Relaties
alle pijlers
Ex bespeelt mij/ Ik laat mij bespelen
dinsdag 26 december 2023 om 10:06
Goedemorgen.
Ik heb vanwege problemen met mijn andere account een nieuwe gebruikersnaam aangemaakt, maar ik zit al jaren (actief) op dit forum.
Ik hoop oprecht dat jullie mij kunnen voorzien van repliek, want ik voer momenteel een gevecht tussen wijsheid en mijn hart.
Een paar jaar geleden zijn ex en ik uit elkaar gegaan. We hebben een kind en hierover was strijd. Het is een ware vechtscheiding geweest met inmiddels duidelijkheid over ons kind en de omgang.
Sinds een tijdje is de omgangsregeling gewijzigd naar 50-50. Sindsdien is mijn ex, die zich hierdoor gewonnen voelt, bezig met andere dingen behalve strijd. Gelukkig zou je denken, maar niets is minder waar.
Als ons kind bij hem is en zijn vriendin is er niet stuurt hij mij de hele avond door berichten. Het gaat alle kanten op en als ik er zo over nadenk zit er eigenlijk ook helemaal geen duidelijkheid in. Wat ik wel denk is dat hij nog van mij houdt, maar ook blij is met zijn vriendin, omdat hij daar een nieuw leven mee kan opbouwen, nieuwe vrienden heeft gemaakt en hij heeft natuurlijk oppas.
Praktische vragen die ik hem stel over ons kind worden niet beantwoord. Er wordt overheen gepraat met allerlei teksten die over mij gaan en wat ik allemaal heb gedaan. Het is echt pure gaslighting en manipulatie. Dan moet ik hem bijvoorbeeld vertellen wat er in mij omgaat en hoe ik denk over de toekomst. Of het gaat over mijn verleden en mijn opvoeding.
Probleem is: ik hou nog van deze man. Ik ben weg, omdat ik niet meer tegen de leugens en het gedraai kon en hij fysiek gewelddadig. Iets waarvan ik zelf geloof dat dit kwam door veel stress en tegenslagen in combinatie met de druk die hij ervaarde van mij.
Afgelopen week, nadat hij weer hele avonden berichten heeft gestuurd, waaruit ik toch de hoop kreeg dat hij misschien inmiddels meer inzichten zou hebben gekregen door zijn nieuwe vriendin is hij bij mij thuis geweest en hebben we geknuffeld en gezoend.
Omdat het bijna bedtijd was voor kind vroeg ik of ze bleven. Dit wilde hij niet, omdat hij mij geen pijn wilde doen. Achteraf denk ik dat hij het thuis niet had kunnen uitleggen als ze de hele nacht weg waren gebleven.
Ik weet dat ik mij hiermee heb laten verleiden. Misschien eenzaamheid. Misschien toch (valse) hoop en toch ook een weg proberen te vinden voor ons kind. Het lijkt nu namelijk erg zwart/ wit: helemaal geen contact of meegaan in dit spel om toch ons kind ook 2 ouders te geven die (af en toe) samen kunnen zijn. Het doet mij een beetje denken aan Andre Hazes en Monique.
Ook is er de hoop dat als ik hierin meega ik meer toegang krijg tot ons kind. Ik ben het niet eens met de 50/50 regeling en weet dat hij zich in allerlei bochten wringt om te kunnen werken en ons kind achterlaat bij anderen. Ik heb liever dat hij mij dan gewoon vraagt en we het meer samen kunnen doen in plaats van 2 volledig gescheiden levens.
Nu is vermoedelijk zijn vriendin er weer en is het uiteraard rustig. Dat maakt tegelijkertijd een tweestrijd in mijn hoofd en hart: heb ik me laten gebruiken? Of is dit wat het gaat zijn omdat het in ieder geval beter is dan strijd?
Moet ik maar accepteren dat hij never nooit waarde gaat hechten aan wat ik belangrijk vind voor ons kind (want hij geeft tenslotte geen antwoord op mijn vragen) Ik weet dat als ik weer door zou vragen het weer ruzie zou worden of afstand. Terwijl we nu dus af en toe gezellig met ons kind leuke dingen kunnen doen. (waarbij ik dus eigenlijk nog steeds hoop koester dat we als gescheiden ouders wel samen voor ons kind zorgen en elkaar liefhebben)
Ik hoop op ervaringen en adviezen. Adviezen als 'ga in therapie' heb ik allang gehad en opgevolgd. Ik denk ook serieus dat dit de daadwerkelijke test is om te zien of ik sterk genoeg ben voor deze situatie. Het voelt alleen zo zwart/ wit om te zeggen: ik wil geen contact anders dan over ons kind (want dan is er dus helemaal geen contact, omdat hij niet wil overleggen)
Het voelt als dansen met de duivel. En als we geen kind hadden gehad, dan had ik natuurlijk allang het contact definitief verbroken.
Uiteraard ga ik er vanuit dat zijn vriendin van niets weet. Die denkt dat ik een gekke ex ben en heb ik nog nooit gezien of gesproken.
Ik heb vanwege problemen met mijn andere account een nieuwe gebruikersnaam aangemaakt, maar ik zit al jaren (actief) op dit forum.
Ik hoop oprecht dat jullie mij kunnen voorzien van repliek, want ik voer momenteel een gevecht tussen wijsheid en mijn hart.
Een paar jaar geleden zijn ex en ik uit elkaar gegaan. We hebben een kind en hierover was strijd. Het is een ware vechtscheiding geweest met inmiddels duidelijkheid over ons kind en de omgang.
Sinds een tijdje is de omgangsregeling gewijzigd naar 50-50. Sindsdien is mijn ex, die zich hierdoor gewonnen voelt, bezig met andere dingen behalve strijd. Gelukkig zou je denken, maar niets is minder waar.
Als ons kind bij hem is en zijn vriendin is er niet stuurt hij mij de hele avond door berichten. Het gaat alle kanten op en als ik er zo over nadenk zit er eigenlijk ook helemaal geen duidelijkheid in. Wat ik wel denk is dat hij nog van mij houdt, maar ook blij is met zijn vriendin, omdat hij daar een nieuw leven mee kan opbouwen, nieuwe vrienden heeft gemaakt en hij heeft natuurlijk oppas.
Praktische vragen die ik hem stel over ons kind worden niet beantwoord. Er wordt overheen gepraat met allerlei teksten die over mij gaan en wat ik allemaal heb gedaan. Het is echt pure gaslighting en manipulatie. Dan moet ik hem bijvoorbeeld vertellen wat er in mij omgaat en hoe ik denk over de toekomst. Of het gaat over mijn verleden en mijn opvoeding.
Probleem is: ik hou nog van deze man. Ik ben weg, omdat ik niet meer tegen de leugens en het gedraai kon en hij fysiek gewelddadig. Iets waarvan ik zelf geloof dat dit kwam door veel stress en tegenslagen in combinatie met de druk die hij ervaarde van mij.
Afgelopen week, nadat hij weer hele avonden berichten heeft gestuurd, waaruit ik toch de hoop kreeg dat hij misschien inmiddels meer inzichten zou hebben gekregen door zijn nieuwe vriendin is hij bij mij thuis geweest en hebben we geknuffeld en gezoend.
Omdat het bijna bedtijd was voor kind vroeg ik of ze bleven. Dit wilde hij niet, omdat hij mij geen pijn wilde doen. Achteraf denk ik dat hij het thuis niet had kunnen uitleggen als ze de hele nacht weg waren gebleven.
Ik weet dat ik mij hiermee heb laten verleiden. Misschien eenzaamheid. Misschien toch (valse) hoop en toch ook een weg proberen te vinden voor ons kind. Het lijkt nu namelijk erg zwart/ wit: helemaal geen contact of meegaan in dit spel om toch ons kind ook 2 ouders te geven die (af en toe) samen kunnen zijn. Het doet mij een beetje denken aan Andre Hazes en Monique.
Ook is er de hoop dat als ik hierin meega ik meer toegang krijg tot ons kind. Ik ben het niet eens met de 50/50 regeling en weet dat hij zich in allerlei bochten wringt om te kunnen werken en ons kind achterlaat bij anderen. Ik heb liever dat hij mij dan gewoon vraagt en we het meer samen kunnen doen in plaats van 2 volledig gescheiden levens.
Nu is vermoedelijk zijn vriendin er weer en is het uiteraard rustig. Dat maakt tegelijkertijd een tweestrijd in mijn hoofd en hart: heb ik me laten gebruiken? Of is dit wat het gaat zijn omdat het in ieder geval beter is dan strijd?
Moet ik maar accepteren dat hij never nooit waarde gaat hechten aan wat ik belangrijk vind voor ons kind (want hij geeft tenslotte geen antwoord op mijn vragen) Ik weet dat als ik weer door zou vragen het weer ruzie zou worden of afstand. Terwijl we nu dus af en toe gezellig met ons kind leuke dingen kunnen doen. (waarbij ik dus eigenlijk nog steeds hoop koester dat we als gescheiden ouders wel samen voor ons kind zorgen en elkaar liefhebben)
Ik hoop op ervaringen en adviezen. Adviezen als 'ga in therapie' heb ik allang gehad en opgevolgd. Ik denk ook serieus dat dit de daadwerkelijke test is om te zien of ik sterk genoeg ben voor deze situatie. Het voelt alleen zo zwart/ wit om te zeggen: ik wil geen contact anders dan over ons kind (want dan is er dus helemaal geen contact, omdat hij niet wil overleggen)
Het voelt als dansen met de duivel. En als we geen kind hadden gehad, dan had ik natuurlijk allang het contact definitief verbroken.
Uiteraard ga ik er vanuit dat zijn vriendin van niets weet. Die denkt dat ik een gekke ex ben en heb ik nog nooit gezien of gesproken.
woensdag 27 december 2023 om 10:30
.
Je beschrijft jullie toxische relatie alsof het een bouquetroman is in ieder geval:
Stel ontmoet elkaar, valt voor elkaar, dan volgt de Grote Blokkade, maar godzijdank als door een wonder overwint hun liefde toch dat onoverkomelijke obstakel.
Jij bent geen wonderwoman hè, dat mag je gerust (gaan) accepteren.
En edit: je hoeft geen wonderwoman te zijn om gelukkig met jezelf te worden. Succes!
woensdag 27 december 2023 om 10:34
Evoque schreef: ↑27-12-2023 09:43De mindfuck waar ik ook mee worstel en ik hoop dat jullie hier ook iets over kunnen zeggen:
Zoals ik al in een eerder bericht aangaf ben ik in een soortgelijke situatie opgegroeid met een vader en een stiefmoeder, waarbij ik altijd nog zag dat mijn vader van mijn moeder hield. Hij vroeg me altijd hoe het met haar ging en als klein meisje heb ik ze nog zien zoenen (tja, de geschiedenis herhaalt zich dus)
Mijn vader zie ik nu als een leeggezogen, ongelukkige man die rouwt om mijn moeder. Ik zie spijt en berouw. Hij is nooit helemaal gelukkig geworden. Mijn moeder trouwens ook niet.
Dit is dus wat ik geloof dat ook met mijn ex gaat zijn. En op de een of andere manier wil ik dit dus voorkomen. Hem (en ons) hiervoor behoeden.
Je hebt je vader niet kunnen redden, dus nu denk je met jouw gedrag dat je je ex kunt redden.
Dat is niet jouw taak én ligt niet binnen jouw mogelijkheden. Ook al heb jij in je hoofd de overtuiging dat dit wel zo is.
Lag jouw moeder wakker van hoe je vader was geworden? Ik denk het niet, alleen jíj had en hebt daar last van.
En inderdaad, de geschiedenis herhaalt zich... omdat jíj hem herhaalt. Niet omdat het zo toevallig loopt. En omdat jij hem herhaalt, doe jij je kind nu exact aan waar jij nu mee aan het worstelen bent.
Om over na te denken: Wat had er in jouw (kinder)ogen destijds moeten gebeuren of veranderen, zodat je ouders bij elkaar bleven en je vader niet je moeder ging mishandelen?
En klopt die gedachte nu je er met volwassen ogen naar kijkt nog steeds?
woensdag 27 december 2023 om 10:40
Mijn moeder lag niet zozeer wakker, maar ik heb haar altijd zien worstelen met eenzaamheid en zoeken naar liefde. Dat is dus mijn angst nu. En ik snap dat ik dus moet leren niet eenzaam te zijn en niet op zoek zijn naar liefde. En soms ben ik daar. soms ook niet.Rabarber schreef: ↑27-12-2023 10:34Je hebt je vader niet kunnen redden, dus nu denk je met jouw gedrag dat je je ex kunt redden.
Dat is niet jouw taak én ligt niet binnen jouw mogelijkheden. Ook al heb jij in je hoofd de overtuiging dat dit wel zo is.
Lag jouw moeder wakker van hoe je vader was geworden? Ik denk het niet, alleen jíj had en hebt daar last van.
En inderdaad, de geschiedenis herhaalt zich... omdat jíj hem herhaalt. Niet omdat het zo toevallig loopt. En omdat jij hem herhaalt, doe jij je kind nu exact aan waar jij nu mee aan het worstelen bent.
Om over na te denken: Wat had er in jouw (kinder)ogen destijds moeten gebeuren of veranderen, zodat je ouders bij elkaar bleven en je vader niet je moeder ging mishandelen?
En klopt die gedachte nu je er met volwassen ogen naar kijkt nog steeds?
Mijn vader en moeder zijn voor haar dood erg nader tot elkaar gekomen. Dat maakt het misschien ook zo verwarrend en misschien dat dit wel meer impact op mij heeft gehad dan ik doorheb.
Nu ik dit schrijf stromen de tranen uit mijn ogen. Ik denk dat hier heel veel zit.
Toevoeging: wat iemand al zei. Als een soort drama verhaal, opgeklopt. Van 2 mensen die veel van elkaar hielden, maar door kwade krachten niet bij elkaar konden zijn ofzo.
Mijn ex speelt hier trouwens erg op in. Dat ik lijk op mijn moeder en net zo word als zij. Als ik niet naar hem luister.
woensdag 27 december 2023 om 10:51
Door woorden uit sprookjesboeken te gebruiken, omfloers je de waarheid. Er zijn geen kwade krachten. Wel mensen met slecht gedrag. Slechte keuzes.
Ook geen Goede Fee of boze Stiefmoeders. Of Redders van meisjes in gevaar. Of Echte Liefde.
Wat er wel is: kinderen die de dupe van het gedrag van hun ouders zijn.
Ook geen Goede Fee of boze Stiefmoeders. Of Redders van meisjes in gevaar. Of Echte Liefde.
Wat er wel is: kinderen die de dupe van het gedrag van hun ouders zijn.
Everything you see I owe to spaghetti!
woensdag 27 december 2023 om 10:54
Dat is ook niet zozeer hoe ik het zie. Wel hoe ik het soms voel en nu even omschrijf.Annapicobella schreef: ↑27-12-2023 10:51Door woorden uit sprookjesboeken te gebruiken, omfloers je de waarheid. Er zijn geen kwade krachten. Wel mensen met slecht gedrag. Slechte keuzes.
Ook geen Goede Fee of boze Stiefmoeders. Of Redders van meisjes in gevaar. Of Echte Liefde.
Wat er wel is: kinderen die de dupe van het gedrag van hun ouders zijn.
Ik zie het als onkunde, angst en (gebrek aan) bepaalde opvoeding.
woensdag 27 december 2023 om 10:54
Je ex kent je zwakke plekken inderdaad goed. Jij moet in ieder geval beginnen met beseffen dat jij niet je moeder bent, en je ex niet je vader is. Dat is een situatie die weliswaar vormend is geweest voor jou, maar die verder losstaat van jouw relatie met je ex. Stop met die twee dingen met elkaar verbinden.
woensdag 27 december 2023 om 11:01
ga eens hard aan het werk met de gedachte dat jezelf goed genoeg bent om gelukkig te zijn. Je hebt geen partner nodig om pas compleet en gelukkig te zijn. Ik geloof er heilig in dat pas als je jezelf goed genoeg vindt, je pas in staat bent om goed te functioneren in een relatie. En die relatie is er dan niet, omdat het leven pas leuk is als er een relatie is. Nee die relatie is er omdat jij die toestaat in je eigen leven.
Stop met al die sprookjes zielige taal en kijk gewoon naar de kale feiten. Hij manipuleert je en jij staat dat toe want je bent zielig door verleden met vader en moeder. In die modus wordt het niet beter en zal hij altijd greep op je houden terwijl hij gewoon lekker zijn eigen ding doet. Werk aan jezelf. Sterk en zelfstandig worden en dan mag een eventuele partner die op je pad komt, verdomde zn best doen om te laten zien waarom hij een plekje in je leven waard is ipv dat je deze lapzwans met 0,0 moeite toe laat je leven te vergallen.
Stop met al die sprookjes zielige taal en kijk gewoon naar de kale feiten. Hij manipuleert je en jij staat dat toe want je bent zielig door verleden met vader en moeder. In die modus wordt het niet beter en zal hij altijd greep op je houden terwijl hij gewoon lekker zijn eigen ding doet. Werk aan jezelf. Sterk en zelfstandig worden en dan mag een eventuele partner die op je pad komt, verdomde zn best doen om te laten zien waarom hij een plekje in je leven waard is ipv dat je deze lapzwans met 0,0 moeite toe laat je leven te vergallen.
woensdag 27 december 2023 om 11:09
Working on itGizz1979 schreef: ↑27-12-2023 11:01ga eens hard aan het werk met de gedachte dat jezelf goed genoeg bent om gelukkig te zijn. Je hebt geen partner nodig om pas compleet en gelukkig te zijn. Ik geloof er heilig in dat pas als je jezelf goed genoeg vindt, je pas in staat bent om goed te functioneren in een relatie. En die relatie is er dan niet, omdat het leven pas leuk is als er een relatie is. Nee die relatie is er omdat jij die toestaat in je eigen leven.
Stop met al die sprookjes zielige taal en kijk gewoon naar de kale feiten. Hij manipuleert je en jij staat dat toe want je bent zielig door verleden met vader en moeder. In die modus wordt het niet beter en zal hij altijd greep op je houden terwijl hij gewoon lekker zijn eigen ding doet. Werk aan jezelf. Sterk en zelfstandig worden en dan mag een eventuele partner die op je pad komt, verdomde zn best doen om te laten zien waarom hij een plekje in je leven waard is ipv dat je deze lapzwans met 0,0 moeite toe laat je leven te vergallen.
Overigens ben ik absoluut niet bezig met een nieuwe partner hoor. Laat dat duidelijk zijn. Ik voel daar geen enkele ruimte voor en zie ook niet in hoe een man momenteel een aanvulling kan zijn op mijn leven. In die zin kan ik dus wel goed alleen zijn.
Het is enkel de zwakke plek voor mijn ex die me nog gevangen houdt. En ik vermoed dat dit voortkomt uit mijn verlatingsangst en trauma/ jeugd.
Daarom schrijf ik er hier ook zo open over. Ik wil me er niet meer door laten leiden/ lijden
woensdag 27 december 2023 om 11:10
Herkenbaar, mijn ouders hadden ook zo'n "liefde".
Kan lang duren voordat je jezelf herprogrammeert en ziet dat zoiets niets met liefde te maken heeft.
Je gebruikt de woorden houden van, maar er zijn relatief veel mensen die emotioneel niet voldoende ontwikkeld zijn om echte empathie te kunnen ervaren. Jouw ex heeft at vermogen sowieso niet. Je zoekt liefde bij een man die emotioneel 7 jaar oud is.
Waarom, omdat dat de enige versie van liefde is die je kent. Rationeel zal je wel weten dat dit niet klopt maar je meisjeshart gaat aan op dit niveau van verbinding die eigenlijk een traumabond is. En die heb je nog niet verbroken en verwerkt.
Dit soort relaties gaan vaak door na een scheiding en maakt het voor de ex veel veiliger en makkelijker. Hij hoeft nu nooit meer verantwoordelijkheid te nemen want hij kan twee mensen tegen elkaar uitspelen. Dat is voor hem ideaal. Twee vrouwen die hem willen.
Je leert jouw kind nu dat dit soort drama liefde is en dat dit het maximaal haalbare is voor hem/haar, net zoals jij dat leerde. Momenteel ben je helaas geen patronen aan het doorbreken maar aan het herhalen.
Meer werk is dus nodig. Je schrijft in je OP dat je therapie "al lang" gedaan hebt maar dat vind ik te arrogant. Scheiden was dapper en sterk maar dat kan je op emoties en adrenaline doen. Het wordt moeilijk zodra je alleen met jezelf overblijft en je je minderwaardigheid voelt, en dat gaat dus nu al fout.
Je ex heeft al lang geen respect meer voor je, hij voelt zich lekker omdat jij zo zwak bent dat je hem wil, zelfs na alles wat hij je aangedaan heeft. Voor hem is dit de tijd van z'n leven en het voedt zijn ego enorm. De persoon van wie je houdt bestaat niet, dat is vooral een beeld van hem zoals hij zich in het begin heeft voorgedaan en dat jij nu in stand houdt.
Kan lang duren voordat je jezelf herprogrammeert en ziet dat zoiets niets met liefde te maken heeft.
Je gebruikt de woorden houden van, maar er zijn relatief veel mensen die emotioneel niet voldoende ontwikkeld zijn om echte empathie te kunnen ervaren. Jouw ex heeft at vermogen sowieso niet. Je zoekt liefde bij een man die emotioneel 7 jaar oud is.
Waarom, omdat dat de enige versie van liefde is die je kent. Rationeel zal je wel weten dat dit niet klopt maar je meisjeshart gaat aan op dit niveau van verbinding die eigenlijk een traumabond is. En die heb je nog niet verbroken en verwerkt.
Dit soort relaties gaan vaak door na een scheiding en maakt het voor de ex veel veiliger en makkelijker. Hij hoeft nu nooit meer verantwoordelijkheid te nemen want hij kan twee mensen tegen elkaar uitspelen. Dat is voor hem ideaal. Twee vrouwen die hem willen.
Je leert jouw kind nu dat dit soort drama liefde is en dat dit het maximaal haalbare is voor hem/haar, net zoals jij dat leerde. Momenteel ben je helaas geen patronen aan het doorbreken maar aan het herhalen.
Meer werk is dus nodig. Je schrijft in je OP dat je therapie "al lang" gedaan hebt maar dat vind ik te arrogant. Scheiden was dapper en sterk maar dat kan je op emoties en adrenaline doen. Het wordt moeilijk zodra je alleen met jezelf overblijft en je je minderwaardigheid voelt, en dat gaat dus nu al fout.
Je ex heeft al lang geen respect meer voor je, hij voelt zich lekker omdat jij zo zwak bent dat je hem wil, zelfs na alles wat hij je aangedaan heeft. Voor hem is dit de tijd van z'n leven en het voedt zijn ego enorm. De persoon van wie je houdt bestaat niet, dat is vooral een beeld van hem zoals hij zich in het begin heeft voorgedaan en dat jij nu in stand houdt.
woensdag 27 december 2023 om 11:16
Dank je wel voor je krachtige analyse en confronterende woorden.bijtie schreef: ↑27-12-2023 11:10Herkenbaar, mijn ouders hadden ook zo'n "liefde".
Kan lang duren voordat je jezelf herprogrammeert en ziet dat zoiets niets met liefde te maken heeft.
Je gebruikt de woorden houden van, maar er zijn relatief veel mensen die emotioneel niet voldoende ontwikkeld zijn om echte empathie te kunnen ervaren. Jouw ex heeft at vermogen sowieso niet. Je zoekt liefde bij een man die emotioneel 7 jaar oud is.
Waarom, omdat dat de enige versie van liefde is die je kent. Rationeel zal je wel weten dat dit niet klopt maar je meisjeshart gaat aan op dit niveau van verbinding die eigenlijk een traumabond is. En die heb je nog niet verbroken en verwerkt.
Dit soort relaties gaan vaak door na een scheiding en maakt het voor de ex veel veiliger en makkelijker. Hij hoeft nu nooit meer verantwoordelijkheid te nemen want hij kan twee mensen tegen elkaar uitspelen. Dat is voor hem ideaal. Twee vrouwen die hem willen.
Je leert jouw kind nu dat dit soort drama liefde is en dat dit het maximaal haalbare is voor hem/haar, net zoals jij dat leerde. Momenteel ben je helaas geen patronen aan het doorbreken maar aan het herhalen.
Meer werk is dus nodig. Je schrijft in je OP dat je therapie "al lang" gedaan hebt maar dat vind ik te arrogant. Scheiden was dapper en sterk maar dat kan je op emoties en adrenaline doen. Het wordt moeilijk zodra je alleen met jezelf overblijft en je je minderwaardigheid voelt, en dat gaat dus nu al fout.
Je ex heeft al lang geen respect meer voor je, hij voelt zich lekker omdat jij zo zwak bent dat je hem wil, zelfs na alles wat hij je aangedaan heeft. Voor hem is dit de tijd van z'n leven en het voedt zijn ego enorm. De persoon van wie je houdt bestaat niet, dat is vooral een beeld van hem zoals hij zich in het begin heeft voorgedaan en dat jij nu in stand houdt.
Het sterkt me enorm bij het gevoel om het contact verder te verbreken en hem zijn eigen leven te laten leiden. Zonder mij als marionet.
We zouden een speel afspraak hebben voor kind en omwille van kind, maar die ga ik ook afzeggen.
woensdag 27 december 2023 om 11:23
Evoque schreef: ↑27-12-2023 11:16Dank je wel voor je krachtige analyse en confronterende woorden.
Het sterkt me enorm bij het gevoel om het contact verder te verbreken en hem zijn eigen leven te laten leiden. Zonder mij als marionet.
We zouden een speel afspraak hebben voor kind en omwille van kind, maar die ga ik ook afzeggen.
Een speelafspraak samen met hem??
Je kind kan nog niet praten, schreef je. Dus dat het omwille van je kind is, kan ik dan moeilijk geloven. Goed dat je die afspraak afzegt. Want je motieven zijn misschien niet helemaal zuiver (je wilt hem misschien onbewust zien).
woensdag 27 december 2023 om 11:35
Evoque schreef: ↑27-12-2023 10:40Mijn moeder lag niet zozeer wakker, maar ik heb haar altijd zien worstelen met eenzaamheid en zoeken naar liefde. Dat is dus mijn angst nu. En ik snap dat ik dus moet leren niet eenzaam te zijn en niet op zoek zijn naar liefde. En soms ben ik daar. soms ook niet.
Mijn vader en moeder zijn voor haar dood erg nader tot elkaar gekomen. Dat maakt het misschien ook zo verwarrend en misschien dat dit wel meer impact op mij heeft gehad dan ik doorheb.
Nu ik dit schrijf stromen de tranen uit mijn ogen. Ik denk dat hier heel veel zit.
Toevoeging: wat iemand al zei. Als een soort drama verhaal, opgeklopt. Van 2 mensen die veel van elkaar hielden, maar door kwade krachten niet bij elkaar konden zijn ofzo.
Mijn ex speelt hier trouwens erg op in. Dat ik lijk op mijn moeder en net zo word als zij. Als ik niet naar hem luister.
Jij leeft niet hun leven, jij bent niet je moeder noch je vader.
Goed dat de tranen stromen, even wat lucht creëren.
Weet je voor jezelf waar die tranen van zijn? Om je eigen leed, of om het leed wat je van je ouders kent?
woensdag 27 december 2023 om 11:37
Dit. Zoek therapie voor traumaverwerking, integratieve therapie, gestalt, de vorm maakt niet zo veel uit. Ik hoop dat je het ervoor over hebt en komend jaar hier stappen in kan gaan zetten.
woensdag 27 december 2023 om 11:54
Ik snap wat je zegt, maar ik denk niet dat dit de reden is. Eigenlijk wil ik hem helemaal niet zien juist.Rabarber schreef: ↑27-12-2023 11:23Een speelafspraak samen met hem??
Je kind kan nog niet praten, schreef je. Dus dat het omwille van je kind is, kan ik dan moeilijk geloven. Goed dat je die afspraak afzegt. Want je motieven zijn misschien niet helemaal zuiver (je wilt hem misschien onbewust zien).
Ik heb net de situatie én de speelafspraak besproken met de huisarts en ook hij kon eigenlijk geen zinnig advies geven. Het lijkt een soort strategiebepaling, waarbij ik moet accepteren dat vader en ik het niet altijd eens zijn en ik dat soms zal moeten slikken. En daarbij het belang van kind: duidelijkheid en daarmee dichte deuren (waarbij ex dus de moeilijke momenten zelf zal moeten oplossen met misschien wel alle gevolgen van dien, of ergens toch een band opbouwen, zodat hij wellicht mij inderdaad inzet op de voor hem moeilijke momenten, zodat ik er voor kind kan zijn (waarbij ik dus inderdaad een speelbal ben, maar wel ons kind hiermee bescherm)
Ik ga wel praten met een ervaren praktijkondersteuner.
woensdag 27 december 2023 om 11:59
Ik voelde me even een klein kind wat huilt om iets wat nooit heeft mogen zijn, maar er wel was. Onbereikbaar en moeilijk. Als je begrijpt ik bedoel. Ik besef me dat het voor beiden is: Mijn eigen leed en die van mijn ouders.
woensdag 27 december 2023 om 12:05
Uh, als die 50-50 regeling te moeilijk voor hem is: terug naar de rechtbank (ipv naar jou).
Laat hem (voor nu) aanmodderen, hij wentelt de zorg toch af op zijn nieuwe partner, dus over het welzijn van je kind hoef je je geen zorgen te maken, want het kind heeft die stiefmoeder. En dat zal heus geen boze sprookjesfiguur zijn.
Als ik jou was zou ik een band met haar opbouwen (ipv met hem). Overleg (per app) met haar over het kind, want zij verzorgt het kind in de dagelijkse praktijk.
Stop in ieder geval met jezelf zo oververantwoordelijk te maken.
Laat hem (voor nu) aanmodderen, hij wentelt de zorg toch af op zijn nieuwe partner, dus over het welzijn van je kind hoef je je geen zorgen te maken, want het kind heeft die stiefmoeder. En dat zal heus geen boze sprookjesfiguur zijn.
Als ik jou was zou ik een band met haar opbouwen (ipv met hem). Overleg (per app) met haar over het kind, want zij verzorgt het kind in de dagelijkse praktijk.
Stop in ieder geval met jezelf zo oververantwoordelijk te maken.
anoniem_6626158dc134d wijzigde dit bericht op 27-12-2023 12:08
18.80% gewijzigd
woensdag 27 december 2023 om 12:08
Zoals al eerder gezegd, accepteer dat hij anders met jullie kind zal omgaan dan jij doet. Zolang kind eten, drinken, schone luier krijgt en veilig is, heb je daar als ex weinig van te vinden. Hij zal ongetwijfeld iets van jouw manier van opvoeden vinden. Ik zou voor nu het contact echt tot een minimum beperken. Dan kun je in de toekomst altijd nog ruimte geven als jezelf sterker staat en er behoefte is. Een kind hoeft geen hinder te ondervinden van gescheiden ouders die duidelijke grenzen naar elkaar hebben. juist dat wisselende wel/geen goed contact is verrassend.Evoque schreef: ↑27-12-2023 11:54Ik snap wat je zegt, maar ik denk niet dat dit de reden is. Eigenlijk wil ik hem helemaal niet zien juist.
Ik heb net de situatie én de speelafspraak besproken met de huisarts en ook hij kon eigenlijk geen zinnig advies geven. Het lijkt een soort strategiebepaling, waarbij ik moet accepteren dat vader en ik het niet altijd eens zijn en ik dat soms zal moeten slikken. En daarbij het belang van kind: duidelijkheid en daarmee dichte deuren (waarbij ex dus de moeilijke momenten zelf zal moeten oplossen met misschien wel alle gevolgen van dien, of ergens toch een band opbouwen, zodat hij wellicht mij inderdaad inzet op de voor hem moeilijke momenten, zodat ik er voor kind kan zijn (waarbij ik dus inderdaad een speelbal ben, maar wel ons kind hiermee bescherm)
Ik ga wel praten met een ervaren praktijkondersteuner.
En ga eens gewoon in harde bewoordingen het verhaal voor jezelf op een rij zetten in plaats van in allerlei cliches:
een klein kind wat huilt om iets wat nooit heeft mogen zijn, maar er wel was.
Van 2 mensen die veel van elkaar hielden, maar door kwade krachten niet bij elkaar konden zijn ofzo.
Zonder mij als marionet.
Het is enkel de zwakke plek voor mijn ex die me nog gevangen houdt.
Het voelt als dansen met de duivel
Desondanks bleef hij altijd wel ergens in mijn lichaam. Als dus de verslaving die nooit helemaal weg gaat
ik denk inderdaad dat ik superwoman ben die met haar blote handen ijzer kan bewerken, dat het bij mij anders gaat worden en dat ik het wél kan veranderen.
Meid, je zit niet in goede tijden slechte tijden of in een dokters romannetje. Sorry dat ik het zeg, maar het zelfmedelijden druipt er vanaf. Als je mijn beste vriendin zou zijn, had ik je even flink door elkaar geschud
. Ga hard met jezelf aan de slag. Voor jezelf, maar ook als voorbeeld voor je kind.
woensdag 27 december 2023 om 12:17
Evoque schreef: ↑27-12-2023 11:54Ik snap wat je zegt, maar ik denk niet dat dit de reden is. Eigenlijk wil ik hem helemaal niet zien juist.
Ik heb net de situatie én de speelafspraak besproken met de huisarts en ook hij kon eigenlijk geen zinnig advies geven. Het lijkt een soort strategiebepaling, waarbij ik moet accepteren dat vader en ik het niet altijd eens zijn en ik dat soms zal moeten slikken. En daarbij het belang van kind: duidelijkheid en daarmee dichte deuren (waarbij ex dus de moeilijke momenten zelf zal moeten oplossen met misschien wel alle gevolgen van dien, of ergens toch een band opbouwen, zodat hij wellicht mij inderdaad inzet op de voor hem moeilijke momenten, zodat ik er voor kind kan zijn (waarbij ik dus inderdaad een speelbal ben, maar wel ons kind hiermee bescherm)
Ik ga wel praten met een ervaren praktijkondersteuner.
Wat was dan de reden?
Het is inderdaad slikken en ieder zijn deel doen. Daar zullen vast vele forummers je in voor zijn gegaan. Hij is niet slecht voor jullie kind toch? Je kindje zou vast ook bij anderen zijn geweest als jullie nog samen waren en jullie beiden moesten werken. Zo'n ramp is dat blijkbaar niet.
Dus inderdaad: het belang van het kind en duidelijkheid. (En een 'dichte deur' hoort daar bij.)
Je vond hem een geschikte man om vader van je kind te kunnen zijn. Je wilt hem ergens ook nog wel terug. Dan moet je er op vertrouwen dat hij ook best een goede vader zal zijn. Daar zitten geen gevolgen aan, voor zover wij kunnen zien op basis van wat je hier schrijft.
Leuk? Nee, vast niet. Maar het is niet nodig om 'band op te bouwen'. Het is al ingewikkeld genoeg om gewoon een heldere omgangsregeling te accepteren. Méér moet je niet willen. Dan word je ook geen speelbal.
En bedenk: jij een speelbal, dan je kind ook! Je kunt dat niet scheiden. Je bent zijn voorbeeld.
woensdag 27 december 2023 om 12:23
Ja, ik begrijp wat je bedoelt.
Omarm het kind in jezelf. Je mag rouwen om iets wat nooit geweest is. En omarm jezelf op een bepaald moment dusdanig, dat je ergens in dat proces jezelf verandert in je eigen kind. En omarm dat dan. Geef je kind wat jij gemist hebt. Een stabiele, liefdevolle omgeving.
Wat de buitenwereld doet, daar heb je geen invloed op. Dus zorg dat de tijd bij zijn mama de veiligste en meest liefdevolle plek is, waar hij krijgt wat hij nodig heeft. Dat is het enige waar jij controle over hebt.
Dat hoeft niet meteen vandaag. Vandaag mag je jezelf als klein meisje van toen omarmen. Dat meisje verdient dat.
woensdag 27 december 2023 om 12:32
Het is moeilijk om je ideaalbeeld van jou en je ex die samen met jullie kind een gelukkig gezin vormen los te laten. Al was het naar omdat je daardoor je kind minder ziet. Heel begrijpelijk overigens.
Die gevoelens projecteer je op je ex. Jij bent er van overtuigd dat je ex ook veel gelukkiger zal zijn als hij met jou en jullie kind samenwoont. Dan is hij toch veel gelukkiger dan met zijn huidige vriendin. Het enige dat daarvoor nodig is dat hij stopt met liegen en manipuleren en zich slecht gedragen.
Je voelt zelfs medelijden voor hem dat hij daar toe niet in staat is.
Maar wat je ook doet of nalaat. Je ex gaat niet veranderen.
Hij is in tegenstelling tot jou wel gelukkiger in deze situatie. En als hij dat niet is omdat hij niet in staat is om een goede liefdevolle stabiele relatie aan te gaan is dat zijn verlies. Het is zuur dat jij de fout hebt gemaakt om voor hem te kiezen. Maar daar hoef jij niet de rest van je leven voor te boeten. Zoals je moeder wel heeft gedaan.
Ja zeg jij dan maar op het eind kwamen mijn vader en moeder wel nader tot elkaar het waren de omstandigheden die hen uit elkaar dreven.
Bij jou en je ex zijn het niet de omstandigheden. Het is zijn keuze zich zo te gedragen waardoor hij Julie relatie heeft verpest. En dan kan jij nog zoveel excuses hebbeb nare jeugd etc , maar hij kan er ook voor kiezen omdat te verwerken en achter zich te laten.
Jij ziet parallellen tussen de relatie van je ouders en je eigen relatie. Je kan er voor kiezen om niet net als je moeder te blijven wachten tot hij ooit gaat veranderen met sint juttenis of je kan er voor kiezen om te gaa voor je eigen geluk.
Die gevoelens projecteer je op je ex. Jij bent er van overtuigd dat je ex ook veel gelukkiger zal zijn als hij met jou en jullie kind samenwoont. Dan is hij toch veel gelukkiger dan met zijn huidige vriendin. Het enige dat daarvoor nodig is dat hij stopt met liegen en manipuleren en zich slecht gedragen.
Je voelt zelfs medelijden voor hem dat hij daar toe niet in staat is.
Maar wat je ook doet of nalaat. Je ex gaat niet veranderen.
Hij is in tegenstelling tot jou wel gelukkiger in deze situatie. En als hij dat niet is omdat hij niet in staat is om een goede liefdevolle stabiele relatie aan te gaan is dat zijn verlies. Het is zuur dat jij de fout hebt gemaakt om voor hem te kiezen. Maar daar hoef jij niet de rest van je leven voor te boeten. Zoals je moeder wel heeft gedaan.
Ja zeg jij dan maar op het eind kwamen mijn vader en moeder wel nader tot elkaar het waren de omstandigheden die hen uit elkaar dreven.
Bij jou en je ex zijn het niet de omstandigheden. Het is zijn keuze zich zo te gedragen waardoor hij Julie relatie heeft verpest. En dan kan jij nog zoveel excuses hebbeb nare jeugd etc , maar hij kan er ook voor kiezen omdat te verwerken en achter zich te laten.
Jij ziet parallellen tussen de relatie van je ouders en je eigen relatie. Je kan er voor kiezen om niet net als je moeder te blijven wachten tot hij ooit gaat veranderen met sint juttenis of je kan er voor kiezen om te gaa voor je eigen geluk.
goudglitter wijzigde dit bericht op 27-12-2023 12:43
1.47% gewijzigd
woensdag 27 december 2023 om 12:34
Dank jullie wel. Ik heb besloten de speelafspraak af te zeggen, kind in de tijd dat het bij hem is los te laten en het contact wederom tot minimum te beperken.
Nogmaals, dit was een terugval. Ik was oprecht al heel goed bezig.
Het gaat met stappen en ik krijg steeds meer de controle over mijzelf terug. Ik zal het nu moeten herpakken en de illusies moeten laten voor wat ze zijn.
Het was in die zin ook wel een verhelderende terugval, omdat ik al die tijd nog aan die illusie heb vastgehouden. Het voelt nu als afsluiten.
Mijn ogen lijken oprecht geopend. Ook al weet ik dat ik waarschijnlijk nog veel moeilijke momenten zal gaan krijgen.
Wat mij nu opvalt bij mijzelf, in tegenstelling tot andere van dit soort momenten is dat ik geen twijfel meer voel of ik een verkeerde keuze maak en mijzelf en kind hiermee wat ontzeg. Ik ben continue bang geweest, bij het dichtgooien van de deur, dat ik het misschien wel verkeerd zou zien en een verkeerde keuze zou maken, omdat ik niet beter wist. Heb soms zelfs tegen mijzelf gezegd dat ik gewoon bang was en dat het daarom makkelijker was om de deur dicht te gooien.
Dat voelt nu oprecht anders.
Nogmaals, dit was een terugval. Ik was oprecht al heel goed bezig.
Het gaat met stappen en ik krijg steeds meer de controle over mijzelf terug. Ik zal het nu moeten herpakken en de illusies moeten laten voor wat ze zijn.
Het was in die zin ook wel een verhelderende terugval, omdat ik al die tijd nog aan die illusie heb vastgehouden. Het voelt nu als afsluiten.
Mijn ogen lijken oprecht geopend. Ook al weet ik dat ik waarschijnlijk nog veel moeilijke momenten zal gaan krijgen.
Wat mij nu opvalt bij mijzelf, in tegenstelling tot andere van dit soort momenten is dat ik geen twijfel meer voel of ik een verkeerde keuze maak en mijzelf en kind hiermee wat ontzeg. Ik ben continue bang geweest, bij het dichtgooien van de deur, dat ik het misschien wel verkeerd zou zien en een verkeerde keuze zou maken, omdat ik niet beter wist. Heb soms zelfs tegen mijzelf gezegd dat ik gewoon bang was en dat het daarom makkelijker was om de deur dicht te gooien.
Dat voelt nu oprecht anders.
anoniem_65e9a81e07810 wijzigde dit bericht op 27-12-2023 12:52
28.04% gewijzigd
woensdag 27 december 2023 om 12:37
Inderdaad. Jij ontneemt de kansen op opnieuw in die destructieve relatie te stappen, weer op je tenen te lopen, weer mishandeld te worden.
Daarmee creëer je de mogelijkheid om met je kind een stabiele en veilige plek te hebben, waar jullie jezelf kunnen zijn. Daarmee houd je de deur dicht voor iemand die jou niet respecteert en schadelijk is.
Mijn relatie ervaring is dat relaties niet fundamenteel veranderen. Met name in tijden van stress grijpen mensen terug op hun basisgedrag. En een mensenleven heeft nu eenmaal stress. Dat kun je niet voorkomen, dus zorg dat je, als je een partner hebt, dat iemand is waarmee het veilig is, ook in stressvolle situaties.
Jouw sprookje dat jullie elkaar gelukkig gaan maken is een sprookje. De werkelijkheid is mooier, rauwer en echter. Je kunt je sprookje blijven najagen tot je dood, of je kunt de werkelijkheid in de ogen zien en NU gaan leven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
