Relaties
alle pijlers
een goede moeder?
dinsdag 22 mei 2007 om 17:29
Mijn ex en ik hebben samen 2 mooie jonge dochters. we zijn helaas alweer 9 maanden uit elkaar. en al die tijd ging het best goed. ik mocht ze regelmatig zien van haar. ik heb al die tijd dat ik daar niet woonde gewoon alles betaald voor haar, daar zij niet werkt en geen uitkering heeft. niks apparts. alleen heeft mvr sinds kort de kolder in haar kop gekregen,en mag ik het huis niet meer in ( wat op mijn naam staat) en het allerergste, ik mag mijn meiden niet meer zien van haar. en altijd maar roepen; ik zal de kinderen nooit bij je weghouden! nu ben ik helaas genoodzaakt,de huur op te zeggen,omdat ik het niet meer kan opbrengen. dus per 1july moeten ze eruit. wat opzich al erg genoeg is. ook haar fam bemoeid zich er nadrukkelijk mee,met teksten als: van haar kinderen blijven ze af ( geld voor mij) en dreigen met van alles en nog wat. ik vraag me af wat verrstandig is.........die dreigementen neem ik voor lief, ik wil alleen mijn kinderen zien,wat ze voor de rest doet who care's. dat ze daarmee niet allen mij heeft maar ook de kinderen ongaat haar denk ik. het zal wel via de rechter gespeeld moeten worden, om mijn kinderen nog te kunnen zien. diep triest. 1 ding is zeker, dit vergeef ik haar nooit.
woensdag 23 mei 2007 om 14:07
papa, het verhaal wordt ons inmiddels wat duidelijker. Ik verbaas me er eerlijk gezegd over dat jullie uberhaupt voor kinderen hebben gekozen. Die kleine was blijkbaar pas enkele maanden oud toen jullie uit elkaar gingen. Lijkt me niet zo'n weloverwogen keuze geweest. Daarnaast is het inderdaad opmerkelijk dat ze zo snel mogelijk een andere vent heeft gezocht.
Misschien kun je de eer aan jezelf houden en probeer opnieuw op een hele rustige manier haar te benaderen. Nog meer ruzie lijkt me niet de beste oplossing. Het lijkt me verstandig als je daar een bemiddelaar bij hebt en dat jij jouw wensen kunt uitspreken..
Zorg dat je niet alles in je eentje wilt oplossen met alle bijkomende emoties, want ik denk dat je daar op dit moment weinig mee opschiet.
Misschien kun je de eer aan jezelf houden en probeer opnieuw op een hele rustige manier haar te benaderen. Nog meer ruzie lijkt me niet de beste oplossing. Het lijkt me verstandig als je daar een bemiddelaar bij hebt en dat jij jouw wensen kunt uitspreken..
Zorg dat je niet alles in je eentje wilt oplossen met alle bijkomende emoties, want ik denk dat je daar op dit moment weinig mee opschiet.
woensdag 23 mei 2007 om 14:23
Met verbijstering zit ik dit topic te lezen.
Verhaal nummer zoveel, over scheiding, omgangsregeling, jaloezie, bemoeizucht en wraakgevoelens.
Geen wonder dat mensen tegen mij zeggen: "jullie zijn zo bijzonder, jullie doen dat allemaal zo goed!" En ik maar zeggen: "wij zijn niet bijzonder, wij zijn 2 ouders die gefaald hebben in het huwelijk, maar nog wel voor ons kind willen zorgen. ik vind dat niet meer dan normaal." :? Steeds zegt men dat ik niet normaal ben, nee, het blijkt wel, het gros vindt dit soort verhalen dus heel normaal.
9 maanden de huur en eten betalen? Waarom? Jullie gaan toch scheiden/uit elkaar? Régel dan wat! Zorg dat je allebei zsm op een eigen plek bent, desnoods een andere, als geen van beiden kan blijven. (hoewel het voor die kids beter is om iig 1 vertrouwde plek te hebben) Als je besluit uit elkaar te gaan denk je toch het eerst aan je huis? Dan de omgangsregeling, want ja kids hebben een dak boven hun hoofd, maar hoe gaan we het verdelen, etc. Ikke niet meer snap hoor, een man die zijn ex blijft onderhouden, zijn werk ook érg belangrijk vindt. IS het ook, maar zijn er geen mogelijheden? Je laat je manipuleren door je ex, zij weet heel goed dat jij niet kunt komen met moederdag vanwege je werk. Maar voor die kinderen is 1 ding het belangrijkste: regelmaat. Als jullie niet meer met elkaar door 1 deur kunnen, beperk dan dat contact, en ga zéker NIET smssen! Dat is geen geschikt communicatiemiddel! (maar ja, ik kom natuurlijk uit de middeleeuwen he, met mijn 31 jaar...)
God zij dank niet getrouwd???? Was je het maar wél, want dan is er zeker een rechter die omkijkt naar die kids. Mijn ouders waren ook nooit getrouwd, jarenlang hebben zij een knipperlicht-relatie gehad, ik was steeds maar de dupe. Niemand keek naar me om, want tja, er was immers niks geregeld? Als je getrouwd bent, neem je sowieso een advocaat in de arm, dan wordt er ook naar het belang van die kids gekeken, dat staat voorop. Sorry hoor, maar ik denk dat het niet getrouwd zijn, jou juist nu in een hele moeilijke positie zet.
Verhaal nummer zoveel, over scheiding, omgangsregeling, jaloezie, bemoeizucht en wraakgevoelens.
Geen wonder dat mensen tegen mij zeggen: "jullie zijn zo bijzonder, jullie doen dat allemaal zo goed!" En ik maar zeggen: "wij zijn niet bijzonder, wij zijn 2 ouders die gefaald hebben in het huwelijk, maar nog wel voor ons kind willen zorgen. ik vind dat niet meer dan normaal." :? Steeds zegt men dat ik niet normaal ben, nee, het blijkt wel, het gros vindt dit soort verhalen dus heel normaal.
9 maanden de huur en eten betalen? Waarom? Jullie gaan toch scheiden/uit elkaar? Régel dan wat! Zorg dat je allebei zsm op een eigen plek bent, desnoods een andere, als geen van beiden kan blijven. (hoewel het voor die kids beter is om iig 1 vertrouwde plek te hebben) Als je besluit uit elkaar te gaan denk je toch het eerst aan je huis? Dan de omgangsregeling, want ja kids hebben een dak boven hun hoofd, maar hoe gaan we het verdelen, etc. Ikke niet meer snap hoor, een man die zijn ex blijft onderhouden, zijn werk ook érg belangrijk vindt. IS het ook, maar zijn er geen mogelijheden? Je laat je manipuleren door je ex, zij weet heel goed dat jij niet kunt komen met moederdag vanwege je werk. Maar voor die kinderen is 1 ding het belangrijkste: regelmaat. Als jullie niet meer met elkaar door 1 deur kunnen, beperk dan dat contact, en ga zéker NIET smssen! Dat is geen geschikt communicatiemiddel! (maar ja, ik kom natuurlijk uit de middeleeuwen he, met mijn 31 jaar...)
God zij dank niet getrouwd???? Was je het maar wél, want dan is er zeker een rechter die omkijkt naar die kids. Mijn ouders waren ook nooit getrouwd, jarenlang hebben zij een knipperlicht-relatie gehad, ik was steeds maar de dupe. Niemand keek naar me om, want tja, er was immers niks geregeld? Als je getrouwd bent, neem je sowieso een advocaat in de arm, dan wordt er ook naar het belang van die kids gekeken, dat staat voorop. Sorry hoor, maar ik denk dat het niet getrouwd zijn, jou juist nu in een hele moeilijke positie zet.
woensdag 23 mei 2007 om 14:26
mooie post Yoyo!!!!
Zou ik ter harte nemen, hoe meer je af laat hangen van je teleurstelling en frustratie en woede , hoe meer je jezelf verwijdert van de kinderen, je geeft ze eigenlijk met dat gedrag voer om hun gelijk te krijgen, doe dat nou niet, sta erboven en laat je geen dingen ontlokken die tegen je gebruikt kunnen worden , want dan ben je veel verder van je doel af, jouw kinderen een fijne vader gunnen.
Zou ik ter harte nemen, hoe meer je af laat hangen van je teleurstelling en frustratie en woede , hoe meer je jezelf verwijdert van de kinderen, je geeft ze eigenlijk met dat gedrag voer om hun gelijk te krijgen, doe dat nou niet, sta erboven en laat je geen dingen ontlokken die tegen je gebruikt kunnen worden , want dan ben je veel verder van je doel af, jouw kinderen een fijne vader gunnen.
woensdag 23 mei 2007 om 15:18
Wat een overdreven reactie zeg. Toen mijn zwager en vriendin uitelkaar gingen mocht hij ook ineens zijn kinderen niet zien. Ja toen heeft hij ook zo'n uitspraak gemaakt! Waarom omdat hem zijn kinderen werden ontzegd. Heeft hij het gedaan? Nee. Zou hij er toe in staat zijn? Nee. Maar hij heeft het wel gezegd! Is er dan iets mis met mijn zwager? Nee, het is gewoon een man die zijn kinderen mist!!
Nu na een jaar hebben ze alles geregeld, maar zijn vriendin had ook ineens de kolder in d'r hoofd. Tja hoe moet je daar dan ineens mee omgaan. Mijn zwager was ineens een wanhopige kerel.
Dat kan zomaar ook ineens gebeuren.
Het is inderdaad vaak jammer dat je alleen 1 kant van het verhaal kan lezen.
OVerigens vind ik de toon van zijn postings helemaal niet dreigend overkomen.
Ik denk wel, zoals vaker is gezegd dat je een advocaat in de arm moet inschakelen en het via de rechter spelen.
woensdag 23 mei 2007 om 15:37
wat zou daar zo raar aan moeten zijn? Anders had ze daar niet mogen blijven wonen.Daarom ben ik maar weggegaan, wetende dat ze daar voorlopig beter af waren, dan op een flatje 3 hoog. Dat kun je haar met 2 jonge kinderen niet aan doen. Nu kon ze op zoek naar wat anders.Niet dat ze dat gedaan heeft hoor.Weet je wat het is, zij wil alles, mijn spullen,de kids etc.Alles mag ze hebben,echt. Ik wil alleen kunnen geniet van die 2 kleine apen van mij.
woensdag 23 mei 2007 om 15:48
Het verbaast je zeg je.Ik zal het je proberen uit te leggen.
Punt 1 : Kinderen "NEEM" je niet, die krijg je.
Punt2: na 7 miskramen, ben je blij als je al vader en moeder "mag"worden.
Toen de eerste 1maal geboren was,waran we de koning te rijk. die 9 maanden zwangerschap waren geen fijne tijd.Een onzekere moeder, een bloeding naar 11 weken. Dan dank je god op je blote knieen, als het kind gezond geboren is. We hadden echt zoiets,als het ons ooit mocht overkomen dan ook een 2e. Gezien het feit dat de 1e 8jaar geduurt heeft, ga je er niet vanuit,dat nummer 2 zo snel zal komen. Groot was onze verbazing toen zij zwanger was van "ons" 2e meisje. Gelukkiger kan je een mens niet maken.Dat het tussen ons fout is gelopen, dat is eeuwig zonde, en daar blijf ik bij.
Ik heb mijn verantwoording genomen,want ik had ook alleen maar geld voor de meiden kunnen geven, en haar een uitkering laten aanvragen. Ik kan je vertellen, dat is geen vetpot, daar kan je nog geen hond mee aan de vreet ( brabants,sorry) houden.Je kan nog zoveel willen en uitstippelen in het leven, er komt altijd een moment dat iets niet gaat zoals je gedacht had.De vraag is alleen, hoe ga je er mee om! Ik ken mensen genoeg,die alles netjes op een rijtje hadden,maar bij tegenslag gelijk naar het riagg moesten ( erg genoeg) Ik ben van heel arm, naar heel rijk gegaan, nu gaat het weer wat minder met me, maar er komt een tijd, dat het weer goed gaat. Tot die tijd kan ik alleen maar zorgen( als dat mag) dat mijn kinderen niet de dupe worden van de fouten die mijn ex en ik gemaakt hebben.
woensdag 23 mei 2007 om 16:02
Het is toch erg moeilijk om op basis van een paar postings inzicht te krijgen in zo'n situatie, vind ik. Nu blijkt er een heel emotioneel verhaal te zitten achter de komst van jullie twee mooie meiden. Zeven miskramen... wat een verschrikking. Hoe was dat, hoe hebben jullie dit verwerkt? Konden jullie er samen goed over praten of hadden jullie allebei een andere manier om ermee om te gaan?
Ik kan me voorstellen dat het ouderschap - 2 kinderen in vrij korte tijd - jullie leven flink op zijn kop heeft gezet. En daarbij was jij veel onderweg en aan het werk. Heb je voor jouw gevoel toch een band met je kindjes kunnen opbouwen? En kon je er zijn voor je vriendin? Het zal voor haar best zwaar zijn geweest, voor twee kleintjes te zorgen als jij er bijna nooit was. En voor jou anderzijds vervelend dat je er niet meer kon zijn.
En nu... ik kan me goed voorstellen dat je je verschrikkelijk machteloos voelt. Ik moet er niet aan denken mijn kinderen niet meer te mogen zien.... Ik zou toch proberen of het mogelijk is een opening te vinden om met je ex te kunnen praten. Wat is bij haar het pijnpunt, waarom wil ze je de kinderen niet laten zien? Kijk even verder dan de moederdag en probeer in haar schoenen te gaan staan. Wat wilde zij van jou? Wat kon jij haar niet geven?
Het kan al heel veel uitmaken als jij haar behoeften erkent (ook al begrijp je die behoeften totaal niet) en toegeeft wat jouw fouten zijn geweest. Misschien geeft zij dan de hare ook wel toe, misschien niet. Het gaat erom dat jullie weer met elkaar praten. Als er een vriend of familielid is die jullie allebei vertrouwen, zou die dan niet willen bemiddelen? Puur om een omgangsregeling op poten te krijgen?
groet,
dubio
Ik kan me voorstellen dat het ouderschap - 2 kinderen in vrij korte tijd - jullie leven flink op zijn kop heeft gezet. En daarbij was jij veel onderweg en aan het werk. Heb je voor jouw gevoel toch een band met je kindjes kunnen opbouwen? En kon je er zijn voor je vriendin? Het zal voor haar best zwaar zijn geweest, voor twee kleintjes te zorgen als jij er bijna nooit was. En voor jou anderzijds vervelend dat je er niet meer kon zijn.
En nu... ik kan me goed voorstellen dat je je verschrikkelijk machteloos voelt. Ik moet er niet aan denken mijn kinderen niet meer te mogen zien.... Ik zou toch proberen of het mogelijk is een opening te vinden om met je ex te kunnen praten. Wat is bij haar het pijnpunt, waarom wil ze je de kinderen niet laten zien? Kijk even verder dan de moederdag en probeer in haar schoenen te gaan staan. Wat wilde zij van jou? Wat kon jij haar niet geven?
Het kan al heel veel uitmaken als jij haar behoeften erkent (ook al begrijp je die behoeften totaal niet) en toegeeft wat jouw fouten zijn geweest. Misschien geeft zij dan de hare ook wel toe, misschien niet. Het gaat erom dat jullie weer met elkaar praten. Als er een vriend of familielid is die jullie allebei vertrouwen, zou die dan niet willen bemiddelen? Puur om een omgangsregeling op poten te krijgen?
groet,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 23 mei 2007 om 16:04
Tot die tijd kan ik alleen maar zorgen( als dat mag) dat mijn kinderen niet de dupe worden van de fouten die mijn ex en ik gemaakt hebben.
Maar die instelling moet jouw ex ook hebben, anders werkt het niet. En als zij anders doet, is het niet aan jou om je te verlagen tot het niveau van een ander.
Enne.... het is haar verantwoording ook hoor, om een eigen onderkomen te zoeken. Ok, ik heb dan 1 kind van 2 jaar, hij was 1 toen we uit elkaar gingen. Maar: ik zit helemaal gelukkig te wezen op een flatje met 2 slaapkamers, moet zelfs 3 trappen opsjouwen, parkeren is ook niet voor de deur, maar he, dit is ook niet voor eeuwig hoor. We leven nu eenmaal in een maatschappij dat vrouwen ook hard moeten werken voor hun hachie, zeker als je "alleenstaand" bent. Ik heb ervan geleerd en hoop dat ik over 2 jaar een eigen bescheiden huisje met een tuintje kan kopen. Wat ik wil zeggen is: jij bent niet verantwoordelijk voor haar leven. Zij zal zelf ook wat moeten doen, om een leven op te bouwen. Ik vraag me nog steeds af: is het nog steeds niet duidelijk hoe jullie dat doen met onderdak?
Maar die instelling moet jouw ex ook hebben, anders werkt het niet. En als zij anders doet, is het niet aan jou om je te verlagen tot het niveau van een ander.
Enne.... het is haar verantwoording ook hoor, om een eigen onderkomen te zoeken. Ok, ik heb dan 1 kind van 2 jaar, hij was 1 toen we uit elkaar gingen. Maar: ik zit helemaal gelukkig te wezen op een flatje met 2 slaapkamers, moet zelfs 3 trappen opsjouwen, parkeren is ook niet voor de deur, maar he, dit is ook niet voor eeuwig hoor. We leven nu eenmaal in een maatschappij dat vrouwen ook hard moeten werken voor hun hachie, zeker als je "alleenstaand" bent. Ik heb ervan geleerd en hoop dat ik over 2 jaar een eigen bescheiden huisje met een tuintje kan kopen. Wat ik wil zeggen is: jij bent niet verantwoordelijk voor haar leven. Zij zal zelf ook wat moeten doen, om een leven op te bouwen. Ik vraag me nog steeds af: is het nog steeds niet duidelijk hoe jullie dat doen met onderdak?
woensdag 23 mei 2007 om 16:09
Ik ben ook een single mama, werk parttime en zit qua inkomen op bijstandniveau. Ik krijg geen alimentatie van m'n ex en toch kunnen wij leven, heb ik geen schulden en heb ik zelfs een auto voor de deur staan. Voor de kinderen is er een omgangsregeling met hun vader.
Als jij via een advocaat regelt dat je kinderalimentatie gaat betalen kan je ex er voor kiezen om of te gaan werken of de bijstand in te gaan. Ze heeft dan per saldo altijd nog meer dan ik.
Dus heel rap een convenant laten opstellen bij een advocaat met daarin een omgangsregeling voor de kinderen. Als ze werkelijk zo'n type is wat jij beschrijft zal ze gevoelig zijn voor de alimenatie voor de kinderen.
Wat betreft de woning, ik weet niet hoe je dit aan haar hebt medegedeeld, maar heb jij opeens de huur opgezegd of heb je 9 maanden geleden al te kennen gegeven dat ze per 1 juli dit jaar de woning moet verlaten ?
Ga absoluut niet mee in evt rare smsjes van haar, sta er aub boven en probeer 't op de rechterlijke manier voor elkaar te krijgen. Als ze een beetje na kan denken weet ze dat als ze de kinderen om de week met jou laat meegaan dat zij ook een bepaalde vrijheid gaat krijgen.
Als jij via een advocaat regelt dat je kinderalimentatie gaat betalen kan je ex er voor kiezen om of te gaan werken of de bijstand in te gaan. Ze heeft dan per saldo altijd nog meer dan ik.
Dus heel rap een convenant laten opstellen bij een advocaat met daarin een omgangsregeling voor de kinderen. Als ze werkelijk zo'n type is wat jij beschrijft zal ze gevoelig zijn voor de alimenatie voor de kinderen.
Wat betreft de woning, ik weet niet hoe je dit aan haar hebt medegedeeld, maar heb jij opeens de huur opgezegd of heb je 9 maanden geleden al te kennen gegeven dat ze per 1 juli dit jaar de woning moet verlaten ?
Ga absoluut niet mee in evt rare smsjes van haar, sta er aub boven en probeer 't op de rechterlijke manier voor elkaar te krijgen. Als ze een beetje na kan denken weet ze dat als ze de kinderen om de week met jou laat meegaan dat zij ook een bepaalde vrijheid gaat krijgen.
woensdag 23 mei 2007 om 16:18
quote: wipkipje reageerde 23-05-2007 16:09:14'));
Ik ben ook een single mama, werk parttime en zit qua inkomen op bijstandniveau. Ik krijg geen alimentatie van m'n ex en toch kunnen wij leven, heb ik geen schulden en heb ik zelfs een auto voor de deur staan. Voor de kinderen is er een omgangsregeling met hun vader. Als jij via een advocaat regelt dat je kinderalimentatie gaat betalen kan je ex er voor kiezen om of te gaan werken of de bijstand in te gaan. Ze heeft dan per saldo altijd nog meer dan ik.Dus heel rap een convenant laten opstellen bij een advocaat met daarin een omgangsregeling voor de kinderen. Als ze werkelijk zo'n type is wat jij beschrijft zal ze gevoelig zijn voor de alimenatie voor de kinderen. Wat betreft de woning, ik weet niet hoe je dit aan haar hebt medegedeeld, maar heb jij opeens de huur opgezegd of heb je 9 maanden geleden al te kennen gegeven dat ze per 1 juli dit jaar de woning moet verlaten ? Ga absoluut niet mee in evt rare smsjes van haar, sta er aub boven en probeer 't op de rechterlijke manier voor elkaar te krijgen. Als ze een beetje na kan denken weet ze dat als ze de kinderen om de week met jou laat meegaan dat zij ook een bepaalde vrijheid gaat krijgen. Ik ga nergens meer op in wat sms betreft.. Hoe haar situatie eruit ziet? Ik zou het bij god niet weten.Waar ze evt gaat wonen ook niet, dat zal ik zelf allemaal moeten uitvinden.Zij zal het mij niet vertellen, die wil het liefste dat ik er nooit achter zal komen.Zoals ik haar ken, zal ze proberen bij iemand in te trekken dwz, een vriendje. Haar ouders hebben zelf ook geen plek. Die zijn gescheiden nl. Die advocaat is al geregeld,dwz de afspraak.Daarna alles op een rijtje zetten hoe we dat het beste kunnen gaan aanpakken.
Wat is verstandig in deze?
Ik ben ook een single mama, werk parttime en zit qua inkomen op bijstandniveau. Ik krijg geen alimentatie van m'n ex en toch kunnen wij leven, heb ik geen schulden en heb ik zelfs een auto voor de deur staan. Voor de kinderen is er een omgangsregeling met hun vader. Als jij via een advocaat regelt dat je kinderalimentatie gaat betalen kan je ex er voor kiezen om of te gaan werken of de bijstand in te gaan. Ze heeft dan per saldo altijd nog meer dan ik.Dus heel rap een convenant laten opstellen bij een advocaat met daarin een omgangsregeling voor de kinderen. Als ze werkelijk zo'n type is wat jij beschrijft zal ze gevoelig zijn voor de alimenatie voor de kinderen. Wat betreft de woning, ik weet niet hoe je dit aan haar hebt medegedeeld, maar heb jij opeens de huur opgezegd of heb je 9 maanden geleden al te kennen gegeven dat ze per 1 juli dit jaar de woning moet verlaten ? Ga absoluut niet mee in evt rare smsjes van haar, sta er aub boven en probeer 't op de rechterlijke manier voor elkaar te krijgen. Als ze een beetje na kan denken weet ze dat als ze de kinderen om de week met jou laat meegaan dat zij ook een bepaalde vrijheid gaat krijgen. Ik ga nergens meer op in wat sms betreft.. Hoe haar situatie eruit ziet? Ik zou het bij god niet weten.Waar ze evt gaat wonen ook niet, dat zal ik zelf allemaal moeten uitvinden.Zij zal het mij niet vertellen, die wil het liefste dat ik er nooit achter zal komen.Zoals ik haar ken, zal ze proberen bij iemand in te trekken dwz, een vriendje. Haar ouders hebben zelf ook geen plek. Die zijn gescheiden nl. Die advocaat is al geregeld,dwz de afspraak.Daarna alles op een rijtje zetten hoe we dat het beste kunnen gaan aanpakken.
Wat is verstandig in deze?
(Iranian version)
woensdag 23 mei 2007 om 19:18
Als je ex geen mediator wil, vraag dan je advocaat om zo snel mogelijk voorlopige voorzieningen aan te vragen bij de rechter. Als dit grote problemen geeft, zal de rechter de raad voor de kinderbescherming vragen te bemiddelen en advies te geven.
De Raad neemt het belang van jou kinderen als uitgangspunt en zal proberen zowel jou belang als dat van je ex zoveel mogelijk tot zijn recht te laten komen, maar ondergeschikt aan het belang van je kinderen.
Als jou ex zo met de dingen omgaat als jij omschrijft, zal dat in de bemiddeling en het raadsrapport naar voren komen. Hun advies aan de rechter zal daar rekening mee houden.
Je kunt hier op het forum zoeken naar een oplossing, maar die zal je niet krijgen. Puur en alleen al omdat wij maar 1 kant van het verhaal horen en zelfs van die kant niet het hele verhaal. Zelfs als je ex hier mee zou gaan posten dan kunnen we er nog niet veel zinnigs over zeggen, omdat de meeste forummers ook niet ter zake deskundig zijn. Meeleven en meedenken is natuurlijk al heel fijn, maar als jullie er samen niet uitkomen, wend je dan tot professionals om te helpen een oplossing te vinden.
De Raad neemt het belang van jou kinderen als uitgangspunt en zal proberen zowel jou belang als dat van je ex zoveel mogelijk tot zijn recht te laten komen, maar ondergeschikt aan het belang van je kinderen.
Als jou ex zo met de dingen omgaat als jij omschrijft, zal dat in de bemiddeling en het raadsrapport naar voren komen. Hun advies aan de rechter zal daar rekening mee houden.
Je kunt hier op het forum zoeken naar een oplossing, maar die zal je niet krijgen. Puur en alleen al omdat wij maar 1 kant van het verhaal horen en zelfs van die kant niet het hele verhaal. Zelfs als je ex hier mee zou gaan posten dan kunnen we er nog niet veel zinnigs over zeggen, omdat de meeste forummers ook niet ter zake deskundig zijn. Meeleven en meedenken is natuurlijk al heel fijn, maar als jullie er samen niet uitkomen, wend je dan tot professionals om te helpen een oplossing te vinden.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
