen wel vertelt. Misschien speelt bij jouw vrouw ook zoiets en dat je haar gevoelens teveel wilt sparen, maar daardoor juist het omgekeerde bereikt als ze ergens zelf achter komt?
Misschien moet je ook accepteren dat je niet alles zo kunt doen dat zij zich nooit gekwetst voelt. Mijn vriend vindt het namelijk heel erg als ik teleurgesteld ben door iets wat hij doet of niet doet, terwijl ik het dan alleen maar wil uitspreken en niet van hem verwacht dat hij zich helemaal aanpast of altijd mijn zin doet.
vrijdag 14 december 2007 om 19:43
Pyggelmee, ik heb voor mijn eigen en andermans beeld even je oude topic gezocht, althans één ouder. Blijkbaar gaat aan dit* tussentopic nog een historie vooraf. (klik op het woord 'dit' om het topic te lezen!)
Voor mij werd na lezing duidelijker dat jullie nu ondervinden dat het vertrouwen in etappes al eerder is geschaad, en jij/jullie blijkbaar al langer om meer hete brijen heen draaien. En dat al ruim 5 jaar lang (of nog langer)! Jullie lijken elkaar niet verder dan je arm is te vertrouwen en dus ook de ruimte te gunnen, door al die verwikkelingen... Therapie zou moeten, maar stoppen met vermijden nog meer!
Voor mij werd na lezing duidelijker dat jullie nu ondervinden dat het vertrouwen in etappes al eerder is geschaad, en jij/jullie blijkbaar al langer om meer hete brijen heen draaien. En dat al ruim 5 jaar lang (of nog langer)! Jullie lijken elkaar niet verder dan je arm is te vertrouwen en dus ook de ruimte te gunnen, door al die verwikkelingen... Therapie zou moeten, maar stoppen met vermijden nog meer!
