Relaties
alle pijlers
Zwanger van een ijspegel. Ik heb een beetje liefde nodig
donderdag 27 februari 2025 om 16:50
Hi allemaal!
Ik ben zwanger en bijna uitgerekend. Super leuk en alles gaat gelukkig goed, op 1 ding na: mijn partner is behoorlijk afstandelijk. Ik merk dat ik juist nu heel veel behoefte heb aan affectie en emotionele bevestiging, maar die krijg ik absoluut niet.
Meteen een belangrijke side note: Mijn partner werkt enorm hard, op dit moment zelfs 7 dagen in de week. Super goed van hem en iets wat ik uiteraard erg waardeer- hij doet het immers voor ons gezin.
Woorden van blijdschap of liefde heeft hij niet. Hij commandeert mij veel (‘pak dit, doe dat’) en geeft mij verder weinig aandacht. Ik masseer vaak zijn rug in de avond (ook omdat dit het enige moment is waarop we elkaar ‘aanraken’), maar hij doet andersom niets voor mij. Hij vraagt me bijvoorbeeld niet hoe ik me voel en heeft geen zin om op te staan en thee voor me te zetten, terwijl ik eigenlijk ook best wel veel pijn ervaar in mijn rug en benen. Klein voorbeeldje, maar ik vind het toch jammer dat hij me niet wil verzorgen.
Zelf heb ik sinds kort verlof en doe ik wat ik kan in huis en ter ondersteuning van hem. Misschien waardeert hij me wel als ik iets voor hem doe ipv over dingen praat, denk ik dan. Hij vindt mij vaak slordig en chaotisch, dus heb ik bijv afgelopen week het huis van boven naar onder schoongemaakt, opgeruimd en geboend. Op mijn knieën met die grote buik, mijn moeder kwam me zelfs nog helpen. Hij zegt hier dan jammer genoeg geen woord over, maar klaagt wel over de dozen in de schuur die ik niet heb weggegooid. ‘Nou, hopelijk blijft het ook eens schoon’, moppert hij alleen, als ik er zelf over begin. Het is gewoon een beetje flauw in mijn optiek. Ook geeft hij aan dat hij het schandalig vindt dat mijn moeder mij geholpen heeft.
Knuffelen doet hij alleen omdat het ‘moet’, wanneer ik het hem vraag. Hij doet dit dan zuchtend en met duidelijke tegenzin. Ik krijg dan zo’n ongemakkelijke, korte knuffel, inclusief zachtjes op de rug slaan, zoals mannen onderling wel eens doen.
In een soort trieste poging om affectie te zoeken, probeerde ik vandaag zijn hand vast te houden buitenshuis. Dit wilde hij niet. ‘Loop a.u.b. gewoon door’, zegt hij dan. Ik voel me heel erg afgewezen. Later heb ik hem nog aangegeven dat ik aan hem merk dat hij heel druk is en dat ik hem graag wil helpen waar nodig. Ik ben er voor je, eigenlijk. Hij reageert dan helemaal niet, heel gek. Als ik vraag of hij me gehoord heeft, zegt hij gepikeerd dat ik niet zo moet zeuren en dat ik hem moe maak met mijn woorden. Ik kan eigenlijk niks goed doen…
Ik ben zwanger en bijna uitgerekend. Super leuk en alles gaat gelukkig goed, op 1 ding na: mijn partner is behoorlijk afstandelijk. Ik merk dat ik juist nu heel veel behoefte heb aan affectie en emotionele bevestiging, maar die krijg ik absoluut niet.
Meteen een belangrijke side note: Mijn partner werkt enorm hard, op dit moment zelfs 7 dagen in de week. Super goed van hem en iets wat ik uiteraard erg waardeer- hij doet het immers voor ons gezin.
Woorden van blijdschap of liefde heeft hij niet. Hij commandeert mij veel (‘pak dit, doe dat’) en geeft mij verder weinig aandacht. Ik masseer vaak zijn rug in de avond (ook omdat dit het enige moment is waarop we elkaar ‘aanraken’), maar hij doet andersom niets voor mij. Hij vraagt me bijvoorbeeld niet hoe ik me voel en heeft geen zin om op te staan en thee voor me te zetten, terwijl ik eigenlijk ook best wel veel pijn ervaar in mijn rug en benen. Klein voorbeeldje, maar ik vind het toch jammer dat hij me niet wil verzorgen.
Zelf heb ik sinds kort verlof en doe ik wat ik kan in huis en ter ondersteuning van hem. Misschien waardeert hij me wel als ik iets voor hem doe ipv over dingen praat, denk ik dan. Hij vindt mij vaak slordig en chaotisch, dus heb ik bijv afgelopen week het huis van boven naar onder schoongemaakt, opgeruimd en geboend. Op mijn knieën met die grote buik, mijn moeder kwam me zelfs nog helpen. Hij zegt hier dan jammer genoeg geen woord over, maar klaagt wel over de dozen in de schuur die ik niet heb weggegooid. ‘Nou, hopelijk blijft het ook eens schoon’, moppert hij alleen, als ik er zelf over begin. Het is gewoon een beetje flauw in mijn optiek. Ook geeft hij aan dat hij het schandalig vindt dat mijn moeder mij geholpen heeft.
Knuffelen doet hij alleen omdat het ‘moet’, wanneer ik het hem vraag. Hij doet dit dan zuchtend en met duidelijke tegenzin. Ik krijg dan zo’n ongemakkelijke, korte knuffel, inclusief zachtjes op de rug slaan, zoals mannen onderling wel eens doen.
In een soort trieste poging om affectie te zoeken, probeerde ik vandaag zijn hand vast te houden buitenshuis. Dit wilde hij niet. ‘Loop a.u.b. gewoon door’, zegt hij dan. Ik voel me heel erg afgewezen. Later heb ik hem nog aangegeven dat ik aan hem merk dat hij heel druk is en dat ik hem graag wil helpen waar nodig. Ik ben er voor je, eigenlijk. Hij reageert dan helemaal niet, heel gek. Als ik vraag of hij me gehoord heeft, zegt hij gepikeerd dat ik niet zo moet zeuren en dat ik hem moe maak met mijn woorden. Ik kan eigenlijk niks goed doen…
zara wijzigde dit bericht op 27-02-2025 17:41
14.97% gewijzigd
donderdag 27 februari 2025 om 17:11
Hoe zeker is het trouwens dat hij écht wel werkt?
Of "werkt" hij vooral met de secretaresse of de boekhouding?
Getuige het feit dat seks of zelfs maar knuffels hem geen bal meer kunnen schelen.
Die haalt ie namelijk intussen mogelijk bij iemand anders.
Of "werkt" hij vooral met de secretaresse of de boekhouding?
Getuige het feit dat seks of zelfs maar knuffels hem geen bal meer kunnen schelen.
Die haalt ie namelijk intussen mogelijk bij iemand anders.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 27 februari 2025 om 17:11
Nouja ik kan me iets voorstellen bij heel veel werken om je baby een goed leven te bieden en daarin doorslaan, maar dan ben je de rest van de tijd niet vies van je vrouw natuurlijk.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
donderdag 27 februari 2025 om 17:13
donderdag 27 februari 2025 om 17:14
Als opstartster nu pakweg 8 maanden zwanger was, was ze toen 4 maanden ver.vivapimpelmees schreef: ↑27-02-2025 17:12Je opent sinds oktober topics over die parel. Verwacht je nu ineens andere reacties van ons?
Met blijkbaar nog een extra kind erbij snap ik wel dat je niet middenin een zwangerschap wegrent.
Eventueel uit elkaar gaan en het hele gedoe errond zou ik houden voor na de bevalling.
Ik zou alvast de band met je ouders warm houden, opstartster.
wissewis wijzigde dit bericht op 27-02-2025 17:16
6.85% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 27 februari 2025 om 17:15
Nummer 2, zie haar vorige topic. Maar dit klinkt allemaal niet heel gezellig
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
donderdag 27 februari 2025 om 17:20
donderdag 27 februari 2025 om 17:22
Het advies is dat je weg moet gaan bij een man die je zo slecht behandeld. Je zo laten behandelen is ook een, slecht voorbeeld voor je kinderen.
Maar ja jij wil niet weg. Dan niet. Dan zal je zijn gedrag gewoon moeten verdragen.
Hij gaat echt niet veranderen. Waarom zou hij. Jij laat toch wel over je heen lopen.
donderdag 27 februari 2025 om 17:23
Lieve TO,
Hier op het forum zijn veel vrouwen die in jouw vertwijfelde schoenen hebben gestaan. Alle aandacht richtend op nog meer werken om de liefde te krijgen die nu niet gekregen word.
Dat is niet eerlijk naar jou toe. Je zou niet moeten hoeven werken voor liefde. Het zou er al moeten zijn.
Je partner moet veilig zijn. Dat is hij niet. Hij is onveilig, onvoorspelbaar en maakt je angstig, verdrietig en hyperalert.
Dat is niet hoe het zou moeten zijn.
Je kunt hem niet veranderen. Je kunt alleen je eigen kijk op je relatie veranderen. Dit komt niet meer goed. Hij weet namelijk echt wel hoe hij je behandelt.: als oud vuil. Hij wil niet anders, anders had hij het wel gedaan. Hij is uit op de macht en de controle die hij over je heeft. Niet liefde.
Je faalt niet als je bij hem weggaat. Je geeft niet op.
Je kiest dan voor je eigen geluk, rust, mentale stabiliteit en het geluk van je kinderen.
Hier op het forum zijn veel vrouwen die in jouw vertwijfelde schoenen hebben gestaan. Alle aandacht richtend op nog meer werken om de liefde te krijgen die nu niet gekregen word.
Dat is niet eerlijk naar jou toe. Je zou niet moeten hoeven werken voor liefde. Het zou er al moeten zijn.
Je partner moet veilig zijn. Dat is hij niet. Hij is onveilig, onvoorspelbaar en maakt je angstig, verdrietig en hyperalert.
Dat is niet hoe het zou moeten zijn.
Je kunt hem niet veranderen. Je kunt alleen je eigen kijk op je relatie veranderen. Dit komt niet meer goed. Hij weet namelijk echt wel hoe hij je behandelt.: als oud vuil. Hij wil niet anders, anders had hij het wel gedaan. Hij is uit op de macht en de controle die hij over je heeft. Niet liefde.
Je faalt niet als je bij hem weggaat. Je geeft niet op.
Je kiest dan voor je eigen geluk, rust, mentale stabiliteit en het geluk van je kinderen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 27 februari 2025 om 17:41
donderdag 27 februari 2025 om 17:42
Ik vroeg me af of ze al eens een goed gesprek met hem gehad heeft en heeft aangegeven wat dit met haar doet...maar volgens mij kan ik beter loopen?vivapimpelmees schreef: ↑27-02-2025 17:12Je opent sinds oktober topics over die parel. Verwacht je nu ineens andere reacties van ons?
donderdag 27 februari 2025 om 17:45
+1
Bij mij kwam ook meteen 'onderdrukking' in me op en dat je van deze situatie toch wel diepongelukkig moet zijn. Ik lees je als een soort van Assepoester.....
donderdag 27 februari 2025 om 17:54
donderdag 27 februari 2025 om 17:57
donderdag 27 februari 2025 om 18:00
Praat met hem over hoe je je voelt en dat je hem mist.
Wat ontzettend lastig zo vlak voor de bevalling dat je je zo alleen en afgewezen voelt.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 27 februari 2025 om 18:00
Nee, toen was alles juist super fijn! Sterker nog- en dat zou je nu bijna niet geloven- ik vond zwanger zijn zo’n leuke ervaring samen dat ik het echt nog eens mee wilde maken
donderdag 27 februari 2025 om 18:01
Yes. Been there. Done that. Ook hoogzwanger. Niets was goed. En inderdaad; baby was tien weken oud en meneer was weg. Mijn schuld natuurlijk, want hoe durfde ik hem te vragen of hij eens een nachtflesje wilde geven. Aan ZIJN EIGEN ZOON. Red flags all over. Maar goed. Dat zag ik toen nog niet. Ik wens je veel sterkte. Want het is kut, zeker als je hoogzwanger bent.Babylon schreef: ↑27-02-2025 17:06Reality check: hij doet dit helemaal niet voor jullie gezin. Hij vlucht het huis uit en brengt zijn tijd met anderen door om maar niet bij jou te hoeven zijn. Als hij überhaupt al aan het werk is.... Deze rode vlag zou voor jou toch echt een reden moeten zijn om eens ernstig te bedenken of je uberhaupt nog met hem verder wilt. Want op het moment dat het kindje er is, gaat zijn gedrag écht niet veranderen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
