Relaties
alle pijlers
Een vrouw heeft tijd nodig???
vrijdag 22 juni 2007 om 23:47
Tja, na bijna 2 jaar samen te zijn geweest, heeft mijn vriendin plots besloten om even tijd voor haarzelf te hebben, even helemaal alleen met haarzelf en haar dochterje van 6.
Haar woorden zijn dat het totaal niet aan mij ligt, maar ze wil gewoon goed weten wat ze wil in dit leven en om daar achter te komen moet ze even op zich zelf gaan wonen.
Nu is ze inmiddels bijna 3 weken weg, daarvoor was ik al 1 maand in Nederland om haar ook die ruimte te geven en zoals het er nu naar uitziet, zit er totaal geen verandering in haar denk gedrag, ze weet dus eigenlijk nog steeds niet wat ze wil, dat is..ze weet dat ze niet een relatie wil, ze wil vrij zijn, maar uiteindelijk geloofd ze ook, dat onze liefde ooit weer eens goed komt.
Mijn vraag is, hoe is dit toch mogelijk, als ze zelf al zegt, dat ik de liefde van haar leven ben, ze van me houdt en ook zeker weet dat dit goed gaat komen met ons weer samen, maar dan toch, wil ze even weg.
En voor hoelang??? Ik weet het niet en zij zelf natuurlijk ook niet.
Zijn er mensen hier met een soort gelijke ervaring, want ik als Man voel me zo machteloos in iets waar veel Liefde is, maar niet aanwezig.
:(
Haar woorden zijn dat het totaal niet aan mij ligt, maar ze wil gewoon goed weten wat ze wil in dit leven en om daar achter te komen moet ze even op zich zelf gaan wonen.
Nu is ze inmiddels bijna 3 weken weg, daarvoor was ik al 1 maand in Nederland om haar ook die ruimte te geven en zoals het er nu naar uitziet, zit er totaal geen verandering in haar denk gedrag, ze weet dus eigenlijk nog steeds niet wat ze wil, dat is..ze weet dat ze niet een relatie wil, ze wil vrij zijn, maar uiteindelijk geloofd ze ook, dat onze liefde ooit weer eens goed komt.
Mijn vraag is, hoe is dit toch mogelijk, als ze zelf al zegt, dat ik de liefde van haar leven ben, ze van me houdt en ook zeker weet dat dit goed gaat komen met ons weer samen, maar dan toch, wil ze even weg.
En voor hoelang??? Ik weet het niet en zij zelf natuurlijk ook niet.
Zijn er mensen hier met een soort gelijke ervaring, want ik als Man voel me zo machteloos in iets waar veel Liefde is, maar niet aanwezig.
:(
vrijdag 22 juni 2007 om 23:50
Everybody needs a little time away
I've heard her say
From each other
Even lovers need a holiday oooh
Far away from each other
Hold me now
It's hard for me to say I'm sorry
I just want you to stay
And after all that you've been through
I will make it up to you
I promise you, baby
And after all thats been said and done
You're just the part of me I can't let go
ooooh bup bup bup bup
Couldn't stand to be kept away
Not for a day
From your body
Wouldn't want to be swept away awaaaaaaaay
Far away from the one that I love
Hold me now
It's hard for me to say I'm sorry
I just want you to know
Hold me now
I really want to tell you I'm sorry
I could never let you go
And after all that we've been through
I will make it up to you
I promise you
And after all that's been said and done
You're just a part of me I can't let go
I can't let go.
I've heard her say
From each other
Even lovers need a holiday oooh
Far away from each other
Hold me now
It's hard for me to say I'm sorry
I just want you to stay
And after all that you've been through
I will make it up to you
I promise you, baby
And after all thats been said and done
You're just the part of me I can't let go
ooooh bup bup bup bup
Couldn't stand to be kept away
Not for a day
From your body
Wouldn't want to be swept away awaaaaaaaay
Far away from the one that I love
Hold me now
It's hard for me to say I'm sorry
I just want you to know
Hold me now
I really want to tell you I'm sorry
I could never let you go
And after all that we've been through
I will make it up to you
I promise you
And after all that's been said and done
You're just a part of me I can't let go
I can't let go.
zaterdag 23 juni 2007 om 00:11
Tja, dat zal wel een liedje zijn, maar eigenlijk weer een antwoord waar ik niks mee kan. Wat is dat toch met vrouwen, dat ze zomaar opeens, even vrijheid willen en voor hoelang en waarom, als ze weten dat er van ze gehouden wordt en ze zelf ook veel van de persoon houden, die ze eigenlijk in de steek laten??
p.s; which song is that? Band, Title? thks
p.s; which song is that? Band, Title? thks
zaterdag 23 juni 2007 om 00:15
hoi!
Ik denk dat het iets te maken heeft met het huidige tijdperk waarin wij relaties hebben. Vroeger trouwde je rond je 20e en was scheiden iets wat zeldzaam gebeurde. Nu zijn we op zoek naar de ideale man/vrouw, of willen we vrijheid (want we zijn immers individuen), wat volgens mij komt doordat we steeds meer zien over wat we zouden willen hebben en geen keuze kunnen maken. Maar goed, dat is mijn theorie.
Ik heb al vaak meegemaakt dat mensen tijd voor zichzelf nodig hadden en het toch uitging. Weet je zeker dat dit geen voorteken is? Misschien moet je haar een deadline geven. Heb het zelf met een ex gedaan en het was fijn op een gegeven moment van de twijfels af te zijn...
Ik denk dat het iets te maken heeft met het huidige tijdperk waarin wij relaties hebben. Vroeger trouwde je rond je 20e en was scheiden iets wat zeldzaam gebeurde. Nu zijn we op zoek naar de ideale man/vrouw, of willen we vrijheid (want we zijn immers individuen), wat volgens mij komt doordat we steeds meer zien over wat we zouden willen hebben en geen keuze kunnen maken. Maar goed, dat is mijn theorie.
Ik heb al vaak meegemaakt dat mensen tijd voor zichzelf nodig hadden en het toch uitging. Weet je zeker dat dit geen voorteken is? Misschien moet je haar een deadline geven. Heb het zelf met een ex gedaan en het was fijn op een gegeven moment van de twijfels af te zijn...
zaterdag 23 juni 2007 om 00:31
thks voor band/titel
Ja [fgcolor=#0099ff]Fiezels[/fgcolor], dat laatste heb ik inderdaad veel over nagedacht, te kappen, of tijdslimiet geven, maar weet je wat het is, we houden beiden nog echt heel veel van elkaar en dat is geen fabeltje. Zij heeft echter, haar hele leventje nog nooit echt tijd gehad voor haarzelf en in haar relatie voor mij, was ze 11 jaar samen met een Spanjaard, die uit eindelijk later aan de cocaine was en dus haar niet echt behandelde zoals men dat zou moeten doen bij een vrouw. Dus toen ze mij tegen kwam is ze vrijwel direct met hem gestopt en weer direct in een andere relatie gesprongen (weer niet dat Vrijheid gevoel). Uiteindelijk doordat trouwen bij ons ook al ter sprake kwam, is er bij haar denk ik iets verandert en zoals ze zelf al zei. " Ze wil niet trouwen en 2 maanden later weer scheiden" Ze wil haar hoofd in orde brengen, niet haar Hart, dat weet was ze wil, het is puur misschien haar onvrede om een "vrijheid" die ze nooit echt gehad heeft en voordat dit te laat is, nu goed over wil nadenken.
Ik vraag me alleen af, of er ook een tijd limiet aan zit, want ben best bereid te wachten, maar kan natuurlijk niet een eeuwigheid worden.
Heeft iemand hier ervaring mee?
Ja [fgcolor=#0099ff]Fiezels[/fgcolor], dat laatste heb ik inderdaad veel over nagedacht, te kappen, of tijdslimiet geven, maar weet je wat het is, we houden beiden nog echt heel veel van elkaar en dat is geen fabeltje. Zij heeft echter, haar hele leventje nog nooit echt tijd gehad voor haarzelf en in haar relatie voor mij, was ze 11 jaar samen met een Spanjaard, die uit eindelijk later aan de cocaine was en dus haar niet echt behandelde zoals men dat zou moeten doen bij een vrouw. Dus toen ze mij tegen kwam is ze vrijwel direct met hem gestopt en weer direct in een andere relatie gesprongen (weer niet dat Vrijheid gevoel). Uiteindelijk doordat trouwen bij ons ook al ter sprake kwam, is er bij haar denk ik iets verandert en zoals ze zelf al zei. " Ze wil niet trouwen en 2 maanden later weer scheiden" Ze wil haar hoofd in orde brengen, niet haar Hart, dat weet was ze wil, het is puur misschien haar onvrede om een "vrijheid" die ze nooit echt gehad heeft en voordat dit te laat is, nu goed over wil nadenken.
Ik vraag me alleen af, of er ook een tijd limiet aan zit, want ben best bereid te wachten, maar kan natuurlijk niet een eeuwigheid worden.
Heeft iemand hier ervaring mee?
zaterdag 23 juni 2007 om 00:46
Nog even een reactie.
In een relatie gaat het -denk ik- om wat allebei de partners willen. Jij bent een soort van machteloos op haar aan het wachten. Ik zou iig. zeggen:'Geef aan hoe je je voelt!'
Heb je al nagedacht over welke toekomstscenario's je redelijk vindt? Vind je het oke gescheiden te wonen, maar elkaar wel af en toe te zien? Of vind je een poos geen contact oke, om later weer samen te komen? Misschien is er ergens een vrijheid-relatie compromis mogelijk?
In een relatie gaat het -denk ik- om wat allebei de partners willen. Jij bent een soort van machteloos op haar aan het wachten. Ik zou iig. zeggen:'Geef aan hoe je je voelt!'
Heb je al nagedacht over welke toekomstscenario's je redelijk vindt? Vind je het oke gescheiden te wonen, maar elkaar wel af en toe te zien? Of vind je een poos geen contact oke, om later weer samen te komen? Misschien is er ergens een vrijheid-relatie compromis mogelijk?
zaterdag 23 juni 2007 om 00:49
Beste Don Marco
Ik weet precies hoe jij je nu voelt, want ik zit in precies dezelfde situatie als jij, alleen is mijn vriend heel plotseling weg gegaan. Voelde ineens niets meer voor mij maar twee dagen daarna zegt hij dat hij nog wel gevoelens voor mij en mijn dochters heeft. Lekker verwarrend allemaal. Enfin ik heb besloten dat mijn leven gewoon doorgaat met of zonder hem. Dat is verschrikkelijk moeilijk want ik hou nog heel veel van hem. Ben druk bezig met allerlei dingen te regelen moet zelfs verhuizen, maar dat maakt me niet zoveel uit. Hij wil niet over het gebeurde praten sluit alles van gevoelens af. Hij komt nog weleens langs en dan is het eigenlijk wel gezellig zolang we maar niet over het gebeurde praten.
Ik heb voor mezelf en mijn kinderen gekozen en al is het nog maar vier weken geleden Ik kom er wel met mijn meisjes met of zonder hem.
Probeer door te gaan met je leven en misschien komt ze nog wel terug.
Blijft ook mijn hoop en ik vind dat geen valse hoop want zolang ik het allemaal nog niet heb verwerkt dan blijft die hoop bestaan.
Sterkte in deze onzekere tijd.
Ik weet precies hoe jij je nu voelt, want ik zit in precies dezelfde situatie als jij, alleen is mijn vriend heel plotseling weg gegaan. Voelde ineens niets meer voor mij maar twee dagen daarna zegt hij dat hij nog wel gevoelens voor mij en mijn dochters heeft. Lekker verwarrend allemaal. Enfin ik heb besloten dat mijn leven gewoon doorgaat met of zonder hem. Dat is verschrikkelijk moeilijk want ik hou nog heel veel van hem. Ben druk bezig met allerlei dingen te regelen moet zelfs verhuizen, maar dat maakt me niet zoveel uit. Hij wil niet over het gebeurde praten sluit alles van gevoelens af. Hij komt nog weleens langs en dan is het eigenlijk wel gezellig zolang we maar niet over het gebeurde praten.
Ik heb voor mezelf en mijn kinderen gekozen en al is het nog maar vier weken geleden Ik kom er wel met mijn meisjes met of zonder hem.
Probeer door te gaan met je leven en misschien komt ze nog wel terug.
Blijft ook mijn hoop en ik vind dat geen valse hoop want zolang ik het allemaal nog niet heb verwerkt dan blijft die hoop bestaan.
Sterkte in deze onzekere tijd.
zaterdag 23 juni 2007 om 01:05
Pushen heeft geen zin want dan drijf je haar alleen maar weg en wachten is killing voor je. Ikzelf ben altijd van mening geweest dat een time-out betekent dat het gewoon uit is en dat als de ander op enig moment van mening is dat ie met me verder wil, het geluk moet hebben dat ik nog beschikbaar ben.
Heel moeilijk, ik weet het maar laat jezelf niet aan het lijntje houden. Uit ervaring weet ik dat vrouwen vaak een time out willen omdat ze de relatie niet zien zitten maar dat niet gelijk durven te zeggen.
Natuurlijk heb jij veel meer informatie en misschien heb ik het wel helemaal mis. Dus als jij wilt wachten: spreek dan inderdaad een limiet af. Een maand lijkt me redelijk en enigszins aanvaardbaar.
Sterkte.
Heel moeilijk, ik weet het maar laat jezelf niet aan het lijntje houden. Uit ervaring weet ik dat vrouwen vaak een time out willen omdat ze de relatie niet zien zitten maar dat niet gelijk durven te zeggen.
Natuurlijk heb jij veel meer informatie en misschien heb ik het wel helemaal mis. Dus als jij wilt wachten: spreek dan inderdaad een limiet af. Een maand lijkt me redelijk en enigszins aanvaardbaar.
Sterkte.
zaterdag 23 juni 2007 om 01:05
Dank je voor de beide laatste 2 reakties, wat de 1e betreft, ja, we hebben het over elkaar wel af en toe zien, want zowel ik als zij vinden het beide fijn om een knuffel en kus te krijgen, het punt is echter, ik zie die momenten als weer even als van ouds en voor haar is het denk ik puur en alleen voor de liefde die zij nog steeds voelt voor mij, want nogmaals, het ligt niet aan mij, zij heeft iets in haar hoofd en wil dat uitzoeken, wat dit is, voordat ze zich weer helemaal overgeeft aan een relatie, maar nu even geen verplichtingen, maar ik zie haar liever 2 keer per week, dan totaal niet, hou van haar.
Dan wat betreft de laatste reaktie, vind het ook heel vervelend voor je en hoop dat je er uit komt, maar ik denk toch wel dat er een verschil zit in "Even tijd voor jezelf" of zoals in jouw geval, eigenlijk afgelopen, puur ook omdat hij niet meer zegt van je te houden. Bij ons is dat er echter nog wel, erg veel en dat maakt een eventuele breuk, vrijwel onmogelijk, maar er moet wel een bepaalde tijdslimiet op zitten, ook al kan ik die niet eisen, dat zou zij moeten geven aanzich zelf, omdat we beide van elkaar houden.
En dat vindt ik het moeilijkste te begrijpen;
Hoe kunnen mensen weg gaan bij mensen die van ze houden en wederzijds.
En hoe lang moet je elkaar geven om hopelijk weer bij elkaar terug te komen.
Dan wat betreft de laatste reaktie, vind het ook heel vervelend voor je en hoop dat je er uit komt, maar ik denk toch wel dat er een verschil zit in "Even tijd voor jezelf" of zoals in jouw geval, eigenlijk afgelopen, puur ook omdat hij niet meer zegt van je te houden. Bij ons is dat er echter nog wel, erg veel en dat maakt een eventuele breuk, vrijwel onmogelijk, maar er moet wel een bepaalde tijdslimiet op zitten, ook al kan ik die niet eisen, dat zou zij moeten geven aanzich zelf, omdat we beide van elkaar houden.
En dat vindt ik het moeilijkste te begrijpen;
Hoe kunnen mensen weg gaan bij mensen die van ze houden en wederzijds.
En hoe lang moet je elkaar geven om hopelijk weer bij elkaar terug te komen.
zaterdag 23 juni 2007 om 01:11
Ja, dat lijkt mij ook als je nu al nagaat, dat ze eigenlijk al 6 weken tijd gehad heeft om erover na te denken (ik 1 maand in Nederland) en nu zij 2 weken weg, maar als ik nu zo zeg, ok, de maand Juli komt eraan, aan het eind van die maand, moet je me toch iets kunnen vertellen wat je nu wilt in het leven; Mij of alleen? Is dat denken jullie redelijk? Maar wat als ze nu langer nodig heeft en daardoor loop ik het risico haar definitief kwijt te raken en dat is eigenlijk niet iets dat ik wil, maar ja, wil ook niet maanden en maanden wachten op iets dat misschien ook niet meer komt.
Kan je zeggen, niet eenvoudig deze beslissing.
zaterdag 23 juni 2007 om 01:18
Ja, wel als ik haar inderdaad tot eind juli geef, betekend dat eigenlijk dat ik haar 3 maanden de tijd heb gegeven (Mei, Juni en July) lijkt me inderdaad genoeg, waarom zo lang, nou ik moet bekenen dat ik de afgelopen 7 weken, haar ontzettend veel smsjes, emails en messenger berichten heb gestuurd, ik zou het nu eigenlijk eens moeten proberen niks van me te laten horen en elkaar alleen zien, zo´n 2 keer per week.
Kijken of dan wel haar gevoel van het missen van iets (mij) wel gaat spelen, want door mijn reakties van de afgelopen tijd, heeft ze eigenlijk nooit echt tijd gehad om ook maar andere gevoelens te krijgen dan misschien alleen maar de antwoorden van mij in de berichten. Ja..ik moet haar met rust laten, eind juli en dan mag ze beslissen.
Of toch niet?:(
Kijken of dan wel haar gevoel van het missen van iets (mij) wel gaat spelen, want door mijn reakties van de afgelopen tijd, heeft ze eigenlijk nooit echt tijd gehad om ook maar andere gevoelens te krijgen dan misschien alleen maar de antwoorden van mij in de berichten. Ja..ik moet haar met rust laten, eind juli en dan mag ze beslissen.
Of toch niet?:(
zaterdag 23 juni 2007 om 01:27
Hoi DM,
Het is niet iets wat echt voor vrouwen is, maar je ziet 1 ding over het hoofd,jouw vriendin is vanuit haar vorrige relatie direct "overgestap"naar jou, zoals ook wel eens gezegd word: ze heeft het ene bed voor het andere verruilt, ik bedoel daar niets lelijks mee, maar zowel mannen als vrouwen die van de ene in de andere relatie stappen komen zichzelf uiteindelijk tegen.
Ze hebben zich zelf geen kans gegeven om eerst na te denken over wat ze eigenlijk wilden, en dan krijg je idd situatie's waarin ze een poos op zichzelf willen gaan wonen,doordat ze mede o.a jou sterker zijn geworden en dus de moed hebben om echt alleen opzichzelf aangewezen te zijn.
Ik zou als ik jou was er GEEN tijdslimiet aanvast koppelen, wel blijven communiceren,probeer tijdens die gesprekken geen druk op haar te leggen, jawel ik snap echt wel dat het heel moeilijk is je wilt immers weten waar je aan toe bent en je houd van haar dus dit doet pijn en niets is menselijker dan zo snel mogelijk van die pijn af te willen.
Dat ze wil nadenken zegt echt niets over haar liefde voor jou,geef haar die kans om te groeien en probeer het dusdanig los te laten zodat ook jij blijft groeien,als jullie echt zoveel van elkaar houden kan het uiteindelijk alleen maar een heel goede uitwerking voor jullie relatie zijn
Het is niet iets wat echt voor vrouwen is, maar je ziet 1 ding over het hoofd,jouw vriendin is vanuit haar vorrige relatie direct "overgestap"naar jou, zoals ook wel eens gezegd word: ze heeft het ene bed voor het andere verruilt, ik bedoel daar niets lelijks mee, maar zowel mannen als vrouwen die van de ene in de andere relatie stappen komen zichzelf uiteindelijk tegen.
Ze hebben zich zelf geen kans gegeven om eerst na te denken over wat ze eigenlijk wilden, en dan krijg je idd situatie's waarin ze een poos op zichzelf willen gaan wonen,doordat ze mede o.a jou sterker zijn geworden en dus de moed hebben om echt alleen opzichzelf aangewezen te zijn.
Ik zou als ik jou was er GEEN tijdslimiet aanvast koppelen, wel blijven communiceren,probeer tijdens die gesprekken geen druk op haar te leggen, jawel ik snap echt wel dat het heel moeilijk is je wilt immers weten waar je aan toe bent en je houd van haar dus dit doet pijn en niets is menselijker dan zo snel mogelijk van die pijn af te willen.
Dat ze wil nadenken zegt echt niets over haar liefde voor jou,geef haar die kans om te groeien en probeer het dusdanig los te laten zodat ook jij blijft groeien,als jullie echt zoveel van elkaar houden kan het uiteindelijk alleen maar een heel goede uitwerking voor jullie relatie zijn
zaterdag 23 juni 2007 om 02:05
Dank je Berna25000, er zit iets in in wat je zegt:
"Dat ze wil nadenken zegt echt niets over haar liefde voor jou,geef haar die kans om te groeien en probeer het dusdanig los te laten zodat ook jij blijft groeien,als jullie echt zoveel van elkaar houden kan het uiteindelijk alleen maar een heel goede uitwerking voor jullie relatie zijn "
Maar, dat houdt dus ook in, een lange tijd alleen en ik ben eerlijk gezegd niet het persoon dat graag alleen is, maar je hebt volkomen gelijk, als de liefde echt zo sterk is, zouden we er inderdaad beide sterker van worden in onze relatie. Ik weet niet of het iets uitmaakt, maar 18 Juni heeft ze eindelijk eens haar gevoelens op papier gezet en eigenlijk wil ik die hier plaatsen, zodat jullie misschien nog eens kunnen kijken, wat er in het hoofd van een vrouw om kan gaan. Het is wel in het engels, maar voor ons Nederlanders, zal dat toch geen probleem zijn, hier is ie:
"Dat ze wil nadenken zegt echt niets over haar liefde voor jou,geef haar die kans om te groeien en probeer het dusdanig los te laten zodat ook jij blijft groeien,als jullie echt zoveel van elkaar houden kan het uiteindelijk alleen maar een heel goede uitwerking voor jullie relatie zijn
"Maar, dat houdt dus ook in, een lange tijd alleen en ik ben eerlijk gezegd niet het persoon dat graag alleen is, maar je hebt volkomen gelijk, als de liefde echt zo sterk is, zouden we er inderdaad beide sterker van worden in onze relatie. Ik weet niet of het iets uitmaakt, maar 18 Juni heeft ze eindelijk eens haar gevoelens op papier gezet en eigenlijk wil ik die hier plaatsen, zodat jullie misschien nog eens kunnen kijken, wat er in het hoofd van een vrouw om kan gaan. Het is wel in het engels, maar voor ons Nederlanders, zal dat toch geen probleem zijn, hier is ie:
zaterdag 23 juni 2007 om 02:06
You know babe, I’ve spent all day thinking about you and the situation I’ve put us in. Like I told you, I sat by the river and thought about everything and you and it did make me cry, I wish I knew what to do to make it best for us both, but I just don’t. I know that I do still love you, maybe that’s what’s making it so hard, cause if I didn’t love you it would be so easy. Today I asked myself if I really want to be in a relationship and I more or less think I don’t, but then I do still want to see you and for you to hold me and kiss me, so I don’t know if we could work it like that 2 days a week, because that wouldn’t be fair on you.I can’t expect you to agree on us not having a relationship, but, yes ok, we meet up twice a week to be together, that’s not the way you deserve to live your life. Everything I have said to you is true, you are and will be the only man in my heart and I do believe that our true love will win through this eventually, the only thing I can’t say is when and that is where the problem is, because it might take just that little bit too long and by that time you may have found the person who loves you and treats you as you deserve. I know I am running that risk, but I also know that I can’t expect you to wait for me forever. What I still don’t understand is how I can still love you, but want to be a free-spirit too, because I do think about you, you are in my mind and heart all the time, but when I am here in the middle of the Campo I just do feel so relaxed and free, with no ties at all only to my daughter of course. But I do think about you there in pain and I really don’t want that, so what would you suggest I do to make it easier for you? End it now so you can live or life and only hope when I’m ready you’ll come back to me? Or, agree to meet twice a week to be together, but not in a relationship? I just want you to hurt as little as possible, and not from pity, but from Love. Xx
zaterdag 23 juni 2007 om 02:24
Ik ben een vrouw en..... ik vind de brief er niet best uitzien hoor. Ik denk echt dat ze overweegt om de relatie te beeindigen maar het zelf ook nog eng vindt om de deur dicht te gooien. Ze dubt nog vreselijk. Ze houdt zeker wel van je maar wellicht niet op de manier die zij nodig vindt voor een relatie. Wellicht is dat haar dilemma.
En wat betreft die tijdslimiet: die hoef je haar niet te vertellen hoor! Neem voor jezelf een tijdslimiet in gedachten. Je wacht al wel heel erg lang. En weet je wat....als je haar loslaat....zou ze zomaar opeens tot het besef kunnen komen dat ze je niet kan missen en als een jekko naar je toe komen rennen. Dilemma opgelost. Zo niet, dan weet je ook genoeg.
Moeilijk, moeilijk, moeilijk
zaterdag 23 juni 2007 om 02:30
Uit deze brief blijkt dat ze zichzelf totaal geen kans heeft gegeven om na te denken wat ik al eerder vermelde, maar ook dat ze zaken uit haar vorrige relatie nog lang niet verwerkt heeft, doordat ze geen tijd heeft genomen om zaken te verwerken en na te denken over wat ZIJ wilde heeft ze zichzelf opzij gezet,ze heeft zich vol van geluk,verliefdheid in jullie relatie gestort.
En nu komt steeds meer naar boven bij haar dat ze in de knel zit met zichzelf.
Ik kom zelf uit een zeer moeilijke relatie, ik ben na die relatie ruim 6jaar alleen geweest voor ik iemand kon toelaten in mijn leven,en met die persoon heb ik sinds 7 jaar een relatie en dat gaat heel erg goed, maar de littekens zitten bij mij zo diep en in mij vastgegroeid dat ik mezelf regelmatig betrap dat ik deze persoon op dezelfde manier benader ,situatie's omzeil als bij mijn ex, terwijl,mijn lief zo totaal anders is dan mijn ex, dat ik geen reden heb om bang en onzeker te zijn,maar het zit zo diep en zo heeft jouw partner ook haar littekens uit haar vorrige relatie.
Maar het niet samenwonen wil niet zeggen dat je alleen bent,oke je bent minder bijelkaar, maar dat is voor een goed doel het doel is uiteindelijk om weer samen te komen,dat is ook wat mij duidelijk is geworden uit haar brief.
Het kost voor jou tijd om een balans te vinden, terwijl zij het al helemaal in haar hoofd had zitten, allang in haar hoofd er mee bezig was om een andere weg in te slaan, daarom is het voor jou ook zo moeilijk om het te accepteren, had ze jou van het begin af aan gedeeld in haar gedachten/gevoellens dan had je er naar toe kunnen groeien,daarintegen kunnen jullie nu juist in deze periode, of het nu lang of kort duurd naar elkaar toe groeien,probeer het positief te blijven zien, ze houd nog steeds van jou je hebt niets verloren, maar door dat je haar en jezelf de kans geeft om te groeien krijg je er iets extra's voor terug
En nu komt steeds meer naar boven bij haar dat ze in de knel zit met zichzelf.
Ik kom zelf uit een zeer moeilijke relatie, ik ben na die relatie ruim 6jaar alleen geweest voor ik iemand kon toelaten in mijn leven,en met die persoon heb ik sinds 7 jaar een relatie en dat gaat heel erg goed, maar de littekens zitten bij mij zo diep en in mij vastgegroeid dat ik mezelf regelmatig betrap dat ik deze persoon op dezelfde manier benader ,situatie's omzeil als bij mijn ex, terwijl,mijn lief zo totaal anders is dan mijn ex, dat ik geen reden heb om bang en onzeker te zijn,maar het zit zo diep en zo heeft jouw partner ook haar littekens uit haar vorrige relatie.
Maar het niet samenwonen wil niet zeggen dat je alleen bent,oke je bent minder bijelkaar, maar dat is voor een goed doel het doel is uiteindelijk om weer samen te komen,dat is ook wat mij duidelijk is geworden uit haar brief.
Het kost voor jou tijd om een balans te vinden, terwijl zij het al helemaal in haar hoofd had zitten, allang in haar hoofd er mee bezig was om een andere weg in te slaan, daarom is het voor jou ook zo moeilijk om het te accepteren, had ze jou van het begin af aan gedeeld in haar gedachten/gevoellens dan had je er naar toe kunnen groeien,daarintegen kunnen jullie nu juist in deze periode, of het nu lang of kort duurd naar elkaar toe groeien,probeer het positief te blijven zien, ze houd nog steeds van jou je hebt niets verloren, maar door dat je haar en jezelf de kans geeft om te groeien krijg je er iets extra's voor terug
zaterdag 23 juni 2007 om 02:34
Quote Biga:En wat betreft die tijdslimiet: die hoef je haar niet te vertellen hoor! Neem voor jezelf een tijdslimiet in gedachten. Je wacht al wel heel erg lang. En weet je wat....als je haar loslaat....zou ze zomaar opeens tot het besef kunnen komen dat ze je niet kan missen en als een jekko naar je toe komen rennen. Dilemma opgelost. Zo niet, dan weet je ook genoeg.
Ik heb een schoonzusje die een poosje heeft samengewoond en sinds een jaar weg is bij haar vriend, ja ja ze gaan nog steeds met elkaar, ze woont in haar eigen huisje nu en ze heeft die tijd gewoon nodig, maar wil absoluut niet van die vriend af,bij haar zit de liefde erg diep, en ook haar vriend is helaas bang dat ze hem niet meer wil,terwijl dat totaal niet de issiu bij haar is, ze gaat al vanaf haar 15e met hem en nu wil ze voor zichzelf na 11 jaar gewoon weten wie ze eigenlijk is.
Ik heb een schoonzusje die een poosje heeft samengewoond en sinds een jaar weg is bij haar vriend, ja ja ze gaan nog steeds met elkaar, ze woont in haar eigen huisje nu en ze heeft die tijd gewoon nodig, maar wil absoluut niet van die vriend af,bij haar zit de liefde erg diep, en ook haar vriend is helaas bang dat ze hem niet meer wil,terwijl dat totaal niet de issiu bij haar is, ze gaat al vanaf haar 15e met hem en nu wil ze voor zichzelf na 11 jaar gewoon weten wie ze eigenlijk is.
zaterdag 23 juni 2007 om 05:05
Ik vind het een beetje vreemd. Ze wil tijd voor zichzelf. En 'vrijheid'.
Welke vrijheid? Vrijheid om open te staan voor anderen? Ik vind dat woord vrijheid altijd zo vaag. Wat wil ze dan...vraag ik me af.
Ik zit in een relatie waarin ik ook een hoop shit moet verwerken uit het verleden. En dat doen wij samen. En ook weer alleen. Ik heb alle vrijheid in de wereld. Ik word met rust gelaten als ik daar behoefte aan heb, ik word gesteund als ik daar behoefte aan heb. Ik kan alleen zijn als ik daar behoefte aan heb of juist samen. Kortom ik zie niet in waarom dingen verwerken niet binnen een relatie kan. Ik heb een wereldvent die er voor mij is maar tevens ben ik een individu en doe mijn eigen dingen op mijn eigen tempo. Ergens anders gaan wonen om 'na te denken'? Geen haar op mijn hoofd.
Ik heb mijn hersens altijd bij me en nadenken kan ik ook als hij op zijn werk zit of ik thuis op de bank zit. Ook heb ik een hobby kamer waar ik vaak zit en dan is hij beneden. We leven niet langs elkaar heen maar zitten ook niet op elkaars lip.
Ik snap dat jij denkt dat het anders is, maar op mij komt je verhaal écht over als dat je aan het lijntje wordt gehouden. Ja ze heeft dingen te verwerken. In mijn geval...I went through hell and back. Juist heerlijk dat er dan iemand achter je staat die van je houdt zoals je bent en die je laat voelen alsof je in een warm bad bent geland.
Probeer duidelijk te krijgen wat ze nou wil. Lat relatie? Open relatie? Geen relatie? Met 'ik weet het niet' zou ik me echt niet af laten schepen! Is er niet iets anders met haar aan de hand in de zin van burnout, depressie etc?
Welke vrijheid? Vrijheid om open te staan voor anderen? Ik vind dat woord vrijheid altijd zo vaag. Wat wil ze dan...vraag ik me af.
Ik zit in een relatie waarin ik ook een hoop shit moet verwerken uit het verleden. En dat doen wij samen. En ook weer alleen. Ik heb alle vrijheid in de wereld. Ik word met rust gelaten als ik daar behoefte aan heb, ik word gesteund als ik daar behoefte aan heb. Ik kan alleen zijn als ik daar behoefte aan heb of juist samen. Kortom ik zie niet in waarom dingen verwerken niet binnen een relatie kan. Ik heb een wereldvent die er voor mij is maar tevens ben ik een individu en doe mijn eigen dingen op mijn eigen tempo. Ergens anders gaan wonen om 'na te denken'? Geen haar op mijn hoofd.
Ik heb mijn hersens altijd bij me en nadenken kan ik ook als hij op zijn werk zit of ik thuis op de bank zit. Ook heb ik een hobby kamer waar ik vaak zit en dan is hij beneden. We leven niet langs elkaar heen maar zitten ook niet op elkaars lip.
Ik snap dat jij denkt dat het anders is, maar op mij komt je verhaal écht over als dat je aan het lijntje wordt gehouden. Ja ze heeft dingen te verwerken. In mijn geval...I went through hell and back. Juist heerlijk dat er dan iemand achter je staat die van je houdt zoals je bent en die je laat voelen alsof je in een warm bad bent geland.
Probeer duidelijk te krijgen wat ze nou wil. Lat relatie? Open relatie? Geen relatie? Met 'ik weet het niet' zou ik me echt niet af laten schepen! Is er niet iets anders met haar aan de hand in de zin van burnout, depressie etc?
zaterdag 23 juni 2007 om 10:03
Hoi DM,
Het is niet iets wat echt voor vrouwen is, maar je ziet 1 ding over het hoofd,jouw vriendin is vanuit haar vorrige relatie direct "overgestap"naar jou, zoals ook wel eens gezegd word: ze heeft het ene bed voor het andere verruilt, ik bedoel daar niets lelijks mee, maar zowel mannen als vrouwen die van de ene in de andere relatie stappen komen zichzelf uiteindelijk tegen.
Ze hebben zich zelf geen kans gegeven om eerst na te denken over wat ze eigenlijk wilden, en dan krijg je idd situatie's waarin ze een poos op zichzelf willen gaan wonen,doordat ze mede o.a jou sterker zijn geworden en dus de moed hebben om echt alleen opzichzelf aangewezen te zijn.
Ik zou als ik jou was er GEEN tijdslimiet aanvast koppelen, wel blijven communiceren,probeer tijdens die gesprekken geen druk op haar te leggen, jawel ik snap echt wel dat het heel moeilijk is je wilt immers weten waar je aan toe bent en je houd van haar dus dit doet pijn en niets is menselijker dan zo snel mogelijk van die pijn af te willen.
Dat ze wil nadenken zegt echt niets over haar liefde voor jou,geef haar die kans om te groeien en probeer het dusdanig los te laten zodat ook jij blijft groeien,als jullie echt zoveel van elkaar houden kan het uiteindelijk alleen maar een heel goede uitwerking voor jullie relatie zijn
Wat een onzin zeg! Ik ben vanaf mijn vroege puberteit (nu 35) nog geen dag vrijgezel geweest. 2 lange relaties, waarvan 1 van 14 jaar. De relatie die hierop volgde is direct na het eindigen van de vorige begonnen (echt de dag erop!) en ik ben nooit mezelf tegengekomen, ik ben heel gelukkig getrouwd nu en we hebben kinderen.
Man man rolde ook altijd van de ene relatie in de andere, zijn relatie was 2 dagen over toen wij iets kregen. Nooit problemen gehad.
Voor de topicopener: ik denk dat je vriendin duidelijk genoeg is, ze wil absoluut geenrelatie meer met je, maar wil je gewoon niet kwetsen daarom de hele blabla van nog van je houden. Ze zal ook gerust nog wel van je houden, maar niet op de manier die voor een relatie nodig is.
Anders zou ze echt wel een relatie willen en was er niets aan de hand.
Het zal ook echt niet aan jou liggen als ze dat zegt, maar soms is de liefde gewoon grotendeels over. Kan jij niets aan doen.
Sorry, maar ik denk echt dat het klaar is, ze nog best om je geeft maar dat is dat en niet meer.
Ik zou verder gaan met mijn eigen leven als ik jou was.
She is not that into you
zaterdag 23 juni 2007 om 10:17
Hi Don Marco,
Ik ben een vrouw en als ik haar brief lees.....heb ik de indruk dat het er naar uitziet dat dit nog heel lang zal gaan duren en/of dat ze op gegeven moment op het punt zal staan om de relatie geheel te verbreken.....wat ze in mijn ogen eigenlijk nu ook al gedaan heeft (zo schrijft ze wel 2 keer per week contact alleen op vriendschappelijke basis) alleen ze houd nog wel je contact aan.
Ik vraag me af in hoeverre wat ze nu doet eerlijk is tegenover jou.
Ik vind eigenlijk (maar ja dat ben ik he) dat als ze dan zo graag die vrijheid wil hebben en zoveel om je geeft, dat ze dan ook beter de relatie kan verbreken, waarom?
Omdat de brief de indruk geeft dat dit het begin van het einde is en dit veel moeilijker loslaten is voor jou omdat je nu nog steeds hoop koesterd en gaat wachten.
Ik kan het verkeerd hebben, maar ik kan echt niet anders "van de brief maken" als wat ik nu aan je schrijf.
Ik denk dat je voor jezelf inderdaad het best een limit kan stellen; hoelang trek ik dat wachten nog en vind ik haalbaar?
Daar je limit stellen en dit kan je wel of niet kenbaar maken, net wat je zelf het liefst wilt en vandaaruit gaan handelen.
Mensen hebben tig redenen om met iemand te breken terwijl ze toch van elkaar houden.
Ik heb 2 keer eerder een relatie verbroken van wie ik hield, zeker de laatste relatie die ik verbroken heb hield ik zielsveel van!
Houden van is niet altijd genoeg, máár in mijn geval was het ook heel duidelijk aan te geven waaróm het voor mij niet meer ging en had het wél met hem te maken.
Uit jou verhaal en je brief, is er in iedergeval íets dat sterker is dan haar gevoel voor jou en het is maar de vraag of haar gevoel voor jou het wel kan winnen en als ik de brief interpreteer, acht ik de kans niet zeer groot, maar onmogelijk natuurlijk ook niet, immers ken ik haar en jou ook niet, dus al mijn bevindingen zijn puur gerelateerd aan wat hier staat.
Ik hoop dat je er voor jezelf uitkomt hoe je dit aan wil gaan pakken, wat je ook kiest om te doen.....denk aub aan jezelf en wanneer zij geen knopen doorhakt, doe het dan zelf, zodat je wel weer verder kan gaan.
Op een gegeven moment mag haar probleem (niet weten wat ze wilt) niet jou probleem blijven (maar blijven wachten op geen idee wat en wanneer).
succes en sterkte!
Groetjes Daysha
Ik ben een vrouw en als ik haar brief lees.....heb ik de indruk dat het er naar uitziet dat dit nog heel lang zal gaan duren en/of dat ze op gegeven moment op het punt zal staan om de relatie geheel te verbreken.....wat ze in mijn ogen eigenlijk nu ook al gedaan heeft (zo schrijft ze wel 2 keer per week contact alleen op vriendschappelijke basis) alleen ze houd nog wel je contact aan.
Ik vraag me af in hoeverre wat ze nu doet eerlijk is tegenover jou.
Ik vind eigenlijk (maar ja dat ben ik he) dat als ze dan zo graag die vrijheid wil hebben en zoveel om je geeft, dat ze dan ook beter de relatie kan verbreken, waarom?
Omdat de brief de indruk geeft dat dit het begin van het einde is en dit veel moeilijker loslaten is voor jou omdat je nu nog steeds hoop koesterd en gaat wachten.
Ik kan het verkeerd hebben, maar ik kan echt niet anders "van de brief maken" als wat ik nu aan je schrijf.
Ik denk dat je voor jezelf inderdaad het best een limit kan stellen; hoelang trek ik dat wachten nog en vind ik haalbaar?
Daar je limit stellen en dit kan je wel of niet kenbaar maken, net wat je zelf het liefst wilt en vandaaruit gaan handelen.
Mensen hebben tig redenen om met iemand te breken terwijl ze toch van elkaar houden.
Ik heb 2 keer eerder een relatie verbroken van wie ik hield, zeker de laatste relatie die ik verbroken heb hield ik zielsveel van!
Houden van is niet altijd genoeg, máár in mijn geval was het ook heel duidelijk aan te geven waaróm het voor mij niet meer ging en had het wél met hem te maken.
Uit jou verhaal en je brief, is er in iedergeval íets dat sterker is dan haar gevoel voor jou en het is maar de vraag of haar gevoel voor jou het wel kan winnen en als ik de brief interpreteer, acht ik de kans niet zeer groot, maar onmogelijk natuurlijk ook niet, immers ken ik haar en jou ook niet, dus al mijn bevindingen zijn puur gerelateerd aan wat hier staat.
Ik hoop dat je er voor jezelf uitkomt hoe je dit aan wil gaan pakken, wat je ook kiest om te doen.....denk aub aan jezelf en wanneer zij geen knopen doorhakt, doe het dan zelf, zodat je wel weer verder kan gaan.
Op een gegeven moment mag haar probleem (niet weten wat ze wilt) niet jou probleem blijven (maar blijven wachten op geen idee wat en wanneer).
succes en sterkte!
Groetjes Daysha
zaterdag 23 juni 2007 om 10:34
Ik ben ook een vrouw...en ik vind eigenlijk dat jij nu 'eisen' moet gaan stellen. Ik word eigenlijk een beetje boos als ik die brief lees want je wordt gewoon aan het lijntje gehouden. Ik begrijp dat je haar alle ruimte wilt geven omdat je van haar houdt en je iedere kans aan wilt grijpen om het weer goed te laten komen.....maar ik denk dat wanneer jij naar haar pijpen blijft dansen en nu gaat zeggen: ja schat, is goed, we zien elkaar 2 x per week op vriendschappelijke basis dat het hek dan van de dam is. Dan wordt ze nl helemaal niet gedwongen tot een keuze. Dan heeft ze nl jou en haar so-called freedom en wat heb jij? Geen fluit!
Mijn antwoord op deze brief zou zijn dat ik dit niet zou trekken en dat ik dan liever helemaal geen contact wil hebben. Dan is er een kans dat het helemaal niet meer goedkomt, maar ja zoals het er nu uitziet is het ook niet goed. Heel veel sterkte!
Mijn antwoord op deze brief zou zijn dat ik dit niet zou trekken en dat ik dan liever helemaal geen contact wil hebben. Dan is er een kans dat het helemaal niet meer goedkomt, maar ja zoals het er nu uitziet is het ook niet goed. Heel veel sterkte!
zaterdag 23 juni 2007 om 10:34
Dank jullie wel voor de vele reaktie hierop, ik moet zeggen dat het een beetje een wisselwerking geeft, sommige zeggen, "geen limiet, andere weer wel", sommige zeggen, "ze houdt je aan een lijntje" en anderen weer dat "ze zeker van me houdt maar gewoon erg in de knoop zit met zichzelf". Hier is wat ik denk dat ik moet gaan doen.
Om te beginnen, ben ik eigenlijk pas sinds gisternavond gestopt met smsje en emails sturen, ik deed dit belachelijk veel (echt) en deed dit eigenlijk alleen maar uit onmacht, het niet begrijpen waarom dit nu opeens gebeurd (voor mij dan, zij liep hier inderdaad al langer mee) en om de bevesitiging te zoeken can "houdt ze van me", " gelooft ze nog in ons" en dat soort zaken, maar...
doordat ik dit continue heb gedaan, heb ik eigenlijk haar nooit die kans gegeven eens goed na te denken over mij en onze relatie, het was namelijk ik, die altijd wel contact zocht en haar daar dus niet de tijd gaf om echt na te denken.
Maar, ik ga dat nu stoppen, ik heb besloten dat ten eerst ik nog vreselijk veel van haar hou en mijn gevoel weet dat dit wederzijds is, maar ik neem geen contact meer met haar op, helemaal niks, ik wil dat zij nu maar eens een smsje stuurt of een email. We hebben in principe volgende week afgesproken om elkaar te zien en ik wil eigenlijk wel eens weten, hoe ZIJ gaat reageren op geen contact van mij. ALs het goed is, zou ZIJ namelijk wel dan met mij contact opnemen, zo niet...dan ben ik inderdaad bang, dat het echt over is, maar nav alle gesprekken en emails die we gedeeld hebben, is het erg moeilijk te geloven dat het echt over is, voor mij maar ook zeker voor haar. Maar door haar niet "latsig te vallen" met mijn aandachtskreten, gaat zij misschien wel goed nadenken en wel mij erg missen en zou dat misschien wel eens een goeie afloop kunnen hebben.
Wat betreft het tijdslimit, ik denk wel dat ik dat moet doen, tot eind july, dan heb ik haar eigenlijk 1 maand echt rust gegeven (al de overige tijd, was ik haar steeds aan het "lastig vallen") en dan vanaf 01 augustus, als zij en ik nog steeds vinden dat we van elkaar houden en de relatie is belangrijk, gewoon langzaam dit weer op te bouwen. Niet meteen weer samenwonen, maar gewoon elkaar wat vaker zien dan het nu is.
Ja, denk dat dat mijn enige optie is op een goeie afloop, ik kan en wil niet haar opgegeven omdat ze in de knoop is. Als de liefde echt is wat het is, komt het allemaal goed. En dat wil ik eigenlijk zien, mijn liefde is echt en oprecht...en dan zou die van haar dit ook moeten zijn en zo niet...was de mijne toch anders dan die van haar en zal ik dit moeten accepteren.
Om te beginnen, ben ik eigenlijk pas sinds gisternavond gestopt met smsje en emails sturen, ik deed dit belachelijk veel (echt) en deed dit eigenlijk alleen maar uit onmacht, het niet begrijpen waarom dit nu opeens gebeurd (voor mij dan, zij liep hier inderdaad al langer mee) en om de bevesitiging te zoeken can "houdt ze van me", " gelooft ze nog in ons" en dat soort zaken, maar...
doordat ik dit continue heb gedaan, heb ik eigenlijk haar nooit die kans gegeven eens goed na te denken over mij en onze relatie, het was namelijk ik, die altijd wel contact zocht en haar daar dus niet de tijd gaf om echt na te denken.
Maar, ik ga dat nu stoppen, ik heb besloten dat ten eerst ik nog vreselijk veel van haar hou en mijn gevoel weet dat dit wederzijds is, maar ik neem geen contact meer met haar op, helemaal niks, ik wil dat zij nu maar eens een smsje stuurt of een email. We hebben in principe volgende week afgesproken om elkaar te zien en ik wil eigenlijk wel eens weten, hoe ZIJ gaat reageren op geen contact van mij. ALs het goed is, zou ZIJ namelijk wel dan met mij contact opnemen, zo niet...dan ben ik inderdaad bang, dat het echt over is, maar nav alle gesprekken en emails die we gedeeld hebben, is het erg moeilijk te geloven dat het echt over is, voor mij maar ook zeker voor haar. Maar door haar niet "latsig te vallen" met mijn aandachtskreten, gaat zij misschien wel goed nadenken en wel mij erg missen en zou dat misschien wel eens een goeie afloop kunnen hebben.
Wat betreft het tijdslimit, ik denk wel dat ik dat moet doen, tot eind july, dan heb ik haar eigenlijk 1 maand echt rust gegeven (al de overige tijd, was ik haar steeds aan het "lastig vallen") en dan vanaf 01 augustus, als zij en ik nog steeds vinden dat we van elkaar houden en de relatie is belangrijk, gewoon langzaam dit weer op te bouwen. Niet meteen weer samenwonen, maar gewoon elkaar wat vaker zien dan het nu is.
Ja, denk dat dat mijn enige optie is op een goeie afloop, ik kan en wil niet haar opgegeven omdat ze in de knoop is. Als de liefde echt is wat het is, komt het allemaal goed. En dat wil ik eigenlijk zien, mijn liefde is echt en oprecht...en dan zou die van haar dit ook moeten zijn en zo niet...was de mijne toch anders dan die van haar en zal ik dit moeten accepteren.
