Relaties
alle pijlers
Eind twintig en overgang van leven(stijl) / vrienden
maandag 10 oktober 2022 om 18:59
Omdat ik hier de laatste tijd vrij veel over na denk, ben ik even benieuwd naar ervaringen!
Ik ben momenteel eind twintig en mijn partner is begin dertig. Wij hebben beide sinds ons 18e in
de hoofdstad gewoond voor studie/eerste baan en zijn pasgeleden samen verhuisd naar een aangrenzende kleinere stad. Wij werken nog wel beide in de 'grote' stad en zijn er bijna dagelijks. De verhuizing was vooral omdat partner meer ruimte wilde voor hobby en ook met het oog op het starten van een gezin.
Vanuit partners vrienden van 'vroeger/middelbare school' (hij komt niet uit de randstad) zijn al meerdere begonnen aan de eerste of zelfs tweede kindje en hij maakt wel eens grappige opmerkingen over 'de laatste zijn'. Hij heeft echter altijd gewacht tot ik zelf aangaf hier klaar voor te zijn. Ondertussen heb ik hem aangegeven ook heel blij te worden van het idee van het starten van een eigen gezin en hebben wij ook besloten dat binnenkort te gaan proberen.
Maar vanuit mijn kant zijn mijn vriendinnen echt nog volop bezig met beginnende relaties of net samenwonen of gewoon heerlijk vrijgezel zijn. Wat ik trouwens ook heel lang ben geweest en zeker van heb genoten. Hier naast o.a. in het buitenland mogen wonen/veel reizen etc.
De vriendengroep die wij gezamenlijk hebben op gedaan vanuit de hoofdstad is ook heel erg gericht op daar en zijn om meerdere redenen totaal niet geïnteresseerd in het krijgen van kinderen of een huis buiten het bekende centrum. Ook zijn zij nog veel in het nachtleven te vinden of bezig met eigen projecten. Ik heb het wel echt over 30+ qua leeftijd en dit is dus naast een goede baan en zeker niet op zn 'students'. Eerder gewoon heel creatief en druk bezig, maar dus wel ook met lange nachten.
Diegene die we kennen die dit zat waren zijn terug verhuisd naar 'thuis' op minstens anderhalf uur rijden.
Wij zitten qua gevoel en behoeftes hier precies tussenin al het bovenstaande. Wij willen het liefst de stadniet 'helemaal' missen, maar ook aan dat gezin beginnen.
Partner staat hier super relax in en gelooft helemaal in dat als we alles met liefde en beleid doen het helemaal goed moet komen. Ik ga enorm heen en weer en ben soms bang om 'mijn oude leven' helemaal te verliezen terwijl ik ook weinig mensen heb om te connecten over bijv. kinderen als deze er zouden mogen komen. Hier door ben ik soms bang verkeerde beslissingen te maken, terwijl mijn gevoel zegt
dat ik zelf ook gewoon wil wat partner wil en wenst. We hebben beide ook een goede, steady baan en er is praktisch gezien niets wat dit in de weg staat.
Zijn er mensen die mijn zenuwen en dubbele gevoelens hier in herkennen?
En die niet zijn terugverhuisd na studie of een ander leven hebben dan de rest van hun vriendengroep?
Ik ben benieuwd!
Excuses voor de lange tekst : -)
Ik ben momenteel eind twintig en mijn partner is begin dertig. Wij hebben beide sinds ons 18e in
de hoofdstad gewoond voor studie/eerste baan en zijn pasgeleden samen verhuisd naar een aangrenzende kleinere stad. Wij werken nog wel beide in de 'grote' stad en zijn er bijna dagelijks. De verhuizing was vooral omdat partner meer ruimte wilde voor hobby en ook met het oog op het starten van een gezin.
Vanuit partners vrienden van 'vroeger/middelbare school' (hij komt niet uit de randstad) zijn al meerdere begonnen aan de eerste of zelfs tweede kindje en hij maakt wel eens grappige opmerkingen over 'de laatste zijn'. Hij heeft echter altijd gewacht tot ik zelf aangaf hier klaar voor te zijn. Ondertussen heb ik hem aangegeven ook heel blij te worden van het idee van het starten van een eigen gezin en hebben wij ook besloten dat binnenkort te gaan proberen.
Maar vanuit mijn kant zijn mijn vriendinnen echt nog volop bezig met beginnende relaties of net samenwonen of gewoon heerlijk vrijgezel zijn. Wat ik trouwens ook heel lang ben geweest en zeker van heb genoten. Hier naast o.a. in het buitenland mogen wonen/veel reizen etc.
De vriendengroep die wij gezamenlijk hebben op gedaan vanuit de hoofdstad is ook heel erg gericht op daar en zijn om meerdere redenen totaal niet geïnteresseerd in het krijgen van kinderen of een huis buiten het bekende centrum. Ook zijn zij nog veel in het nachtleven te vinden of bezig met eigen projecten. Ik heb het wel echt over 30+ qua leeftijd en dit is dus naast een goede baan en zeker niet op zn 'students'. Eerder gewoon heel creatief en druk bezig, maar dus wel ook met lange nachten.
Diegene die we kennen die dit zat waren zijn terug verhuisd naar 'thuis' op minstens anderhalf uur rijden.
Wij zitten qua gevoel en behoeftes hier precies tussenin al het bovenstaande. Wij willen het liefst de stadniet 'helemaal' missen, maar ook aan dat gezin beginnen.
Partner staat hier super relax in en gelooft helemaal in dat als we alles met liefde en beleid doen het helemaal goed moet komen. Ik ga enorm heen en weer en ben soms bang om 'mijn oude leven' helemaal te verliezen terwijl ik ook weinig mensen heb om te connecten over bijv. kinderen als deze er zouden mogen komen. Hier door ben ik soms bang verkeerde beslissingen te maken, terwijl mijn gevoel zegt
dat ik zelf ook gewoon wil wat partner wil en wenst. We hebben beide ook een goede, steady baan en er is praktisch gezien niets wat dit in de weg staat.
Zijn er mensen die mijn zenuwen en dubbele gevoelens hier in herkennen?
En die niet zijn terugverhuisd na studie of een ander leven hebben dan de rest van hun vriendengroep?
Ik ben benieuwd!
Excuses voor de lange tekst : -)
maandag 10 oktober 2022 om 22:16
In de positie van een leven opbouwen met kinderen op een nieuwe plek? Daar ben je in de meerderheid denk ik. In mijn vriendenkring zijn er mensen in de stad blijven hangen en zijn mensen teruggegaan naar de plek waar ze opgegroeid zijn, maar de overgrote meerderheid is na de studie uit Amsterdam vertrokken en elders in de Randstad neergestreken, niet in de buurt van hun ouderlijk huis. Wat jij doet dus.Mazzystar schreef: ↑10-10-2022 20:03Bedankt voor de reacties tot nu toe. Voor diegene die het hebben over twijfelen of willen, ik wil heel graag kinderen met mijn partner. Dat weet ik zeker. Wel vind ik het heel spannend omdat wij de enige zijn die het op deze manier doen in onze omgeving. Dus niet terug verhuizen naar waar wij beide vandaan komen of kinderloos in de stad blijven. Maar een tussenweg zoeken. Ik denk dat ik bang ben om de enige te zijn in mijn positie?
Vrienden komen en gaan, ik heb het grootste feestbeest in de groep zien veranderen in een enorme huismus die het belachelijk vond dat haar man nog steeds eens per jaar een weekend weg met zijn vrienden ging en daar een enorme scène over trapte. Ik heb vrienden die nooit zo van de feesten waren en nu in hun midlife ineens alle festivals afgaan. Sommigen zijn verworden tot kennissen, anderen zijn nog steeds goede vrienden.
Maak je eigen keuzes, daar wordt je altijd het gelukkigst van.
dinsdag 11 oktober 2022 om 12:39
Ik ken er ook een paar die zo zijn. Vaak zijn het juist deze types die het meeste gedoe maken over zulke dingen. Ze weten nog hoe ze zelf waren toen ze nog veel uitgingen.dannas schreef: ↑10-10-2022 22:16In de positie van een leven opbouwen met kinderen op een nieuwe plek? Daar ben je in de meerderheid denk ik. In mijn vriendenkring zijn er mensen in de stad blijven hangen en zijn mensen teruggegaan naar de plek waar ze opgegroeid zijn, maar de overgrote meerderheid is na de studie uit Amsterdam vertrokken en elders in de Randstad neergestreken, niet in de buurt van hun ouderlijk huis. Wat jij doet dus.
Vrienden komen en gaan, ik heb het grootste feestbeest in de groep zien veranderen in een enorme huismus die het belachelijk vond dat haar man nog steeds eens per jaar een weekend weg met zijn vrienden ging en daar een enorme scène over trapte. Ik heb vrienden die nooit zo van de feesten waren en nu in hun midlife ineens alle festivals afgaan. Sommigen zijn verworden tot kennissen, anderen zijn nog steeds goede vrienden.
Maak je eigen keuzes, daar wordt je altijd het gelukkigst van.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 11-10-2022 12:57
0.35% gewijzigd
dinsdag 11 oktober 2022 om 12:54
Wij waren ook de eerste in onze vriendengroep met een baby. Een jaar later waren er 5 baby's in de vriendengroep. Geen peil op te trekken. Lekker je eigen leven invullen zoals jullie het willen. Bij ons is ook iedereen overal en nergens gaan wonen, gaan de kinderloze stellen misschien wel minder op stap dan diegene met kinderen. Sommige stellen zien wij amper meer en met anderen is het alleen maar closer geworden of zijn daar nieuwe mensen voor in de plaats gekomen. Alles is goed en als het echte vriendschap is accepteren je vrienden dat ook gewoon.
dinsdag 11 oktober 2022 om 13:00
Ik was tegelijk met 5 vriendinnen zwanger en ook de 2e heeft in onze vriendengroep heel veel leeftijdsgenoten. Mijn kinderen zijn nu 15 en 18 en hebben geen contact met de kinderen van vrienden van ons, op eentje na. En toen ze kleiner waren, was het soms ook echt water en vuur tussen de kinderen en werd afspreken daardoor juist lastig.
Tegelijk zwanger biedt echt geen garantie op kindervriendschappen.
Tegelijk zwanger biedt echt geen garantie op kindervriendschappen.
woensdag 12 oktober 2022 om 13:50
Ik verbaas me altijd over de behoefte alles af te stemmen en te plannen. Het komt me toch ook wat onvolwassenen over, jezelf zo druk hierover te maken.
Je leven stopt niet ineens en je kan nog gewoon uitgaan,emigreren, remigreren verhuizen van of naar de hoofdstad etc.
Ik was de eerste van vriendinnen die een kind kreeg toen ik 28 was. En heb bovenstaande allemaal gedaan.
Neem lekker kinderen als je er klaar voor bent. Het leven ontvouwt zich vanzelf!
Je leven stopt niet ineens en je kan nog gewoon uitgaan,emigreren, remigreren verhuizen van of naar de hoofdstad etc.
Ik was de eerste van vriendinnen die een kind kreeg toen ik 28 was. En heb bovenstaande allemaal gedaan.
Neem lekker kinderen als je er klaar voor bent. Het leven ontvouwt zich vanzelf!
This is not kosher!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
