Ex liegt over omgang met kind en hangt verhalen op....

23-03-2007 21:31 59 berichten
Hallo allemaal,



Sinds een jaar zijn mijn ex en ik uit elkaar. Het is een zeer dramatisch geheel geweest destijds (hij ging vreemd met een vriendin van mij!). We hebben samen één zoon, die nu 6 jaar oud is. Hij woont inmiddels samen met die vriendin, die ook al twee kinderen heeft uit een eerder huwelijk.



Al een tijdje had ik het idee dat er verhalen de wereld in gestuurd werden die niet kloppen. En sinds ik een gesprek heb gehad met zijn vriendin (aan de telefoon) twee weken geleden, weet ik ook dat het écht zo is!



Als er iets is wat onze zoon aan gaat dan bel of email ik hem altijd direct. Bijvoorbeeld met rapport-besprekingen, feestjes op school, etc. Ik vraag hem dan de week ervóór of hij nog komt en op de dag zelf bel ik hem nog op of hij het gaat redden.



Het is nu al een aantal keren voorgevallen dat ik dit zo heb gedaan. Op het laatste moment zegt hij dan af óf hij komt helemaal niet meer. Vervolgens krijg ik de schuld omdat ik zogezegd altijd op het laatste moment met bepaalde dingen aan kom zetten!



Nu hoorde ik van zijn vriendin dat hij haar verteld dat ik écht op de laatste dag, soms twee uur vantevoren, met bijvoorbeeld een rapportgesprek aan kom zetten. Gelukkig waren zowel mijn partner én mijn zoon erbij toen ik het hem de andere twee keren vroeg, dus die  leugen was al snel de wereld uit.



Ook als mijn zoontje op de dagen dat hij naar trainingen gaat, die openbaar zijn, zijn vader belt om te vragen of die komt kijken, krijg ik de schuld. Mijn zontje komt bij mij    "mam mag ik pappa even bellen om te vragen of hij komt kijken?"    "ja hoor, dat mag wel"     en dan heb ik even later een ex aan de lijn  die briest hoe ik het in mijn hoofd haal om hem met dat soort dingen lastig te vallen?!?!? Moet ik dan mijn zoontje verbieden om zijn vader te bellen? Mijn ex weet dat mijn zoon op donderdag traint, maar (zoals hij zelf zegt)  "jullie moeten niet denken dat ik elke keer kom kijken als hij gaat trainen en de volgende keer moet je er maar eerder mee komen"....... terwijl hij écht weet dat dat altijd op donderdagavond is....



Zijn vriendin heeft mij nu gevraagd om bijvoorbeeld rapportbesprekingen aan haar door te geven, zodat zij ervoor kan zorgen dat hij daar ook echt naar toe gaat. Ik baal hier van: ik ben 7 jaar lang zijn agenda geweest, heb voor hem gezorgd op alle fronten en hem altijd de hand boven het hoofd gehouden, maar ik vind gewoon dat hij het nu zélf moet doen! Ik hoef haar toch niet elke keer in te lichten als het over zijn en mijn kind gaat?!?



Nu is het vervelende dat hij niet alleen oneerlijk is tegen haar, maar ook tegen mensen in de omgeving.Mensen die mij nu niet meer aankijken, teriwjl ik zenietsmisdaan heb. Als ik ze dan rechtstreeks vraag wat er aan de hand is en mijn kant van het verhaal vertel, leugens weerleg dan hoor ik een heleboel verhalen die gewoonweg niet kloppen. Ik baal hiervan,omdat ik gewoon geen zin heb om elke keer zijn leugens te weerleggen. Mensen die vóór onze relatie zogenaamd mijn vrienden waren heeft hij helemaal ingepalmd.....



Het is lastig om hiermee om te gaan. Vooral omdat ik weet dat het vechten is tegen de bierkaai....



Iemand adviezen?



Groetjes,



Carrrie.
Carrie heeft in haar openingsbericht al gezet dat ze alles direct naar hem doormailt of belt. Als hij vervolgens ontkent dat dat is gebeurd, betekent dat gewoon dat hij zich liever onttrekt aan zijn vaderlijke plichten en dat voor de buitenwereld niet wil weten. Ik zou me er niet meer voor lenen dan meer te doen dan het doormailen. En wat hij daar verder mee doet moet hij zelf weten. Het kind is inderdaad de dupe maar dat is niet de schuld van Carrie maar van de vader. 
In haar andere postings staat dat ze het vertikt om het via mail te doen. Dat

ze mondeling afdoende vindt.

En inderdaad, het kind is de dupe. En al is het niet de schuld van de moeder, het is ook moeders heerlijke machtsmiddel... "Kijk eens wat een lul, hij heeft niets over voor zijn kind".

Soms moet je even je eigen principes inslikken en andere prioriteiten stellen.
Alle reacties Link kopieren
Tja, ik vind het ook geen slecht idee om alles door te mailen en lees of ontvangstbevestiging aan te duiden en die dan later uit te printen.

Het makkelijkste lijkt me idd als je zijn vriendin in de CC zet. Hoewel ik daarvan nog wel kan begrijpen dat je het niet zo ziet zitten... Het is inderdaad haar kind niet, maar blijkbaar wil ze toch wel haar best doen voor je zoon en dat is toch al positief.

Ik snap dat je vindt dat je ex zelf moeite moet doen en dat je kwaad op hem bent. Maar dit gaat niet om jou. Het gaat om je zoon. Voor hem is het erg pijnlijk als papa niet komt opdagen of als hij niet meemag naar zijn grootouders. Dus zet jouw gevoelens even opzij en zorg ervoor dat papa wel moeite moet doen voor zijn zoon! Jouw zoontje kan daar alleen maar gelukkiger van worden.

Je zoon erbij laten zijn als je iets tegen zijn vader zegt, vind ik helemaal geen goed idee. Als je ex dan niet komt, moet je je zoon erbij halen om je gelijk te halen en het is voor je zoon extra kwetsend. Want hij was erbij toen je het zijn vader vertelde en toch wil die niet komen...
Alle reacties Link kopieren
In haar andere postings staat dat ze het vertikt om het via mail te doen. Dat

ze mondeling afdoende vindt.

En inderdaad, het kind is de dupe. En al is het niet de schuld van de moeder, het is ook moeders heerlijke machtsmiddel... "Kijk eens wat een lul, hij heeft niets over voor zijn kind".

Soms moet je even je eigen principes inslikken en andere prioriteiten stellen.


Wie weet vertikt ze het 'nog langer' via de mail te doen, maar goed, zij is de enige die daar antwoord op kan geven.

En so what als ze het alleen nog mondeling wil doen. Dat zou ook voldoende moeten zijn. Ik vind het van de zotte dat je moet gaan lopen bewijzen dat je het wél doorgegeven hebt. Een vader die geïnteresseerd is in zijn kind heeft genoeg aan een belletje hoor. Het lijkt me in deze geen machtsmiddel. Uit alles blijkt toch ook dat het een lul is die niets voor het kind over heeft? Hij vindt het veel belangrijker de moeder in een kwaad daglicht te stellen. Waarom moet de moeder dan haar eigen principes inslikken? Welke principes in godsnaam. Meedoen aan dit achterlijke spelletje? Andere prioriteiten stellen lijkt me prima maar die zijn dan wel dat hij voortaan zelf de verantwoordelijkheid neemt. Doorgeven per telefoon is voldoende voor een goed verstaander. Als hij ervoor kiest hier zo mee om te gaan, houdt de rol van de moeder wel op hoor. Je kunt iemand niet dwingen een rol te spelen in het geheel zonder een behoorlijk nare bijsmaak in je mond te krijgen. Ik vraag me ook af of je een kind daarmee helpt door de vader er aan de haren bij te sleuren. Een kind voelt heus wel of papa belang bij hem of haar heeft en in dit geval lijkt het belang bijzonder klein te zijn.
Het is mij: shaHla :) (Iranian version)
Alle reacties Link kopieren
Maar dit gaat niet om jou. Het gaat om je zoon. Voor hem is het erg pijnlijk als papa niet komt opdagen of als hij niet meemag naar zijn grootouders. 
Daarom is het beter om de zoon in kwestie niks meer toe te zeggen en af te wachten of papa op komt dagen. Dan rekent de jongen ook nergens op en kan hij eraan wennen dat papa geen belang bij hem heeft want zo liggen de feiten. Hoe hard het ook klinkt, zo is het nu eenmaal en de jongen kan daar maar beter zo snel mogelijk aan wennen. Dat is altijd nog beter dan elke keer die hoop en dan vervolgens weer die teleurstelling. Dat is pas funest voor een kind.
Het is mij: shaHla :) (Iranian version)
Alle reacties Link kopieren
Heel vervelend maar ik ben het met bepaalde posters eens dat het handiger is om evt. afspraken op email te zetten. Niet om iets te bewijzen maar zodat je zeker weet dat het goed is overgekomen (mondelinge afspraken zijn voor sommige mensen niet genoeg). Mijn ex is ook zo'n chaoot die te laat komt en dingen vergeet. Ik zet tegenwoordig alle belangrijke dingen op mail en dat werkt beter dan mondeling of telefonisch. En als hij niet reageert houden de kinderen en ik geen rekening met hem en staat hij dan toch onverwachts voor de deur: pech voor hem. Wil je ex zijn zoon trouwens nog graag zien? Sterkte.
Heel vervelend maar ik ben het met bepaalde posters eens dat het handiger is om evt. afspraken op email te zetten. Niet om iets te bewijzen maar zodat je zeker weet dat het goed is overgekomen (mondelinge afspraken zijn voor sommige mensen niet genoeg). Mijn ex is ook zo'n chaoot die te laat komt en dingen vergeet. Ik zet tegenwoordig alle belangrijke dingen op mail en dat werkt beter dan mondeling of telefonisch. En als hij niet reageert houden de kinderen en ik geen rekening met hem en staat hij dan toch onverwachts voor de deur: pech voor hem. Wil je ex zijn zoon trouwens nog graag zien? Sterkte.
Exact mijn reden om dus alles via mail te doen. Niet ivm bewijslast oid,

maar gewoon omdat hij een chaoot is. Het voordeel vind ik dat ik zijn antwoorden of mededelingen nog eens terug kan lezen. Voorkomt ontzettend veel misverstanden en  voor onze zoon loopt alles op rolletjes.



En ja, ik wil ex best nog wel eens wat aan doen, vind hem af en toe een lul, erger me aan zijn vergeetachtigheid, maar hé, hij is niet voor niets ex.



En dat anderen over je lullen, laat ze lekker. Jij weet hoe het wel zit. En als die mensen zich "vrienden" noee zijn het dus duidelijk geen vrienden.
Alle reacties Link kopieren
blijkbaar wil TO dit helemaal niet horen dat het makkelijker is om via mail oid te doen.

Sorry hoor, maar ik denk dat op deze manier zoals TO zich opstelt ze voor nog heel wat teleurstellingen komt te staan.

Eigen situ..

Vriend zijn ex vrouw belt mij ook met dingen over de kids.. Ook wel naar hem maar ze weet dat een extra geheugensteuntje bij hem nodig is.. en so wat wie het ontvangt.. ALS het maar ontvangen wordt!!! en ik ben dolblij als kadomoeder dat de ex mij op de hoogte houdt zodat ik er ook voor kan zorgen dat vriend dingen niet vergeet..
Alle reacties Link kopieren
Waar halen jullie uit dat Carrie's ex vergeetachtig is? Jullie exen misschien en dat vind ik nog iets anders. Als papa wel wíl komen maar niet goed is in het onthouden van afspraken. In het geval van Carrie heb ik meer het idee dat Papa het allemaal niet wíl weten en dat is een significant ander issue.
Het is mij: shaHla :) (Iranian version)
Alle reacties Link kopieren
Hoi Carrrie,Het is me niet helemaal duidelijk waar je precies mee zit. Dat je zoontje denkt dat jij saboteert dat zijn vader komt? Dat zijn vriendin denkt dat jij je ex dwarszit? Of dat mensen in je omgeving zijn leugens geloven?Om met de tweede te beginnen: je bent begrijpelijkerwijs heel kwaad op jouw voormalige vriendin. Toch trek je je haar mening aan. Je was blij dat je getuigen had die konden bevestigen dat je ex had gelogen, maar had je het erg gevonden als dat niet zo was geweest? Ik maak me sterk dat jij meer reden hebt haar verwijten te maken dan andersom. Voor zover ze überhaupt iets met de omgang van je ex met zijn zoontje te maken heeft. Wat wil je nu van haar? Haar goedkeuring? Wil je de ideale, redelijke ex zijn? Wilde je tijdens je huwelijk ook de ideale, redelijke echtgenote zijn die nooit zeurde? Kan het zijn dat je nog steeds in de valkuil dendert waar je in je huwelijk ook in liep?Je zoontje is in deze natuurlijk het belangrijkste. Ik heb vlak nadat mijn ex en ik uit elkaar gingen ook problemen gehad met de omgang, waarbij ik mezelf er steeds aan moest herinneren dat hij verantwoordelijk is voor wat HIJ doet. Dat kun je ook zo uitdragen aan je zoontje. Het is daarvoor helemaal niet nodig om je ex zwart te maken als je daar bang voor bent. Je kunt gewoon de waarheid vertellen op een manier die voor zijn leeftijd begrijpelijk is. Leg bijv. uit dat jij het heel belangrijk vindt dat hij een goede band met papa heeft en dat je weet dat hij (je zoontje) het fijn vindt als papa er op belangrijke momenten bij is. Dat je die dingen daarom altijd aan papa doorgeeft en dat je dat altijd op tijd doet: dan kan papa die dag vrijhouden als hij wil komen. Dat "als hij wil komen" is belangrijk: daarmee leg je de verantwoordelijkheid voor het komen weer waar ze hoort, nl. bij je ex. Je kan dit de komende tijd versterken door je zoontje steeds te vertellen dat je tegen papa hebt gezegd dat er dan en dan zus en zo is. Je hoeft niet te zeggen of zijn vader heeft gezegd dat hij daarbij zal zijn, dat is aan je ex. Zo voorkom je ook dat je jezelf verantwoordelijk voelt voor een toezegging van je ex (want jíj hebt tegen je zoontje gezegd dat hij zou komen!). Spreek alleen voor jezelf, is volgens mij een goed devies na een scheiding. Niet altijd makkelijk overigens. Kun je met je ex afspreken wat je doet als je zoontje zijn vader voor het een of ander wil uitnodigen? Als je daar één lijn in trekt en jullie je daar beiden aan houden, kun je hierover ook duidelijk communiceren met je zoontje. In feite heb je twee mogelijkheden: je zoontje vraagt het zelf aan zijn vader of jij bespreekt het met je ex (liefst niet in het bijzijn van je zoontje!). Ik zou denk ik de voorkeur geven aan het tweede. Als je duidelijk afspreekt dat je ex van alles tijdig op de hoogte wordt gesteld, dan kan je zoontje daarop vertrouwen. Je zoontje weet dan dat zijn vader op de hoogte is en hoeft niet bang te zijn dat hij het zal vergeten. Je weet tenslotte niet wat er in zo'n koppie omgaat. Als je niet uitlegt hoe je erover denkt, kan hij zelf de dingen gaan invullen. Misschien heeft hij wel het gevoel dat zijn vader niet graag naar zijn trainingen komt kijken, of denkt hij dat jij dat niet wil (evt. ingegeven door wat zijn vader zegt). Dus wees duidelijk dat jij dat heel graag wilt en dat belangrijk vindt voor hem. Je kunt proberen met je ex af te spreken (ik weet niet hoe makkelijk het is met hem afspraken te maken) dat jij hem volledig en tijdig informeert over afspraken/evenementen en dat hij jou volledig en tijdig informeert over zijn aanwezigheid daarbij. Klinkt redelijk toch ? :-)Kan het zijn dat je ex het laat afweten omdat hij jou niet tegen wil komen? Misschien zijn daar dan afspraken over te maken.Ik heb het idee dat jij in een patroon blijft zitten waar je tijdens je huwelijk in zat. Wettelijk e en moreel ben je verplicht belangrijke informatie over je kind door te geven aan je ex. Dat doe je. Vervolgens stuur je een week ervoor een herinnering en vraag je de dag zelf nog of hij komt. Dat is heel efficiënt als je zijn secretaresse bent, maar dat ben je niet! Misschien wil vriendinlief die rol nu overnemen, aangezien ze aanbiedt de afspraken voor hem te noteren. Ik zou daar niet in meegaan. Ik zou de afspraken op een te bevestigen manier (e-mail lijkt me het beste) aan hem doorgeven. Geen herinneringen: hij beheert zijn eigen agenda. Je kunt hem vragen je te laten weten of hij komt. Doet hij dat niet, dan doet hij dat niet. Vraagt je zoontje of iemand anders dan of hij komt, dan zeg je naar waarheid dat je dat niet weet, omdat je ex je dat niet heeft laten weten. Maar als jullie bovenstaande afspraak kunnen maken, dan hoef je dat niet te zeggen. Zegt je ex op het laatste moment toch af na een eerdere toezegging, dan zeg je dat tegen je zoontje.. Neem je zoontje niet tegen zijn vader in bescherming. Lieg niet voor je ex. Daarmee neem je een probleem op je dat jij niet veroorzaakt hebt. Je kunt je zoontje op andere manieren beschermen, bijv. door voor afleiding te zorgen (dan gaan we nu opa en oma bellen om te vragen of ze willen komen!) of iets leuks met hem te doen of gewoon naar hem te luisteren. Geef hem de kans zijn teleurstelling of andere gevoelens te uiten en geef een naam aan die gevoelens.Liefs,dubio
Ga in therapie!


Hoi Carrrie,



Het is me niet helemaal duidelijk waar je precies mee zit. Dat je zoontje denkt dat jij saboteert dat zijn vader komt?



Hier ben ik niet bang voor want ik ben open tegen mijn zoontje: hij weet dat ik zijn vader overal voor vraag en over alles op de hoogte houd.



Dat zijn vriendin denkt dat jij je ex dwarszit?



Ja misschien wel. Ik kan niet goed tegen onrecht en leugens. Als men dingen over mij denkt die niet kloppen dan baal ik daarvan als een stekker. Ik heb tot op heden mijn best gedaan om de vader van mijn zoon overal bij te betrekken, maar het lijkt trekken aan een dood paard.



Of dat mensen in je omgeving zijn leugens geloven?



Het doet pijn als mensen zijn leugens geloven. Ik ben al mensen kwijtgeraakt toen ik wat met hem kreeg omdat ze hem niet mochten. Hij heeft die mensen gekwetst. Nu ben ik nog meer mensen uit mijn omgeving kwtijgeraakt, maar zoals anderen al zeiden: dat waren blijkbaar geen vrienden.



Neem je zoontje niet tegen zijn vader in bescherming. Lieg niet voor je ex. Daarmee neem je een probleem op je dat jij niet veroorzaakt hebt. Je kunt je zoontje op andere manieren beschermen, bijv. door voor afleiding te zorgen (dan gaan we nu opa en oma bellen om te vragen of ze willen komen!) of iets leuks met hem te doen of gewoon naar hem te luisteren. Geef hem de kans zijn teleurstelling of andere gevoelens te uiten en geef een naam aan die gevoelens.



Liefs,

dubio

Over de trainingen: toen mijn zoontje op een sport mocht wilde hij eerst op voetbal. Mijn ex zei gelijk dat hij niet van plan was om elke keer als hij zijn zoon het weekend heeft aan het voetbalveld te gaan zitten. Ik moest maar iets kiezen wat niet in het weekend valt anders zou ik hem opzadelen met iets wat niet zíjn probleem is!



Hij zorgt 4 dagen per maand voor zijn zoon en ik moet niet verwachten dat hij op de andere dagen tijd vrijmaakt voor zijn zoon. Daar komt het op neer. En áls er dan wat is dan moet hij toch uit kunnen halen naar mij? Dat hij zelf de zwarte piet niet krijgt?



Vorige week lag ik in het ziekenhuis voor een zware ingreep aan mijn rug. Hiervoor hadden wij een weekend geruild. Daardoor waren de kinderen van de vriendin van mijn ex dat weekend niet thuis. Mijn zoontje heeft zich stierlijk verveeld en hij was aan het huilen toen hij weer buij mij kwam. Ik heb mijn ex hier over aangesproken en die vertelde dat hij 'even met hem had gevoetbald' en dat onze zoon 'zelfs mee mocht toen hij even naar de hobby-schuur moest om iets te regelen'.  Ze hadden zélfs even zitten tekenen. En dat in een héél weekend!!!! Nou nou nou wat een energie stopt hij toch in zijn zoon he....



Jaaaa onze zoon mag daar inderdaad alleen zijn als de andere kinderen er ook zijn, van één-op-één-contact is geen sprake. Hij draait gewoon mee in dat gezin en de vriendin van mijn ex zorgt voor de kids. Een keertje iets leuks doen als vader en zoon? Mwoah...... dit jaar nog niet gebeurd.



Zo was het al tijdens ons huwelijk: auto's en computers waren altijd belangrijker, zijn zoon kon/mocht alleen in zijn buurt komen als hij niet te lastig was en niet teveel wilde.



Ik heb het gewoon gehad met hem. Ik heb geen zin om hem elke keer een voorgekauwde hap voor te moeten schotelen. Ik ben niet meer zijn vrouw, noch zijn secretaresse. Vertellen/mondeling doorgeven van afspraken moet voldoende zijn. Als hij het niet wil onthouden, tja, dan maar niet. Dan is het blijkbaar niet belangrijk genoeg voor hem, want afspraken met betrekking tot auto-evenementen etc. kan hij altijd feilloos onthouden.



Is mijn zoon nu de dupe van mijn onwil? Ik vind van niet. Ik geef alles door aan zijn vader. Als zijn vader niet wil meewerken dan is hij daar zelf debet aan. Dat heb ik na het lezen van alle reacties wel bedacht (dank je dubiootje!).



Binnenkort (volgende week) de nieuwe rapportbesprekingen. De datum heb ik al doorgegeven, de tijd weet ik nog niet. Dat horen we woensdag en dan zal ik het hem gelijk even doorgeven. Het zal mij benieuwen.....



Groetjes,



Carrrie.
Alle reacties Link kopieren
Carrrie,

een herkenbaar verhaal. Ik herken veel, helaas, en toch moet je de verantwoordelijkheid van het gedrag van je ex bij je ex laten. Ik weet het, het is lastig en makkelijker om tegen een ander te zeggen dan zelf te doen.



Jij bent niet verantwoordelijk voor de tijd die je kind bij je ex doorbrengt. Gebruik deze tijd om je eigen batterij op te laden. De relatie heeft vast al te veel negatieve energie gekost en laat het je nu niet opnieuw teveel energie kosten.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Carrrie,Ik herken zeker dingen in je verhaal: je loopt nu tegen precies dezelfde dingen aan als tijdens je huwelijk. Met dat verschil dat jullie nu uit elkaar zijn! Jullie zijn nu ouders van je zoon, dus er is feitelijk geen band meer tussen jullie beiden maar wel een band via jullie zoon. De relatie tussen jullie is dus geen driehoek meer maar heeft een V-vorm (als je begrijpt wat ik bedoel). Dat betekent dat jij geen verantwoordelijkheid meer hebt tegenover je ex over zaken die geen betrekking hebben op je zoontje en andersom. Hij doet met zijn zoontje wat hij wil tijdens zo'n weekend, jij doet wat je wil als je zoontje bij jou is. Jij kunt je daar heel erg over lopen op te winden, maar daardoor gaat je ex echt niet opeens (in jouw ogen) leuke dingen met hem doen. Als je dat niet lukte toen jullie bij elkaar waren, gaat je dat nu helemaal niet lukken.Nogmaals: hij is verantwoordelijk voor de band die hij met zijn zoontje opbouwt. Hier idem dito: ik ben niet te spreken over wat mijn ex met de kinderen doet, maar dat is niet mijn probleem. De kinderen vinden sommige dingen ook vervelend (zoals altijd in de auto moeten slapen), maar DAAR KAN IK NIKS AAN DOEN. Vervelend is één ding, schadelijk een ander. Als ik merk dat mijn kinderen risico's lopen of schade ergens van kunnen ondervinden, dan zal ik er zeker een punt van maken. Maar als ze het niet leuk hebben bij hun vader (gelukkig is dat nu (nog) niet het geval) dan is dat voor mij geen reden om in te grijpen. Als de kinderen zich bij mij beklagen, zal ik de klachten hoogstens doorgeven aan mijn ex. Doorgeven, dus niet hem erop aanspreken. Ik sta er namelijk buiten en ben op dat moment alleen een doorgeefluik. Dat is niet altijd makkelijk hoor, vaak zit er ook een hoop oud zeer dat je moeilijk opzij kan zetten. Maar het lukt me steeds beter. Dat is voor iedereen makkelijker: voor mij omdat ik het los kan laten en voor mijn ex omdat ik me niet met zijn zaken bemoei. De kinderen worden er hoe dan ook niet beter van als ik eisen aan hem stel, want daar heeft hij toch geen boodschap aan. Denk maar zo: straks wordt je zoontje groter en dan kan hij zelf aangeven wat hij wil en niet wil. Uiteindelijk wil hij misschien zelfs liever niet meer naar zijn vader toegaan. Dat heeft je ex dan helemaal zelf voor elkaar gekregen. Zolang jij alles doet om de band tussen vader en zoon in stand te houden, hoef je jezelf niets te verwijten als het zover komt.Mijn plicht ligt in het informeren en communiceren met mijn ex over de kinderen, zodat hij weet wat er in hun leven speelt. Het is volledig aan hem wat hij met die informatie doet.Heb je iets afgesproken over activiteiten buiten de bezoekregeling om, zoals rapportbesprekingen? Je ex heeft blijkbaar aangegeven niets buiten die tijden om te willen doen. Misschien is het een idee hem dit eens per e-mail voor te leggen: vragen of hij op de hoogte gehouden wil worden? Het verhaal van de leugens die hij rondstrooit, is weer van heel andere aard. Maar ook daar kun je je tegen beschermen. Ik weet niet of je bij een psycholoog geweest bent, maar ik heb wat dat soort dingen betreft heel veel aan mijn psycholoog. Die weet het pijnpunt precies bij me naar boven te krijgen. Dan weet ik waarom ik op een bepaalde manier reageer en leer ik ook hoe ik dat kan veranderen. Ik heb het probleem dat ik mijn oordeel over mezelf veel te veel laat afhangen van het oordeel dat anderen over mij hebben. Dus probeer ik aan mijn zelfvertrouwen te werken, meer naar binnen te kijken zodat ik me minder aantrek van wat anderen van me vinden. Dat is een moeilijk proces en ik denk dat ik dat zonder professionele hulp niet zou kunnen. Wat ik in therapie ook leer, is hoe ik mezelf kan beschermen en hoe ik mijn verhaal moet brengen. Ik ben heel lang de "advocate" voor mijn ex geweest: ik was de redelijke ex die haar ex niet zwartmaakte en alle nuances, inclusief zijn kant van het verhaal en mijn eigen aandeel in de scheiding, fijntjes onder woorden bracht. Dat doe ik nu niet meer! Ik zeg de dingen puur zoals ze zijn. Geen leugens, feiten, maar wel vanuit mijn perspectief. Mijn ex kan zijn eigen verhaal prima brengen, dat hoef ik echt niet voor hem te doen. In feite waren er twee mensen die hem verdedigden: hij en ik. Ik merk dat ik nu veel meer begrip krijg dan voorheen. Mensen die me ongelovig aangapen hoe ik dit zo lang heb kunnen pikken, hoe een zichzelf respecterende man zich zo kan gedragen, enz. enz. Als je dat begrip krijgt, krijg je ook meer empathie en steun van mensen. Anderzijds zul je moeten accepteren dat sommige vriendschappen voorbij zijn. Daar staat in mijn geval tegenover dat ik nieuwe vriendschappen heb gesloten en dat ik steun kreeg uit onverwachte hoeken. Ik leer ook wel dat ik selectief moet zijn in wie ik energie steek. Vriendschappen kunnen ook voorbijgaan, dat hoeft niet erg te zijn. Jij zou ook je oude vriendschappen nieuw leven kunnen inblazen. Je zult misschien verbaasd staan hoe positief mensen zullen reageren als je zegt hoe jammer je het vindt dat je die vriendschap hebt laten verwateren, dat je zo onder de plak zat van je ex en dat je dat nu pas inziet. Zij hebben het al die tijd al gezien. Het kan je ook nieuwe inzichten geven in het verleden om weer eens met die mensen te praten en naar hun mening over je ex te luisteren.liefs,dubio
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
Als je in het belang van je zoon denkt zeg ik: doorgeven aan die vriendin van hem. Ondanks wat er in het verleden is gebeurd haal ik er wel uit dat zij jouw zoon wel aandacht geeft en ervoor wil zorgen dat jouw ex op de training/rapportbespreking/afzwemmen whatever wil zijn.



Je wilt niet meer de agenda van je ex zijn en hem niet achter zijn kont aanlopen om te zorgen dat hij de dingen doet. Maar je wilt ook niet met zijn vriendin erover communiceren. En je wilt ook niet dat je zoon dan de dupe wordt van het feit dat zijn pa er schijt aan heeft. Je vindt dat het tijd wordt dat je ex verandert. Get real babe, hij gaat zijn verantwoordelijkheid niet nemen, dat is nu toch wel duidelijk?



Zet je over je eigen dingen heen en vraag je af wat het beste is voor je zoon. Begrijp eruit dat je perse mondeling wilt doorgeven en niet per mail. Ook daar zeg ik van: get over it. Mail het hem en cc zijn vriendin. Hoe zij het verder regelen is niet jouw verantwoordelijkheid. Verwacht er verder niets van en als hij een keer ergens bij is is dat alleen maar fijn voor je zoon.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.


Als je in het belang van je zoon denkt zeg ik: doorgeven aan die vriendin van hem. Ondanks wat er in het verleden is gebeurd haal ik er wel uit dat zij jouw zoon wel aandacht geeft en ervoor wil zorgen dat jouw ex op de training/rapportbespreking/afzwemmen whatever wil zijn.



Zij zorgt inderdadd voor mijn zoon als die daar is. Net zoals zij zorg draagt voor haar eigen kinderen. Dat maakt niet dat ik mij verplicht moet voelen haar in te lichten over dingen die mijn zoontje aan gaan.



Je wilt niet meer de agenda van je ex zijn en hem niet achter zijn kont aanlopen om te zorgen dat hij de dingen doet. Maar je wilt ook niet met zijn vriendin erover communiceren. En je wilt ook niet dat je zoon dan de dupe wordt van het feit dat zijn pa er schijt aan heeft. Je vindt dat het tijd wordt dat je ex verandert. Get real babe, hij gaat zijn verantwoordelijkheid niet nemen, dat is nu toch wel duidelijk?



En dus moet ik dat weer gaan doen? in de vorm van zijn nieuwe agenda inlichten zodat die hem achter zijn vodden aan kan zitten? Mwoah, ik denk daar inmiddels toch wel anders over. Als het zijn hobby's aan gaat kan hij alles zelf onthouden, als het zijn zoon aan gaat niet. Als hij zijn verantwoordelijkheid daarin blijkbaar niet wil nemen, is het dan wéér aan mij om hem weer de hand boven het hoofd te houden?



Zet je over je eigen dingen heen en vraag je af wat het beste is voor je zoon. Begrijp eruit dat je perse mondeling wilt doorgeven en niet per mail. Ook daar zeg ik van: get over it. Mail het hem en cc zijn vriendin. Hoe zij het verder regelen is niet jouw verantwoordelijkheid. Verwacht er verder niets van en als hij een keer ergens bij is is dat alleen maar fijn voor je zoon.




Gisteren belde mijn ex dat hij naar de training van mijn zoon wilde komen kijken (er is ook training op dinsdag, maar dan gaan wij niet altijd want dan ligt mijn zoon twee keer per week laat in bed en dat is wel eens te veel).



Hij was er inderdaad en heeft de hele trainig staan bijpraten...... met een kennis. Beetje jammer dat hij het niet in de gaten had dat zoonlief achterin de baan naast zijn fiets lag... dat die hulp nodig had... hij heeft vrijwel niets gezien van de hele training......



Máár: hij was er wel en mijn zoon was hier blij mee dus ik heb er maar niks van gezegd.



(mijn ex weet overigens dat ik hier op het forum schrijf, zijn vriendin weet het ook, het kan bijna geen toeval zijn....)



Vandaag krijg ik de tijd van het 10-minutengesprek door voor volgende week. Ik zal het hem doorgeven en dan is het gewoon afwachten....



Groetjes,



Carrrie.
Alle reacties Link kopieren
tis wel duidelijk dat je het helemaal niet los wil laten.

je ex heeft zijn manier van omgaan met jullie kind, jij de jouwe.

daar hebben jullie van elkaar niks over te zeggen, hij moet jou ook niet gaan vertellen hoe je de dingen in je eigen huis en met je eigen partner moet regelen lijkt mij.



zolang er geen sprake is van mishandeling moet je de dingen gewoon loslaten, jammer, maar zo werkt het nu eenmaal als je gescheiden bent.

niet leuk voor jullie zoon, maar niet jouw verantwoordelijkheid, dat mag hij later zelf uitleggen aan jullie zoon.



is er sprake van mishandeling? dan naar een advocaat en het regelen.

geen mishandeling maar gewoon in jouw ogen een verkeerde manier van omgaan met zijn zoon; lekker laten gaan, niet aan jou om er iets van te zeggen.

bovendien, het is verkeerd in jouw ogen.



als ik dingen lees als;  voor zijn zoon geen aandacht maar wel voor zijn eigen hobbies, dan krijg ik niet de indruk dat je het echt alleen maar voor zijn zoon doet dit, maar dat jij hem niet los kunt laten, laat gaan gewoon.
Alle reacties Link kopieren
Als ik het goed begrijp kunnen zij dus op dit topic meelezen en de situatie herkennen? Denk je dat dit bijdraagt tot een goede verstandhouding? Hopelijk is hij niet zo veel met jou bezig als jij met hem, want dan neemt hij waarschijnlijk niet de moeite hier te lezen ;-)Dat klinkt misschien een beetje kattig, maar ik bedoel het goed. Twinkits schreef het net ook al. Je kunt hem niet loslaten, je hebt naar mijn idee je huwelijk nog niet helemaal afgesloten. Dat is ook niet zo gek, zo'n relatie gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar je kunt wel voor jezelf bepaalde maatregelen nemen om het proces te versnellen. Jij "wacht af" hoe je ex reageert op jouw boodschap over het 10-minutengesprek? Het klinkt alsof je bij voorbaat al bovenop de kast zit. Volgens mij zit je er heel erg mee in je maag hoe hij reageert, ben je er erg mee bezig. Waarom? Wat maakt het jou uit?Hoezo heb jij er niets van gezegd dat hij de hele training heeft staan kletsen? Is dat aan jou? Hoeveel ouders doen dat niet? Het gaat het kind er vaak vooral om dat je er bent. Jij legt de lat hoger voor jezelf, maar net zo min als je andere ouders vertelt dat ze moeten opletten, moet je dat bij je ex doen. Je zoontje loopt geen schade op? Dan heb je er niets mee te maken. Je zoontje was blij dat zijn vader er was. Dan is het DUS goed. Als jouw ex het gevoel krijgt/heeft dat hij elke keer een sneer (of vernietigende blik) van jou kan verwachten als hij naar zijn zoontje gaat kijken, zal hij die trainingen wel helemaal gaan mijden. Dan is je zoontje niet blij. Probeer dat dus voor ogen te houden en sluit je ogen voor de rest.Wat vond je er trouwens van dat je ex belde dat hij naar de training wou komen? Hoe reageerde je?liefs,dubio
Ga in therapie!




Als ik het goed begrijp kunnen zij dus op dit topic meelezen en de situatie herkennen?



Iedereen kan hier meelezen toch? Ik kwam hier al toen mijn ex en ik nog bij elkaar waren, weliswaar onder een andere naam., hij wist dat! Het zou dus zo kunnen zijn dat hij of zij hier wel eens komt.... maar zeker weten doe ik dat niet. ik vind het alleen wel toevallig dat hij juist nu, nu ik dit topic hier heb, opeens wél op de training kwam....



Denk je dat dit bijdraagt tot een goede verstandhouding? Hopelijk is hij niet zo veel met jou bezig als jij met hem, want dan neemt hij waarschijnlijk niet de moeite hier te lezen ;-)



Geen idee dus, maar wel toevallig.... (zie hierboven)



Dat klinkt misschien een beetje kattig, maar ik bedoel het goed.



Dat weet ik toch lieve dubiootje... En ik kan het hebben (helemaal van jou) hoor! Anders moest ik hier ook niet komen toch?



Jij "wacht af" hoe je ex reageert op jouw boodschap over het 10-minutengesprek? Het klinkt alsof je bij voorbaat al bovenop de kast zit. Volgens mij zit je er heel erg mee in je maag hoe hij reageert, ben je er erg mee bezig. Waarom? Wat maakt het jou uit?



Het is niet een kwestie van afwachten hoe hij reageert op de boodschap, maar of hij ook daadwerkelijk de moeite zal nemen om er te zijn...



Hoezo heb jij er niets van gezegd dat hij de hele training heeft staan kletsen? Is dat aan jou? Hoeveel ouders doen dat niet?



En daarom heb ik dat ook niet gedaan! Het was alleen wel jammer dat zijn vader er niet was toen zijn zoon hem nodig had...



Het gaat het kind er vaak vooral om dat je er bent. Jij legt de lat hoger voor jezelf, maar net zo min als je andere ouders vertelt dat ze moeten opletten, moet je dat bij je ex doen. Je zoontje loopt geen schade op? Dan heb je er niets mee te maken. Je zoontje was blij dat zijn vader er was. Dan is het DUS goed.



Dat is toch ook wat ik schreef?



Als jouw ex het gevoel krijgt/heeft dat hij elke keer een sneer (of vernietigende blik) van jou kan verwachten als hij naar zijn zoontje gaat kijken, zal hij die trainingen wel helemaal gaan mijden.



Dat krijgt hij van mij niet! Ook al kost het mij soms moeite vriendelijk te blijven (vanwege de opmerkingen die ik regelmatig naar mijn hoofd krijg), ik laat mij niet verleiden tot.....



Dan is je zoontje niet blij. Probeer dat dus voor ogen te houden en sluit je ogen voor de rest.



Wat vond je er trouwens van dat je ex belde dat hij naar de training wou komen? Hoe reageerde je?



Positief, maar wel vanuit het gezichtsveld van mijn zoontje:  "dat zal hij leuk vinden!".... Ik heb het mijn zoontje ook gelijk verteld toen die thuis kwam.



liefs,

dubio




Eigenlijk is het best dubbel. Ik baal er van dat hij zo is, terwijl ik weet dat hij nooit anders is geweest. Daar komt bij dat ik heel blij ben met mijn nieuwe partner, die wel veel leuke dingen met en voor mijn zoon doet. En misschien steekt het daardoor nog wel harder: nu zie ik hoe het óók kan zijn.



Daar komt bij: ik moest een aantal weken geleden het ziekenhuis in voor een grote operatie. De vraag was: wie gaat er voor zoonlief zorgen? Ik dacht in de eerste instantie: als mamma het niet kan dan is het misschien de taak van pappa om de zorg tijdelijk over te nemen? Niet dus: ik mocht van mijn probleem niet zijn probleem maken, ik moest niet denken dat hij vrij ging nemen of iets zou regelen... Nou, dan niet. Dus heeft mijn man op zijn werk gevraagd of er wat geregeld kon worden, is de moeder van mijn man bijna twee weken in huis geweest, hebben we zelf alles geregeld. En het was ook GOED geregeld, ik kon met een gerust hart het ziekenhuis in.

Maar toch..... de slogans

 * "je moet niet denken dat ik...."

 * "je moet van jouw probleem niet mijn probleem maken..." 

maken mij boos..... ons kind is géén probleem maar een makkelijk kind, een lieverd, een schat!



Groetjes,



Carrrie.
Alle reacties Link kopieren
Grrr,, quoten lukt weer eens niet. Dan maar zo.[Het is niet een kwestie van afwachten hoe hij reageert op de boodschap, maar of hij ook daadwerkelijk de moeite zal nemen om er te zijn...] Maar dat bedoel ik ook. Waarom wacht je dat af? Waarom ben je er zo mee bezig (er op het forum over schrijven is denk ik maar een van de manieren waarop je ermee bezig bent)? Nogmaals: waarom? En daarom heb ik dat ook niet gedaan! Het was alleen wel jammer dat zijn vader er niet was toen zijn zoon hem nodig had...Ik vraag het omdat het klinkt alsof het heel wat was dat je er niets van zei, dat je je in moest houden. Waarom kwam überhaupt de gedachte in je op dat jij er iets van kon/moest zeggen? Zoals ik het heb begrepen, hield je alleen je mond omdat het je zoontje blij was dat zijn vader er was. Had je er wel iets van gezegd als je zoontje had laten blijken teleurgesteld te zijn? Is het dan opeens wel jouw verantwoordelijkheid?[Dat krijgt hij van mij niet! Ook al kost het mij soms moeite vriendelijk te blijven (vanwege de opmerkingen die ik regelmatig naar mijn hoofd krijg), ik laat mij niet verleiden tot.....]Ik kan me voorstellen dat het erg moeilijk is beleefd te blijven als je het gevoel krijgt uitgelokt te worden. De beste manier is voor elkaar te krijgen dat je echt afstand van hem neemt, dat het je oprecht niets meer doet wat hij denkt en doet en zegt. Heb je het idee dat je wat dat betreft op de goede weg zit? Want door vergelijkingen te trekken met je huidige partner houd je je frustraties alleen maar in stand en geef je je ex toch steeds ruimte in je hoofd en je gedachten. Die ruimte kun je veel beter gebruiken.[Daar komt bij: ik moest een aantal weken geleden het ziekenhuis in voor een grote operatie. De vraag was: wie gaat er voor zoonlief zorgen? Ik dacht in de eerste instantie: als mamma het niet kan dan is het misschien de taak van pappa om de zorg tijdelijk over te nemen? Niet dus: ik mocht van mijn probleem niet zijn probleem maken, ik moest niet denken dat hij vrij ging nemen of iets zou regelen... Nou, dan niet. Dus heeft mijn man op zijn werk gevraagd of er wat geregeld kon worden, is de moeder van mijn man bijna twee weken in huis geweest, hebben we zelf alles geregeld. En het was ook GOED geregeld, ik kon met een gerust hart het ziekenhuis in.Maar toch..... de slogans * "je moet niet denken dat ik...." * "je moet van jouw probleem niet mijn probleem maken..." maken mij boos..... ons kind is géén probleem maar een makkelijk kind, een lieverd, een schat!] Nee, je kind is geen probleem. Maar de opvang van je kind was wel een probleem, jóuw probleem. Ik zou conflicten hierover met je ex zo veel mogelijk proberen te vermijden, door inderdaad zelf een oplossing te zoeken. Het is inderdaad jouw probleem als je je zoontje niet kan opvangen als hij bij jou is. Je hebt met je ex afspraken gemaakt over omgang en daar moeten beide partijen zich aan houden. Jij zou het ook niet waarderen als je ex een weekend met jullie zoontje afzegt omdat hij ziek is. Dan moet hij zelf ook maar iets regelen, toch? Dit heeft allemaal te maken met hetzelfde onderwerp: verantwoordelijkheid. Ik had in het begin ook de neiging mijn ex om hulp te vragen als ik met een probleem zat, maar heb die neiging direct de kop ingedrukt. Het "voelde" ergens niet goed, alsof ik hem dan iets verschuldigd zou zijn. Dus heb ik altijd zelf een oplossing geregeld. En dat voelde veel en veel beter. Ik denk dat ik mezelf daarmee veel problemen heb bespaard Misschien had mijn ex net zo gereageerd als de jouwe, of had hij wel meegewerkt maar dit "tegen mij" gebruikt op een moment waarop het hem uitkwam. Ik vind het voor de kinderen heel belangrijk dat de omgangsregeling wordt nageleefd. Dit geeft hun veel duidelijkheid en zekerheid en die hebben ze nu hard nodig. Dat betekent dat ik mijn verantwoordelijkheid heel serieus moet nemen: in de praktijk is dat de kinderen volledig (laten) opvangen als ze onder mijn zorg vallen. Het is ook een beetje opvoeding van mijn ex: de regeling moet gerespecteerd worden (klinkt strenger dan het is hoor). Ik pluk daar nu de vruchten van: in het begin kwam hij de regeling niet goed na, maar inmiddels wel. Ik zou me kunnen voorstellen dat een deel van je kwaadheid ook op jezelf gericht is, omdat je jezelf in een positie hebt gebracht waarin je van hem afhankelijk was. De positie die je misschien in je huwelijk ook innam en waar je schoon genoeg van hebt. En dan zegt die *(^%%#@ ook nog gewoon nee! ;-) Ik denk dat je jezelf het best tegen dit soort vervelende situaties kan beschermen door zelf je verantwoordelijkheid te nemen en niet op hem te rekenen voor wat niet afgesproken is. Dat geeft duidelijkheid aan alle partijen en betekent ook dat jij je op de afspraken kan beroepen als het jou uitkomt.liefs,dubio
Ga in therapie!


Ik vind het voor de kinderen heel belangrijk dat de omgangsregeling wordt nageleefd. Dit geeft hun veel duidelijkheid en zekerheid en die hebben ze nu hard nodig.



Tja..... kom ik weer met het volgende.... hij wilde in het convenant hebben dat hij de helft van de zomervakantie zijn zoon bij zich wil hebben en de rest van de vakanties in overleg.



Vorig jaar zomer had hij drie weken vrij. Dus had mijn zoon drie weken naar hem toe gekund, dit is immers de helft van de omervakantie. Ik denk echter dat mijn ex de helft van zíjn zomervakantie bedoeld, want langer dan twee weken mocht onze zoonniet komen. Hij was niet van plan zijn hele zomervakantie 'op te offeren voor dat JOCH"     letterlijke woorden....



Voor wat betreft de rest van de vakanties: mijn zoontje moet echt smeken of hij een paar extra dagen naar zijn vader toe mag en tot nu toe is dat alleen met kerst een paar dagen gelukt. Dan krijg ik het weer op mijn bordje: ik moet niet denken dat hij elke keer  vrij neemt om op zijn zoon te "passen" (hmmmm ik ben altijd thuis, maar okee) want als hij dan zelf eenkeer iets heeft dan zijn straks zijn vrije dagen op....  Is het wéér mijn "schuld" als mijn zoontje om aandacht/extra tijd vraagt!



"In overleg"   ?!?!  Nee hoor, daar had beter kunnen staan: "Als het meneer uit komt"   !!!!!!



Voor alle gemoedsrust had ik daar beter niet mee in kunnen stemmen, maar een duidelijkere omschrijving in het convenant moeten laten zetten. Maar goed: achteraf kijk je een koe in zijn kont.



Tja.... als de beerput eenmaal open gaat.....





Ik zou me kunnen voorstellen dat een deel van je kwaadheid ook op jezelf gericht is, omdat je jezelf in een positie hebt gebracht waarin je van hem afhankelijk was. De positie die je misschien in je huwelijk ook innam en waar je schoon genoeg van hebt. En dan zegt die *(^%%#@ ook nog gewoon nee! ;-) Ik denk dat je jezelf het best tegen dit soort vervelende situaties kan beschermen door zelf je verantwoordelijkheid te nemen en niet op hem te rekenen voor wat niet afgesproken is. Dat geeft duidelijkheid aan alle partijen en betekent ook dat jij je op de afspraken kan beroepen als het jou uitkomt.



liefs,



dubio
Alle reacties Link kopieren
Pfff, niet leuk Carrrie :( Ik kan me voorstellen dat het pijnlijk is te zien dat je ex zijn eigen zoontje niet graag wil zien. Bah. Dat is voor jou denk ik ook helemaal niet voor te stellen hè? Je bent zo gek op dat joch (excusez le mot :P) dat je je niet kan voorstellen dat iemand, en al helemaal zijn vader niet, hem als een belasting zou zien.



Het was inderdaad achteraf gezien niet slim zo veel ruimte in het convenant te laten. Misschien valt daar nog iets aan te doen? Bijv. door aan het begin van het school- of kalenderjaar afspraken te maken over de vakanties? Of misschien kan het convenant nog worden aangepast? Ik weet dat de rechter bij het vaststellen van de omgangsregeling ook (of vooral) kijkt naar het belang van het kind. Het is niet alleen het recht van de vader om zijn kind te zien, ook het recht van het kind om zijn vader te zien. Daarmee wordt het recht wederzijds ook een beetje een plicht. Ik ken een geval waarin beide ouders in het convenant een omgangsregeling hadden afgesproken, maar de rechter vond dat het kind haar vader dan niet genoeg zou zien en heeft die dus wat uitgebreid. Standaard is volgens mij dat de vakanties 50-50 zijn.



Niet dat je het meteen via een advocaat moet gaan spelen, maar mocht je er met onderlinge afspraken niet uitkomen kun je misschien nagaan of in het belang van je zoontje de regeling kan worden aangepast. Of dat leuk is voor je zoontje, is een andere vraag.



groeten,

dubio
Ga in therapie!
*Heb deze tekst ook op een ander draadje geplaatst. Omdat er mensen zijn die daar niet mee lezen en dat hier wel deden ook hier even mijn update. Het origineel was met onderstrepingen etc. om duidelijk te zijn, maar Max brouwt er hier een grijs geheel van... sorry*Lieverds,Dacht dat ik de enige was die in de shit zat.....Vandaag is het zover gekomen dat ik mijn contactpersoon bij Bureau Jeugdzorg maar weer eens heb gebeld..... Mijn ex wil qua omgangsregeling niet voor- en achteruit. In het convenant staat elke veertien dagen een weekend (en dit verloopt prima!), drie weken in de zomervakantie (en hier gaat hij mee aan de loop, hij vindt twee wel genoeg) en de rest van de vakanties in overleg (lees: als het meneer uitkomt).Nu is het zo dat ik elke keer een teleurgesteld kind hier heb. En daar baal ik van. Vandaar dat ik vandaag in overleg ben getreden met BJ. Niet om hém zwart te maken maar om voor mijzelf handvaten aangereikt te krijgen over hoe hier mee om te gaan.Naar aanleiding van dat gesprek heb ik mijn ex een mail gestuurd; ik zal hem even knippen en plakken naar hier..... (en alle namen veranderen!)Beste Ex,Vanmorgen heb ik informatief telefonisch contact gehad met mijn contactpersoon bij Bureau Jeugdzorg, mevrouw X. Samen met haar heb ik een aantal feiten op een rijtje kunnen zetten. * communicatie van mij naar jou omtrent zoonlief gaat voortaan alléén nog via de mail en ik zou jou willen vragen dat omgekeerd ook zo te doen* voor het maken van afspraken, informeren over schoolzaken ed. hoef ik alleen jou te informeren en verder niemand* zaken die staan vermeld in het convenant dienen wij beiden na te komen, dit is een wettig document * duidelijkheid is blijkbaar geboden, dus is het belangrijk om van tevoren afspraken over omgang (data plus tijdstippen) zwart op wit te zetten (mail) Meivakantie Je hebt zelf te kennen gegeven dat je vrij kunt nemen in de tweede week van de meivakantie. Roostertechnisch zou zoonlief in het weekend voorafgaand aan deze week bij jou zijn. Mijn voorstel is dat zoonlief daarom van vrijdag 4 mei 2007 17.00 uur tot vrijdag 11 mei 2007 17.00 uur bij jou is. Zomervakantie Voor dit jaar is de zomervakantie vastgesteld. Zoonlief is gedurende de eerste drie weken van de zomervakantie bij jou. Zoonlief zou het weekend voorafgaand aan deze drie weken roostertechnisch bij mij zijn. Mijn voorstel is daarom dat zoonlief bij jou zal zijn van zondagavond 8 juli 2007 19.00 uur tot zondagavond 29 juli 2007 19.00 uur. Convenant: "overige vakanties in overleg" Mevrouw X. heeft mij uitgelegd dat deze regel als volgt uitgelegd dient te worden. Een kind heeft, afhankelijk van de leeftijd, een bepaald aantal dagen/weken vakantie. Op de lagere school zijn dit gemiddeld genomen 65 vrije-/vakantiedagen per jaar. Daarvan dient het kind de helft bij de vader en de helft bij de moeder door te brengen. Toen jouw advocaat een "tegenbod" deed voor de kinderalimentatie (op basis van jouw draagkrachtberekening) is zij uitgegaan van het kostenplaatje per dag op de dagen dat zoonlief bij jou is. Jullie zijn er in deze berekeningen júist van uit gegaan dat zoonlief de helft van het totale aantal vakantiedagen bij jou is. De kosten voor dit aantal dagen zijn namelijk in de draagkrachtberekening afgetrokken van de kinderalimentatie die jij per maand betaalt. Samengevat komt het er dus op neer dat ons convenant uit gaat van de helft van de vakantiedagen bij de moeder en de helft van de vakantiedagen bij vader, data in overleg. Vakantierooster volgend schooljaar Het vakantierooster voor volgend schooljaar staat al op de website van school. Zodra ik wat beter op de been ben zal ik, volledig naar het advies van mevrouw X., een voorstel doen voor de vakantieplanning/-verdeling in het schooljaar 2007-2008. Uiteraard staat het je vrij om al op deze website te gaan kijken en zelf met een voorstel te komen. Ook zal ik aan het begin van het nieuwe schooljaar een extra schoolgids vragen en aan zoonlief meegeven.10 minutengesprek Het 10-minutengesprek is een informatief voortgangsgesprek over de schoolresultaten van zoonlief. De uitnodiging is voor de ouders/verzorgers van zoonlief. Aangezien mijn man en ik samen de hoofdverzorgers zijn van zoonlief (ik heb het hier níet over het gezag maar over de dagelijkse verzorging), zal mijn man ook aanwezig zijn bij het gesprek morgen. Dit besluit is in overleg genomen met mevrouw X. Het schoolhoofd is reeds op de hoogte van het feit dat mijn man morgen mee komt en voorziet hierin geen problemen. Bijzondere dingen, (extra) omgang buiten het convenant om Naar advies van mevrouw X. het volgende voor wat betreft omgang buiten het convenant om. Als zoonlief graag wil dat jij ergens bij aanwezig bent dan laat ik hem dat ofwel zelf vragen, of ik stuur jou een mail en zal dan alléén als "boodschapper/doorgeefluik" fungeren. Het kan hier bijvoorbeeld gaan om feest op school, sporten, afzwemmen e.d.). Hierdoor geldt dus ook: je bent niet míj maar zoonlief "uitleg verschuldigd" als je ergens wel of niet bij aanwezig kunt of wilt zijn. Op die manier worden confrontaties tussen jou en mij uit de weg gegaan. Mocht het zo zijn dat jij zoonlief extra wilt zien, bijvoorbeeld met jouw (of een andere) verjaardag of als bijvoorbeeld jouw ouders over zijn uit "land waar ze wonen", mail mij en we kijken wat de mogelijkheden zijn. Ik heb nog nooit negatief tegenover zo'n vraag gestaan en ben ook niet van plan om dat in de toekomst te veranderen. Graag zou ik van jou zo spoedig mogelijk een reactie per mail ontvangen over mijn voorstellen aangaande de meivakantie en de zomervakantie. Ik zou je tot slot willen vragen om morgen op school niet over planning etc. te beginnen en dit zodoende gescheiden te houden van de zaken die morgen op school besproken dienen te worden: namelijk de schoolresultaten van zoonlief. Groet, Carrrie.Nu maar afwachen hoe Ex regaeert... Het is toch te belachelijk voor woorden dat ik elke keer écht op mijn strepen moet gaan staan om hem aan het convenant te laten houden???Groetjes,Carrrie.
Alle reacties Link kopieren
carrie.. heel goed dit! je hebt eenmalig nog duidelijk gemaakt hoe en wat verder..

Alles staat er zo duidelijk.. jij hebt geen verantwording meer te nemen.. die ligt volledig bij hem nu...

heel dapper!! maar was de beste zet die je op dit moment kunt doen.. onthou.. hoe rot ook voor je zoon.. het is ZIJN GEMIS.. niet de jouwe..



liefs B


carrie.. heel goed dit! je hebt eenmalig nog duidelijk gemaakt hoe en wat verder..

Alles staat er zo duidelijk.. jij hebt geen verantwording meer te nemen.. die ligt volledig bij hem nu...

heel dapper!! maar was de beste zet die je op dit moment kunt doen.. onthou.. hoe rot ook voor je zoon.. het is ZIJN GEMIS.. niet de jouwe..



liefs B 



Helaas niet alleen het zijne, maar ook dat van mijn zoon.... die ik elke keer kan opvangen... dat maakt het zo verrotte moeilijk!



Carrrie.
Alle reacties Link kopieren
Carrrie,

moeilijk he, dat steeds weer opvangen. Je voelt de pijn van je kind letterlijk zelf en zou het dit graag willen besparen. Ik weet er alles van. Het kan alleen niet. Je kind zal hier zelf mee moeten leren omgaan en jij kan er alleen maar zijn voor je kind en zorgen dat je zelf sterk blijft. En ik weet hoe moeilijk dat soms is. Het is mij soms ook teveel en geef dat inmiddels dan maar gewoon toe aan mezelf. Ik, en jij dus ook, bent ook maar een mens. We willen onze kinderen graag het verdriet besparen maar dat lukt niet.
Alle reacties Link kopieren
Probeer er wel rekening mee te houden dat vriendin er misschien ook bij is met tien-minuten-gesprek.

Zij verzorgt je zoon ook als hij daar is, dus misschien gaat hij er van uit dat zij dan ook maar mee moet gaan.

Als ik jou was, zou ik je huidige man niet meegemomen hebben... Maar goed, dat is mijn mening.



Voor de rest vind ik je mail erg duidelijk. Alleen kan ik me wel voorstellen dat hij nu nog niet bezig is met de planning voor volgend jaar...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven