Relaties
alle pijlers
ervaringen met co-ouderschap?
maandag 24 maart 2008 om 17:04
Beste Allemaal,
Een paar weken geleden opende ik al een topic over mijn relatie. Hoe het gaat worden weet ik nog niet helemaal maar ik denk dat de kans dat we uit elkaar gaan heel groot is.
Mijn partner is een goede vader en wij zitten te denken aan een co-ouderschap. Omdat ik graag vooruit denk wil ik jullie vragen: Wie heeft hier ervaringen mee? Houdt iedereen zich goed aan de afspraken? Wat vinden de kinderen er van? Hoe voel je je zelf er bij? En puur praktisch: hoe ver moet je maximaal bij elkaar vandaan wonen en wie krijgt de alleenstaande ouderkorting?
Ik hoop op veel positieve verhalen maar zou ook graag willen horen wat de valkuilen kunnen zijn.
Groeten, Nieuws
Een paar weken geleden opende ik al een topic over mijn relatie. Hoe het gaat worden weet ik nog niet helemaal maar ik denk dat de kans dat we uit elkaar gaan heel groot is.
Mijn partner is een goede vader en wij zitten te denken aan een co-ouderschap. Omdat ik graag vooruit denk wil ik jullie vragen: Wie heeft hier ervaringen mee? Houdt iedereen zich goed aan de afspraken? Wat vinden de kinderen er van? Hoe voel je je zelf er bij? En puur praktisch: hoe ver moet je maximaal bij elkaar vandaan wonen en wie krijgt de alleenstaande ouderkorting?
Ik hoop op veel positieve verhalen maar zou ook graag willen horen wat de valkuilen kunnen zijn.
Groeten, Nieuws
maandag 24 maart 2008 om 17:33
Een paar weken geleden heb ik gereageerd op een ander scheiden-topic. Ik ben zelf niet gescheiden, maar mijn ouders zijn gescheiden, en kan daarom alleen mijn beleving als kind beschrijven. Het desbetreffende stukje staat hieronder.
Even wat korte antwoorden op je vragen (hoe ik het als kind heb ervaren)
Houdt iedereen zich goed aan de afspraken?
Mijn ouders hebben samen hele duidelijke afspraken gemaakt, en zich daar -naar elkaar toe- ook altijd aan gehouden. Zowel over afspraken m.b.t. opvoeding (hoe laat naar bed, discipline e.d.), ruzie maken (alleen bij de notaris) en andere afspraken naar elkaar toe. Mocht er om wat voor reden dan ook een afspraak moeten worden afgezegt o.i.d., dan werd dit altijd overlegd, ook met de kinderen. (waarom één ouder bijvoorbeeld niet kon, zodat de kinderen zich niet 'in de steek gelaten' zouden voelen)
Wat vinden de kinderen er van?
Het was flink wennen. Vooral mijn zusje heeft het in het begin erg lastig gevonden. Wat erg fijn is gevonden, is dat beide ouders afspraken altijd nakwamen, normaal met elkaar omgingen en dat contact met 'de andere ouder' ALTIJD mogelijk was. (d.m.v. telefonisch contact/ langs gaan)
Hoe ver moet je maximaal bij elkaar vandaan wonen?
Bij ons was dit 3-4 kilometer, wel in een ander dorp. Deze afstand was 'fietsbaar', en er beide huizen lagen langs dezelfde busroute.
en wie krijgt de alleenstaande ouderkorting? ik heb geen idee!
Sterkte ermee, het zal vast een lastige tijd worden!
quote:Ik kan alleen uit eigen (kind) ervaring spreken. Het zijn dus waarschijnlijk geen 'opvoedkundige' tips, maar meer dingen die ik zelf heb gemist/prettig heb gevonden. Mijn ouders gingen scheiden toen ik een jaar of 7 was. Vanaf het moment dat de scheiding duidelijk werd, is ons allemaal verteld wat het inhield. (dus ook de jongere kinderen. Ik lees 'de jongste van 8 snapt het maar half, en die van 5 helemaal niet. Ik ken je kinderen natuurlijk niet, dus misschien (waarschijnlijk) ervaren zij het weer heel anders. Maar wij hebben het -ook op die leeftijd- het wél begrepen) Wat ik achteraf jammer vond: het werd verteld, we wisten wat 'het nieuwe huis werd', maar toen werd er minder (niet) over gesproken. Ik weet nog dat ik na een week of twee dacht 'papa is nog niet weg, hij gaat vast ook niet meer!!'. Nou, mooi niet dus, want hij ging een maand later. Voor mij was die maand een eeuwigheid, en dacht dus dat het weer overgewaaid was. Had het zelf denk ik prettig gevonden als het wat vaker benoemd was. Niet in de zin van 'elke dag weer zwaar gevoelig praten over..',maar meer 'gordijnen uitzoeken voor het nieuwe huis'. Zoiets, dat het wel bleef leven, en dat 'het nieuwe huis' ook hún huis wordt. Ik bedoel, een nieuwe woning zou kunnen overkomen als 'logeren bij papa' (heb ik erg sterk gehad). Na een maand kregen we 'bij papa' opeens een 'eigen' beker, en een dekbedovertrek! Zelf uitzoeken in de winkel, nou, helemaal leuk. Het voelde meteen meer al 'thuis'. Verder mochten we ook altijd bellen of wat dan ook, en dat werd ook regelmatig genoemd. Dat heb ik al heel prettig ervaren. Ook kregen we op verjaardagen van beide ouders 1 cadeau. Dat werd ook 'met zijn tweeën' gegeven. (net als 'vroeger') Dat vond ik echt zooo fijn! Waarom weet ik niet. Beide ouders hadden een nieuwe partner, maar -nog steeds- vind ik het het fijnst als ze dát met zijn tweeën iets doen. (Misschien omdat ik dan niet hoef te kiezen wie van de twee ik leuker vind ofzo, want dat vind ik -nog steeds- lastig. Als ik de een bel, bel ik de ander ook meteen, zodat geen van beide zich achtergesteld kan voelen. (kan me trouwens heel goed voorstellen dat dit voor heel veel mensen anders is)) Overigens deden (doen) ze veel dingen met zijn tweeën; naar optredens of school-dingen etc. En verder, waar ik pas achter ben gekomen, maar wat ik echt briljant vind: bij mijn ouders de afspraak: ruzie maken bij de notaris. Met als gevolg: als kind zijnde geen enkele ruzie meegemaakt tussen hun twee, en ook geen rare opmerkingen als 'je vader doet zo raar' of 'mama heeft weer wat stoms gedaan'.
Geen idee of je er wat aan hebt hoor, elk kind en elk gezin is natuurlijk super anders, en zal heel veel dingen ook anders doen! Ik wens je wel veel sterkte de komende tijd, want ook voor jou zal er vast heeel veel veranderen.
Even wat korte antwoorden op je vragen (hoe ik het als kind heb ervaren)
Houdt iedereen zich goed aan de afspraken?
Mijn ouders hebben samen hele duidelijke afspraken gemaakt, en zich daar -naar elkaar toe- ook altijd aan gehouden. Zowel over afspraken m.b.t. opvoeding (hoe laat naar bed, discipline e.d.), ruzie maken (alleen bij de notaris) en andere afspraken naar elkaar toe. Mocht er om wat voor reden dan ook een afspraak moeten worden afgezegt o.i.d., dan werd dit altijd overlegd, ook met de kinderen. (waarom één ouder bijvoorbeeld niet kon, zodat de kinderen zich niet 'in de steek gelaten' zouden voelen)
Wat vinden de kinderen er van?
Het was flink wennen. Vooral mijn zusje heeft het in het begin erg lastig gevonden. Wat erg fijn is gevonden, is dat beide ouders afspraken altijd nakwamen, normaal met elkaar omgingen en dat contact met 'de andere ouder' ALTIJD mogelijk was. (d.m.v. telefonisch contact/ langs gaan)
Hoe ver moet je maximaal bij elkaar vandaan wonen?
Bij ons was dit 3-4 kilometer, wel in een ander dorp. Deze afstand was 'fietsbaar', en er beide huizen lagen langs dezelfde busroute.
en wie krijgt de alleenstaande ouderkorting? ik heb geen idee!
Sterkte ermee, het zal vast een lastige tijd worden!
quote:Ik kan alleen uit eigen (kind) ervaring spreken. Het zijn dus waarschijnlijk geen 'opvoedkundige' tips, maar meer dingen die ik zelf heb gemist/prettig heb gevonden. Mijn ouders gingen scheiden toen ik een jaar of 7 was. Vanaf het moment dat de scheiding duidelijk werd, is ons allemaal verteld wat het inhield. (dus ook de jongere kinderen. Ik lees 'de jongste van 8 snapt het maar half, en die van 5 helemaal niet. Ik ken je kinderen natuurlijk niet, dus misschien (waarschijnlijk) ervaren zij het weer heel anders. Maar wij hebben het -ook op die leeftijd- het wél begrepen) Wat ik achteraf jammer vond: het werd verteld, we wisten wat 'het nieuwe huis werd', maar toen werd er minder (niet) over gesproken. Ik weet nog dat ik na een week of twee dacht 'papa is nog niet weg, hij gaat vast ook niet meer!!'. Nou, mooi niet dus, want hij ging een maand later. Voor mij was die maand een eeuwigheid, en dacht dus dat het weer overgewaaid was. Had het zelf denk ik prettig gevonden als het wat vaker benoemd was. Niet in de zin van 'elke dag weer zwaar gevoelig praten over..',maar meer 'gordijnen uitzoeken voor het nieuwe huis'. Zoiets, dat het wel bleef leven, en dat 'het nieuwe huis' ook hún huis wordt. Ik bedoel, een nieuwe woning zou kunnen overkomen als 'logeren bij papa' (heb ik erg sterk gehad). Na een maand kregen we 'bij papa' opeens een 'eigen' beker, en een dekbedovertrek! Zelf uitzoeken in de winkel, nou, helemaal leuk. Het voelde meteen meer al 'thuis'. Verder mochten we ook altijd bellen of wat dan ook, en dat werd ook regelmatig genoemd. Dat heb ik al heel prettig ervaren. Ook kregen we op verjaardagen van beide ouders 1 cadeau. Dat werd ook 'met zijn tweeën' gegeven. (net als 'vroeger') Dat vond ik echt zooo fijn! Waarom weet ik niet. Beide ouders hadden een nieuwe partner, maar -nog steeds- vind ik het het fijnst als ze dát met zijn tweeën iets doen. (Misschien omdat ik dan niet hoef te kiezen wie van de twee ik leuker vind ofzo, want dat vind ik -nog steeds- lastig. Als ik de een bel, bel ik de ander ook meteen, zodat geen van beide zich achtergesteld kan voelen. (kan me trouwens heel goed voorstellen dat dit voor heel veel mensen anders is)) Overigens deden (doen) ze veel dingen met zijn tweeën; naar optredens of school-dingen etc. En verder, waar ik pas achter ben gekomen, maar wat ik echt briljant vind: bij mijn ouders de afspraak: ruzie maken bij de notaris. Met als gevolg: als kind zijnde geen enkele ruzie meegemaakt tussen hun twee, en ook geen rare opmerkingen als 'je vader doet zo raar' of 'mama heeft weer wat stoms gedaan'.
Geen idee of je er wat aan hebt hoor, elk kind en elk gezin is natuurlijk super anders, en zal heel veel dingen ook anders doen! Ik wens je wel veel sterkte de komende tijd, want ook voor jou zal er vast heeel veel veranderen.
maandag 24 maart 2008 om 21:38
Door het werk van 1 ouder waren we het grootste gedeelte bij de ander.
Om het weekend (vrij-mid t/m ma-och), en 1 vaste dag in de week tegenover 4 dagen in de week en om het weekend.
Ik wil er nog even graag bij zeggen dat mijn ouders er erg hard voor hebben moeten werken, dat het 'fijn geregeld' was. Het staat er misschien alsof het heel makkelijk was, maar dat is het zeker niet geweest. Achteraf gezien hebben beide ouders volgens mij regelmatig de tong moeten afbijten, als wij er bij waren.
Om het weekend (vrij-mid t/m ma-och), en 1 vaste dag in de week tegenover 4 dagen in de week en om het weekend.
Ik wil er nog even graag bij zeggen dat mijn ouders er erg hard voor hebben moeten werken, dat het 'fijn geregeld' was. Het staat er misschien alsof het heel makkelijk was, maar dat is het zeker niet geweest. Achteraf gezien hebben beide ouders volgens mij regelmatig de tong moeten afbijten, als wij er bij waren.
dinsdag 25 maart 2008 om 06:36
hoi..ik heb zelf al jaren co-ouderschap...ben in 2000 gescheiden...gelijk een co-ouderschap aan gegaan. 50%bij ieder van ons..en bevalt nu super...al had t een aanloop periode nodig om te wennen (voor alle partijen)...
kids zijn elke woensdag tot vrijdag bij hun vader en om de week van woensdag tot maandag...in de zomervakantie 3 weken hier en drie weken daar. in andere vakanties loopt alles gewoon door.
ik zeg wel eens...ik had een waardeloze man...maar als ex en co-ouder is hij helemaal geweldig!
kids zijn elke woensdag tot vrijdag bij hun vader en om de week van woensdag tot maandag...in de zomervakantie 3 weken hier en drie weken daar. in andere vakanties loopt alles gewoon door.
ik zeg wel eens...ik had een waardeloze man...maar als ex en co-ouder is hij helemaal geweldig!
dinsdag 25 maart 2008 om 16:45
Hoi Nieuws,
mijn man en zijn ex hebben co-ouderschap over hun zoon. Helaas heeft mijn man in het begin de kantjes er vanaf gelopen en zijn ex doet dat nu al jaren. Zoonlief woont nu al weer jaren bij ons en ziet zijn moeder nog maar af en toe. Kind voelt zich hier wel helemaal happy, vindt het leuk om zijn moeder te zien, maar wil na korte tijd ook graag weer terug.
Ik heb ook wel gehoord dat het voor kinderen rustiger cq duidelijker is om 1 echt thuis te hebben en de andere ouder wat minder vaak te zien. Ik weet niet of dat echt zo is, bij ons heeft het beeindigen van het co-ouderschap wel rust gebracht, maar dat kwam omdat afspraken steeds niet nagekomen werden. Als beide ouders zich 100% inzetten, is het misschien een fijne situatie. Zoals het hier beschreven staat (ervaringen van anderen) klinkt het wel prettig.
mijn man en zijn ex hebben co-ouderschap over hun zoon. Helaas heeft mijn man in het begin de kantjes er vanaf gelopen en zijn ex doet dat nu al jaren. Zoonlief woont nu al weer jaren bij ons en ziet zijn moeder nog maar af en toe. Kind voelt zich hier wel helemaal happy, vindt het leuk om zijn moeder te zien, maar wil na korte tijd ook graag weer terug.
Ik heb ook wel gehoord dat het voor kinderen rustiger cq duidelijker is om 1 echt thuis te hebben en de andere ouder wat minder vaak te zien. Ik weet niet of dat echt zo is, bij ons heeft het beeindigen van het co-ouderschap wel rust gebracht, maar dat kwam omdat afspraken steeds niet nagekomen werden. Als beide ouders zich 100% inzetten, is het misschien een fijne situatie. Zoals het hier beschreven staat (ervaringen van anderen) klinkt het wel prettig.
dinsdag 25 maart 2008 om 21:05
@lufthansa
Nee, ik denk niet dat het makkelijk is geweest voor je ouders, ik denk ook niet dat het makkelijk voor ons gaat zijn. Maar ik lees wel dat jouw ouders samen voor de beste oplossing in de ontstane situatie gekozen hebben. Dat willen wij ook doen. Wij willen het beste voor onze dochter, daarom wil ik het zo goed mogelijk regelen en er vooraf goed over nagedacht hebben. Nogmaals bedankt voor je reactie. Fijn om ook de ervaring vanuit het oogpunt van een kind te vernemen.
Ik kan overigens het topic over scheiden niet vinden, was dat hier?
Nee, ik denk niet dat het makkelijk is geweest voor je ouders, ik denk ook niet dat het makkelijk voor ons gaat zijn. Maar ik lees wel dat jouw ouders samen voor de beste oplossing in de ontstane situatie gekozen hebben. Dat willen wij ook doen. Wij willen het beste voor onze dochter, daarom wil ik het zo goed mogelijk regelen en er vooraf goed over nagedacht hebben. Nogmaals bedankt voor je reactie. Fijn om ook de ervaring vanuit het oogpunt van een kind te vernemen.
Ik kan overigens het topic over scheiden niet vinden, was dat hier?
dinsdag 25 maart 2008 om 21:10
dinsdag 25 maart 2008 om 21:15
@lampie2
Fijn voor jullie dat het nu goed geregeld is, ook al is dit anders dan in eerste instantie bedacht was. Als één van de ouders zich niet aan afspraken houdt dan zal het op een andere manier moeten. Ik wil mijn vriend absoluut niet het vader zijn ontnemen. Als vader voor mijn dochter vind ik het een schat van een man. Ook voor onze dochter vind ik het heel belangrijk dat ze door ons alle twee opgevoed wordt.
Fijn voor jullie dat het nu goed geregeld is, ook al is dit anders dan in eerste instantie bedacht was. Als één van de ouders zich niet aan afspraken houdt dan zal het op een andere manier moeten. Ik wil mijn vriend absoluut niet het vader zijn ontnemen. Als vader voor mijn dochter vind ik het een schat van een man. Ook voor onze dochter vind ik het heel belangrijk dat ze door ons alle twee opgevoed wordt.
woensdag 26 maart 2008 om 09:42
hoi nieuws,
Mijn vriend en zijn ex zijn ook co-ouders en dat gaat prima. De jongste is 4 en heeft het bij het afscheid soms wel even moeilijk (moet dan huilen en roept dat hij naar mamma wil als hij bij pappa is gebracht en omgekeerd) maar dat is na 5 minuten weer over.
Ze wonen ongeveer 2 kilometer uit elkaar, in dezelfde stad. Er wordt geen ruzie gemaakt over de kinderen en volgens mij zijn die er ook wel aan gewend. Zowel de moeder als de vader (mijn vriend) hebben inmiddels een nieuwe relatie en samenwoonplannen. Er gaat dus voor de kids weer wat veranderen, we zullen zien hoe dat gaat verlopen.
Over de alleenstaande ouderkorting; omdat er twee kinderen zijn is alles verdeeld; het ene kind staat bij de moeder en het andere kind bij de vader ingeschreven. Voor de belasting, voor de verzekeringen, huisarts etc.
Mijn vriend en zijn ex zijn ook co-ouders en dat gaat prima. De jongste is 4 en heeft het bij het afscheid soms wel even moeilijk (moet dan huilen en roept dat hij naar mamma wil als hij bij pappa is gebracht en omgekeerd) maar dat is na 5 minuten weer over.
Ze wonen ongeveer 2 kilometer uit elkaar, in dezelfde stad. Er wordt geen ruzie gemaakt over de kinderen en volgens mij zijn die er ook wel aan gewend. Zowel de moeder als de vader (mijn vriend) hebben inmiddels een nieuwe relatie en samenwoonplannen. Er gaat dus voor de kids weer wat veranderen, we zullen zien hoe dat gaat verlopen.
Over de alleenstaande ouderkorting; omdat er twee kinderen zijn is alles verdeeld; het ene kind staat bij de moeder en het andere kind bij de vader ingeschreven. Voor de belasting, voor de verzekeringen, huisarts etc.
donderdag 27 maart 2008 om 06:37
wij wonen in dezelfde stad...toen kids klein waren bracht en haalden we ze met de auto...nu zijn kids 12 en 15 en 16 jaar en fietsen/bussen zelfstandig tussen ons heen en weer.(kwartiertje fietsen ongeveer)
ik pricipe hebben jullie allebei recht op alle kortingen geloof ik...mits t echt 50% gedeeld wordt t co-ouderschap.
komen jullie er een beetje uit samen??
ik pricipe hebben jullie allebei recht op alle kortingen geloof ik...mits t echt 50% gedeeld wordt t co-ouderschap.
komen jullie er een beetje uit samen??
donderdag 27 maart 2008 om 07:41
Ik lees dit topic nu pas. Grappig.. Samen met mijn ex voer ik nu al zo'n 11 jaar een co-ouderschap over onze zoon van 50/50%.
In al die jaren hebben soms andere relaties en zelfs verhuizingen gespeeld, de vader en ik wonen nu sinds twee jaar eigenlijk voor het eerst in dezelfde stad.
Het is altijd prima gegaan. Wij hebben er als ouders ook veel voor over gehad. Vaak rijden, spullen brengen als ze vergeten waren, veel overleggen (ook met zoon zelf), op vrije zaterdagen 's ochtends vroeg met de auto naar voetbal in de andere stad, enz. Het was allemaal geen probleem voor ons..
En onze zoon doet het prima, hij gaat nu naar het atheneum en doet daarbij ook nog eens de speciale sportklas.
We hebben altijd gezegd dat als onze zoon zelf aangeeft dat hij dit niet meer wil, we naar een andere constructie overgaan. Ik had dat momente eigenlijk met de overgang naar het voortgezet onderwijs al verwacht maar hij wil dit nog steeds op deze manier aanhouden.. Oke, prima.
In al die jaren hebben soms andere relaties en zelfs verhuizingen gespeeld, de vader en ik wonen nu sinds twee jaar eigenlijk voor het eerst in dezelfde stad.
Het is altijd prima gegaan. Wij hebben er als ouders ook veel voor over gehad. Vaak rijden, spullen brengen als ze vergeten waren, veel overleggen (ook met zoon zelf), op vrije zaterdagen 's ochtends vroeg met de auto naar voetbal in de andere stad, enz. Het was allemaal geen probleem voor ons..
En onze zoon doet het prima, hij gaat nu naar het atheneum en doet daarbij ook nog eens de speciale sportklas.
We hebben altijd gezegd dat als onze zoon zelf aangeeft dat hij dit niet meer wil, we naar een andere constructie overgaan. Ik had dat momente eigenlijk met de overgang naar het voortgezet onderwijs al verwacht maar hij wil dit nog steeds op deze manier aanhouden.. Oke, prima.
donderdag 27 maart 2008 om 07:56
O ja, wat misschien ook nog wel leuk is om te vermelden. Veel mannen denken dat ze een co-ouderschap niet kunnen combineren met hun werk, maar mijn ex is destijds van baan veranderd met dit als voorwaarde. Hij is in tussenliggende jaren zelfs opgeklommen naar een leidinggevende functie in dit bedrijf. Alles is mogelijk, als je maar hard genoeg wilt.
Ik werk zelf 28 uur per week als secretaresse.
En ik krijg de alleenouderstaande-korting. Mijn ex vond dat ik dat moest hebben omdat ik minder verdien dan hij. Daarbij krijg ik ook nog 175,- euro per maand van hem. Zie dit maar als een soort van alimentatie.
De schoolkosten (boeken, schoolgeld, enz.) delen we door de helft. Net als kledinggeld, onze zoon krijgt sinds hij op het voortgezet onderwijs zit kledinggeld en de ene maand stort de vader dit bedrag op de rekening van onze zoon, en de andere maand doe ik dat.
Ik werk zelf 28 uur per week als secretaresse.
En ik krijg de alleenouderstaande-korting. Mijn ex vond dat ik dat moest hebben omdat ik minder verdien dan hij. Daarbij krijg ik ook nog 175,- euro per maand van hem. Zie dit maar als een soort van alimentatie.
De schoolkosten (boeken, schoolgeld, enz.) delen we door de helft. Net als kledinggeld, onze zoon krijgt sinds hij op het voortgezet onderwijs zit kledinggeld en de ene maand stort de vader dit bedrag op de rekening van onze zoon, en de andere maand doe ik dat.
donderdag 27 maart 2008 om 20:56
Wat fijn deze reacties, dat geeft me weer wat extra energie. Bedankt. Ik heb om mij heen maar één iemand die ook gescheiden is en daarbij lukte het echt helemaal niet. Ik ben blij te lezen dat het ook anders kan. Het geluk van onze dochter moet voorop. De situatie van het hele proces er naar toe is al erg genoeg.
@cherokee: nou het gaat eigenlijk steeds slechter als het gaat over "hoop" hebben dat het nog anders kan gaan. Ik ben een prater en hij helemaal niet.... we zijn echt volledig uit elkaar gegroeid. We willen het beste voor onze dochter, daar zijn we het wel over eens gelukkig.
@ingeling68: Het klinkt echt heel goed geregeld zo. Ook fijn om te lezen dat jullie zoon ook gewoon goed presteert op school. Je hoort altijd van die nare verhalen over kinderen die een scheiding doormaken.... Eigenlijk is dat mijn grootste angst, dat onze dochter er door in de knoop raakt, maar goed dat is weer stof voor een nieuw topic.
@cherokee: nou het gaat eigenlijk steeds slechter als het gaat over "hoop" hebben dat het nog anders kan gaan. Ik ben een prater en hij helemaal niet.... we zijn echt volledig uit elkaar gegroeid. We willen het beste voor onze dochter, daar zijn we het wel over eens gelukkig.
@ingeling68: Het klinkt echt heel goed geregeld zo. Ook fijn om te lezen dat jullie zoon ook gewoon goed presteert op school. Je hoort altijd van die nare verhalen over kinderen die een scheiding doormaken.... Eigenlijk is dat mijn grootste angst, dat onze dochter er door in de knoop raakt, maar goed dat is weer stof voor een nieuw topic.
donderdag 27 maart 2008 om 21:48
Hallo
Ook ik ben gescheiden, inmiddels alweer 3 jaar. Mijn ex en ik hebben ook co-ouderschap en wonen in dezelfde wijk. Alles gaat heel goed. Als echtgenoot deed mijn ex tijdens ons huwelijk veel te weinig met ze ,maar nu we gescheiden zijn doet hij prima. Kids gaan graag naar hem toe en komen gelukkig ook graag naar mij.
Ik ben na de scheiding gelijk gaan samenwonen met een man met 2 kinderen (heb er zelf 3).Dat was even elkaar aftasten maar nu zijn de oudsten elkaars beste vrienden.
Mijn ex gaat komende zomer samenwonen met zijn vriendin en haar kids.Op school geen terug val gezien.oudste gaat zelfs naar vwo.Ex en ik communiceren ook gewoon met elkaar en gaan samen naar ouderavonden afzwemmen enz de belangrijke dingen voor de kids doen we samen.
Ook ik ben gescheiden, inmiddels alweer 3 jaar. Mijn ex en ik hebben ook co-ouderschap en wonen in dezelfde wijk. Alles gaat heel goed. Als echtgenoot deed mijn ex tijdens ons huwelijk veel te weinig met ze ,maar nu we gescheiden zijn doet hij prima. Kids gaan graag naar hem toe en komen gelukkig ook graag naar mij.
Ik ben na de scheiding gelijk gaan samenwonen met een man met 2 kinderen (heb er zelf 3).Dat was even elkaar aftasten maar nu zijn de oudsten elkaars beste vrienden.
Mijn ex gaat komende zomer samenwonen met zijn vriendin en haar kids.Op school geen terug val gezien.oudste gaat zelfs naar vwo.Ex en ik communiceren ook gewoon met elkaar en gaan samen naar ouderavonden afzwemmen enz de belangrijke dingen voor de kids doen we samen.
