Eenzaam, maar toch contacten soms afhouden

03-09-2022 23:58 82 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkent iemand dit?

Ik heb altijd al erg de behoefte gehad aan "alleen-tijd", maar ik ben ook weer een sociaal type, die wel eens houdt van een feestje. Maar nu voel ik me vaker eenzaam, maar toch heb ik geen zin om af te spreken. Op de een of andere manier vervullen die vriendinnen die eenzaamheid niet. Ik heb 15 jaar lang samengewoond en woon sinds 3 jaar alleen. Dat samenwonen voelde vertrouwd en in die relatie was ik vaak alleen. Daarna heb ik ook alle mannen afgewezen, omdat het me vaak beklemde ofzo. Ook al zag ik ze maar 1x p.w. Ik voel me dus zeer vaak eenzaam, maar toch zeg ik afspraken af, omdat ik dan al te veel prikkels heb gehad de dagen ervoor (te veel al gedaan).

Graag wil ik weten wat dit is en of meer mensen zich hierin herkennen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, ik herken dit. Ik heb uit mijn eigen, weinig behoefte om af te spreken.
Toch voel ik me ook regelmatig erg eenzaam, vooral in het weekend.
Door de weeks heb ik genoeg invulling van werk, afspraken en bezigheden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oké fijn dat er nog iemand is die dit heeft! Vind je het ook vermoeiend als je veel afspreekt?

Als ik bijvoorbeeld een avondje op stap ga, kan ik de volgende dag niks doen. Zo uitgeput ben ik dan
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat klopt TO, ik heb dan ook teveel prikkels gehad.
Ik heb wel een diagnose bipolaire stoornis, dat heeft er wel mee te maken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, herkenbaar. Ik kan goed alleen zijn, maar voel me de laatste 2,5 jaar met vlagen eenzaam. En toch kan ik dan nee zeggen tegen afspraken, omdat het me te veel energie kost.

Heb dit gevoel pas sinds de corona lockdowns en toen we net weer alles mochten, was dit gevoel veel sterker. Veel te veel prikkels. Dus ik hoop dat het met de tijd weer slijt.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Sammy: Ja, nu je het zegt, bij mij is dat ook na de coronaperiode extra erg geworden.

Maar het valt me zo enorm op: op social media zie ik iedereen vanalles doen elke dag en ook de mensen om me heen, maar ik heb er vaak geen zin meer in. Vraag me af waar zij de energie vandaan halen
Alle reacties Link kopieren Quote
@Elif60: ja, dat zal er zeker mee te maken hebben. Ik ben wel hoogsensitief. Misschien dat het daar ook mee te maken heeft. Maar die eenzaamheid is wel tegenstrijdig met dat thuisblijven
Alle reacties Link kopieren Quote
Ook idd door de coronaperiodes heb ik minder energie gekregen om bijvoorbeeld eens op date te gaan. Ik chat wel regelmatig met mannen, maar daar blijft het bij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Weet niet of ik hoog sensitief ben, voel wel vaak stemmingen aankomen. Ook van anderen. Gevoelig daarvoor ben ik dus wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb toevallig afgelopen week een date gehad. Was gezellig. Maar heb het de dag erna meteen afgekapt. Kost me te veel energie om er elke dag te zijn ofzo. Dus dan kap ik het maar meteen af. Heb ook wel eens maanden gedate met iemand, maar op een gegeven moment ga ik dingen zoeken die niet goed zijn om het maar af te kunnen kappen. Ik word dan rusteloos en verlies me zelf. Ik vind het ook een beetje op Asperger lijken. Maar ik ben geen psycholoog haha
Alle reacties Link kopieren Quote
Yes heb ik hetzelfde. Voel meteen als iets niet pluis is bij iemand
Hondenvrouwtje schreef:
04-09-2022 00:32
Oké fijn dat er nog iemand is die dit heeft! Vind je het ook vermoeiend als je veel afspreekt?

Als ik bijvoorbeeld een avondje op stap ga, kan ik de volgende dag niks doen. Zo uitgeput ben ik dan
Ik ben hsp, misschien herken je jezelf erin? Ik ben snel uitgeput met mensen om mij heen. Eenzaamheid is mijn thema, waar ik jaren aan werk. Nooit gezien als kind, etc. En vervulde dit altijd met mensen. Maar nu geleerd dat alleen zijn oke is (wel relatie). Dat ik dacht dat mensen mijn geluk konden brengen (rationeel wist ik allang dat dit niet zo werkte, maar onbewust dit heel erg vastgezet in mijn hoofd). Nog steeds momenten dat ik mij heel alleen voel en dan ga ik bewuster door die laag heen. Want ik heb helemaal geen zin even in vriendschappen, omdat ik nog de verkeerde mensen aantrek. Die helemaal niet ervoor gaan en altijd bindingsangst hebben. Ik schiet dan automatisch in de verlatingsangst. Beetje klaar mee;). Dus ben nu die stukken aan het uitwerken.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Moezig: zéér herkenbaar dit. Ik heb HSP idd en ik trek ook altijd de verkeerde mensen aan. Nu heb ik dat sneller door en kap ik vaak alled meteen af. Ben wel blij dat die eenzaamheid erbij hoort. Veel mensen zijn me te oppervlakkig ook en praten alleen maar over zichzelf (ik ben meer een luisteraar) en erna ben ik dus vaak gesloopt. Dankje voor je post ook!
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien is het ook wel zo, dat ik van mezelf niet "mag" thuiszitten. Omdat ik zo op die manier helemaal niks sociaals meer doe ofzo. Alsof het leven aan me voorbij gaat, zonder dat ik ergens bij ben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moezig, ook herkenbaar bij mij.

Hondenvrouwtje, ik sta vaak wel klaar wanneer iemand hulp nodig heeft.
Doe dan ook wat ik kan, maar daarna ben ik uitgeput...geestelijk en soms lichamelijk. Ben een gever en ook een goed luisteraar.
Alleen op chat kan ik makkelijk mijn verhaal doen aan mensen (waar ik nog niet close mee ben) die ik via de chat (FB messenger) spreek.
Herkennen jullie dat ook?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hondenvrouwtje, dat denk ik ook wel dat het voorbij gaat. Toch is het ook fijn een dag thuis te rommelen, daar geniet ik van wanner ik er behoefte aan heb. Alleen s'avonds/snachts komt dan die gedachte weer van eenzaamheid.
Herkenbaar. Ik ben getrouwd en heb kinderen en een leuke vriendengroep, maar ik kan ook heel goed alleen zijn. Heb ook veel alleen tijd nodig, zeker nu ik kinderen heb (je wordt dan al snel overvraagd). Sociale contacten zijn mij ook snel teveel, en ga niet op alle uitnodigingen in ondanks dat het me eigenlijk wel gezellig lijkt, en ik achteraf soms spijt heb dat ik niet heb aangehaakt. Ik kan ook wel sociaal zijn, en dan het liefst één op één of in een klein en/of vertrouwd groepje, maar daar moet ik altijd enorm van bijkomen. Ook raak ik snel overprikkeld.

Ik vraag me weleens af of ik misschien een etiketje heb ergens op een spectrum, maar op mijn leeftijd zie ik er eigenlijk het nut niet van in om een diagnose op te zoeken. Ik heb leren leven met mijn beperkingen, ook al zou ik soms willen dat ik niet zo’n einzelgänger was.
Alle reacties Link kopieren Quote
Juist in periodes dat ik me eenzaam voel wordt dat gevoel vaak nog benadrukt als ik mensen zie.
/zweefteefmodus aan:
Omdat ik in die periodes geen verbinding voel, niet kan voelen dat ik iets beteken voor een ander.
/zweefteefmodus uit
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Hmm herken hier best veel met name de overprikkeling van een dag werk of studie of veel te drukke mensen en omgevingen. Ik moet zeggen het eenzame heb ik wel.gevoeld maar dit wordt steeds minder ik wil geen verkeerde mensen meer aantrekken die mij leegtrekken en alleen maar overzich zelf praten ik heb veel zogenaamde vriendschappen afgekapt dit soort collega's op afstand houden en zelfs fam een beetje. Ik heb geacepteerd dat ik soms gewoon eenzaam ben en geen verbinding voel, ik ben door een hele lange weg gegaan met c ptss.

Stop met mensen die je te veel.kosten en zoel uit wat jou minder eenzaam zou maken wat jij nodig hebt en welke mensen jij om je heen wilt.
Alle reacties Link kopieren Quote
We zijn allemaal eenzaam, alleen soms merken we dat minder. Dan is het minder een probleem. Je bent dan in beslag genomen door andere dingen bijvoorbeeld het streven naar iets waar je al een tijd van droomt, of iets wat je heel erg fascineert waardoor je je tijdelijk niet pijnlijk bewust meer bent van het feit dat je een eenling bent in de grote wereld.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar. Ik heb autisme en ik werk dubbel onregelmatige diensten en heb een klein kind wat naar sport moet op woensdag en zaterdag. Ik werk om het weekend dus ik kan sowieso maar 2x per maand afspreken.

En daar heb ik de energie niet voor omdat ik voor mijn gevoel dan nooit kan ontprikkelen en ik het Spaans benauwd krijg van een agenda waarin op elke dag wat staat. Er is amper tijd voor ontspanning. Als mijn kind op school is en ik ben vrij dan moet ik het huishouden doen. Ze neemt smiddags vaak een vriendinnetje mee (aaah nog meer prikkels) .

Mijn sociale contacten staan op een dieptepunt. Heb ik me maar bij neergelegd. Ik heb gewoon nooit tijd en heb ik tijd dan totaal geen energie.

Missen doe ik het wel. Maar ik ben intelligent genoeg om door te hebben dat vriendschap wederkerigheid vereist en ik geen blik mensen kan opentrekken ter vermaak alleen wanneer het mij uitkomt. Vriendschappen betekent ook die vriendin die belt om haar verhaal te doen op een voor haar normale tijd maar dan lig ik te slapen ivm werk of ik ben aan het werk.

En dat terwijl ik een feestje op zijn tijd best leuk vind. Maar niet om in mijn eentje heen te gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
elif60 schreef:
04-09-2022 01:39
Moezig, ook herkenbaar bij mij.

Hondenvrouwtje, ik sta vaak wel klaar wanneer iemand hulp nodig heeft.
Doe dan ook wat ik kan, maar daarna ben ik uitgeput...geestelijk en soms lichamelijk. Ben een gever en ook een goed luisteraar.
Alleen op chat kan ik makkelijk mijn verhaal doen aan mensen (waar ik nog niet close mee ben) die ik via de chat (FB messenger) spreek.
Herkennen jullie dat ook?
Waarom ben je dat en wat levert het je op, hoop je zo goed over te komen? Waarom zou je vaak klaar staan voor anderen?
Dat betekent dus dat je al klaar bent om hulp te geven, nog voordat iemand hulp nodig heeft. Want je staat al klaar.
En het interesseert anderen niet eens, want iedereen is voor 80% met zichzelf bezig.
Realiseer je dat je niet belangrijk bent voor de meeste mensen, net als de meeste mensen dat niet voor jou zijn.
Dan leef je veel prettiger.
Damned if I don’t
Ja hoor, best herkenbaar. Ik voel me zelden eenzaam maar heel soms komt er wel een vlaag opzetten. Ik heb ASS en ben van mezelf uit graag alleen en een einzelganger maar dat is ook een stukje aangeleerd gedrag.
Mensen hebben me vaak verlaten, gekwetst en teleurgesteld, niet alleen vrienden maar ook familie. Alsof ik nooit de moeite waard was om voor te blijven. Daarom durf ik nu dus niet meer echt relaties of vriendschappen aan te gaan, mensen lopen toch wel bij me weg.
Dat is onlangs met vriendschappen die ik gesloten had dus weer gebeurd. Telkens als dat gebeurt ga ik nog meer achter mijn muur zitten, trek ik hem nog meer omhoog.
Het is veilig in de muur. Als je niemand bij je laat kan je ook niet gekwetst worden. Aan de andere kant wordt je muur ook je gevangenis, door de jaren heen.
Houdt hij je tegen om risico's te nemen. Dus zit ik ook veel alleen thuis, zeker nu ik niet kan werken door long covid. Ik verveel me nooit hoor, ben het wel gewend om alleen te zijn en voel me ook prima, maar ja soms steekt het wel om nooit iemand te hebben om iets mee te gaan doen behalve mijn moeder.
Maar daar kies ik dus ook een beetje zelf voor. Ik noem het altijd een zelfgekozen isolement. Ik heb meer met dieren dan met mensen.

Een relatie met een man heb ik al in geen jaren gehad, als ik op vakantie ga dan ga ik altijd alleen. Gelukkig mag ik mezelf wel graag en ben ik het al jaren gewend maar ik denk dat veel mensen het niet zouden trekken, zoals ik leef.
Mijn moeder maakt zich wel eens zorgen om me, maar dat hoeft niet, ik red me best, ik ben alleen niet super gelukkig maar dat ben ik sowieso nooit dankzij chronische depressies.

Soms heb ik wel eens een Tinder date hier, laatst toevallig nog een gehad en dat was super leuk, hele fijne jongen waar ik ook echt een klik mee had. Hij zocht niet per se iets serieus en ik ook niet, meer een FWB, perfect dus. En daarna dus nooit meer wat van gehoord, terwijl hij toch liet merken dat hij het vaker zou willen doen. Dan denk ik dus meteen weer: zie je wel, je bent niet leuk genoeg.
Ik snap er dan niets van en ga het over analyseren om te zien of ik wat fout gedaan heb, vooral omdat we echt een klik hadden. Ik probeer het dan niet te hard op te vatten maar toch voel ik me dan best wel shit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hondenvrouwtje schreef:
04-09-2022 01:24
Veel mensen zijn me te oppervlakkig ook en praten alleen maar over zichzelf (ik ben meer een luisteraar) en erna ben ik dus vaak gesloopt.
Dit herken ik wel, ik voel met weinig mensen echte verbinding.
Vreemd genoeg voel ik me zelden eenzaam. Dit komt wellicht doordat ik een drukke baan heb met fantastische collega's.
Wel heb ik het gevoel dat ik vriendinnen moet hebben of zo, voor de buitenwereld.
Jole schreef:
04-09-2022 08:50
Dit herken ik wel, ik voel met weinig mensen echte verbinding.
Vreemd genoeg voel ik me zelden eenzaam. Dit komt wellicht doordat ik een drukke baan heb met fantastische collega's.
Wel heb ik het gevoel dat ik vriendinnen moet hebben of zo, voor de buitenwereld.
Dat lijkt me heel naar om die druk te voelen van de buitenwereld. Daar heb ik gelukkig al heel lang echt schijt aan wat iemand van mijn leven vind. Wat ik er van vind, daar gaat het om. Ik ben wie ik ben en ik weiger te veranderen naar de norm van de buitenwereld. Dit is de enige ik die de buitenwereld krijgt, eentje waar ik trots op ben.
Ja, ik ben misschien wat abnormaal en veel mensen vinden mijn leven leeg en zielig maar wat ik vind, daar gaat het om. Ik ben trots op hoe ver ik al ben gekomen, hoe sterk ik ben na alle shit die ik meegemaakt heb. Wat gaat het die mensen aan dat ik geen vrienden heb?
Als ik ergens niet tegen kan is het wel als mensen medelijden met me hebben, hou dat lekker bij je.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven