Dubio met wie op citytrip gaan?

Vroeger ben ik weleens met mijn vader met de trein op citytrip geweest. Mijn vader en ik zijn beide geïnteresseerd in cultuur en geschiedenis. Mijn vader is 72 jaar oud, mijn moeder 69 jaar oud. Zolang ik mij kan herinneren kampt mijn moeder met angsten. Dit belemmert haar en mijn vader ontzettend. Mijn moeder komt bijna nergens meer. Lopen geeft stress, fietsen geeft stress. Ze loopt al een tijdje bij een haptonoom en daar leert ze meer naar haar gevoel te luisteren. Mijn ouders hebben een aardig gevulde rugzak (overleden kind, kind met autisme) en hebben dit waarschijnlijk nooit (op de juiste manier) verwerkt. Rond mijn zus' verjaardag en sterfdag was mijn moeder structureel overspannen.
Bij de haptonoom leert mijn moeder haar grenzen aan te geven: wanneer ze iets niet prettig of spannend vindt, hoeft ze dit niet te doen. Winkelen wil en kan ze wel, met de auto rijden wil en kan ze wel. Mijn ouders hebben beide een treinabonnement en mijn vader wil graag steden bezoeken, maar mijn moeder kan dit niet, naar eigen zeggen.

Ik kom dagelijks bij mijn ouders over de vloer en wandel veel met mijn vader. Hij gaf aan dat hij graag naar Berlijn zou willen. Toevallig had ik net met mijn vriend besproken om in de zomervakantie een paar daagjes weg te gaan. Toen ik aangaf dat mijn vriend en ik dit ook wel zouden willen, stelde hij voor om samen te gaan. Helemaal leuk! Mijn ouders zijn de jongsten niet meer, dus mijn vriend en ik vinden het heel mooi om samen een paar dagen weg te gaan.
Mijn vader heeft dit met mijn moeder besproken, maar mijn moeder reageerde niet echt. Later zei ze dat ze wel wil, maar dat haar dit al stress geeft als ze eraan denkt (mijn vader wil rondfietsen en -wandelen). Ze wil geen spelbreker zijn, maar ze vindt het nog te vroeg om hier wat over te kunnen zeggen. Ik begin het onderhand erg lastig te vinden, aangezien haar angsten mijn vaders activiteiten ook behoorlijk beginnen te beïnvloeden. Hoe sneu ik het ook voor haar vind, maar ze hebben niet het eeuwige leven en ze zijn nu nog mobiel...
Uiteindelijk zal ik degene zijn die de knoop gaat doorhakken. Mijn vriend, mijn vader en ik willen graag naar Berlijn, maar wat doen we? Ik wil mijn moeder niet kwetsen door te zeggen dat we met ons drieën gaan, maar het lijkt me wel verstandig om alvast wat te boeken. Of boeken we voor vier en kunnen we op het laatste moment de vierde persoon annuleren? Dat voelt dan ook weer alsof ik mijn moeder in de steek laat. Als we helemaal niet gaan, kunnen we nooit meer iets ondernemen.

Wat zouden jullie doen?

Flipflop schreef: ↑

11-02-2023 09:24

Het is inderdaad geen goed advies(in dit geval) om haar te laten luisteren naar haar gevoel. Omdat haar angst irreëel is...

Als ik de afgelopen jaren had geluisterd naar mijn gevoel, zou ik ook nog steeds aan huis gekluisterd zijn...

Ja, precies dit. Ik heb zelf ook met angstgedachten gekampt en ik weet dat die mij het liefst in bed lieten liggen, zodat ik de hele dag erover kon piekeren, maar uiteindelijk was dat niet goed voor mij en heb ik het toch weten te doorbreken.

Ik heb mijn moeder daarom wel geadviseerd om te bespreken dat we in de zomervakantie een paar dagen naar Berlijn gaan en of de therapeut haar kan helpen om naar bepaalde doelen toe te werken.