Relaties
alle pijlers
(ex?) geliefde krijgt kind met een ander
donderdag 11 oktober 2007 om 00:23
Lieve allemaal.
Mijn (x?..onduidelijk) -vriend, met wie ik af en aan al 10 jaar samen ben, is onlangs voor zijn werk verhuist naar Berlijn. Het was voor onbepaalde tijd en wij zaten in grijze fase toen hij vertrok 3 maanden geleden. Ik was een tijdje verliefd op n ander (jep, de dj), maar dat werd niks en ik kon mijn ex toch niet vergeten. Voor hij wegging bloeide alles weer op tussen ons. We zouden kijken hoe long distance ging...maar wilde elkaar wel op een bepaalde manier vrijlaten...we zouden afwachten en kijken of we elkaar genoeg gingen missen om samen er toch helemaal voor te gaan. Nu is hij in de eerste 2 maanden al 2 keer terug gekomen en dat was heel vreemd, ik had hem wel gemist, maar ik voelde gewoon dat er tussen ons nog zoveel bagage zat uit het verleden dat ik de laatste keer dat ik hem zag, ongeveer 6 weken geleden, hem nog geen uitsluitsel kon geven of ik echt wel met hem verder wilde. Hij was daar zo teleurgesteld over dat hij, eenmaal terug in Berlijn, op de avances van een collega is ingegaan en dus met een ander naar bed is gegaan. Ik was er kapot van toen hij het vertelde, hij zei dat hij ook was gaan twijfelen over mij, en behoefte had aan genegenheid ofzo.. waardeloze reactie. Ik was al zo verdrietig, tot vorige week mijn wereld helemaal overhoop is gehaald. Die collega blijkt zwanger te zijn en ze wil de baby houden. Hij wil het niet, heeft spijt en is helemaal over zn toeren. Hij, en ik, dachten altijd als we kinderen zouden hebben dat het samen was, we zijn zo lang samen geweest, elkaars eerste liefdes. Ondertussen zit ik nu thuis weg te kwijnen van verdriet. Ik kan niet omschrijven hoe pijnlijk dit is. Hij wilde liever niet dat ik het met vriendinnen bespreek omdat de situatie nog onzeker is en ik heb het daar heel moeilijk mee. Hij werkt veel en is moeilijk bereikbaar en ik weet zelf gewoon ook niet wat ik ermee aanmoet. Hij zou eerst begin november terugkomen naar Nederland voor n paar dagen bij mij, maar nu zei hij laatst aan de telefoon dat hij die collega misschien meeneemt als ze de baby houdt en naar zn ouders moeten gaan, en dat onze relatie, wat het ooit was of zou kunnen zijn, over moet zijn als ze besluit de baby te krijgen. Hij wilde eigelijk met haar ook praten over abortus, omdat hij het echt niet wil, hij is nog jong, zn carriere zit net in de lift, met veel reismogelijkheden... Eerst stemde ze ermee in, daarna wil ze het weer houden, en dan weer niet, ze komen er niet uit. Ik ben hem eigelijk dus gewoon nu kwijt, hij maakt daar allemaal heftige dingen mee en het lijkt wel alsof het lot heeft bepaald dat we niet meer samen kunnen zijn. (Trouwens lot, het is zijn schuld, maar hij zegt het veilige gedaan te hebben met haar;-() En ik weet helemaal niet of ik dit wel wil, of ik iets heb te willen en of ik hem moet vergeten en alleen verder moet gaan.. Ik zit in een hopeloze situatie. Ik hou nog van hem, maar ik kan dit gewoon niet aan. Ik trek dit niet. Ik kan ook niet zomaar hop naar Berlijn gaan, ik heb hem de laatste keer min of meer aan t lijntje gehouden door niks vast te willen leggen tussen ons... Had ik toen maar....wat als ik toen... maar als ik..??? zo zit ik hier nu. A total mess.. Sorry voor t lange verhaal, maar ik moet het gewoon kwijt... liefs L
Mijn (x?..onduidelijk) -vriend, met wie ik af en aan al 10 jaar samen ben, is onlangs voor zijn werk verhuist naar Berlijn. Het was voor onbepaalde tijd en wij zaten in grijze fase toen hij vertrok 3 maanden geleden. Ik was een tijdje verliefd op n ander (jep, de dj), maar dat werd niks en ik kon mijn ex toch niet vergeten. Voor hij wegging bloeide alles weer op tussen ons. We zouden kijken hoe long distance ging...maar wilde elkaar wel op een bepaalde manier vrijlaten...we zouden afwachten en kijken of we elkaar genoeg gingen missen om samen er toch helemaal voor te gaan. Nu is hij in de eerste 2 maanden al 2 keer terug gekomen en dat was heel vreemd, ik had hem wel gemist, maar ik voelde gewoon dat er tussen ons nog zoveel bagage zat uit het verleden dat ik de laatste keer dat ik hem zag, ongeveer 6 weken geleden, hem nog geen uitsluitsel kon geven of ik echt wel met hem verder wilde. Hij was daar zo teleurgesteld over dat hij, eenmaal terug in Berlijn, op de avances van een collega is ingegaan en dus met een ander naar bed is gegaan. Ik was er kapot van toen hij het vertelde, hij zei dat hij ook was gaan twijfelen over mij, en behoefte had aan genegenheid ofzo.. waardeloze reactie. Ik was al zo verdrietig, tot vorige week mijn wereld helemaal overhoop is gehaald. Die collega blijkt zwanger te zijn en ze wil de baby houden. Hij wil het niet, heeft spijt en is helemaal over zn toeren. Hij, en ik, dachten altijd als we kinderen zouden hebben dat het samen was, we zijn zo lang samen geweest, elkaars eerste liefdes. Ondertussen zit ik nu thuis weg te kwijnen van verdriet. Ik kan niet omschrijven hoe pijnlijk dit is. Hij wilde liever niet dat ik het met vriendinnen bespreek omdat de situatie nog onzeker is en ik heb het daar heel moeilijk mee. Hij werkt veel en is moeilijk bereikbaar en ik weet zelf gewoon ook niet wat ik ermee aanmoet. Hij zou eerst begin november terugkomen naar Nederland voor n paar dagen bij mij, maar nu zei hij laatst aan de telefoon dat hij die collega misschien meeneemt als ze de baby houdt en naar zn ouders moeten gaan, en dat onze relatie, wat het ooit was of zou kunnen zijn, over moet zijn als ze besluit de baby te krijgen. Hij wilde eigelijk met haar ook praten over abortus, omdat hij het echt niet wil, hij is nog jong, zn carriere zit net in de lift, met veel reismogelijkheden... Eerst stemde ze ermee in, daarna wil ze het weer houden, en dan weer niet, ze komen er niet uit. Ik ben hem eigelijk dus gewoon nu kwijt, hij maakt daar allemaal heftige dingen mee en het lijkt wel alsof het lot heeft bepaald dat we niet meer samen kunnen zijn. (Trouwens lot, het is zijn schuld, maar hij zegt het veilige gedaan te hebben met haar;-() En ik weet helemaal niet of ik dit wel wil, of ik iets heb te willen en of ik hem moet vergeten en alleen verder moet gaan.. Ik zit in een hopeloze situatie. Ik hou nog van hem, maar ik kan dit gewoon niet aan. Ik trek dit niet. Ik kan ook niet zomaar hop naar Berlijn gaan, ik heb hem de laatste keer min of meer aan t lijntje gehouden door niks vast te willen leggen tussen ons... Had ik toen maar....wat als ik toen... maar als ik..??? zo zit ik hier nu. A total mess.. Sorry voor t lange verhaal, maar ik moet het gewoon kwijt... liefs L
donderdag 11 oktober 2007 om 01:06
Jeetje wat een verhaal zeg! Echt een rotsituatie....
Wat ik wel vreemd vind is dat je na 1 keer veilige sex zwanger bent,,,, Zou het niet van een ander kunnen zijn. Elke vrouw zorgt tegenwoordig voor voorbehoedsmiddelen, pil spiraal o.i.d. Als man zijnde als je slim bent ook voor een condoom. In theorie heb je 3 dagen in de maand dat je vruchtbaar bent. De kans is dus heeeeeel klein dat het zijn kindje is als ze maar 1 keer met elkaar naar bed zijn gegaan. Was ze niet al zwanger en wil ze het hem in zijn schoenen schuiven om hem aan haarte binden??
Wat ik wel vreemd vind is dat je na 1 keer veilige sex zwanger bent,,,, Zou het niet van een ander kunnen zijn. Elke vrouw zorgt tegenwoordig voor voorbehoedsmiddelen, pil spiraal o.i.d. Als man zijnde als je slim bent ook voor een condoom. In theorie heb je 3 dagen in de maand dat je vruchtbaar bent. De kans is dus heeeeeel klein dat het zijn kindje is als ze maar 1 keer met elkaar naar bed zijn gegaan. Was ze niet al zwanger en wil ze het hem in zijn schoenen schuiven om hem aan haarte binden??
donderdag 11 oktober 2007 om 01:10
Hij vertelde later dat ze twee keer met elkaar naar bed zijn geweest en dat hij zelfs een condoom heeft gebruikt en zij zei aan de pil te zijn. Toen vertelde ze de volgende dag dat ze toch voor de zekerheid de morning-after pil wilde en die hebben ze toen zelfs nog gehaald. Hij zegt zeker te weten dat ze niet liegt als ze zegt dat het van hem is. Ze waren driedubbel beveiligd dus, maar hij heeft de test gezien en ze is zwanger. Hij kent haar al heel lang, nog uit Nederland voor hun afdeling naar Berlijn verhuisde. Hij zegt echt zeker te weten dat het van hem is.... Helaas.
donderdag 11 oktober 2007 om 08:41
Lauren, er kan hier een oeverloze discussie gaan plaatsvinden hoe het nu echt daar gegaan is mbt voorbehoedsmiddelen, dat zal de situatie tussen jullie niet veranderen.
De situatie tussen jou en je vriend is duidelijk erg veranderd. Niet alleen omdat zijn 'vriendinnetje' daar zwanger geraakt is. Ook omdat hij nu in het buitenland woont en werk en vergeet niet, dat jij verliefd bent geweest op een ander en het een tijdje uit geweest is. 6 weken geleden kon je hem nog geen duidelijkheid geven omtrent het wel of niet doorgaan met jullie relatie.
Nu liggen er ineens andere feiten op tafel, hij is namelijk verder gegaan met zijn leven en wel op een manier die jij niet echt leuk vindt. Hij heeft een nieuwe geliefde gezocht en deze is zwanger geraakt.Het is niet alleen het lot wat bepaald heeft dat jullie relatie mogelijk ten einde is. De aanzet voor dit alles is wel gegeven door jou zelf.
Je hebt het er moeilijk mee, dat er nu dingen gebeuren waar je totaal geen grip op hebt en dat kan ik me goed voorstellen, maar hoe zou het geweest zijn wanneer er geen derde in het spel geweest was? Er waren in jullie relatie al problemen, die nog lang niet allemaal opgelost waren.
Geef hem eerst de ruimte om de problemen daar op te lossen.
Sterkte.
De situatie tussen jou en je vriend is duidelijk erg veranderd. Niet alleen omdat zijn 'vriendinnetje' daar zwanger geraakt is. Ook omdat hij nu in het buitenland woont en werk en vergeet niet, dat jij verliefd bent geweest op een ander en het een tijdje uit geweest is. 6 weken geleden kon je hem nog geen duidelijkheid geven omtrent het wel of niet doorgaan met jullie relatie.
Nu liggen er ineens andere feiten op tafel, hij is namelijk verder gegaan met zijn leven en wel op een manier die jij niet echt leuk vindt. Hij heeft een nieuwe geliefde gezocht en deze is zwanger geraakt.Het is niet alleen het lot wat bepaald heeft dat jullie relatie mogelijk ten einde is. De aanzet voor dit alles is wel gegeven door jou zelf.
Je hebt het er moeilijk mee, dat er nu dingen gebeuren waar je totaal geen grip op hebt en dat kan ik me goed voorstellen, maar hoe zou het geweest zijn wanneer er geen derde in het spel geweest was? Er waren in jullie relatie al problemen, die nog lang niet allemaal opgelost waren.
Geef hem eerst de ruimte om de problemen daar op te lossen.
Sterkte.
donderdag 11 oktober 2007 om 08:49
Erg vervelend voor je Lauren.
Toch is hetgeen er is gebeurd een typisch geval van jammer.
Jij gaf geen zekerheid en wist niet of je verder wilde.
Het lot besloot dat het leven door ging.
Dat jij daardoor ineens spijt krijgt van je daden/beslissingen is erg vervelend voor je, maar that's life.
De relatie was wankel, zo wankel dat je twijfelde.
Je hoeft nu niet meer te twijfelen, hij heeft gekozen.
Jij moet verder met jouw leven, zonder hem.
Misschien hard, maar wel duidelijk.
Sterkte!.
Toch is hetgeen er is gebeurd een typisch geval van jammer.
Jij gaf geen zekerheid en wist niet of je verder wilde.
Het lot besloot dat het leven door ging.
Dat jij daardoor ineens spijt krijgt van je daden/beslissingen is erg vervelend voor je, maar that's life.
De relatie was wankel, zo wankel dat je twijfelde.
Je hoeft nu niet meer te twijfelen, hij heeft gekozen.
Jij moet verder met jouw leven, zonder hem.
Misschien hard, maar wel duidelijk.
Sterkte!.
donderdag 11 oktober 2007 om 08:56
Lauren, wat ik niet begrijp is het volgende. Je vriend was teleurgesteld omdat jij niet zeker wist of je met hem verder wou. Vervolgens, uit behoefte aan genegenheid (niet uit liefde dus!?), vrijt hij met een collega. Als die dan zwanger blijkt te zijn, is dat voor hem voldoende reden om met die collega verder te gaan!? Een relatie die alleen maar op een zwangerschap en (bij hem) op genegenheid, niet op liefde, gebaseerd is, lijkt me echt geen goede basis te hebben.
Aan de andere kant begrijp ik jouw vriend wel. Jullie hadden afgesproken elkaar vrij te laten om te zien of jullie elkaar zouden missen. Dan zeg jij dat je niet zeker bent van je gevoelens voor hem. Dat, samen met het feit dat je al eerder op een ander verliefd geworden was, zal voor je vriend inderdaad een grote teleurstelling geweest zijn. Dan is het 'menselijk' om troost te zoeken bij iemand die wél helemaal voor je wil gaan (ik veronderstel dat die collega hem wel helemaal ziet zitten?). Die behoefte aan genegenheid, waar je vriend het over had, vind ik dus geen waardeloze reactie in de gegeven omstandigheden.
Ik kan je geen raad geven, behalve niet te denken in termen van 'had ik maar, wat als...' want daar schiet je niets mee op.
Ik zou in jouw plaats wel een serieus gesprek met je vriend willen hebben, om hem te vragen of hij van die collega houdt en echt met haar verder wil, niet alleen vanwege de zwangerschap. Als dat zo is, zul je hem los moeten laten. Uithuilen en je leven opnieuw oppakken.
Als hij niet echt van haar houdt, zou ik hem vragen om nog eens goed na te denken of wat hij doet, wel verstandig is (niet, dus).
Maar wat ik eigenlijk denk is het volgende: je schrijft dat de relatie al tien jaar op en af gaat. Niet echt een goede relatie dus. Mij lijkt de enige mogelijkheid om echt gelukkig te worden: er nu mee kappen. Dat heb ik ooit ook eens moeten doen en dat was een van de beste beslissingen van mijn leven, ik ben nu erg gelukkig. Sterkte!
Aan de andere kant begrijp ik jouw vriend wel. Jullie hadden afgesproken elkaar vrij te laten om te zien of jullie elkaar zouden missen. Dan zeg jij dat je niet zeker bent van je gevoelens voor hem. Dat, samen met het feit dat je al eerder op een ander verliefd geworden was, zal voor je vriend inderdaad een grote teleurstelling geweest zijn. Dan is het 'menselijk' om troost te zoeken bij iemand die wél helemaal voor je wil gaan (ik veronderstel dat die collega hem wel helemaal ziet zitten?). Die behoefte aan genegenheid, waar je vriend het over had, vind ik dus geen waardeloze reactie in de gegeven omstandigheden.
Ik kan je geen raad geven, behalve niet te denken in termen van 'had ik maar, wat als...' want daar schiet je niets mee op.
Ik zou in jouw plaats wel een serieus gesprek met je vriend willen hebben, om hem te vragen of hij van die collega houdt en echt met haar verder wil, niet alleen vanwege de zwangerschap. Als dat zo is, zul je hem los moeten laten. Uithuilen en je leven opnieuw oppakken.
Als hij niet echt van haar houdt, zou ik hem vragen om nog eens goed na te denken of wat hij doet, wel verstandig is (niet, dus).
Maar wat ik eigenlijk denk is het volgende: je schrijft dat de relatie al tien jaar op en af gaat. Niet echt een goede relatie dus. Mij lijkt de enige mogelijkheid om echt gelukkig te worden: er nu mee kappen. Dat heb ik ooit ook eens moeten doen en dat was een van de beste beslissingen van mijn leven, ik ben nu erg gelukkig. Sterkte!
donderdag 11 oktober 2007 om 09:28
Lauren, ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Maar.....jullie zouden elkaar toch vrijlaten? En Reiger zegt het ook al: waarom was het een waardeloze reactie van hem? Misschien had je je iets eerder moeten bedenken, minder lang moeten twijfelen, eerder duidelijkheid aan je vriend moeten geven.
Of zoals Phil Collins jaren geleden al zong: You don't know what you've got 'till you lose it,
Ps. Ik hoop heel erg dat je (ex)vriend zijn verantwoordelijkheid neemt naar het kindje én naar de moeder van het kindje.
Of zoals Phil Collins jaren geleden al zong: You don't know what you've got 'till you lose it,
Ps. Ik hoop heel erg dat je (ex)vriend zijn verantwoordelijkheid neemt naar het kindje én naar de moeder van het kindje.
donderdag 11 oktober 2007 om 09:38
ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed dat als ze met comdoom en pil vrijen ze evengoed nog een morning aftherpil wil. In principe is de kans op zwangerschap al nihil met pil en condoom. Waarom wilde ze dan persé nog een morning aftherpil? Dat betekent dus dat ze echt NIET zwanger wilde worden. En nu heeft ze toch besloten om het te houden. Ik vind het ook een beetje een onwaarschijnlijk verhala van haar, zoals ik het nu begrijp.
Eerlijk gezegd zou het heel moeilijk worden willen jullie ooit weer een relatie hebben zoals die was. Die vrouw en haar kind staat hoe dan ook altijd tussen jullie in.
Wat wil hij eigenlijk met deze situatie? Zou hij nogsteeds met jou verder willen?
Eerlijk gezegd zou het heel moeilijk worden willen jullie ooit weer een relatie hebben zoals die was. Die vrouw en haar kind staat hoe dan ook altijd tussen jullie in.
Wat wil hij eigenlijk met deze situatie? Zou hij nogsteeds met jou verder willen?
donderdag 11 oktober 2007 om 09:52
Lauren, ik zou me in eerste instantie eens goed afvragen wat je nou eigenlijk kwijt bent en of dat iets is waarvoor je zou willen vechten. Ik krijg het idee dat je een knipperlichtrelatie kwijt bent. Jullie lieten elkaar vrij en hebben allebei wat met/gevoelens voor anderen (gehad). Is dat het soort relatie dat je graag wilt? Of heb je reden om te denken dat jullie het nu -na tien jaar los-vast en alles wat er in Berlijn gebeurd- ineens wèl echt samen kunnen? Zijn nieuwe vlam die na 1, 2, (weet jij veel hoeveel?) keer zwanger is ondanks de pil, een condoom èn een morningafterbehandeling (geloof je toch niet dit?!) is er blijkbaar erg zeker van dat ze met hem verder wil. Anders zou ze dit zo niet doen. Misschien heeft hij haar wel het idee gegeven dat zij nummer een is. Dat doen vreemdgaande mannen namelijk wel eens.
Als jij ook zeker weet dat je samen een toekomst hebt, zou ik dat zo snel mogenlijk duidelijk gaan maken. Niks niet afwachten tot het te laat is om de boel nog om te keren, en jammer van een eventueel drama. Als je het idee hebt dat jullie alle drie, vier ongelukkig zullen worden omdat je (ex)vriend voor haar kiest omdat dat nou eenmaal zo hoort als je vader wordt, ga ze dat dan zeggen!
Sterkte in elk geval!
Als jij ook zeker weet dat je samen een toekomst hebt, zou ik dat zo snel mogenlijk duidelijk gaan maken. Niks niet afwachten tot het te laat is om de boel nog om te keren, en jammer van een eventueel drama. Als je het idee hebt dat jullie alle drie, vier ongelukkig zullen worden omdat je (ex)vriend voor haar kiest omdat dat nou eenmaal zo hoort als je vader wordt, ga ze dat dan zeggen!
Sterkte in elk geval!
donderdag 11 oktober 2007 om 09:59
Ik heb dus ook mijn bedenkingen bij dat zwanger verhaal. Zij is aan de pil, ze gebruiken condooms en ze wil de morning afterpil. Ik kreeg meteen het idee van die collega dat het haar opzet was om zwanger te worden en op deze manier ervoor zorgt dat niemand dat ook maar zou denken. Ik denk dat zij helemaal niet aan de pil is en dat ze in the heat of the moment geen condoom hebben gebruikt en dat ze de morning afterpil hebben gehaald om die reden en dat zij die vervolgens niet geslikt heeft. Een kind verwekken door de pil, condoom en morning aferpil heen? No way.
Maar goed, daar gaat het verder niet om. Door deze situatie staan de zaken er heel anders voor. Misschien dat jij je hierdoor ineens realiseert dat je wel met hem verder wil en hij waarschijnlijk ook. De vraag is nu, zou jij ermee kunnen leven als hij een kind van een ander heeft? Ik zou het niet kunnen. Dat hij voor zijn kind wil zorgen snap ik ook wel, er zijn een heleboel mannen die zoiets hebben van oke het is mijn kind, dus ik ga ervoor zorgen.
Ik zou willen dat ik je echt advies kon geven, maar je zult zelf beslissingen moeten nemen. Het enige wat ik je kan aanraden is neem de tijd hiervoor.
En sterkte.
Maar goed, daar gaat het verder niet om. Door deze situatie staan de zaken er heel anders voor. Misschien dat jij je hierdoor ineens realiseert dat je wel met hem verder wil en hij waarschijnlijk ook. De vraag is nu, zou jij ermee kunnen leven als hij een kind van een ander heeft? Ik zou het niet kunnen. Dat hij voor zijn kind wil zorgen snap ik ook wel, er zijn een heleboel mannen die zoiets hebben van oke het is mijn kind, dus ik ga ervoor zorgen.
Ik zou willen dat ik je echt advies kon geven, maar je zult zelf beslissingen moeten nemen. Het enige wat ik je kan aanraden is neem de tijd hiervoor.
En sterkte.
Cum non tum age
donderdag 11 oktober 2007 om 10:28
Ja, hij heeft haar zwanger gemaakt, maar gaat ook niet 100% voor haar.
Als zij het wil houden zal het er waarschijnlijk op neerkomen dat zij voor het kindje gaat zorgen, en dat hij een bepaalde vorm van steun zal moeten geven, financieel in ieder geval, en als hij dat wil ook emotioneel (vader zijn).
Maar of ze moeten gaan samenwonen door dit ongelukje, dat lijkt me niet verstandig.. vroeg of laat gaat dat toch mis als er geen liefde is.
Jullie relatie heeft nog wel een kans denk ik, maar het gaat erom wat voor wensen ieder van jullie 3 heeft..
succes..
Als zij het wil houden zal het er waarschijnlijk op neerkomen dat zij voor het kindje gaat zorgen, en dat hij een bepaalde vorm van steun zal moeten geven, financieel in ieder geval, en als hij dat wil ook emotioneel (vader zijn).
Maar of ze moeten gaan samenwonen door dit ongelukje, dat lijkt me niet verstandig.. vroeg of laat gaat dat toch mis als er geen liefde is.
Jullie relatie heeft nog wel een kans denk ik, maar het gaat erom wat voor wensen ieder van jullie 3 heeft..
succes..
donderdag 11 oktober 2007 om 10:28
Een relatie die al 10 jaar af en aan gaat vind ik nogal instabiel. Als je na 10 jaar nog niet weet of hij de ware is, dan vind ik dat je daar gewoon een punt achter moet zetten omdat je vriend die duidelijkheid verdient. Je vriend kan toch niet eeuwen wachten op jouw verlossende woord? hij heeft dat ook niet gedaan en heeft zijn leven een nieuwe richting gegeven, het enige wat jij kunt doen is hem veel geluk wensen en doorgaan met je leven. Hij kan je ware liefde niet zijn, want over ware liefde twijfel je geen moment.
donderdag 11 oktober 2007 om 11:02
Vreemd verhaal... is het niet zo dat hij al 3 maanden wat met haar heeft en nu met z'n billen bloot nu ze zwanger is ? (want dat anti-conceptieverhaal slaat nergens op natuurlijk).
Maar goed.. wil jij hem nu terug omdat je beseft dat je hem echt kan kwijtraken of omdat je werkelijk potentie ziet in jullie relatie ?
Maar goed.. wil jij hem nu terug omdat je beseft dat je hem echt kan kwijtraken of omdat je werkelijk potentie ziet in jullie relatie ?
donderdag 11 oktober 2007 om 11:05
Eens.
Ik vind het meer een "blessing in disguise".
Ik vraag me af of je in shock ligt omdat je "de liefde van je leven" dreigt kwijt te raken of omdat de controle/macht uit je handen is genomen (de zekerheid dat hij aan het eind van een twijfelperiode altijd weer beschikbaar was).
Ik wens je sterkte.
donderdag 11 oktober 2007 om 11:24
Bedankt voor jullie reacties.
Het is ook gewoon een hele vreemde situatie...
Ik denk dat hij misschien niet helemaal eerlijk is geweest over de voorbehoedsmiddelen, en zij ook niet, want driedubbelle veiligheid, en toch zwanger? Ja, het is een kans op een biljoen ofzo..maar het gebeurt.
Ik weet idd niet of ik nu doordat ik de controle kwijt ben, ineens hem weer terug wil ofzo, maar begrijp alsjeblieft, dat ik nog wel heel veel liefde voor hem voel. In het verleden hebben we zoveel meegemaakt, samengewoond, uit elkaar, weer bij elkaar, hij was voor mij, ondanks alles, echt mijn nr.1 guy, we waren nog steeds zo close en heel erg met elkaar bezig. Ik heb toen ik hem de laatste keer zag, ook meteen spijt gehad van mijn twijfelachtige gedrag, maar toen ik dat aan hem vertelde was het al te laat en was hij al met die collega. Ik weet gewoon ook niet meer wat ik moet geloven van hem.. of hij wel echt de waarheid spreekt. Iedereen in mijn omgeving zegt dat ik het echt moet laten gaan en verder moet, alleen. (en dan weten ze nog niet eens van die zwangerschap) Maar ik heb gewoon zoveel moeite met loslaten. Het idee alleen al dat iemand anders zijn kind draagt, ik vind het zo moeilijk, pijnlijk en ik ben er gewoon kapot van... "Aan ware liefde twijfel je geen moment"....mee eens. Maar... de liefde was waar tussen ons, maar door ellende uit het verleden twijfelde ik aan de slaagkans van een relatie op lange afstand en dwaalde er nog steeds pijnlijke herinneringen door mn hoofd. Het komt er op neer dat ik nog steeds van hem hou...in mn hart. maar mijn verstand zegt dat ik misschien met een ander gelukkiger kan worden.. Maar mn hart doet zo'n pijn... en dan twijfel ik weer of ik er toch voor moet vechten.
Het is ook gewoon een hele vreemde situatie...
Ik denk dat hij misschien niet helemaal eerlijk is geweest over de voorbehoedsmiddelen, en zij ook niet, want driedubbelle veiligheid, en toch zwanger? Ja, het is een kans op een biljoen ofzo..maar het gebeurt.
Ik weet idd niet of ik nu doordat ik de controle kwijt ben, ineens hem weer terug wil ofzo, maar begrijp alsjeblieft, dat ik nog wel heel veel liefde voor hem voel. In het verleden hebben we zoveel meegemaakt, samengewoond, uit elkaar, weer bij elkaar, hij was voor mij, ondanks alles, echt mijn nr.1 guy, we waren nog steeds zo close en heel erg met elkaar bezig. Ik heb toen ik hem de laatste keer zag, ook meteen spijt gehad van mijn twijfelachtige gedrag, maar toen ik dat aan hem vertelde was het al te laat en was hij al met die collega. Ik weet gewoon ook niet meer wat ik moet geloven van hem.. of hij wel echt de waarheid spreekt. Iedereen in mijn omgeving zegt dat ik het echt moet laten gaan en verder moet, alleen. (en dan weten ze nog niet eens van die zwangerschap) Maar ik heb gewoon zoveel moeite met loslaten. Het idee alleen al dat iemand anders zijn kind draagt, ik vind het zo moeilijk, pijnlijk en ik ben er gewoon kapot van... "Aan ware liefde twijfel je geen moment"....mee eens. Maar... de liefde was waar tussen ons, maar door ellende uit het verleden twijfelde ik aan de slaagkans van een relatie op lange afstand en dwaalde er nog steeds pijnlijke herinneringen door mn hoofd. Het komt er op neer dat ik nog steeds van hem hou...in mn hart. maar mijn verstand zegt dat ik misschien met een ander gelukkiger kan worden.. Maar mn hart doet zo'n pijn... en dan twijfel ik weer of ik er toch voor moet vechten.
donderdag 11 oktober 2007 om 11:54
Tuurlijk hou je van hem en ben je aan hem gehecht. Hij is alleen je ware liefde niet, sowieso alleen al omdat hij niet voor je kiest. Ik weet niet waar je nog voor wil vechten, probeer het los te laten. Het was goed zoals het was, meer zat er niet in dan wat jullie de afgelopen jaren in jullie relatie hebben geïnvesteerd. Als er meer in had gezeten dan waren jullie echt nog wel samen, maar het is niet zo.
Ik gun je een relatie met iemand waar je helemaal voor gaat en waarin je geen twijfels kent en die popt heus wel een keer op, maak je geen zorgen. Maar met je ex-vriend is dat niet mogelijk gebleken.
Ik gun je een relatie met iemand waar je helemaal voor gaat en waarin je geen twijfels kent en die popt heus wel een keer op, maak je geen zorgen. Maar met je ex-vriend is dat niet mogelijk gebleken.
donderdag 11 oktober 2007 om 11:55
O wipkipje...
Ik weet dat je gelijk hebt. Iemand zei laatst tegen me "geluk is een keuze" en dat geloof ik ook wel. Zodra je het oud loslaat komt er vanzelf wat nieuws op je pad. Jammer genoeg heb ik dus al jarenlang een probleem met oslaten. Hij zit zo diep in mn hart en ik trek het me zo aan weet je. Dat hij daar allerlei heftige dingen meemaakt, ik het al met hem had verpest voor hij weer terugging naar Berlijn... Daarna is alles met een enorme stroomversnelling zo gecompliceerd geworden.. Zodra mn telefoon gaat en ik zie dat hij het is zakt mn hart naar mn knieen, ik bibber als een gek als ik hem aan de lijn heb, en hij lult trouwens alleen maar over hoe moeilijk het voor hem is, en eigelijk denkt hij niet eens aan mij heb ik t idee.. Hij heeft zoiets van "jij wilde me niet meer, ik ben verder gegaan e ik zit nu in een kutsituatie, comlpeet los van jou".. oftewel, hij betrekt mij er helemaal niet bij en denkt alleen aan zichzelf nu. De vraag of WIJ nu nog samen verder gaan lijkt niet eens meer op tafel te liggen...
Ik weet dat je gelijk hebt. Iemand zei laatst tegen me "geluk is een keuze" en dat geloof ik ook wel. Zodra je het oud loslaat komt er vanzelf wat nieuws op je pad. Jammer genoeg heb ik dus al jarenlang een probleem met oslaten. Hij zit zo diep in mn hart en ik trek het me zo aan weet je. Dat hij daar allerlei heftige dingen meemaakt, ik het al met hem had verpest voor hij weer terugging naar Berlijn... Daarna is alles met een enorme stroomversnelling zo gecompliceerd geworden.. Zodra mn telefoon gaat en ik zie dat hij het is zakt mn hart naar mn knieen, ik bibber als een gek als ik hem aan de lijn heb, en hij lult trouwens alleen maar over hoe moeilijk het voor hem is, en eigelijk denkt hij niet eens aan mij heb ik t idee.. Hij heeft zoiets van "jij wilde me niet meer, ik ben verder gegaan e ik zit nu in een kutsituatie, comlpeet los van jou".. oftewel, hij betrekt mij er helemaal niet bij en denkt alleen aan zichzelf nu. De vraag of WIJ nu nog samen verder gaan lijkt niet eens meer op tafel te liggen...
donderdag 11 oktober 2007 om 12:00
Sorry van de typos! Nell, ik snap wat je bedoelt, het zat er gewoon al niet meer in... Maar het is nu uit mijn handen genomen, die beslissing en dat maakt het misschien aan de ene kant makkelijker, maar ik ben er zo verdrietig van.. Dat hij dan nog zegt van "ik dacht altijd dat jij de moeder van mn kinderen zou worden"...en dat dacht ik eigelijk ook wel, Ik dacht, we hebben genoeg tijd om eruit te komen.
Verder gaan zonder hem...geen contakt meer.. is misschien wel de enige mogelijkheid voor mij om ooit nog gelukkig te worden.
Verder gaan zonder hem...geen contakt meer.. is misschien wel de enige mogelijkheid voor mij om ooit nog gelukkig te worden.
donderdag 11 oktober 2007 om 12:02
donderdag 11 oktober 2007 om 12:05
Uhhhh Lauren.....??
Wake up girl!!!!
Niet jij hebt hem in deze situatie gebracht, dat deed hij helemaal zelf!!.
En de ellende waarin hij nu zit, heeft helemaal NIETS met jou te maken.
Alleen maar met hem! Hij liep achter zijn pik aan.
Ik zeg het maar even plastisch. Jullie relatie was al over, anders ga je niet zover uit elkaar wonen.
Hij ging verder, jij niet en daar maakt hij nu misbruik van, omdat hij in de problemen is gekomen.
Wake up girl!!!!
Niet jij hebt hem in deze situatie gebracht, dat deed hij helemaal zelf!!.
En de ellende waarin hij nu zit, heeft helemaal NIETS met jou te maken.
Alleen maar met hem! Hij liep achter zijn pik aan.
Ik zeg het maar even plastisch. Jullie relatie was al over, anders ga je niet zover uit elkaar wonen.
Hij ging verder, jij niet en daar maakt hij nu misbruik van, omdat hij in de problemen is gekomen.
