Relaties
alle pijlers
Zwanger van een ijspegel. Ik heb een beetje liefde nodig
donderdag 27 februari 2025 om 16:50
Hi allemaal!
Ik ben zwanger en bijna uitgerekend. Super leuk en alles gaat gelukkig goed, op 1 ding na: mijn partner is behoorlijk afstandelijk. Ik merk dat ik juist nu heel veel behoefte heb aan affectie en emotionele bevestiging, maar die krijg ik absoluut niet.
Meteen een belangrijke side note: Mijn partner werkt enorm hard, op dit moment zelfs 7 dagen in de week. Super goed van hem en iets wat ik uiteraard erg waardeer- hij doet het immers voor ons gezin.
Woorden van blijdschap of liefde heeft hij niet. Hij commandeert mij veel (‘pak dit, doe dat’) en geeft mij verder weinig aandacht. Ik masseer vaak zijn rug in de avond (ook omdat dit het enige moment is waarop we elkaar ‘aanraken’), maar hij doet andersom niets voor mij. Hij vraagt me bijvoorbeeld niet hoe ik me voel en heeft geen zin om op te staan en thee voor me te zetten, terwijl ik eigenlijk ook best wel veel pijn ervaar in mijn rug en benen. Klein voorbeeldje, maar ik vind het toch jammer dat hij me niet wil verzorgen.
Zelf heb ik sinds kort verlof en doe ik wat ik kan in huis en ter ondersteuning van hem. Misschien waardeert hij me wel als ik iets voor hem doe ipv over dingen praat, denk ik dan. Hij vindt mij vaak slordig en chaotisch, dus heb ik bijv afgelopen week het huis van boven naar onder schoongemaakt, opgeruimd en geboend. Op mijn knieën met die grote buik, mijn moeder kwam me zelfs nog helpen. Hij zegt hier dan jammer genoeg geen woord over, maar klaagt wel over de dozen in de schuur die ik niet heb weggegooid. ‘Nou, hopelijk blijft het ook eens schoon’, moppert hij alleen, als ik er zelf over begin. Het is gewoon een beetje flauw in mijn optiek. Ook geeft hij aan dat hij het schandalig vindt dat mijn moeder mij geholpen heeft.
Knuffelen doet hij alleen omdat het ‘moet’, wanneer ik het hem vraag. Hij doet dit dan zuchtend en met duidelijke tegenzin. Ik krijg dan zo’n ongemakkelijke, korte knuffel, inclusief zachtjes op de rug slaan, zoals mannen onderling wel eens doen.
In een soort trieste poging om affectie te zoeken, probeerde ik vandaag zijn hand vast te houden buitenshuis. Dit wilde hij niet. ‘Loop a.u.b. gewoon door’, zegt hij dan. Ik voel me heel erg afgewezen. Later heb ik hem nog aangegeven dat ik aan hem merk dat hij heel druk is en dat ik hem graag wil helpen waar nodig. Ik ben er voor je, eigenlijk. Hij reageert dan helemaal niet, heel gek. Als ik vraag of hij me gehoord heeft, zegt hij gepikeerd dat ik niet zo moet zeuren en dat ik hem moe maak met mijn woorden. Ik kan eigenlijk niks goed doen…
Ik ben zwanger en bijna uitgerekend. Super leuk en alles gaat gelukkig goed, op 1 ding na: mijn partner is behoorlijk afstandelijk. Ik merk dat ik juist nu heel veel behoefte heb aan affectie en emotionele bevestiging, maar die krijg ik absoluut niet.
Meteen een belangrijke side note: Mijn partner werkt enorm hard, op dit moment zelfs 7 dagen in de week. Super goed van hem en iets wat ik uiteraard erg waardeer- hij doet het immers voor ons gezin.
Woorden van blijdschap of liefde heeft hij niet. Hij commandeert mij veel (‘pak dit, doe dat’) en geeft mij verder weinig aandacht. Ik masseer vaak zijn rug in de avond (ook omdat dit het enige moment is waarop we elkaar ‘aanraken’), maar hij doet andersom niets voor mij. Hij vraagt me bijvoorbeeld niet hoe ik me voel en heeft geen zin om op te staan en thee voor me te zetten, terwijl ik eigenlijk ook best wel veel pijn ervaar in mijn rug en benen. Klein voorbeeldje, maar ik vind het toch jammer dat hij me niet wil verzorgen.
Zelf heb ik sinds kort verlof en doe ik wat ik kan in huis en ter ondersteuning van hem. Misschien waardeert hij me wel als ik iets voor hem doe ipv over dingen praat, denk ik dan. Hij vindt mij vaak slordig en chaotisch, dus heb ik bijv afgelopen week het huis van boven naar onder schoongemaakt, opgeruimd en geboend. Op mijn knieën met die grote buik, mijn moeder kwam me zelfs nog helpen. Hij zegt hier dan jammer genoeg geen woord over, maar klaagt wel over de dozen in de schuur die ik niet heb weggegooid. ‘Nou, hopelijk blijft het ook eens schoon’, moppert hij alleen, als ik er zelf over begin. Het is gewoon een beetje flauw in mijn optiek. Ook geeft hij aan dat hij het schandalig vindt dat mijn moeder mij geholpen heeft.
Knuffelen doet hij alleen omdat het ‘moet’, wanneer ik het hem vraag. Hij doet dit dan zuchtend en met duidelijke tegenzin. Ik krijg dan zo’n ongemakkelijke, korte knuffel, inclusief zachtjes op de rug slaan, zoals mannen onderling wel eens doen.
In een soort trieste poging om affectie te zoeken, probeerde ik vandaag zijn hand vast te houden buitenshuis. Dit wilde hij niet. ‘Loop a.u.b. gewoon door’, zegt hij dan. Ik voel me heel erg afgewezen. Later heb ik hem nog aangegeven dat ik aan hem merk dat hij heel druk is en dat ik hem graag wil helpen waar nodig. Ik ben er voor je, eigenlijk. Hij reageert dan helemaal niet, heel gek. Als ik vraag of hij me gehoord heeft, zegt hij gepikeerd dat ik niet zo moet zeuren en dat ik hem moe maak met mijn woorden. Ik kan eigenlijk niks goed doen…
zara wijzigde dit bericht op 27-02-2025 17:41
14.97% gewijzigd
donderdag 27 februari 2025 om 16:56
Het spijt me zeer.
Maar dit is niet mijn soort relatie.
Dit is niet liefdevol.
Je zou zijn liefde niet moeten kopen met werk en energie ergens in stoppen.
En nogmaals sorry, maar je gaat er straks alleen voor komen te staan in de zorg voor de baby. Hij blijft werken en verwachten dat jij gewoon op je knieën de vloer blijft schrobben, ook al is er nu een baby bij.
Maar dit is niet mijn soort relatie.
Dit is niet liefdevol.
Je zou zijn liefde niet moeten kopen met werk en energie ergens in stoppen.
En nogmaals sorry, maar je gaat er straks alleen voor komen te staan in de zorg voor de baby. Hij blijft werken en verwachten dat jij gewoon op je knieën de vloer blijft schrobben, ook al is er nu een baby bij.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 27 februari 2025 om 16:58
Het is ook niet mijn soort relatie, daarom ben ik zo teleurgesteld. Maar niks doen lijkt ook geen optie. Ik heb nu een verantwoordelijkheid vanwege kinderenDoreia* schreef: ↑27-02-2025 16:56Het spijt me zeer.
Maar dit is niet mijn soort relatie.
Dit is niet liefdevol.
Je zou zijn liefde niet moeten kopen met werk en energie ergens in stoppen.
En nogmaals sorry, maar je gaat er straks alleen voor komen te staan in de zorg voor de baby. Hij blijft werken en verwachten dat jij gewoon op je knieën de vloer blijft schrobben, ook al is er nu een baby bij.
donderdag 27 februari 2025 om 17:00
donderdag 27 februari 2025 om 17:02
donderdag 27 februari 2025 om 17:03
donderdag 27 februari 2025 om 17:04
De tweede. Dit is idd mijn keuze geweest. Hoezo verwijt je me dit?
donderdag 27 februari 2025 om 17:05
Vele vrouwen hebben in deze situatie gekozen om samen met hun kinderen te gaan wonen, zonder partner.
Die keuze heb jij ook. Zeker bij relaties waarbij de een word onderdrukt en ongelukkig gemaakt, is het gewoon een gegeven om alleen verder te moeten gaan.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 27 februari 2025 om 17:05
Je draagt zijn baby. Die man zou vol bewondering en liefde moeten zijn.
Je hoort helaas heel vaak dat een bepaald type man zo met zijn zwangere vrouw omgaat. Alsof de buit binnen is.
Je moet wegwezen. Je bent kwetsbaar als je moet bevallen en met een kleine baby en dan moet je in een liefdevolle omgeving zijn, of in ieder geval een steady omgeving.
Deze man is ronduit gemeen tegen je.
Je hoort helaas heel vaak dat een bepaald type man zo met zijn zwangere vrouw omgaat. Alsof de buit binnen is.
Je moet wegwezen. Je bent kwetsbaar als je moet bevallen en met een kleine baby en dan moet je in een liefdevolle omgeving zijn, of in ieder geval een steady omgeving.
Deze man is ronduit gemeen tegen je.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
donderdag 27 februari 2025 om 17:06
Reality check: hij doet dit helemaal niet voor jullie gezin. Hij vlucht het huis uit en brengt zijn tijd met anderen door om maar niet bij jou te hoeven zijn. Als hij überhaupt al aan het werk is.... Deze rode vlag zou voor jou toch echt een reden moeten zijn om eens ernstig te bedenken of je uberhaupt nog met hem verder wilt. Want op het moment dat het kindje er is, gaat zijn gedrag écht niet veranderen.
donderdag 27 februari 2025 om 17:07
Wanneer precies was hij zo leuk? In het allereerste begin van de relatie? Dat je werd overspoeld met liefde?
Wanneer werd dat minder?
Jouw relatie volgt nu al het klassieke patroon van een huiselijk geweld relatie.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 27 februari 2025 om 17:09
Waarom ga je in 's hemelsnaam bij 8 maanden zwanger nog het hele huis boenen?
En als hij die dozen weg wil kan hij ze zelf wegsmijten. Hij zal geen 24 op 24 werken, dus die dozen kunnen ook 's avonds de container in.
Of wil hij dat je omvalt of te vroeg bevalt?
En als hij die dozen weg wil kan hij ze zelf wegsmijten. Hij zal geen 24 op 24 werken, dus die dozen kunnen ook 's avonds de container in.
Of wil hij dat je omvalt of te vroeg bevalt?
wissewis wijzigde dit bericht op 27-02-2025 17:09
18.55% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 27 februari 2025 om 17:09
Je oude topics lezend is je vriend gewoon een hork en had je al veel eerder bij hem weg moeten gaan. Je bent sowieso veel teveel aan het pleasen. Maar er zit duidelijk ook een gedragspatroon bij jou wat niet klopt. Dit is een toxic relatie en dat weet je zelf ook wel.
Snap dat je het nu moeilijk vindt om weg te gaan en dat je liever steun op internet zoekt. Maar omwille van de kinderen samenblijven is geen goede reden; jullie geven een slecht voorbeeld en die kinderen worden echt niet gelukkiger van de situatie. We kunnen digitaal steunen, maar waarschijnlijk open je over drie maanden weer een topic met een soortgelijk verhaal.
Wat heb je nou echt nodig om uit deze ongezonde situatie te komen?
Snap dat je het nu moeilijk vindt om weg te gaan en dat je liever steun op internet zoekt. Maar omwille van de kinderen samenblijven is geen goede reden; jullie geven een slecht voorbeeld en die kinderen worden echt niet gelukkiger van de situatie. We kunnen digitaal steunen, maar waarschijnlijk open je over drie maanden weer een topic met een soortgelijk verhaal.
Wat heb je nou echt nodig om uit deze ongezonde situatie te komen?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
