Relaties
alle pijlers
Even feedback nodig
zaterdag 17 april 2021 om 19:20
Hoi iedereen.
Ik heb 12 jaar een relatie maar dit gaat erg slecht en ben voor mijn gevoel op een punt gekomen dat ik niet meer verder wil .
Maar we hebben 3 kinderen, jongste was niet gepland. Oudste is een zorgen kindje. Hiervoor heb ik enkele jaren geleden mijn baan opgezegd. Ik werk nu 1 dag per week en soms extra.
Sinds de geboorte van de tweede gaat onze relatie op en neer. Twee jaar terug zijn we verhuisd , naar zijn geboorteplaats. Dit heeft hij er best doorgedrukt zeg maar. Ik wou dit niet en was hier altijd duidelijk in. Voor mijn gevoel ook terecht. Ben veel thuis en door oudste ook erg aan huis gebonden.
Niet een goede situatie om een nieuw sociaal leven op te bouwen waar ik eigenlijk ook geen behoefte aan had.
Helaas zat de huizenmarkt niet mee en moest ik het vorige huis wat ik alleen kocht voor de relatie met veel schuld verkopen. Hierdoor had ik niet meer het gevoel dat ik "eisen" kon stellen.
Dom want ik voel me in het nieuwe huis en woonplaats nog steeds niet thuis. Dit neem ik mezelf maar (?onterecht) mijn vriend ook kwalijk. Terwijl ik er zelf bij was natuurlijk.
We zijn totaal uit elkaar gegroeid, ondanks vele gesprekken met een therapeut veranderd er niks en kunnen we geen goed gesprek hebben.
Het grootste struikelblok in onze relatie is dat ik me alleen voel, hij is de leukste vader als het de kinderen vrolijk zijn maar anders weet hij er niet om te gaan. Ik heb er echt jaren voor gestreden dat hij na het avondeten eens de afwas doet. Meedenkt met de planning of bv om een verjaardag denkt. ( Ik heb nog nooit iets op mijn verjaardag gehad)
Hij heeft een onregelmatig werkrooster
En is hierdoor vrij veel thuis maar gaat dan rustig een hele dag zijn hobby doen , volledig afwezig. Op dit moment is er veel gaande met de oudste , ik ben er erg druk mee en dan wil ik hem savonds als de kinderen slapen hiervan op de hoogte brengen maar hier heeft hij dan geen zin meer in. Hij is ivm werk vaak savonds weg en ook voor sport. Dus als hij er een keer wil ik even bijkletsen. Maar dan geeft hij me het gevoel dat ik zeur.
Over huishouden zeur ik ook. Klussen worden niet gedaan, we moeten nog veel in huis doen. Ik voel me eigenlijk zijn moeder. Ik regel alles thuis. En moet hem overal op attenderen. Als ik werk wordt er bv ook geen tanden gepoetst van de kinderen. Tijdens de geboorte van de jongste heeft hij me de hele dag met weeën alleen gelaten. ( Niet bij de bevalling hoor)
En echt we hebben het hier al zo vaak over gehad, dat ik zijn hulp nodig heb. Ik weet dat hem niet kan veranderen maar alle liefde, intimiteit en verbinding is weg. Hier is hij het mee eens. Ik voel ook niks geen liefde meer. We hebben ook al bijna 3 jaar geen sex gehad. Hij beloofd wel elke keer om meer te investeren maar ik merk het niet in daden.
Ik ben bereid voor onze kinderen eventueel samen te blijven maar weet niet of ik het volhoudt. Nu is het nog redelijk gezellig thuis maar dit kost erg veel energie.
De kinderen zijn gek op hem en hij is echt wel goed maar in zijn hoofd vindt hij het normaal dat vrouwen alles doen en hij kan absoluut niet met stress moeilijke gesprekken of eigenlijk iets wat moeilijk is omgaan.
Veels te lang verhaal en natuurlijk nog veel gecompliceerder maar zo maar even.
ik zal vast horen dat ik dit voordat we kinderen kregen ook wel wist maar, toen de oudste baby en.peuter was ging het goed. Pas toen er problemen kwamen.met oudste en de tweede werd geboren kwam er scheef groei en bleek hij niet opgewassen hiertegen.
Ik heb 12 jaar een relatie maar dit gaat erg slecht en ben voor mijn gevoel op een punt gekomen dat ik niet meer verder wil .
Maar we hebben 3 kinderen, jongste was niet gepland. Oudste is een zorgen kindje. Hiervoor heb ik enkele jaren geleden mijn baan opgezegd. Ik werk nu 1 dag per week en soms extra.
Sinds de geboorte van de tweede gaat onze relatie op en neer. Twee jaar terug zijn we verhuisd , naar zijn geboorteplaats. Dit heeft hij er best doorgedrukt zeg maar. Ik wou dit niet en was hier altijd duidelijk in. Voor mijn gevoel ook terecht. Ben veel thuis en door oudste ook erg aan huis gebonden.
Niet een goede situatie om een nieuw sociaal leven op te bouwen waar ik eigenlijk ook geen behoefte aan had.
Helaas zat de huizenmarkt niet mee en moest ik het vorige huis wat ik alleen kocht voor de relatie met veel schuld verkopen. Hierdoor had ik niet meer het gevoel dat ik "eisen" kon stellen.
Dom want ik voel me in het nieuwe huis en woonplaats nog steeds niet thuis. Dit neem ik mezelf maar (?onterecht) mijn vriend ook kwalijk. Terwijl ik er zelf bij was natuurlijk.
We zijn totaal uit elkaar gegroeid, ondanks vele gesprekken met een therapeut veranderd er niks en kunnen we geen goed gesprek hebben.
Het grootste struikelblok in onze relatie is dat ik me alleen voel, hij is de leukste vader als het de kinderen vrolijk zijn maar anders weet hij er niet om te gaan. Ik heb er echt jaren voor gestreden dat hij na het avondeten eens de afwas doet. Meedenkt met de planning of bv om een verjaardag denkt. ( Ik heb nog nooit iets op mijn verjaardag gehad)
Hij heeft een onregelmatig werkrooster
En is hierdoor vrij veel thuis maar gaat dan rustig een hele dag zijn hobby doen , volledig afwezig. Op dit moment is er veel gaande met de oudste , ik ben er erg druk mee en dan wil ik hem savonds als de kinderen slapen hiervan op de hoogte brengen maar hier heeft hij dan geen zin meer in. Hij is ivm werk vaak savonds weg en ook voor sport. Dus als hij er een keer wil ik even bijkletsen. Maar dan geeft hij me het gevoel dat ik zeur.
Over huishouden zeur ik ook. Klussen worden niet gedaan, we moeten nog veel in huis doen. Ik voel me eigenlijk zijn moeder. Ik regel alles thuis. En moet hem overal op attenderen. Als ik werk wordt er bv ook geen tanden gepoetst van de kinderen. Tijdens de geboorte van de jongste heeft hij me de hele dag met weeën alleen gelaten. ( Niet bij de bevalling hoor)
En echt we hebben het hier al zo vaak over gehad, dat ik zijn hulp nodig heb. Ik weet dat hem niet kan veranderen maar alle liefde, intimiteit en verbinding is weg. Hier is hij het mee eens. Ik voel ook niks geen liefde meer. We hebben ook al bijna 3 jaar geen sex gehad. Hij beloofd wel elke keer om meer te investeren maar ik merk het niet in daden.
Ik ben bereid voor onze kinderen eventueel samen te blijven maar weet niet of ik het volhoudt. Nu is het nog redelijk gezellig thuis maar dit kost erg veel energie.
De kinderen zijn gek op hem en hij is echt wel goed maar in zijn hoofd vindt hij het normaal dat vrouwen alles doen en hij kan absoluut niet met stress moeilijke gesprekken of eigenlijk iets wat moeilijk is omgaan.
Veels te lang verhaal en natuurlijk nog veel gecompliceerder maar zo maar even.
ik zal vast horen dat ik dit voordat we kinderen kregen ook wel wist maar, toen de oudste baby en.peuter was ging het goed. Pas toen er problemen kwamen.met oudste en de tweede werd geboren kwam er scheef groei en bleek hij niet opgewassen hiertegen.
zaterdag 17 april 2021 om 22:45
Ik zie het eerder gebeuren dat hij dan ofwel niet meer naar de kinderen omkijkt, ofwel maximaal 4 dagen per maand.lotus77 schreef: ↑17-04-2021 21:42Zou ik ook doen als ik hem was, want dan kan hij niet meer elk moment de deur achter zijn komt dichttrekken in de wetenschap dat alles voor hem opgevangen wordt, als hij al thuis is ijskoud gaan hobbyen of sporten.
Als jij hem verlaat heeft hij veel meer te verliezen dan jij. Dan moet hij namelijk zelf gaan nadenken, plannen en moeite doen voor de kinderen.
Deze kerel lijkt mij geen co-ouder te ambiëren als ie ooit scheidt en alleen is.
Te moeilijk, geen tijd voor, mag hij zelf de helft van de dokters-afspraken doen, huishoudelijke skills 0, ...
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 18 april 2021 om 06:18
Bedankt voor jullie reacties!
Ik wil nog wel over hem zeggen dat hij voor de kinderen de leukste vader is. Zolang ze blij zijn. Hij doet dan wel veel met ze. Spelletjes, boomhut bouwen e.d. hij werkt onregelmatig en afgelopen jaar heb ik ivm personeels gekort extra gewerkt als hij thuis was.
Dit is voor mezelf heel goed maar thuis veranderd er weinig.
Ja, hij zei dat ik vrolijker was. We krijgen helaas geen PGB voor oudste. We hebben wel ambulante hulp maar dit wordt nu ivm bezuinigingen bij de gemeente stopgezet. Hier ben ik nu ook mede mee bezig.
Afgelopen week heb ik aangegeven zo niet verder te willen, hij reageerde eigenlijk niet echt. Meer van hebben we dit weer. Ik voelde me niet serieus genomen.
Dit zeg ik dan ook. Maar hij lijkt het niet te snappen. Sinds dat gesprek is hij wel.poes lief, wat mij dan weer irriteerd.
Bij de gesprekken met therapeut ging het afwisselend. We hebben 3 verschillende gehad. (Ook ouder gesprekken ivm oudste)
Het ging toen wel beter, maar hij nam het niet zo serieus. Ja tijdens het gesprek. Maar dus idd geen daden.
Therapeut gaf ook aan dat ik geen verwachtingen moest hebben van hem. Maar hallo hij is toch ook hun vader en mede verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van een huishouding.
Toch is dit aardig blijven hangen bij hem.
Maar goed, hoe nu verder. Ik ben niet bang alleen te zijn. Zal werk moeten vinden dat flexibel is. Ik heb hem dit keer gevraagd iemand te bellen. Zodat we met iemand erbij een gesprek kunnen hebben.
Hij vindt het egoïstisch als ik er een einde aan maak. Het is nogal wat.
Ik wil nog wel over hem zeggen dat hij voor de kinderen de leukste vader is. Zolang ze blij zijn. Hij doet dan wel veel met ze. Spelletjes, boomhut bouwen e.d. hij werkt onregelmatig en afgelopen jaar heb ik ivm personeels gekort extra gewerkt als hij thuis was.
Dit is voor mezelf heel goed maar thuis veranderd er weinig.
Ja, hij zei dat ik vrolijker was. We krijgen helaas geen PGB voor oudste. We hebben wel ambulante hulp maar dit wordt nu ivm bezuinigingen bij de gemeente stopgezet. Hier ben ik nu ook mede mee bezig.
Afgelopen week heb ik aangegeven zo niet verder te willen, hij reageerde eigenlijk niet echt. Meer van hebben we dit weer. Ik voelde me niet serieus genomen.
Dit zeg ik dan ook. Maar hij lijkt het niet te snappen. Sinds dat gesprek is hij wel.poes lief, wat mij dan weer irriteerd.
Bij de gesprekken met therapeut ging het afwisselend. We hebben 3 verschillende gehad. (Ook ouder gesprekken ivm oudste)
Het ging toen wel beter, maar hij nam het niet zo serieus. Ja tijdens het gesprek. Maar dus idd geen daden.
Therapeut gaf ook aan dat ik geen verwachtingen moest hebben van hem. Maar hallo hij is toch ook hun vader en mede verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van een huishouding.
Toch is dit aardig blijven hangen bij hem.
Maar goed, hoe nu verder. Ik ben niet bang alleen te zijn. Zal werk moeten vinden dat flexibel is. Ik heb hem dit keer gevraagd iemand te bellen. Zodat we met iemand erbij een gesprek kunnen hebben.
Hij vindt het egoïstisch als ik er een einde aan maak. Het is nogal wat.
zondag 18 april 2021 om 07:21
Hoe nu verder?
Aangeven dat je uit elkaar wil, een mediator inschakelen om dingen rondom spullen, geld en vooral de kinderen goed te regelen.
Het mooist zou zijn als hij zou vertrekken maar...
Hij gaat het huis niet uit vermoed ik, dat zal zijn pressiemiddel gaan zijn om jou binnen te houden.
Dus als de sodemieter een plek zoeken voor jezelf en de kinderen.
Kun je een tijdje bij je ouders wonen, vrienden etc?
Aangeven dat je uit elkaar wil, een mediator inschakelen om dingen rondom spullen, geld en vooral de kinderen goed te regelen.
Het mooist zou zijn als hij zou vertrekken maar...
Hij gaat het huis niet uit vermoed ik, dat zal zijn pressiemiddel gaan zijn om jou binnen te houden.
Dus als de sodemieter een plek zoeken voor jezelf en de kinderen.
Kun je een tijdje bij je ouders wonen, vrienden etc?
zondag 18 april 2021 om 07:22
Begin in elk geval alvast uit je onderdanige en passieve rol te stappen. Als je op jezelf zou wonen, wat zou je dan doen? Ga dat dan nu alvast doen. Er kunnen dan een paar dingen gebeuren: hij verandert mee en de relatie wordt beter, hij verandert niet mee maar vind jij het op deze manier (nog een tijdje) goed, of jij besluit de stap tot scheiden echt te willen zetten.
Je hebt niets te verliezen door nu alvast uit die rol te stappen, ga het doen. Zoek er desnoods wat hulp bij want dit is niet iets wat je zo makkelijk even omschakelt.
Je hebt niets te verliezen door nu alvast uit die rol te stappen, ga het doen. Zoek er desnoods wat hulp bij want dit is niet iets wat je zo makkelijk even omschakelt.
zondag 18 april 2021 om 07:42
Precies dit. Hij is allang uitgecheckt en waar wacht jij nog op?!Jufjoke schreef: ↑17-04-2021 20:48Je bent dus eigenlijk al jaren alleenstaande moeder. Het goede nieuws daarvan is dat je dus al weet dat je dat kunt. Je doet het immers al jaren.
Dit klinkt allemaal zo verschrikkelijk armoedig en troosteloos, ik denk niet dat hier nog een warm en gelukkig huwelijk van te maken is.
Jij bent passief en schikt je in je lot, hij is allang uitgecheckt en doet gewoon zijn eigen ding.
Hak de knoop door en ga het écht alleen doen. Ik wed dat dat je een enorme dosis kracht en zelfvertrouwen geeft.
In dit geval zou ik geen mediator nemen maar een advocaat. Meneer heeft voor zichzelf alles prima op orde en lijkt ook niet te kunnen bewegen als het noodzakelijk is (in de zorg voor de kinderen bv). Laat hem lekker zijn verantwoordelijkheid nemen en bouw je eigen leven op. Jullie zijn echt samen aan kinderen begonnen. Leuk dat hij zo ‘gezellig’ met ze is maar echte verantwoordelijkheid neemt hij niet.
.
zondag 18 april 2021 om 09:57
Wat vreselijk, zo'n lapswans. En wat jammer dat jij dat zo lang hebt laten gebeuren. Maar vandaag is de eerste dag van de rest van je leven!!
Neem de tijd om je leven te veranderen terwijl je nog wel samen bent. Zoek meer werk, laat hem een dag minder gaan werken, regel opvang (voor zover dit mogelijk is met je oudste), poets je eigen sociale leven op.
Daarvan ga je in ieder geval beter in je vel zitten denk ik zo en dan zie je beter wat er gebeuren moet en welk traject je lopen wilt. Ook word je uitgangspositie bij een scheiding dan sterker.
Neem de tijd om je leven te veranderen terwijl je nog wel samen bent. Zoek meer werk, laat hem een dag minder gaan werken, regel opvang (voor zover dit mogelijk is met je oudste), poets je eigen sociale leven op.
Daarvan ga je in ieder geval beter in je vel zitten denk ik zo en dan zie je beter wat er gebeuren moet en welk traject je lopen wilt. Ook word je uitgangspositie bij een scheiding dan sterker.
zondag 18 april 2021 om 10:01
Yep. Deze man is "de leukste vader als de kinderen blij zijn" en verder kan TO de troep opruimen en alles regelen dus dat past wel in dit patroon. Dit is verder ook op geen enkele manier een gelijkwaardige relatie. Dat straalt ook af van hoe het ging met het verhuizen naar een plek waar zij eigenlijk niet heen wilde, dat zij haar baan opgaf voor de kinderen zonder dat hij iets in hoefde te leveren, dat het hem nog teveel moeite kost om één keer een verjaardagscadeautje voor haar te regelen, hij niet eens wil luisteren naar de zorgen over de oudste en dat dus ook weer keihard de schutting over dondert, hij weigert initiatief te tonen zodat er weer een seksleven ontstaat ondanks dat TO daarover in gesprek gaat.Wissewis schreef: ↑17-04-2021 22:45Ik zie het eerder gebeuren dat hij dan ofwel niet meer naar de kinderen omkijkt, ofwel maximaal 4 dagen per maand.
Deze kerel lijkt mij geen co-ouder te ambiëren als ie ooit scheidt en alleen is.
Te moeilijk, geen tijd voor, mag hij zelf de helft van de dokters-afspraken doen, huishoudelijke skills 0, ...
Ik heb ook een ex die geen fluit bijdroeg (ook met zorgenkinderen in het spel, trouwens) en waarmee niet te praten was, en pas toen hij echt weg was en ik echt overal alleen voor stond merkte ik pas a) hoe weinig hij eigenlijk deed en b) wat een hoop stress er verdween omdat ik niet steeds in gesprek hoefde met iemand die het ene zei en het andere deed. Ik had nog geen procent van die energie die ik daar altijd in gestoken had nodig om het zelf op te knappen. Niet dat het nu wel eerlijk was dat ik overal voor opdraaide maar ik was een blok aan mijn been kwijt en werd niet meer respectloos en als sloof behandeld.
zondag 18 april 2021 om 11:02
De leukste vader is er ook voor zijn kinderen als het niet goed met ze gaat. De leukste vader respecteert de moeder van zijn kinderen en luistert naar haar, denkt mee en doet mee.
Een fijne partner respecteert zijn vrouw, neemt haar serieus, wil haar ondersteunen, naar haar luisteren en met haar lachen.
Hij heeft duidelijk de indruk dat je toch wel voor altijd bij hem blijft, omdat jij in de afhankelijke positie zit. Ik zou hem eruit zetten, inderdaad een advocaat nemen en je eigen leven met je kinderen gaan leiden.
Een fijne partner respecteert zijn vrouw, neemt haar serieus, wil haar ondersteunen, naar haar luisteren en met haar lachen.
Hij heeft duidelijk de indruk dat je toch wel voor altijd bij hem blijft, omdat jij in de afhankelijke positie zit. Ik zou hem eruit zetten, inderdaad een advocaat nemen en je eigen leven met je kinderen gaan leiden.
zondag 18 april 2021 om 11:12
Als je het via je huisarts regelt is de kans groot dat je urgentie krijgt voor wat betreft een huurwoning. Ik zou niet langer gaan zitten afwachten. Dit is een doodlopende weg. Het leven als alleenstaande ouder is veel makkelijker dan als je ook nog een zorgvragende partner hebt die niet bijdraagt (anders dan financieel).
Zodra je een ander huis hebt, kun je bekijken hoe je het gaat aanpakken met opvang voor de oudste, zodat je meer kunt werken.
Zodra je een ander huis hebt, kun je bekijken hoe je het gaat aanpakken met opvang voor de oudste, zodat je meer kunt werken.
zondag 18 april 2021 om 11:40
Daar zou ik niet zo van overtuigd zijn.KamilleT schreef: ↑18-04-2021 11:12Als je het via je huisarts regelt is de kans groot dat je urgentie krijgt voor wat betreft een huurwoning. Ik zou niet langer gaan zitten afwachten. Dit is een doodlopende weg. Het leven als alleenstaande ouder is veel makkelijker dan als je ook nog een zorgvragende partner hebt die niet bijdraagt (anders dan financieel).
Zodra je een ander huis hebt, kun je bekijken hoe je het gaat aanpakken met opvang voor de oudste, zodat je meer kunt werken.
zondag 18 april 2021 om 11:50
Ik ken wel vrouwen die dat zo geregeld hebben. Standaard reactie van de gemeente is dat je voor een persoon, zonder kinderen, geen urgentie krijgt. De kinderen hebben immers nog een ouder die wel een huis heeft. Maar met hulp van de huisarts en maatschappelijk werk, is toch vaak wel wat mogelijk.
zondag 18 april 2021 om 11:51
Hier is er geen gemeente meer die voor een scheiding een urgentie afgeeft.KamilleT schreef: ↑18-04-2021 11:50Ik ken wel vrouwen die dat zo geregeld hebben. Standaard reactie van de gemeente is dat je voor een persoon, zonder kinderen, geen urgentie krijgt. De kinderen hebben immers nog een ouder die wel een huis heeft. Maar met hulp van de huisarts en maatschappelijk werk, is toch vaak wel wat mogelijk.
zondag 18 april 2021 om 11:54
ik ken het ook alleen van jaren terug
Scheiden is meestal ook niet urgentiewaardig (behalve als het om huiselijk geweld gaat), anders is het gewoon een levenskeuze die nou eenmaal gevolgen heeft
zondag 18 april 2021 om 13:06
Bedankt voor jullie reacties.
Dit had ik wel even nodig. Het komt wel even binnen. Het klopt ook allemaal wat ik getypt heb. Toch lijkt het ook wat vlak, snappen jullie wat ik bedoel? In het echte leven is het soms lastig te overzien en ik moet zeggen dat ik soms moeilijk vindt om te checken of mijn gevoel terecht is. Maar dit wordt nu wel duidelijker.
Ik heb mijn een jaar terug al ingeschreven, urgentie krijg je hier niet denk ik. Ze bezuinigingen zelfs op mijn dochter. Opvang voor haar is niet mogelijk. Op dit momenteel zit ze volledig thuis en vangen wij dus op.
Hopelijk kan ze in de komende tijd weer past uurtjes naar school maar dit is onzeker.
Wij zullen elkaar dus moeten afwisselen qua werk. Wat we ook deden toen het voor mij mogelijk was om extra te werken. Ik kan ander werk zoeken.
Wat iemand hier als tip gaf om nu al mij onafhankelijker op te stellen, ben ik eigenlijk al poosje mee bezig. Om mijn eigen lijn te trekken. Dit is makkelijker als ik meer werk, vooral nu met corona.
Ik denk eigenlijk dat ik zelf ook al emotioneel uit de relatie ben gestapt. We zijn niet getrouwd trouwens maar hebben een samenlevingscontract.
En ik was zo onafhankelijk voor deze relatie! Eigen huisje alleen gekocht. Fulltime baan en vast contract ( nu ook)
Iemand schreef ,jammer dat er niet meer in hem zit. En zo voel ik het ook. Het zijn geen gigantisch grote dingen die steeds mis gaan maar hij steld me keer op keer teleur. Ik slinger altijd onderaan zijn planning en gedacht.en moet me steeds aan hem aanpassen.
Toch heb ik hier wel voor gevochten, blijven werken, en elke keer maar weer de strijd aan gaan. Ik wil ook niet dat de kinderen zo opgroeien . (Ze maken geen ruzie mee ) wel een spanningsveld.
We zullen weer een gesprek moeten hebben, liefst met iemand erbij.
Dit had ik wel even nodig. Het komt wel even binnen. Het klopt ook allemaal wat ik getypt heb. Toch lijkt het ook wat vlak, snappen jullie wat ik bedoel? In het echte leven is het soms lastig te overzien en ik moet zeggen dat ik soms moeilijk vindt om te checken of mijn gevoel terecht is. Maar dit wordt nu wel duidelijker.
Ik heb mijn een jaar terug al ingeschreven, urgentie krijg je hier niet denk ik. Ze bezuinigingen zelfs op mijn dochter. Opvang voor haar is niet mogelijk. Op dit momenteel zit ze volledig thuis en vangen wij dus op.
Hopelijk kan ze in de komende tijd weer past uurtjes naar school maar dit is onzeker.
Wij zullen elkaar dus moeten afwisselen qua werk. Wat we ook deden toen het voor mij mogelijk was om extra te werken. Ik kan ander werk zoeken.
Wat iemand hier als tip gaf om nu al mij onafhankelijker op te stellen, ben ik eigenlijk al poosje mee bezig. Om mijn eigen lijn te trekken. Dit is makkelijker als ik meer werk, vooral nu met corona.
Ik denk eigenlijk dat ik zelf ook al emotioneel uit de relatie ben gestapt. We zijn niet getrouwd trouwens maar hebben een samenlevingscontract.
En ik was zo onafhankelijk voor deze relatie! Eigen huisje alleen gekocht. Fulltime baan en vast contract ( nu ook)
Iemand schreef ,jammer dat er niet meer in hem zit. En zo voel ik het ook. Het zijn geen gigantisch grote dingen die steeds mis gaan maar hij steld me keer op keer teleur. Ik slinger altijd onderaan zijn planning en gedacht.en moet me steeds aan hem aanpassen.
Toch heb ik hier wel voor gevochten, blijven werken, en elke keer maar weer de strijd aan gaan. Ik wil ook niet dat de kinderen zo opgroeien . (Ze maken geen ruzie mee ) wel een spanningsveld.
We zullen weer een gesprek moeten hebben, liefst met iemand erbij.
zondag 18 april 2021 om 20:11
Je klinkt best nuchter en overziet het volgens mij goed. Ik denk dat je al verder bent dat je zelf dacht. Het is heel naar om erachter te komen dat je eigenlijk al uitgecheckt bent als je alles op een rijtje zet, maar je handelt er inderdaad al wat naar.Bosbeskoekje schreef: ↑18-04-2021 13:06Bedankt voor jullie reacties.
Dit had ik wel even nodig. Het komt wel even binnen. Het klopt ook allemaal wat ik getypt heb. Toch lijkt het ook wat vlak, snappen jullie wat ik bedoel? In het echte leven is het soms lastig te overzien en ik moet zeggen dat ik soms moeilijk vindt om te checken of mijn gevoel terecht is. Maar dit wordt nu wel duidelijker.
Ik heb mijn een jaar terug al ingeschreven, urgentie krijg je hier niet denk ik. Ze bezuinigingen zelfs op mijn dochter. Opvang voor haar is niet mogelijk. Op dit momenteel zit ze volledig thuis en vangen wij dus op.
Hopelijk kan ze in de komende tijd weer past uurtjes naar school maar dit is onzeker.
Wij zullen elkaar dus moeten afwisselen qua werk. Wat we ook deden toen het voor mij mogelijk was om extra te werken. Ik kan ander werk zoeken.
Wat iemand hier als tip gaf om nu al mij onafhankelijker op te stellen, ben ik eigenlijk al poosje mee bezig. Om mijn eigen lijn te trekken. Dit is makkelijker als ik meer werk, vooral nu met corona.
Ik denk eigenlijk dat ik zelf ook al emotioneel uit de relatie ben gestapt. We zijn niet getrouwd trouwens maar hebben een samenlevingscontract.
En ik was zo onafhankelijk voor deze relatie! Eigen huisje alleen gekocht. Fulltime baan en vast contract ( nu ook)
Iemand schreef ,jammer dat er niet meer in hem zit. En zo voel ik het ook. Het zijn geen gigantisch grote dingen die steeds mis gaan maar hij steld me keer op keer teleur. Ik slinger altijd onderaan zijn planning en gedacht.en moet me steeds aan hem aanpassen.
Toch heb ik hier wel voor gevochten, blijven werken, en elke keer maar weer de strijd aan gaan. Ik wil ook niet dat de kinderen zo opgroeien . (Ze maken geen ruzie mee ) wel een spanningsveld.
We zullen weer een gesprek moeten hebben, liefst met iemand erbij.
Die vrouw die jij eerst was, die alles zelf op de rit had gezet, die ben jij nog steeds alleen zijn de omstandigheden veranderd. Daar heb je een rol in gehad, maar die kun je veranderen, wat je al doet.
Hopelijk blijft het je lukken om stappen te blijven zetten. Wat mij betreft is je mantra de komende maanden: "Wat wil ik en wat is in mijn belang?." Je vriend is lang genoeg aan de beurt geweest.
maandag 19 april 2021 om 00:03
Bosbeskoekje schreef: ↑18-04-2021 06:18Bedankt voor jullie reacties!
Ik wil nog wel over hem zeggen dat hij voor de kinderen de leukste vader is. Zolang ze blij zijn. Hij doet dan wel veel met ze. Spelletjes, boomhut bouwen e.d. hij werkt onregelmatig en afgelopen jaar heb ik ivm personeels gekort extra gewerkt als hij thuis was.
Dit is voor mezelf heel goed maar thuis veranderd er weinig.
Ja, hij zei dat ik vrolijker was. We krijgen helaas geen PGB voor oudste. We hebben wel ambulante hulp maar dit wordt nu ivm bezuinigingen bij de gemeente stopgezet. Hier ben ik nu ook mede mee bezig.
Afgelopen week heb ik aangegeven zo niet verder te willen, hij reageerde eigenlijk niet echt. Meer van hebben we dit weer. Ik voelde me niet serieus genomen.
Dit zeg ik dan ook. Maar hij lijkt het niet te snappen. Sinds dat gesprek is hij wel.poes lief, wat mij dan weer irriteerd.
Bij de gesprekken met therapeut ging het afwisselend. We hebben 3 verschillende gehad. (Ook ouder gesprekken ivm oudste)
Het ging toen wel beter, maar hij nam het niet zo serieus. Ja tijdens het gesprek. Maar dus idd geen daden.
Therapeut gaf ook aan dat ik geen verwachtingen moest hebben van hem. Maar hallo hij is toch ook hun vader en mede verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van een huishouding.
Toch is dit aardig blijven hangen bij hem.
Maar goed, hoe nu verder. Ik ben niet bang alleen te zijn. Zal werk moeten vinden dat flexibel is. Ik heb hem dit keer gevraagd iemand te bellen. Zodat we met iemand erbij een gesprek kunnen hebben.
Hij vindt het egoïstisch als ik er een einde aan maak. Het is nogal wat.
Hij is geen leuke vader. Hij gedraagt zich als een leuke, zorgeloze oom. Zodra t moeilijk wordt haakt ie af. Maar hij is wel een vader. Als ik jou was zou ik een weekje (zonder kids!) op vakantie gaan en hem veel succes wensen.
maandag 19 april 2021 om 00:05
Winterland schreef: ↑18-04-2021 12:02Misschien ligt het aan mij, maar hier op Viva wordt snel richting scheiding geadviseerd... en dat kan een TO enorm beïnvloeden, dus misschien goed nadenken om hier genuanceerd te blijven?
Want je vindt dat die man van to als een echt pareltje klinkt?
maandag 19 april 2021 om 01:07
Ik hoop dan dat er een oma en opa of een tante in de buurt zijn, want anders overleven die kinderen dat waarschijnlijk niet.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑19-04-2021 00:03Hij is geen leuke vader. Hij gedraagt zich als een leuke, zorgeloze oom. Zodra t moeilijk wordt haakt ie af. Maar hij is wel een vader. Als ik jou was zou ik een weekje (zonder kids!) op vakantie gaan en hem veel succes wensen.
(Ik gun opstartster die vakantie. Ik zie alleen niet gebeuren dat pa het in zijn ééntje een hele week overneemt.)
Ik zou zelf al eens proberen met een weekend.
Waarin je je gsm af zet, want anders gaat ie toch 10 keer bellen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 19 april 2021 om 07:19
Bosbeskoekje schreef: ↑18-04-2021 13:06Ik heb mijn een jaar terug al ingeschreven, urgentie krijg je hier niet denk ik. Ze bezuinigingen zelfs op mijn dochter. Opvang voor haar is niet mogelijk. Op dit momenteel zit ze volledig thuis en vangen wij dus op.
Hopelijk kan ze in de komende tijd weer past uurtjes naar school maar dit is onzeker.
Ik ben er niet in thuis hoor, maar er bestaat toch ook medische kinderopvang? Misschien heb je dat al lang uitgezocht, anders is dat wellicht nog een optie.
