Relaties
alle pijlers
Even sparren
donderdag 4 april 2024 om 11:27
Ik zit met een probleem, mijn vriend en onze dochter zitten in zwaar weer momenteel. En daardoor ik ook met mijn vriend. Mijn vriend is vrij controlerend, duldt weinig tegenspraak en clasht daardoor met onze puberdochter. Er is recentelijk iets voorgevallen waardoor dochter zich niet veilig voelt thuis.
Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurt, sinds dochter de puberleeftijd heeft bereikt is het bal. Ik was niet bij de confrontatie die zich tussen hen beiden heeft afgespeeld en heb alleen nog mijn dochters verhaal aangehoord.
Ik ga het verhaal dus aan met mijn vriend, die verbaal vrij sterk is en die nogal overtuigd is van zijn eigen gelijk.
Maar nu ben ik, voordat ik het gesprek aanga even sparren met mensen die dit misschien ook weleens ervaren hebben.
Enerzijds wil ik laten weten dat ik het niet accepteer dat hij onze dochter dat gevoel bezorgd. En dat wat mij betreft er wel een grens is bereikt. Anderzijds is vriend niet alleen maar die boeman (en geen narcist) en zal ik ook zijn verhaal willen aanhoren, zoals dat hoort.
Wie geeft mij tips?
Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurt, sinds dochter de puberleeftijd heeft bereikt is het bal. Ik was niet bij de confrontatie die zich tussen hen beiden heeft afgespeeld en heb alleen nog mijn dochters verhaal aangehoord.
Ik ga het verhaal dus aan met mijn vriend, die verbaal vrij sterk is en die nogal overtuigd is van zijn eigen gelijk.
Maar nu ben ik, voordat ik het gesprek aanga even sparren met mensen die dit misschien ook weleens ervaren hebben.
Enerzijds wil ik laten weten dat ik het niet accepteer dat hij onze dochter dat gevoel bezorgd. En dat wat mij betreft er wel een grens is bereikt. Anderzijds is vriend niet alleen maar die boeman (en geen narcist) en zal ik ook zijn verhaal willen aanhoren, zoals dat hoort.
Wie geeft mij tips?
donderdag 4 april 2024 om 21:15
Martje55, bedankt! Ik heb nu wel therapie. Het is gewoon best lastig allemaal. Ik woon nu bijvoorbeeld sinds kort samen met mijn vriend en als hij bijvoorbeeld een beetje geïrriteerd is, raak ik helemaal in de stress omdat ik denk dat ik het minste of geringste verkeerd gedaan heb.
Dit bedoel ik absoluut niet als kritiek Roosvink, maar ik had gewild dat mijn moeder mij serieus had genomen. Ook als puber zijnde. Ik heb het haar heel lang kwalijk genomen dat zij dit heeft toegelaten.
Dit bedoel ik absoluut niet als kritiek Roosvink, maar ik had gewild dat mijn moeder mij serieus had genomen. Ook als puber zijnde. Ik heb het haar heel lang kwalijk genomen dat zij dit heeft toegelaten.
donderdag 4 april 2024 om 21:17
Dit lijkt me toch ook niet de manier.Nanouk schreef: ↑04-04-2024 21:01Ik.vermoed dat je bedoeld dat ze weg moet gaan bij deze man maar daarmee los je het probleem niet op. Vader zal niet stoppen met dit gedrag en als je uit elkaar bent heb je er helemaal geen zicht meer op.
Ik ben ook gescheiden van zo'n man met het idee de kinderen meer rust te kunnen geven. Helaas bleek dit niet de realiteit. Vader verloor de controle en ging deze controle zoeken op elk moment. Als de kinderen bij hem waren ging het gedrag door, waren de kinderen bij mij dan bleef hij contact zoeken en zich overal mee bemoeien met alle gevolgen van dien.
Zolang je samen bent kun je zijn gedrag misschien keren en zorgen dat de juiste hulp binnen het gezin zal starten. Als je uit elkaar bent gaat je dat niet meer lukken.
donderdag 4 april 2024 om 22:29
Niet voor de lange termijn als hij geen hulp accepteert dan zou voor mij de maat uiteindelijk vol zijn en zodra de kinderen oud genoeg zijn eigen keuzes te maken vertrekken. Ik weet 1000% zeker dat dat mijn kinderen beter af geweest waren met mij in huis en juiste hulp voor vader dan dat hoe het nu gelopen is. De controledrang was nl nog steeds aanwezig en nam ernstigere vormen aan omdat hij ze de helft van de tijd uit handen moest geven aan mij. Ik wil niet dat verder in detail treden maar de periode voor de scheidng was nog niks vergeleken met de tijd erna.
vrijdag 5 april 2024 om 07:53
nee hoor, ik bedoel dus niet bij hem weggaanNanouk schreef: ↑04-04-2024 21:01Ik.vermoed dat je bedoeld dat ze weg moet gaan bij deze man maar daarmee los je het probleem niet op. Vader zal niet stoppen met dit gedrag en als je uit elkaar bent heb je er helemaal geen zicht meer op.
Ik ben ook gescheiden van zo'n man met het idee de kinderen meer rust te kunnen geven. Helaas bleek dit niet de realiteit. Vader verloor de controle en ging deze controle zoeken op elk moment. Als de kinderen bij hem waren ging het gedrag door, waren de kinderen bij mij dan bleef hij contact zoeken en zich overal mee bemoeien met alle gevolgen van dien.
Zolang je samen bent kun je zijn gedrag misschien keren en zorgen dat de juiste hulp binnen het gezin zal starten. Als je uit elkaar bent gaat je dat niet meer lukken.
Ik bedoel voor haarzelf en dochter opkomen. En hulp zoeken voor haarzelf
vrijdag 5 april 2024 om 08:31
Het klinkt alsof je voelt dat jij je aan zijn regels moet houden. En alsof je saamhorigheid mist, want hij bepaalt alles. Jij hebt het gewoon te respecteren. Maar zo werkt het niet. Waar sta jij op zijn prioriteitenlijstje? En waar sta jij op jouw prioriteitenlijstje?
Heeft hij woede-uitbarstingen als het even niet gaat zoals hij wil? Is hij in jullie relatie jouw maatje, iemand met wie je vreugde en verdriet deelt? Of ben je daar misschien mee gestopt omdat hij er weinig interesse in heeft.
Als dit aansluit op hoe jouw leven nu is, ga dan eens langs de huisarts. Vraag of je af en toe mag praten met de praktijkondersteuner. Die kan je helpen om meer duidelijkheid te krijgen over het patroon dat hier speelt. En dat kan jou weer helpen om te beseffen dat jij net zoveel een mening mag hebben als hij. Dan is het tijd om te leren op te komen voor jezelf. En daarmee ook voor je kind(eren).
Heeft hij woede-uitbarstingen als het even niet gaat zoals hij wil? Is hij in jullie relatie jouw maatje, iemand met wie je vreugde en verdriet deelt? Of ben je daar misschien mee gestopt omdat hij er weinig interesse in heeft.
Als dit aansluit op hoe jouw leven nu is, ga dan eens langs de huisarts. Vraag of je af en toe mag praten met de praktijkondersteuner. Die kan je helpen om meer duidelijkheid te krijgen over het patroon dat hier speelt. En dat kan jou weer helpen om te beseffen dat jij net zoveel een mening mag hebben als hij. Dan is het tijd om te leren op te komen voor jezelf. En daarmee ook voor je kind(eren).
vrijdag 5 april 2024 om 11:22
Ouders hebben altijd blijvende invloed op hun kind. Helaas niet altijd positief. Zelfs regels/reacties die voortkomen vanuit liefde kunnen na jaren nog negatieve impact hebben.
Je kunt je dochter hoe dan ook steunen in het feit dat ze voor zichzelf opkomt en dat ze grenzen aangeeft. Dat lijken me hoe dan ook gezonde eigenschappen voor een volwassen mens. Bovendien kun jij wél het gevoel van onvoorwaardelijkheid aan je dochter meegeven.
Verder klinkt de situatie bij jou thuis nogal complex. Daar waar mensen samenwonen moet iedereen rekening houden met elkaar, want elk mens heeft evenveel bestaansrecht. Lijkt erop dat jouw vriend dat niet voldoende doet. En om het argument van 'perfect' zijn dan even tegen hem te gebruiken: een perfecte vader is hij dus zeker niet.
Je kunt je dochter hoe dan ook steunen in het feit dat ze voor zichzelf opkomt en dat ze grenzen aangeeft. Dat lijken me hoe dan ook gezonde eigenschappen voor een volwassen mens. Bovendien kun jij wél het gevoel van onvoorwaardelijkheid aan je dochter meegeven.
Verder klinkt de situatie bij jou thuis nogal complex. Daar waar mensen samenwonen moet iedereen rekening houden met elkaar, want elk mens heeft evenveel bestaansrecht. Lijkt erop dat jouw vriend dat niet voldoende doet. En om het argument van 'perfect' zijn dan even tegen hem te gebruiken: een perfecte vader is hij dus zeker niet.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
