Relaties
alle pijlers
Empathiekloof
vrijdag 18 juli 2025 om 16:18
In de podcast ‘De Zelfhulpvraag’ kwam ik deze term tegen.
Heel erg herkenbaar voor mij, en ik herken er ook bijna alle vrouwen uit mijn omgeving in meerdere of mindere mate in.
Ik heb het een beetje samengevat:
De kloof in relaties waarin de een-vaak de vrouw- meer emotionele arbeid verstouwt dan de ander-vaak de man-.
En dat we dat als een vanzelfsprekend gegeven zien.
Wie voelt zich verantwoordelijk voor de sfeer binnenshuis, wie plooit zich naar de ander?
Is het een vrouwenpatroon; de gerichtheid op de ander, hoe die zich voelt, op aanpassing om de sfeer goed te houden om ontstemming te voorkomen?
Overal zie ik dit patroon opduiken hoe vrouwen inschikken, gericht zijn op het voorzien in de behoeftes en verlangens van hun man en kerngezin.
Ik zie het aanpassen, het faciliteren, het ruimte geven die je zelf niet opeist.
Het uitleggen, het zich moeten verdedigen
Het de ander de veren laten plukken van gezamenlijk werk.
Het is geen individueel relatieprobleem maar een heel diep ingesleten cultureel patroon.
Schrijfster, socioloog en hoogleraar vrouwenstudies Christien Brinkgreve noemt dit ‘het karrenspoor van het patriarchaat’.
Mannen- generaliserend gezegd- nemen én krijgen meer ruimte om hun beschadigingen uit te leven.
Alsof ze meer recht hebben op begrip, meeleven, op het aanpassen van de ander in hun noden te voorzien.
Het is geen onderdrukking, je houdt het beide in stand. Maar er is wel degelijk sprake van machtsverschil.
Ik heb hier eigenlijk altijd heel erg last van gehad, maar kon er geen taal aan geven. Vooral dat hele gedoe met de sfeer leuk houden ben ik spuugzat.
Ik zie hoe mijn moeder en schoonmoeder, schoonzus en zussen zich naar hun man plooien. De oudere generaties een stuk duidelijker dan de jongere generaties.
Je kiest er niet bewust voor, het wordt je voorgeleefd.
Hebben jullie er veel last van (gehad)?
Heel erg herkenbaar voor mij, en ik herken er ook bijna alle vrouwen uit mijn omgeving in meerdere of mindere mate in.
Ik heb het een beetje samengevat:
De kloof in relaties waarin de een-vaak de vrouw- meer emotionele arbeid verstouwt dan de ander-vaak de man-.
En dat we dat als een vanzelfsprekend gegeven zien.
Wie voelt zich verantwoordelijk voor de sfeer binnenshuis, wie plooit zich naar de ander?
Is het een vrouwenpatroon; de gerichtheid op de ander, hoe die zich voelt, op aanpassing om de sfeer goed te houden om ontstemming te voorkomen?
Overal zie ik dit patroon opduiken hoe vrouwen inschikken, gericht zijn op het voorzien in de behoeftes en verlangens van hun man en kerngezin.
Ik zie het aanpassen, het faciliteren, het ruimte geven die je zelf niet opeist.
Het uitleggen, het zich moeten verdedigen
Het de ander de veren laten plukken van gezamenlijk werk.
Het is geen individueel relatieprobleem maar een heel diep ingesleten cultureel patroon.
Schrijfster, socioloog en hoogleraar vrouwenstudies Christien Brinkgreve noemt dit ‘het karrenspoor van het patriarchaat’.
Mannen- generaliserend gezegd- nemen én krijgen meer ruimte om hun beschadigingen uit te leven.
Alsof ze meer recht hebben op begrip, meeleven, op het aanpassen van de ander in hun noden te voorzien.
Het is geen onderdrukking, je houdt het beide in stand. Maar er is wel degelijk sprake van machtsverschil.
Ik heb hier eigenlijk altijd heel erg last van gehad, maar kon er geen taal aan geven. Vooral dat hele gedoe met de sfeer leuk houden ben ik spuugzat.
Ik zie hoe mijn moeder en schoonmoeder, schoonzus en zussen zich naar hun man plooien. De oudere generaties een stuk duidelijker dan de jongere generaties.
Je kiest er niet bewust voor, het wordt je voorgeleefd.
Hebben jullie er veel last van (gehad)?
zaterdag 19 juli 2025 om 09:24
zaterdag 19 juli 2025 om 09:25
Het hele patriarchaat is toch ingericht om mannen te bevoordelen.
Dit is begonnen met de 3 grote geloven: in zowel het christendom, jodendom als de islam hebben de vrouwen een ondergeschikte rol. Ze kunnen in die geloven geen religieuze leiders zijn. Hun rol is jong trouwen, dienen en baren.
En hoewel steeds minder mensen volgens het Schrift leven, is de standaard blijven hangen.
Nog steeds zijn het de oude mannen die bepalen welke rechten en medische zorg vrouwen toebedeeld krijgen. En dan valt het in Nederland nog mee, maar ook hier wordt met de opkomst van populisme weer getornd aan vrouwenrechten.
Elk kabinet weer wordt er weer iets kleins ingeleverd door de coalitie voor die 3 zetels van de SGP.
Maar je hebt wel gelijk dat we niet moeten gaan zitten wachten tot vrouwen krijgen wat ze toekomt.
zaterdag 19 juli 2025 om 09:29
Dat er geen verschil wordt gemaakt is inderdaad geëmancipeerd. Maar in dit soort situaties lijkt het heel vaak zo (geëmancipeerde dingen) dat meisjes/vrouwen voorbeelden moeten nemen aan hetgeen we van oudsher aan mannen toeschrijven (sterk/stoer zijn, niet huilen, fulltime werken, een macho cultuur) ipv andersom: datgene wat we maatschappelijk gezien "feminien" vonden of vinden ook toejuichen bij jongens.
Andersom krijgt echt veel minder waardering.
zaterdag 19 juli 2025 om 09:33
Vandaar het sarcasme.Dala schreef: ↑19-07-2025 09:29Dat er geen verschil wordt gemaakt is inderdaad geëmancipeerd. Maar in dit soort situaties lijkt het heel vaak zo (geëmancipeerde dingen) dat meisjes/vrouwen voorbeelden moeten nemen aan hetgeen we van oudsher aan mannen toeschrijven (sterk/stoer zijn, niet huilen, fulltime werken, een macho cultuur) ipv andersom: datgene wat we maatschappelijk gezien "feminien" vonden of vinden ook toejuichen bij jongens.
Andersom krijgt echt veel minder waardering.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 19 juli 2025 om 10:22
Ik doe dit ook wel om mn grens te bewaken maar zet ook wel eens een stapje naar achter om mijn man of kind op nr 1 te zetten. Niet altijd maar soms welfeow schreef: ↑18-07-2025 17:37Mijn moeder is extreem overheersend en fel. Die plooit zich nog niet als het in haar eigen voordeel is.
Mijn vader zorgt heus ook goed voor zichzelf, maar werd door omstandigheden (mijn ouders zijn niet samen)in de alleenstaande ouderrol gedrukt. Hij moest dus wel zorgen, meer dan voor een man in de jaren 80 normaal was.
Mijn voorbeelden zijn dus niet rolbevestigend, hoewel ik die om mij heen ook (met verbazing) gezien heb.
Ik doe geen stap naar achteren voor een ander. Wel opzij, zodat je naast me kunt staan. Ik doe geen stap naar voren als een ander iets laat liggen, maar kijk achterom en vraag waar diegene blijft. Ik schik me waar nodig, maar bewaak als een draak de balans. In werk en privé. Niet iedereen vind dat leuk, maar dat is niet mijn probleem.
En ik ben me erg bewust van sommige ingesleten patronen en maak nieuwe, even verkeerde, tegengestelde patronen. Stom voorbeeld misschien, maar ik bel als leerkracht (na aan kind gevraagd te hebben wie ik beter kan bellen, daar luister ik uiteraard eerst naar) bij ziekte standaard het tweede nummer op de lijst, het nummer van de vader.
zaterdag 19 juli 2025 om 10:22
Ik doe dit ook wel om mn grens te bewaken maar zet ook wel eens een stapje naar achter om mijn man of kind op nr 1 te zetten. Niet altijd maar soms welfeow schreef: ↑18-07-2025 17:37Mijn moeder is extreem overheersend en fel. Die plooit zich nog niet als het in haar eigen voordeel is.
Mijn vader zorgt heus ook goed voor zichzelf, maar werd door omstandigheden (mijn ouders zijn niet samen)in de alleenstaande ouderrol gedrukt. Hij moest dus wel zorgen, meer dan voor een man in de jaren 80 normaal was.
Mijn voorbeelden zijn dus niet rolbevestigend, hoewel ik die om mij heen ook (met verbazing) gezien heb.
Ik doe geen stap naar achteren voor een ander. Wel opzij, zodat je naast me kunt staan. Ik doe geen stap naar voren als een ander iets laat liggen, maar kijk achterom en vraag waar diegene blijft. Ik schik me waar nodig, maar bewaak als een draak de balans. In werk en privé. Niet iedereen vind dat leuk, maar dat is niet mijn probleem.
En ik ben me erg bewust van sommige ingesleten patronen en maak nieuwe, even verkeerde, tegengestelde patronen. Stom voorbeeld misschien, maar ik bel als leerkracht (na aan kind gevraagd te hebben wie ik beter kan bellen, daar luister ik uiteraard eerst naar) bij ziekte standaard het tweede nummer op de lijst, het nummer van de vader.
zaterdag 19 juli 2025 om 11:18
Is het ook maar ik heb mezelf getraind om daar niet teveel over na te denken. Word ik diep ongelukkig van, hoe de maatschappij werkt.ikbenhetzozat schreef: ↑19-07-2025 03:08Dat vind ik eigenlijk heel triest. Dat er kennelijk een officiele diagnose nodig is om te vergoeilijken dat iemand voor zichzelf opkomt en zich niet altijd plooit naar een ander. Alsof je een excuus nodig hebt daarvoor. Ik bedoel dit oprecht trouwens, niet aanvallend bedoeld of iets. Ik lees dit soort dingen wel vaker. Dat iemand word gezien als lui en aanstellerig en pas serieus genomen word wanneer er een diagnose reuma gesteld word. Ik kan daar altijd heel boos over worden.
zaterdag 19 juli 2025 om 12:26
Ik ben het in essentie eens met wat je zegt, maar vraag me tegelijkertijd af in hoeverre mensen echt in staat zijn om dit soort dingen bewust “ineens” te veranderen.
Voor mij geldt dat ik goede plannen heb en fijne voornemens (niet alleen op dit gebied maar in het algemeen), maar dat het op het moment dat het er echt toe doet toch heel moeilijk is om bewust te kiezen hoe ik handel. Want juist op die momenten is de druk hoog, voel ik me geleefd en emotioneel en heb ik niet altijd de ruimte om de helikopterview aan te nemen.
Ik was bijv ook zo’n moeder die de huilende baby uit handen van de vader trok omdat hij het niet goed deed. En dat was niet hoe ik het van plan was en ook achteraf niet wat ik wilde, maar toch kon ik die drang jarenlang niet weerstaan, onder invloed van hormonen en slaapgebrek. Op dat moment dacht ik er ook echt anders over, in de zin van dat ik ook ECHT vond dat ik het beter kon, dat ik het beste was voor mijn kind, dat 10 sec huilen onacceptabel was. En dat is de hele borstvoedingsperiode (x4) zo gebleven, zelfs achteraf, als ik nog steeds een toeschietreflex kreeg in bijv de trein van een huilende baby en dan de moeder kwalijk nam (nee nooit de vader) dat ze niet meteen reageerde op haar baby.
Nu kijk ik erop terug en ik vind het nog steeds gek, alsof het een soort van tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid was, en ik maak me nu al zorgen over wat de overgang met me zal doen.
En ik denk dat het zo voor heel veel mensen moeilijk is om in de waan van alledag steeds bewust op te voeden/keuzes te maken, en dat we daarom toch afhankelijk zijn van de weg der geleidelijkheid om dit te veranderen.
zaterdag 19 juli 2025 om 12:34
Bedankt voor alle reacties, ik vind ze allemaal waardevol.
De schrijfster (75) die ik noemde in de openingspost, heeft dus een boek hierover geschreven. Het gaat over de relatie met haar inmiddels overleden echtgenoot, een succesvolle man in radioland.
Ze vertelt dat ze buitenshuis zelf ook succesvol was, maar binnenshuis sloeg ze haar vleugels in en was ze een heel ander mens. Meer gericht op haar man.
Ze ging het op werkgebied eigenlijk steeds beter doen toen hij met pensioen ging, maar merkte dat ze dingen niet meer meedeelde aan hem omdat hij het helemaal niet zo leuk vond dat hij een soort van uitgerangeerd was en zij niet.
Dus maakte ze succesjes kleiner om rekening te houden met zijn gevoelens.
Hij denigreerde haar.
Zij was veel meer gericht op hem en zijn behoeften dan andersom en dat was vanzelfsprekend.
Op zijn sterfbed vroeg ze aan hem waarom het toch altijd zo tussen hen ging, en hij antwoordde 'Ik had gewoon verwacht dat je zou stoppen met werken en je leven aan mij zou wijden.' Want dat was wat hem geleerd was, wat hij overal gezien had, dat je een vrouw kreeg die voor jou en je kinderen ging zorgen.
Ik herken dit heel erg bij mijn ouders en schoonouders, en ik merk er in mijn hele omgeving nog enorm de sporen van. Van vrouwen wordt liefheid, zachtheid en zorgzaamheid verwacht. Empathie. Dat ze zich bezig houden met de gevoelens en noden van anderen.
Mijn vrouwelijk leidinggevende die deze eigenschappen op de werkvloer evenveel toont als haar mannelijke collega, wordt achter haar rug een pot, een bitch en een kutwijf genoemd. Die mannelijke leidinggevende niet, gewoon niet.
Bij haar gaat het altijd over de toon, die is nooit empathisch genoeg. Bij hem gaat het alleen over de inhoud.
Datzelfde zie je ook bij vrouwelijk politici, ze worden gepakt op de toon.
De schrijfster (75) die ik noemde in de openingspost, heeft dus een boek hierover geschreven. Het gaat over de relatie met haar inmiddels overleden echtgenoot, een succesvolle man in radioland.
Ze vertelt dat ze buitenshuis zelf ook succesvol was, maar binnenshuis sloeg ze haar vleugels in en was ze een heel ander mens. Meer gericht op haar man.
Ze ging het op werkgebied eigenlijk steeds beter doen toen hij met pensioen ging, maar merkte dat ze dingen niet meer meedeelde aan hem omdat hij het helemaal niet zo leuk vond dat hij een soort van uitgerangeerd was en zij niet.
Dus maakte ze succesjes kleiner om rekening te houden met zijn gevoelens.
Hij denigreerde haar.
Zij was veel meer gericht op hem en zijn behoeften dan andersom en dat was vanzelfsprekend.
Op zijn sterfbed vroeg ze aan hem waarom het toch altijd zo tussen hen ging, en hij antwoordde 'Ik had gewoon verwacht dat je zou stoppen met werken en je leven aan mij zou wijden.' Want dat was wat hem geleerd was, wat hij overal gezien had, dat je een vrouw kreeg die voor jou en je kinderen ging zorgen.
Ik herken dit heel erg bij mijn ouders en schoonouders, en ik merk er in mijn hele omgeving nog enorm de sporen van. Van vrouwen wordt liefheid, zachtheid en zorgzaamheid verwacht. Empathie. Dat ze zich bezig houden met de gevoelens en noden van anderen.
Mijn vrouwelijk leidinggevende die deze eigenschappen op de werkvloer evenveel toont als haar mannelijke collega, wordt achter haar rug een pot, een bitch en een kutwijf genoemd. Die mannelijke leidinggevende niet, gewoon niet.
Bij haar gaat het altijd over de toon, die is nooit empathisch genoeg. Bij hem gaat het alleen over de inhoud.
Datzelfde zie je ook bij vrouwelijk politici, ze worden gepakt op de toon.
zaterdag 19 juli 2025 om 12:41
Stuitend voorbeeld vond ik Kaag. Ik had inhoudelijke bezwaren tegen haar standpunten maar ben op het punt gekomen om daar over te zwijgen omdat ik letterlijk onpasselijk werd van de evidente vrouwenhaat die over haar werd uitgestort.
We hebben nog een weg te gaan
We hebben nog een weg te gaan
En zie: ik zag een vaal paard en diens ruiter heette Dood. En achter hem kwam het dodenrijk
zaterdag 19 juli 2025 om 13:19
Hoe ga je daar komen als je de kloof niet onderkent? Dan concludeer je dat vrouwen over het algemeen empathischer zijn dan mannen.Solomio schreef: ↑18-07-2025 16:53Ik denk dat we vooral moeten stoppen met dat generaliseren en die man-vrouw-verschillen benadrukken.
Zoals meestal blijkt zijn de verschillen binnen de groepen groter dan de verschillen tussen de groepen.
En ja, kinderen krijgen van jongs af aan geïndoctrineerd welke vaardigheden en taken bij hun geslacht horen. Maar dat geldt dus net zo goed voor mannen.
Die mogen mss hun 'bot'heid meer uitdragen, maar tegelijk moeten ze dat ook.
We moeten streven naar een situatie waarin jongens en meisjes exact hetzelfde worden benaderd, zodat ze daadwerkelijk hun eigen weg kunnen vinden, maar zover zijn we nog lang niet.
En dit soort artikelen helpen daar niet bij.
Het valt namelijk helemaal niet mee met die kloof. Ik herinner me mailwisselingen met een leverancier. Onze directeur (man) stuurde de mails die ik schreef 1 op 1 door naar zijn counterpart. Uit zijn eigen naam.
Directeur ging weg, er was geen ander, en weer werden afspraken niet nagekomen. Dus ik stuurde zelf naar een mail. De rapen waren gaar, hoe durfde ik zo'n onaardige mail te sturen! Met als klap op de vuurpijl: "dat kon [naam directeur] altijd zo goed. Die stuurde zulke feitelijke en zakelijke mails, zonder emotie."
Eeeh ja, en wie schreef die mails? Ik. Dus als je er de naam van een man onder zet is het een feitelijke, zakelijke, nette mail. Als ik hem stuur, exact zo feitelijk en zakelijk, is het een rotmail en ben ik een bitch.
Het was zooooo leuk om die gezichten te zien en het gestamel te horen toen ik dat zei.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zaterdag 19 juli 2025 om 13:35
Wat we ook niet moeten vergeten is dat pleasen en fawning wat vrouwen doen ook gewoon met veiligheid te maken heeft.
Want een vrouw die recht voor zijn raap is, wekt agressie op. Op de werkvloer, zoals bij hexopbezemsteel, maar ook zeker in de openbare ruimte.
Ik merkte dat ik heel lang maar gewoon lachte om domme grapjes of beledigingen van mannen, omdat niet lachen of er iets van zeggen agressie opwekt.
Het mannelijke ego moet ten alle tijde gespaard worden.
Mannen zijn gewend dat ze recht hebben op een leuke reactie als ze iets zeggen tegen een vrouw.
En de enige manier om duidelijk te maken wat er mis mee is, is door het om te draaien: 'als jij dit tegen een man zou zeggen, zou je dan ook boos zijn als hij niet leuk reageert'
Als je als jonge vrouw wordt aangesproken door iemand die je niet wilt spreken, begint het psychologische spel: hoe kom ik hier zo snel mogelijk uit, zonder zijn boosheid op te wekken?
Zeker als je in een kwetsbare positie zit: alleen ergens in het donker 's avonds.
Want een vrouw die recht voor zijn raap is, wekt agressie op. Op de werkvloer, zoals bij hexopbezemsteel, maar ook zeker in de openbare ruimte.
Ik merkte dat ik heel lang maar gewoon lachte om domme grapjes of beledigingen van mannen, omdat niet lachen of er iets van zeggen agressie opwekt.
Het mannelijke ego moet ten alle tijde gespaard worden.
Mannen zijn gewend dat ze recht hebben op een leuke reactie als ze iets zeggen tegen een vrouw.
En de enige manier om duidelijk te maken wat er mis mee is, is door het om te draaien: 'als jij dit tegen een man zou zeggen, zou je dan ook boos zijn als hij niet leuk reageert'
Als je als jonge vrouw wordt aangesproken door iemand die je niet wilt spreken, begint het psychologische spel: hoe kom ik hier zo snel mogelijk uit, zonder zijn boosheid op te wekken?
Zeker als je in een kwetsbare positie zit: alleen ergens in het donker 's avonds.
zaterdag 19 juli 2025 om 14:17
Vreselijk interview van Wilfred Genee met Sylvana Simons, met de titel 'Mag ik een keer uitpraten?'
https://www.youtube.com/watch?v=mhGbozYXXgM
https://www.youtube.com/watch?v=mhGbozYXXgM
zaterdag 19 juli 2025 om 16:43
Solomio, ik vind dat je het hier weer betrekt op één persoon. Terwijl we als maatschappij juist wel moeten verwachten van mannen dat ze zich emotioneel verder ontwikkelen. En ik denk dat "wij" als vrouwen daar mannen ruimte voor moeten bieden. Ik vermoed dat veel vrouwen het ook eng vinden als mannen hun zachtere emoties (bang, verdrietig, etc) gaan uiten, dat die man niet meer de rots in de branding is.Solomio schreef: ↑19-07-2025 07:39Dit is ook maar weer eens illustratief voor hoe veel vrouwen hierin staan: de man is gehandicapt en de vrouw is beter, liever, aardiger.
Zolang we er zo over blijven praten gebeurt er niks.
Maar dan wel van beide kanten en vooral in de hele maatschappij.
Mannen worden nog steeds opgevoed om hun gezin (financieel) te onderhouden en niet emotioneel. Beetje raar om dan vervolgens die man kwalijk te nemen dat ie emotioneel te weinig te bieden heeft.
Vrouwen worden nog steeds opgevoed om te pleasen en zijn daar als volwassene veel te trots op.
zaterdag 19 juli 2025 om 16:50
Zolang we Mannen en Vrouwen als 2 homogene groepen blijven beschouwen, spreken we individuen niet aan op hun gedragmartje55 schreef: ↑19-07-2025 16:43Solomio, ik vind dat je het hier weer betrekt op één persoon. Terwijl we als maatschappij juist wel moeten verwachten van mannen dat ze zich emotioneel verder ontwikkelen. En ik denk dat "wij" als vrouwen daar mannen ruimte voor moeten bieden. Ik vermoed dat veel vrouwen het ook eng vinden als mannen hun zachtere emoties (bang, verdrietig, etc) gaan uiten, dat die man niet meer de rots in de branding is.
zaterdag 19 juli 2025 om 16:56
Ja hoor, vast.martje55 schreef: ↑19-07-2025 16:43Solomio, ik vind dat je het hier weer betrekt op één persoon. Terwijl we als maatschappij juist wel moeten verwachten van mannen dat ze zich emotioneel verder ontwikkelen. En ik denk dat "wij" als vrouwen daar mannen ruimte voor moeten bieden. Ik vermoed dat veel vrouwen het ook eng vinden als mannen hun zachtere emoties (bang, verdrietig, etc) gaan uiten, dat die man niet meer de rots in de branding is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 19 juli 2025 om 16:56
Dat ook.Lila-Linda schreef: ↑19-07-2025 16:50Zolang we Mannen en Vrouwen als 2 homogene groepen blijven beschouwen, spreken we individuen niet aan op hun gedrag
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 19 juli 2025 om 16:56
https://www.bol.com/nl/nl/p/ongetemd-le ... SJEALw_wcB Ongetemd leven
Beetje Amerikaans maar geeft mooi inzicht hoe je gevormd wordt door de maatschappij
Beetje Amerikaans maar geeft mooi inzicht hoe je gevormd wordt door de maatschappij
zaterdag 19 juli 2025 om 16:58
Halsema,vergelijkbaarMyLittlePony schreef: ↑19-07-2025 12:41Stuitend voorbeeld vond ik Kaag. Ik had inhoudelijke bezwaren tegen haar standpunten maar ben op het punt gekomen om daar over te zwijgen omdat ik letterlijk onpasselijk werd van de evidente vrouwenhaat die over haar werd uitgestort.
We hebben nog een weg te gaan
Dat ze blijft staan betekent echt datzelfde gruwelijk sterk mens is
zaterdag 19 juli 2025 om 17:14
Yep. Ik was allang jankend weggegaan en nooit meer teruggekeerd.Lila-Linda schreef: ↑19-07-2025 16:58Halsema,vergelijkbaar
Dat ze blijft staan betekent echt datzelfde gruwelijk sterk mens is
zaterdag 19 juli 2025 om 17:21
Alhoewel ik niet van haar partij ben, heb ik wel ongeveer hetzelfde postuur als Caroline van der Plas. Over haar wordt me toch een partij gefatshamed. Ik vind dat lelijk en ook jammer: inhoudelijk valt er genoeg op haar aan te merken, maar de eerste reactie blijft steeds: "hahaha, ze is een dikke zeug!'Yakuzakiko schreef: ↑19-07-2025 17:11Zou Yeşilgöz minder last hebben van misogynie? De meeste haat lijkt uit de rechts-conservatieve hoek te komen, die zullen een linkse politica sneller aanvallen met vrouwonvriendelijkheid denk ik.
Si abra la puerta hay lobos.
zaterdag 19 juli 2025 om 17:38
Ja, dat is waar.Rabarbara schreef: ↑19-07-2025 17:21Alhoewel ik niet van haar partij ben, heb ik wel ongeveer hetzelfde postuur als Caroline van der Plas. Over haar wordt me toch een partij gefatshamed. Ik vind dat lelijk en ook jammer: inhoudelijk valt er genoeg op haar aan te merken, maar de eerste reactie blijft steeds: "hahaha, ze is een dikke zeug!'
zaterdag 19 juli 2025 om 17:42
Ik denk dat Yesilgoz meer voldoet aan het ideale plaatje: tenger en grote onschuldige ogen.Yakuzakiko schreef: ↑19-07-2025 17:11Zou Yeşilgöz minder last hebben van misogynie? De meeste haat lijkt uit de rechts-conservatieve hoek te komen, die zullen een linkse politica sneller aanvallen met vrouwonvriendelijkheid denk ik.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
