Relaties
alle pijlers
Ex bespeelt mij/ Ik laat mij bespelen
dinsdag 26 december 2023 om 10:06
Goedemorgen.
Ik heb vanwege problemen met mijn andere account een nieuwe gebruikersnaam aangemaakt, maar ik zit al jaren (actief) op dit forum.
Ik hoop oprecht dat jullie mij kunnen voorzien van repliek, want ik voer momenteel een gevecht tussen wijsheid en mijn hart.
Een paar jaar geleden zijn ex en ik uit elkaar gegaan. We hebben een kind en hierover was strijd. Het is een ware vechtscheiding geweest met inmiddels duidelijkheid over ons kind en de omgang.
Sinds een tijdje is de omgangsregeling gewijzigd naar 50-50. Sindsdien is mijn ex, die zich hierdoor gewonnen voelt, bezig met andere dingen behalve strijd. Gelukkig zou je denken, maar niets is minder waar.
Als ons kind bij hem is en zijn vriendin is er niet stuurt hij mij de hele avond door berichten. Het gaat alle kanten op en als ik er zo over nadenk zit er eigenlijk ook helemaal geen duidelijkheid in. Wat ik wel denk is dat hij nog van mij houdt, maar ook blij is met zijn vriendin, omdat hij daar een nieuw leven mee kan opbouwen, nieuwe vrienden heeft gemaakt en hij heeft natuurlijk oppas.
Praktische vragen die ik hem stel over ons kind worden niet beantwoord. Er wordt overheen gepraat met allerlei teksten die over mij gaan en wat ik allemaal heb gedaan. Het is echt pure gaslighting en manipulatie. Dan moet ik hem bijvoorbeeld vertellen wat er in mij omgaat en hoe ik denk over de toekomst. Of het gaat over mijn verleden en mijn opvoeding.
Probleem is: ik hou nog van deze man. Ik ben weg, omdat ik niet meer tegen de leugens en het gedraai kon en hij fysiek gewelddadig. Iets waarvan ik zelf geloof dat dit kwam door veel stress en tegenslagen in combinatie met de druk die hij ervaarde van mij.
Afgelopen week, nadat hij weer hele avonden berichten heeft gestuurd, waaruit ik toch de hoop kreeg dat hij misschien inmiddels meer inzichten zou hebben gekregen door zijn nieuwe vriendin is hij bij mij thuis geweest en hebben we geknuffeld en gezoend.
Omdat het bijna bedtijd was voor kind vroeg ik of ze bleven. Dit wilde hij niet, omdat hij mij geen pijn wilde doen. Achteraf denk ik dat hij het thuis niet had kunnen uitleggen als ze de hele nacht weg waren gebleven.
Ik weet dat ik mij hiermee heb laten verleiden. Misschien eenzaamheid. Misschien toch (valse) hoop en toch ook een weg proberen te vinden voor ons kind. Het lijkt nu namelijk erg zwart/ wit: helemaal geen contact of meegaan in dit spel om toch ons kind ook 2 ouders te geven die (af en toe) samen kunnen zijn. Het doet mij een beetje denken aan Andre Hazes en Monique.
Ook is er de hoop dat als ik hierin meega ik meer toegang krijg tot ons kind. Ik ben het niet eens met de 50/50 regeling en weet dat hij zich in allerlei bochten wringt om te kunnen werken en ons kind achterlaat bij anderen. Ik heb liever dat hij mij dan gewoon vraagt en we het meer samen kunnen doen in plaats van 2 volledig gescheiden levens.
Nu is vermoedelijk zijn vriendin er weer en is het uiteraard rustig. Dat maakt tegelijkertijd een tweestrijd in mijn hoofd en hart: heb ik me laten gebruiken? Of is dit wat het gaat zijn omdat het in ieder geval beter is dan strijd?
Moet ik maar accepteren dat hij never nooit waarde gaat hechten aan wat ik belangrijk vind voor ons kind (want hij geeft tenslotte geen antwoord op mijn vragen) Ik weet dat als ik weer door zou vragen het weer ruzie zou worden of afstand. Terwijl we nu dus af en toe gezellig met ons kind leuke dingen kunnen doen. (waarbij ik dus eigenlijk nog steeds hoop koester dat we als gescheiden ouders wel samen voor ons kind zorgen en elkaar liefhebben)
Ik hoop op ervaringen en adviezen. Adviezen als 'ga in therapie' heb ik allang gehad en opgevolgd. Ik denk ook serieus dat dit de daadwerkelijke test is om te zien of ik sterk genoeg ben voor deze situatie. Het voelt alleen zo zwart/ wit om te zeggen: ik wil geen contact anders dan over ons kind (want dan is er dus helemaal geen contact, omdat hij niet wil overleggen)
Het voelt als dansen met de duivel. En als we geen kind hadden gehad, dan had ik natuurlijk allang het contact definitief verbroken.
Uiteraard ga ik er vanuit dat zijn vriendin van niets weet. Die denkt dat ik een gekke ex ben en heb ik nog nooit gezien of gesproken.
Ik heb vanwege problemen met mijn andere account een nieuwe gebruikersnaam aangemaakt, maar ik zit al jaren (actief) op dit forum.
Ik hoop oprecht dat jullie mij kunnen voorzien van repliek, want ik voer momenteel een gevecht tussen wijsheid en mijn hart.
Een paar jaar geleden zijn ex en ik uit elkaar gegaan. We hebben een kind en hierover was strijd. Het is een ware vechtscheiding geweest met inmiddels duidelijkheid over ons kind en de omgang.
Sinds een tijdje is de omgangsregeling gewijzigd naar 50-50. Sindsdien is mijn ex, die zich hierdoor gewonnen voelt, bezig met andere dingen behalve strijd. Gelukkig zou je denken, maar niets is minder waar.
Als ons kind bij hem is en zijn vriendin is er niet stuurt hij mij de hele avond door berichten. Het gaat alle kanten op en als ik er zo over nadenk zit er eigenlijk ook helemaal geen duidelijkheid in. Wat ik wel denk is dat hij nog van mij houdt, maar ook blij is met zijn vriendin, omdat hij daar een nieuw leven mee kan opbouwen, nieuwe vrienden heeft gemaakt en hij heeft natuurlijk oppas.
Praktische vragen die ik hem stel over ons kind worden niet beantwoord. Er wordt overheen gepraat met allerlei teksten die over mij gaan en wat ik allemaal heb gedaan. Het is echt pure gaslighting en manipulatie. Dan moet ik hem bijvoorbeeld vertellen wat er in mij omgaat en hoe ik denk over de toekomst. Of het gaat over mijn verleden en mijn opvoeding.
Probleem is: ik hou nog van deze man. Ik ben weg, omdat ik niet meer tegen de leugens en het gedraai kon en hij fysiek gewelddadig. Iets waarvan ik zelf geloof dat dit kwam door veel stress en tegenslagen in combinatie met de druk die hij ervaarde van mij.
Afgelopen week, nadat hij weer hele avonden berichten heeft gestuurd, waaruit ik toch de hoop kreeg dat hij misschien inmiddels meer inzichten zou hebben gekregen door zijn nieuwe vriendin is hij bij mij thuis geweest en hebben we geknuffeld en gezoend.
Omdat het bijna bedtijd was voor kind vroeg ik of ze bleven. Dit wilde hij niet, omdat hij mij geen pijn wilde doen. Achteraf denk ik dat hij het thuis niet had kunnen uitleggen als ze de hele nacht weg waren gebleven.
Ik weet dat ik mij hiermee heb laten verleiden. Misschien eenzaamheid. Misschien toch (valse) hoop en toch ook een weg proberen te vinden voor ons kind. Het lijkt nu namelijk erg zwart/ wit: helemaal geen contact of meegaan in dit spel om toch ons kind ook 2 ouders te geven die (af en toe) samen kunnen zijn. Het doet mij een beetje denken aan Andre Hazes en Monique.
Ook is er de hoop dat als ik hierin meega ik meer toegang krijg tot ons kind. Ik ben het niet eens met de 50/50 regeling en weet dat hij zich in allerlei bochten wringt om te kunnen werken en ons kind achterlaat bij anderen. Ik heb liever dat hij mij dan gewoon vraagt en we het meer samen kunnen doen in plaats van 2 volledig gescheiden levens.
Nu is vermoedelijk zijn vriendin er weer en is het uiteraard rustig. Dat maakt tegelijkertijd een tweestrijd in mijn hoofd en hart: heb ik me laten gebruiken? Of is dit wat het gaat zijn omdat het in ieder geval beter is dan strijd?
Moet ik maar accepteren dat hij never nooit waarde gaat hechten aan wat ik belangrijk vind voor ons kind (want hij geeft tenslotte geen antwoord op mijn vragen) Ik weet dat als ik weer door zou vragen het weer ruzie zou worden of afstand. Terwijl we nu dus af en toe gezellig met ons kind leuke dingen kunnen doen. (waarbij ik dus eigenlijk nog steeds hoop koester dat we als gescheiden ouders wel samen voor ons kind zorgen en elkaar liefhebben)
Ik hoop op ervaringen en adviezen. Adviezen als 'ga in therapie' heb ik allang gehad en opgevolgd. Ik denk ook serieus dat dit de daadwerkelijke test is om te zien of ik sterk genoeg ben voor deze situatie. Het voelt alleen zo zwart/ wit om te zeggen: ik wil geen contact anders dan over ons kind (want dan is er dus helemaal geen contact, omdat hij niet wil overleggen)
Het voelt als dansen met de duivel. En als we geen kind hadden gehad, dan had ik natuurlijk allang het contact definitief verbroken.
Uiteraard ga ik er vanuit dat zijn vriendin van niets weet. Die denkt dat ik een gekke ex ben en heb ik nog nooit gezien of gesproken.
woensdag 27 december 2023 om 14:04
Ik denk dat schuldgevoel vaak een oorzaak is dat deuren niet dichtgegooid worden.
Overmatige schuld op je nemen is echter (als kind) aangeleerd gedrag als je onvolwassen ouders had. Het is een manier van grip houden op emotionele situaties. Schuld gijzelt jou maar ook je (ex-)partners. Je laat daardoor niet los, omdat de schuld en angst dan erger worden. Zelfs onverdraaglijk lijken.
Als je beseft dat schuld een mechanisme in jezelf is en los staat van de realiteit kan dat helpen om er anders mee om te gaan. Om het te leren verdragen. De stem van schuld galmt mij bijna dagelijks in de oren maar ik laat me er niet meer door leiden. Iedereen maakt fouten. Het is aan jezelf om daarvan te leren. Je hoeft voor een ander niets goed te maken of te bewijzen dat je goed genoeg bent. Je mag egoïstisch en zakelijk zijn en kiezen voor jezelf en je hoeft jezelf niet uit te leggen.
Mooi dat je ziet dat een terugval je helpt om te groeien! Je komt er wel.
Overmatige schuld op je nemen is echter (als kind) aangeleerd gedrag als je onvolwassen ouders had. Het is een manier van grip houden op emotionele situaties. Schuld gijzelt jou maar ook je (ex-)partners. Je laat daardoor niet los, omdat de schuld en angst dan erger worden. Zelfs onverdraaglijk lijken.
Als je beseft dat schuld een mechanisme in jezelf is en los staat van de realiteit kan dat helpen om er anders mee om te gaan. Om het te leren verdragen. De stem van schuld galmt mij bijna dagelijks in de oren maar ik laat me er niet meer door leiden. Iedereen maakt fouten. Het is aan jezelf om daarvan te leren. Je hoeft voor een ander niets goed te maken of te bewijzen dat je goed genoeg bent. Je mag egoïstisch en zakelijk zijn en kiezen voor jezelf en je hoeft jezelf niet uit te leggen.
Mooi dat je ziet dat een terugval je helpt om te groeien! Je komt er wel.
woensdag 27 december 2023 om 14:06
Ik heb zelf natuurlijk alle redenen om mij zorgen te maken, ik heb tenslotte mijn eigen ervaringen in hoe hij omgaat met stress.
Maar goed: heel veel mensen, inclusief ik zelf hebben ook gezegd dat dit niet per definitie ook voor ons kind hoeft te gelden.
Daarnaast is er natuurlijk ook nog de mate van zorg. Wanneer moet je je zorgen maken? Alleen bij fysiek geweld? Of ook bij iemand die zo met andere mensen om gaat en eigenlijk tegen zichzelf in bescherming moet worden genomen? Die een leven leidt gebaseerd op leugens, maar ook op een innerlijke woede dat alles continue kapot maakt. Dáár maak ik mij namelijk wel heel erg zorgen om.
Ik maak mij zorgen op de momenten dat hij mij bestookt met mails op de avonden dat kind bij hem is, omdat hij dan kennelijk iets voelt waar ik een uitlaatklep voor ben. Dat besef ik mij maar al te goed, maar heb wel besloten dit aan te gaan en dus vanaf nu ook af te kappen.
Ik heb mijn zorgen geuit bij de huisarts, zijn familie en Veilig Thuis en andere hulpinstanties. Meer kan ik niet doen. Overigens heeft hij de laatste tijd een stuk minder contact met familie dus ergens vermoed ik dat die het niet helemaal eens zijn met wat hij momenteel doet.
woensdag 27 december 2023 om 14:09
bijtie schreef: ↑27-12-2023 14:04Ik denk dat schuldgevoel vaak een oorzaak is dat deuren niet dichtgegooid worden.
Overmatige schuld op je nemen is echter (als kind) aangeleerd gedrag als je onvolwassen ouders had. Het is een manier van grip houden op emotionele situaties. Schuld gijzelt jou maar ook je (ex-)partners. Je laat daardoor niet los, omdat de schuld en angst dan erger worden. Zelfs onverdraaglijk lijken.
Als je beseft dat schuld een mechanisme in jezelf is en los staat van de realiteit kan dat helpen om er anders mee om te gaan. Om het te leren verdragen. De stem van schuld galmt mij bijna dagelijks in de oren maar ik laat me er niet meer door leiden. Iedereen maakt fouten. Het is aan jezelf om daarvan te leren. Je hoeft voor een ander niets goed te maken of te bewijzen dat je goed genoeg bent. Je mag egoïstisch en zakelijk zijn en kiezen voor jezelf en je hoeft jezelf niet uit te leggen.
Mooi dat je ziet dat een terugval je helpt om te groeien! Je komt er wel.
Het is volgens mij ook niet echt schuld. Het is meer de angst om het verkeerd te zien denk ik... Ik ben natuurlijk ook niet allesweten en beschadigd, Heb ook altijd maar geleerd mijn eigen weg te gaan en misschien zelfs ook wel moeilijke dingen uit de weg te gaan (als het gaat om controle loslaten en gevoel) Ik ben dus eigenlijk bang dat mijn patroon is om de deur te sluiten (wat klinkt dat eigenlijk gek als ik zo de redenen daarvan lees) terwijl ik misschien moet leren wat meer onderdanig te zijn zeg maar.
woensdag 27 december 2023 om 14:20
Evoque schreef: ↑27-12-2023 14:09Het is volgens mij ook niet echt schuld. Het is meer de angst om het verkeerd te zien denk ik... Ik ben natuurlijk ook niet allesweten en beschadigd, Heb ook altijd maar geleerd mijn eigen weg te gaan en misschien zelfs ook wel moeilijke dingen uit de weg te gaan (als het gaat om controle loslaten en gevoel) Ik ben dus eigenlijk bang dat mijn patroon is om de deur te sluiten (wat klinkt dat eigenlijk gek als ik zo de redenen daarvan lees) terwijl ik misschien moet leren wat meer onderdanig te zijn zeg maar.
Eh, nee.
Jaja.
woensdag 27 december 2023 om 14:25
woensdag 27 december 2023 om 14:27
Denk maar gewoon aan Roodkapje.... Het is een wolf, je hebt zijn tanden al gezien. Het is niet zo dat als hij zich vermomd als prins op witte paard of je oma jij misschien de kans misloopt dat hij ineens wel lief wordt en die prins wordt. Het is een WOLF.
Nb: je kind heeft er niks aan als jij je steeds laat bijten. Ik voeg het maar even toe voor alle duidelijkheid.
Nb: je kind heeft er niks aan als jij je steeds laat bijten. Ik voeg het maar even toe voor alle duidelijkheid.
Lorem Ipsum
woensdag 27 december 2023 om 14:28
Ze hebben het omstempeld als vechtscheiding en er waren bij ons beiden geen reden tot zorg.
In de rechtbank is veel gelogen en de kinderbescherming was van mening dat ouders evenveel recht hebben op kind en het daarom 50/50 moest.
woensdag 27 december 2023 om 14:34
Zou kunnen, zoals ik al schreef ben ik al jaren actief op het forum. Overigens zou het fijn zijn als je er integer mee om gaat. Ik ben in dit topic vrij open over bepaalde specifieke kenmerken.LuciFee2023 schreef: ↑27-12-2023 14:20En dit soort rare denkwijze komt me zo bekend voor qua topics niet lang geleden.
heb je nieuwe nick aangemaakt voor meer van zelfde?
Overigens vind jij het een rare denkwijze. Maar er zijn vele vrouwen die soortgelijke twijfels en gedachten hebben. Gewoonweg omdat het voort komt uit onveilige jeugd en trauma. Kijk maar naar de topics die de laatste tijd veelvuldig geopend worden.
Dat is gelukkig voor jou onherkenbaar en 'raar'. Voor mij is het een identiteit en onzekerheid waaruit ik mij probeer los te wrikken. Ik hoop dat ik over een aantal jaar net zo vol onbegrip op dit soort topics kan reageren als jij.
woensdag 27 december 2023 om 14:34
Evoque schreef: ↑27-12-2023 14:06Ik heb zelf natuurlijk alle redenen om mij zorgen te maken, ik heb tenslotte mijn eigen ervaringen in hoe hij omgaat met stress.
Maar goed: heel veel mensen, inclusief ik zelf hebben ook gezegd dat dit niet per definitie ook voor ons kind hoeft te gelden.
Daarnaast is er natuurlijk ook nog de mate van zorg. Wanneer moet je je zorgen maken? Alleen bij fysiek geweld? Of ook bij iemand die zo met andere mensen om gaat en eigenlijk tegen zichzelf in bescherming moet worden genomen? Die een leven leidt gebaseerd op leugens, maar ook op een innerlijke woede dat alles continue kapot maakt. Dáár maak ik mij namelijk wel heel erg zorgen om.
Ik maak mij zorgen op de momenten dat hij mij bestookt met mails op de avonden dat kind bij hem is, omdat hij dan kennelijk iets voelt waar ik een uitlaatklep voor ben. Dat besef ik mij maar al te goed, maar heb wel besloten dit aan te gaan en dus vanaf nu ook af te kappen.
Ik heb mijn zorgen geuit bij de huisarts, zijn familie en Veilig Thuis en andere hulpinstanties. Meer kan ik niet doen. Overigens heeft hij de laatste tijd een stuk minder contact met familie dus ergens vermoed ik dat die het niet helemaal eens zijn met wat hij momenteel doet.
Het is van belang of je kind de juiste basiszorg krijgt; voeding, schone passende kleding, verzorging, stabiliteit/regelmaat etc. Daarnaast moet je kind fysiek veilig zijn (letsel moet worden voorkomen, dus geen geweld, in een autostoeltje vervoerd worden, etc). Ook moet er altijd een volwassene fysiek en emotioneel beschikbaar zijn (iemand die de behoeften van je kind ziet en eraan kan voldoen, en dus ook zorgt dat kind emotioneel veilig is (niet bloot worden gesteld aan geweld tussen anderen, aan ernstige spanningen en ruzies enz)).
Als deze vader een potje van z’n leven maakt is dat natuurlijk een verkeerd voorbeeld, maar daar kan je verder niks mee. Zet daar dan ook een streep onder.
Wat jij kan doen is investeren in jezelf en je ouderschap zodat kind een stevige basis krijgt.
•
woensdag 27 december 2023 om 14:35
Gebruik je verstand!!
Doordat ik mijn hart gebruikte heb ik jaren van mijn leven verspeeld en ben ik hier alleen maar meer achteruit op gegaan.
Ik wist altijd wel(verstand) dat dit niet het juiste was en dit niet goed was.
En hij is niet de enigste man op aarde, dat moet je ook niet vergeten!
Er zijn genoeg leuke mannen die jou wel goed kunnen behandelen.
Doordat ik mijn hart gebruikte heb ik jaren van mijn leven verspeeld en ben ik hier alleen maar meer achteruit op gegaan.
Ik wist altijd wel(verstand) dat dit niet het juiste was en dit niet goed was.
En hij is niet de enigste man op aarde, dat moet je ook niet vergeten!
Er zijn genoeg leuke mannen die jou wel goed kunnen behandelen.
woensdag 27 december 2023 om 14:35
De posts van Bijtje zijn heel treffend.Evoque schreef: ↑27-12-2023 14:09Het is volgens mij ook niet echt schuld. Het is meer de angst om het verkeerd te zien denk ik... Ik ben natuurlijk ook niet allesweten en beschadigd, Heb ook altijd maar geleerd mijn eigen weg te gaan en misschien zelfs ook wel moeilijke dingen uit de weg te gaan (als het gaat om controle loslaten en gevoel) Ik ben dus eigenlijk bang dat mijn patroon is om de deur te sluiten (wat klinkt dat eigenlijk gek als ik zo de redenen daarvan lees) terwijl ik misschien moet leren wat meer onderdanig te zijn zeg maar.
En jij schrijft hier letterlijk het tegenovergestelde.
- je patroon is juist niet om de deur te sluiten, maar om bang te zijn om de deur te sluiten. Je doet het dus niet omdat je bang bent, dát is je patroon.
- Meer onderdanig zijn? Ehm... op zaterdagavond braaf de appjes laten binnenkomen, lezen, emotioneel bij jou laten binnenkomen; terwijl je geweldadige ex dat doet omdat zijn huidige vriendin even weg is... hoe veel méér onderdanig wil jij zijn?
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
woensdag 27 december 2023 om 14:35
Oei. En er is geen hulpverlening opgelegd?
•
woensdag 27 december 2023 om 14:39
Ook. We hebben een traject doorlopen. Het kwam er eigenlijk op neer dat ik ook rekening moest houden met zijn 'gebreken'
Het was voornamelijk ik die zich kwetsbaar heeft opgesteld en eigenlijk alles wat ik inbracht leidde tot niets. Dat moest ik dan maar loslaten.
Achteraf had ik meer standvastig moeten zijn en moeten zeggen: we kunnen dit traject niet volgen bij dit gedrag. Of eigenlijk hadden hun die conclusie moeten trekken als ik meer voet bij stuk had gehouden. Maar dan wordt je neergezet als niet meewerkende ouder.
woensdag 27 december 2023 om 14:49
Je bevestigt hiermee precies wat ik schrijf. Je legt de schuld bij jezelf.Evoque schreef: ↑27-12-2023 14:09Het is volgens mij ook niet echt schuld. Het is meer de angst om het verkeerd te zien denk ik... Ik ben natuurlijk ook niet allesweten en beschadigd, Heb ook altijd maar geleerd mijn eigen weg te gaan en misschien zelfs ook wel moeilijke dingen uit de weg te gaan (als het gaat om controle loslaten en gevoel) Ik ben dus eigenlijk bang dat mijn patroon is om de deur te sluiten (wat klinkt dat eigenlijk gek als ik zo de redenen daarvan lees) terwijl ik misschien moet leren wat meer onderdanig te zijn zeg maar.
Ja jij bent beschadigd en ja ook jij zat fout. Je zal je van je slechtste kant hebben laten zien en een draak zijn geweest, kinderachtig ook.
Maar al ben jij cruella de vil. Het betekent niet dat je om die reden anderen maar ruimte, of zelfs maar het voordeel van de twijfel moet geven.
Hoe sneller je went aan dat idee hoe beter.
Ga ajb aan je eigenwaarde werken en leer jezelf te vergeven. Liever gisteren dan vandaag. Maak er prio 1 van.
woensdag 27 december 2023 om 14:49
We horen hier natuurlijk alleen jouw verhaal en wat jij van zijn gedrag vindt. Heel eerlijk kan ik jouw gedrag ook zorgelijke dingen lezen. Een rechter wijst niet zomaar 50/50 toe, veilig thuis stelt niet zomaar dat het een vechtscheiding is met ieder zn gebreken. Je kunt je daar blind op blijven staren,of ga aan de bak. zorg dat je zelf stevig met beide poten op de grond staat, zorg dat je zelf voor je kindje een stabiele emotioneel beschikbare ouder bent. En hou je ogen open/ Maar........ probeer wel door je eigen verdriet, boosheid, reddertjes gedrag heen te kijken. Ik lees vooral dat je hem heel graag wil redden, maar wellicht dat dat ook hetgeen je ziet bij hem troebel maakt. Iemand kan met zichzelf in de knoop zitten en toch een goede ouder zijn.Evoque schreef: ↑27-12-2023 14:39Ook. We hebben een traject doorlopen. Het kwam er eigenlijk op neer dat ik ook rekening moest houden met zijn 'gebreken'
Het was voornamelijk ik die zich kwetsbaar heeft opgesteld en eigenlijk alles wat ik inbracht leidde tot niets. Dat moest ik dan maar loslaten.
Achteraf had ik meer standvastig moeten zijn en moeten zeggen: we kunnen dit traject niet volgen bij dit gedrag. Of eigenlijk hadden hun die conclusie moeten trekken als ik meer voet bij stuk had gehouden. Maar dan wordt je neergezet als niet meewerkende ouder.
woensdag 27 december 2023 om 21:00
Dan zou ik niet meer naar de advocaat gaan om te kijken wat je nog aan de omgangsregeling kan doen.
Blijkbaar vond iedereen dit de beste regeling voor je kind.
Dat jij je kunnd meer wil zien is logisch maar lijkt realistis ch gezien op basis van wat je schrijft niet haalbaar.
Als Jij nu doorgaat zal jij gezien worden als diegene die de vechtscheiding in stand houd. Dat werkt nooit in je voordeel.
Hie verdrietig ook accepteer het en ga verder met je leven
woensdag 24 januari 2024 om 21:16
Precies zoals ik voorspeld had.
Na dit topic zou ik met vader en kind naar een binnenspeeltuin gaan. Dit werd afgeraden en ook ik besefte mij dat het geen goed idee zou zijn.
Ik heb hem in eerste instantie gevraagd wat het doel was van de afspraak en hoe hij het voor zich zag.
Het kwam er eigenlijk op neer dat hij opnieuw een band met mij wilde opbouwen. Maar wel onder zijn voorwaarden. Althans, zo heb ik het geïnterpreteerd doordat hij zei dat “anderen (ik vermoed zijn omgeving) het als probleem of raar zouden kunnen gaan zien en het daardoor misschien af en toe op een lager pitje zou moeten ‘ tot de storm over zou zijn’maar eerst maar even met ons 2-en of 3-en”
Ik heb er voor bedankt, omdat ik die onstabiliteit, vermoedelijk in stand gehouden door leugens, ons kind niet ga aandoen.
Sindsdien hebben we dus geen enkel contact meer.
Hierdoor twijfel ik soms toch of ik het juiste besluit heb genomen. Geen zorgen: ik weet rationeel gezien dat een band opbouwen onder deze voorwaarden niet gezond is. Maar dat neemt het gevoel van twijfel niet weg. Omdat ik nu sowieso de kans op een eventueel goede band vooraf al geen kans geef. Ik nu dus helemaal niets over kind hoor.
Overigens heb ik al een aantal keer aangegeven om nogmaals met hem een traject/ in therapie te gaan. Al is het maar alleen om contact te hebben over kind. Maar dit weigert hij.
woensdag 24 januari 2024 om 21:25
Evoque schreef: ↑24-01-2024 21:16Precies zoals ik voorspeld had.
Na dit topic zou ik met vader en kind naar een binnenspeeltuin gaan. Dit werd afgeraden en ook ik besefte mij dat het geen goed idee zou zijn.
Ik heb hem in eerste instantie gevraagd wat het doel was van de afspraak en hoe hij het voor zich zag.
Het kwam er eigenlijk op neer dat hij opnieuw een band met mij wilde opbouwen. Maar wel onder zijn voorwaarden. Althans, zo heb ik het geïnterpreteerd doordat hij zei dat “anderen het als probleem of raar zouden kunnen gaan zien en het daardoor misschien af en toe op een lager pitje zou moeten ‘ tot de storm over zou zijn’maar eerst maar even met ons 2-en of 3-en”
Ik heb er voor bedankt, omdat ik die onstabiliteit, vermoedelijk in stand gehouden door leugens, ons kind niet ga aandoen.
Sindsdien hebben we dus geen enkel contact meer.
Hierdoor twijfel ik soms toch of ik het juiste besluit heb genomen. Geen zorgen: ik weet rationeel gezien dat een band opbouwen onder deze voorwaarden niet gezond is. Maar dat neemt het gevoel van twijfel niet weg. Omdat ik nu sowieso de kans op een eventueel goede band vooraf al geen kans geef. Ik nu dus helemaal niets over kind hoor.
Overigens heb ik al een aantal keer aangegeven om nogmaals met hem een traject/ in therapie te gaan. Al is het maar alleen om contact te hebben over kind. Maar dit weigert hij.
Goed van je!
Twijfel is niet vreemd. Zolang je er maar niet opnieuw naar handelt. Je bouwt nu inderdaad geen band op. Maar op een andere manier was dat ook niet mogelijk. Dus dat blijft hetzelfde.
Wel is het zaak om toch dat contact te krijgen over kind. Maar dan niet via/met hem, maar via een advocaat. Iedere rechter zal zeggen dat dit nodig is t.b.v. kind lijkt me.
woensdag 24 januari 2024 om 21:36
Dank je wel.Rabarber schreef: ↑24-01-2024 21:25Goed van je!
Twijfel is niet vreemd. Zolang je er maar niet opnieuw naar handelt. Je bouwt nu inderdaad geen band op. Maar op een andere manier was dat ook niet mogelijk. Dus dat blijft hetzelfde.
Wel is het zaak om toch dat contact te krijgen over kind. Maar dan niet via/met hem, maar via een advocaat. Iedere rechter zal zeggen dat dit nodig is t.b.v. kind lijkt me.
Ik denk helaas dat een advocaat of rechter nog weinig kan doen. Natuurlijk moet er contact zijn, maar die is er niet. Ik krijg geen antwoord op mijn vragen die over kind gaan, of ik krijg een soort woordsalade terug. Uiteindelijk beland dit bij een rechter en wordt het gezien als heen en weer/ strijd tussen beiden.
Er hoeven de aankomende tijd gelukkig geen grote gezagsbeslissingen genomen te worden (tenzij er natuurlijk iets gebeurt, wat ik niet hoop) dus ik zal het moeten accepteren ben ik bang.
woensdag 24 januari 2024 om 22:51
? Ik mis wat geloof ik.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
